Φυσικό Πρόσωπο

Χρήστου, Γιάννης

1926 - 1970

Αιγυπτιώτης συνθέτης της πρωτοπορίας και στοχαστής της μουσικής, με διεθνή αναγνώριση. Ο Γ. Χρήστου γεννήθηκε στο Κάιρο της Αιγύπτου το 1926 και σκοτώθηκε στην Αθήνα το 1970. Γόνος πλούσιας οικογένειας της ελληνικής παροικίας της Αιγύπτου, μετά από σπουδές στα οικονομικά, τη φιλοσοφία και τη μουσική, αφοσιώθηκε στη σύνθεση. Το 1956 παντρεύτηκε την παιδική του φίλη Θηρεσία (Σία) Χωρέμη, ζωγράφο, με την οποία απέκτησε τρία παιδιά. Το 1960, με τις εθνικοποιήσεις του Νάσερ, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Αλεξάνδρεια, όπως και οι περισσότεροι εύποροι Έλληνες της Αιγύπτου. Εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στη Χίο, όπου είχε επίσης αρκετή οικογενειακή περιουσία. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του διέμενε κυρίως στην Αθήνα, όπου και ασχολήθηκε, εκτός από τη σύνθεση, με την προώθηση της πρωτοποριακής ελληνικής μουσικής. Ασκούσε πολύ μεγάλη επιρροή στους ελληνικούς πρωτοποριακούς μουσικούς κύκλους της εποχής του. Η μόνη θέση ευθύνης που ανέλαβε ποτέ ήταν το 1962, όταν διετέλεσε μέλος κριτικής επιτροπής διαγωνισμού σύγχρονης μουσικής, τον οποίο διοργάνωνε ο Μάνος Χατζιδάκις. Συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο και το Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» συνθέτοντας μουσική για παραστάσεις αρχαίου δράματος, ενώ έγραψε επίσης συμφωνική μουσική, λειτουργίες, ορατόρια και όπερες. Σκοτώθηκε, σε ηλικία 44 ετών, σε τροχαίο δυστύχημα στο οποίο τραυματίστηκε θανάσιμα και η γυναίκα του.

Κύριο χαρακτηριστικό της ζωής και του έργου του ήταν οι έντονες φιλοσοφικές και μεταφυσικές ανησυχίες, τις οποίες συσχέτιζε άμεσα με τη μουσική, προσπαθώντας να αναδείξει την πανανθρώπινη θρησκευτική, μεταφυσική και μυστικιστική της διάσταση. Ανέπτυξε ένα δικό του φιλοσοφικό σύστημα και κυρίως στα τελευταία του έργα προσπάθησε με τις συνθέσεις του να δομήσει έναν ευρύτερο «μεταμουσικό» κόσμο σύμπραξης της μουσικής με πολλές άλλες τέχνες.