Ο Αμβρόσιος Φραντζής γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου του 1869 στην Κυπαρισσία. Στα χρόνια του Δημοτικού και του Σχολαρχείου βρέθηκε με την οικογένειά του πρώτα στην Αρκαδία και στη Ζάκυνθο και στη συνέχεια στην Κέρκυρα. Απο το 1885 έως το 1890 ο Φραντζής φοίτησε στη Σχολή Ευελπίδων. Ανάμεσα στους συμφοιτητές του στη Σχολή ήταν ο Ιωάννης Μεταξάς και ο Ξενοφών Στρατηγός. Το 1892 φοίτησε στη Σχολή του Ιππικού. Απο το 1893 έως το 1895 ο Φραντζής βρέθηκε στη Γαλλία και το Βέλγιο για στρατιωτικές σπουδές. Το 1895 επιστρέφει στην Ελλάδα και το 1897 υπηρετεί την πατρίδα με το βαθμό του αξιωματικού του Πυροβολικού στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Παντρεύτηκε τη Μαγδαληνή (Μανταλένα/Λιλίκα) Πετμεζά στις 18 Δεκεμβρίου 1901. Απέκτησαν τρία παιδιά, τη Θάμαρ, τη Μαργαρίτα και τον Ιωάννη. Το 1909 πήρε μέρος στην Επανάσταση στο Γουδί. Από το 1910 έως το 1912 υπηρέτησε ως στρατιωτικός ακόλουθος στην Ελληνική Πρεσβεία Κωνσταντινουπόλεως και στη Σόφια. Με το ξέσπασμα του Πρώτου Βαλκανικού πολέμου βρέθηκε στη Διεύθυνση Πληροφοριών και στη συνέχεια τοποθετήθηκε αντιπρόσωπος του Ελληνικού στρατού στο Βουλγαρικό επιτελείο. Στη συνέχεια και μέχρι το τέλος των Βαλκανικών πολέμων τοποθετείται στο επιτελείο του Βασιλιά Κωνσταντίνου. Το 1917 διορίστηκε στρατιωτικός ακόλουθος στην Ελληνική Πρεσβεία στο Λονδίνο. Στις διαπραγματεύσεις στο Συνέδριο της Ειρήνης στο Παρίσι μετά το τέλος του Πολέμου ο Φραντζής παρευρίσκεται με την ιδιότητα του ως Στρατιωτικος Ακόλουθος στην Πρεσβεία του Λονδίνου. Επικεντρώνεται, σύμφωνα με τις οδηγίες των ανωτέρων του, στο να διαφωτίσει τους αγγλικούς παράγοντες του Συμβουλίου στο ζήτημα της ελληνικότητας της Ανατολικής Θράκης. Το Μάιο του 1922 ο Φραντζής τοποθετείται ως εκπρόσωπος της Πανελλήνιας Επιτροπής της Εθνικής Άμυνας για τη Μικρασία. Το 1926 τοποθετείται επικεφαλής του στρατιωτικού οίκου του Προέδρου της Δημοκρατίας Ναυάρχου Π. Κουντουριώτη. Μετά τη συνταξιοδότηση του με το βαθμό του Στρατηγού ασχολήθηκε με τη συγγραφή ποιημάτων και διηγημάτων. Το 1932 εξέδωσε τη συλλογή διηγημάτων Αγκωνάρια. Με δική του πρωτοβουλία και άλλων φίλων των απογόνων οικογενειών του 1821 ιδρύεται το 1938 ο Πατριωτικός Όμιλος Απογόνων Αγωνιστών του 1821 και Ιστορικών Γενεών της Ελλάδος. Ο Στρατηγός Αμβρόσιος Φραντζής πέθανε την 1η Μαρτίου του 1953 στην Αθήνα.

Αγωνιστής του 1821 από την Χίο.

