Η σύσταση της «Επιτροπής Συντηρήσεως Μνημείων Ακρόπολης» (ΕΣΜΑ), πραγματοποιείται το 1975 δια του άρθρου 95 του ΠΔ 941/1977, με αρμοδιότητες τον προγραμματισμό, την κατεύθυνση και την εποπτεία των έργων που εκτελούνται στον βράχο της Ακρόπολης.

Η σύσταση της Υπηρεσίας Συντήρησης Μνημείων Ακρόπολης (ΥΣΜΑ), ειδικής περιφερειακής υπηρεσίας του Υπουργείου Πολιτισμού πραγματοποιείται το 1999 με το Προεδρικό Διάταγμα 97/1999 (Φ.Ε.Κ. 104/Α/26.5.99), με σκοπό την οργάνωση και την υλοποίηση των έργων συντήρησης και αναστήλωσης που εκτελούνται στην Ακρόπολη, με την επιστημονική ευθύνη της ΕΣΜΑ στην εκτέλεση των έργων. Η δομή και λειτουργία της ΥΣΜΑ περιγράφονται αναλυτικά στον Κανονισμό Λειτουργίας της Υπηρεσίας Συντήρησης Μνημείων Ακρόπολης (ΦΕΚ 1593/Β΄/23-12-2002).Η λειτουργία της ΥΣΜΑ διέπεται από τον ισχύοντα Οργανισμό του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού (ΠΔ υπ. αριθ. 104,ΦΕΚ 171/Α΄/28-8-2014). Βλ. και τον πρώην 3 Οργανισμό (ΠΔ 191/2003,ΦΕΚ 146/Α΄/13-6-2003)

Κατασκοπευτική αντιστασιακή οργάνωση που αποτέλεσε την πιο αξιόμαχη κατασκοπευτική ομάδα στην κατεχόμενη Ελλάδα, που δημιουργήθηκε από τον Ιωάννη Πελτέκη (με το κωδικό όνομα «Απόλλων»). Πέρα από τη συλλογή και μετάδοση πληροφοριών για δολιοφθορές, οι πράκτορες της «Υβόννης» διενεργούσαν προπαγάνδα μέσω της διαρροής πληροφοριών και ειδήσεων στον Τύπο και δρούσαν ως δίκτυο φυγάδευσης Ελλήνων και Βρετανών προς τη Μέση Ανατολή.

Ο Σπύρος Τόμπρας γεννήθηκε το 1928. Σπούδασε βιολί και ανώτερα θεωρητικά στο Ωδείο Αθηνών από όπου απεφοίτησε το 1949 με Άριστα και βραβείο. Συνέχισε σπουδές βιολιού στη Βιέννη και στη συνέχεια με υποτροφία της Daad, στην Κρατική Μουσική Ακαδημία της Κολωνίας. Το 1952 πήρε το Α΄ βραβείο στον Πανελλήνιο Μουσικό Διαγωνισμό της Θεσ/νίκης ενώ λίγα χρόνια αργότερα, το 1959, πήρε από το Ωδείο Αθηνών δίπλωμα αντίστιξης και φούγκας, Αργότερα παρακολούθησε και μαθήματα διεύθυνσης ορχήστρας στο "Μοτσαρτέουμ" του Ζάλτσμπουργκ. ‘Ήταν κορυφαίος της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, εξάρχων βιολιστής στη Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ και καθηγητής βιολιού στο Ωδείο Αθηνών.. Έχει εμφανιστεί με επιτυχία σε ατομικά ρεσιτάλ και ως σολίστ με την ΚΟΑ και την Ορχ. του ΕΙΡ.

Από το 1955 απασχολείται έντονα με τη μουσική δωματίου. Τότε αρχίζει να μελετά σονάτες για βιολί και πιάνο με τη γυναίκα του, εκλεκτή πιανίστα Χαρά Τόμπρα και τον ίδιο χρόνο σημειώνουν επιτυχία στον Διεθνή Διαγωνισμό της Γενεύης παίρνοντας τιμητικό δίπλωμα. Από το 1956 έχουν πραγματοποιήσει πληθώρα επιτυχημένων εμφανίσεων, με προγράμματα αξιοπρόσεκτης ποιότητας και δυσκολίας. Πέθανε το 2011.

