Εμφανίζει 16644 αποτελέσματα

Καθιερωμένη εγγραφή

Όπερα Δωματίου Αθηνών (Ο.Δ.Α.)

  • Νομικό Πρόσωπο
  • 1988-2012

Η Όπερα Δωματίου Αθηνών (Ο.Δ.Α.) ιδρύθηκε το 1988 ως «πλατφόρμα» ανέλιξης Νέων Καλλιτεχνών όλων των ειδικοτήτων, με ιδιαίτερη έμφαση στους τραγουδιστές, οι οποίοι δια μέσου του απόλυτα επαγγελματικού φορέα, μεταπήδησαν σε μεγαλύτερους Οργανισμούς της Ελλάδας και του Εξωτερικού. Έχει υποστηρίξει και αναδείξει στο χώρο Καλλιτέχνες όλων των ειδικοτήτων καθώς και το 90% των τραγουδιστών που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και το Εξωτερικό. Με την ύπαρξή της «δημιούρησε πολιτισμό» με την προσέγγιση κοινού νέων θεατών που έχουν μηδαμινή επαφή με το Λυρικό Θέατρο. Έχει δώσει παραστάσεις και συναυλίες σε Αθήνα, Πειραιά Λουτράκι, Κορυδαλό, Αιγάλεω, Χίο, Σύρο, Κρήτη, Κεφαλονιά, Σκύδρα, Βόλο, Λάρισα, Γιάννενα και Λονδίνο. Έχει συνεργαστεί με το Γ΄ Πρόγραμμα Ελληνικής Ραδιοφωνίας, την Ορχήστρα Χρωμάτων, και την Εθνική Λυρική Σκηνή καθώς επίσης και τις Πρεσβείες της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Αγγλίας, με την υποστήριξη Ξένων Διπλωματικών Αντιπροσώπων. Επίσης συμμετείχε στην Επιτροπή Διεθνούς Διαγωνισμού Τραγουδιού του ΣΗΜΟ (τρεις συνεχείς χρονιές) και έχει βραβεύσει με μικρά χρηματικά ποσά 6 επιτυχόντες, πέντε Έλληνες και μία Αυστριακή.
Το 2012 το σωματείο ανέστειλε την λειτουργία του.

ΩΜΕΓΑ Α.Ε. Βιομηχανικών Επενδύσεων

  • Νομικό Πρόσωπο

Σκοπός της Α.Ε Βιομηχανικών Επενδύσεων ΩΜΕΓΑ ήταν «Η σύστασις των υπό του άρθρου 3 της από 22 Ιανουαρίου 1970 συμβάσεως μεταξύ Δημοσίου και Α. Σ. Ωνάση κυρωθείσης διά του Ν.Δ. 477/1970 προβλεπομένων Ανωνύμων Εταιρειών, η απόκτησις μετοχών ή ομολογιών των ως άνω εταιρειών, ή διά απ’ ευθείας αγοράς ή διά καταβολής της αποζημιώσεως, διά την εκτέλεσιν της αναγκαστικής απαλλοτριώσεως, απόκτησις της εδαφικής εκτάσεως προς εγκατάστασιν των υπό της ρηθείσης Συμβάσεως προβλεπομένου Βιομηχανικού Συγκροτήματος, η εκτέλεσις μελετών, διαγωνισμών, συμβάσεων και έργων απαραιτήτων διά την προπαρασκευήν της ανεγέρσεως Νομομηχανικού Συγκροτήματος ως και η παροχή πάσης συναφούς προς τον σκοπό τούτον υπηρεσίας». Όπως προκύπτει από τα Πρακτικά του Διοικητικού Συμβουλίου της εταιρείας με την από 19.1.1971 απόφαση (αριθ. Β 4895/12.102) των Υπουργείων Οικονομικών και Βιομηχανίας, κηρύχθηκε αναγκαστικώς απαλλοτριωτέα, υπέρ της ΩΜΕΓΑ, έκταση 9.844.802 τ.μ. στην Πάχη Μεγάρων. Για τις ανάγκες της απαλλοτρίωσης, η εταιρεία δανειοδοτήθηκε από την Ελληνική Τράπεζα Βιομηχανικής Αναπτύξεως. Από την ανωτέρω έκταση πωλήθηκε την 22.7.1972 στην Α.Ε. ΣΤΡΑΝ τμήμα 2.296.000 τ.μ. αντί τιμήματος 98.132.684 δρχ. πλέον αναλογικών εξόδων της ΩΜΕΓΑ (για τόκους δανείων κ.λπ.) 5.496.497 δρχ., δηλ. σύνολο 103.629.181 δρχ. Στη συνέχεια, όμως, με τις από 22.1.1974 αποφάσεις (αριθ. 171-174) του Συμβουλίου Επικρατείας έγιναν δεκτές αιτήσεις ακυρώσεως θιγόμενων ιδιοκτητών. Η ακύρωση στηρίχτηκε στο γεγονός ότι ο συγκεκριμένος σκοπός της δημόσιας ωφέλειας, για τον οποίο έγινε η απαλλοτρίωση, ματαιώθηκε πριν συντελεστεί, με τη λύση της σύμβασης μεταξύ Δημοσίου - Α.Σ. Ωνάση. Τέλος, με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των Μετόχων (δηλ. της ΕΤΒΑ, η οποία είχε το 100% των μετοχών) της 31.12.1977, η εταιρεία τέθηκε από 1.1.1978 υπό εκκαθάριση.

