Ο Δημήτρης Αυγερινόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα και σπούδασε νομικά στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Υπηρέτησε ως εθελοντής στον πόλεμο του 1940 – 1941. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής ήταν μέλος των Ταγμάτων Ασφαλείας υπηρετώντας στο 2ο Τάγμα Ευζώνων Πελοποννήσου. Στον Εμφύλιο υπηρετούσε στο 44ο Τάγμα Εθνοφρουράς ως ανθυπασπιστής και τραυματίστηκε σοβαρά τον Σεπτέμβριο του 1948 σε μάχη στην Επισκοπή Νάουσας. Μετά τον τραυματισμό του τέθηκε σε πολεμική διαθεσιμότητα φτάνοντας στον βαθμό του αντισυνταγματάρχη. Παράλληλα με τη στρατιωτική του καριέρα ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία, συγγράφοντας λογοτεχνικά κείμενα, ιστορικές και θρησκευτικές μελέτες, ταξιδιωτικές εντυπώσεις κ.ά. Ήταν μέλος διαφόρων πνευματικών – πολιτιστικών συλλόγων και σωματείων, όπως οι Δελφικές Αμφικτυονίες, ο Σύλλογος των εν Αθήναις Πατρέων κ.ά.

Τα Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών (Κ.Ε.Π.) συστάθηκαν με το άρθρο 31 του νόμου 3013/2002 (Φ.Ε.Κ. 102/Α), στις Περιφέρειες, τις Ενιαίες Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις, τις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις, τους Δήμους και τις Κοινότητες, με αποστολή την παροχή διοικητικών πληροφοριών και διεκπεραίωση των υποθέσεων των πολιτών από την υποβολή της αίτησης μέχρι την έκδοση της τελικής πράξης σε συνεργασία με τις καθ’ ύλην αρμόδιες υπηρεσίες.

Η σύσταση των ΚΕΠ έγινε με το άρθρο 31 του Ν. 3013/2002. Αποστολή των
ΚΕΠ που συστάθηκαν σε όλες τις τότε Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις και τους Δήμους, είναι η «παροχή διοικητικών πληροφοριών και η διεκπεραίωση των υποθέσεων των πολιτών από την υποβολή της αίτησης μέχρι την έκδοση της τελικής διοικητικής πράξης σε συνεργασία με τις καθ’ ύλην αρμόδιες υπηρεσίες».
Με την υπ' αριθμ. ΥΑΠ/Φ.19.7/14/380 – ΦΕΚ Β 1561 – 23.09.2010 "Οργάνωση, Λειτουργία και Αρμοδιότητες των Ενιαίων Κέντρων Εξυπηρέτησης (ΕΚΕ) – Ηλεκτρονική Διεκπεραίωση Διαδικασιών από τα ΕΚΕ", το ΚΕΠ Ν.Α. Κιλκίς ορίστηκε να λειτουργεί και ως Ενιαίο Κέντρο Εξυπηρέτησης.

Η Κοινότητα Κιλκίς (Θεσσαλονίκης) συστήνεται με το ΦΕΚ 152Α - 09/07/1918, με έδρα τον οικισμό Κιλκίς.
ΦΕΚ 341Α - 08/10/1934
Η κοινότητα αποσπάται από το νομό Θεσσαλονίκης και υπάγεται στο νομό Κιλκίς
ΦΕΚ 336Α - 25/07/1935
Η κοινότητα αναγνωρίζεται σε δήμο Κιλκίς

ΦΕΚ 336Α - 25/07/1935
Ο δήμος προήλθε από την αναγνώριση σε δήμο της κοινότητας Κιλκίς

ΦΕΚ 137Α - 07/06/1956
Σύσταση της κοινότητας με την απόσπαση του οικισμού Άσπρος από την κοινότητα Αξιοχωρίου και τον ορισμό του ως έδρα της κοινότητας
ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997
Ο οικισμός Άσπρος αποσπάται από την κοινότητα και προσαρτάται στο δήμο Πολυκάστρου
Η κοινότητα καταργείται

