Αρχείο GR ELIA-MIET Α.Ε. 07/14 - Λαμπρινίδης, Ιωάννης

Περιοχή αναγνώρισης

Κωδικός αναγνώρισης της ενότητας περιγραφής

GR ELIA-MIET GR ELIA-MIET Α.Ε. 07/14

Τίτλος

Λαμπρινίδης, Ιωάννης

Χρονολογία(ες)

  • 1883-1965 (κυρίως 1920-1960) (Δημιουργία)

Επίπεδο περιγραφής

Αρχείο

Μέγεθος και υπόστρωμα της ενότητας περιγραφής (ποσότητα, όγκος ή διαστάσεις)

20 αρχειακά κουτιά

Περιοχή πλαισίου παραγωγής

Όνομα του παραγωγού

(1888-1963)

Βιογραφικό σημείωμα

Ο Ιωάννης Λαμπρινίδης γεννήθηκε στον Βουτζά (προάστιο βορειοανατολικά της Σμύρνης) στη Μικρά Ασία, στις 15 Ιουνίου του 1888.

Ήταν γιος του εμπόρου Γεωργίου Λαμπρινίδη και της Φωτεινής, το γένος Νικολάου Καρίπη. Είχε άλλα δύο αδέλφια: την Ερμιόνη (1883-1973;), σύζυγο σε πρώτο γάμο του Αντώνη Χατζαντώνη και σε δεύτερο του Γεωργίου Βηθλεμίδη, και τον Πάρι (1885-1965), σύζυγο Άρτεμης Μπερτζοβίτη.

Ο πατέρας του Γεώργιος, ο οποίος πέθανε από καρδιακή συγκοπή το 1903, ήταν ανηψιός του Επαμεινώνδα Λαμπρινίδη που εγκαταστάθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα στο Γαλάζιο της Ρουμανίας και απέκτησε εκεί μεγάλη περιουσία. Ο Γεώργιος ήταν στη Σμύρνη συνέταιρος με τον έμπορο Διονύσιο Μαρκόπουλο (που είχε βαφτίσει και τα τρία του παιδιά) και τον Μιμίκο Χατζή Αντωνίου. Συνεργάστηκαν για 20 χρόνια (1882-1903) στην εκμετάλλευση ατμόμυλων και στο εμπόριο δημητριακών.

Ο Ιωάννης πήγε στο σχολείο του άγγλου Holton στον Βουτζά (ή Μπουτζά) όπου τελείωσε το γυμνάσιο. Σπούδασε για πέντε χρόνια στο πανεπιστήμιο της Λιέγης στο Βέλγιο, στην Ecole Speciale des Arts et Manufactures des Mines, από όπου πήρε το δίπλωμα του μηχανικού μεταλλειολόγου το 1913. Μιλούσε και έγραφε άπταιστα γαλλικά, αγγλικά και γερμανικά.

Παντρεύτηκε σε ηλικία 26 χρόνων, το 1914 στη Σμύρνη, την Έλλη (1888-1968), το γένος Πέτρου Ταρλατζή και απέκτησαν μαζί τρία παιδιά: τον Γεώργιο (1914-1975), την Φωτεινή (γεννήθηκε το 1916 αλλά πέθανε ένα χρόνο περίπου αργότερα), και την Φωφώ (1918-2013), σύζυγο Γεωργίου Πορτόλου (1916-2004).

Αμέσως μετά το γάμο του ήρθε στην Ελλάδα και εργάστηκε τα χρόνια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου στα μεταλλεία λευκολίθου της Γερακινής στη Χαλκιδική, που ανήκαν τότε στην εταιρεία Αλλατίνι. Το 1918 εγκαταστάθηκε οικογενειακώς στην Αθήνα, όπου και έζησε μέχρι το θάνατό του.

Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, τις επιχειρηματικές και εμπορικές του δραστηριότητες συνόδευσαν οι επιστημονικές αναζητήσεις και οι πειραματισμοί στα θέματα των προϊόντων του μαγνησίτη. Πιο συστηματικά ασχολήθηκε την περίοδο του Μεσοπολέμου με τις ιδιότητες και εφαρμογές του Ciment Sorel (Steinholz ή Xylolithe). Για τις ανάγκες των ερευνών του μετέφρασε στα γαλλικά το βιβλίο του Richard Fasse “Das Steinholz" και την μελέτη του W.Feitknecht.