Ωδείο Αθηνών

  • Νομικό Πρόσωπο
  • 1871 -

Το Ωδείον Αθηνών είναι το αρχαιότερο μουσικοθεατρικό εκπαιδευτικό ίδρυμα της νεώτερης Ελλάδας. Διακρίθηκε για την ποιότητα, το εύρος του έργου του και την προσφορά του στη μουσική και θεατρική παιδεία του τόπου. Ο Μουσικός και Δραματικός Σύλλογος ‘Ωδείον Αθηνών – 1871 ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 1871. Στο πρώτο καταστατικό του Συλλόγου καθορίζονταν ως σκοποί του η σύσταση Ωδείου, η συγκρότηση θεάτρου και η κατάρτιση δραματολογίου, η αποστολή υποτρόφων στο εξωτερικό, η απονομή βραβείων και η εκτέλεση συναυλιών και παραστάσεων, ενώ ο αμιγώς κοινωφελής χαρακτήρας που προσέδωσαν στο Σύλλογο τα ιδρυτικά του μέλη διατηρείται αναλλοίωτος μέχρι σήμερα.

Στον σχεδόν ενάμιση αιώνα λειτουργίας του, στο Ωδείο Αθηνών σπούδασαν ή δίδαξαν μουσικές προσωπικότητες διεθνούς εμβέλειας όπως ο Σπύρος Σαμάρας, ο Δημήτρης Μητρόπουλος, ο Νίκος Σκαλκώτας, η Μαρία Κάλλας, η Τζίνα Μπαχάουερ, η Αλεξάνδρα Τριάντη, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Λουκάς Καρυτινός, ο Δημήτρης Σγούρος και πολλοί άλλοι. Εδώ εκπαιδεύτηκε επίσης πλήθος άξιων μουσικών που στελέχωσαν τις συμφωνικές ορχήστρες της χώρας, ενώ η ίδια η σημερινή Κρατική Ορχήστρα Αθηνών αποτελεί την ιστορική μετεξέλιξη της Συμφωνικής Ορχήστρας του Ωδείου Αθηνών. Σημαντική υπήρξε η ιστορική συμβολή του Ωδείου Αθηνών στη διδασκαλία και καλλιέργεια της Βυζαντινής μουσικής, μέσα από την ίδρυση, το 1903, της Σχολής Βυζαντινής Εκκλησιαστικής Μουσικής, με σκοπό τη διάδοση και ανάπτυξη της μουσικής παράδοσης του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στον Ελλαδικό χώρο. Η Σχολή αυτή, που συνεχίζει να λειτουργεί μέχρι τις μέρες μας, αναγνωρίστηκε το 1936 ως η μόνη ‘επίσημος της Εκκλησίας και του Κράτους Σχολή Βυζαντινής Μουσικής’.

Αλλά και στον τομέα της Δραματικής Τέχνης, το Ωδείο Αθηνών προσέφερε πολλά από το 1871 μέχρι σήμερα, μέσα από τη λειτουργία της πρώτης και αρχαιότερης Δραματικής Σχολής της χώρας, στην οποία δίδαξαν κατά καιρούς επιφανείς θεατράνθρωποι, όπως ο Αιμίλιος Βεάκης, ο Δημήτρης Ροντήρης, ο Κώστας Μουσούρης, ο Δημήτρης Μυράτ κ.ά.

