Εμφανίζει 16840 αποτελέσματα

Καθιερωμένη εγγραφή

Λουκάτος, Δημήτριος

  • Φυσικό Πρόσωπο

Ο Δημήτριος Λουκάτος γεννήθηκε στο Αργοστόλι το 1908, δεύτερος μεταξύ έξι αδελφών. Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στην πατρίδα του. Σπούδασε φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας με υποτροφία των Γενικών Κληροδοτημάτων της Ακαδημίας Αθηνών. Το 1931 διορίστηκε καθηγητής στην Κεφαλονιά, όπου δίδαξε για τρία χρόνια, οπότε μετατέθηκε στην Αθήνα και στην συνέχεια (1937) στο Κιλκίς της Μακεδονίας. Το 1938 με εισήγηση του Γεωργίου Μέγα –του τότε διευθυντή του Λαογραφικού Αρχείου της Ακαδημίας Αθηνών– αποσπάστηκε στο Αρχείο, όπου διορίστηκε ως συντάκτης το 1946. Την περίοδο 1947-1950 έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στα Ινστιτούτα Εθνολογίας και Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του πανεπιστημίου της Σορβόννης με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης. Το 1950 αναγορεύθηκε διδάκτορας στο Ινστιτούτο Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών της Σορβόννης. Το 1964 εξελέγη καθηγητής της Λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων από όπου παραιτήθηκε το 1969. Δίδαξε λαογραφία στη Φιλοσοφική Σχολή της Κρήτης (1978-81) και στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Πατρών (1984-85).
Συμμετείχε σε πολλά ελληνικά και διεθνή συνέδρια λαογραφίας και εθνολογίας, διετέλεσε πρόεδρος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας (1978-2002) και μέλος ελληνικών και ξένων επιστημονικών σωματείων. Η επιστημονική του προσφορά τιμήθηκε με πολλά βραβεία.
Παντρεύτηκε την φιλόλογο Ζωή Μπιμπίκου και απέκτησε έναν γιο. Πέθανε τον Οκτώβριο του 2003.
Στην έρευνά του επέδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την μελέτη του νεοελληνικού λαϊκού παροιμιακού λόγου. Μερικά από τα έργα του είναι: Κεφαλονίτικη Λατρεία (1946), Κεφαλονίτικα Γνωμικά (1952), Νεοελληνικά Λαογραφικά Κείμενα (1957), Σύγχρονα λαογραφικά (1963), Ο παροιμιακός λόγος των Ηπειρωτών (1977), Εισαγωγή στην Ελληνική Λαογραφία (1977), Χριστουγεννιάτικα και των γιορτών (1979), Πασχαλινά και της Άνοιξης (1980), Τα φθινοπωρινά (1982), Τα καλοκαιρινά (1984).

[Πηγές: Μηνάς Αλεξιάδης, Βήμα, 2/11/2003. Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1983, τομ.5]

