Όταν ο Κωνσταντίνος Βάρκας πεθαίνει το 1919, η καπνοβιομηχανία Κωνταντίνος Βάρκας & Σία περνά στους αδελφούς Λέρτα, οι οποίοι κάποια στιγμή τη μετονομάζουν σε Ε. Κ. Λέρτα & Σία.

Η εταιρεία παρουσίασε ιδιαίτερη άνθιση ώσπου ο ξαφνικός θάνατος του Ευστάθιου Κ. Λέρτα το 1926 έφερε την αρχή μιας περιόδου ύφεσης. Η επιχείρηση έμεινε επί της ουσίας ακέφαλη αν και για κάποιο διάστημα ανέλαβε τη διοίκηση της ο Νικόλαος Ν. Γαβαλάς , αδελφός της συζύγου του Ευστάθιου, Καλλιόπης Λέρτα. Ο Νίκος Γαβαλάς, πολιτικός μηχανικός του Ε.Μ.Π. (απόφοιτος του 1918), υπήρξε ιδιοκτήτης εργοστασίου κουφωμάτων και από το 1920 εργολήπτης μεγάλων οικοδομικών έργων οδοποιίας, μεταλλικών κατασκευών κ.ά. Σε αυτόν ανατέθηκε και η εργολαβία του καπνεργοστασίου της οδού Λένορμαν, το 1928. Το 1931 η εταιρεία εγκαταστάθηκε στο καπνεργοστάσιο της οδού Λένορμαν. Επωνυμίες τσιγάρων που κυκλοφόρησε η εταιρεία ήταν: «Πρώτα», «Δεύτερα», «Ντάμα», «Τριήρης».

Ο Ευστάθιος κληροδότησε στη σύζυγό του και τα επτά ανήλικα τέκνα τους (Κωνσταντίνο, Δημήτριο, Νικήτα, Μαρία, Νικόλαο, Αικατερίνη και Ανδρέα) μεγάλη περιουσία αλλά και πληθώρα χρεών τα οποία σε συνδυασμό με τους φόρους κληρονομιάς που έπρεπε να πληρωθούν έφεραν την οικογένεια σε δεινή θέση. Τα αδέλφια Κωνσταντίνος και Νικήτας κατάφεραν να συστήσουν το 1940 ετερόρρυθμη εταιρεία με την επωνυμία «Καπνοβιομηχανία Κ.Ε. Λέρτα & Σία», συνέχεια ουσιαστικά της προηγούμενης.

[Πηγές σύνταξης Μάνος Χαριτάτος, Πηνελόπη Γιακουμάκη, Η ιστορία του ελληνικού τσιγάρου, ΕΛΙΑ, Αθήνα 1997, υλικό του αρχείου, «Μητρώον μελών του ΤΕΕ», Τεχνική Επετηρίς της Ελλάδος τ.Β΄, Αθήνα 1934 και http://www.monumenta.org/article.php?IssueID=5&lang=gr&CategoryID=6&ArticleID=421]

H Βιομηχανική Εταιρεία Καπνών Αγρινίου ιδρύθηκε το 1930 και είχε έδρα την Αθήνα. Ήταν συνέχεια της Γενικής Εταιρίας Βιομηχανίας Καπνού. Το 1935, καταθέτει για βιομηχανική διάκριση τα σήματα ΚΑΠΡΙΣ και ΒΕΚΑ. Την ίδια χρονιά ο Βασίλειος Καπερνάρος, καπνέμπορος, γίνεται ο κύριος μέτοχος της εταιρίας. Την εποχή εκείνη οι επωνυμίες ΒΕΚΑ και Καπερνάρος εμφανίζονται μαζί σε επιστολόχαρτο. Κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου η ΒΕΚΑ προσπαθεί να επεκταθεί στις αγορές της Ουαλίας και της Ιαπωνίας. Μεταπολεμικά κυκλοφορεί τα σήματα: FRESCO (menthole), ΑΣΤΥ και ΕΛΕΝΗ. Κύριοι μέτοχοι της εταιρίας μεταπολεμικά φαίνονται να είναι ο Γιώργος Χατζηγεωργίου και ο Νικήτας Λέρτας. Ο τελευταίος διαδέχεται τον Χατζηγεωργίου στη θέση του προέδρου του διοικητικού συμβουλίου το 1955. Την ίδια χρονιά ο Ν. Λέρτας αναλαμβάνει τη θέση του διευθύνοντα συμβούλου. Τα χρόνια εκείνα, άγνωστο όμως από πότε, η επωνυμία της εταιρείας γίνεται Νικήτα Λέρτα (ΒΕΚΑ). Μέχρι και το 1977 η επιχείρηση στεγαζόταν στο δημόσιο καπνεργοστάσιο της οδού Λένορμαν.

