Το Τοπικό Ιστορικό Αρχείο Θεσσαλίας ιδρύθηκε με το Βασιλικό Διάταγμα υπ' αριθ. 565/1972, υπαγόμενο στο Υπουργείο Πολιτισμού και Επιστημών και εξαρτώμενο από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους ως αποκεντρωμένη υπηρεσία τους. Η συντήρηση και λειτουργία του Ιστορικού Αρχείου βάρυνε την Εταιρεία Θεσσαλικων Ερευνών και η στέγασή του το Δήμο Βόλου. Με το νόμο 1946/1991 υπήχθη στην ενιαία υπηρεσία των Γ.Α.Κ. και μετονομάστηκε σε Γ.Α.Κ. - Αρχεία Νομού Μαγνησίας με έδρα τον Βόλο.

Αρμοδιότητα της Τελωνειακής Υπηρεσίας είναι η εφαρμογή της τελωνειακής και δασμολογικής νομοθεσίας, η βεβαίωση και είσπραξη δασμών και λοιπών φόρων και δικαιωμάτων, κατά την εισαγωγή, διαμετακόμιση, αποταμίευση, αποστολή, εξαγωγή και μεταφορά εμπορευμάτων και αποσκευών επιβατών, καθώς και η δίωξη του λαθρεμπορίου, και κάθε άλλη ανατιθέμενη υπηρεσία (ΒΔ 1/1961). Στις μέρες μας η αποστολή είναι πιο σύνθετη και περιλαμβάνει εκτός των άλλων και την καταπολέμηση των εσόδων από εγκληματικές ενέργειες.

Η Τελωνειακή Υπηρεσία χωρίζεται και διαρθρώνεται στην Κεντρική και στις Περιφερειακές υπηρεσίες μία από τις οποίες είναι και το Τελωνείο Ωρωπού.

Με την υπ’ αριθμ. Δ6Β 1168860 ΕΞ 2011/6/12/2011 απόφαση του Υπουργού Οικονομικών ανεστάλη η λειτουργία του Τοπικού Τελωνειακού Γραφείου Ωρωπού και η καθ’ ύλη και κατά τόπον αρμοδιότητά του περιήλθε στο Τελωνείο Αθηνών της Περιφερειακής Ενότητας Βόρειου Τομέα Αθηνών του Νομού Αττικής.

Η Τράπεζα Interbank Ελλάδος ΑΕ συγχωνεύτηκε με την Τράπεζα EFG Eurobank ΑΕ το 1997.

Η Ωμέγα Τράπεζα ΑΕ απορροφήθηκε από την Proton Τράπεζα ΑΕ το 2006.

Την Proton Τράπεζα ΑΕ διαδέχθηκε η Νέα Proton Τράπεζα ΑΕ το 2011, που συγχωνεύτηκε με την Τράπεζα Eurobank Ergasias ΑΕ το 2013.

Η Τράπεζα Unitbank ΑΕ συγχωνεύτηκε με την Τράπεζα EFG Eurobank ΑΕ το 2003.

Η ιστορία της Τράπεζας ξεκινά το 1924 όταν συστάθηκε στην Αθήνα η «Καπνοβιομηχανία και Τράπεζα Β. Καραβασίλη ΑΕ». Το 1937 μετονομάστηκε σε «Τράπεζα Καραβασίλη ΑΕ» και το 1952 σε «Τράπεζα Επαγγελματικής Πίστεως ΑΕ». Το 1964 εξαγοράστηκε από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος. Το 1992 η Εθνική Τράπεζα τη μετονόμασε σε «Τράπεζα Αθηνών» και την εκχώρησε σε ξένους επενδυτές. Το 1999 η Τράπεζα Αθηνών συγχωνεύτηκε με την Eurobank.