Λουΐ-Μαρκ, Ερνέστος

  • Φυσικό Πρόσωπο
  • 1889-1968

Γιος του Διονυσίου Λουί-Μαρκ και της Αγγελικής Δ. Σταυρινίδου, γεννήθηκε στο Βαθύ Σάμου και σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, από όπου αποφοίτησε το 1913. Πολέμησε ως εθελοντής στους Βαλκανικούς πολέμους και παρασημοφορήθηκε για τη συμμετοχή του στις μάχες του Οστρόβου και του Δρίσκου. Το 1916 εγκαταστάθηκε στην Αγγλία όπου και απέκτησε την ειδικότητα του ακτινολόγου, εργαζόμενος σε διάφορα βρετανικά νοσοκομεία. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1927 και το 1930 παντρεύτηκε την Μαρία (Μαρί) Βεϊνόγλου από τη Σμύρνη (1907-;). Εγκαταστάθηκε στο Βαθύ της Σάμου και εξάσκησε το επάγγελμα του ιατρού-ακτινολόγου. Την ίδια περίοδο εντάχθηκε και στη Μ. Αρχ. Μασονική Στοά Σάμου «ΗΡΑ», που ιδρύθηκε την 25η Μαρτίου 1927, και της οποίας διετέλεσε πρόεδρος (Σεβάσμιος) από το 1928. Κατά τον βομβαρδισμό της Σάμου το 1943 καταστράφηκε ολοσχερώς η κατοικία του και το ιατρείο του στο Βαθύ, ενώ ο ίδιος διέφυγε μαζί με τη σύζυγό του στη Μέση Ανατολή, όπου κατατάχτηκε στο υγειονομικό σώμα του βρετανικού στρατού με τον βαθμό του υπολοχαγού. Υπηρέτησε στην Παλαιστίνη και στο πλωτό στρατιωτικό νοσοκομείο ΑΒΑ. Το 1944 πήρε μέρος στη συμμαχική απόβαση στη Σικελία και αργότερα στη μάχη Μόντε Καζίνο όπου τραυματίστηκε σοβαρά. Στο διάστημα αυτό η σύζυγός του υπηρέτησε ως εθελόντρια νοσοκόμα στον Ερυθρό Σταυρό. Μετά το τέλος του πολέμου εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και εργάστηκε στην Αμερικανική Πρεσβεία για την αναδιάρθρωση του υγειονομικού συστήματος στο πλαίσιο του σχεδίου Μάρσαλ. Από το 1955 και μετά εργάστηκε σε ακτινολογικό εργαστήριο.

[Πηγές σύνταξης βιογραφικού: υλικό του αρχείου]

Λορεντζάτος, Ζήσιμος

  • Φυσικό Πρόσωπο
  • 1915-2004

Ο Ζήσιμος Λορεντζάτος ήταν γιος του Παναγή Λορεντζάτου (1872-1941) και της Πετρούλας Σωτηροπούλου (1887-1927). Ο πατέρας του, με καταγωγή από την Κεφαλονιά, γεννήθηκε στο Γαλάτσι της Ρουμανίας, φοίτησε σε σχολεία του Αργοστολίου και της Οδησσού, σπούδασε φιλολογία στην Αθήνα, εργάστηκε ως φιλόλογος, ως αρχισυντάκτης του ιστορικού λεξικού της Ακαδημίας και ως καθηγητής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ο Ζήσιμος Λορεντζάτος γεννήθηκε το 1915, φοίτησε στο Μαράσλειο με διευθυντή τον Α. Δελμούζο και στο Γ΄ Γυμνάσιο Αρρένων. Φοίτησε στην Νομική αλλά την εγκατέλειψε και στη Φιλοσοφική Αθηνών την οποία ολοκλήρωσε χωρίς όμως να πάρει πτυχίο. Πολέμησε στον ελληνοϊταλικό πόλεμο (1940-1941). Μετά τα Δεκεμβριανά επιστρατεύθηκε στο Α΄ Έμπεδον Αθηνών και από εκεί αποσπάστηκε στη Στρατιωτική Βρετανική Υπηρεσία ως τον Νοέμβριο του 1945. Το 1945 παντρεύτηκε την Ελένη Χατζηφωτίου. Χώρισαν το 1973 (σε διάσταση από το 1968). Το 1949 έφυγαν στην Γαλλία όπου το 1950 γεννήθηκε η κόρη τους Πετρούλα, ενώ η Ελένη Χατζηφωτίου είχε άλλη μία κόρη από πρώτο γάμο, την Λίλη Τρουπάκη. Το 1953-1954 ο Ζ. Λορεντζάτος εργάστηκε στην ελληνική υπηρεσία του BBC. Το 1956 επέστρεψε στην Ελλάδα. Δημοσίευσε μελέτες για τη λογοτεχνία και την πνευματική ζωή, στοχασμούς, ποιητικές συλλογές και μεταφράσεις. Πέθανε στην Αθήνα το 2004.
Στα έργα του περιλαμβάνονται:
Δοκίμιο Ι (1947), Ημερολόγιο [Ρόδος] (1951), Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Πενήντα χρόνια από το θάνατό του (1961), Το χαμένο κέντρο (1961), Μελέτες (1966), Ο Σωκράτης Κουγέας και η Μέσα Ελλάδα (1967), Ένα τετράστιχο του Χαίλντερλιν (1967), Ο αρχιτέκτονας Δημήτρης Πικιώνης (1969), Ο «Διάλογος» του Σολωμού. Ένας απολογισμός (1970), Δύο κείμενα (1972), Για το Σολωμό, τη λύρα τη δίκαιη (1974), Μικρά αναλυτικά στον Καβάφη (1977), Παλίμψηστο του Ομήρου (1978), Αρχαίοι Κριτικοί (1978), Οι Ρωμιές (o altra cosa) (1979), Η έννοια της λογοτεχνικής κριτικής (1980), Στου τιμονιού το αυλάκι (1983), Όσοι ξεκινούν (1985), Ο Καρυωτάκης (1988), Φόρος τιμής στον Ε.Α. Blair (1989), Γράμματα Σεφέρη-Λορεντζάτου (1990), Τα αυτοβιογραφικά ενός μεγάλου (1992), Μελέτες Α΄ και Β΄ (1994), Διόσκουροι (1997), Μνημόσυνο για τον Κορνήλιο Καστοριάδη από τον Ζήσιμο Λορεντζάτο, ένα φίλο του (1998), Ένα αυστηρό ελληνικό ποίημα. «Οι βράχοι της Ύδρας» Νίκου Καρούζου (1999), Ένας ποιητικός περίπατος (1999), Τρία κείμενα (2000), Αποσιωπήσεις (2000), Δοκίμιο ΙΙ (Κάλβος) (2002), Collectanea (2009) κι ακόμα πρόλογοι σε εκδόσεις και ανθολογίες.
Οι ποιητικές συλλογές:
Μικρά Σύρτις (1955), Αλφαβητάρι (1969), Συλλογή/ Πηγές (1991), Θαλάσσια Ξύλα (2005)
Οι μεταφράσεις:
Έζρα Πάουντ, Κατάη (1949)
Γ. Μπλέηκ, Οι γάμοι του Ουρανού και της Κόλασης (1953)
A. Schmemann, Για να ζήσει ο κόσμος (1970)
Τα Ξένια του Μοντάλε (1987)
A. Papadiamantis, Love in the snow (1983)
W.B. Yeats, Lapis Lazuli (1997)
Szymborska-Brueghel-Auden, Δύο πίνακες. Δύο ποιήματα (1999)
Γ. Σαραντάρης, Οι γνωριμιές και η φιλία [2009]

