Εμφανίζει 16686 αποτελέσματα

Καθιερωμένη εγγραφή

Διοικητική Επιτροπή (περιόδου Αγώνα)

  • Νομικό Πρόσωπο

Η Διοικητική Επιτροπή, η οποία συστάθηκε στις 18 Απριλίου 1826 για να αντικαταστήσει την Προσωρινή Διοίκηση, ανέλαβε την «ολική κυβέρνηση των ελληνικών πραγμάτων». Σύμφωνα με το Θ ́ Ψήφισμα της Γ ́ Εθνοσυνέλευσης της Επιδαύρου («Οδηγίαι της Διοικητικής Επιτροπής της Ελλάδος») στις αρμοδιότητες της Διοικητικής Επιτροπής, η οποία όφειλε να ενημερώνει την Επιτροπή της Συνελεύσεως, περιλαμβάνονταν η διεύθυνση των στρατιωτικών και ναυτικών δυνάμεων, η άσκηση δημοσιονομικής πολιτικής, η διασφάλιση της δημόσιας τάξης, η σύναψη εξωτερικού δανείου.
Η Διοικητική Επιτροπή απαρτίστηκε από ένδεκα μέλη: τους Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, Ανδρέα Ζαΐμη, Αναγνώστη Παπαγιαννόπουλου, Γεώργιο Σισίνη, Δημήτριο Τσαμαδό, Ανδρέα Χατζηαναργύρου, Αναγνώστη Μοναρχίδη, Σπυρίδωνα Τρικούπη, Ανδρέα Ίσκο (αντικαταστάθηκε στις 3.8.1926 από τον Κωνσταντίνο H Ζώτο), Παναγιώτη Δημητρακόπουλο και Ιωάννη Βλάχο. Σύμφωνα με το Ψήφισμα, τα μέλη της Επιτροπής σε περίπτωση απουσίας τους (και μόνο για λόγους υγείας) αναπληρώνονταν με απόφαση της Επιτροπής της Συνελεύσεως, ενώ υπήρχε ασυμβίβαστο μεταξύ της ιδιότητας του μέλους της Διοικητικής Επιτροπής και του μέλους της Επιτροπής της Συνελεύσεως. Τέλος, με μία σειρά παραγράφων του Ψηφίσματος ρυθμίζονταν διαδικαστικά ζητήματα (λ.χ. η εκλογή Προέδρου της Επιτροπής, ο ορισμός της καθέδρας, η τήρηση των πρακτικών κ.λπ.).
Μολονότι η θητεία της Διοικητικής Επιτροπής προβλεπόταν να λήξει με την εκ νέου σύγκληση της Γ ́ Εθνοσυνέλευσης τον Σεπτέμβριο του 1826, παρατάθηκε λόγω της εμπόλεμης κατάστασης έως τις 2 Απριλίου 1827.

Διομήδης, Αλέξανδρος

  • Φυσικό Πρόσωπο
  • 1874-1950

Ο Αλέξανδρος Διομήδης καταγόταν από την παλιά σπετσιώτικη οικογένεια με το επώνυμο Κυριακός ή Κυριακού που ασχολιόταν με τη ναυτιλία και το εμπόριο και συμμετείχε ενεργά στον αγώνα της ανεξαρτησίας προσφέροντας το πλοίο της «Πελεκάνος». Γιός του Νικολάου Διομήδη και της Ελένης Φιλαρέτου, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 22 Δεκεμβρίου 1875. Μεγάλωσε μέσα σε οικογένεια νομομαθών και πολιτικών, γεγονός που τον οδήγησε να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο. Τόσο ο πατέρας του, όσο και ο παππούς του Διομήδης-Αναστάσιος Κυριακός καθώς και ο θείος του Βασίλης Οικονομίδης ήταν καθηγητές στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ο παππούς του διετέλεσε επίσης βουλευτής Σπετσών και πρωθυπουργός, υπήρξε δε από τους κυριότερους συντάκτες του Συντάγματος του 1844.

