Νυκτερινόν Δημοτικόν Σχολείον Φαλάνης
- Νομικό Πρόσωπο
Νυκτερινόν Δημοτικόν Σχολείον Φαλάνης
Δημοτικό Σχολείο Διλόφου Φαρσάλων
Κέντρο Επιμόρφωσης Ενηλίκων Διλόφου
Νυκτερινόν Δημοτικόν Σχολείον Σταυρού Γηγενών
Κέντρο Επιμορφώσεως Ενηλίκων Πολυνερίου (Λάρισα)
Νυκτερινή Σχολή Πολυνερίου (Λάρισα)
Δημοτικό Σχολείο Πολυνερίου (Λάρισα)
Δημοτικό Σχολείο Κρήνης (Λάρισα)
Νυκτερινό Σχολείο Λουτρού (Λάρισα)
Δημοτικό Σχολείο Λουτρού (Λάρισα)
Κέντρο Επιμορφώσεως Ενηλίκων Κοιλάδας (Λάρισα)
Νυκτερινή Σχολή Κοιλάδας (Λάρισα)
Δημοτικό Σχολείο Κοιλάδας (Λάρισα)
Δημοτικό Σχολείο Κοιλάδας (Αργολίδα)
Δημοτικό σχολείο Κάστρου (Λάρισα)
Δημοτικό Σχολείο Μάνδρας (Λάρισα)
Δημοτικό σχολείο Μάνδρας (Μεσσηνίας)
Δημοτικό Σχολείο Αμυγδαλέας (1/θέσιο)
Δημοτικό Σχολείο Νέου Περιβολίου
Δημοτικό Σχολείο Κιλελέρ (3/θέσιο)
Νυκτερινό Σχολείο Παλαιοπύργου
Εφημερίδα "Εθνική Αναγέννησις" (Σέρρες)
Λαχανάς, Κωνσταντίνος (Συμβολαιογράφος Κορώνης)
Σύλλογος προς Διάδοσιν των Ελληνικών Γραμμάτων
ΦΕΚ 262Α - 31/08/1912: Σύσταση της κοινότητας με την απόσπαση του οικισμού Τσαγκαράδα από το δήμο Μυρεσίου και τον ορισμό του ως έδρα της κοινότητας.
ΦΕΚ 169Α - 04/07/1942: Η κοινότητα αποσπάται από το νομό Λαρίσης και υπάγεται στο νομό Μαγνησίας.
ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997: Ο οικισμός Τσαγκαράδα αποσπάται από την κοινότητα και ορίζεται έδρα του δήμου Μουρεσίου. Η κοινότητα καταργείται.
ΦΕΚ 262Α - 31/08/1912: Σύσταση της κοινότητας με την απόσπαση του οικισμού Σούρπη από το δήμο Πτελεατών και τον ορισμό του ως έδρα της κοινότητας.
ΦΕΚ 169Α - 04/07/1942: Η κοινότητα αποσπάται από το νομό Λαρίσης και υπάγεται στο νομό Μαγνησίας
ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997: Ο οικισμός Σούρπη αποσπάται από την κοινότητα και ορίζεται έδρα του δήμου Σούρπης. Η κοινότητα καταργείται
ΦΕΚ 126Α - 02/04/1883: Σύσταση του δήμου με έδρα τον οικισμό Μακρυνίτσα.
ΦΕΚ 262Α - 31/08/1912: Σύσταση της κοινότητας με την απόσπαση του οικισμού Μακρυνίτσα από το δήμο Μακρυνίτσης και τον ορισμό του ως έδρα της κοινότητας.
16/10/1940: Το όνομα του οικισμού Μακρυνίτσα της κοινότητας διορθώνεται σε Μακρινίτσα. Το όνομα της κοινότητας διορθώνεται σε κοινότητα Μακρινίτσης.
ΦΕΚ 169Α - 04/07/1942: Η κοινότητα αποσπάσθηκε στο νομό Μαγνησίας από το νομό Λαρίσης.
ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010: Ο οικισμός Μακρινίτσα αποσπάται από την κοινότητα και προσαρτάται στο δήμο Βόλου. Η κοινότητα καταργείται
Δήμος Νέας Ιωνίας (Μαγνησία), Υπηρεσία Δημοτολογίου
Η Νέα Ιωνία είναι ο δεύτερος σε μέγεθος δήμος του νομού Μαγνησίας, μετά το Δήμο Βόλου, με τον οποίο αποτελεί ένα ενιαίο Πολεοδομικό Συγκρότημα. Φυσικό όριο μεταξύ της πόλης του Βόλου και της πόλης της Ν. Ιωνίας αποτελεί το ποτάμι Κραυσίδωνας. Ο πληθυσμός της σύμφωνα με την απογραφή του 2001, ανέρχεται σε 32.979 κατοίκους.Ο πληθυσμός ολόκληρου του πολεοδομικού συγκροτήματος ανέρχεται σε 123.119 κατοίκους.
Η ιστορία του τόπου συνδέεται άμεσα με τη Μικρασιατική καταστροφή.
Στα τέλη του φθινοπώρου του 1924 στην άνυδρη περιοχή του Ξηρόκαμπου πάνω από το χείμαρρο Κραυσίδωνα, άρχισαν να δημιουργούνται σε πρώτη φάση τα πρώτα προσφυγικά σπίτια για 2.000 περίπου άτομα, τα λεγόμενα Τετράγωνα δημιουργώντας τον προσφυγικό Συνοικισμό του Βόλου, τη Νέα Ιωνία. Μέσα στο καλοκαίρι του 1925 ανεγέρθηκαν τα λεγόμενα Τσιμεντένια στα δυτικά της κεντρικής πλατείας και σε λίγα χρόνια τα Πέτρινα, δυτικά, όπου μαζί με τα Τζαμαλιώτικα και τα Γερμανικά ανατολικά τους, υπάρχουν και μένουν μόνιμα μέχρι και σήμερα – κάποια από αυτά με την παλιά, την πρώτη τους μορφή – δίνοντας στη Νέα Ιωνία μία ξεχωριστή φυσιογνωμία.
Μέχρι και το 1947 αποτελούσε ενιαίο Δήμο μαζί με τον Βόλο, τον Δήμο Παγασών. Με βασιλικό διάταγμα για λόγους πολιτικούς αποφασίσθηκε η διάσπαση της από το Βόλο.
Από το 2011 υπάγεται στο Δήμο Βόλου, ως Δημοτική Ενότητα Νέας Ιωνίας.
Η Νέα Ιωνία είναι ο δεύτερος σε μέγεθος δήμος του νομού Μαγνησίας, μετά το Δήμο Βόλου, με τον οποίο αποτελεί ένα ενιαίο Πολεοδομικό Συγκρότημα. Φυσικό όριο μεταξύ της πόλης του Βόλου και της πόλης της Ν. Ιωνίας αποτελεί το ποτάμι Κραυσίδωνας. Ο πληθυσμός της σύμφωνα με την απογραφή του 2001, ανέρχεται σε 32.979 κατοίκους.Ο πληθυσμός ολόκληρου του πολεοδομικού συγκροτήματος ανέρχεται σε 123.119 κατοίκους.
Η ιστορία του τόπου συνδέεται άμεσα με τη Μικρασιατική καταστροφή.
Στα τέλη του φθινοπώρου του 1924 στην άνυδρη περιοχή του Ξηρόκαμπου πάνω από το χείμαρρο Κραυσίδωνα, άρχισαν να δημιουργούνται σε πρώτη φάση τα πρώτα προσφυγικά σπίτια για 2.000 περίπου άτομα, τα λεγόμενα Τετράγωνα δημιουργώντας τον προσφυγικό Συνοικισμό του Βόλου, τη Νέα Ιωνία. Μέσα στο καλοκαίρι του 1925 ανεγέρθηκαν τα λεγόμενα Τσιμεντένια στα δυτικά της κεντρικής πλατείας και σε λίγα χρόνια τα Πέτρινα, δυτικά, όπου μαζί με τα Τζαμαλιώτικα και τα Γερμανικά ανατολικά τους, υπάρχουν και μένουν μόνιμα μέχρι και σήμερα – κάποια από αυτά με την παλιά, την πρώτη τους μορφή – δίνοντας στη Νέα Ιωνία μία ξεχωριστή φυσιογνωμία.
Μέχρι και το 1947 αποτελούσε ενιαίο Δήμο μαζί με τον Βόλο, τον Δήμο Παγασών. Με βασιλικό διάταγμα για λόγους πολιτικούς αποφασίσθηκε η διάσπαση της από το Βόλο.