[Πηγές σύνταξης βιογραφικού: Ν.Π. Παΐσιος, «Χρονολόγιο Ζήσιμου Λορεντζάτου 1915-2004», Νέα Εστία, 1786 (Φεβρουάριος 2006) 330-350, Δ. Δασκαλόπουλος, «Βιβλιογραφία Ζήσιμου Λορεντζάτου (1931-2005)», ό.π., 351-403, υλικό του αρχείου.]

Λοπρέστης, Σπυρίδων

  • Φυσικό Πρόσωπο

Ο Σπυρίδων Λοπρέστης (1900-;), γιος του Πέτρου, ήταν μηχανολόγος-μηχανικός και εντάχθηκε στο στρατό στο Σώμα του Πυροβολικού. Ταγματάρχης Πυροβολικού από το 1938, δίδασκε φυσική στη Σχολή Εκπαιδεύσεως Ανθυπασπιστών αρχιτεχνίτων το 1934, ενώ το 1937-1938 ήταν μέλος της Επιτροπής παραλαβής των όλμων Brandt 81 χιλ. όπου και ήρθε σε σύγκρουση με τον πρόεδρο της Επιτροπής Αντισυνταγματάρχη (ΠΖ) Αλέξανδρο Τσιγγούνη. Το 1940 εργαζόταν στην Επιθεώρηση Υλικού και Τεχνικών Υπηρεσιών του Πυροβολικού για την κατασκευή αντιαρματικών υπονομίσκων από παλιά βλήματα και το 1949 ήταν διοικητής της «301 Εργοστασίων Βάσεως». Διετέλεσε μέλος της Επιτροπής Σιδηρομεταλλουργίας του Ανωτάτου Συμβουλίου Ανασυγκροτήσεως για τη μελέτη του οίκου Mackenzie σχετικά με ίδρυση μεταλλουργίας σιδήρου στην Ελλάδα (1950). Το 1952 προσλήφθηκε στην ΠΥΡΚΑΛ ως Διευθυντής του Οβιδουργείου, σύνδεσμος με τις στρατιωτικές αρχές, θέση από την οποία παραιτήθηκε το 1953. Την περίοδο 1957-1974 εργάστηκε στην εταιρεία "Γκλαβάνης Τεχνική Βιομηχανία Γεωργικών Μηχανημάτων και Βιδοποιΐας ΑΕ". Το 1974 ανακηρύχθηκε ομότιμο μέλος του Τεχνικού Επιμελητηρίου της Ελλάδος.