Ο Αλέξανδρος Διομήδης σπούδασε Νομικά στη Βαϊμάρη, στο Βερολίνο και στο Παρίσι. Πήρε το διδακτορικό του δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο της Λειψίας το 1895. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα αναγορεύτηκε υφηγητής με την πραγματεία του «Περί του προϋπολογισμού του Κράτους», ενώ παράλληλα αρθρογραφούσε στις εφημερίδες Νέα Ημέρα της Τεργέστης και Νέος Ελεύθερος Τύπος της Βιέννης. Το 1907 συμμετείχε στη Β΄ Συνδιάσκεψη Ειρήνης στη Χάγη και μετά την επανάσταση του 1909 τοποθετήθηκε από την κυβέρνηση Κυριακούλη Μαυρομιχάλη νομάρχης Αττικοβοιωτίας. Από τότε ξεκίνησε ουσιαστικά η πολιτική του σταδιοδρομία. Το 1910 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Σπετσών. Το 1912 ο Βενιζέλος του ανέθεσε το υπουργείο Οικονομικών, όπου παρέμεινε μέχρι το 1915. Το 1916-1917 εστάλη στο Παρίσι και στο Λονδίνο ως έκτακτος απεσταλμένος της κυβέρνησης Θεσσαλονίκης και το 1918 ανέλαβε το υπουργείο Εξωτερικών και προσωρινά το υπουργείο Δικαιοσύνης. Μετά την αποτυχία του κόμματος των Φιλελευθέρων στις εκλογές του 1920, ο Διομήδης αναχώρησε στο εξωτερικό όπου παρέμεινε μέχρι τη μικρασιατική καταστροφή. Τον Σεπτέμβριο του 1922 ανέλαβε προσωρινά το υπουργείο Οικονομικών στην κυβέρνηση Σ. Κροκιδά και στις αρχές του 1923 τοποθετήθηκε διοικητής της Εθνικής Τράπεζας. Το 1928 ανέλαβε τη θέση του πρώτου διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, όπου παρέμεινε μέχρι την απομάκρυνσή του, το 1931, λόγω διαφωνιών με τον Βενιζέλο για τη συναλλαγματική πολιτική. Στη συνέχεια εντάχθηκε στο Ανώτατο Οικονομικό Συμβούλιο του οποίου διετέλεσε και πρόεδρος και επανήλθε στο Γενικό Συμβούλιο της Εθνικής Τράπεζας από το οποίο παραιτήθηκε το 1943, όταν διορίστηκε διοικητής ο Γ. Μερκούρης. Τέλος, το 1949 ήταν αντιπρόεδρος στη συμμαχική κυβέρνηση Θ. Σοφούλη μετά το θάνατο του οποίου ανέλαβε για σύντομο χρονικό διάστημα την πρωθυπουργία.

Ο Α. Διομήδης εκτός από οικονομολόγος και τραπεζίτης υπήρξε διανοούμενος και ερευνητής και ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την εποχή του Βυζαντίου. Τα κυριότερα έργα του είναι:

1) Συνταγματική και οικονομική μελέτη περί του προϋπολογισμού του κράτους, Αθήνα 1905.

2) Η Β΄ Συνδιάσκεψη της Ειρήνης στη Χάγη το 1907, Αθήνα 1908.

3) Η εξωτερική πολιτική της Ελλάδος αρχομένου του Ευρωπαϊκού πολέμου (1915-1916), Αθήνα.

4) Τα οικονομικά της Ελλάδος προ και μετά την 1η Νοεμβρίου 1920, Αθήνα 1922.

5) Το πρόβλημα του οικονομικού μας μέλλοντος, Αθήνα 1925.

6) Η νομισματική μας ασθένεια και τα μέσα προς θεραπείαν αυτής, Αθήνα 1928.

7) Η πολιτική της σταθεροποιήσεως και ο Ε. Βενιζέλος, Αθήνα 1932.

8) Μετά την κρίσιν. Οικονομικαί και δημοσιονομικαί μελέται 1932-1934, Αθήνα 1934.

9) Βυζαντιναί Μελέται, Αθήνα 1942, 1946.

10) Τα αίτια της οικονομικής παρακμής του Βυζαντίου, Αθήνα 1937.

11) Από την πνευματική και θρησκευτική ζωή των Κομνηνών, Αθήνα.

12) Επί του νομισματικού και πιστωτικού ζητήματος, Αθήνα 1948.

13) Νέα οργανική διάρθρωσις της ελληνικής οικονομίας (Ανασυγκρότηση–Εξηλεκτρισμός-Εκβιομηχάνιση), Αθήνα 1950.

