Έως το 1956 η υπηρεσία της κάθε νομαρχίας αποτελούνταν από το Νομάρχη και τη Διεύθυνση Νομαρχίας που περιλάμβανε τα Τμήματα Διοικήσεως, Αποκεντρώσεως Τοπικής Αυτοδιοικήσεως Διεκπεραιώσεως και Αρχείου, κατ’αντιστοιχία της Διευθύνσεως Διοικήσεως του Υπουργείου Εσωτερικών. Το 1956 για πρώτη φορά ιδρύθηκαν τεχνικές υπηρεσίες στις νομαρχίες με το Ν.Δ. 3620 της 16/16 Νοεμ. 1956 Περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως των διατάξεων “περί Διοικητικής Αποκεντρώσεως”». Με το νομοθέτημα αυτό σε κάθε νομό συστάθηκε Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών (άρθρο 15) που υπαγόταν άμεσα στο νομάρχη. Η διεύθυνση συγκροτούνταν από το γραφείο νομομηχανικού, στο οποίο υπήχθησαν τα Γραφεία μηχανικών και πολεοδομίας, όπου προβλέπονταν, η Τεχνική Υπηρεσία Δήμων και Κοινοτήτων και το Γραφείο μηχανικού εξοπλισμού.
Δομή Διευθύνσεως Τεχνικών Υπηρεσιών Νομαρχιών
Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών
Γραφείο νομομηχανικού
Γραφεία μηχανικών
Γραφεία πολεοδομίας
Τεχνική Υπηρεσία Δήμων και Κοινοτήτων
Γραφείο μηχανικού εξοπλισμού
Το σχήμα αυτό διατηρήθηκε μέχρι το 1972 οπότε με το Ν. Δ. 1147 8/8.5.1972 "Περί διοικήσεως της Μείζονος Πρωτευούσης" και τις νομοθετικές πρωτοβουλίες την περίοδο της δικτατορίας, στις νομαρχίες συστάθηκαν Διευθύνσεις που αντιστοιχούσαν στις αρμοδιότητες κάθε υπουργείου (μέχρι το 1972 τις δραστηριότητες αυτές διεκπεραίωνε το Τμήμα Αποκεντρώσεως).
Ειδικότερα στη Νομαρχία Αττικής η προϋπάρχουσα Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών ασκούσε αρμοδιότητες του Υπουργείου Δημοσίων Έργων (κοινή υπουργική απόφαση Αριθ.Λ7/13-1/17 της 11/15.12.1972 (ΦΕΚ Β΄1097) των υπουργών: Υπουργού παρά τω πρωθυπουργώ, Υπουργού Εσωτερικών και Υπουργού Δημοσίων Έργων "Περί οργανώσεως των υπηρεσιών της Νομαρχίας Αττικής αρμοδιότητος Υπουργείου Δημοσίων Έργων "). Σύμφωνα με την ΚΥΑ εκτός της Διεύθυνσης Τεχνικών Υπηρεσιών Νομαρχίας Αττικής συστάθηκε σε κάθε Διαμέρισμα αντίστοιχη Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών Διαμερίσματος και Υπηρεσία Πολεοδομίας Διαμερίσματος.
Η Υπηρεσία Πολεοδομίας Διαμερίσματος αποτελούνταν από τα παρακάτω Τμήματα:
α)Τμήμα Τοπογραφικό
β)Τμήμα Απαλλοτριώσεων
γ)Τμήμα Στατικού Ελέγχου
δ)Τμήμα Εκδόσεως Οικοδομικών Αδειών
ε)Τμήμα Αστυνομεύσεως Κατασκευών
ς) Τμήμα Διοικητικόν
Η κατάσταση αυτή παρέμεινε ως το 1977 οπότε με το Π.Δ. 910 10/10.10.1977 (ΦΕΚ Α’ 305) "Περί Οργανισμού του Υπουργείου Δημοσίων Έργων" η υπηρεσία πολεοδομίας των νομαρχιών μετονομάστηκε σε Διεύθυνση Πολεοδομίας. Έτσι το 1977 οι περιφερειακές υπηρεσίες των υπουργείων στις νομαρχίες περιλάμβαναν τις Διευθύνσεις Τεχνικών Υπηρεσιών και τις Διευθύνσεις Πολεοδομίας Νομαρχίας. Ειδικότερα στην Αττική διατηρήθηκε το σχήμα με τον διαχωρισμό της νομαρχίας σε Διαμερίσματα, οπότε η διάρθρωση ήταν ως ακολούθως (άρθρο 82)
α) Τμήμα Τοπογραφικό
β) Τμήμα Απαλλοτριώσεων
γ) Τμήμα Στατικού Ελέγχου
δ) μήμα Εκδόσεως Οικοδομικών Αδειών. Αρμοδιότητα του Τμήματος Εκδόσεως Οικοδομικών Αδειών είναι η έκδοση των απαιτούμενων αδειών για την εκτέλεση οποιασδήποτε οικοδομικής εργασίας.
ε) Τμήμα Αστυνομεύσεως Κατασκευών
στ) Γραφείον Γραμματείας
Το 1980 οι Διευθύνσεις Πολεοδομίας των νομαρχιών της χώρας και των Διαμερισμάτων της Νομαρχίας Αττικής μεταφέρθηκαν στο Υπουργείο Χωροταξίας Οικισμού και Περιβάλλοντος με το νόμο 1032 10/14.3.1980 (ΦΕΚ Α΄ 57) "Περί συστάσεως Υπουργείου Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος".
Ως εκ των άνω οι υπηρεσίες που εμφανίζονται στο αρχείο ως διαδοχικοί παραγωγοί του αρχειακού υλικού είναι οι ακόλουθες:
Νομαρχία Αττικής, [Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών], Γραφείο Πολεοδομίας Αθηνών
Νομαρχία Αττικής, Διαμέρισμα Πειραιώς, Υπηρεσία Πολεοδομίας [Τμήμα Εκδόσεως Οικοδομικών Αδειών]
Νομαρχία Αττικής, Διαμέρισμα Πειραιώς, Διεύθυνση Πολεοδομίας, Τμήμα Εκδόσεως Οικοδομικών Αδειών