Ψύχα, οικογένεια

  • Οικογένεια

Ο Δημήτριος Ψύχας (1837-1909) καταγόταν από οικογένεια εμποροκτηματιών του Άργους, αλλά ο πατέρας του Σωτήρ(ι)ος 1789-1850) σταδιοδρόμησε στον αιγυπτιακό στρατό και επέστρεψε στην Ελλάδα με την εκστρατεία του Ιμπραήμ. Ο ίδιος εργάστηκε ως τελώνης και έφορος σε νησιά των Κυκλάδων κ.ά.· μετά το 1890 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και έγινε λογιστής του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Νέος μετείχε στο κίνημα του Ναυπλίου κατά του Όθωνα (1862) και το 1864 παντρεύτηκε στη Νάξο με εκούσια απαγωγή την αρχοντοπούλα Αρτεμισία (ή Άννα) Βαρότση (1845-1932). Παιδιά τους ήταν η Αικατερίνη (1868-1937), ο διπλωματούχος χημικός και διευθυντής σε κρατικές εμπορικές σχολές Άγις ή Γεώργιος (1874-1945) και ο δικηγόρος αλλά και ερασιτέχνης ποιητής Ιδομενέας (1875-1956). Ο τελευταίος εγκαταστάθηκε το 1906 στο Κάιρο, όπου παντρεύτηκε τη γερμανίδα της Κων/πολης Αμάντα (ή Ελένη) Μάντσκε (1881-1959) και όπου γεννήθηκαν τα τρία παιδιά τους.

Ψωμογερίδης, Ζήσης

  • Φυσικό Πρόσωπο
  • 1904-1981

Ο Ζήσης Ψωμογερίδης γεννήθηκε στην Κομοτηνή το 1904. Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή Αθηνών το 1928. Από το 1929 εργάστηκε ως μικροβιολόγος στο Δημοτικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης «Άγιος Δημήτριος». Από το 1950 έως τη συνταξιοδότησή του το 1968 υπήρξε διευθυντής του Μικροβιολογικού Εργαστηρίου του ίδιου νοσοκομείου. Μεσοπολεμικά διατέλεσε ακόμη Κοινοτικός Ιατρός Νεάπολης Θεσσαλονίκης. Μετά τη συνταξιοδότησή του άνοιξε δικό του ιατρείο. Ήταν παντρεμένος με την Λαμπρινή Χάτσου με την οποία απέκτησαν δύο κόρες, τη Νίκη-Ελένη, μετέπειτα σύζυγο του Νίκου Παπακυριαζή, και τη Θάλεια.

Πηγές σύνταξης βιογραφικού: Υλικό του αρχείου.

Ψωμογερίδης, Ζήσης

  • Φυσικό Πρόσωπο
  • 1904-1981

Ο Ζήσης Ψωμογερίδης γεννήθηκε στην Κομοτηνή το 1904. Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή Αθηνών το 1928. Από το 1929 εργάστηκε ως μικροβιολόγος στο Δημοτικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης. Από το 1950 έως τη συνταξιοδότησή του το 1968 υπήρξε διευθυντής του Μικροβιολογικού Εργαστηρίου του ίδιου νοσοκομείου. Μεσοπολεμικά διατέλεσε ακόμη Κοινοτικός Ιατρός Νεάπολης Θεσσαλονίκης. Μετά τη συνταξιοδότησή του άνοιξε δικό του ιατρείο. Ήταν παντρεμένος με την Λαμπρινή Χάτσου με την οποία απέκτησαν δύο κόρες, τη Νίκη-Ελένη (Λένα) και τη Θάλεια. Πέθανε το 1981.

Πηγή σύνταξης βιογραφικού: Υλικό του αρχείου.

Ψυχάρης, Γιάννης

  • Φυσικό Πρόσωπο
  • 1854 - 1929

Γεννήθηκε στην Οδησσό το 1854. Σε ηλικία έξι ετών εγκαταστάθηκε στην Πόλη και τέσσερα χρόνια αργότερα στη Γαλλία, όπου φοίτησε στα σχολεία της Μασσαλίας και του Παρισιού. Το 1872 γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βόννης, χωρίς όμως να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Το 1877 στρέφεται οριστικά στις φιλολογικές σπουδές και το 1882 γνωρίζει τον Ernest Renan. Σταθερός υπέρμαχος της δημοτικής, δημοσίευσε το 1888 το βιβλίο του Το ταξίδι μου, καρπός της επιστημονικής αποστολής του στην Ελλάδα και την Ανατολή. Πέθανε στο Παρίσι το 1929.