Λοπρέστης, Πέτρος

Ο Πέτρος Λοπρέστης (1868-1941) ήταν μηχανολόγος-μηχανικός. Εργάστηκε στο Δήμο Κέρκυρας και την περίοδο 1920-1932 διετέλεσε Επιθεωρητής Δημοσίων Έργων, και προϊστάμενος του Γραφείου Μελετών Υδραυλικών Έργων (Γ.Μ.Υ.Ε.). Το 1930 ήταν προϊστάμενος της Υπηρεσίας ελέγχου των υδραυλικών έργων πεδιάδων Σερρών-Δράμας και της Υπηρεσίας ελέγχου κατασκευής και εκμεταλλεύσεως έργων υδρεύσεως Αθηνών-Πειραιώς και Περιχώρων. Επίσης ανέλαβε τις μελέτες για την ύδρευση και αποχέτευση της Σπάρτης (1932) ενώ μετείχε στην Επιτροπή για τη μελέτη της ανέγερσης των συνοικισμών Νέας Σμύρνης και Νέας Καλλιπόλεως (1930).

Συνέγραψε το βιβλίο Ιταλικαί μέθοδοι υπολογισμού παροχής εξ ομβροδόχων λεκανών, Εκδόσεις Τεχνικού Επιμελητηρίου της Ελλάδος, Αθήναι 1936. Είχε δύο κόρες (Αικατερίνη και Μιλένα) και ένα γιο, τον Σπυρίδωνα.

Ο Σπυρίδων Λοπρέστης (1900-;), γιος του Πέτρου, ήταν μηχανολόγος-μηχανικός και εντάχθηκε στο στρατό στο Σώμα του Πυροβολικού. Ταγματάρχης Πυροβολικού από το 1938, δίδασκε φυσική στη Σχολή Εκπαιδεύσεως Ανθυπασπιστών αρχιτεχνίτων το 1934, ενώ το 1937-1938 ήταν μέλος της Επιτροπής παραλαβής των όλμων Brandt 81 χιλ. όπου και ήρθε σε σύγκρουση με τον πρόεδρο της Επιτροπής Αντισυνταγματάρχη (ΠΖ) Αλέξανδρο Τσιγγούνη. Το 1940 εργαζόταν στην Επιθεώρηση Υλικού και Τεχνικών Υπηρεσιών του Πυροβολικού για την κατασκευή αντιαρματικών υπονομίσκων από παλιά βλήματα και το 1949 ήταν διοικητής της «301 Εργοστασίων Βάσεως». Διετέλεσε μέλος της Επιτροπής Σιδηρομεταλλουργίας του Ανωτάτου Συμβουλίου Ανασυγκροτήσεως για τη μελέτη του οίκου Mackenzie σχετικά με ίδρυση μεταλλουργίας σιδήρου στην Ελλάδα (1950). Το 1952 προσλήφθηκε στην ΠΥΡΚΑΛ ως Διευθυντής του Οβιδουργείου, σύνδεσμος με τις στρατιωτικές αρχές, θέση από την οποία παραιτήθηκε το 1953. Την περίοδο 1957-1974 εργάστηκε στην εταιρεία "Γκλαβάνης Τεχνική Βιομηχανία Γεωργικών Μηχανημάτων και Βιδοποιΐας ΑΕ". Το 1974 ανακηρύχθηκε ομότιμο μέλος του Τεχνικού Επιμελητηρίου της Ελλάδος.

