Το 1981 ιδρύεται το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο σύμφωνα με το άρθρο 9 του νόμου 1894/90 και όπως αυτό τροποποιήθηκε με το άρθρο 17 του νόμου 1966/91. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη σταδιακή παύση της λειτουργίας της Σχολής, η οποία είχε ολοκληρώσει ένα κύκλο μακρόχρονης και σημαντικής προσφοράς τόσο στην εκπαίδευση όσο και στην ελληνική οικογένεια, ιδιαίτερα στην αγροτική.

Ο Δήμος Αθηναίων είναι έδρα του Κεντρικού Τομέως στο Αθηναϊκό πεδίο της Αττικής. Καταλαμβάνει έκταση 38,96 τ.χμ., έχει πληθυσμό 664.046 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2011 και αναπτύσσεται σε υψόμετρο κέντρου 90μ. Το 1834 είναι έτος, κατά το οποίο η Αθήνα ανακηρύχθηκε σε πρωτεύουσα της Ελλάδος, αυξάνοντας έκτοτε ραγδαία τον πληθυσμό της και διαμορφώνοντας σταδιακά τα σημερινά της όρια. Ο δήμος περιλαμβάνει επτά περιφερειακές δημοτικές κοινότητες και χωροθετείται στην καρδιά της ομώνυμης μητροπολιτικής περιοχής. Η οργανωτική δομή του Δήμου Αθηναίων προκύπτει από τις υφιστάμενες διατάξεις

Η «Μαιευτική και Γυναικολογική Κλινική Σωτηρίου Σοφιανοπούλου» βρισκόταν στην Πάτρα.

To Γεωπονικό Χημείο ιδρύθηκε το 1915, με βάση το Νόμο ΒΩΛΔ του 1901, ως «Κεντρικό Γεωπονικό Χημείο» με πρωταρχικό σκοπό τον έλεγχο χημικών λιπασμάτων και άλλων υλικών που χρησιμοποιούνται στη γεωργία και στην κτηνοτροφία.

Με το Νόμο 4328/1929 περί «Γενικού Χημείου του Κράτους», τα «Γεωπονικά Χημεία» μετατράπηκαν σε «Εδαφολογικά Εργαστήρια» με βασική αποστολή τη μελέτη των χημικών, βιολογικών, φυσικών και μορφολογικών ιδιοτήτων των εδαφών, τη σύνταξη Εδαφολογικών Χαρτών καθώς και τη διεξαγωγή πάσης φύσεως γεωργο-χημικής έρευνας.

Πηγή Διοικητικής Ιστορίας: Ινστιτούτο Εδαφολογίας Αθηνών (ΙΕΑ) (http://www.ssia.gr/el/to-institoyto)

Ο Βασίλειος και ο Παναγιώτης ήταν γιοί του Μιχαήλ Γούτου. Ο Βασίλειος (που πέθανε το 1938) είχε παντρευτεί τη Μερόπη Τζανέλη με την οποία απέκτησε δύο γιους, τον Μανώλη και τον Μιχαλάκη. Ο Παναγιώτης παντρεύτηκε την Μυρσίνη Κουκλέλη και απέκτησε τρία παιδιά: την Μαριτσίκα, τον Μιχάλη (σύζυγο Αργίνης Ζάννα) και την Πηνελόπη.

Ο εμπορικός οίκος Αδελφοί Μ.Γούτου (Βασίλειος και Παναγιώτης) είχε έδρα τη Μυτιλήνη και υποκατάστημα στην Κωνσταντινούπολη με την επωνυμία M.Gouto Frères. Βασικός υπάλληλος στη Μυτιλήνη ήταν ο Νικ. Πασπάτης και συνεργάτης του εμπορικού οίκου στο Αϊβαλί, ο Μιχαήλ Π. Στρογγύλης. Στο αρχείο βρέθηκε μία γνωστοποίηση του 1898 με την οποία ανακοινώνεται η διάλυση της εμπορικής εταιρείας που εργαζόταν στη Μυτιλήνη υπό την επωνυμία Αδελφοί Β.Βενλή & Σία και στην Κων/πολη, Β.Μ.Γούτου & Σία. Από τη δεκαετία του 1920, οι επιστολές απευθύνονται στον Βασίλειο Γούτο και στους γιους του Μανώλη και Μιχαλάκη που ασχολήθηκαν στη συνέχεια με την αντιπροσωπεία της εταιρείας καυσίμων Socony Vacuum Oil Co, πρώην Standard Oil Co, και αργότερα με αντιπροσωπείες αυτοκινήτων.