Άλλα έργα του: Τ’ Όνειρο του Γιαννίρη (1897), Ζωή κι Αγάπη στη Μοναξιά (1904), Τα δυο αδέρφια (1910-1911), Ρόδα και Μήλα (1902-1909), κ.ά.

Πηγή: Άντεια Φραντζή (παρουσίαση-ανθολόγηση), «Γιάννης Ψυχάρης», Η παλαιότερη πεζογραφία μας. Από τις αρχές της ως τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, τ. Η΄. 1880-1900, Αθήνα, Σοκόλης 1997, σ. 12-55.

Ψημμένος, Νίκος Κ. (1935-)

Ο Νίκος Ψημμένος (1935-) είναι φιλόσοφος, ιστορικός, ποιητής, ιδρυτής του Κέντρου Ερευνών Νεοελληνικής Φιλοσοφίας (ΚΕ.ΝΕ.Φ.), Ομότιμος Καθηγητής Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Χώτζης, Ιωάννης

  • Φυσικό Πρόσωπο
  • 1860-1934

Ο Ιωάννης Χώτζης ήταν λόγιος Κωνσταντινουπολίτης, μέλος του Αυτοκρατορικού Συμβουλίου Επικρατείας, του Ινστιτούτου Ιστορίας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, σύμβουλος του Οικουμενικού Πατριαρχείου και φιλίστορας.

Χωροπανίτης, Μαργαρίτης

  • Φυσικό Πρόσωπο
  • 1930 - 2010

Ο Μ. Χωροπανίτης γεννήθηκε στην Νάουσα το 1930 και πέθανε την δεκαετία του 2010. Ως έφηβος συμμετείχε στο αντιστασιακό κίνημα εναντίον των Γερμανών. Εργάστηκε αρχικά στα καράβια κι έπειτα ως καθεκλοποιός στην Νάουσα. Δραστηριοποιήθηκε στο συνδικαλιστικό κίνημα. Τιμήθηκε με δίπλωμα για την αντιστασιακή του δράση.
Πηγή: Δελτίο Περιγραφής Αρχείου από τον φορέα

Χωναίος, Γεώργιος

  • Φυσικό Πρόσωπο
  • (;) - 1957

Δικηγόρος και πολιτικός, διετέλεσε βουλευτής του βιλαετίου Θεσσαλονίκης στο Οθωμανικό Κοινοβούλιο.

Χρύσανθος, Αρχιεπίσκοπος Αθηνών

  • Φυσικό Πρόσωπο
  • 1881 -1949

Ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος (Kομοτηνή 1881-Αθήνα 1949) που έφερε το κοσμικό όνομα Χαρίλαος Φιλιππίδης, υπήρξε σημαντική προσωπικότητα της ορθόδοξης εκκλησίας. Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης (1897-1903) και στα πανεπιστήμια Λειψίας και Λωζάνης (1907-1911). Διετέλεσε αρχειοφύλακας του Οικουμενικού Πατριαρχείου και αρχισυντάκτης του επίσημου οργάνου του Πατριαρχείου Εκκλησιαστική Αλήθεια (1911-1913), μητροπολίτης Τραπεζούντος (18 Μαΐου 1913 - 13 Δεκεμβρίου 1938) και αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος (13 Δεκεμβρίου 1938 - 2 Ιουλίου 1941).
Με την ιδιότητα του μητροπολίτη Τραπεζούντος προστάτευσε τους πληθυσμούς του Πόντου στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ενώ την περίοδο 1918-1921 δραστηριοποιήθηκε για την ανάδειξη του ζητήματος της αυτοδιάθεσης του Πόντου. Τον Ιανουάριο του 1920 υπέγραψε το σύμφωνο Ποντοαρμενικής Ομοσπονδίας. Για τη δράση του αυτή καταδικάστηκε σε θάνατο από τους Τούρκους τον Μάιο 1921. Υπήρξε επίσης μέλος της «Κανονικής Πλειονοψηφίας της Αγίας Ιεράς Συνόδου» του Οικουμενικού Πατριαρχείου που αντιτάχθηκε στην εκλογή του Μελέτιου Μεταξάκη. Το 1926 διορίστηκε αποκρισάριος (αντιπρόσωπος) του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Ελλάδα και συνέβαλε στην επίλυση πολλών εκκλησιαστικών προβλημάτων.
Ως αρχιεπίσκοπος πρωτοστάτησε στην ψήφιση σημαντικών για την ελλαδική εκκλησία νόμων ενώ η περήφανη στάση του έναντι των Γερμανών και η άρνησή του να ορκίσει την κατοχική κυβέρνηση του στοίχισαν την απομάκρυνσή του από τον αρχιεπισκοπικό θρόνο. Την περίοδο της Κατοχής ήταν πρόεδρος της Επιτροπής συντονισμού του εθνικού αγώνος. Μετά την απελευθέρωση ιδιώτευσε παρακολουθώντας ωστόσο στενά τις εκκλησιαστικές εξελίξεις. Ο ρόλος του στην εκλογή του αρχιεπισκόπου Αμερικής Αθηναγόρα ως Οικουμενικού Πατριάρχη υπήρξε σημαντικός.
Η πνευματική δραστηριότητα του Χρύσανθου ήταν πλούσια. Συνέγραψε πολλά άρθρα και μελέτες και ήταν από τους ιδρυτές της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών, που εξέδιδε το περιοδικό Αρχείον Πόντου. Στους τόμους 4 και 5 του περιοδικού αυτού εκδόθηκε και το κορυφαίο έργο του Η Εκκλησία Τραπεζούντος (1933). Για την πνευματική και την εν γένει δράση του ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1937) και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (1938). Τιμήθηκε με τον Μεγαλόσταυρο του Σωτήρος (1949).
Πέθανε στις 28 Σεπτεμβρίου 1949 στην Αθήνα. Λόγω της δράσης του υπέρ των δικαίων του Πόντου αναφέρεται συχνά και ως αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος ο από Τραπεζούντος.