Ασχολήθηκε επίσης με τις ιδιότητες και την ορολογία της καυστικής και των ποιοτήτων της διπύρου μαγνησίας, τα βασικά προϊόντα του λευκολίθου, που έχουν πολλές και διαφορετικές εφαρμογές, καθώς και με τις συνθήκες πώλησης, δειγματοληψίας και ανάλυσής τους. Να σημειώσουμε εδώ ότι η καυστική και η δίπυρος μαγνησία χρησιμοποιούνται στη βιομηχανία πυρίμαχων υλικών, στη χαλυβουργία, στην τσιμεντοβιομηχανία, στη φαρμακοβιομηχανία και στην κατασκευή γεωργικών λιπασμάτων ενώ έχουν και χρήσεις περιβαλλοντολογικές.

Μετά την παραμονή και εργασία του (1914-1918) στο μεταλλείο Γερακινής της εταιρείας Αλλατίνι, συνεργάστηκε με τον Ιωάννη Σολωμό, τον κατά 6 χρόνια μεγαλύτερό του, απόφοιτο της ίδιας σχολής στη Λιέγη και το 1921 συνέστησαν την εταιρεία “Ι.Σολωμός & Ι. Λαμπρυνίδης, μηχανικοί μεταλλειολλόγοι" (J.Solomos & J.Lambrinidis A.I. Lg). Δούλεψαν μαζί το διάστημα (1921-1924) προσπαθώντας να αξιοποιήσουν τα λιγνιτορυχεία Κύμης και Αλιβερίου (στα οποία είχαν εργαστεί αντίστοιχα, στην Κύμη ο Σολωμός το 1919-1920, στο Αλιβέρι ο Λαμπρινίδης το 1919-1922) και στη συνέχεια το μεταλλείο λευκολίθου της Βάβδου. Εμπορεύτηκαν διάφορα μεταλλεύματα ειδικότερα όμως χρώμιο, μαγνησίτη και καυστική μαγνησία.

Ο Λαμπρινίδης συνέχισε την εκμετάλλευση και το εμπόριο του ωμού λευκολίθου και της καυστικής μαγνησίας μόνος, με τη σύσταση το 1928 ατομικής επιχείρησης με την επωνυμία “Ι.Γ.Λαμπρινίδης, μηχανικός μεταλλειολόγος" (J.G.Lambrinidi. Ingenieur des mines A.I.Lg). Μισθώνοντας, εκμισθώνοντας, εξορύσσοντας, καμινεύοντας, μεσολαβώντας μεταξύ αγοραστών και προμηθευτών, συνεργαζόμενος και εμπορευόμενος το ίδιο πάντα προϊόν, τον μαγνησίτη (λευκόλιθο), που προερχόταν από τα μεταλλεία στη Μονή Γαλατάκη, στον Δαφνώντα, στο Τρούπι, στον Δαφνοπόταμο, στον Ταμβακά και στα Βαθειά Κανάλια, στα Λειβαδάκια, στη Φοράδα, στο Αφράτι στην Εύβοια και τα μεταλλεία Βάβδου, Καρκάρας, Γερακινής στη Χαλκιδική.

