Φυσικό Πρόσωπο

Λαμπέτη, Έλλη

1922-1983

Ξεχωριστή πρωταγωνίστρια του θεάτρου και του κινηματογράφου, η Έλλη Λαμπέτη (Έλλη Λούκου) ήταν κόρη του Κώστα Λούκου και της συζύγου του Αναστασίας, το γένος Σταμάτη. Γεννήθηκε στις 12/25 Απριλίου 1922, στα Βίλια Αττικής. Οι γονείς της είχαν νωρίτερα αποκτήσει πέντε παιδιά, τη Φωτούλα, την Κούλα, την Ειρήνη, την Αντιγόνη και τον Τάσο, ενώ η Έλλη ήταν δίδυμη με το Σταμάτη (που έμελλε να πεθάνει πρόωρα, το 1941). Το 1928, η οικογένεια Λούκου μετακόμισε στην Αθήνα. Το 1941, η Έλλη Λούκου υιοθέτησε το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Έλλη Λαμπέτη —που της είχε προτείνει ο θείος της Τάσος Σταμάτης*— και γράφτηκε στη δραματική σχολή της Μαρίκας Κοτοπούλη. Ο πρώτος της ρόλος ήταν η Χάννελε στο έργο του Γκέρχαρτ Χάουπτμαν Η Χάννελε πάει στον παράδεισο (Gerhart Hauptmann, Hanneles Himmelfahrt, θίασος Μαρίκας Κοτοπούλη, σκηνοθεσία Ρενάτο Μόρντο). Παρέμεινε στο θίασο Κοτοπούλη μέχρι το 1945, και στη συνέχεια συνεργάστηκε με το Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν, με το θίασο της Κατερίνας Ανδρεάδη, με το Εθνικό Θέατρο και με το θίασο του Κώστα Μουσούρη. Το 1951 ήταν η πρώτη ηθοποιός που τιμήθηκε με το βραβείο Κοτοπούλη. Από το 1952 ως το 1955 ήταν συνθιασάρχις με το Γιώργο Παππά και το Δημήτρη Χορν, και από το 1956 ως το 1959 με το Δημήτρη Χορν. Από το 1961 ως το 1981, η Έλλη Λαμπέτη ήταν επικεφαλής δικού της θιάσου. Σημαντική, και διεθνή, απήχηση είχε και η παρουσία της στον κινηματογράφο (1946‒1968). Πέθανε από καρκίνο, στις 3 Σεπτεμβρίου 1983, στο νοσοκομείο Mount Sinai της Νέας Υόρκης.

*Τη δεκαετία του 1940, ο Τάσος Σταμάτης ερμήνευσε βοηθητικούς ρόλους στο αθηναϊκό θέατρο, με το ψευδώνυμο Λαμπέτης (από τον ομώνυμο ήρωα στον Αστραπόγιαννο του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη).

[Η σύνταξη του βιογραφικού σημειώματος βασίστηκε στο υλικό του αρχείου].

Δελτίο περιγραφής ΕΛΙΑ Αθήνας