Χρόνη, οικογένεια

  • Οικογένεια

1) Δημήτριος Χρόνης (1898-1949). Γιος του Γεωργίου και της Σμαράγδας Χρόνη. Παντρεύτηκε το 1924 την Αναστασία (το γένος Αλεξ. Πιπέρου) και απέκτησαν δύο γιους, τον Γεώργιο, που γεννήθηκε στην Αθήνα το 1924 και τον Αλέξανδρο (Αλέκο), το 1928.
Ο Χρόνης κατετάγη ως εθελοντής στο Ναυτικό το 1912. Τον Νοέμβριο του 1916 προσχώρησε στην Εθνική Άμυνα υπηρετώντας ως δίοπος νοσοκόμος και το 1919 επανήλθε στο Ναυτικό ως δίοπος υποκελευστής γραφέας. Υπηρέτησε στο Ναυτικό ως το 1924, οπότε ζήτησε μετάταξη για την Αεροπορία, στην οποία υπηρέτησε ως διαχειριστής υλικού και τροφίμων, ως τμηματάρχης ανταλλακτικών κινητήρων αεροπλάνων και αυτοκινήτων της Γενικής Αποθήκης Υλικού Αεροπορίας (ΓΑΥΑ), ως μέλος της Επιτροπής περισυλλογής εγκαταλειφθέντος υλικού από τους Γερμανούς (1934-1946) και τέλος με το βαθμό του επισμηναγού στο Ελεγκτήριο Δαπανών του υπουργείου Αεροπορίας (1946-1949). [Για περισσότερες λεπτομέρειες βλέπε υποφάκελο 2.1 Υπηρεσιακά].
2) Χαρίκλεια Ι. Δούση (το γένος Γ. Χρόνη). Έζησε στο χωριό Αντικάλαμο και Σπερχόγεια, όπου ασχολιόταν με αγροτικές εργασίες και είχε αναλάβει τη φροντίδα του πατέρα Χρόνη. Είχε δύο παιδιά: την Βασιλική και τον Παναγιώτη, που έζησαν μαζί της στο χωριό.
3) Παναγιώτης Γ. Χρόνης. Μετανάστευσε στην Αμερική, εγκαταστάθηκε στο Peabody της Μασσαχουσέτης, όπου έζησε τουλάχιστον ως το 1955. Παντρεύτηκε το 1923 την Ευαγγελία, κόρη Αναστασίου Περωτή και απέκτησαν δύο αγόρια: τον Αναστάσιο και Γεώργιο.
4) Κώστας Γ. Χρόνης. Μετανάστευσε στην Αμερική και εγκαταστάθηκε στο Peabody της Μασσαχουσέτης. Χωρίς οικογένεια (;)
5) Αλέξανδρος Αθαν. Πιπέρος (Άργος, 1831-1921). Ασχολήθηκε με το εμπόριο (παντοπώλης). Παντρεύτηκε τη Μαριγώ και απέκτησε δύο γιους τον Γεώργιο και τον Χρήστο, οι οποίοι μετανάστευσαν στην Αμερική, και μία κόρη την Αναστασία (Τασία) που παντρεύτηκε τον Δημήτριο Χρόνη και έζησε στην Αθήνα (Μάρκου Μπότσαρη 52).
6) Γεώργιος Αλεξ. Πιπέρος (George Perros). Έφυγε για την Αμερική το 1907 και εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη, όπου έζησε μέχρι το θάνατό του, το 1950. Δούλεψε στην αρχή σε διάφορες δουλειές και αργότερα, για βιοπορισμό, παρέδιδε μαθήματα πιάνου.
7) Χρήστος Αλεξ. Πιπέρος. Πριν φύγει για την Αμερική το 1906, ήταν οινοπώλης στην Αθήνα. Παντρεύτηκε στην Αμερική τη Σταυρούλα (;), αλλά πρέπει να επέστρεψε πριν από το 1950 στην Ελλάδα.
8) Ο Κώστας Πασανιώτης, έμπορος αποικιακών ειδών είχε παντρευτεί αδελφή του Αλεξ. Πιπέρου και ζούσε στην Αθήνα.
9) Ο Πέτρος Κουρτέσης (1865- ;) από την Άνδρο, ήταν οινοπνευματοπώλης και διατηρούσε μαγαζί στην οδό Απόλλωνος 11 στην Αθήνα. Είχε παντρευτεί τη Σοφία Πασανιώτη, η οποία πέθανε το 1941.