Από το 2011 υπάγεται στο Δήμο Βόλου, ως Δημοτική Ενότητα Νέας Ιωνίας.
Δήμος Νοτίου Πηλίου, Τοπική Κοινότητα Νεοχωρίου
Πολίτης, Γεώργιος (Συμβολαιογράφος Καλαμάτας)
Νυκτερινό Δημοτικό Σχολείο Αλμυρού
Νυκτερινό Δημοτικό Σχολείο Νέας Αγχιάλου
Νυχτερινό Δημοτικό Σχολείο Αγίου Λαυρεντίου
Νυχτερινό Δημοτικό Σχολείο Μικροθηβών
Κόκκινος, Βασίλειος (Συμβολαιογράφος Καλαμάτας)
Η εμπορική σχολή του Βόλου ιδρύθηκε από τον εμπορικό σύλλογο "ο Ερμής", ως ιδιωτική σχολή με καταστατικό, που εγκρίθηκε με το Β.Δ. της 4-11-1900. Το πρώτο καταστατικό της Σχολής εγκρίθηκε στις 8 Νοεμβρίου 1900.
Το 1961 η ημερήσια Εμπορική Σχολή Βόλου μετατράπηκε σε 6τάξιο Οικονομικό Γυμνάσιο Βόλου. Το 1964 δημιουργήθηκε το 3τάξιο Οικονομικό Λύκειο Βόλου. Την ίδια χρονιά οι πρώτες τρεις τάξεις του οικονομικού γυμνασίου αποτέλεσαν το αυτοτελές, και για πρώτη φορά καθιερούμενο στο Βόλο "3ο Γυμνάσιο αρρένων", στεγαζόμενο στο ίδιο διδακτήριο και με το ίδιο διδακτικό προσωπικό. Το σχολείο αυτό καταργήθηκε την 30-9-1967.
Το 1969 το σχολείο έχει πάλι μετατραπεί σε 6τάξιο Οικονομικό Γυμνάσιο. Το 1976 το σχολείο μετατρέπεται πάλι σε Οικονομικό Λύκειο ως την 1-9-1977, οπότε οι μαθητές της τελευταίας τάξης του σχολείου ενσωματώνονται στη δύναμη του 2ου Λυκείου Βόλου. Στη συνέχεια μετατρέπεται σε Επαγγελματικό Λύκειο Βόλου που μετεξελίχθηκε σε 1ο ΤΕΛ Βόλου για να μετατραπεί τελικά στο 1ο ΤΕΕ Βόλου.
Κυριαζής, Αθανάσιος (Συμβολαιογράφος Καλαμάτας)
Η εμπορική σχολή του Βόλου ιδρύθηκε από τον εμπορικό σύλλογο "ο Ερμής", ως ιδιωτική σχολή με καταστατικό, που εγκρίθηκε με το Β.Δ. της 4-11-1900. Το πρώτο καταστατικό της Σχολής εγκρίθηκε στις 8 Νοεμβρίου 1900.
Ως στο σχολικό έτος 1916-17 η σχολή λειτούργησε ως τριτάξια με μαθητές μόνο άρρενες. Κατά το σχολικό έτος 1914-15 εγγράφηκαν για πρώτη φόρα στην πρώτη τάξη οι πρώτες μαθήτριες. Έκτοτε παρακολουθούν τα μαθήματα και τα κορίτσια.
Κατά το έτος 1917-18 προστίθεται μία ακόμη τάξη, που ονομάζεται "Προκαταρκτική", που ισχύει για μία χρόνια. Από το επόμενο έτος (1918-19) η σχολή προσδιορίζεται ως "Ανεγνωρισμένη Εμπορική Σχολή Βόλου" και λειτουργεί με τέσσερις τάξεις.
Aπό το σχολικό έτος 1920/21 μετονομάσθηκε σε Δημόσια Εμπορική Σχολή Βόλου
Η Σχολή λειτούργησε ως 4τάξια και μικτή ως το σχολικό έτος 1931-32, οπότε έγινε 6τάξια και πάντα μικτή.
Κατά τα σχολικά έτη 1939-40 έως 1941-42, λειτούργησε το "Αστικόν σχολείον εμπορικής κατευθύνσεως εν Βόλω" , με τρεις τάξεις.