Το 1934 δημιούργησε ένα εταιρικό σχήμα στο οποίο συμμετείχαν εκτός από τον ίδιο, ο Πλάτων Κουτρουβής και ο Δημήτριος Παπαστρατής για την εκμετάλλευση των μεταλλείων Δαφνώντα, Τρούπι και Δαφνοποτάμου. Το 1938 από το εταιρικό αυτό σχήμα αποχώρησε ο Πλ.Κουτρουβής και έγινε απογραφή και εκκαθάριση των λογαριασμών μεταξύ των συνεταίρων. Τα χρόνια του Πολέμου ήταν καταστροφικά και για τα μεταλλεία της Εύβοιας, όπου όλες οι εγκαταστάσεις έπαψαν να λειτουργούν, λεηλατήθηκαν και σε μεγάλο βαθμό καταστράφηκαν. Τα χρόνια 1940-1946 η εταιρεία έπαψε να λειτουργεί και η επανεκκίνηση των εργασιών ξεκίνησε το 1948, όταν μετατράπηκε σε ομόρρυθμη με την επωνυμία “Ι.Γ.Λαμπρινίδης και Δ.Παπαστρατής" και πήρε δάνειο 211.000$ από την αμερικανική οικονομική βοήθεια (American Mission for Aid to Greece /AMAG). Λίγα χρόνια αργότερα, το 1951, η εταιρεία δανειοδοτήθηκε ξανά στο πλαίσιο του σχεδίου Μάρσαλ. Το 1949 ο Λαμπρινίδης προχώρησε παράλληλα στην ίδρυση της “Μεταλλεύματα & Λατομικά Ορυκτά ΕΠΕ" (Ores & Minerals Ltd) με μετόχους τον ίδιο, τον Δημ. Παπαστρατή και τον γαμπρό του Γεώργιο Πόρτολο, με σκοπό την εκμετάλλευση του μεταλλείου Αφρατίου στην Εύβοια και του μεταλλείου Καρκάρας στη Χαλκιδική. Το 1959 ιδρύθηκε η ανώνυμη εταιρεία “Ελληνικοί Λευκόλιθοι ΑΕ" (Grecian Magnesite Co Ltd) με κύριο μέτοχο τον Γ.Πόρτολο με σκοπό την εξαγορά των μεταλλείων Γερακινής που ανήκαν μέχρι τότε στην Αγγλοελληνική Εταιρεία (Anglogreek Magnesite Company Ltd), η οποία και ολοκληρώθηκε το 1960.

Παράλληλα με την εκμετάλλευση των μεταλλείων λευκολίθου ο Λαμπρινίδης ίδρυσε, το 1957, το εργοστάσιο ΒΙΕΦΑΛ (Βιομηχανικαί εφαρμογαί λευκολίθου) που στεγάστηκε στον Πειραιά στην οδό Πολυδεύκους 30 (σε κτίριο διαστάσεων 24x14 μέτρων και ιδιοκτησίας Σπ. Ασλάνη). Το εργοστάσιο της ΒΙΕΦΑΛ κατασκεύαζε και δομικές / μονωτικές πλάκες, κατοχυρωμένες με το εμπορικό σήμα Magnelith τις οποίες προωθούσε και εμπορευόταν ένα δίκτυο αντιπροσώπων ανά την Ελλάδα.

Ο Ι.Γ. Λαμπρινίδης ήταν μέλος των Δ.Σ. του Βιομηχανικού και Εμπορικού Επιμελητηρίου Αθηνών και του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων.

Πέθανε στις 18 Ιανουαρίου 1963 στο Λονδίνο, ύστερα από διετή ταλαιπωρία, μετά από ένα ατύχημα που υπέστη λόγω πτώσης, κατά τη διάρκεια επίσκεψης στη Γερακινή της Χαλκιδικής. Ενταφιάστηκε σε οικογενειακό τάφο στο Γ΄ Κοιμητήριο στην Αθήνα.

[Πηγές σύνταξης βιογραφικού: το υλικό του αρχείου και προφορικές πληροφορίες του Δ.Πόρτολου]

Ιστορικό της ενότητας περιγραφής

Το αρχείο παρέμεινε μετά το θάνατο του παραγωγού στα γραφεία της εταιρείας “Ελληνικοί Λευκόλιθοι ΑΕ" (Μιχαλακοπούλου 45), διάδοχο εταιρεία των επιχειρηματικών του δραστηριοτήτων. Συγκεντρώθηκαν οι φάκελοι από τους χώρους όπου φυλάσσονταν ενώ η ταξινόμηση και περιγραφή του έγιναν επιτόπου.

Διαδικασία πρόσκτησης

Δωρεά του εγγονού του Δημητρίου Γ. Πόρτολου, τον Απρίλιο του 2014.