Ο καπνεμπορικός οίκος Καπερνάρος ιδρύθηκε το 1880 στο Γύθειο από τον Σταύρο Καπερνάρο με δραστηριότητα την εμπορία καπνού από το Αγρίνιο και το Ξηρόμερο. Η δράση αυτή θα συνεχιστεί τουλάχιστον μέχρι το 1917. Το 1930, ο Βασίλειος Σ. Καπερνάρος μετέφερε την επιχείρηση στην Αθήνα. Τα γραφεία βρίσκονταν στην οδό Σταδίου και οι εγκαταστάσεις του στο καπνεργοστάσιο της οδού Λένορμαν. Τον ίδιο χρόνο κατέθεσε για βιομηχανική διάκριση το σήμα τσιγάρων ΕΛΕΝΗ. Το διάστημα 1933-1950 κυκλοφόρησε τα σήματα: Β.Σ. ΚΑΠΕΡΝΑΡΟΣ, ΝΤΑΜΕΣ, ΛΑΜΙΑΣ, ΑΣΤΥ, ΛΗΘΗ και διάφορες παραλλαγές του λογοτύπου Β. Σ. Καπερνάρος. Το 1935 ο Β. Καπερνάρος έγινε κύριος μέτοχος της εταιρίας Βιομηχανική Εταιρεία Καπνών Αγρινίου.

Πηγή : Μάνος Χαριτάτος, Πηνελόπη Γιακουμάκη, Η ιστορία του ελληνικού τσιγάρου, 2η έκδ., Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο, Αθήνα 1998, σ. 263.

Ο Αλέξανδρος Μαυρομμάτης (-1943), γιος του Κωστάκη και της Φωτεινής (;) Μαυρομμάτη, γεννήθηκε στην Αγχίαλο. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και επέστρεψε στην Αγχίαλο, όπου και άσκησε τη νομική μέχρι το 1906. Μετά τους διωγμούς του 1906 βρέθηκε στην Ελλάδα όπου εργάστηκε ως ανώτερος υπάλληλος της Εθνικής Τράπεζας στην Αδριανούπολη, την Καβάλα και τη Λάρισα μέχρι τη μετάθεσή του στην Αθήνα όπου έγινε διευθυντικό στέλεχος. Πέθανε στην Αθήνα το 1943. Με τη Ζωή απέκτησαν τρία παιδιά, την Κλειώ-Φωτεινή (1915- ), την Ιουλία (1918- ) και την Αλεξάνδρα (1930).

[Πηγές σύνταξης βιογραφικού: Μιράντα Ζάννου-Παπαδοπούλου, Μια οικογένεια, δύο αιώνες. Το χρονικό της οικογενείας Ζάννου, Αθήνα 1998 / υλικό του αρχείου / Κωνσταντίνου Β. Εμμανουηλίδου, Σύγχρονος ιστορία. Οι ανθελληνικοί διωγμοί εν Βουλγαρία το 1906, αι τραγικαί ημέραι του Ιουνίου και του Ιουλίου, το ολοκαύτωμα της Αγχιάλου την 30 Ιουλίου 1906, 1956]

Ο Γιώργος Γιάνναρης (1936 – 2015) είχε μία ευδόκιμη ακαδημαϊκή παρουσία σε Ελλάδα και Αμερική, αλλά και ένα πλούσιο συγγραφικό έργο και σημαντική συνεισφορά στη διανόηση, με έμφαση σε θέματα Ελληνισμού και Ελληνικότητας. Στον χώρο της Ομογένειας συντέλεσε καθοριστικά στην καλλιέργεια και προαγωγή της Ελληνικής Γλώσσας, Ιστορίας, Σκέψης και Πολιτισμού.

