Στα τέλη της δεκαετίας του 1920 ιδρύθηκε η Γαλλοελληνική Τράπεζα Υποθηκών με  συμμετοχή κεφαλαίων της Τράπεζας Αθηνών και της Banque de l' Union Parisienne. Οι εργασίες της ξεκίνησαν στις αρχές της δεκαετίας του 1930, με την παροχή δανείων σε γαλλικά φράγκα, με σκοπό να καλύψουν τις ανάγκες της στεγαστικής πίστης. Παρά τις ευοίωνες προοπτικές που υπήρχαν λόγω της ανοικοδόμησης, ο νόμος «περί δραχμοποίησης» δημιούργησε εμπόδια στην εξέλιξη της τράπεζας. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, με την υποτίμηση της δραχμής, η αποπληρωμή των δανείων που είχαν χορηγηθεί επιταχύνθηκε εις βάρος της τράπεζας. Το 1945 η Γαλλοελληνική Τράπεζα Υποθηκών αντιμετώπισε το ενδεχόμενο παύσης της λειτουργίας της, λόγω των συσσωρευμένων προβλημάτων που αντιμετώπιζε. Οι κυβερνητικές υποσχέσεις που δόθηκαν δημιούργησαν νέες ελπίδες και αποφεύχθηκε ο κίνδυνος της διακοπής των εργασιών της. Το 1948 η Τράπεζα Αθηνών αγόρασε το χαρτοφυλάκιο της Banque de l' Union Parisienne, με αποτέλεσμα τη  μετονομασία της Γαλλοελληνικής Τράπεζας Υποθηκών σε Τράπεζα Υποθηκών. Το 1952, με τη συγχώνευση της Τράπεζας Αθηνών και Εθνικής Τράπεζας, εξετάστηκε η προοπτική συγχώνευσης της Τράπεζας Υποθηκών με την Εθνική Κτηματική Τράπεζα, αφού και οι δύο ανήκαν στον ίδιο όμιλο. Οι προσπάθειες έπεσαν στο κενό, λόγω ασυμφωνίας για την ένταξη και εξέλιξη των δύο υψηλόβαθμων υπαλλήλων που είχαν απομείνει στην Τράπεζα Υποθηκών. Το 1956 ο Κ. Ηλιάσκος, ιδρυτής της Τράπεζας Αθηνών, αποχώρησε από τη διοίκηση της ΕΤΕΑ και ασχολήθηκε αποκλειστικά με την Τράπεζα Υποθηκών. Από τότε οι εργασίες της τράπεζας εξελίχθηκαν τόσο εξαιτίας των συγκυριών (Ανοικοδόμηση) όσο και εξαιτίας της αποκλειστικής ενασχόλησης του Κ. Ηλιάσκου με την τράπεζα. Τον Φεβρουάριο του 1982 μετονομάστηκε σε Εθνική Στεγαστική Τράπεζα της Ελλάδος. Το 1997 συγχωνεύτηκε με την Εθνική Τράπεζα.