Περιοχή περιεχομένου και διάρθρωσης

Παρουσίαση περιεχομένου

Το περιεχόμενο είναι αποκλειστικά μεταλλειολογικού και μεταλλευτικού ενδιαφέροντος, χωρίς να περιέχει προσωπικά ή οικογενειακά τεκμήρια. Αναφέρεται κυρίως στον μαγνησίτη (λευκόλιθο) και στα προϊόντα του. Στον φάκελο 1 υπάρχουν εκθέσεις, υπομνήματα και σημειώματα για διάφορα μεταλλεία χρωμίου, μαγγανίου, βωξίτη, λιγνίτη, αντιμονίου, χαλκού, σμύριδας, σιδήρου κλπ. που συναντώνται στην Ελλάδα δίνοντας μία εικόνα του μεταλλευτικού τοπίου της χώρας. Οι φακέλοι 2-4 περιλαμβάνουν υλικό για τα μεταλλεία λευκολίθου στην Εύβοια (Μονή Γαλατάκη, Δαφνώντας, Τρούπι, Δαφνοπόταμος, Τρίγωνο Ταμβακά, Βαθειά Κανάλια, Φοράδα, Λειβαδάκια, Αφράτι) και στη Χαλκιδική (Βάβδος, Καρκάρα, Γερακινή), τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της εκμετάλλευσης, στοιχεία για την εξόρυξη και την παραγωγή, τις χημικές αναλύσεις των δειγμάτων και την εμπορία των μεταλλευμάτων. Χάρτες και τοπογραφικά διαγράμματα συνοδεύουν το πλήθος των συμβολαιογραφικών και οικονομικών εγγράφων που αφορούν συμβάσεις μισθώσεων, εκμισθώσεων, παραχωρήσεις μεταλλείων καθώς και μισθολογικά και εργασιακά θέματα. Στους φακέλους 5-10 περιλαμβάνεται υλικό που αφορά όλες τις πτυχές του μαγνησίτη και της καυστικής μαγνησίας. Στοιχεία βιβλιογραφικά, στατιστικά, στοιχεία για το εμπόριο και τους ενδιαφερόμενους αγοραστές, τις φυσικές ιδιότητες, τις εφαρμογές (μαγνησιακό τσιμέντο, μονωτικές πλάκες), τον απαραίτητο μηχανολογικό εξοπλισμό για την επεξεργασία και παραγωγή της αλεσμένης καυστικής μαγνησίας. Οι φάκελοι 12-13 αναφέρονται στις δραστηριότητες του Συλλόγου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων και του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών, επίσημων φορέων των μεταλλευτικών και βιομηχανικών επιχειρήσεων στην Ελλάδα και στην οικονομική ανασυγκρότηση του χώρου με τα δάνεια του Σχεδίου Μάρσαλ, την κρίσιμη δεκαετία του 1950. Τέλος οι φάκελοι 14-15 περιέχουν έγγραφα σχετικά με την απογραφή των υλικών και των εγκαταστάσεων των μεταλλείων (τροχαίο υλικό, μέσα φόρτωσης, φούρνοι καμίνευσης κλπ.) όπου αποτυπώνεται αναλυτικά όλη η αναγκαία υποδομή για την εκμετάλλευση ενός μεταλλείου, ενώ στους φακέλους 15-20 υπάρχουν πολλά έντυπα φυλλάδια με αναλυτική παρουσίαση μηχανημάτων και ανταλλακτικών καθώς και οδηγίες χρήσης (αεροσυμπιεστές, εκσκαφείς, φορτωτές, φορτηγά) που ήσαν ενημερωτικά για την αγορά, λειτουργία και συντήρησή τους.

[Βλέπε Αρχείο Ιωάννη Γ. Λαμπρινίδη. Ευρετήριο. Επιμέλεια Χριστίνα Βάρδα, ΕΛΙΑ-ΜΙΕΤ, Αθήνα 2014.]

Επιλογές, εκκαθαρίσεις και τελική διατήρηση

Εκκαθαρίστηκαν τα πολλαπλά ορισμένων τεκμηρίων (κυρίως τιμολόγια και κενές έντυπες φόρμες). Διατη-ρήθηκαν κάθε φορά από 2 αντίγραφα στο αρχείο. Δεν αναμένονται προσθήκες.

Προσθήκες υλικού

Δεν αναμένονται προσθήκες.