Η Επαγγελματική Σχολή «Αγία Βαρβάρα» στεγάστηκε στο Ιωσηφόγλειο Ορφανοτροφείο από το 1951 ως το 1995.
Το Ιωσηφόγλειο Ορφανοτροφείο χτίστηκε τη δεκαετία του 1920, με έξοδα του Μικρασιάτη Χαράλαμπου Ιωσηφόγλου, για να φιλοξενήσει τα ορφανά των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής. Στη συνέχεια, φιλοξένησε και παιδιά που έμειναν ορφανά εξαιτίας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η σχολή είχε ξεκινήσει να λειτουργεί από το 1949, στη Γλυφάδα και αρχικός της στόχος ήταν η επαγγελματική κατάρτιση κοριτσιών, που ήταν θύματα του εμφυλίου πολέμου, είτε είχαν μείνει ορφανά, είτε είχε διαλυθεί η οικογένειά τους. Έδινε την ευκαιρία στα κορίτσια να αποκτήσουν ένα βιοποριστικό επάγγελμα που θα τους επέτρεπε να επιβιώσουν μετά την ενηλικίωσή τους ή ακόμα και να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.
Στη συνέχεια, βέβαια, η σχολή επικεντρώθηκε στη μετάδοση και διδασκαλία επαγγελματικών δεξιοτήτων όπως η ραπτική, το κέντημα ή η υφαντική απ’ τις απόφοιτές του. Το εκπαιδευτικό της πρόγραμμα εμπλουτίστηκε με οικοκυρική και θεωρητική εκπαίδευση, διετούς φοίτησης, ενώ το 1972 θεσμοθετήθηκε η τριετής φοίτηση στα εργαστήριά της.
Το 1983, η σχολή μετανομάζεται σε «Ειδική Επαγγελματική Σχολή ‘Αγία Βαρβάρα» και προχωράει στην επέκταση της εκπαιδευτικής της δραστηριότητας και σε μαθητές όχι τροφίμου πλέον, αλλά εξωτερικούς. Αγόρια και κορίτσια, εφηβικής ηλικίας. Έτσι, στα υπάρχοντα εργαστήρια υφαντικής και ραπτικής προστέθηκαν κι εκείνα της αγγειοπλαστικής, της ξυλουργικής, της μεταλλοπλαστικής και της δημιουργίας κοσμήματος.
Ωστόσο, όταν διακόπηκαν οι επιχορηγήσεις, αναγκαστικά σταμάτησε και η λειτουργία του προγράμματος επαγγελματικής κατάρτισης. Αυτό έγινε το 1995.

Ο Ιωάννης Φραντζής γεννήθηκε στις 19 Αυγούστου 1909 στην Αθήνα. Πατέρας του ήταν ο στρατηγός Αμβρόσιος Φραντζής και μητέρα του η Μαγδαληνή Φραντζή. Σε μικρή ηλικία ο Ιωάννης μετακόμισε με την οικογένειά του στο Λονδίνο όταν ο πατέρας του μετατέθηκε στη βρετανική πρωτεύουσα ως Στρατιωτικός Ακόλουθος στην Ελληνική Πρεσβεία. Στην Αγγλία φοίτησε στο Dulwich College. Μετά την ενηλικίωσή του επέστρεψε στην Αθήνα όπου και φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1931 έδωσε εξετάσεις για το Διπλωματικό Σώμα με επιτυχία. Από το 1931 έως το 1935 υπηρέτησε στο Υπουργείο Εξωτερικών. Το 1935 διορίστηκε Υποπρόξενος στον Αυλώνα της Αλβανίας και στη συνέχεια στο Γενικό Προξενείο Καΐρου (1938-1940) όπου τον βρήκε η έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1940 κατατάχθηκε ως εθελοντής στον ελληνικό στρατό Μέσης Ανατολής. Στη Μάχη του Έλ Αλαμέιν πήρε μέρος ως δόκιμος ανθυπολοχαγός της Α΄ Ελληνικής Ταξιαρχίας και παρασημοφορήθηκε. Το 1944 τοποθετήθηκε Διευθυντής του Διπλωματικού Γραφείου του Προέδρου της Κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου πρώτα στο Κάιρο και στη συνέχεια στο Λίβανο.