Η Ανώνυμος Εκδοτική Εταιρεία "Ελεύθερος Λόγος" ιδρύθηκε το 1923 με κύριο σκοπό την έκδοση της εφημερίδας Ελεύθερος Λόγος. Τα γραφεία της εταιρείας ήταν στην οδό Σταδίου 24, όπου και τα γραφεία της εφημερίδας. Πρώτα μέλη του ΔΣ ήταν οι οι Γ. Μαυρολέων (πρόεδρος), Ν. Ρούσσος, Ιωάννης Φαρανταίος, Γ. Μάνδρας, Αρ. Σιφναίος, Στ. Κωστόπουλους και Κ. Αθάνατος. Από τις 27 Δεκεμβρίου 1923 ως μέλος του ΔΣ εμφανίζεται ο Γεώργιος Παπανδρέου ο οποίος παραμένει μέλος μέχρι τη διάλυση της εταιρείας τον Απρίλιο του 1928. Η εφημερίδα, άλλωστε, αντανακλούσε τις πολιτικές απόψεις του Παπανδρέου.

[Πηγές σύνταξης Διοικητικής Ιστορίας: Το υλικό του αρχείου. Για πληροφορίες σχετικές με την εφημερίδα βλ. Κώστα Μάγερ, Ιστορία του ελληνικού Τύπου, Αθήνα 1959, τ. Β΄, σ. 226-234.]

Διετέλεσαν μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρείας την περίοδο 1955-1969: Αλ. Πασπάτης, Περ. Κωνστάκης, Κ. Κωνστάκης, Ανδρ. Στράτος, Θ. Βελιμέζης, Σπ. Λοβέρδος, Γ.Χατζηγιάννης, Δ. Καλβοκορέσης, Εμ. Χατζηανδρέου, Π. Οικονομίδης, Θ. Ραυτόπουλος, Κ.Τρικούπης, Δ. Γκόφας, Θ.Θεοδωρίδης, Στέφανος Στρέιτ, Ιω. Ράπτης.

Πρόεδρος του Δ.Σ. επί τριάντα (30) χρόνια ο Αλέξανδρος Πασπάτης.

Ο Αλέκος Πεσμαζόγλου έζησε στη Μυτιλήνη και υπήρξε συνιδρυτής, μαζί με τον αδελφό του Νίκο, και σκηνοθέτης του Ερασιτεχνικού Φιλοτεχνικού Ομίλου Μυτιλήνης «Το Μπουρίνι» ως τον θάνατό του, το 1983. Εργάστηκε ως υπάλληλος και αργότερα διευθυντής του εκεί καταστήματος της Εθνικής Τράπεζας, όπως και ο αδελφός του που αργότερα ήλθε στην Αθήνα.

Ήταν η κεντρική μορφή του θιάσου, που πήρε το όνομά του από την πρώτη του πολύ επιτυχημένη εμφάνιση στις 12.9.1941, με την παράσταση του ομότιτλου έργου του Δημήτρη Μπόγρη.

Το 1941 αποτελεί το έτος δημιουργίας του θιάσου που έδωσε διέξοδο σε μία ομάδα νέων στη διάρκεια της Κατοχής. Αρχικά λειτούργησε μόνο ως θεατρική ομάδα αλλά στη συνέχεια δημιουργήθηκαν τμήματα λογοτεχνίας, μουσικής, χορού, ραδιοφώνου κ.ά. Ο θίασος οργάνωνε, επίσης, φιλανθρωπικές παραστάσεις για ποικίλους σκοπούς, μουσικές εκδηλώσεις και διαλέξεις, ενώ έδινε παραστάσεις σε πολλές περιοχές της Λέσβου, στη Λήμνο και στη Χίο. Η Λέσχη του Ομίλου βρισκόταν σε κεντρικό σημείο της πόλης με πλούσια βιβλιοθήκη και πιάνο. Το 1949 ιδρύθηκε στις εγκαταστάσεις του Ομίλου και ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Μυτιλήνης που όμως λειτούργησε αδιάλειπτα μετά το 1965. Ανάμεσα στα άλλα, ο Όμιλος είχε γυναικείο τμήμα ενώ μεριμνούσε και για την ενίσχυση του αθλητισμού με την αθλοθέτηση διαφόρων κυπέλλων.