ΦΕΚ 285Α - 31/08/1934
Σύσταση της κοινότητας με την απόσπαση του οικισμού Σιδηροδρομικός Σταθμός Μουριών από την κοινότητα Μουριών και τον ορισμό του ως έδρα της κοινότητας
ΦΕΚ 341Α - 08/10/1934
Η κοινότητα αποσπάται από το νομό Θεσσαλονίκης και υπάγεται στο νομό Κιλκίς
07/04/1951
Το όνομα του οικισμού Σιδηροδρομικός Σταθμός Μουριών της κοινότητας διορθώνεται σε Σταθμός Μουριών
19/03/1961
Το όνομα της κοινότητας διορθώνεται σε κοινότητα Σταθμού Μουριών

19/03/1961
Η κοινότητα προήλθε από τη διόρθωση του ονόματος της κοινότητας Σιδηροδρομικού Σταθμού Μουριών
ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997
Ο οικισμός Σταθμός Μουριών αποσπάται από την κοινότητα και ορίζεται έδρα του δήμου Μουριών
Η κοινότητα καταργείται

Η Ημερησία του Νομού Κιλκίς ιδρύεται στις 18 Νοεμβρίου 1986 από τον τυπογράφο Σταύρο Ορφανίδη, εκδότη του Μαχητή του Κιλκίς. Η Ημερησία είναι η πρώτη καθημερινή εφημερίδα του Κιλκίς. Κυκλοφορεί καθημερινά από Τρίτη έως Σάββατο με αριθμό φύλλων να κυμαίνεται κατά μέσο όρο στα 1000 φύλλα.

Τον Οκτώβριος του 1975, η πόλη του Κιλκίς αποκτά την δική της φωνή με την έκδοση της εφημερίδας Μαχητής του Κιλκίς. Ο τυπογράφος Σταύρος Ορφανίδης με μεράκι και αγάπη για τον τόπο, μαζί με φίλους δημοσιογράφους, Ηλία Σιμάρα, Λάμπη Γαβριηλίδη και Φόρη Παροτίδη βγάζουν το πρώτο φύλλο.
Στόχος τους η ενημέρωση και η καταγραφή όλων των πολιτικοαθλητικοκοινωνικών γεγονότων του νομού Κιλκίς.
Η εφημερίδα Μαχητής του Κιλκίς κυκλοφορεί κάθε Τρίτη με αριθμό φύλλων να κυμαίνεται κατά μέσο όσο στα 6.000 φύλλα.

Έλληνας ζωγράφος. Ξεκίνησε να ασχολείται με τη ζωγραφική από τα νεανικά του χρόνια, αν και δεν την σπούδασε ποτέ συστηματικά. Το 1934 αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών ως χημικός. Έπειτα πήγε στο Παρίσι (1934-1935) για να συνεχίσει τις σπουδές του, κατέληξε όμως να ζωγραφίζει και να επισκέπτεται μουσεία καθημερινά. Ασχολήθηκε και με την Βυζαντινή ζωγραφική. Κύριο ενδιαφέρον του ήταν η ζωγραφική απεικόνιση του αττικού τοπίου. Τα σχέδια, οι ζωγραφικές του σημειώσεις σχετικά με τον άνθρωπο, οι προσωπογραφίες του απαντώνται κυρίως στα μπλοκ ζωγραφικής του. Θέματα που συχνά εντοπίζονται στο έργο του είναι οι κατοικίες της Αθήνας, οι τοπογραφίες (από την Αίγινα, που υπήρξε αγαπημένος του τόπος, καθώς και άλλα μέρη της Ελλάδας), η απεικόνιση εσωτερικών χώρων και προσώπων που κατοικούσαν σε αυτούς, ο πόλεμος του ’40, οι στρατιώτες και η Κατοχή. Ζωγράφισε το ημερολόγιο της ΑΓΕΤ Ηρακλής και εικονογράφησε παιδικά βιβλία. Συμμετείχε σε αρκετές εκθέσεις, μεταξύ αυτών στην έκθεση Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας το 1957. Το φθινόπωρο του 2023 διοργανώθηκε στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος μεγάλη αναδρομική έκθεση για να τιμηθεί το έργο του, με τη συμβολή του γιου του Παναγή Βουρλούμη. Η έκθεση συνοδευόταν από αναλυτικό κατάλογο που επιμελήθηκε ο Σταύρος Ζουμπουλάκης, Πρόεδρος του Εφορευτικού Συμβουλίου της ΕΒΕ. Τρία έργα από την έκθεση αυτή δωρήθηκαν κατόπιν στην Εθνική Βιβλιοθήκη.