Κατά την απελευθέρωση είχε διορισθεί σύνδεσμος του Προέδρου της Κυβέρνησης με τις αγγλικές πολιτικές και στρατιωτικές αρχές στην Ελλάδα και ήταν παρών στις κρίσιμες συνεδριάσεις στα Δεκεμβριανά. Το 1945 τοποθετήθηκε ως σύνδεσμος του Αντιβασιλέως και του Υπουργείου Εξωτερικών. Κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης των Παρισίων το 1946 διετέλεσε Διευθυντής του Ιδιαίτερου Γραφείου του Προέδρου Κ. Τσαλδάρη. Το 1947 για ένα μικρό χρονικό διάστημα υπηρέτησε ως γενικός διευθυντής Τύπου του Υπουργού Βορείου Ελλάδος Δημήτριου Ροδόπουλου . Στη συνέχεια και μέχρι το 1948 υπηρέτησε ως επιτετραμμένος στην Πρεσβεία της Ελλάδος στην Πραιτώρια. Από το 1948 έως το 1950 ο Φραντζής υπηρέτησε στην Ελληνική Πρεσβεία της Ουάσινγκτον. Το Σεπτέμβριο του 1950 διορίστηκε Διευθυντής του Διπλωματικού Γραφείου του Υπουργού Εξωτερικών Στ. Στεφανόπουλου. Στη θέση αυτή παρέμεινε έως το 1953 με συνεχείς αποστολές στο Παρίσι και το Στρασβούργο στις συνεδριάσεις του Συμβούλιου της Ευρώπης. Η θέση του Συμβούλου στην Πρεσβεία του Λονδίνου αποτέλεσε τον επόμενος σταθμό στη διπλωματική του καριέρα απο το 1953 έως το 1955.

Απο το 1955 έως το 1958 συνέχισε να υπηρετεί στο Λονδίνο στη θέση του Διευθυντή του Γραφείου Τύπου της Πρεσβείας. Το Φεβρουάριο του 1958 τοποθετήθηκε στην Τριμερή Γραμματεία Συμφώνου Άγκυρας ως Προϊστάμενος της Γραμματείας. Από το 1959 έως το 1964 υπηρετεί στο ΥΠΕΞ στην Αθήνα. Το 1964 διορίζεται Προϊστάμενος της Διεύθυνσης Ευρωπαϊκής Συνεργασίας. Από το 1965 έως το 1967 υπηρέτησε στην Πρεσβεία της Ινδίας ως Πρέσβης της Ελλάδας. Τον Ιούλιο του 1967 εξήλθε του διπλωματικού κλάδου αφού είχε συμπληρώσει το όριο της τριακονταπενταετίας. Ο Ιωάννης Φραντζής παντρεύτηκε το 1957 τη Φάνη Αργέντη. Πέθανε το 1984 στην Αθήνα.

Ελληνίδα ζωγράφος.

Ο Μιχαήλ Μουτούσης ήταν Έλληνας πρωτοπόρος αεροπόρος, αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού και μετέπειτα Υπολοχαγός του Λόχου Αεροπορίας. Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων εκτέλεσε μαζί με τον Σημαιοφόρο Αριστείδη Μωραϊτίνη την πρώτη αποστολή ναυτικής συνεργασίας στην παγκόσμια ιστορία.

Γάλλος δημοσιογράφος, ιστορικός, κριτικός λογοτεχνίας και τέχνης, Μέλος του Γαλλικού Ινστιτούτου, εξελέγη μέλος της Ακαδημίας το 1894.

Ελληνίδα εκπαιδευτικός. Η Ιουλία Καρόλου υπήρξε διδασκάλισσα του Παλατιού και γραμματέας της βασίλισσας Όλγας στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα.

Προθιερέας εν Μύθοις Κρήτης

Γεννήθηκε στα Κοτύωρα, φοίτησε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Αναλαμβάνει διάφορα αξιώματα στους κόλπους της Εκκλησίας και το 1899 χειροτονείται Μητροπολίτης Κολωνίας και Νικοπόλεως του Πόντου. Το 1911 μετατίθεται στη Μητρόπολη Νεοκαισάρειας και Κοτυώρων. Μετά το 1922 χειροτονείται Μητροπολίτης Ξάνθης και Περιθεωρίου.

Ηγεμόνας της Βλαχίας (1812-18) από τους αξιολογότερους Φαναριώτες που ηγεμόνευσαν στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες. Προηγουμένως χρημάτισε μεγάλος διερμηνέας (1807-8) και 1812. Στην περίοδο της ηγεμονίας του ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για την εξάπλωση της ελληνικής παιδείας αναδιοργανώνοντας τα παλαιά σχολεία και ιδρύοντας πολλά νέα.

