Με το Νομοθετικό Διάταγμα 499 της 10ης Απριλίου 1970 συστάθηκε Συμβουλευτική Επιτροπή επί της καταρτίσεως των Νομοθετικών Διαταγμάτων ή «Μικρά Βουλή», όπως ήταν γνωστή την εποχή εκείνη. Η Επιτροπή είχε ως έργο «όπως εκφέρη γνώμην επί της αρχής και του εν γένει περιεχομένου των εις αυτήν, μετά την επεξεργασίαν υπό της Κεντρικής Νομοτεχνικής Επιτροπής, παραπεμπομένων υπό του Πρωθυπουργού Νομοθετικών Διαταγμάτων των εκδιδομένων δυνάμει του άρθρου 136 του Συντάγματος». Στο παραπάνω άρθρο του Συντάγματος που ψήφισε η δικτατορία των Συνταγματαρχών τον Σεπτέμβριο του 1968 προβλεπόταν ότι «από της ισχύος του Συντάγματος και μέχρι διενεργείας εκλογών και συγκλήσεως της Βουλής, ο ασκών την βασιλικήν εξουσίαν εκδίδει, προτάσει του Υπουργικού Συμβουλίου, νομοθετικά διατάγματα, μη χρήζοντα επικυρώσεως παρά της Βουλής». Η Επιτροπή συγκροτούνταν από 50 μέλη τα οποία προτείνονταν «εκ των πλέον αντιπροσωπευτικών και ανεγνωρισμένων επαγγελματικών και επιστημονικών οργανώσεων ως και οργανισμών της Χώρας». Κάθε οργάνωση ή οργανισμός πρότεινε τρία μέλη ως υποψήφια για τη Συμβουλευτική Επιτροπή εκ των οποίων επιλεγόταν το ένα ύστερα από απόφαση του πρωθυπουργού. Η θητεία της Επιτροπής ήταν ενιαύσια. Με το Νομοθετικό Διάταγμα 675 «Περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως του Ν.Δ. 499/70» της 21ης Σεπτεμβρίου 1970 στις αναγνωρισμένες οργανώσεις που έχουν δικαίωμα εκλογής μελών της Συμβουλευτικής Επιτροπής, προστέθηκαν και οι Περιφέρειες της Χώρας, ενώ καθοριζόταν ότι το ήμισυ του αριθμού των προτεινόμενων μελών της Συμβουλευτικής Επιτροπής ορίζεται με απόφαση του πρωθυπουργού ο οποίος μπορεί, με απόφασή του, να ορίσει απευθείας 10 μέλη της Επιτροπής πλέον του αριθμού που όριζε το Νομοθετικό Διάταγμα 499. Καθορίζονταν, επίσης, ζητήματα των προσόντων των μελών, της αποζημίωσής τους κ.ά. Με το Βασιλικό Διάταγμα 642 της 16ης Οκτωβρίου 1970 κωδικοποιούνταν οι ισχύουσες διατάξεις της νομοθεσίας περί Συμβουλευτικής Επιτροπής. Παράλληλα, με την υπ’ αριθ. 9434 της 14ης Οκτωβρίου 1970 απόφαση του πρωθυπουργού καθορίζονταν οι οργανώσεις που είχαν δικαίωμα να προτείνουν μέλη της Συμβουλευτικής Επιτροπής καθώς και ο αριθμός των προτεινόμενων μελών κάθε οργάνωσης (ΓΣΕΕ, ΠΑΣΕΓΕΣ, ΣΕΒ, Ανώτατη Συνομοσπονδία Βιοτεχνών Ελλάδος, Συντονιστική Επιτροπή Εμπορικών Συλλόγων, Πανελλήνιος Ναυτική Ομοσπονδία, Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος, Συντονιστική Επιτροπή Δικηγορικών Συλλόγων, Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος). Καθορίζονταν, επίσης, οι περιφέρειες που είχαν δικαίωμα υπόδειξης μελών της Συμβουλευτικής Επιτροπής. Κάθε περιφέρεια υποδείκνυε δύο υποψηφίους πλην των περιφερειών: α) των Νομών Θεσσαλονίκης και Χαλκιδικής που υποδείκνυαν τέσσερις και β) των Νομών Αττικής και Πειραιώς που υποδείκνυαν δεκατέσσερις. Σε κάθε περιφέρεια συγκροτούταν σώμα εκλεκτόρων που απαρτιζόταν από τους δημάρχους της περιφέρειας, τους προέδρους δικηγορικών, ιατρικών, φαρμακευτικών και εμπορικών συλλόγων, των Εργατικών Κέντρων της ΓΣΕΕ, των ενώσεων γεωργικών συνεταιρισμών και των εμπορικών, βιομηχανικών και βιοτεχνικών επιμελητηρίων. Το σώμα αυτό των εκλεκτόρων εξέλεγε το ήμισυ του αριθμού των μελών της Συμβουλευτικής Επιτροπής που είχε καθοριστεί για κάθε περιφέρεια ή οργάνωση. Το υπόλοιπο ήμισυ των μελών της Συμβουλευτικής Επιτροπής οριζόταν με απόφαση του πρωθυπουργού από τους υποδεικνυόμενους υποψηφίους των οργανώσεων και των περιφερειών.