Η Τράπεζα Εθνικής Οικονομίας ιδρύθηκε το 1918 από τους Αφούς Εμπειρίκους και δραστηριοποιήθηκε μέχρι τις αρχές του 1930, όταν κατέρρευσε κατά τη χρηματιστηριακή-νομισματική κρίση της περιόδου εκείνης. Θεωρείται τράπεζα μεσαίου μεγέθους για τα δεδομένα της εποχής της. Το πρώτο Δ.Σ. απαρτίστηκε από τους Λεωνίδα και Μαρή Εμπειρίκο, Αν. Σπουργίτη, Νικ. Βογιατζίδη και Παντελή Δ. Τσιτσεκλή. Διευθυντής ήταν ο Δημ. Μιαούλης και υποδιευθυντής ο Ιωάννης Βαρβαρέσος. Η Τράπεζα είχε «ως προορισμόν την διενέργειαν πάσης τραπεζικής λειτουργίας, την υποστήριξιν του εμπορίου και της βιομηχανίας και εν γένει την εκτέλεσιν πάσης πράξεως τεινούσης εις την προς τα πρόσω εξώθησιν των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας». Ίδρυσε την ασφαλιστική εταιρεία «Εθνική Ζωή», συμμετείχε στην ίδρυση της «Εταιρείας των Ελληνικών Ξενοδοχείων», συμμετείχε στο συνδικάτο το οποίο ίδρυσε η ΕΤΕ για την εκμετάλλευση των υδατοπτώσεων κ.α.

Η Τράπεζα Εργασίας ιδρύθηκε στις 8 Νοεμβρίου 1975 από τον Κωνσταντίνο Καψάσκη. Υπήρξε ο εμπνευστής, ιδρυτής, Πρόεδρος Διοικητικού Συμβουλίου και Διευθύνων Σύμβουλος της Τράπεζας Εργασίας από το 1975 μέχρι το 1993. Στις 8 Σεπτεμβρίου 2000 απορροφήθηκε από την Eurobank.

Η Τράπεζα Θεσσαλονίκης ιδρύθηκε το 1888 με έδρα την Κωνσταντινούπολη ή τη Θεσσαλονίκη από τις Comptoir d' Escompte de Paris, Banque Impériale et Royale Privilégiée de Pays Autrichiens (Βιέννη), Banque des Pays Hongrois (Βουδαπέστη) και τους MM. Fratelli Allatini (Θεσσαλονίκη) με αρχικό μετοχικό κεφάλαιο 2.000.000 γαλλικά φράγκα. Αργότερα η πλειονότητα των μετοχών περιήλθε στην κυριότητα της Société Générale de Paris και στη συνέχεια στο Crédit Foncier d'Algérie et de Tunisie (Παρίσι) και σε όμιλο ισραηλιτών. Είχε κατά καιρούς υποκαταστήματα στην Κωνσταντινούπολη, τη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα, τον Πειραιά, τη Σμύρνη, τη Μερσίνα, την Ανδριανούπολη. Τα υποκαταστήματα της Τράπεζας Θεσσαλονίκης στην Ελλάδα, Θεσσαλονίκης και Αθηνών, συγχωνεύτηκαν το 1946 με την Τράπεζα Χίου και συνέχισαν κανονικά τις εργασίες τους. Η Τράπεζα Χίου τέθηκε σε κατάσταση διοικητικής εκκαθάρισης το 1958.

Ο Ι.Φ. Κωστόπουλος ήταν ο ιδρυτής της τράπεζας που σήμερα γνωρίζουμε ως Alpha Bank. Στις 12 Φεβρουαρίου 1916 ο Ι.Φ. Κωστόπουλος, επιφανής έμπορος της Καλαμάτας, ίδρυσε στην πόλη την «Τράπεζα Ι.Φ. Κωστοπούλου», ως παράλληλη δραστηριότητα με την εμπορία υφασμάτων που διατηρούσε. Το λογότυπο της Τράπεζας Ι.Φ. Κωστοπούλου αποτυπώνει το έτος ίδρυσης του εμπορικού οίκου υφασμάτων του Ι.Φ. Κωστόπουλου το 1879. Το συμβόλαιο σύστασης έφερε τις υπογραφές των ομόρρυθμων εταίρων Ι.Φ. Κωστόπουλου και Α. Δάνου, και του Δ. Λοβέρδου με την ιδιότητα του εκπροσώπου της Λαϊκής Τράπεζας, που συμμετείχε ως ετερόρρυθμος εταίρος.
Το συμβόλαιο που υπογράφτηκε μεταξύ των 3 εταίρων αρχικά προέβλεπε διάρκεια λειτουργίας της νεοσύστατης τράπεζας για 3 μόλις χρόνια, αφού το εγχείρημα είχε δοκιμαστικό χαρακτήρα.
Η επιτυχία του εγχειρήματος ανέδειξε την ανάγκη για μεγαλύτερη εξυπηρέτηση της τοπικής κοινωνίας της Καλαμάτας. Αυτό οδήγησε στην απόφαση για τη μετατροπή της Τράπεζας Ι.Φ. Κωστοπούλου σε ανώνυμη εταιρεία.
Το καταστατικό της νέας τράπεζας υπογράφτηκε στις 4 Μαρτίου 1918. Η νέα επωνυμία ήταν «Τράπεζα Καλαμών».

