Ο Κρεστενίτης Λυκούργος καταγόταν από τον Πύργο Ηλείας και ήταν γιος του Ιωάννη Κρεστενίτη, προκρίτου του Πύργου. Ξεκίνησε τις σπουδές του στη Ζάκυνθο και τις ολοκλήρωσε στην Ιόνιο Ακαδημία της Κέρκυρας. Πριν την Επανάσταση είχε αναλάβει το ρόλο του δάσκαλου στον Πύργο. Στα παιδιά μιλούσε για ελευθερία και τα μάθαινε στρατιωτικές κινήσεις. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και εργάστηκε για τη διάδοσή της. Η δραστηριότητά του έθεσε τη ζωή του σε κίνδυνο και αναγκάστηκε να κρυφτεί από τους Τούρκους.

Όταν άρχισε ο αγώνας τάχθηκε υπό το Χαράλαμπο Βιλαέτη επί κεφαλής πολλών Πυργίων και πήρε μέρος σε διάφορες μάχες στη Δ. Πελοπόννησο. Με την εισβολή του Δράμαλη βρισκόταν στην Αργολίδα και επηρεασμένος από τον πανικό που απλώθηκε έφυγε με τους συντρόφους του για τον Πύργο.

Κατά την πρώτη φάση του εμφυλίου ο Λυκούργος Κρεστενίτης ήταν πολιτικός αντίπαλος του Θ. Κολοκοτρώνη, λόγω της φιλίας του με τον Ανδρέα Ζαΐμη. Μετά την άφιξη του Ιμπραΐμ και την αποφυλάκιση του Θ. Κολοκοτρώνη ο Κρεστενίτης διορίστηκε από την κυβέρνηση στην επιτροπή εφοδιασμού του στρατοπέδου που ίδρυσε ο Θ. Κολοκοτρώνης στο Μακρυπλάγι. Εκλέχτηκε πληρεξούσιος Ηλείας σε διάφορες Εθνοσυνελεύσεις.

Αργότερα υπηρέτησε σε διάφορες πολιτικές θέσεις και εκλέχτηκε πολλάκις βουλευτής Ηλείας από το 1844 μέχρι το 1869. Διετέλεσε Διοικητής της επαρχίας Κυναίθης, Υπουργός Οικονομικών, Εσωτερικών και Δικαιοσύνης, Πρόεδρος της Βουλής και Γερουσιαστής. Κατά τη διάρκεια της πολιτικής του σταδιοδρομίας πρωταγωνίστησε σε αρκετά σκάνδαλα μικροκομματικού τύπου και διαφθοράς.

Ο Λυκούργος Κρεστενίτης ήταν παντρεμένος με τη Μαριγώ Μαυρομιχάλη πρωτότοκη κόρη του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, γεγονός που του έδινε πολιτική δύναμη, αφού το συγγενικό δίκτυο της οικογένειας Μαυρομιχάλη ήταν αρκετά ισχυρό.

Πέθανε στον Πύργο Ηλείας το 1873

Ο Μήτρος Πέτροβας ή Μητροπέτροβας γεννήθηκε το 1745 στη Γαράντζα της Μεσσηνίας. Ανέπτυξε πολεμική δραστηριότητα εναντίον των Τούρκων στα Ορλωφικά 1770, μαζί με τον Κωνσταντίνο Κολοκοτρώνη (πατέρα του Θεόδωρου) και εργάστηκε για την προετοιμασία της επανάστασης.

Όταν άρχισε ο αγώνας τάχθηκε στο πλευρό του Θ. Κολοκοτρώνη και τον ακολούθησε στην Αρκαδία. Παρά την προχωρημένη ηλικία του πολέμησε ηρωικά και ως την τελειωτική νίκη στη μάχη του Βαλτετσίου. Πήρε μέρος στην πολιορκία της Τριπολιτσάς, σε διάφορες πολεμικές συγκρούσεις και εναντίον του Ιμπραήμ (1825).

Το 1823 πήρε το βαθμό του χιλιάρχου και στις εμφύλιες διενέξεις ήταν πιστός οπαδός του Κολοκοτρώνη, με αποτέλεσμα να φυλακιστεί μαζί με το γαμπρό του, Γιαννάκη Γκρίτζαλη, από την Κυβέρνηση του Γ. Κουντουριώτη στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία στην Ύδρα (1825).

Υπήρξε πολέμιος της Αντιβασιλείας και μετά την καταδίκη του Κολοκοτρώνη πρωτοστάτησε στην ανταρσία των Μανιατών εναντίον των Βαυαρών (1834) και λίγο αργότερα στην εξέγερση της Μεσσηνίας. Για τη συμμετοχή του στο αντικυβερνητικό κίνημα καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά δεν εκτελέστηκε η ποινή λόγω του προχωρημένου της ηλικίας. Μετά από χρόνια αμνηστεύθηκε και αποτραβήχτηκε στη γενέτειρά του, όπου και πέθανε το 1838.

Ο Παναγιώτης πριν την Επανάσταση ήταν έμπορος στην Κωνσταντινούπολη, όπου μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία. Με την έναρξη της επανάστασης κατέβηκε στο Μοριά και έλαβε μέρος σε μάχες του αγώνα. Το 1836 εγκαταστάθηκε στην Καλαμάτα, όπου δικηγόρησε.