Ο Αλέξανδρος Διομήδης είχε παντρευτεί την Ιουλία Ψύχα, κόρη του Γεωργίου και της Ζηνοβίας το γένος Σαλβάγου, από την Αλεξάνδρεια.

Πέθανε στις 11 Νοεμβρίου 1950.

Δοξιάδης, Κωνσταντίνος

  • Φυσικό Πρόσωπο
  • 1913 - 1975

Πρωτοπόρος Έλληνας πολεοδόμος και αρχιτέκτων από τη Στενήμαχο της Ανατολικής Ρωμυλίας, Διδάκτωρ Μηχανικός από το Πανεπιστήμιο Charlottenburg του Βερολίνου, με αντιστασιακή δράση επί Κατοχής. Μετά τον πόλεμο, πήρε μέρος στο Συνέδριο για την Ειρήνη στον Άγιο Φραγκίσκο των ΗΠΑ ως μέλος της Ελληνικής αντιπροσωπείας. Το 1945 διετέλεσε μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στην Αγγλία, Γαλλία και τις ΗΠΑ σε θέματα σχετικά με την ανοικοδόμηση. Υπήρξε ένα από τα βασικά πρόσωπα της ανασυγκρότησης. Μέσα από διαφορετικές θέσεις, πρώτα ως Υφυπουργός Ανοικοδόμησης και στη συνέχεια ως Συντονιστής Ανασυγκρότησης και υπηρεσιακός Υφυπουργός του Υπουργείου Συντονισμού προσπάθησε να επαναφέρει τη χώρα στην φυσιολογική ειρηνική προπολεμική της κατάσταση. Στα χρόνια αυτά διατέλεσε επικεφαλής της Αρχηγός της Ελληνικής αντιπροσωπείας στη Διεθνή Διάσκεψη Οικισμού, Πολεοδομίας και Ανοικοδομήσεως του ΟΗΕ (1947) και με την ιδιότητα του Συντονιστή Ανασυγκρότησης ηγήθηκε της Ελληνικής αντιπροσωπείας στις διαπραγματεύσεις για τις Ιταλικές πολεμικές επανορθώσεις. Είχε την επιμέλεια του εμβληματικού λευκώματος "Αι Θυσίαι της Ελλάδος στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο". Το 1951 ίδρυσε το Τεχνικό Γραφείο Δοξιάδη (Doxiadis Associates) αναλαμβάνοντας μεγάλα πολεοδομικά έργα σε όλο τον κόσμο.
Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%94%CE%BF%CE%BE%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82 [τελευταία επίσκεψη: 12/6/2020].

Δοξιάδης, Σπύρος

  • Φυσικό Πρόσωπο
  • 1917-1981

Ο παιδίατρος Σπύρος Δοξιάδης (Αθήνα 1917 – 1991) υπήρξε μια από τις εξέχουσες προσωπικότητες του χώρου του. Καθηγητής Παιδιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και επισκέπτης καθηγητής σε πολλά ευρωπαϊκά και αμερικανικά πανεπιστήμια ανέπτυξε πλούσια δραστηριότητα. Ανάμεσα σε πολλά άλλα οργάνωσε και υπήρξε ο πρώτος διευθυντής των παρακάτω φορέων: του Τμήματος Νεογέννητων του Μαιευτηρίου «Αλεξάνδρα», του «Κέντρου Βρεφών Μητέρα», της Παιδιατρικής Κλινικής του Νοσοκομείου Παίδων «Αγία Σοφία» (1962-1977), του «Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού» του οποίου διετέλεσε πρόεδρος έως το 1982, του Ιδρύματος Μελετών για το Παιδί «Σπύρος Δοξιάδης», της Ελληνικής Αντικαπνιστικής Εταιρείας, της Ελληνικής Εταιρείας Ιατρικής Ηθικής και Δεοντολογίας.
Διετέλεσε υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του Κωνσταντίνου Καραμανλή και στην τετραετία 1977-1981 χρημάτισε βουλευτής Επικρατείας του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας. Ήταν μέλος πολλών ελληνικών και ξένων επιστημονικών φορέων και τιμήθηκε ελληνικά και ξένα παράσημα.
[Περισσότερα βιογραφικά στοιχεία περιέχονται στο αρχείο].

