α) Έγγραφο 1
1841, Φεβρουαρίου 17 (9 Μουχαρέμ 1257)
Γνωστοποίηση του Μουσταφά Πασά (Χανιά).
Ο Μουσταφάς Πασάς κοινοποιεί την άφιξη του Δαυΐδ Δών, κυβερνήτη του αγγλικού καπακιού "Βαγκάρδ", ο οποίος έχει διαταγή από τον ναύαρχο Στόπφορδ να ενωθεί με τον οθωμανικό στόλο και να συμπράξει υπό τις διαταγές της Υψηλής Πύλης.
β) Έγγραφο 2
1841, Μαρτίου 6
Προκήρυξη του καπετάνιου του εγγλέζικου καπακιού "Γουαλτεγρέβη" και των προξένων της Γαλλίας, Αγγλίας, Ελλάδας, Αυστρίας, Ρωσίας, καθώς και του Σερασκέρη της Κρήτης Μουσταφά Πασά (Χανιά) προς τους κατοίκους της Κρήτης.
Καλούνται όλοι όσοι έλαβαν μέρος στην επανάσταση, μαζί με τους "νεοφερμένους κρητικούς" να καταθέσουν τα όπλα και να υποταχθούν για να λάβουν συγχώρεση από τον Μουσταφά Πασά. Αν δεν υποταχθούν και δεν αναχωρήσουν αμέσως από το νησί, να ξέρουν ότι θα κατατρεχθούν.
γ) Έγγραφο 3
1866, Μαΐου 2
Προκήρυξη του "σύντεκνου" Παπαδαναγνώστη (Μπουτζουνάρια Κρήτης) προς άλλον "σύντεκνο".
Προκήρυξη κατά την κρητική επανάσταση του 1866. Ο συντάκτης διατυπώνει τις απόψεις του σχετικά με τη θέση της Κρήτης και υποστηρίζει ότι δεν είναι στοχαστικό να "γυρέψουν την ηγεμονία" γιατί έχουν το κακό παράδειγμα της Σάμου. Προτείνει λοιπόν εφόσον είναι αδύνατη η ένωση με την Ελλάδα να ζητήσουν την κηδεμονία της Αγγλίας.
δ) Έγγραφο 4
1868, Απριλίου 6
Προκήρυξη της Προσωρινής Κυβέρνησης Κρήτης (Γωνιές Μαλεβιζίου) προς τους απανταχού Έλληνες.
Καλούν τους Έλληνες να βοηθήσουν τον αγώνα των Κρητών με κάθε τρόπο.
ε) Έγγραφο 5
[1897]
Προκήρυξη του Τιμολέοντος Βάσσου, αρχηγού του στρατού κατοχής προς τον λαό της Κρήτης.
Στο όνομα του βασιλιά Γεωργίου Α' κηρύσσει την κατάληψη της Κρήτης.