Ο Γιώργος Πετσίβας (Αριδαία 8/3/1946 - Αθήνα 2018) υπήρξε σκηνογράφος με σπουδές στην Αθήνα και το πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου. Εργάστηκε επίσης ως ηθοποιός στον θίασο της Τζένης Καρέζη και σκηνοθέτης της ΕΡΤ[1]. Ερχόμενος σε επαφή εξαιτίας του επαγγέλματός του με φιλολογικές πηγές και δημόσια και ιδιωτικά ιστορικά αρχεία που σχετίζονταν με τη Μακεδονία εγκατέλειψε την καριέρα του στην ΕΡΤ και ασχολήθηκε εκτεταμένα με τη μεταγραφή και επιμέλεια ιστορικών αρχείων, συγγράφοντας και εκδίδοντας σχετικά δοκίμια.

Ο Ιωάννης Καραβίτης (1883-1949) ήταν Κρητικός οπλαρχηγός του Μακεδονικού Αγώνα. Το 1903 κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Αθήνα πληροφορήθηκε τη δημιουργία και μετάβαση ενόπλων σωμάτων Κρητικών με σκοπό την ενίσχυση του Μακεδονικού Αγώνα. Μετά το τέλος του Μακεδονικού Αγώνα πήρε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους. Πέθανε στην Αθήνα στις 30 Οκτωβρίου 1949 και η κηδεία του έγινε στο Α’ Νεκροταφείο δημοσία δαπάνη.

Καραβίτης, Ι., 1994. Ο Μακεδονικός Αγών. Απομνημονεύματα, Πετσίβας Γ. (επιμ.), Αθήνα.

Η Αικατερίνη Καρατζά ή Ρόζα Μπότσαρη (Κακόλακκος Πωγωνίου Ιωαννίνων, 1818/1820 - Αθήνα, Ιανουάριος 1875) ήταν κόρη του αγωνιστή της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, Μάρκου Μπότσαρη και σύζυγος του στρατηγού Γεώργιου Καρατζά. Διετέλεσε κυρία επί των τιμών της βασίλισσας Αμαλίας.

Κόμης από την Κεφαλονιά, βουλευτής της Ιονίου Βουλής, έπαρχος Κεφαλονιάς, γερουσιαστής και τελευταίος προέδρου της Ιονίου Γερουσίας και μετέπειτα βουλευτής Κεφαλονιάς στην Ελληνική Βουλή

Η Αντιγόνη Καζολέα (1915-2010), φιλόλογος και καθηγήτρια στο Αρσάκειο, ήταν μεταφράστρια του έργου του Ελύτη στα γερμανικά. Οι μεταφράσεις ήταν αποτέλεσμα συνεργασίας με την αρχαιολόγο Barbara Vierneisel-Schlörb. Βλ. μεταξύ άλλων Neue Gedichte 2001, Oxopetra Elegien. Westlich der Trauer 2001, Das Monogramm 1990, Glänzender Tag. Muschel der Stimme 1982, Maria Nepheli 1981, Ausgewählte Gedichte 1979, Körper des Sommers 1960.

Επτανήσιος διπλωμάτης από τη Ζάκυνθο στην υπηρεσία της Ρωσίας με έντονη πολιτική δράση την περίοδο της Επτανήσου Πολιτείας

Βρετανός φιλέλληνας.

Γιος του Αλέξανδρου Σούτσου, φαναριώτη και Ηγεμόνα της Ουγγροβλαχίας.

Έλληνας λόγιος και διδάσκαλος του Γένους.