Ιδρύθηκε το 1921 από τον Κωνσταντίνο και Δημήτριο Δρούλια με σκοπό την εμπορία σταφίδας. Το 1927 ο Κωνσταντίνος αποσύρθηκε ενώ η εταιρεία τέθηκε υπό εκκαθάριση το 1930, μετά από συμβιβασμό με τις Τράπεζες Ιονική, Εμπορική και Αθηνών. Το 1936 η επιχείρηση υπολειτουργούσε.

Η Ελληνική Εταιρεία Οίνων και Οινοπνευμάτων Α.Ε. ιδρύθηκε το 1906 από τους Ιω. Πεσμαζόγλου, Επαμεινώνδα Χαρίλαο, Αρ. Ζάννο, Νικόλαο Κανελλόπουλο, Εμμανουήλ Ρως και Δημήτριο Γαλανόπουλο, με σκοπό την αξιοποίηση των πλεονασμάτων σταφίδας που δημιουργήθηκαν λόγω της σταφιδικής κρίσης. Εκτός από την εμπορία της σταφίδας ανέπτυξε την παραγωγή οινοπνεύματος για διάφορες χρήσεις, γλεύκους για την παρασκευή ζαχάρεως, κρασιού (από χλωρή σταφίδα και σταφύλη), κονιάκ και, μετά τον πόλεμο, αεριούχων ποτών. Το κυρίως εργοστάσιο βρισκόταν στους Μύλους Αθηνών και ήταν προπολεμικά από τα πλέον σύγχρονα της εποχής του. Η εταιρεία έκλεισε στην δεκαετία του 1980.