Η Τράπεζα Κρήτης ΑΕ συγχωνεύτηκε με την Τράπεζα EFG Eurobank ΑΕ το 1999.

Η Ανώνυμη Εταιρία με την επωνυμία Τράπεζα Χίου Α.Ε. συστήθηκε με το Β.Δ. της 15ης Ιουλίου 1919, με το οποίο εγκρίθηκε το καταστατικό της που καταρτίσθηκε με την υπ’ αριθ. 25857/1919 πράξη του συμβολαιογράφου Αθηνών Κωνστ. Δ. Ιωάννου. Η Τράπεζα συνέχισε τις εργασίες της ετερόρρυθμης τραπεζικής εταιρείας Τράπεζα Αδελφών Πασπάτη & Σία (έτος ίδρυσης 1918), η οποία με τη σειρά της αποτέλεσε τη συνέχεια της ομόρρυθμης τραπεζικής εταιρείας Δ. Ι. Σαμιωτάκης & Σία (ιδρύθηκε το 1903). Έδρα της επιχείρησης ορίστηκε η Αθήνα, με κεντρικό κατάστημα επί της οδού Αριστείδου 4, σε ιδιόκτητο μέγαρο και υποκατάστημα στη Χίο. Η διάρκεια λειτουργίας της ομόρρυθμης εταιρείας παρατάθηκε για 50 έτη, ξεκινώντας από τις 23 Ιουλίου 1919. Σύμφωνα με το καταστατικό, σκοπός της Τράπεζας ήταν «η δι’ ίδιον ή διά λογαριασμόν τρίτων ή και εν συνεταιρισμώ μετά τρίτων επιχείρησις πάσης φύσεως τραπεζιτικών, εμπορικών, βιομηχανικών και ναυτικών εργασιών… Όθεν πάσα καθαρώς τραπεζιτικής φύσεως εργασία επιτρέπεται εις την Τράπεζαν, απαγορευομένης μόνον της δι’ ίδιον λογαριασμόν επιχειρήσεως καθαρώς κερδοσκοπικών πράξεων εκ των ονομαζομένων συνήθως χρηματιστικών». Το μετοχικό κεφάλαιο προσδιορίστηκε σε 1.000.000 δρχ. και καταβλήθηκε τοις μετρητοίς, διαιρούμενο σε 10.000 μετοχές, ονομαστικής αξίας 1.000 δραχμών έκαστη. Με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της 11ης Μαΐου 1920 αυξήθηκε κατά 1 εκατ. δρχ., με την έκδοση 10.000 νέων μετοχών, τιμή έκδοσης εκάστης 135 δρχ. και καταβλήθηκε τοις μετρητοίς. Η επόμενη αύξηση ύψους 2 εκατ. δρχ., που καταβλήθηκαν τοις μετρητοίς, αποφασίστηκε από το Δ.Σ. στις 19 Σεπτεμβρίου 1924. Με απόφαση της Έκτακτης Γενικής Συνέλευσης των μετόχων της 16ης/12/1935 το μετοχικό κεφάλαιο αυξήθηκε περαιτέρω κατά 1 εκατ. δρχ. Κατά την ίδια συνεδρίαση καθορίστηκε η ονομαστική αξία των μετοχών της Τράπεζας σε 500 δρχ. έκαστη, σύμφωνα με τον Ν. 5076 «περί Ανωνύμων Εταιριών και Τραπεζών». Ακολούθως, με απόφαση του Δ.Σ. της 30ής/12/1942 και σύμφωνα με το υπ’ αριθ. 2021/1942 Ν.Δ., το μετοχικό κεφάλαιο αυξήθηκε κατά 500.000 δραχ. Με απόφαση της Έκτακτης Γενικής Συνέλευσης των μετόχων της Τράπεζας της 11ης Ιανουαρίου 1943 το μετοχικό κεφάλαιο αυξήθηκε εκ νέου κατά 10 εκατ. δρχ. Το εταιρικό κεφάλαιο ανήλθε σε 15.500.000 δρχ., διαιρούμενο σε 31.000 μετοχές ονομαστικής αξίας 500 δραχ. έκαστη. Η διοίκηση της τράπεζας ανατέθηκε σε Διοικητικό Συμβούλιο, αποτελούμενο από 5 έως 9 μέλη προερχόμενα από τους μετόχους και εκλεγμένα από τη Γενική Συνέλευση των Μετόχων με τριετή θητεία. Το πρώτο Δ.Σ. συγκρότησαν οι Νικόλαος Γεωργίου Πασπάτης (Πρόεδρος) και οι Σύμβουλοι Παύλος Π. Κατσογιάννης, Αλέξανδρος Γεωργίου Πασπάτης και Φίλιππος Λ. Χρυσοβελόνης (Αντιπρόεδρος, συν. Δ.Σ. 3/15.10.1919 - ανακοίνωση θανάτου, συν. Δ.Σ. 344/11.07.1945). Το 1923 υπηρετούσαν δύο επιπλέον ακόμα Σύμβουλοι, οι Λεων. Μ. Καλβοκορέσης (συν. Δ.Σ. 2/10.08.1919, ανακοινώθηκε η παραίτησή του στη συνεδρίαση Δ.Σ. 81/25.09.1925) και Γεώργιος Ι. Πετράκης (συν. Δ.Σ. 48/05.01.1923 - αναγγελία θανάτου στη συν. Δ.Σ. 386/28.04.1948). Το ίδιο έτος εντάσσεται, ακόμα, ο Σύμβουλος Μιλτιάδης Μ. Νεγρεπόντης (συν Δ.Σ. 51/13.04.1923). Ο Δημήτριος Μ. Καλβοκορέσης εξελέγη μέλος στη συνεδρίαση Δ.Σ. αριθ. 85/15.01.1926, σε αντικατάσταση του παραιτηθέντος Λεων. Μ. Καλβοκορέση. Το 1928 (συν. Δ.Σ. 115/29.05.1928) ο Μ. Μ. Νεγρεπόντης παραιτήθηκε κατόπιν διορισμού του ως Συμβούλου της Τράπεζας της Ελλάδος και αντικαταστάθηκε από τον Βασίλειο Βίκτωρος Μελά (υπέβαλε την παραίτηση του κατά τη συνεδρίαση Δ.Σ. 395/14.06.1949). Στη συνεδρίαση Δ.Σ. 124/22.01.1929 προτάθηκε ο Αλέξανδρος Ι. Καλφόπουλος ως 8 ο μέλος (ανακοίνωση θανάτου στη συν. Δ.