Σύστημα ταξινόμησης

Διατηρήθηκε η αρχική τάξη του αρχείου, η οποία ήταν συστηματική με αλφαβητο-αριθμητική κωδικοποίηση και χειρόγραφες δίγλωσσες (γαλλικά και ελληνικά) ενδείξεις σχεδόν σε όλα τα ντοσιέ. Κρατήθηκαν μόνο τα εξώφυλλα των ντοσιέ όπου αναγράφεται ο κωδικός και η ένδειξη του παραγωγού. Έγιναν μερικές επεμβάσεις αναδιάταξης σε ορισμένους υποφακέλους για λόγους θεματικής συνάφειας και δομής του περιεχομένου των τεκμηρίων. Οι ενδείξεις του αναγράφονται στο ευρετήριο (στο επίπεδο του υποφακέλου) σε αγκύλες και με πλάγια στοιχεία.

Φάκελος 1 Μεταλλεία – Κοιτάσματα μεταλλευμάτων (1884-1960)

Φάκελος 2 Μεταλλεία λευκολίθου Εύβοιας – Δικαιώματα, εκμετάλλευση (1917-1958)

Φάκελος 3 Μεταλλεία λευκολίθου Εύβοιας – Δικαιώματα, εκμετάλλευση (1938-1965)

Φάκελος 4 Μεταλλεία λευκολίθου Χαλκιδικής – Δικαιώματα, εκμετάλλευση (1917-1960)

Φάκελος 5 Μαγνησίτης (Λευκόλιθος) - Γενικά (1909-1960)

Φάκελος 6 Μαγνησίτης – Προϊόντα, εφαρμογές (1911-1959)

Φάκελος 7 Μαγνησίτης – Προϊόντα, εφαρμογές (1919-1958)

Φάκελος 8 Μαγνησίτης – Προϊόντα, εφαρμογές (1946-1960)

Φάκελος 9 ΒΙΕΦΑΛ – Μονωτικές πλάκες (1957-1961)

Φάκελος 10 Καυστική και δίπυρος μαγνησία – Μέθοδοι ανάλυσης, αγορές (1928-1963)

Φάκελος 11 Χημικές αναλύσεις μεταλλευμάτων (1936-1962)

Φάκελος 12 Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων - Εμπορικόν και Βιομηχανικόν Επιμελητήριον Αθηνών (1952-1960)

Φάκελος 13 Μεταλλεία – Δάνεια ανασυγκρότησης Σχεδίου Μάρσαλ (1941-1958)

Φάκελος 14 Εταιρικά - Απογραφές μεταλλείων - Οικονομικά (1934-1955)

Φάκελος 15 Οικονομικά (1936-1955)

Φάκελος 16 Υλικά, εγκαταστάσεις - Μηχανήματα (1924-1960)

Φάκελος 17 Αεροσυμπιεστές

Φάκελος 18 Εκσκαφείς

Φάκελος 19 Φορτωτές – ελκυστήρες

Φάκελος 20 Αυτοκίνητα φορτηγά

Περιοχή όρων πρόσβασης και χρήσης

Όροι πρόσβασης

Χωρίς περιορισμούς στην πρόσβαση.

Όροι αναπαραγωγής

Σύμφωνα με τους Κανονισμό χρήσης και αναπαραγωγής αρχειακού υλικού του ΕΛΙΑ-ΜΙΕΤ.

Γλώσσα(ες) των τεκμηρίων

Αλφάβητο(α) των τεκμηρίων

Σημειώσεις για τη γλώσσα και γραφή των τεκμηρίων

Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ελληνικά

Φυσικά χαρακτηριστικά και τεχνικές προϋποθέσεις

Εργαλεία έρευνας

Αρχείο Ιωάννη Γ. Λαμπρινίδη. Ευρετήριο. Επιμέλεια Χριστίνα Βάρδα, ΕΛΙΑ-ΜΙΕΤ, Αθήνα 2014 (σε ηλεκτρονική και έντυπη μορφή)

Περιοχή συμπληρωματικών πηγών

Εντοπισμός πρωτοτύπων

Εντοπισμός αντιγράφων

Συμπληρωματικές πηγές / σχετικές ενότητες περιγραφής

1) Τριάντα πέντε (35) οικογενειακές φωτογραφίες σε ψηφιακή μορφή (jpeg) που φυλάσσονται στο Φωτο-γραφικό Αρχείο του ΕΛΙΑ-ΜΙΕΤ, ενώ οι πρωτότυπες παρέμειναν στην κατοχή του δωρητή.