Αλβανός μουσουλμάνος, διοικητής της Πελοποννήσου και άλλων ελληνικών περιοχών, δευτερότοκος γιος του Αλή πασά Τεπελενλή. Η δράση του Βελή συνδέεται με τις έντονες προσπάθειες του πατέρα του να επιβληθεί στον ελληνικό χώρο σε βάρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Ο Στυλιανός Θεοδοσιάδης, ναυτιλιακός πράκτορας, (γέννηση 1917) ήταν κάτοικος Πόρτ Σάιδ καταγόμενος από την Κύπρο. Στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου υπηρέτησε ως διερμηνέας στη Βασιλική Ελληνική Αεροπορία. Διετέλεσε πρόεδρος του τμήματος Πόρτ Σάιδ της Κυπριακής Αδελφότητος Αιγύπτου (1956). Ο Στυλιανός Θεοδοσιάδης ήταν μέλος της τεκτονικής στοάς Σόλων-Πλάτων.

Ο Πολύβιος Θεοδοσιάδης ήταν επί 30 περίπου χρόνια (1914-1947) μέλος και πρόεδρος του τμήματος της Κυπριακής Αδελφότητας στο Πορτ Σάιδ. Με το θάνατό του (1947) άφησε το ποσό των 30 αιγυπτικών λιρών ως δωρεά και ανακηρύχθηκε ευεργέτης. Τιμήθηκε με το βουλγαρικό παράσημο Ordre Nationale du Mérite Civil.

Ο Βασίλειος Ιατρίδης είναι γιος του Ανδρέα και της Ιουλίας Ιατρίδη. Απόφοιτος του τμήματος Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (1963) εργάστηκε στον Ε.Ο.Τ. Προσελήφθη στον Ε.Ο.Τ. το 1956 ως Γραμματέας υπεύθυνος οργάνωσης των τοπικών επιτροπών τουρισμού σε όλη την Ελλάδα. Από το 1960 ως το 1967 διετέλεσε προϊστάμενος του Τμήματος Έκδοσης και διανομής του Διαφημιστικού Υλικού του Οργανισμού. Από το 1967 ως το 1975 ήταν Διευθυντής της Υπηρεσίας Ε.Ο.Τ. Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας. Μετά την παραίτησή του ασχολήθηκε με τουριστικές αντιπροσωπείες και οργάνωση Γραφείων Ταξιδιών στην Ευρώπη. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1995.

Ο Βάσος Κανέλλος (Βασίλειος Κανελλόπουλος) γεννήθηκε στα Φιλιατρά Τριφυλίας. Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στην Αθήνα. Το 1915 γνώρισε την Isadora Duncan και γράφτηκε στη σχολή χορού που διατηρούσε στο σπίτι της στο Βύρωνα. Συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι (με τον Michel Fokine) και στις Ηνωμένες Πολιτείες (σχολές Καρσλώφ και Μότκιν). Στις Ηνωμένες Πολιτείες ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα, την περίοδο 1919-1920, με εμφανίσεις στο Μπρούκλιν και τη Νέα Υόρκη. Την ίδια περίοδο γνώρισε και τη χορεύτρια και χορογράφο Charlotte Markham, μετέπειτα σύζυγό του και καλλιτεχνικό ταίρι του, με το όνομα Τανάγρα Κανέλλου. Μέχρι το 1926 το ζεύγος Κανέλλου έδωσε παραστάσεις χορού και χοροδράματος –βασισμένες στην ελληνική παράδοση, την ελληνική μυθολογία και το αρχαίο δράμα– στο Μπρούκλιν, το Ιλινόις, το Σαν Φρανσίσκο, το Σικάγο και αλλού. Μετά από πρόσκληση του Άγγελου Σικελιανού ήλθαν στην Ελλάδα και το 1927 έλαβαν μέρος στις πρώτες Δελφικές Εορτές. Τα επόμενα δέκα χρόνια εμφανίστηκαν στο αρχαίο θέατρο Διονύσου, στο Καλλιμάρμαρο στάδιο, στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, στο Σούνιο και σε αρχαία θέατρα ανά την Ελλάδα. Μετά το θάνατο της Τανάγρας, το 1937, τη θέση της παρτενέρ του Βάσου Κανέλλου πήρε η κόρη τους Ξένια (1921-1999). Στη διάρκεια της κατοχής, ο Βάσος και η Ξένια Κανέλλου αναχώρησαν για την Αμερική, όπου συνέχισαν την καλλιτεχνική δραστηριότητά τους μέχρι το 1960. Από τότε και μέχρι το τέλος της ζωής του, ο Βάσος Κανέλλος παρέμεινε στην Ελλάδα. Οι χορευτικές εμφανίσεις του συνεχίστηκαν μέχρι το 1966. Το 1964 κυκλοφόρησε το βιβλίο του Η αρχαία ελληνική τραγωδία και το 1966 το Η αρχαία ελληνική όρχησις και η Ισαδώρα Δούγκαν. Την ίδια περίοδο παντρεύτηκε τη Βιργινία Γαλανουδάκη.