Μέχρι το 1989 παραστάθηκαν περίπου εβδομήντα διαφορετικά θεατρικά έργα. Ο θίασος συμμετέχει τακτικά στο Παγκόσμιο φεστιβάλ ερασιτεχνικού θεάτρου στο Μονακό και σε άλλες διεθνείς ή πανελλήνιες πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Τις δραστηριότητες του θιάσου μετά τον θάνατο του Αλέκου Πεσμαζόγλου το 1983, συνεχίζει ο γιος του αδελφού του Νίκου, Μίκος (Μιχάλης) Πεσμαζόγλου.

[Πηγή σύνταξης βιογραφικού: Υλικό του αρχείου].

Ο θεσμός του Ιατροσυνεδρίου που λειτουργούσε στα περισσότερα κράτη, ήταν συμβουλευτικό σώμα για ζητήματα δημόσιας υγιεινής και ιατρικής. Στην Ελλάδα συστάθηκε με βασιλικό διάταγμα το 1834, υπαγόταν στο υπουργείο Εσωτερικών και είχε ως έργο την εξέταση των γιατρών, χειρουργών, οδοντιάτρων, κτηνιάτρων, των φαρμακοποιών και μαιών και την ανώτατη γνώμη για ιατροδικαστικές υποθέσεις και άλλα ιατρικά ζητήματα. Από το 1862 οι εξετάσεις των γιατρών έφυγαν από τη δικαιοδοσία του και υπήχθησαν στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου. Το 1916 συνέβη το ίδιο για τις εξετάσεις των οδοντιάτρων, που έκτοτε γίνονταν στην Οδοντιατρική Σχολή. Ο νόμος 346 (6/11/1914) τροποποίησε το Ιατροσυνέδριο, το οποίο από το 1923 μετονομάστηκε σε Ανώτατο Υγειονομικό Συμβούλιο (Α.Υ.Σ.) υπαγόταν στο υπουργείο Προνοίας και Αντιλήψεως και από το 1929 στο υπουργείο Υγιεινής. Πρόεδροι του Ιατροσυνεδρίου από τη σύστασή του μέχρι το 1929 διετέλεσαν οι: Βίμπμερ, Ι.Βούρος, Δ.Ορφανίδης, Μ.Χατζημιχάλης, Κ.Σάββας.

Σύνθεση της Επιτροπής:

Πρόεδρος: Νικόλαος Καγκαλής

Μέλη: Θεόδωρος Κουρτόγλου, Κυριάκος Καραμπέτσος

Γραμματέας: Εμμανουλή Μηταφίδης

Σκοπός της επιτροπής ήταν η εκτίμηση της "κατά στοιχεία περιουσίας και δια καθορισμού μεριδίων συμπληρωματικής διατυπώσεως" προσφύγων από την πόλη Μουραδιέ της επαρχίας Εφέσου.

Η διαχείριση της περιουσίας της Μονής Πετράκη πέρασε στην αρμοδιότητα του Ο.Δ.Ε.Π. το 1930.

Η σύσταση της «Επιτροπής Συντηρήσεως Μνημείων Ακρόπολης» (ΕΣΜΑ), πραγματοποιείται το 1975 δια του άρθρου 95 του ΠΔ 941/1977, με αρμοδιότητες τον προγραμματισμό, την κατεύθυνση και την εποπτεία των έργων που εκτελούνται στον βράχο της Ακρόπολης.

