Το αρχείο περιέχει κυρίως φωτογραφίες από κοινωνικές και θρησκευτικές εκδηλώσεις της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης από τις δεκαετίες του 1960 και του 1970. Τις φωτογραφίες τις τραβούσε ο Πάνος Τσιφτσής, ο οποίος διατηρούσε φωτογραφείο στην οδό Τσιμισκή. Τη διανομή και την πώλησή τους φαίνεται να διαχειριζόταν ο Αμίρ. Το αρχείο περιέχει ακόμη ορισμένα προσωπικά τεκμήρια του Αμίρ καθώς και προσκλήσεις και ανακοινώσεις της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης.

Βλέπε επισυναπτόμενη αναλυτική περιγραφή

Το τμήμα αυτό του αρχείου της Ιφιγένειας Αναστασιάδη, αποτελείται από αντίγραφα (φωτοτυπίες) πρωτογενών πηγών από σειρές αρχείων κυρίως των υπουργείων Εξωτερικών της Ελλάδας και της Γαλλίας, και του αρχείου Βενιζέλου του Μουσείου Μπενάκη, από φωτοτυπίες εντύπων και εφημερίδων (Νέα Αλήθεια), καθώς και από χειρόγραφες σημειώσεις και βιβλιογραφία που συγκεντρώθηκαν στα πλαίσια έρευνας με σκοπό την συγγραφή διατριβής με θέμα τις σχέσεις των ελληνικών κυβερνήσεων από το 1912 έως το 1936, με την Ισραηλιτική κοινότητας Θεσσλονίκης.

Το αρχείο αποτελείται από δύο ενότητες. Στην πρώτη εντοπίζονται τα τεκμήρια από την ακαδημαϊκή, κυρίως, πορεία του Ι. Δεληγιάννη. Περιέχονται ακόμη τεκμήρια που σχετίζονται με διοικητικές θέσεις που κατείχε καθώς και με την κοινωνική του δράση. Συμμετοχή σε συνέδρια, εισηγήσεις, άρθρα καθώς και υλικό σχετικά με το οικογενειακό δίκαιο (σημαντικά κρίνονται τα τεκμήρια που σχετίζονται με τις νομοπαρασκευαστικές επιτροπές για την ανανέωση του οικογενειακού δικαίου). Ακόμη, τεκμήρια από το διδακτικό έργο του Ι. Δεληγιάννη, πλούσια αλληλογραφία με συναδέλφους του και ιδρύματα, τεκμήρια από τις διοικητικές θέσεις που κατείχε στο ΑΠΘ, στο ΑΧΕΠΑ και σε πλήθος άλλων φορέων και ιδρυμάτων και τεκμήρια από τη θητεία του ως υπουργού Μακεδονίας Θράκης.
Στη δεύτερη ενότητα εντοπίζονται τεκμήρια (δικόγραφα) από υποθέσεις που ανέλαβε το νομικό γραφείο του Ι. Δεληγιάννη. Περιέχονται πολλές υποθέσεις διαζυγίων, εργολαβιών, ακινήτων, εταιρικών και αστικών διαφορών. Σημαντικά για την ιστορία τηςελληνικής συνδικαλιστικής ιστορίας κρίνονται τα τεκμήρια που αφορούν την παραπομπή της Ελλάδας στο Διεθνές Γραφείο Εργασίας το 1965 από την εκδιωγμένη διοίκηση της ΓΣΕΕ. Ενδιαφέρον για την ιστορία της εβραϊκής κοινότητας της Θεσσαλονίκης παρουσιάζουν πλήθος δικογράφων που σχετίζονται με αγωγές εβραίων ιδιωτών κατά άλλων ιδιωτών, του ελληνικού δημοσίου και του Οργανισμού Περιθάλψεως και Αποκαταστάσεως Ισραηλιτών Ελλάδος.
Λίγες ψηφιοποιημένες φωτογραφίες του Ι. Δεληγιάννη.

Πρόκειται για συλλογή 46 κασετών ήχου που περιέχουν εβραϊκή μουσική και τραγούδια. Οι περισσότερες κασέτες περιέχουν τραγούδια της ευρύτερης σεφαραδίτικης μουσικής παράδοσης. Υπάρχουν και ορισμένες ηχογραφήσεις θρησκευτικής μουσικής.

Περιέχονται τόσο ερασιτεχνικές ηχογραφήσεις που έκανε ο Ναρ με εβραίους της Θεσσαλονίκης, όσο και εμπορικές ηχογραφήσεις. Σημαντικές είναι οι ηχογραφήσεις λαϊκών τραγουδιών των εβραίων της Θεσσαλονίκης (περιέχονται ηχογραφήσεις του σημαντικού θεσσαλονικιού τραγουδιστή Δαβίδ Σαλτιέλ), καθώς και λίγων τραγουδιών που σχετίζονται με την εμπειρία του Ολοκαυτώματος. Οι εμπορικές ηχογραφήσεις περιέχουν κυρίως γνωστά σεφαραδίτικα τραγούδια ερμηνευμένα από διάφορους καλλιτέχνες και με τρόπους που πλησιάζουν είτε στην ευρωπαϊκή μεσαιωνική παράδοση, είτε σε μουσικά ιδιώματα της ανατολικής μεσογείου.