2) Παρέμειναν επίσης στην κυριότητα του δωρητή του αρχείου:

  • Η προσωπική και οικογενειακή αλληλογραφία του Λαμπρινίδη.
  • Μικρά σημειωματάρια αριθμημένα 1-21 που καλύ-πτουν τη χρονική περίοδο 1922-1934 με διάφορες προσωπικές χρονολογικές εγγραφές ταξιδίων, εξόδων, διευθύνσεων, υπενθυμίσεων κλπ.
  • Πέντε (5) σταχωμένα τετράδια με σκληρό εξώφυλλο (διαστάσεων 24,5x17εκ. και 29,5x20 εκ.), με τίτλο “Recherches Expérimentales sur les propriétés du ciment magnésien και με ενδείξεις: “Essais No 130 à 181 du 27/3/1933 au 6/8/1943”, “Essais No 182 à 240 du 7/8/43 au 21/6/52”, “Essais No 243 à - du 30/6/52”, όπου καταγράφονται τα επιστημονικά πειράματα του Λαμπρινίδη στο πλαίσιο της έρευνας και μελέτης του για τις ιδιότητες και τη σύσταση του μαγνησιακού τσιμέντου.
    -Τέσσερα (4) ευρετήρια (διαστάσεων 29x15 εκ.) όπου καταγράφονται σημειώσεις για την έρευνα με ένδειξη “Essais de prise de la magnésite”.
  • Η βιβλιοθήκη του, η οποία περιλαμβάνει πανεπιστημικά συγγράμματα από την εποχή των σπουδών του και εκδόσεις μεταλλειολογικού ενδιαφέροντος.

3)Το αρχείο των μεταλλευτικών επιχειρήσεων Δημη-τρίου Παπαστρατή (συνεταίρου του Λαμπρινίδη) και του γιου του Γρηγορίου φυλάσσεται στο Ιστορικό Αρχείο του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς καθότι η Τράπεζα Πειραιώς απορρόφησε το 2003 την ΕΤΒΑ, εκκαθαρίστρια της εταιρείας Παπαστρατή.

Σχετιζόμενες περιγραφές

Σημείωση δημοσίευσης

Περιοχή παρατηρήσεων

Σημείωση

Ιδιαιτερότητες υλικού του αρχείου:

*εξειδικευμένη μεταλλευτική ορολογία (μελέτες, οδηγίες)

*πλήθος χημικών αναλύσεων δειγμάτων μεταλλευμάτων που απαιτούν γνώσεις χημείας

  • πλήθος επιστημονικών σημειώσεων και σχολίων

*χειρόγραφα λεπτομερή σχέδια διαφόρων μηχανημάτων, εργαλείων και εξαρτημάτων

*μεγάλος πλούτος έντυπων διαφημιστικών/τεχνικών φυλλαδίων και οδηγιών κυρίως γερμανικών και αμερικανικών εταιρειών κατασκευαστών μηχανημάτων, εργαλείων, εκσκαφέων, φορτηγών κ.ά. για χρήση των μεταλλείων.

Σημείωση

Εναλλακτικός(οί) κωδικός(οί) αναγνώρισης

Σημεία πρόσβασης

Είδη

Περιοχή ελέγχου της περιγραφής

Κωδικός αναγνώρισης περιγραφής

Κωδικός αναγνώρισης του φορέα καθιέρωσης της εγγραφής

Κανόνες και/ή συμβάσεις

ΔΙΠΑΠ (Γ) 2η έκδοση

Ημερομηνίες δημιουργίας, αναθεώρησης ή κατάργησης της περιγραφής

Αλφάβητο(α)

Πηγές

Δελτίο περιγραφής Φορέα.

Παρατηρήσεις και Όνομα Αρχειονόμου

Χριστίνα Βάρδα, ιστορικός – αρχειονόμος. Το ΔΑΠ συντάχθηκε τον Μάρτιο του 2014.

Παρατηρήσεις και Όνομα Αρχειονόμου

Ιανουάριος-Μάρτιος 2014

Περιοχή εισαγωγών