Η σύσταση της Υπηρεσίας Συντήρησης Μνημείων Ακρόπολης (ΥΣΜΑ), ειδικής περιφερειακής υπηρεσίας του Υπουργείου Πολιτισμού πραγματοποιείται το 1999 με το Προεδρικό Διάταγμα 97/1999 (Φ.Ε.Κ. 104/Α/26.5.99), με σκοπό την οργάνωση και την υλοποίηση των έργων συντήρησης και αναστήλωσης που εκτελούνται στην Ακρόπολη, με την επιστημονική ευθύνη της ΕΣΜΑ στην εκτέλεση των έργων. Η δομή και λειτουργία της ΥΣΜΑ περιγράφονται αναλυτικά στον Κανονισμό Λειτουργίας της Υπηρεσίας Συντήρησης Μνημείων Ακρόπολης (ΦΕΚ 1593/Β΄/23-12-2002).Η λειτουργία της ΥΣΜΑ διέπεται από τον ισχύοντα Οργανισμό του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού (ΠΔ υπ. αριθ. 104,ΦΕΚ 171/Α΄/28-8-2014). Βλ. και τον πρώην 3 Οργανισμό (ΠΔ 191/2003,ΦΕΚ 146/Α΄/13-6-2003)

Μνήμων Ναυπλίας (=συμβολαιογράφος) Χαρ. Παπαδόπουλος και συμβολαιογραφών ειρηνοδίκης Α. Μαυροκέφαλος.

Η πρώτη αναφορά για την ίδρυση της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας απαντά στο ΒΔ 1833 "Περί του σχηματισμού και της αρμοδιότητος της επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας Εκπαιδεύσεως Γραμματείας της Επικρατείας"

Η σύσταση της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας πραγματοποιείται με τον νόμο του 1834 "Περί των επιστημονικών και τεχνολογικών συλλογών περί ανακαλύψεως και διατηρήσεως των αρχαιοτήτων και της χρήσεως αυτών"

Στο πλαίσιο της νομοθετικής θωράκισης της Α.Υ. λαμβάνει χώρα μια έντονη κοινοβουλευτική δραστηριότητα με την κατάθεση σειράς σχεδίων νόμου, η οποία καταλήγει στην ψήφιση του Νόμου ΒΧΜΣΤ΄του 1899

Ακολουθεί η κωδικοποίηση της νομοθεσίας Ν. 5351/1932 "Περί αρχαιοτήτων" (ΦΕΚ 275 Α΄ 24-8-1932) που ίσχυσε έως το 2002, οπότε και αντικαταστάθηκε με το Ν. 3028 "Για την προστασία των αρχαιοτήτων και εν γένει της πολιτιστικής κληρονομιάς" (ΦΕΚ 153 α΄28-6-2002).

Νομοθετήματα για τη δομή και λειτουργία του Υπουργείου Πολιτισμού (στο οποίο υπάγεται η Α.Υ. ):
ΠΔ 941/1977 (ΦΕΚ Α’ 320)
ΠΔ 191/2003 (ΦΕΚ Α΄146)
ΠΔ 171/2014 (ΦΕΚ Α΄171)

H «Τέχνη» Μακεδονική Καλλιτεχνική Εταιρεία ιδρύθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1951 με σκοπό την καλλιέργεια και διάδοση των γραμμάτων και των τεχνών στην Θεσσαλονίκη και στην υπόλοιπη βόρεια Ελλάδα. Η ίδρυσή της οφείλεται στην πρωτοβουλία των Μωρίς Σαλτιέλ, Γιάννη Τριανταφυλλίδη και Μιχάλη Τσιτσικλή, ενώ ιδιαίτερα γόνιμη υπήρξε η στενή συνεργασία με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης καθώς οι πρόεδροι (με πρώτο τον Λίνο Πολίτη) και πολλά μέλη του διοικητικού της συμβουλίου ήταν πανεπιστημιακοί. Η «Τέχνη» υπήρξε το πρώτο σωματείο που ασχολήθηκε ενεργά, συστηματικά και με μεγάλη συνέπεια με τα πολιτιστικά και τα καλλιτεχνικά δρώμενα της πόλης. Η συμβολή της στη δημιουργία και υποστήριξη καθιερωμένων πλέον θεσμών όπως η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και η Σχολή Καλών Τεχνών υπήρξε ιδιαίτερα σημαντική.