Η Μαρία Δώδου, πτυχιούχος Νομικής, εργαζόταν από το 1936 στο Υποκατάστημα Θεσσαλονίκης της Τραπέζης της Ελλάδος. Στη διάρκεια της κατοχής, εντάχθηκε στο ΕΑΜ και δραστηριοποιήθηκε ιδιαίτερα στον τομέα των τραπεζοϋπαλλήλων. Εκπροσώπησε τους υπαλλήλους της Τραπέζης στο Συμβούλιο του Συνδέσμου Τραπεζικών Υπαλλήλων Θεσσαλονίκης. Διετέλεσε επί σειρά ετών Πρόεδρος του Συλλόγου επιχειρηματιών επαγγελματιών Θεσσαλονίκης. Συμμετείχε στην Κίνηση Δημοκρατικών Γυναικών Θεσσαλονίκης και υπήρξε υποψήφια στις βουλευτικές εκλογές toy 1974, με τον συνδυασμό της Ένωσης Κέντρου – Νέες Δυνάμεις.

Ελληνική μυστική οργάνωση που συστήθηκε το 1894 κατά το πρότυπο της Φιλικής Εταιρείας, με σκοπό την αναζωπύρωση του εθνικού φρονήματος.

Παρακολουθεί το σχεδιασμό που αφορά το παγκόσμιο σύστημα επιτήρησης καιρού του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού. Σχεδιάζει τις μεθόδους αξιολόγησης-επαλήθευσης των προγνώσεων του Εθνικού Μετεωρολογικού Κέντρου. Σχεδιάζει, σε συνεργασία με τα σχετιζόμενα Τμήματα της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας, τις μεθόδους πρόγνωσης καιρού και φροντίζει για την εφαρμογή τους στην έκταση που απαιτείται από τα Μετεωρολογικά Κέντρα και Μετεωρολογικά Γραφεία. Καθορίζει, σε συνεργασία με τα Τμήματα που σχετίζονται, το έργο του Εθνικού Μετεωρολογικού Κέντρου και παρακολουθεί την υλοποίηση του. Σχεδιάζει τις μεθόδους αξιολόγησης -επαλήθευσης των προϊόντων αριθμητικής πρόγνωσης και ελέγχει την αξιοπιστία των προϊόντων αριθμητικής πρόγνωσης, σύμφωνα με τις εφαρμοζόμενες μεθόδους και εισηγείται τρόπους βελτίωσής τους.

[πηγή: https://www.ekdd.gr/ekdda/files/ergasies_esdd/12/2/343.pdf]

Αντιστασιακή οργάνωση στην Κρήτη

Η Εθνική Οργάνωσις Νεολαίας ιδρύθηκε από τη δικτατορία του Ιωάννη Μεταξά τον Νοέμβριο 1936 και διαλύθηκε τον Απρίλιο του 1941, μετά τη γερμανική εισβολή. Σκοπός της οργάνωσης ήταν η ανάπτυξη του εθνικού φρονήματος, η πίστη στη θρησκεία, η «δημιουργία πνεύματος συνεργασίας και κοινωνικής αλληλεγγύης...», η δημιουργία νέων πατριωτών και υποστηρικτών του καθεστώτος. Το 1939 στην οργάνωση εντάχθηκαν υποχρεωτικά και οι πρόσκοποι με τον νόμο 1798/1939. Στην περίοδο 1939-1940 στην οργάνωση συμμετείχαν πολλοί νέοι ηλικίας 8 έως 25 ετών (βάσει των στατιστικών της δικτατορίας είχε 300.000 μέλη στις αρχές Ιανουαρίου 1938, 750.000 το 1939, 1.000.607 το 1940). Η εγγραφή των νέων δεν ήταν υποχρεωτική, αλλά γινόταν με επιτυχία συστηματική προσπάθεια με διάφορα μέσα να ενταχθεί στην οργάνωση το μεγαλύτερο τμήμα τους. Όπως αναφερόταν στον εσωτερικό κανονισμό: «Η εγγραφή ολοκλήρου της ελληνικής νεολαίας εις την Ε.Ο.Ν. αποτελεί καθήκον όλων». Οι Νεολαίοι είχαν τους βαθμούς Σκαπανείς και Φαλαγγίτες. Οι νεότεροι (8-14 ετών) χωρίζονταν σε Σκαπανείς και Σκαπάνισσες και οι μεγαλύτεροι (14-25 ετών) σε Φαλαγγίτες και Φαλαγγίτισσες. Η οργάνωση είχε στρατιωτικό χαρακτήρα και τα μέλη της φορούσαν χαρακτηριστικές στολές μπλε σκούρου χρώματος, χαιρετούσαν στρατιωτικά με την παλάμη ανοικτή και το χέρι προτεταμένο όπως και στο φασιστικό χαιρετισμό.
Κάποιες από τις δραστηριότητες της ΕΟΝ ήταν η στρατιωτική εκπαίδευση, οι αθλητικές διοργανώσεις (γυμναστικές επιδείξεις), επιβλητικές παρελάσεις και γιορτές, αναδασώσεις, εκδρομές, κοινωνικό έργο. Το περιοδικό της οργάνωσης ήταν «Η Νεολαία». Κυκλοφορούσε σε εβδομαδιαία βάση. Άρχισε την κυκλοφορία του τον Ιανουάριο του 1938 και το 1939 είχε φτάσει στα 70.000 αντίτυπα.
Μέσα από την ΕΟΝ, γινόταν συστηματική προσπάθεια διαπαιδαγώγησης και προπαγάνδας υπέρ του καθεστώτος. Στην προπαγάνδα συντελούσαν σε μεγάλο βαθμό οι εφημερίδες, τα περιοδικά και τα κινηματογραφικά επίκαιρα.