Ο μηχανικός-μεταλλειολόγος και συγγραφέας Ανδρέας Κορδέλλας γεννήθηκε στη Σμύρνη στις 30 Νοεμβρίου του 1836. Φοίτησε στη Βασιλική Βιομηχανική Σχολή του Zittau της Σαξονίας από το 1852 έως το 1855 και στη συνέχεια στη μεταλλειολογική σχολή της Ακαδημίας του Φράιμπεργκ (Bergakademie). Αποφοίτησε το 1858. Το 1860 επέστρεψε στη Σμύρνη όπου παρέμεινε για μικρό χρονικό διάστημα και την ίδια χρονιά εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Σύντομα έγινε μέλος της επιστημονικής ομάδας που προετοίμασε το νόμο περί μεταλλείων. Το Δεκέμβριο του 1860 μετέβη για πρώτη φορά στην περιοχή του Λαυρίου και στη συνέχεια προετοίμασε την πρώτη έκθεση για τα μεταλλεία της περιοχής. ‘Ηταν ο πρώτος που διέβλεψε την οικονομική προοπτική που υπήρχε από την ανάτηξη των σκουριών και την επεξεργασία των εκβολάδων στο Λαύριο. Ορμώμενος από τις εκθέσεις του Κορδέλλα, ο I. B. Serpieri ιδρύει το 1864 τη μεταλλουργική εταιρεία Roux-Serpieri-Fressynet C.E., όπου ο Α. Κορδέλλας τοποθετείται στη θέση του μηχανικού παραγωγής. Διετέλεσε διευθυντής της Εταιρείας Μεταλλουργείων Λαυρίου κατά την περίοδο 1887-1891. Ασχολήθηκε επίσης με το πρόβλημα της ύδρευσης της πόλης των Αθηνών. Υπήρξε πολυγραφότατος. Μερικά από αυτά: Ονομαστικόν επιστημονικών όρων (1883), Ορυκτολογία (1887), Περιγραφή διαφόρων μεταλλευτικών προιόντων του Λαυρείου και Ωρωπού εκτεθέντων κατά την γ’ περίοδον των Ολυμπίων (1875). Πέθανε το 1909 στην Αθήνα.

Το μικρό βιογραφικό σημείωμα έχει αντλήσει πληροφορίες από: Κ. Βοβολίνη, Μέγα Ελληνικόν Βιογραφικόν Λεξικόν (Αθήνα, 1958) και από τις ηλεκτρονικές σελίδες (http://www.eranet.gr/lavrio/html/gwords.html)

Ο Δημήτριος Λεβίδης, συνθέτης που έζησε και εργάστηκε στην Ελλάδα και στην Γαλλία, Σπούδασε μουσική στα Ωδεία Λόττνερ και Αθηνών, στη Λωζάννη και στη Μουσική Ακαδημία του Μονάχου. Το 1910 εγκαταστάθηκε στη Γαλλία . Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1932. Το 1934 ίδρυσε το Φαληρικό Ωδείο και διετέλεσε πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών την περίοδο 1945-1947. Το Αρχείο Λεβίδη στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη αποτελείται από χειρόγραφες παρτιτούρες έργων του συνθέτη, αρκετά από τα οποία θεωρούνταν χαμένα, καθώς και από έντυπες εκδόσεις έργων του. Συμπεριλαμβάνονται επίσης έργα άλλων.