Το 1961 η ημερήσια Εμπορική Σχολή Βόλου μετατράπηκε σε 6τάξιο Οικονομικό Γυμνάσιο Βόλου. Το 1964 δημιουργήθηκε το 3τάξιο Οικονομικό Λύκειο Βόλου. Την ίδια χρονιά οι πρώτες τρεις τάξεις του οικονομικού γυμνασίου αποτέλεσαν το αυτοτελές, και για πρώτη φορά καθιερούμενο στο Βόλο "3ο Γυμνάσιο αρρένων", στεγαζόμενο στο ίδιο διδακτήριο και με το ίδιο διδακτικό προσωπικό. Το σχολείο αυτό καταργήθηκε την 30-9-1967.
Το 1969 το σχολείο έχει πάλι μετατραπεί σε 6τάξιο Οικονομικό Γυμνάσιο. Το 1976 το σχολείο μετατρέπεται πάλι σε Οικονομικό Λύκειο ως την 1-9-1977, οπότε οι μαθητές της τελευταίας τάξης του σχολείου ενσωματώνονται στη δύναμη του 2ου Λυκείου Βόλου. Στη συνέχεια μετατρέπεται σε Επαγγελματικό Λύκειο Βόλου που μετεξελίχθηκε σε 1ο ΤΕΛ Βόλου για να μετατραπεί τελικά στο 1ο ΤΕΕ Βόλου.
Ο Αθανάσιος Κυριαζής γεννήθηκε το 1887 στο Αγρίνιο. Πατέρας του ήταν ο Γεώργιος Κυριαζής από τον Προυσσό Ευρυτανίας και μητέρα του η Ευφροσύνη (το γένος Κυρίτση). Ο Αθανάσιος είχε δύο αδελφές τη Βασιλική και την Αγανίκη. Πολύ νωρίς έχασε τον πατέρα του (1893) και μεγάλωσε με μεγάλες στερήσεις. Παρακολούθησε τις εγκύκλιες σπουδές στο Αγρίνιο ως τη Β΄Γυμνασίου και συνέχισε στο Μεσολόγγι. Το 1903 εγγράφηκε στη Φιλοσοφική της Αθήνας, εργαζόμενος παράλληλα τη νύχτα, αλλά διέκοψε για λόγους υγείας. Το 1906 εγγράφηκε στη Νομική από όπου πήρε το πτυχίο και το διδακτορικό του. Την ίδια χρονιά διορίστηκε γραμματέας στο Ταμείο Μεγαλόπολης. Το 1912 επιστρατεύθηκε λόγω των Βαλκανικών πολέμων και το 1913 αποσπάσθηκε από το στρατό και ορίστηκε οικονομικός επίτροπος των νήσων του Αιγαίου (1913-1914). Ύστερα από κάποια χρόνια υπηρεσίας στην επαρχία, μετατέθηκε στο υπουργείο Οικονομικών και έφθασε ως τη θέση του Διευθυντή του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους. Μετατέθηκε στη Θεσσαλονίκη από τη δικτατορία του Μεταξά το 1938 ως Πάρεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Το 1917 παντρεύτηκε την Λουκία Χρόνη και απέκτησαν τέσσερις κόρες. Παράλληλα με τη λογοτεχνική δημιουργία εξέδωσε το περιοδικό Νέα Γράμματα (1924). Πέθανε το 1950.
Δημοσίευσε δώδεκα ποιητικές συλλογές: Εκατόμβη (1920), Στιγμές που ζω (1921), Η καρδιά με τα φίδια (1922), Επιτάφια ρόδα (1923), Στην παλιά στράτα του χωριού (1925), Τα ρουμελιώτικα (1928), Τα τραγούδια της νύχτας (1929), Ονόματα για τρεις σταυρούς (1929), Ζωή και μοίρα (1932), Αιγινίτικα ακρογιάλια (1936), Όνειρα και παραμύθια (1947), Κοχύλια και πετράδια (1949), Τα προπαροξύτονα (1950).
[Πηγή σύνταξης βιογραφικού: Χρυσούλα Σπυρέλη, Τα ποιήματα του Αθ. Γ. Κυριαζή (1887-1950), πρόλογος Ερατοσθένης Γ. Καψωμένος, Αθήνα, Γαβριηλίδης, 2007, σ. 21-63.]