[Πηγές σύνταξης βιογραφικού: 1. «Βάσος Κανέλλος», στο: Ελένη Φεσσά-Εμμανουήλ (επιμ.), Χορός και θέατρο. Από την Ντάνκαν στις νέες χορευτικές ομάδες. Αθήνα, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών / Έφεσος, 2004, σ. 218-221]. 2. Υλικό του αρχείου].

Φιλόλογος, εκδότης, γυμνασιάρχης στη Χίο. Παντρεύτηκε την Αργεντού Νομικού από τη Χίο και απέκτησε μαζί της πέντε παιδιά:
α) την Καλλιόπη (1836-1916), σύζυγο Γεωργίου Πάντζαρη
β) τον Επαμεινώνδα (1838-1911), σύζυγο Ελισάβετ Μασαούτη (1857-1944)
γ) την Αικατερίνη (1850-;), σύζυγο Γεωργίου Κοντού δ) τον Θεόδωρο (1852- ; ), σύζυγο Ματθίλδης (;) και
ε) την Ερατώ.

Η «Επιτροπή για την επανέκδοση των απάντων του Κωνσταντίνου Καραβίδα» ιδρύθηκε το 1975. Μέλη της ήταν οι: Παναγιώτης Κανελλόπουλος, Γεώργιος Μαύρος, Φαίδων Βεγλερής,
Ιωάννης Θεοδωρακόπουλος, Κωνσταντίνος Καλλίας, Ιωάννης Πεσμαζόγλου, Αγνή Ρουσσοπούλου και η κόρη του συγγραφέα Ζωή Καλλιγά-Καραβίδα. Το 1978 επανέκδοσε το βιβλίο του Καραβίδα Αγροτικά. Έρευνα επί της κοινωνικής μορφολογίας εν Ελλάδι και εν ταις γειτονικαίς σλαυικαίς χώραις. Μελέτη συγκριτική. Αθήνα 1931.

Έλληνας οικονομολόγος, διατέλεσε Γεν. Διευθυντής Υπ. Οικονομικών και Υφυπουργός Οικονομικών στην Κυβέρνηση Πλαστήρα.