Φιλικός και αγωνιστής του 1821

Εκπαιδευτικός στη Μεγάλη του Γένους Σχολή

Αρχιτέκτοντας

Στρατιωτικός από την Ασή Γωνία Χανίων. Συμμετείχε με εθελοντικά σώματα Κρητών στον Μακεδονικό Αγώνα, τους Βαλκανικούς Πολέμους και τον Βορειοηπειρωτικό Αγώνα. Με το ξέσπασμα του Ά Παγκοσμίου Πολέμου συμμετέχει με ελληνικές εθελοντικές ομάδες στο πλευρό της Αντάντ. Στον Εθνικό Διχασμό τάσσεται στο πλευρό του Βενιζέλου, πρωτοστατεί στη δημιουργία των Δημοκρατικών Ταγμάτων και στη δολοφονία του Ίωνα Δραγούμη. Μετά το 1920 ακολουθεί τον Βενιζέλο στο Παρίσι, ενώ κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο επιστρέφει στην Κρήτη, όπου λαμβάνει μέρος στη Μάχη της Κρήτης. Μετά την ήττα των συμμαχικών δυνάμεων καταφεύγει στην Αίγυπτο και υπηρετεί στο ελληνικό φρουραρχείο Αλεξανδρείας και Καΐρου. Με την απελεύθερωση επιστρέφει στα Χανία και διορίζεται φρούραρχος έχοντας ηγετικό ρόλο στις εμφύλιες διαμάχες με τον τοπικό ΕΛΑΣ. Πολιτεύτηκε με το κόμμα του Σοφοκλή Βενιζέλου και εξελέγη βουλευτής Χανίων.
Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%93%CF%8D%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B7%CF%82 [τελευταία επίσκεψη: 7/8/2020].

Γεννήθηκε το 1901 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, η οικογένειά του ήταν από τη Λέρο και ασχολούνταν με το εμπόριο βάμβακος. Σπούδασε στη Γαλλία στο Πανεπιστήμιο της Τουλούζης και ήταν επιθεωρητής στον Οργανισμό Βάμβακος.

Εταιρεία ασφαλίσεων

Περιοδικό της Εθνικής Οργάνωσης Νεολαίας (Ε.Ο.Ν.) της περιόδου της δικτατορίας του Ιωάννη Μεταξά.

Ιερέας και Αρχιερατικός Επίτροπος Κιμώλου, γιός του ιερέα Ιωάννη Γ. Ράμφου.

Ο Δημήτρης Χριστοδούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1924. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και παρακολούθησε μαθήματα Πολιτικών Επιστημών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής εντάχτηκε στο ΕΑΜ, ενώ στα χρόνια 1944-1945 κρατήθηκε αιχμάλωτος των Άγγλων στο στρατόπεδο Ελ Ντάμπα στην Αίγυπτο, για τρεις μήνες.

Εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1952, όταν το ποίημα του Νυχτοφύλακες δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Μακεδονικά Γράμματα. Την περίοδο 1967 – 1972, ο Δημήτρης Χριστοδούλου έζησε στο Παρίσι. Εξέδωσε 27 ποιητικές συλλογές, 15 μυθιστορήματα, πέντε διηγήματα και έγραψε 13 θεατρικά έργα.

Μεγάλη ήταν και η προσφορά του ως στιχουργού, καθώς έγραψε μερικά από τα σημαντικότερα τραγούδια του ελληνικού πενταγράμμου, τα οποία μελοποίησαν μεγάλοι και σημαντικοί συνθέτες, όπως οι Μίκης Θεοδωράκης, Σταύρος Ξαρχάκος, Μάνος Λοΐζος, Χρήστος Λεοντής, Νίκος Μαμαγκάκης, Νότης Μαυρουδής, καθώς και οι Λίνος Κόκκοτος, Μίμης Πλέσσας, Γιώργος Ζαμπέτας και Κώστας Χατζής.

‘Εφυγε στις 4 Μάρτη του 1991.

[πηγή: ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ]

Γεννήθηκε στην Απείρανθο της Νάξου. Σπούδασε μηχανική και μαθηματικά στο Παρίσι και εργάστηκε ως μηχανικός, ενώ έγινε καθηγητής σε στρατιωτικές σχολές και στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Άρχισε να πολιτεύεται το 1902, διετέλεσε υπουργός οικονομικών και επισιτισμού και αργότερα πρωθυπουργός στην κυβέρνηση συνασπισμού Γούναρη. Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, δικάστηκε στη «δίκη των έξι» και καταδικάστηκε σε θάνατο. Εκτελέστηκε στο Γουδί το 1922.
Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B4%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82 [τελευταία επίσκεψη: 8/9/2020]

Ο Γεώργιος Π. Κρέμος (1839 – 1926) ήταν συγγραφέας, ερευνητής, ιστορικός και υφηγητής του Πανεπιστημίου των Αθηνών από το Στείρι Βοιωτίας. Πατέρας του ήταν ο Αραχωβίτης Πανάγος Γ. Κρέμος, αγωνιστής του 1821 στο ένοπλο σώμα του Γεώργιου Καραϊσκάκη.