Ο γλύπτης Γεώργιος Καστρομένος ή Καστριώτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1899 και πέθανε το 1969. Ο παππούς του Γεώργιος Καστρομένος, είχε λάβει μέρος στους απελευθερωτικούς αγώνες των Αθηνών κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821. Η αδελφή του πατέρα του, Αλέξανδρου Καστρομένου, Σοφία, ήταν σύζυγος του Ερρίκου Σλήμαν. Ο Καστριώτης πραγματοποίησε τις μαθητικές του σπουδές στο Παρίσι και συνέχισε τη φοίτησή του στη Σχολή Μηχανικών της Λωζάνης. Την ιδιαίτερη κλίση του στη γλυπτική την έδειξε από πολύ νωρίς και το 1926 αποφάσισε να επιστρέψει στο Παρίσι και να πραγματοποιήσει το όνειρο του, να ασχοληθεί με την γλυπτική. Μαθήτευσε δίπλα στον μεγάλο γλύπτη του 20ου αιώνα Émile-Antoine Bourdelle στην Ακαδημία Grande Chaumière και στο εργαστήριο του γλύπτη. Το 1928 επέστρεψε στην Αθήνα και το 1930 έδωσε εξετάσεις στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο από όπου πήρε πιστοποιητικό ισότιμο με δίπλωμα. Εργάστηκε επίσης για ένα μικρό διάστημα ως έκτακτος συντηρητής στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και στο Μουσείο Ακροπόλεως. Το εργαστήριο του βρισκόταν στην πατρική του κατοικία, σε ένα άνετο αρχοντικό στην περιοχή των Αμπελοκήπων, εκεί όπου διέμεινε μέχρι το 1966. Πήρε μέρος σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και διακρίθηκε πολλές φορές. Η πρώτη προσωπική του έκθεση πραγματοποιήθηκε τον Ιανουάριο του 1958 με 70 γλυπτά στην αίθουσα του ‘Παρνασσού.’ Το 1965 διοργανώθηκε δεύτερη ατομική του έκθεση στην Ελληνοαμερικανική Ένωση με 72 γλυπτά. Ανάμεσα σε αυτά και η κεφαλή του Αμερικανού Προέδρου των Η.Π.Α. Τζον Φ. Κέννεντυ. Το έργο του αυτό το πραγματοποίησε αμέσως μετά τη δολοφονία του Κέννεντυ και το απέστειλε, μέσω του πρεσβευτή των Η.Π.Α στη χήρα του δολοφονηθέντος Προέδρου Τζάκυ Κέννεντυ. Έργα του βρίσκονται στην Ιθάκη, τη Ζάκυνθο, στην Εθνική Πινακοθήκη. Ογδόντα από τα έργα του δωρήθηκαν από τη σύζυγό του στη Δημοτική Πινακοθήκη του Δήμου Πειραιά όπου εκτίθενται σε ειδική αίθουσα που φέρει το όνομα του. Η Μαίρη Καστριώτου έχει επίσης δωρίσει στα Αρχεία της Γενναδείου Βιβλιοθήκης τρία έργα του καλλιτέχνη. Πρόκειται για ένα γλυπτό μεταλλικό στεφάνι, τη γύψινη προτομή της Σοφίας Σλήμαν – το πρόπλασμα βάσει του οποίου έγινε η προτομή της Σοφίας που κοσμεί τον περίβολο του Νοσοκομείου Σωτηρία - και μία πήλινη γυναικεία προτομή μικρού μεγέθους.

[Το σύντομο βιογραφικό είναι βασισμένο στο βιογραφικό σημείωμα του Γ. Κ. από τη σύζυγό του Μαίρη Καστριώτου Ένας προικισμένος μαθητής του Émile-Antoine Bourdelle’ στον δίγλωσσο τόμο Ο Γλύπτης Γεώργιος Καστριώτης- Georgios Kastriotis The Sculptor, Εκδόσεις ΚΑΠΟΝ, Αθήνα 2002]

Η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή είναι η διοικούσα Ολυμπιακή Επιτροπή της Ελλάδας. Είναι μία από τις παλαιότερες Εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές του κόσμου. Ιδρύθηκε στις 24 Νοεμβρίου 1894 και αναγνωρίστηκε το 1895. Η έδρα της είναι στην Αθήνα. Σκοπός της ίδρυσής της ήταν η διοργάνωση των Α΄ Ολυμπιακών Αγώνων του 1896, γι' αυτό η αρχική ονομασία της ήταν Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων (Ε.Ο.Α.). Η ονομασία αυτή διατηρήθηκε ως το 2000, έτος κατά το οποίο πήρε τη σημερινή της ονομασία. Πρώτος πρόεδρός της ήταν ο τότε διάδοχος του ελληνικού θρόνου, Κωνσταντίνος, ενώ ο σημερινός πρόεδρός της είναι ο Σπύρος Kαπράλος.

Φιλόλογος, ξεναγός και υπάλληλος της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Έγραψε βιβλία για παιδιά (Η Χρυσή Γαλέρα, Ταξίδι στη Νεραϊδοχώρα, Το Αλφάβητο της Χαράς) και θεατρικά έργα (Μονοήμερο Ταξίδι κ.ά.)

Γεννήθηκε και έζησε στη συνοικία Χαριλάου της Θεσσαλονίκης. Στην Κατοχή οργανώθηκε στην Εθνική Πολιτοφυλακή και συμμετείχε σε διάφορες αντιστασιακές ενέργειες. Το 1945 φυγαδεύεται στη Γιουγκοσλαβία, επιστρέφει στην Ελλάδα μετά τρία χρόνια, συλλαμβάνεται και φυλακίζεται. Ασχολήθηκε αργότερα με το εμπόριο γεωργικών μηχανημάτων και ανταλλακτικών αυτοκινήτων.