Ο Γιώργος Πούπης ξεκίνησε να ασχολείται με τη φωτογραφία κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο Μιλάνο, μαθητεύοντας κοντά σε διάσημους φωτογράφους, και από το 1975 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου παρακολούθησε μαθήματα φωτογραφίας και πλαστικών τεχνών.

Φωτογράφισε πόλεις και χωριά, τοπία, αρχαιολογικούς χώρους, βυζαντινά και νεότερα μνημεία, έργα τέχνης και πορτρέτα ανθρώπων. Πραγματοποίησε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπως στο Παρίσι, στο Μιλάνο, στην Αθήνα, στην Πάτρα, στη Σίφνο, αλλά κυρίως στη Θεσσαλονίκη (γκαλερί «Ειρμός», Αγιορειτική Εστία, πολυχώρος «Μύλος», Μουσείο Ύδρευσης Θεσσαλονίκης).

Πολλές από τις δουλειές του έχουν εκδοθεί σε βιβλία:
Παναγία Πορταΐτισσα: Αέναος ευλογία, Ιερά Μονή Ιβήρων, 2002,
Σίφνος: Φως και σκιές στου γλαυκού το γειτόνεμα, Θεσσαλονίκη 2004,
Παπαρούνες: Οι κοκκινοσκουφίτσες του ανέμου, εκδ. Σύγχρονοι Ορίζοντες 2005,
Πρόσωπα, γκαλερί «Ειρμός» 2004,
Εορδαίας εγκώμιον, Επίκεντρο 2008,
Υδάτινοι δρόμοι της Βόρειας Ελλάδας, Εταιρεία Ύδρευσης & Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης [2012],
Λίμνες της Βόρειας Ελλάδας, Εταιρεία Ύδρευσης & Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης [χ.χ.],
Οι θαυματουργές εικόνες στο περιβόλι της Παναγίας, εκδ. Σύγχρονοι Ορίζοντες 2013,
Λέσβος: Φύση, Παράδοση, Πολιτισμός, Άνθρωποι, εκδ. Tartarouga, Λέσβος [2014],
Ύψωσις, Αγιορειτική Εστία 2020

Ο Γιώργος Χρονάς γεννήθηκε στον Πειραιά το 1948. Έχει γράψει ποίηση, πεζογραφία και θεατρικά έργα, καθώς και στίχους για τραγούδια. Επίσης, ξεκινώντας από το 1979, έχει παρουσιάσει εκπομπές και στα τρία προγράμματα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, ενώ έχει εργαστεί και ως αρχισυντάκτης εκπομπών για το βιβλίο στην τηλεόραση (ΕΡΤ 2). Την περίοδο 2009-2011 ήταν διευθυντής του σχετικού με το βιβλίο και τη λογοτεχνία ένθετου «Βιβλιοθήκη – Καταφύγιο Θηραμάτων» της εφημερίδας Ελευθεροτυπία. Το 2011 τιμήθηκε για το σύνολο του ποιητικού του έργου με το διεθνές βραβείο Κ. Π. Καβάφη.
Από το 1981 εκδίδει το τριμηνιαίο περιοδικό «Οδός Πανός», βασική θεματική του οποίου αποτελεί η ελληνική και ξένη λογοτεχνία, αλλά και ο κινηματογράφος, το θέατρο και η μουσική. Το περιοδικό έχει κατά καιρούς φιλοξενήσει αφιερώματα σε σημαντικές προσωπικότητες της τέχνης, όπως ο Luchino Visconti, ο Pier Paolo Pasolini,, η Μαρία Κάλλας, ο Κώστας Ταχτσής, ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Κ. Π. Καβάφης κ. ά. Ο Γιώργος Χρονάς έχει επίσης στην κατοχή του τους εκδοτικούς οίκους Οδός Πανός και Σιγαρέτα.