Χρωματουργία "Ίρις" Α.Ε.

  • Νομικό Πρόσωπο

Τον Φεβρουάριο του 1925 ο Μενέλαος Σακελλαρίου ίδρυσε την πρώτη βιομηχανία βερνικοχρωμάτων με την επωνυμία «Χημικόν Εργοστάσιον Χρωμάτων και Βερνικίων Ίρις Ε.Ε. Μενέλαος Σακελλαρίου και Σία». Η επιχείρηση εγκαταστάθηκε στην παραλία της Ελευσίνας, κοντά στις ρητινοπαραγωγικές περιοχές της Μάνδρας, Μαγούλας, Ελευσίνας. Τα κεφάλαια για την αρχική επένδυση προήλθαν από τον ευρύτερο οικογενειακό κύκλο και δεν ήταν σημαντικά. Το αρχικό κατατεθειμένο κεφάλαιο έφθανε τις 600.000 δρχ. και προερχόταν από τον Γ. Κανάκη κατά 200.000 δρχ., τον Δ. Κανάκη κατά 200.000 δρχ., από τον Α. Ε. Σακελλαρίου κατά 50.000 δρχ. και από τον Μ. Ε. Σακελλαρίου κατά 150.000 δρχ. Ένα χρόνο αργότερα, το 1926, το κεφάλαιο είχε αυξηθεί σε 1.200.000 δρχ. Η περίοδος της ακμής της επιχείρησης διήρκεσε περίπου 25 χρόνια από τα μέσα της δεκαετίας του 1920 μέχρι το 1950.

Χρυσανθακόπουλος, Θεόδωρος

  • Φυσικό Πρόσωπο

Ο Θεόδωρος Χρυσανθακόπουλος ήταν καθηγητής φιλολογίας στο Βαρβάκειο Λύκειο από το 1910 έως το 1929 (;), οπότε συνταξιοδοτήθηκε. Ωστόσο το 1921 φαίνεται να υπηρετεί στο Γυμνάσιο Σιάτιστας. Ήταν κάτοικος Αθηνών με καταγωγή μάλλον από την περιοχή του Αιγίου. Είχε δύο αδελφούς και τρεις αδελφές (Χρήστος, Νικόλαος, Μαριγώ, Ελένη και Ευσταθία). Ήταν παντρεμένος και είχε τρία παιδιά.

[Πηγές : υλικό του αρχείου.]

Χρυσάφης, Αναστάσιος

  • Φυσικό Πρόσωπο
  • - 1913

Γιατρός από τις Σέρρες, διευθυντής του Δημοτικού Νοσοκομείου Σερρών, με ενεργό ρόλο στον Μακεδονικό Αγώνα στην περιοχή των Σερρών. Συνελήφθη όμηρος από τους Βούλγαρους στον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο και εκτελέστηκε μαζί με άλλους επιφανείς Σερραίους στη Βουλγαρία.