Το 1922 ιδρύεται με μορφή Ανώνυμης Εταιρείας και αρχικό κεφάλαιο ενός εκατομμυρίου δραχμών η χαρτοποιία «Κέρκυρα» και πέντε χρόνια αργότερα το ανεβάζει σε τρία εκατομμύρια. Πιθανόν η εταιρεία προϋπήρχε και άλλαξε νομική μορφή το 1922, καθώς στο Ιστορικό Αρχείο της Εθνικής Τράπεζας υπάρχει φάκελος με τίτλο Α.Ε. Χαρτοποιίας «Η Κέρκυρα» για την περίοδο 1913-1921 και χωριστός με τον ίδιο τίτλο για την περίοδο 1924-1959.
Το εργοστάσιο λειτουργεί στο Κεφαλόβρυσο (στο λιβάδι του Ρόπα, απέναντι από το βενζινάδικο στη διασταύρωση προς Έρμονες) και το 1936 απασχολεί 70 εργάτες και 4 υπαλλήλους. Τα γραφεία της Εταιρείας όμως είναι κοντά στο λιμάνι, στην παραλία του Μαντουκιού, στην οδό Ξενοφώντος Στρατηγού 56α. Η ετήσια παραγωγή (χαρτιά περιτυλίγματος, χαρτόνια κυτιοποιίας, χαρτόνια υποδηματοποιίας) φτάνει τους 1500 τόνους και διανέμεται σε όλη τη χώρα, ενώ η πρώτη ύλη εισάγεται από Γερμανία, Αγγλία και Σουηδία (δεδομένα του 1936). Χρησιμοποιεί μια ατμομηχανή 60 ίππων και δύο γκαζομηχανές των 70 και 220 ίππων.
Στην καταλογογράφηση του Εργατικού Κέντρου υπάρχουν αναφορές στην Χαρτοποιία για τα έτη 1953 και την περίοδο 1959-1967, ωστόσο, σύμφωνα προφορικές μαρτυρίες η λειτουργία της Χαρτοποιίας «Κέρκυρα» πρέπει να σταμάτησε στα 1960 με 1962. Το κτίριο με την χαρακτηριστική του καμινάδα σώζονταν μέχρι πριν λίγα χρόνια, οπότε κατεδαφίστηκε.

Ο Émile-Honoré Destelle γεννήθηκε στην Αγκντ της Νότιας Γαλλίας στις 12 Ιανουαρίου του 1856. Φοίτησε στη στρατιωτική σχολή του Σαιν-Συρ, στην τάξη που ονομάστηκε «Grande Promotion», «Μεγάλη Σειρά», του 1874-1876. Αποβιβάστηκε στην Κρήτη τον Μάρτιο του 1897 και ορίστηκε διοικητής των Γάλλων πεζοναυτών.

Καθηγητής Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ. Ασχολήθηκε με την Κρητική λογοτεχνία.

Ο Λευτέρης Αλεξίου γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Ήταν γιος του Στυλιανού Αλεξίου και αδερφός της Έλλης Αλεξίου και της Γαλάτειας Καζαντζάκη. Αποφοίτησε από τη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Παράλληλα, εργάστηκε από νεαρή ηλικία με την εκμάθηση ξένων γλωσσών και τη μουσική.

Ο Μηνάς Χουστουλάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Ασχολήθηκε με τη φωτογραφία από τα πολύ νεανικά του χρόνια. Στη διάρκεια της Κατοχής και λίγο πριν ολοκληρώσει τις σπουδές του στην Εμπορική Σχολή, περιηγείται τα χωριά, όπου αναλαμβάνει την αναπαραγωγή φωτογραφιών των θυμάτων του πολέμου. Στο μεταπολεμικό Ηράκλειο ανοίγει το πρώτο του φωτογραφείο

Ο Στέφανος Ξανθουδίδης γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Έφυγε πολύ νέος για την Αθήνα όπου σπούδασε φιλολογία. Αρχικά διορίστηκε στα γυμνάσια της Νεαπόλεως και του Ηρακλείου. Έγινε γραμματέας του Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου και γνωρίστηκε με τον ιδρυτή του Μουσείου Ηρακλείου Ιωσήφ Χατζηδάκι, με τον οποίο ανέπτυξε στενή συνεργασία για την αρχαιολογική κίνηση της Κρήτης. Στη συνέχεια, διορίστηκε έφορος αρχαιοτήτων της Κρητικής Πολιτείας από το 1900-1915. Αργότερα έγινε έφορος της Αρχαιολογικής Περιφέρειας της Ελλάδας και διευθυντής του Μουσείου Ηρακλείου. Ήταν συγγραφέας αρκετών βιβλίων ιστορικού, λαογραφικού και αρχαιολογικού περιεχομένου. Έχει επιμεληθεί την έκδοση του Ερωτόκριτου του Κορνάρου στις αρχές του 20ου αι.