Σ. 360/06.05.1946). Οι Αντώνιος Φ. Φωτιάδης (υπέβαλε την παραίτηση του κατά τη συνεδρίαση Δ.Σ. 396/05.08.1949) και Αντώνιος Σ. Μικρουλάκης εξελέγησαν Σύμβουλοι κατά την έκτακτη Γενική Συνέλευση των Μετόχων της 11.01.1943. Οι Δημήτριος Γ. Παυλίδης (διορίστηκε εμπορικός Διευθυντής στη συν. Δ.Σ. 343/18.06.1945 και Διευθύνων Σύμβουλος στη συν. Δ.Σ. 350/19.11.1945, υπέβαλε την παραίτησή του στη συν. Δ.Σ. αριθ. 393/05.01.1949), Ιωάννης Γ. Τσάτσος και Ανδρέας Αλέξ. Θεοφιλάτος (Αντιπρόεδρος, συν. Δ.Σ. αριθ. 353/07.01.1946) εξελέγησαν Σύμβουλοι από την Τακτική Γενική Συνέλευση της 14.08.1944 (συν. Δ.Σ. 332/09.09.1944). Ο Σωκράτης Ν. Ευθυμιάδης εξελέγη Σύμβουλος στην Τακτική Γενική Συνέλευση των Μετόχων της 29.12.1945 (συν. Δ.Σ. 353/07.01.1946). Προς αντικατάσταση του εκλιπόντος Αλεξάνδρου Ι. Καλφόπουλου, στη συνεδρίαση Δ.Σ. αριθ. 363/04.07.1946 εξελέγη ως Σύμβουλος ο Γρηγόριος Κασιμάτης (η εκλογή του επικυρώθηκε από την έκτακτη Γενική Συνέλευση των Μετόχων της 15.02.1947, εκλέχθηκε Αντιπρόεδρος στη συν. Δ.Σ. αριθ. 373/15.02.1947, υπέβαλε την παραίτησή του στη συν. Δ.Σ. 403/27.02.1950). Ο έλεγχος των βιβλίων και λογαριασμών της Τράπεζας διενεργείτο από τρεις ελεγκτές που εκλέγονταν από την Τακτική Γενική Συνέλευση με ετήσια θητεία. Οι εργασίες της Τράπεζας αφορούσαν στην αγορά και πώληση συναλλάγματος και ξένων χαρτονομισμάτων, την εκτέλεση χρηματιστηριακών εντολών, την είσπραξη γραμματίων και φορτωτικών, την έκδοση επιταγών, πιστωτικών επιστολών και την αποστολή χρηματικών ποσών με τηλεγραφικές ή ταχυδρομικές εντολές. Προσέφερε, επίσης, τη δυνατότητα καταθέσεων όψεως, προθεσμιακές και καταθέσεις ταμιευτηρίου σε δραχμές και ξένο νόμισμα, δάνεια με ενέχυρο χρεόγραφα, υπηρεσία φύλαξης χρεογράφων και θυρίδες προς ενοικίαση. Στην έκθεση του Διοικητικού Συμβουλίου της Τράπεζας προς τη Γενική Συνέλευση των μετόχων της 23ης/2/1929 καταγράφεται η ολοκλήρωση των εργασιών εγκατάστασης του Θησαυροφυλακίου στο κτίριο της οδού Αριστείδου 4 και η έναρξη λειτουργίας του Καταστήματος Χίου. Η διανομή κερδών την ίδια περίοδο φτάνει τις 4.484.376,20 δρχ. Σύμφωνα με την έκθεση του Διοικητικού Συμβουλίου προς τη Γενική Συνέλευση της 25ης/2/1931 αποφασίσθηκε η ανέγερση νέου Καταστήματος Χίου σε ιδιόκτητο οικόπεδο στη θέση Βουνάκι της Πόλης της Χίου. Το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου πολέμου επηρέασε τις εργασίες της Τράπεζας. Στην έκθεση του Διοικητικού Συμβουλίου προς τη Γενική Συνέλευση των μετόχων της 27ης/3/1941 αναφέρεται ότι «ικανός αριθμός του άρρενος προσωπικού της τραπέζης μας εκλήθη υπό τα όπλα, συγχρόνως δε απουσιάζει και σημαντικόν μέρος του θήλεος προσωπικού υπηρετούντος εις στρατιωτικά νοσοκομεία. Χάρις όμως εις τον ζήλον του απομείναντος προσωπικού αι υπηρεσίαι της Τραπέζης ελειτούργησαν απροσκόπτως». Νωρίτερα η Τράπεζα είχε στερηθεί σημαντικό μέρος των εργασιών της εξαιτίας της κρίσης του 1931 και του επακόλουθου νομοθετικού περιορισμού των συναλλαγών με χώρες της περιοχής της στερλίνας, με τις οποίες κυρίως συναλλασσόταν υπό ομαλές οικονομικές συνθήκες. Κατά το διάστημα της Κατοχής, η Τράπεζα περιήλθε σε δυσμενή οικονομική κατάσταση λόγω μείωσης εργασιών. Αποτέλεσμα της οικονομικής δυσπραγίας ήταν και η λήψη της απόφασης, κατά τη Γενική Συνέλευση της 11ης Ιανουαρίου 1944, για συγχώνευση με την Τράπεζα Ελληνικής Εμπορικής Πίστεως. Η ενέργεια ματαιώθηκε στην Έκτακτη Γενική Συνέλευση της 15ης/7/1944. Κατά τη Συνεδρίαση του Δ.Σ. υπ’ αριθ. 364/14.8.1946 αποφασίσθηκε συγχώνευση των Υποκαταστημάτων της Τράπεζας Θεσσαλονίκης με την Τράπεζα Χίου, ή διάλυσή τους και η ανάληψη των στοιχείων του παθητικού προς την Τράπεζα της Ελλάδος και έναντι του προσωπικού υποχρεώσεων αποζημίωσης από την Τράπεζα Χίου. Με την υπ’ αριθ. 366/31.8.1946 συνεδρίαση Δ.