Χρουσάκη, Μαρία

  • 1899-1972

Γεννήθηκε στην Σμύρνη. Σπούδασε ζωγραφική στο εργαστήριο του Παύλου Μαθιόπουλου. Το 1926 αποφοίτησε από την Σχολή Εθελοντριών Αδελφών του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, τον οποίο και υπηρέτησε για πολλά χρόνια. Με τις διάφορες αποστολές του Ερυθρού Σταυρού γύρισε όλη την Ελλάδα χρησιμοποιώντας το μέσο της φωτογραφίας σαν προσωπικό τρόπο έκφρασης αλλά και ως μαρτυρία για τα όσα βίωνε. Φωτογράφισε τα υπαίθρια ιατρεία στον Τυμφρηστό και τη φροντίδα των μικρών παιδιών στον 'Αγιο Γεώργιο. Από τις πιο σημαντικές όμως ενότητες του έργου της αποτελούν οι φωτογραφίες της μεταφοράς των παιδιών από την Βόρεια Ελλάδα στις παιδουπόλεις της Φρειδερίκης το 1948 μεσούντος του εμφυλίου πολέμου. Με αυτό της το έργο η Χρουσάκη κατόρθωσε να συνδιάσει την καλλιτεχνική Φωτογραφία με την Φωτογραφία ντοκουμέντου.

Χρονάς, Γιώργος

  • Φυσικό Πρόσωπο
  • 1948-

Ο Γιώργος Χρονάς γεννήθηκε στον Πειραιά το 1948. Έχει γράψει ποίηση, πεζογραφία και θεατρικά έργα, καθώς και στίχους για τραγούδια. Επίσης, ξεκινώντας από το 1979, έχει παρουσιάσει εκπομπές και στα τρία προγράμματα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, ενώ έχει εργαστεί και ως αρχισυντάκτης εκπομπών για το βιβλίο στην τηλεόραση (ΕΡΤ 2). Την περίοδο 2009-2011 ήταν διευθυντής του σχετικού με το βιβλίο και τη λογοτεχνία ένθετου «Βιβλιοθήκη – Καταφύγιο Θηραμάτων» της εφημερίδας Ελευθεροτυπία. Το 2011 τιμήθηκε για το σύνολο του ποιητικού του έργου με το διεθνές βραβείο Κ. Π. Καβάφη.
Από το 1981 εκδίδει το τριμηνιαίο περιοδικό «Οδός Πανός», βασική θεματική του οποίου αποτελεί η ελληνική και ξένη λογοτεχνία, αλλά και ο κινηματογράφος, το θέατρο και η μουσική. Το περιοδικό έχει κατά καιρούς φιλοξενήσει αφιερώματα σε σημαντικές προσωπικότητες της τέχνης, όπως ο Luchino Visconti, ο Pier Paolo Pasolini,, η Μαρία Κάλλας, ο Κώστας Ταχτσής, ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Κ. Π. Καβάφης κ. ά. Ο Γιώργος Χρονάς έχει επίσης στην κατοχή του τους εκδοτικούς οίκους Οδός Πανός και Σιγαρέτα.

Χρονάκη-Παπαμίχου, Ζώγια

  • Φυσικό Πρόσωπο
  • 1943 - 2018

Η Ζώγια Χρονάκη γεννήθηκε στη Βέροια το 1943 και έκανε νοµικές σπουδές. Από το 1975 ως το 2005 εργάστηκε ως βοηθός στη Νοµική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστηµίου Θεσσαλονίκης. Ιδρυτικό µέλος της Κίνησης Δηµοκρατικών Γυναικών Θεσσαλονίκης και αργότερα της Οµάδας Γυναικείων Σπουδών του ΑΠΘ, δηµοσίευσε µεγάλο αριθµό άρθρων στον ηµερήσιο και περιοδικό τύπο και µελετών για το γυναικείο κίνηµα και παράλληλα συµµετείχε σε πολλά διεθνή συνέδρια και ηµερίδες.

Χριστόφορος, Πρίγκιπας της Ελλάδας

  • Φυσικό Πρόσωπο
  • 1888 - 1940

Ο Πρίγκιπας Χριστόφορος της Ελλάδας και της Δανίας (10 Αυγούστου 1888 - 21 Ιανουαρίου 1940) ήταν το όγδοο και τελευταίο παιδί του Βασιλιά Γεωργίου Α΄ των Ελλήνων και της Βασίλισσας Όλγας των Ελλήνων.