Τριτοετής φοιτητής της Νοµικής Σχολής στο Πανεπιστήµιο Αθηνών, ο Στέφανος Σαράφης (Τρίκαλα Θεσσαλίας 1890 - Αθήνα 1957) κατατάχτηκε εθελοντικά στο στρατό το 1912 και έλαβε µέρος στους Βαλκανικούς πολέµους. Στη συνέχεια φοίτησε στη Σχολή Υπαξιωµατικών. Προσχώρησε στο κίνηµα της Θεσσαλονίκης και συµµετείχε στον Α΄ Παγκόσµιο Πόλεµο και στη Μικρασιατική Εκστρατεία προαγόµενος συνεχώς επ’ ανδραγαθία. Το 1920, διώχτηκε από τους "µοναρχικούς" και εξορίστηκε.. Επανερχόµενος στο στράτευµα µετά την επικράτηση της "επανάστασης του 1922" µε το βαθµό του αντισυνταγµατάρχη (1923), µετεκπαιδεύτηκε στη Γαλλία (1924) και φοίτησε στη Σχολή Πολέµου (1925-1926). Στρατιωτικός ακόλουθος στη Γαλλία το 1934, αποτάχθηκε από το στρατό και καταδικάστηκε σε φυλάκιση, µετά το Κίνηµα το 1935. Ιδρυτής το 1941, µαζί µε άλλους στρατιωτικούς, της µυστικής οργάνωσης 3Α, βγήκε στο βουνό το 1943 για να οργανώσει αντάρτικο. Προσχώρησε στον ΕΛΑΣ, µετά τη πρόσκαιρη σύλληψή του, και έγινε ο στρατιωτικός αρχηγός του. Το 1946 εκτοπίστηκε στην Σέριφο και στη συνέχεια στη Μακρόνησο. Το 1951, εξόριστος στον Αη Στράτη, εκλέχτηκε βουλευτής της ΕΔΑ αλλά η εκλογή του ακυρώθηκε. Γραµµατέας της ΕΔΑ και µέλος της Διοικούσας της Επιτροπής από το 1951, εκλέχτηκε βουλευτής Λαρίσης το 1956. Το 1957 σκοτώθηκε στον Άλιµο.

Φωτογράφος

Η Διεύθυνση Ελέγχου Τελωνειακών Αρχών (ΔΙ.Ε.Τ.Α.) συστάθηκε με το προεδρικό διάταγμα υπ’ αριθ. 114 της 30 Μαρτ./2 Απρ. 1990 (ΦΕΚ Α΄ 48) ως Ειδική Αποκεντρωμένη Υπηρεσία. Με το διάταγμα αυτό η ΔΙ.Ε.Τ.Α. υπάγεται στον Υπουργό Οικονομικών και εποπτεύεται από την Κεντρική Υπηρεσία του Υπουργείου μέσω της Διεύθυνσης Ελέγχων Τελωνείων και της Ειδικής Επιθεώρησης Τελωνείων Αθηνών (Τμήμα Ε΄ Επιθεώρησης ΔΙ.Π.Ε.Α. και ΔΙ.Ε.Τ.Α). Με το ίδιο διάταγμα ορίστηκε ως έδρα της Διεύθυνσης η Αθήνα και ότι η χωρική της αρμοδιότητα επεκτείνεται ανά την επικράτεια.

