Η Μιμίκα (Δήμητρα) Κρανάκη γεννήθηκε το 1922 στη Λαμία. Πατέρας της ήταν ο αξιωματικός Ιωάννης Κρανάκης και μητέρα της η Δέσποινα Μακροπούλου, αδελφή του Ιωάννη Μακρόπουλου, υπουργού της αντιβενιζελικής παράταξης, και Δημητρίου Μακρόπουλου, μεγαλοεπιχειρηματία. Σε ηλικία τεσσάρων ετών η συγγραφέας έχασε τη μητέρα της και μεγάλωσε κοντά στους αδελφούς της. Φοίτησε στο Παρθεναγωγείο του Ελληνικού Εκπαιδευτικού Συνδέσμου και στο Αρσάκειο και σπούδασε νομική και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Επίσης, σπούδασε μουσική (πιάνο και αρμονία) στο Ωδείο Αθηνών (1942-1945). Στη διάρκεια της μεταξικής δικτατορίας συνελήφθη για συμμετοχή σε αντιδικτατορικές εκδηλώσεις (1937, 1939), ενώ στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής οργανώθηκε στο ΕΑΜ και στη συνέχεια στο ΚΚΕ, από όπου διαγράφηκε το 1947. Από το τέλος του 1945 ζει στο Παρίσι με γαλλική υπηκοότητα. Εκεί σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης, πραγματοποίησε έρευνα στο C.R.N.S. (1949-1957), εκπόνησε διδακτορική διατριβή με τίτλο Emil Lask et le neocantisme και εργάστηκε ως καθηγήτρια γερμανικής φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο της Nanterre (1967-1985). Συνεργάστηκε με τον τηλεοπτικό σταθμό France-Culture. Παντρεύτηκε το συγγραφέα και καθηγητή φιλοσοφίας Yvon Belaval, από τον οποίο χώρισε το 1967.
Πρωτοεμφανίστηκε με δημοσιεύσεις ποιημάτων στο περιοδικό Διάπλασις των Παίδων το 1933, το 1944 και το 1945 δημοσίευσε δύο κοινωνιολογικές μελέτες στο Αρχείο Κοινωνιολογίας και Θεωρίας των Επιστημών. Το 1947 εκδόθηκε στην Αθήνα το μυθιστόρημά της Contre temps, και το 1950 τη συλλογή από νουβέλες Τσίρκο. Το τελευταίο έργο της στα ελληνικά είναι το μυθιστόρημα Φιλέλληνες (είκοσι τέσσερα γράμματα μιας Οδύσσειας). Επίσης έχει σημαντικό αριθμό δημοσιεύσεων και μεταφράσεων στη γαλλική γλώσσα.

Σημ: Τα βιογραφικά στοιχεία προέρχονται από το ηλεκτρονικό αρχείο των ΕΚΕΒΙ-ΕΛΙΑ «Έλληνες λογοτέχνες από τον νεοελληνικό Διαφωτισμό έως το 1940» ( Έρευνα-επιμέλεια Κωνσταντίνα Σταματογιαννάκη).