Παλιάς αρχοντική οικογένεια της Κεφαλονιάς με καταγωγή από Γαλλία ή Γερμανία.

Ο Γεώργιος Τυπάλδος Κοζάκης (ο νεότερος) ήταν Έλληνας πολιτικός του 19ου αιώνα.
Γεννήθηκε στην Ζάκυνθο το 1834. Πατέρας του ήταν ο επίσης Γεώργιος Τυπάλδος Κοζάκης. Ανήκε στην ευγενή και αρχαία οικογένεια Τυπάλδων της Ζακύνθου. Σπούδασε στην γενέτειρά του και συνέχισε στο Παρίσι και στην Γερμανία. Συμπλήρωσε τις σπουδές του με περιοδείες στην Αίγυπτο, την Παλαιστίνη και Συρία.
Ήταν λόγιος και σεβαστός άνδρας. Εικοσαετής μπήκε στην διπλωματική σταδιοδρομία και υπηρέτησε ως ακόλουθος και αργότερα ως γραμματέας, τμηματάρχης και Γενικός Γραμματέας στο Υπουργείο του Δηληγιάννη. Υπηρέτησε επίσης ως γραμματέας του Αλέξανδρου Υψηλάντη. Έγινε πληρεξούσιος της πατρίδας του στην Εθνοσυνέλευση μετά την ένωση των Επτανήσων με την κυρίως Ελλάδα.
Υπήρξε Έφορος του Αμαλιείου Ορφανοτροφείου, Πρόεδρος του Ερυθρού Σταυρού, και της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας.

Ο Αιμίλιος-Αμεδαίος, γιος του Κωνσταντίνου Τυπάλδου Πρετεντέρη και της Άννας Κολέττη, γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1798 και έζησε στην Ιταλία όπου πήγε σε νεαρή ηλικία. Σπούδασε νομικά στην Πάδουα και το 1825 διορίστηκε καθηγητής της Ιστορίας, της Γεωγραφίας και του Ναυτικού Δικαίου στη Ναυτική Σχολή στη Βενετία. Δίδαξε εκεί μέχρι το 1848, όταν αποσύρθηκε στο Μιράνο, κοντά στη Βενετία και ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία και την ιστορία.
Υπήρξε πρόεδρος της ελληνικής κοινότητας της Βενετίας και εξελέγη δήμαρχος του Μιράνο.
Μετάφρασε στα ιταλικά την “Ιστορίαν της ελληνικής φιλολογίας” του F. Schoell, διηύθυνε τη δεκάτομη έκδοση των “Βιογραφιών εξεχόντων Ιταλών επιστημόνων και λογοτεχνών”, όπου και ο ίδιος έγραψε πολλά άρθρα. Έγραψε επίσης την τρίτομη “Ιστορίαν της Ελλάδος”, βιογραφία του Α. Μουστοξύδη -που είχε παντρευτεί την αδελφή της γυναίκας του-, και μεγάλο αριθμό μελετών. Ήταν μέλος πολυάριθμων επιστημονικών συλλόγων και εταιρειών.[Βλέπε φάκελο αρχείου του.]
Παντρεύτηκε την Μαρία Χάρτα από την Κύπρο με την οποία απέκτησαν μία μονάκριβη θυγατέρα την Ελοϊσία-Ρόζα-Άννα, σύζυγο του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.
Πέθανε, πλήρης ημερών, στην έπαυλη του Μιράνο τον Μάρτιο του 1878.

[Εκτενές βιογραφικό και εργογραφικό σημείωμα υπάρχει στον οικείο φάκελο του αρχείου του και πληροφορίες για την οικογένεια Τυπάλδου σε χειρόγραφο άρθρο του Ιωάννη Βαλαωρίτη στον φάκελο 27.1, Περιουσιακά-Δικαστικά, Γενεαλογικά οικογενειών Βαλαωρίτη, Τυπάλδου…].

Δικηγόρος και μεταφραστής του Γαλλικού Προξενείου στη Θεσσαλονίκη στις αρχές του 20ού αιώνα (1910-1920)

Μακεδονομάχος και στρατιωτικός από την Κρήτη. Πήρε μέρος στην Κρητική Επανάσταση του 1897-1898, στον Μακεδονικό Αγώνα, στους Βαλκανικούς Πολέμους και στον Βορειοηπειρωτικό Αγώνα. Φιλοβασιλικός και σφοδρός πολέμιος του Βενιζέλου. Διετέλεσε βουλευτής Φλώρινας και Καστοριάς και αξιωματικός του ελληνικού στρατού.