Σύμφωνα με το προεδρικό διάταγμα (άρθρο 1) αρμοδιότητες της ΔΙ.Ε.Τ.Α. είναι:
α) Η συγκέντρωση όλων των τελωνειακών παραστατικών εγγράφων, των βιβλίων τελωνειακών εισπράξεων και αποσπασμάτων αυτών, των ετήσιων πινάκων τελωνειακών παραστατικών, των ενιαύσιων λογαριασμών με τα βιβλία καταχώρησης παραστατικών και όλων των άλλων στοιχείων, που, μετά την αρχειοθέτηση και ταξινόμησή τους στις Τελωνειακές Αρχές, αποστέλλονται απ’ αυτές στη ΔΙ.Ε.Τ.Α.
β) Η ταξινόμηση, αρχειοθέτηση, διακίνηση και φύλαξη των Τελωνειακών Παραστατικών εγγράφων και βιβλίων για όσο χρονικό διάστημα προβλέπεται η διατήρησή τους από τις οικείες διατάξεις, όπως ισχύουν κάθε φορά.
γ) Ο τελικός δειγματοληπτικός έλεγχος των παραστατικών σε ποσοστό καθοριζόμενο με Απόφαση του Υπουργού των Οικονομικών καθώς και ο έλεγχος των παραστατικών και πέραν του καθοριζόμενου ποσοστού για την ανεύρεση προσκομμάτων ή άλλων παραλείψεων (συναλλαγματικών, υγειονομικών κ.λπ.) μετά από πρόταση του αρμόδιου Τμήματος και έγκριση του Προϊσταμένου της ΔΙ.Ε.Τ.Α., καθώς επίσης και μετά από σχετικές εντολές του Υπουργού Οικονομικών.
γ) Η κίνηση της διαδικασίας έγκρισης προσκομμάτων και η συνεχής παρακολούθηση της πορείας των εγερθέντων προσκομμάτων και της τελικής τους τακτοποίησης από τις αρμόδιες Τελωνειακές Αρχές.
δ) Ο έλεγχος των Βιβλίων Τελωνειακών Εισπράξεων και των αποσπασμάτων αυτών, η θεώρησή τους και αποστολή τους στο Ελεγκτικό Συνέδριο και στην αρμόδια Τελωνειακή Αρχή, του Ειδικού Ενιαύσιου Λογαριασμού διαχείρισης παραστατικών εγγράφων των Τελωνειακών Αρχών.
ε) Ο διαχειριστικός έλεγχος των παραστατικών σε ότι αφορά την καταχώρηση του χρηματικού ποσού και του αντίστοιχου αποδεικτικού είσπραξης. Η παραλαβή και ο λογιστικός έλεγχος των συγκεντρωτικών καταστάσεων των ιδίων πόρων της Ε.Ο.Κ. από τις Τελωνειακές Περιφέρειες και η κατάρτιση και αποστολή αντίστοιχων συγκεντρωτικών καταστάσεων ιδίων πόρων της Ε.Ο.Κ. όλης της Επικράτειας στις αρμόδιες Διευθύνσεις της Κεντρικής Υπηρεσίας του Υπουργείου.
στ) Η μέριμνα για την καταστροφή των παραστατικών εγγράφων και λοιπών στοιχείων, σύμφωνα με τη διαδικασία που καθορίζεται από τις ισχύουσες διατάξεις, μετά το πέρας του ελέγχου, της τυχόν προσκομματικής διαδικασίας ή τη λήξη της περιόδου διατήρησής τους από τη ΔΙ.Ε.Τ.Α.
ζ) Η μέριμνα για την παραλαβή, τη φύλαξη και τον εφοδιασμό όλων των Τελωνειακών Αρχών με στελέχη αριθμημένων διπλοτύπων είσπραξης ΔΕΤΕ.

Στο προεδρικό διάταγμα ορίζεται ακόμα ότι η επιστροφή στοιχείων από τη ΔΙ.Ε.Τ.Α. στις αρμόδιες Τελωνειακές Αρχές γίνεται σε εξαιρετικές περιπτώσεις, ύστερα από σχετικό έγγραφο αίτημά τους και μετά από έγκριση του Προϊσταμένου αυτής (άρθρο 2).

Η ΔΙ.Ε.Τ.Α. διαρθρώνεται στα παρακάτω Τμήματα: α) Τμήμα Γενικών Θεμάτων, β) Τμήμα Αρχείου, γ) Τμήμα Α΄ Ελέγχου και Προσκομμάτων, δ) Τμήμα Β΄ Ελέγχου και Προσκομμάτων, ε) Τμήμα Γ΄ Ελέγχου και Προκομμάτων. Με απόφαση του Προϊσταμένου της ΔΙ.Ε.Τ.Α. καθορίζεται η χωρική αρμοδιότητα καθενός των Τμημάτων Ελέγχου και Προσκομμάτων, ανάλογα με τις λειτουργικές ανάγκες αυτής.