Φυσικό Πρόσωπο

Βουρλούμης, Παναγής

1867-1950

Ο Παναγής Βουρλούμης (Κουμάνι Ηλείας 1867 – Αθήνα 1950) ένα από τα έξι παιδιά του Αθανάσιου Πανάγου Βουρλούμη και της Χρυσάφως το γένος Μπαμπαλή, ήταν οικονομικός παράγοντας και πολιτικός συνεργάτης του Ελευθέριου Βενιζέλου. Τον Ιανουάριο του 1876, σε ηλικία 8 ετών, ο αδελφός του Θεόδωρος τον μετέφερε στην Πάτρα (όπου εργαζόταν ως διευθυντής του εξαγωγικού οίκου σταφίδας του Γεωργίου Παππά). Στην Πάτρα ο Παναγής παρακολούθησε το ελληνικό σχολείο, το γυμνάσιο (1879-1882) και τον Οκτώβριο του 1882 γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου, λόγω οικονομικών δυσχερειών επανήλθε στην Πάτρα και εργάστηκε στο γραφείο του αδελφού του Νικολάου, σταφιδέμπορου. Το 1887 ο Θεόδωρος τον έστειλε αντιπρόσωπο της επιχείρησής του «Παππάς και Βουρλούμης» (που είχε έδρα το Λονδίνο) στη Μασσαλία, απ’ όπου επέστρεψε το 1888 για να τελειώσει τις σπουδές του. Το ίδιο έτος αναγορεύτηκε διδάκτωρ της Νομικής. Την περίοδο 1889-1893 εργάστηκε ως αντιπρόσωπος του εμπορικού οίκου του αδελφού του στη Μασσαλία, απ’ όπου επέστρεψε το 1894 και ίδρυσε, τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς, δικό του εμπορικό οίκο στην Πάτρα «Π. Α. Βουρλούμη» που γρήγορα εξελίχθηκε σε έναν από τους μεγαλύτερους εμπορικούς εξαγωγικούς οίκους σταφίδας.
Αναμίχθηκε για πρώτη φορά στην πολιτική το 1902 ως ιδρυτικό στέλεχος του κόμματος του Δημητρίου Γούναρη στην Πάτρα, με τον οποίο ήταν κουμπάροι (είχε παντρέψει τον Βουρλούμη και είχε βαπτίσει το πρώτο του παιδί). Με τον συνδυασμό του κόμματος εξελέγη για πρώτη φορά δημοτικός σύμβουλος Πατρών το 1907, θέση που διατήρησε ως το 1914. Το 1910 εντάχθηκε στο κόμμα των Φιλελευθέρων του Ελευθερίου Βενιζέλου κατόπιν πρόσκλησής του από τον Βενιζέλο. Εκλέχτηκε ανεξάρτητος βενιζελικός βουλευτής στην Αναθεωρητική Βουλή του 1910 και έκτοτε εκλεγόταν συνέχεια μέχρι το 1915. Υποστήριξε τον Βενιζέλο στη διαμάχη του με τον Κωνσταντίνο και διετέλεσε υπουργός Επισιτισμού (18/1/1918 - 4/11/1920).
Το 1923, μετά το κίνημα Λεοναρδόπουλου – Γαργαλίδη, ήταν από τους ιδρυτές του κόμματος Φιλελευθέρων Δημοκρατών και ένθερμος υποστηρικτής της αβασίλευτης δημοκρατίας. Διετέλεσε υπουργός Εθνικής Οικονομίας στην κυβέρνηση Βενιζέλου (1928-1932) προωθώντας πολλούς σημαντικούς νόμους για την αναδιοργάνωση της ελληνικής οικονομίας, τον εκσυγχρονισμό της εργατικής νομοθεσίας (προώθηση νομοσχεδίων για την ίδρυση του ΙΚΑ, της Εργατικής Εστίας κ.λπ.). Έργο του επίσης ήταν η ίδρυση Αυτόνομου Οργανισμού Τουρισμού (που εξελίχθηκε στον σημερινό Ε.Ο.Τ.). Απέτυχε στις εκλογές του 1933 και μετά το θάνατο του Βενιζέλου (1936) αποσύρθηκε από την πολιτική. Δεν έχασε όμως την επαφή του με τα πολιτικά πράγματα και από το αρχείο του φαίνεται ότι ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για το σταφιδικό ζήτημα. Ο Βουρλούμης δημοσίευσε πλήθος άρθρων για οικονομικά και γενικότερου ενδιαφέροντος ζητήματα σε αθηναϊκές εφημερίδες και στον Νεολόγο Πατρών.
Τον Ιούνιο του 1905 παντρεύτηκε την Ελευθερία Κορύλλου, κόρη του δικηγόρου Νικολάου Κορύλλου, με την οποία απέκτησε τρία παιδιά: τον Αθανάσιο (1906, πέθανε από πνευμονία σε ηλικία δύο χρόνων) τον Κίμωνα (1907-) τη Δώρα (1909-) και τον Ανδρέα (1910-)

[Πηγές σύνταξης βιογραφικού: Βιογραφικό Λεξικό Εκδοτικής Αθηνών, η έκδοση: Παναγής Βουρλούμης 1867-1950 Αυτοβιογραφία, Εταιρεία Μελέτης Ελληνικής Ιστορίας, Αθήνα, 2000.]

Δελτίο περιγραφής ΕΛΙΑ Αθήνας