Δουατζής, Γιάννης

  • Φυσικό Πρόσωπο
  • 1912-1990

Ο Γιάννης Δουατζής (Λαμία, 1912 - Αθήνα, 1990) ήταν αδελφός του Γιώργου Δουατζή (καπετάν Όθρυ), από τους πρώτους καπετάνιους του Ε.Λ.Α.Σ. στην Εύβοια.
Ήταν μεταλλοπλάστης γλύπτης και ανέπτυξε πλούσια δραστηριότητα για την ανάδειξη του επαγγέλματος τόσο στο Μεσοπόλεμο όσο και μεταπολεμικά. Μεταξύ άλλων υπήρξε ιδρυτής και πρόεδρος για δεκαοχτώ χρόνια της Πανελλήνιας Ένωσης Βιοτεχνών Λαϊκής Τέχνης, οργανωτής της πρώτης Πανελλήνιας Έκθεσης Καλλιτεχνικής Βιοτεχνίας (1958), μέλος του συμβουλίου του Ελληνικού Οργανισμού Ελληνικής Χειροτεχνίας (Ε.Ο.Ε.Χ.), της διοίκησης της Ομοσπονδίας Βιοτεχνικών Σωματείων Αθήνας κ.ά. Για τη δράση του τιμήθηκε με πολλά διπλώματα και μετάλλια.
Ο Γιάννης Δουατζής εντάχθηκε από νωρίς στο κομμουνιστικό κίνημα. Στο Μεσοπόλεμο διετέλεσε μέλος της Ο.Κ.Ν.Ε. και του Κ.Κ.Ε. (1927-1946) και ανέπτυξε πλούσια συνδικαλιστική δράση. Την περίοδο της Κατοχής εντάχθηκε στο Ε.Α.Μ. (μέλος της Λαϊκής Επιτροπής Κολωνού) και πρωτοστάτησε στην οργάνωση αντιστασιακών ομάδων στο Περιστέρι και στην Κολοκυνθού. Πήρε μέρος στα Δεκεμβριανά, στη διάρκεια των οποίων τραυματίστηκε στον αριστερό πνεύμονα.
Ο Γιάννης Δουατζής ασχολήθηκε με την έρευνα για τη ζωή και τη δράση του αδελφού του, Γιώργου Δουατζή και του 7ου Συντάγματος του Ε.Λ.Α.Σ. στην Εύβοια και εξέδωσε δύο βιβλία. Είχε τρία παιδιά.

[Πηγές σύνταξης βιογραφικού: βιογραφικό σημείωμα στο οπισθόφυλλο του βιβλίου του Ημερολόγιο καπετάν Όθρυ και πληροφορίες του γιου του Γιώργου.]

Δουατζής, Γιώργος

  • Φυσικό Πρόσωπο
  • 1910-1945

Ο Γιώργος Δουατζής (ψευδώνυμο καπετάν Όθρυς), γεννήθηκε στην Κάσο το 1910. Ο πατέρας του, Κώστας, ήταν δάσκαλος και έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους αλλά πέθανε το 1915 από τις κακουχίες των πολέμων. Ο Γιώργος Δουατζής τελείωσε το ελληνικό σχολείο αλλά λόγω των οικογενειακών συνθηκών που επικράτησαν μετά το θάνατο του πατέρα του δεν μπόρεσε να συνεχίσει τις σπουδές του. Το 1927 μετακόμισε στην Αθήνα όπου εργάστηκε ως ζαχαροπλάστης και μηχανικός αλωνιστικών μηχανημάτων. Στην Αθήνα εντάχθηκε στο κομμουνιστικό κίνημα και γνώρισε τον Γιάννη Κορδάτο και άλλους σημαντικούς εκπροσώπους του κινήματος, ενώ ήδη από τη Λαμία γνώριζε τον Άρη Βελουχιώτη, που ήταν φίλος του αδελφού του. Στον πόλεμο 1940-41 υπηρέτησε στο 5/24 Σύνταγμα Ευζώνων. Πήρε από νωρίς μέρος στην Εθνική Αντίσταση (Οκτώβριος 1942, στο Αρχηγείο Δομοκού) και τον Ιούνιο του 1943 αποβιβάστηκε στην Εύβοια για να οργανώσει το αντάρτικο. Διετέλεσε καπετάνιος του Ε.Λ.Α.Σ. και πρωτοστάτησε στην οργάνωση του 7ου Συντάγματος. Για τη δράση του επικηρύχτηκε το Φεβρουάριο του 1944 για 200 εκατομμύρια δραχμές. Το Μάιο του 1944 τοποθετήθηκε στην πυροβολαρχία του Συντάγματος, αντιμετωπίζοντας διάφορες κατηγορίες, τοποθέτηση που ο ίδιος θεώρησε δυσμενή. Με την πυροβολαρχία πήρε μέρος στα Δεκεμβριανά. Μετά τη συνθήκη της Βάρκιζας παρέμεινε με κομματική εντολή στην επαρχία Δομοκού για να συντονίσει την εφαρμογή των συμφωνημένων στη Βάρκιζα. Αυτοκτόνησε στις 25 Ιουνίου 1945 στη διάρκεια συμπλοκής με εθνοφύλακες και παρακρατικούς. Ο Γιώργος Δουατζής ήταν γνωστός στην Εύβοια και ως «Μπαρμπαγιώργος».