Λομβάρδος, Κωνσταντίνος

  • Φυσικό Πρόσωπο
  • 1820-1888

Γιατρός και πολιτικός από τη Ζάκυνθο, βουλευτής στη Βουλή του Ηνωμένου Κράτους των Ιονίων Νήσων, επικεφαλής του κόμματος των Ενωτικών Ριζοσπαστών.

Λογοθετόπουλος, Κωνσταντίνος Ι.

  • Φυσικό Πρόσωπο
  • 1878 - 1961

Διακεκριμένος Έλληνας καθηγητής της Ιατρικής, αλλά και πρωθυπουργός μιας διορισμένης από τους Γερμανούς κατοχικής κυβέρνησης από τις 2 Δεκεμβρίου 1942 έως τις 7 Απριλίου 1943. Για τη συνεργασία του με τους κατακτητές καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά, αλλά αργότερα έλαβε χάρη και πέθανε τελικά εκτός φυλακής.

Λογοθέτης, Βασίλειος

  • Φυσικό Πρόσωπο

Ο Βασίλειος Λογοθέτης ήταν τελωνειακός υπάλληλος. Συγκεκριμένα εργάστηκε στο τελωνοσταθμαρχείο Οίας (1896), και στα υποτελωνεία Ύδρας, Κέας (1902), Νάξου (1908), Μυκόνου (1918-1920) και Τήνου (1923-1929). Στη Μύκονο εκτελούσε και χρέη δικολάβου.

Λιόντας, Κώστας

  • Φυσικό Πρόσωπο
  • 1903 - 1984

Γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1903. Γράφτηκε στη Νομική Σχολή Αθηνών αλλά άφησε τη σχολή για οικονομικούς λόγους και γύρισε στην Κοζάνη. Προσφέρει τις υπηρεσίες του σαν έκτακτος υπάλληλος στο γραφείο εποικισμού και στο Πρωτοδικείο Κοζάνης μέχρι τον Οκτώβριο του 1928. Το 1929 πηγαίνει στη Βουδαπέστη, σαν υπότροφος του Χαρισείου Κληροδοτήματος για να σπουδάσει γεωπόνος. Φοιτεί στο ωδείο της Βουδαπέστης. Οι σπουδές του στη Μουσική κρατάνε επτά χρόνια και με το τέλος τους αρχίζει να εργάζεται επαγγελματικά. Ταυτόχρονα εργάζεται και σαν υπάλληλος της Ελληνικής Πρεσβείας , στο γραφείο τύπου στη Βουδαπέστη. Ήταν επίσης Λέκτορας της νεοελληνικής γλώσσας στο Πανεπιστήμιο της Βουδαπέστης. Γίνεται μόνιμος σολίστ στην κρατική όπερα της Βουδαπέστης. Το 1952 εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου με τη σύζυγο του ίδρυσε Ιδιωτική Σχολή μονωδίας και μελοδράματος. Το Υπουργείο Εξωτερικών του απένειμε το Χρυσό Σταυρό του Βασιλικού Τάγματος του Γεωργίου Α' για την ευσυνείδητη εκτέλεση του καθήκοντος του στα δύσκολα χρόνια του πολέμου. Πέθανε τον Αύγουστο του 1984.

Λιοναράκης, Νικήτας

  • Φυσικό Πρόσωπο

Ο Νικήτας Λιοναράκης ως φοιτητής της Νομικής Σχολής συμμετείχε ενεργά στο αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα. Αποτέλεσε μέλος της Ελληνοευρωπαϊκής Κίνησης Νέων (ΕΚΙΝ) και της Ελληνικής Κοµµουνιστικής Νεολαίας Ρήγας Φεραίος. Για τη δράση του συνελήφθη από το στρατιωτικό καθεστώς και βασανίστηκε στα κρατητήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ.

Αποτελέσματα 6401 έως 6500 από 16840