Ο Τάσος Αθανασιάδης γεννήθηκε το 1913 στο Σαλιχλί της Μ. Ασίας και μετά την Καταστροφή του 1922, ήρθε με την οικογένειά του στην Αθήνα. Σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ από το 1945 κατείχε διοικητική θέση στο Εθνικό Θέατρο. Στα γράμματα εμφανίστηκε με τη διάλεξη «Πώς έβλεπε ο Φώτος Πολίτης τη νεοελληνική πραγματικότητα» (Αρχαιολογική Εταιρεία, 1936), ενώ παράλληλα δημοσίευσε τα πρώτα του διηγήματα στα περιοδικά Νέα Εστία, Ελληνικά Γράμματα και Πρωτοπορία. Υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος της Ομάδας των 12 και το 1986 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Έγραψε διηγήματα, μυθιστορηματικές βιογραφίες και τα μυθιστορήματα Οι Πανθέοι (με τρεις επεξεργασίες: 1948-1961, 1967-1968, 1976-1977), Η Αίθουσα του Θρόνου (1969), Οι φρουροί της Αχαΐας (1975), Οι τελευταίοι εγγονοί (1984), Τα παιδιά της Νιόβης (1988).

Πηγή: Έρη Σταυροπούλου (παρουσίαση-ανθολόγηση), «Τάσος Αθανασιάδης», Η μεσοπολεμική πεζογραφία. Από τον πρώτο ώς τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (1914-1939), τ. Β΄, Αθήνα, Σοκόλης 1996, σ. 50-119.