[Πηγές σύνταξης βιογραφικού: βιογραφικό σημείωμα στο βιβλίο Ημερολόγιο καπετάν Όθρυ.]

Δούκα, Ζέττα

Μουσικοσυνθέτρια και λογοτέχνης.

Λογοτεχνικά έργα της: Αναμνήσεις της Μυρτούλας, (1969), Το χωριό του Αη-Νικόλα, Το ριζικό, Θυσία, Ό,τι έγινε έγινε, Στο τέρμα.

Δούκα, οικογένεια

  • Οικογένεια

Ο Βασίλειος Δούκας ήταν υπάλληλος και επιθεωρητής της Τράπεζας της Ελλάδας. Στάλθηκε στην Κρήτη την περίοδο της Κρητικής Πολιτείας για την αναδιοργάνωση του τραπεζικού συστήματος και διετέλεσε διοικητής της Τράπεζας Κρήτης (1899-1919). Ήταν σύζυγος της Αγγελικής Δούκα, το γένος Βασιλείου. Αδερφή της Αγγελικής ήταν η Τζένη Βασιλείου, παντρεμένη με τον Φαίδωνα Μοάτσο. Κόρη της Αγγελικής και του Βασίλειου ήταν η Μέλπω Δούκα.

Δούκας, Κωνσταντίνος

  • Φυσικό Πρόσωπο

Οπως συμπεραίνεται από το αρχείο του, έλαβε μέρος στην Επανάσταση διαθέτοντας εκστρατευτικό σώμα ενώ συνεργάστηκε και με τον Θ. Κολοκοτρώνη. Το 1829 διορίζεται Πολιτάρχης Σύρου.

Δούκας, Νεόφυτος

  • Φυσικό Πρόσωπο
  • 1760 - 1846

Κληρικός, λόγιος και διδάσκαλος του Γένους, από τις σημαντικότερες μορφές του Νεοελληνικού Διαφωτισμού.