Η Ελισάβετ Φιλιππούλη είναι δημοσιογράφος, συγγραφέας και κοινωνική επιχειρηματίας. Έχει σπουδάσει Γερμανική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Διεθνείς Σχέσεις στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Στρατηγική και Καινοτομία στο Said Business School της Οξφόρδης, Διακρατικά ΜΜΕ και Παγκοσμιοποίηση στο City University στο Λονδίνο (ΜΑ).

Η αρχή της καριέρας της στην έντυπη και ραδιοτηλεοπτική δημοσιογραφία στην Ελλάδα και στα διεθνή μέσα (ΕΡΤ, CNN, Al Jazeera English) ήταν το πρελούδιο για μια δεκαετία ακτιβισμού και σειριακής επιχειρηματικότητας με κοινωνικό αντίκτυπο.

Από το 2011 έχει ιδρύσει και διευθύνει το Global Thinkers Forum, έναν πολιτικά και οικονομικά ανεξάρτητο οργανισμό που επωάστηκε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, έχει έδρα το Λονδίνο και τα μη κερδοσκοπικά προγράμματά του έχουν αγγίξει τις ζωές ανθρώπων σε περισσότερες από 70 χώρες.

Το 2018 δημιούργησε το Athena40, μια σειρά πρωτοβουλιών που προωθούν τη γυναικεία ηγεσία δημιουργώντας ευκαιρίες για τις γυναίκες, με σκοπό την επαγγελματική αναγνώρισή τους και τη σύνδεσή τους με δίκτυα εκμάθησης και ανάπτυξης ανά τον κόσμο.

Υπηρετεί επίσης στο Παγκόσμιο Συμβούλιο του Prince’s Trust International.

Το πρώτο βιβλίο της, The Invisible Reality (Η αόρατη πραγματικότητα), εκδόθηκε στην Ελλάδα το 2004. Το 2020 συνέγραψε με τον δρα Μαρκ Τζ. Βεντρέσκα το Kindness in Leadership in Times of Crisis (Η καλοσύνη στην ηγεσία σε καιρούς κρίσης), αποτυπώνοντας νέες τάσεις στην παγκόσμια κοινότητα που οδηγούν στην αναθεώρηση των καθιερωμένων ηγετικών δομών.

Το πιο πρόσφατο βιβλίο της, From Women to the World: Letters for a New Century (2021), που αποτελεί μια συλλογή πρωτότυπων επιστολών καταξιωμένων γυναικών από όλο τον κόσμο, ένα συλλογικό έργο που έχει στόχο να δώσει κίνητρο και δύναμη σε άλλες γυναίκες να διεκδικούν άφοβα τα δικαιώματα και τους στόχους τους, εκδόθηκε το 2022 στα ελληνικά με τον τίτλο Οι Γυναίκες προς την Ανθρωπότητα – Ιστορίες Επιβίωσης και Επιτυχίας, εμπλουτισμένο με επιστολές σημαντικών ελληνίδων.

Ο Σταμάτης Φιλιππούλης (πλήρες όνομα Σταμάτιος-Αλέξανδρος Φιλιππούλης, 1930 - 2014) ήταν δημοσιογράφος και συγγραφέας, γνωστός για τις τηλεοπτικές εκπομπές του, τη χαρακτηριστικά χιουμοριστική συγγραφική του πένα και τα σενάριά του στον ελληνικό κινηματογράφο και το θέατρο της δεκαετίας του 1960.

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 7 Σεπτεμβρίου 1930. Φοίτησε στην τότε Σχολή Μπερζάν (νυν Σχολή Μωραΐτη) και από το 1957 αφοσιώθηκε στη δημοσιογραφία, τα θεατρικά και κινηματογραφικά σενάρια και την ποίηση.