Χριστόπουλος, Χαράλαμπος

  • Φυσικό Πρόσωπο
  • 1809(;) - 1871

Ο Χαράλαμπος Χριστόπουλος γεννήθηκε στην Ανδρίτσαινα, πιθανόν το 1809. Ήταν ο τελευταίος γιος του Χρήστου Αναστασίου και της Αγγελικής, το γένος Νικολή Τζανέτου, αδελφής του ιδρυτή της Βιβλιοθήκης της Ανδρίτσαινας, Κωνσταντίνου Νικολόπουλου.

Πήγε σχολείο στην Αίγινα και παρακολούθησε μαθήματα ως ακροατής στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Στη συνέχεια σπούδασε νομικά στο Παρίσι. Επέστρεψε στην Αθήνα και εργάστηκε στο Υπουργείο Εσωτερικών. Πολιτεύτηκε για πρώτη φορά το 1850 και εκλέχθηκε βουλευτής Ολυμπίας.

Διετέλεσε Υπουργός των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας Εκπαιδεύσεως από το 1855 μέχρι το 1859, οπότε και παραιτήθηκε. Το 1861 έγινε Υπουργός Εσωτερικών στην ίδια κυβέρνηση και παραιτήθηκε μετά από ένα χρόνο. Επανεκλέχτηκε βουλευτής της επαρχίας Ολυμπίας στις βουλευτικές εκλογές του 1865 και διετέλεσε Υπουργός των Εξωτερικών, Υπουργός Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως. Αποτέλεσε, ως Υπουργός Παιδείας, ιδρυτικό μέλος του Γυμνασίου Ανδρίτσαινας, ένα από τα αρχαιότερα Γυμνάσια του Ελληνικού κράτους.

Πέθανε στην Αθήνα στις 8 Απριλίου 1871.

Χριστόπουλος, Τζανέτος

  • Φυσικό Πρόσωπο
  • 1788 - 1878

Ο Τζανέτος γεννήθηκε στην Ανδρίτσαινα το 1788 και μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία στην Κωνσταντινούπολη, όπου εμπορευόταν. Πριν την επανάσταση κατέβηκε στο Μοριά και ανέλαβε την αρχηγία των φιλικών στην επαρχία Φαναρίου.

Στις 25 Μαρτίου 1821 κήρυξε επίσημα την επανάσταση στην Ολυμπία και κτύπησε, σε συνεννόηση με το Θ. Κολοκοτρώνη, τους Τούρκους της περιφέρειάς του. Έλαβε μέρος σε πολλές μάχες τόσο στο Μοριά όσο και στη Ρούμελη, ως αρχηγός σώματος και κάτω από τις διαταγές του Πλαπούτα και του Νικηταρά. Παρίστατο σε όλες τις Εθνικές Συνελεύσεις, ως αντιπρόσωπος της επαρχίας Φαναρίου.

Μετά την απελευθέρωση έγινε Συνταγματάρχης της Φάλαγγας και τιμήθηκε με το Σταυρό του Σωτήρος. Πέθανε το 1878.

Χριστόπουλος, Παναγιώτης

  • Φυσικό Πρόσωπο

Ο Παναγιώτης πριν την Επανάσταση ήταν έμπορος στην Κωνσταντινούπολη, όπου μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία. Με την έναρξη της επανάστασης κατέβηκε στο Μοριά και έλαβε μέρος σε μάχες του αγώνα. Το 1836 εγκαταστάθηκε στην Καλαμάτα, όπου δικηγόρησε.

Χριστόπουλος, Αναστάσιος

  • Φυσικό Πρόσωπο

Ο Αναστάσης γεννήθηκε στην Ανδρίτσαινα και ήταν γιος του Χρίστου Αναστασίου Χριστόπουλου. Σπούδασε αρχικά στη Σχολή του Άργους και κατόπιν στην Κωνσταντινούλη, στην Πίζα και στο Βουκουρέστι νομικά και φιλοσοφικά. Άσκησε το επάγγελμα του δασκάλου στο Βουκουρέστι και στο Ιάσιο και έλαβε μέρος, ως ιερολοχίτης, στη μάχη του Δραγατσανίου με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη.

Μετά την Επανάσταση επέστρεψε στην Ελλάδα και χρημάτισε δικαστής, μέχρι του βαθμού του Εφέτου. Συνέγραψε γραμματική της ελληνικής γλώσσας και σχολίασε τον Ισοκράτη.

Πέθανε στην Αθήνα το 1854.

Αποτελέσματα 1 έως 100 από 16644