Σ. της Τράπεζας Χίου αποφασίσθηκε, σύμφωνα με το καταστατικό και τη σύμβαση της 16/8/1946 μεταξύ της Τράπεζας Θεσσαλονίκης και της Τράπεζας Χίου, η ίδρυση στη Θεσσαλονίκη υποκαταστήματος της Τράπεζας Χίου, που λειτούργησε στο κτίριο της τέως Τράπεζας Θεσσαλονίκης και στελεχώθηκε κυρίως από το προσωπικό του συγχωνευθέντος υποκαταστήματος, καθώς και η ίδρυση στην Αθήνα παραρτήματος του κεντρικού καταστήματος της Τράπεζας Χίο στο κτίριο της οδού Δραγατσανίου 4, στελεχούμενο επίσης από το προσωπικό του συγχωνευθέντος υποκαταστήματος. Το κατάστημα Χίου της Τράπεζας έκλεισε με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου υπ’ αριθ. 403/27.2.1950. Η Τράπεζα Χίου τέθηκε σε ειδική εκκαθάριση του Α.Ν. 1665/1951 με απόφαση της Νομισματικής Επιτροπής της 17/1/1952 (Φ.Ε.Κ. 21/31.1.1952, Τεύχος Πρώτον). Εκκαθαριστές ορίστηκαν οι Γ. Πετρόπουλος, Ιωάννης Πασσιάς και Δημ. Καλαμαριώτης. Κατά την περίοδο της εκκαθάρισης η Τράπεζα Χίου όφειλε στη Τράπεζα της Ελλάδος από πιστώσεις με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου ποσό 38.940.145,45 δρχ. Καθώς η Τράπεζα Χίου δεν μπορούσε να πληρώσει το χρέος της, η Τράπεζα Ελλάδος ζήτησε να της καταβληθεί η απαίτησή της από το Ελληνικό Δημόσιο ως εγγυητής, κάτι που πραγματοποιήθηκε στις 8/3/1960 με σχετική απόφαση της Νομισματικής Επιτροπής. Με την απόφαση την Νομισματικής Επιτροπής υπ’ αριθμ. 863/31.8.1954 (Φ.Ε.Κ. 296/7.12.1954, Τεύχος Α) άρθηκε προσωρινά το καθεστώς εκκαθάρισης της Τράπεζας Χίου, με σκοπό την υπογραφή συμφωνίας με τον Αμερικανικό Όμιλο International Export and Import Corporation, για την ανάληψη από αυτόν της εκμετάλλευσης του μεταλλείου Αταλάντης. Με τα προβλεπόμενα έσοδα η Τράπεζα Χίου θα εξοφλούσε την οφειλή προς την Τράπεζα της Ελλάδος. Καμία ενέργεια όμως δεν έγινε από τον Αμερικανικό Όμιλο με συνέπεια την επαναφορά της Τράπεζας υπό καθεστώς εκκαθάρισης με απόφαση της Νομισματικής Επιτροπής της 21/6/1958 (Φ.Ε.Κ. 105/12.7.1958, Τεύχος Α). Με την υπ’ αριθμ. 294/11.12.1980 απόφαση την Ν.Ε. (ΦΕΚ 24/2.2.1981, τεύχος Α) εγκρίθηκε η άδεια επαναλειτουργίας της Τράπεζας Χίου από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος (ΕΤΕ). Με το Ν. 1258/4.6.1982 (Φ.Ε.Κ. 66/4.6.1982, Τεύχος Πρώτον) «Κύρωση των συμβάσεων από 4 Αυγούστου 1981, 9 Φεβρουαρίου 1982 και 11 Μαΐου 1982 μεταξύ Ελληνικού Δημοσίου και Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος Α.Ε. (μεταβίβαση στην Ε.Τ.Ε. Α.Ε. μετοχών της Τραπέζης Χίου Α.Ε., υπό εκκαθάριση κ.λπ.)» οι μετοχές της Τράπεζας Χίου Α.Ε. κυριότητας Ελληνικού Δημοσίου μεταβιβάσθηκαν στην Ε.Τ.Ε. Στη Γενική Συνέλευση των μετόχων της 19ης/9/1983 ελήφθη η απόφαση για την αναβίωση της τράπεζας. Το 1988 οι μετοχές κυριότητας Ε.Τ.Ε. μεταβιβάστηκαν στον Βαρδή Ι. Βαρδινογιάννη (ΦΕΚ 79/5.6.1990, τεύχος Α). Με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των Μετόχων της 20ής/12/1990 (ΦΕΚ ΤΑΕ και ΕΠΕ 3143/16.7.1991) τροποποιήθηκε η αρχική επωνυμία ΤΡΑΠΕΖΑ ΧΙΟΥ ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΕΤΑΙΡΙΑ με το διακριτικό τίτλο BANK OF CHIOS σε ΤΡΑΠΕΖΑ ΧΙΟΥ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΙΑ και XIOSBANK αντίστοιχα. Στις 7/1/1991 πραγματοποιήθηκε η έναρξη των τραπεζικών εργασιών. Σύμφωνα με τον Ισολογισμό της 31ης/12/1990, που καλύπτει τη διαχειριστική χρήση από 1/12/1988-31/12/1989, το μετοχικό κεφάλαιο της Τράπεζας ανερχόταν σε 2.003.100.000 δρχ., κατανεμημένο σε 20.031.000 μετοχές ονομαστικής αξίας 100 δρχ. η κάθε μία. Το 1998 υπογράφηκε συμφωνία εξαγοράς σημαντικού πακέτου της Χiosbank από τον Όμιλο Πειραιώς. Η συγχώνευση των εμπορικών τραπεζών του Ομίλου Πειραιώς στην Ελλάδα (Πειραιώς, Μακεδονίας- Θράκης, Xiosbank) ολοκληρώθηκε με επιτυχία τον Ιούνιο 2000, με την παράλληλη νομική και πλήρη λειτουργική ενοποίηση των τριών τραπεζών υπό την επωνυμία Τράπεζα Πειραιώς.