Έγινε γνωστότατος ως δημοσιογράφος, σεναριογράφος και τηλεοπτικός παρουσιαστής με πηγαίο χιούμορ και χαρακτηριστική πένα (έγραφε επίσης και με το ψευδώνυμο Αλέξης Κομνηνός). Αρχικά εργάσθηκε ως ελεύθερος ρεπόρτερ, ενώ σύντομα αφοσιώθηκε στο καλλιτεχνικό ρεπορτάζ απασχολούμενος στις εφημερίδες Ακρόπολις, Εμπρός, Εθνικός Κήρυξ, Απογευματινή, Εβδομάδα, Αδέσμευτος Τύπος και Έθνος, ενώ επίσης εργάστηκε στα περιοδικά Εικόνες, Πρώτο και Θησαυρός. Από το 1957 ως ελεύθερος ρεπόρτερ πήρε συνεντεύξεις από ορισμένες από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του ελληνικού αλλά και διεθνούς καλλιτεχνικού χώρου, λογοτέχνες, διανοητές, ηθοποιούς, όπως η Μαρία Κάλλας, ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Μάρλον Μπράντο, ο Νόελ Κάουαρντ, ο Γκρέγκορι Πεκ, ο Ανρί Σαριέ και πολλοί άλλοι.

Η πρώτη του τηλεοπτική εμφάνιση έγινε το 1965, στην τηλεόραση που λειτούργησε στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Έγινε όμως ιδιαίτερα γνωστός από την πολύ επιτυχημένη θεατρική τηλεοπτική του εκπομπή Τα φώτα της ράμπας στην ΕΡΤ (περίπου 150 εκπομπές), όπου φιλοξενούσε ηθοποιούς και καλλιτέχνες (καλεσμένους στο στούντιο σε μια εποχή όπου δεν υπήρχε ακόμη οπτικό υλικό από τις παραστάσεις, καθώς οι κάμερες ήταν ογκώδεις και ιδιαίτερα βαριές για να πάνε στα θέατρα), καθώς επίσης και από την εκπομπή ῾Θεατρική Επισκόπηση᾽.

Υπήρξε παράλληλα βιογράφος πολλών Ελλήνων πρωταγωνιστών του θεάτρου, όπως οι: Κάρολος Κουν, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, Νίκος Σταυρίδης, Μίμης Φωτόπουλος, Άννα Καλουτά, Γιώργος Ζαμπέτας κ.ά., με πολλούς από τους οποίους τον έδενε προσωπική φιλία.

Ως σεναριογράφος του θεάτρου και του κινηματογράφου έγραψε περισσότερα από 80 έργα, πολλά από τα οποία έγιναν σημαντικές επιτυχίες, όπως τα: Η Μεσόγειος φλέγεται, Όχι, Στα σύνορα της προδοσίας, 5.000 ψέμματα, Στη μάχη της Κρήτης, Ο παιχνιδιάρης, Ω μαμά Ελλάς-20 χρόνια Θεοδωράκης, Όλα τα μασάει ο Κουταλιανός, Εδώ Ντόιτσε Βέλε κ.ά.

Εκτός από πολυγραφότατος συγγραφέας, ο Σταμάτης Φιλιππούλης υπήρξε σημαντικός συλλέκτης, στο πλαίσιο της αγάπης του προς την πνευματική δημιουργία. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του συνέλεγε βιβλία, αρχειακό και σπάνιο υλικό ιστορικού και δημοσιογραφικού ενδιαφέροντος, δημιουργώντας μια μεγάλη και αξιολογότατη συλλογή.

Απεβίωσε στην Αθήνα, στις 2 Μαρτίου 2014.

Ο Kurt Weitzmann (1904-1993), καθηγητής στο τμήμα Αρχαιολογίας και Τέχνης του Πανεπιστημίου Princeton, είχε σημαντικότατη συμβολή στην ιστορία της μεσαιωνικής τέχνης και συγκεκριμένα στη μελέτη της εικονογράφησης των βυζαντινών χειρογράφων. Σε συνεργασία με τον μαθητή του και βυζαντινολόγο, Γεώργιο Γαλάβαρη, δημοσίευσαν μια μονογραφία για τους εικονογραφημένους ελληνικούς κώδικες της μονής της Αγίας Αικατερίνης του Σινά.

Για βιογραφικά στοιχεία βλ. https://www.lib.uoc.gr/info/absrv/rare/ab/ag/extra-1614340999-704806-30728.tkl