Την επόμενη χρονιά με το Νομοθετικό Διάταγμα 959 της 17ης Σεπτεμβρίου 1971 «Περί συστάσεως Συμβουλευτικής Επιτροπής επί της καταρτίσεως των Νομοθετικών Διαταγμάτων και Συμβουλίων Περιφερειακών Διοικήσεων» συστάθηκε Συμβουλευτική Επιτροπή επί της καταρτίσεως των Νομοθετικών Διαταγμάτων με έδρα την Αθήνα και Συμβούλια Περιφερειακής Διοικήσεως στην έδρα κάθε Περιφερειακής Διοίκησης. Αρμοδιότητα της Συμβουλευτικής Επιτροπής εξακολουθούσε να είναι όπως αυτή ορίστηκε με τα Νομοθετικά Διατάγματα του 1970, ενώ στην αρμοδιότητα των Συμβουλίων Περιφερειακής Διοίκησης ήταν «η διατύπωσις γνώμης επί γενικωτέρας σημασίας θεμάτων, των αναγομένων εις την περιφέρειαν, ως και επί εκείνων εφ’ ων ήθελεν ζητήσει γνώμην ο αρμόδιος Υφυπουργός». Κάθε Νομός εξέλεγε ένα μέλος για τη Συμβουλευτική Επιτροπή και ένα για το Συμβούλιο της Περιφερειακής Διοικήσεως εκτός των Νομών που είχαν πληθυσμό άνω των 200.000 κατοίκων που εξέλεγαν ένα μέλος επιπλέον για τη Συμβουλευτική Επιτροπή. Ο πρωθυπουργός μπορούσε με απόφασή του να ορίσει επιπλέον 15 μέλη της Συμβουλευτικής Επιτροπής. Τα μέλη των παραπάνω Επιτροπών εκλέγονταν από σώμα εκλεκτόρων που συγκροτούνταν σε κάθε Νομό και το οποίο απαρτιζόταν από: τους δημάρχους και τους δημοτικούς συμβούλους των Δήμων του Νομού, τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων των δικηγορικών, ιατρικών, φαρμακευτικών, οδοντιατρικών και συμβολαιογραφικών συλλόγων, τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων των εργατικών κέντρων της ΓΣΕΕ, των γεωργικών συνεταιρισμών, διαφόρων επιμελητηρίων, της Πανελληνίου Ναυτικής Ομοσπονδίας, των Ενώσεων Ελλήνων Εφοπλιστών, Συντακτών, Ιδιοκτητών Εφημερίδων και Ελλήνων Χημικών, των εμπορικών συλλόγων και των συνδέσμων βιομηχάνων, από τους προέδρους επαγγελματικών σωματείων και των γεωργικών πιστωτικών συνεταιρισμών. Η θητεία των Επιτροπών ήταν διετής, ενώ καταργήθηκε το Βασιλικό Διάταγμα 642 του 1970 «περί κωδικοποιήσεως των ισχυουσών διατάξεων της νομοθεσίας περί Συμβουλευτικής Επιτροπής». Με το ίδιο Νομοθετικό Διάταγμα, το Νομοθετικό Διάταγμα 1022 του Νοεμβρίου 1971 «περί τροποποιήσεως του Ν. Δ. 959/1971» και με πρωθυπουργικές αποφάσεις του Οκτωβρίου του 1971 καθορίστηκαν λεπτομέρειες για τα προσόντα των υποψηφίων, το ύψος της αποζημίωσης, τη διαδικασία εκλογής κ.ά.