Το Εργοστάσιο Ηλεκτρικής Πορσελάνης Νέας Μάκρης ιδρύθηκε το 1950 με δάνειο της Κεντρικής Επιτροπής Δανείων (αρ.3401 $288.000 και συμπληρωματικό αρ.5350 $120.000). Άρχισε τη λειτουργία του τον Αύγουστο 1953 με σκοπό την παραγωγή ηλεκτρικής πορσελάνης και πυρίμαχων υλικών. Τέθηκε σε αναγκαστική διαχείριση από 1/12/1955 με διαχειριστή τον δικηγόρο και νομικό σύμβουλο του Οργανισμού Χρηματοδοτήσεως Οικονομικής Αναπτύξεως (ΟΧΟΑ) Απόστολο Παπαγεωργίου. Από 16/7/1956 έως 31/12/1956 διαχειριστής ήταν ο Κ. Συμεωνίδης. Από 1/2/1956 και για διάστημα 5 μηνών έως τις 7/7/1956 ενοικιάστηκε στην εταιρεία Ε.Β.Ε. ΕΣΤΙΑ Α.Ε. Από 8/7/1956 έως 3/2/1957 λειτούργησε για λογαριασμό της αναγκαστικής διαχείρισης, οπότε και διεκόπη η λειτουργία του εργοστασίου. Μετά από πλειστηριασμό που πραγματοποιήθηκε στις 26/1/1958 περιήλθε στον ΟΧΟΑ. Με απόφαση του Συμβουλίου του Νόμου 3956/1959 (120/31.10.60) τέθηκε στις ευεργετικές διατάξεις του νόμου περί παγωμένων πιστώσεων, οπότε και μειώθηκε το οφειλόμενο ποσό. Στις 3.10.1960 συστήθηκε ετερόρρυθμος εταιρεία μεταξύ των Αθανασίου Μπλαμούτση (μέτοχο της Ανωνύμου Βιομηχανικής Εταιρίας ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΡΣΕΛΑΝΗ Α.Ε.) και Χαρίτωνος Τριανταφυλλόπουλου για την επαναλειτουργία του εργοστασίου. Υπεγράφη σύμβαση παροχής υπηρεσιών στις 31.5.1961 με την Ανώνυμο Βιομηχανική Εταιρία ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΡΣΕΛΑΝΗ Α.Ε. για την προμήθεια πρώτης ύλης. Από τον Δεκέμβριο 1966 λειτούργησε υπό τη διεύθυνση της ΕΒΗΠ Α.Ε. (η σύμβαση μισθωσης έληγε στις 31.12.76). Το 1968, κατόπιν πλειστηριασμού, περιήλθε στα περιουσιακά στοιχεία της Ελληνικής Τράπεζας Βιομηχανικής Αναπτύξεως και δεν λειτούργησε ξανά. Ο Χαρίτων Τριανταφυλλόπουλος το 1947 αγόρασε την ΕΜΧΕ Α.Ε. η οποία ήταν ιδιοκτήτρια ορυχείων καολίνου κ.λπ., ορυκτού στη Μήλο και μικρού εργοστασίου κεραμικής στη Σύρο. Ο ίδιος διατηρούσε επίσης και κατάστημα ηλεκτρικών ειδών στην Αθήνα (επί της οδού Χαλκοκονδύλη 42) από το 1926, το οποίο έπαυσε να λειτουργεί το 1955.