1856: Γεννιέται στο Τουρκοκρατούμενο Ηράκλειο Κρήτης • 1892: Γυμνασιάρχης στο τετρατάξιο «Ελληνικό Γυμνάσιο Χανίων» • 1893: Διευθυντής στο Γυμνάσιο Ηρακλείου • 1899: Γενικός Γραμματέας της Ανωτέρας Δ/νσεως και Γενικός 2 Επιθεωρητής Δημόσιας Εκπαίδευσης της «Κρητικής Πολιτείας» • 1901-5: Ξανά Γυμνασιάρχης στο Γυμνάσιο Ηρακλείου (καθηγητής του Ν. Καζαντζάκη) • 1900: Εισηγητής στο Α΄ Εκπαιδευτικό Συνέδριο της Κρητικής Πολιτείας, στα Χανιά. • 1904: Γραμματέας του τμήματος Μέσης Εκπαίδευσης στο Α΄ Εκπαιδευτικό Συνέδριο (Αθήνα). • 1905: Αποσύρεται από τη Δημόσια Εκπαίδευση και ιδρύει το ιδιωτικό Λύκειο «Κοραής» στο Ηράκλειο • 1909: Πεθαίνει σε ηλικία 53 ετών.

Φιλέλληνας Βρετανός στρατιωτικός από την Ιρλανδία.

Η Katharine Butterworth ίδρυσε και διύθυνε το πρόγραμμα «Study in Greece» (Σπουδάζω στην Ελλάδα) για 25 χρόνια. Ήταν ένα αναγνωρισμένο κολλεγιακό πρόγραμμα σπουδών διάρκειας πέντε μηνών για νέους και άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Το πρόγραμμα σπουδών επικεντρώθηκε στη μελέτη της σύγχρονης ελληνικής ζωής και ως εκ τούτου ήταν το πρώτο στο είδος του. Η Butterworth ήταν επίσης συγγραφέας με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα Ρεμπέτικα. Είχε γράψει ένα βιβλίο με τίτλο ‘Rebetika’ μαζί με τη Sara Sneider, και ήταν φίλη του Ηλία Πετρόπουλου. Το αρχείο περιλαμβάνει επίσης αλληλογραφία του Ηλία Πετρόπουλου με την KB όταν εκείνος ήταν στη φυλακή κατά τη διάρκεια της ελληνικής χούντας και υλικό που σχετίζεται με τα Ρεμπέτικα.

Πρόξενος της Ρωσίας και της Δανίας στην Ιθάκη

Αντιστασιακή οργάνωση στην Κρήτη

Ο Αλέξανδρος Μάτσας υπήρξε Έλληνας διπλωμάτης και λογοτέχνης. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και αποφοίτησε από το τμήμα Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του κολλεγίου Christ Church του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Η μακρά διπλωματική καριέρα του ξεκίνησε το 1934. Υπηρέτησε ως πρέσβης της Ελλάδας στην Άγκυρα (1959-1962) και την Washington (1962-1967). Παραιτήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1967 και επέστρεψε στην Ελλάδα. Τα λογοτεχνικά έργα του περιλαμβάνουν διάφορες εκδεδομένες ποιητικές συλλογές και θεατρικά έργα.