Δούκας, Στρατής

  • Φυσικό Πρόσωπο
  • 1895 - 1983

Ο Σ. Δούκας, γιος του Κωνσταντίνου Δούκα και της Αιμιλίας Χατζαποστόλη, γεννήθηκε το 1895 στα Μοσχονήσια. Είχε τέσσερα αδέλφια: τον Δούκα (γεν. 1893), τον Δημήτρη (γεν. 1896), την Ελένη (γεν. 1898) και τον Αλέκο (1900-1962). Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Κυδωνιών (1912) και γράφτηκε στη Νομική Σχολή, χωρίς να την τελειώσει. Υπηρέτησε ως εθελοντής στην Εθνική Άμυνα (1916-1923) και ως έφεδρος αξιωματικός (1940-1941). Ασχολήθηκε με την προβολή της βιοτεχνίας της Ανατολής (Αγγειοπλαστική Κιουτάχειας, ταπητουργία), οργάνωσε εκθέσεις των φίλων του ζωγράφων Φώτη Κόντογλου και Σπύρου Παπαλουκά, με τους οποίους και σύστησε την εταιρία «Διακοσμητικής Τέχνης». Λίγο νωρίτερα είχε ιδρύσει τον Σύλλογο Μουσικών Τεχνών στη Μυτιλήνη με τον Σ. Μυριβήλη. Από το 1928 έως το 1930 πραγματοποίησε δύο μεγάλες περιοδείες στη Δυτική Μακεδονία, που διήρκεσαν 4 μήνες και 1 χρόνο, αντίστοιχα. Καρπός των περιοδειών αυτών ήταν Η ιστορία ενός αιχμαλώτου (1929), η δημοσιογραφική έρευνα Ορεινή Ελλάδα (δημοσιεύθηκε σε 9 συνέχειες στην εφ. Πρωία με τίτλο του εκδότη Ληστρική κοινωνία), διάφορα ζωγραφικά έργα, ημερολόγια και σημειώσεις. Το 1930 παρουσίασε δική του έκθεση ζωγραφικής. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών (1934). Υπηρέτησε ως γραμματέας της Τουριστικής Επιτροπής Θεσσαλονίκης (1937-1939) και στα Ιατρεία του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού (1945-1946). Στην Κατοχή εντάχθηκε στο ΕΑΜ και στο ΚΚΕ, συνελήφθη και κακοποιήθηκε από τους Γερμανούς. Παντρεύτηκε (1942) την Δήμητρα Μαγκανά (γεν. 1903). Το 1962 μετέβη στη Μόσχα για εγχείρηση προστάση που τελικά δεν πραγματοποιήθηκε. Έκτοτε ζούσε κατάκοιτος στο σπίτι του στην οδό Ορμηνίου 3 στην Αθήνα. Πέθανε το 1983.

Ο Στρατής Δούκας δημοσίευσε αισθητικά, τεχνοκριτικά και λογοτεχνικά κείμενα σε εφημερίδες και περιοδικά. Στη δεκαετία του 1920 συνεργάστηκε με το περιοδικό Φραγγέλιο του Νίκου Βέλμου, ενώ αναμίχθηκε στην έκδοση του περιοδικού Φιλική Εταιρεία του Φώτη Κόντογλου και επιμελήθηκε μόνος του τα τελευταία τεύχη. Στα 1935-1937 εξέδωσε μαζί με άλλους το καλλιτεχνικό περιοδικό Το Τρίτο Μάτι, στα 1948-1950 ήταν συνεργάτης και αργότερα διευθυντής του περιοδικού Ελεύθερα Γράμματα και στα 1965-1969 ήταν τακτικός συνεργάτης του περιοδικού Διαγώνιος.

Ο αδελφός του Στρατή Αλέκος (1900-1962) μετανάστευσε από το 1927 στην Αυστραλία, όπου αναδείχθηκε σε σημαντική μορφή των ελληνικών γραμμάτων και του εκεί εργατικού κινήματος. Σκοτώθηκε επιστρέφοντας από διαδήλωση υπέρ της ειρήνης. Στην Αυστραλία εγκαταστάθηκε τουλάχιστον από το 1938 και η αδελφή του Ελένη Δούκα-Ανδρονίκου με την οικογένειά της.

Η σύζυγός του Δήμητρα (γενν. 1903) είχε δύο παιδιά από τον πρώτο της γάμο, εξορίστηκε κατά τη διάρκεια του εμφυλίου στη Χίο και στράφηκε στη λογοτεχνία, ύστερα από προτροπή του Στρατή. Απόσπάσματα των έργων της δημοσιεύτηκαν στον τόμο Δεσμός με επιμέλεια του Σ. Δούκα.

Έργα του: ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ: Ιστορία ενός αιχμαλώτου (1929, 1932, 1958, 1962, 1969, 1977, 1980), Εις εαυτόν (1930, 1981), Γράμματα και συνομιλίες (1965, 1975), Ο βίος ενός αγίου, Γιαννούλης Χαλεπάς (1967), Οδοιπόρος (1968, 1975, 1981), Δεσμός (1970, 1978), Ο μικρός αδελφός (1972, 1975), Μαρτυρίες και κρίσεις (1972, 1977), Ενώτια (1974, 1978, 1981), Ενθυμήματα από δέκα φίλους μου (1976), Οι δώδεκα μήνες (1982), Θερμοκήπιο (1982), καθώς και διάφορα λογοτεχνικά, ταξιδιωτικα και δημοσιογραφικά κείμενα δημοσιευμένα σε εφημερίδες και περιοδικά. ΤΕΧΝΟΚΡΙΤΙΚΑ: Το εικονογραφικό έπος της Ανατολικής Εκκλησίας (1948), Γιαννούλης Χαλεπάς, Νέα βιογραφικά (1952), Γιαννούλης Χαλεπάς, κατάλογος των έργων του (1962), Ο ζωγράφος Σπύρος Παπαλουκάς (1966), Υποθέσεις και λύσεις πάνω σε προβλήματα της ζωής και του έργου του Γιαννούλη Χαλεπά (1970), Γιαννούλης Χαλεπάς (1978). ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ: Σχέδια του Στρατή Δούκα (1979). – Επίσης, επιμελήθηκε τόμους τρίτων.