[Πηγές σύνταξης βιογραφικού:.υλικό του αρχείου, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τόμ. 15]

Στα τέλη της δεκαετίας του 1920 ιδρύθηκε η Γαλλοελληνική Τράπεζα Υποθηκών με  συμμετοχή κεφαλαίων της Τράπεζας Αθηνών και της Banque de l' Union Parisienne. Οι εργασίες της ξεκίνησαν στις αρχές της δεκαετίας του 1930, με την παροχή δανείων σε γαλλικά φράγκα, με σκοπό να καλύψουν τις ανάγκες της στεγαστικής πίστης. Παρά τις ευοίωνες προοπτικές που υπήρχαν λόγω της ανοικοδόμησης, ο νόμος «περί δραχμοποίησης» δημιούργησε εμπόδια στην εξέλιξη της τράπεζας. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, με την υποτίμηση της δραχμής, η αποπληρωμή των δανείων που είχαν χορηγηθεί επιταχύνθηκε εις βάρος της τράπεζας. Το 1945 η Γαλλοελληνική Τράπεζα Υποθηκών αντιμετώπισε το ενδεχόμενο παύσης της λειτουργίας της, λόγω των συσσωρευμένων προβλημάτων που αντιμετώπιζε. Οι κυβερνητικές υποσχέσεις που δόθηκαν δημιούργησαν νέες ελπίδες και αποφεύχθηκε ο κίνδυνος της διακοπής των εργασιών της. Το 1948 η Τράπεζα Αθηνών αγόρασε το χαρτοφυλάκιο της Banque de l' Union Parisienne, με αποτέλεσμα τη  μετονομασία της Γαλλοελληνικής Τράπεζας Υποθηκών σε Τράπεζα Υποθηκών. Το 1952, με τη συγχώνευση της Τράπεζας Αθηνών και Εθνικής Τράπεζας, εξετάστηκε η προοπτική συγχώνευσης της Τράπεζας Υποθηκών με την Εθνική Κτηματική Τράπεζα, αφού και οι δύο ανήκαν στον ίδιο όμιλο. Οι προσπάθειες έπεσαν στο κενό, λόγω ασυμφωνίας για την ένταξη και εξέλιξη των δύο υψηλόβαθμων υπαλλήλων που είχαν απομείνει στην Τράπεζα Υποθηκών. Το 1956 ο Κ. Ηλιάσκος, ιδρυτής της Τράπεζας Αθηνών, αποχώρησε από τη διοίκηση της ΕΤΕΑ και ασχολήθηκε αποκλειστικά με την Τράπεζα Υποθηκών. Από τότε οι εργασίες της τράπεζας εξελίχθηκαν τόσο εξαιτίας των συγκυριών (Ανοικοδόμηση) όσο και εξαιτίας της αποκλειστικής ενασχόλησης του Κ. Ηλιάσκου με την τράπεζα. Τον Φεβρουάριο του 1982 μετονομάστηκε σε Εθνική Στεγαστική Τράπεζα της Ελλάδος. Το 1997 συγχωνεύτηκε με την Εθνική Τράπεζα.