Ιδρύθηκε γύρω στο 1600, για να στεγάσει την εικόνα της Παναγίας Χρυσολεόντισσας. Η εικόνα μέχρι τότε βρισκόταν στην παραθαλάσσια μονή του Αγίου Λεοντίου κοντά στο χωριό Λεόντι, η οποία είχε επανειλημμένα καταστραφεί από πειρατές, γι’ αυτό οι μοναχοί της κατέφυγαν στην πιο προστατευμένη αυτή περιοχή μακριά από τη θάλασσα. Η ίδρυση της νέας μονής έγινε την περίοδο 1600-1614. Από τότε είναι γνωστή η ιστορία της, όπως και τα ονόματα σχεδόν όλων των ηγουμένων της.
Ήταν σταυροπηγιακή με μεγάλη περιουσία και είχε στην κατοχή της σχεδόν ολόκληρη την Αίγινα, αλλά και το νησάκι που χαρακτηριστικά λέγεται Μονή, απέναντι από την Πέρδικα. Στην επανάσταση του 1821 είχε σημαντική δράση και μετά την απελευθέρωση ήταν από τις μονές που διατηρήθηκαν, μάλιστα σε αυτή προσαρτήθηκε ως μετόχι η διαλυμένη μονή Φανερωμένης της Σαλαμίνας. Η ιστορία της έχει συνδεθεί με την προσωπικότητα του Αγίου Νεκταρίου, που την επισκεπτόταν συχνά. Το 1935 μετατράπηκε σε γυναικεία.

Το συγκρότημα έχει διατηρήσει τη φρουριακή όψη που είχε ήδη από τον 17ο αιώνα. Έχει τετράγωνη κάτοψη και περιβάλλεται από ψηλά κτήρια κελλιών, με πυργίσκους, πολεμίστρες και μικρά παράθυρα τοποθετημένα ψηλά. Στο κέντρο του υψώνεται ο τριώροφος οχυρός πύργος που χρονολογείται στο 1610 ενώ δίπλα του, στο ψηλότερο επίπεδο, είναι κτισμένο το καθολικό, που χρονολογείται στο 1808 και έχει κτιστεί στη θέση παλαιότερου, που καταστράφηκε από σεισμό και πυρκαγιά. Είναι τρίκλιτη βασιλική, αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου, στον Άγιο Διονύσιο και στον Άγιο Χαράλαμπο. Στο εσωτερικό του εντυπωσιάζουν το όμορφο ξυλόγλυπτο τέμπλο του 1814, και η επαργυρωμένη εικόνα της Χρυσολεόντισσας, που λέγεται ότι χρονολογείται στον 15ο ή 16ο αιώνα. Πηγή: http://www.religiousgreece.gr/athens-attica/-/asset_publisher/lpcrESlL5iOO/content/iera-mone-koimeseos-theotokou-chrysoleontisses [τελευταία επίσκεψη: 18/5/2020]

Ο Κωνσταντίνος Μουσούρος – Πασάς (1807-1891) ή Κωστάκης Μουσούρος (Kostaki Musurus) ήταν διπλωμάτης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη με καταγωγή από τη γνωστή Φαναριώτικη οικογένεια των Μουσούρων . Οι γονείς του ήταν ο Στέφανος και η Κασσάνδρα Μουσούρου. Διετέλεσε πρέσβης της Υψηλής Πύλης στην Ελλάδα από το 1834 έως το 1848. Από το 1848 έως το 1851 υπηρέτησε ως πρέσβης της Υψηλής Πύλης στη Βιέννη και εν συνεχεία στο Λονδίνο από όπου έφυγε το 1879. Ο Κωνσταντίνος Μουσούρος, που διακρινόταν για τη μόρφωση και τη γλωσσομάθειά του, μετέφρασε τη Θεία Κωμωδία του Δάντη σε δωδεκασύλλαβους στίχους στην αρχαία ελληνική και τη δημοσίευσε στο Λονδίνο το 1890. Πέθανε στην Κωνσταντινούπολη το 1891, σε ηλικία 84 ετών. Ο γιος του Στέφανος Μουσούρος (1841-1907) υπηρέτησε κι αυτός στη διπλωματική υπηρεσία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και διετέλεσε Ηγεμόνας της Σάμου (1896-1899).