Πηγή: Τ. Κόρφης, «Στρατής Δούκας. Παρουσίαση-ανθολόγηση», Η μεσοπολεμική πεζογραφία. Από τον πρώτο ως τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (1914-1939), τ. Γ΄, Αθήνα, Σοκόλης, 1992, σσ. 322-371.

Δούνιας, Μίνως

  • Φυσικό Πρόσωπο
  • 1900-1962

Ο Μίνως Δούνιας γεννήθηκε στην Ρουμανία από Έλληνες γονείς το 1900. Λίγο καιρό μετά τη γέννησή του μετακόμισε με την οικογένεια του στη Κωνσταντινούπολη όπου και ξεκίνησε τα πρώτα μαθήματα μουσικής στη "Ροβέρτιο Σχολή". Εν συνεχεία μετέβη στο Βερολίνο όπου σπούδασε βιολί, πιάνο, θεωρητικά και μουσικολογία αρχικά στην Ακαδημία και αργότερα στο πανεπιστήμιο της πόλης. Ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ μουσικολογίας το 1935 παρουσιάζοντας διατριβή για τα κοντσέρτα για βιολί του Tartini με τίτλο "Die Violinkonzerte Giuseppe Tartinis, Wolfenbuttel, 1935" και αμέσως ξεχώρισε στην παγκόσμια μουσικολογική κοινότητα. Η άνοδος του ναζισμού στην Ευρώπη τον ανάγκασε να φύγει εσπευσμένα από τη Γερμανία και να επιστρέψει στην Ελλάδα όπου δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά σε πολλούς τομείς. Δίδαξε μουσική για αρκετά χρόνια στο κολέγιο Αθηνών και κολέγιο θηλέων, δημοσίευσε άρθρα και κριτικές σε ελληνικά και ξένα έγκριτα περιοδικά και εφημερίδες και τέλος δημιούργησε τον "Μουσικό κύκλο", μια ομάδα τραγουδιστών που με τη συνοδεία παλαιών οργάνων έδιναν συναυλίες έργων παλαιάς μουσικής. Αναφερόμενοι στο έργο του Μίνωος Δούνια δεν θα πρέπει να παραλείψουμε την κριτική ανάλυση και την εκδοτική επιμέλεια των Εκκλησιαστικών σονατών του Mozart που κυκλοφόρησαν στη Νέα Έκδοση των Απάντων του το 1955 από τις εκδόσεις Kassel. Ο Μίνως Δούνιας πέθανε στην Αθήνα το 1962.

Δούσμανης, Βίκτωρ

  • Φυσικό Πρόσωπο
  • 1862 - 1949

Αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού από την Κέρκυρα. Συμμετείχε στους Βαλκανικούς Πολέμους με το βαθμό του αντιστράτηγου και ως αρχηγός του Επιτελείου, διετέλεσε υπασπιστής του βασιλιά Κωνσταντίνου και αρχηγός του ΓΕΣ την περίοδο 1914-1916 και το 1921. Εξορίστηκε στην Κορσική το 1917 από τη βενιζελική κυβέρνηση και αποστρατεύτηκε το 1923.
Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AF%CE%BA%CF%84%CF%89%CF%81_%CE%94%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B7%CF%82 [τελευταία επίσκεψη: 10/6/2020].

Δούσμανης, Νικόλαος Β.

  • Φυσικό Πρόσωπο

Ο Νικόλαος Β. Δούσμανης, εγκατεστημένος στη Σαγκάη της Κίνας, ασχολήθηκε με το εμπόριο τσιγάρων.

Αποτελέσματα 5801 έως 5900 από 16686