Η εν Αθήναις Β' Εθνική των Ελλήνων Συνέλευσις άρχισε τις εργασίες της στις 10 Δεκεμβρίου 1862, όσο στην εξουσία ήταν η Προσωρινή (επαναστατική) Κυβέρνηση του Δ. Βούλγαρη που διοικούσε την Ελλάδα μετά την έξωση του Όθωνα. Κατά τη θητεία της, η Ελλάδα απέκτησε νέο Βασιλιά, τον Γεώργιο τον Α' (18 Μαρτίου 1863) και ενσωματώθηκε σε αυτήν η Ιόνιος Πολιτεία (Μάιος 1864). Η Συνέλευση ψήφισε το νέο Σύνταγμα της Ελλάδας του 1864 και οι εργασίες της έληξαν τον Οκτώβριο του 1864. Διαλύθηκε τέλος όταν ο Βασιλιάς υπέγραψε το Σύνταγμα (17 Νοεμβρίου δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως), ορκίστηκε ενώπιον της Συνέλευσης τον οριζόμενο στο άρθρο 43 όρκο και αυτή ψήφισε το νέο εκλογικό νόμο.

Η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος ιδρύθηκε στις 30 Μαρτίου 1841, ως κτηματική και προεξοφλητική τράπεζα με το αποκλειστικό δικαίωμα έκδοσης χαρτονομισμάτων. Στα 160 και πλέον χρόνια της ιστορικής διαδρομής της η Εθνική Τράπεζα ανέπτυξε όλες τις χρηματοοικονομικές λειτουργίες, ασκώντας παράλληλα, για ογδόντα επτά χρόνια, το εκδοτικό προνόμιο. Κάλυψε με τις δραστηριότητές της το σύνολο της ελληνικής επικράτειας. Σταδιακά επέκτεινε τις δραστηριότητές της και σε άλλες χώρες. Η ανάπτυξη της Εθνικής Τράπεζας ακολουθεί πορεία παράλληλη με εκείνη του ελληνικού κράτους. Υπήρξε ο μοχλός με τον οποίο η ελληνική οικονομία εξασφάλισε τα απαραίτητα εσωτερικά και εξωτερικά δάνεια για να στηρίξει τη σταθεροποιητική πολιτική και την ευόδωση των εθνικών αγώνων. Είχε ενεργό και αποφασιστική συμμετοχή στην αναπτυξιακή προσπάθεια της χώρας και συμπαραστάθηκε πάντα σε εκείνους που πλήγηκαν από τις φυσικές ή τις εθνικές καταστροφές υπερασπίζοντας ταυτόχρονα τα συμφέροντα των πελατών και των μετόχων της.

Η Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα ιδρύθηκε με απόφαση του Ιωάννη Καποδίστρια και ήταν το πρώτο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους. Η ίδρυση έγινε με διάταγμα του Καποδίστρια στην Αίγινα στις 2 Φεβρουαρίου 1828, και διοικητής της ορίστηκε ο Γεώργιος Σταύρου. Με κεφάλαια συνεισέφεραν ο Εϋνάρδος, ο Λουδοβίκος της Βαυαρίας και ο ίδιος ο Καποδίστριας.
Θεωρείται πρόδρομος της Εθνικής Τράπεζας, που ιδρύθηκε το 1941, επτά χρόνια μετά τη διάλυση της Χρηματιστικής, από το ίδιο περίπου σχήμα επενδυτών, με πρώτο διοικητή τον Γεώργιο Σταύρου.
[Πηγή πληροφοριών: Βικιπαίδεια]

Με την υπ’ αριθμ. 127175/Η/4.11.2011 (ΦΕΚ Β΄ 2508/04-11-2011) κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, το νομικό πρόσωπο με την επωνυμία «Ινστιτούτο Νεολαίας» Ν. 3369/2005 (ΦΕΚ Α’ 171/06-07-2005) και το νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου με την επωνυμία «Ινστιτούτο Διαρκούς Εκπαίδευσης Ενηλίκων» Ν. 2327/1995 (ΦΕΚ Α’ 156/31-07-1995) συγχωνεύθηκαν με απορρόφηση στο νομικό πρόσωπο με την επωνυμία «Εθνικό Ίδρυμα Νεότητας» (ΦΕΚ Α΄41/15-03-1947) όπως τροποποιήθηκε διαδοχικά και εν τέλει με τον Ν. 3748/2009 (ΦΕΚ Α΄29/19-02-2009).

Με την αυτή κοινή υπουργική απόφαση το «Εθνικό Ίδρυμα Νεότητας» (Ε.Ι.Ν.) μετονομάστηκε σε «ΙΔΡΥΜΑ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ» (Ι.ΝΕ.ΔΙ.ΒΙ.Μ.).