Το Νοσοκομείο ιδρύθηκε από τον έμπορο Ν. Τσιτσιλιάνο το1901. Μετά το θάνατο του ευεργέτη το 1910 δημιουργήθηκε, σύμφωνα με την επιθυμία του, το Ίδρυμα, που έκτοτε λειτουργούσε προσφέροντας τις υπηρεσίες του σε απόρους, αλλά και σ’ όσους είχαν ανάγκη νοσηλείας, χωρίς αντίτιμο. Όλα τούτα περίπου ως τα 1988, οπότε το μέχρι πρότινος ΝΠΙΔ μετατράπηκε σε ΝΠΔΔ με ειδικό Προεδρικό Διάταγμα.
Το 2021 αποφασίστηκε με Κοινή Υπουργική Απόφαση να λειτουργήσει Πολυδύναμο Περιφερειακό Ιατρείο στο χώρο του αναξιοποίητου πλέον νοσοκομείου.

Κατασκοπευτική αντιστασιακή οργάνωση που αποτέλεσε την πιο αξιόμαχη κατασκοπευτική ομάδα στην κατεχόμενη Ελλάδα, που δημιουργήθηκε από τον Ιωάννη Πελτέκη (με το κωδικό όνομα «Απόλλων»). Πέρα από τη συλλογή και μετάδοση πληροφοριών για δολιοφθορές, οι πράκτορες της «Υβόννης» διενεργούσαν προπαγάνδα μέσω της διαρροής πληροφοριών και ειδήσεων στον Τύπο και δρούσαν ως δίκτυο φυγάδευσης Ελλήνων και Βρετανών προς τη Μέση Ανατολή.