Η Ιωάννα Τσουφλίδου υπήρξε Διευθύντρια του καταστήματος Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου Λευκού Πύργου στη Θεσσαλονίκη.

Ο Άγγελος Τσουκαλάς (Αθήνα, 1906 – 1996) ήταν γιος του Κωνσταντίνου. Ακολούθησε το επάγγελμα του πατέρα του και συνέχισε τη λειτουργία του δικηγορικού γραφείου: δικηγόρος παρά τω Πρωτοδικείω (1926), παρ’ Εφέταις (1927) και παρ’ Αρείω Πάγω (1930). Έλαβε επίσης ενεργό μέρος στην πολιτική: υποψήφιος βουλευτής στις εκλογές του 1946 με το κόμμα του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, βουλευτής του κόμματος των Φιλελευθέρων (1956-1958), δήμαρχος Αθηναίων (1959-1964), υποψήφιος της Ε.Ρ.Ε. στις εκλογές που είχαν προκηρυχθεί για το Μάιο του 1967, υπουργός Δικαιοσύνης επί δικτατορίας συνταγματαρχών (29/6/1970-11/5/1973). Διετέλεσε επίσης Γενικός Γραμματέας της Διοικήσεως Νήσων Ιονίου Πελάγους και υφυπουργός Γενικός Διοικητής των Ιονίων Νήσων (1945).
Ο Άγγελος Τσουκαλάς ήταν μέλος της Εταιρείας Ποινικού Δικαίου, συνεργάτης της Εφημερίδος των Ελλήνων Νομικών και πήρε μέρος σε διεθνή συνέδρια.

Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς (Μεσολόγγι, 1878 – Αθήνα, 1947) θεωρείται από τους κορυφαίους έλληνες ποινικολόγους. Διορίστηκε δικηγόρος το 1900 και εισήλθε στο δικαστικό κλάδο. Το 1907 προήχθη σε εισαγγελέα πρωτοδικών, θέση από την οποία παραιτήθηκε το 1911 για να δικηγορήσει. Αναμίχθηκε στην πολιτική και εξελέγη δύο φορές βουλευτής με το Λαϊκό Κόμμα: το Σεπτέμβριο του 1932 και το Μάρτιο του 1933. Το 1935 εξελέγη καθηγητής της ποινικής δικονομίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έργα του: Ερμηνεία πολιτικής δικονομίας, Τα ορκωτά δικαστήρια κ.ά. Το δικηγορικό του γραφείο ήταν στην οδό Βησσαρίωνος στην Αθήνα. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς παντρεύτηκε το 1904 την Καλλιόπη Κουτσογιάννη με την οποία απέκτησαν ένα γιο, τον Άγγελο αλλά το 1917 το ζευγάρι χώρισε.

[Πηγές σύνταξης βιογραφικών: Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, Who is Who (1965), Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς (1964), Αλκιβιάδης Προβατάς, Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος 1821-1930. Νομοθετικά και εκτελεστικά σώματα, Αθήναι 1980, και το υλικό του αρχείου.]

Σπούδασε νομικά στο παν/μιο Αθηνών. Το 1906 εκλέχθηκε βουλευτής για πρώτη φορά στην Κρητική Βουλή και το ’11 έγινε αντιπρόεδρος της συνέλευσης των Κρητών. Διετέλεσε πρωθυπουργός της εξόριστης κυβερνήσεως κατά τα έτη 1941-1944. Μέλη της οικογένειας Τσουδερού διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στις υποθέσεις της Κρήτης κατά τη διάρκεια 19ου – 20ου. Ήταν παντρεμένος με την Μαρία Θεοφανάκη και είχε αποκτήσει τρία παιδιά, την Αθηνά, τον Γιάννη και τη Βιργινία

Εμμ. Τσουδερός (1882-1956). Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο Αθηνών. Διετέλεσε πρωθυπουργός της εξόριστης κυβερνήσεως κατά τα έτη 1941-1944. Μέλη της οικογένειας Τσουδερού διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στις υποθέσεις της Κρήτης κατά τη διάρκεια 19ου – 20ου.