Η σύσταση της «Επιτροπής Συντηρήσεως Μνημείων Ακρόπολης» (ΕΣΜΑ), πραγματοποιείται το 1975 δια του άρθρου 95 του ΠΔ 941/1977, με αρμοδιότητες τον προγραμματισμό, την κατεύθυνση και την εποπτεία των έργων που εκτελούνται στον βράχο της Ακρόπολης.

Η σύσταση της Υπηρεσίας Συντήρησης Μνημείων Ακρόπολης (ΥΣΜΑ), ειδικής περιφερειακής υπηρεσίας του Υπουργείου Πολιτισμού πραγματοποιείται το 1999 με το Προεδρικό Διάταγμα 97/1999 (Φ.Ε.Κ. 104/Α/26.5.99), με σκοπό την οργάνωση και την υλοποίηση των έργων συντήρησης και αναστήλωσης που εκτελούνται στην Ακρόπολη, με την επιστημονική ευθύνη της ΕΣΜΑ στην εκτέλεση των έργων. Η δομή και λειτουργία της ΥΣΜΑ περιγράφονται αναλυτικά στον Κανονισμό Λειτουργίας της Υπηρεσίας Συντήρησης Μνημείων Ακρόπολης (ΦΕΚ 1593/Β΄/23-12-2002).Η λειτουργία της ΥΣΜΑ διέπεται από τον ισχύοντα Οργανισμό του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού (ΠΔ υπ. αριθ. 104,ΦΕΚ 171/Α΄/28-8-2014). Βλ. και τον πρώην 3 Οργανισμό (ΠΔ 191/2003,ΦΕΚ 146/Α΄/13-6-2003)