Η βιβλιοθήκη του περιλαμβάνει χιλιάδες τόμους στους τομείς της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας και Κριτικής (εκτενείς σειρές έργων μεγάλου αριθμού νεοελλήνων λογοτεχνών -Βάρναλη, Βασιλικού, Εγγονόπουλου, Ελύτη, Καβάφη, Καζαντζάκη, Κάλας, Κάλβου, Κατσαρού, Κωστ. Μητροπούλου, Μυριβήλη, Μωρεάς, Νάκου, Παπαδιαμάντη, Πλασκοβίτη, Ρίτσου, Σεφέρη, Σικελιανού, Χάκκα, Χριστοδούλου κ.α.- και της σχετικής με αυτούς κριτικής), της ελληνικής Λαογραφίας (Δημοτικό Τραγούδι, Παροιμίες, Καραγκιόζης), του Θεάτρου, αλλά και θεωρητικά έργα σχετικά με τη Μουσική, τις Τέχνες, το Ρεμπέτικο, την Κοινωνική Λειτουργία της Τέχνης, καθώς και εξαιρετικές συλλογές ξένης λογοτεχνίας (συλλογές Αγγλοαμερικανικής, Γαλλικής, Ιταλικής, Ρωσικής Λογοτεχνίας), Θεωρία Λογοτεχνίας, Συγκριτική Λογοτεχνία, Ελληνική Ιστορία (Γενική, Αχαΐας, Εθνικής Αντίστασης).
Ακολουθεί βιογραφικό σημείωμα:

Ι. ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Διδακτορικό Δίπλωμα 1985 Πανεπιστήμιο Αθηνών, Τμήμα Αγγλικής Λογοτεχνίας

Master’s 1973 Brooklyn College, City University of New York
Κλάδος: Comparative Literature and Classics

Bachelor 1969 Hunter College, City University of New York
Κλάδος: History and Political Science

Απολυτήριο Γυμνασίου 1956 Γυμνάσιο Νικαίας

ΙΙ. ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑ

St. John’s University,
Associate Professor 1993-1999 Θέματα Διδασκαλίας:
-Modern Greek Literature
-Modern Greek Poetry
-Modern Greek Language

Πανεπιστήμιο Πατρών, Τμήμα Παιδαγωγών,
Επίκουρος Καθηγητής 1986-1993 Θέματα Διδασκαλίας:
-Μεθοδολογία Ερεύνης
-Ανθρώπινος Λόγος κι Επικοινωνία
-Δραματικές Τέχνες και Αγωγή
-Φοιτητικά Κινήματα κι Ελληνική Παιδεία

Deree College of the American College of Greece,
Assistant Professor 1975-1985 Θέματα Διδασκαλίας:
-Classical Civilization and Literature
-Angloamerican Literature
-Nikos Kazantzakis and the World of Ideas
-Social Function of the Arts
-Dramatic Arts
-Research Methodology

Queens College, City University of New York,
Adjunct Lecturer 1972-1975 Θέματα Διδασκαλίας:
-Νεοελληνική Γλώσσα
-Νεοελληνική Λογοτεχνία

ΙΙΙ. ΑΛΛΕΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΕΙΣ

• Υπουργείο Πολιτισμού,
  Σύμβουλος, 1987-1988 Θέματα Αθλητισμού & Αποδήμου Ελληνισμού

• Βιβλιοθήκη της Βουλής, 1983-1985 Μέλος Επιτροπής για την Εκπόνηση Μελέτης
  Λειτουργίας της Βιβλιοθήκης της Βουλής

• Modern Language Association of America – International Bibliography. Επικεφαλής Ελληνικού Τμήματος, 1972-1977

• Επιτροπή Χορήγησης Άδειας Διδασκαλίας Ελληνικών σε Δασκάλους και Καθηγητές Αμερικανικών Σχολείων, 1970-1975.

• Modern Greek Studies Association, Βιβλιογράφος και Ιδρυ­τικό Μέλος, 1968-1978.

IV. ΤΙΜΗΤΙΚΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

-Τιμητική Διάκριση για το συγγραφικό και πολιτιστικό έργο από τον Σύλλογο Κρητών "Η Ομόνοια" Νέας Υόρκης, 2004.

-Τιμητική Διάκριση για το συγγραφικό έργο, Πολιτιστικός Σύλλογος "Κρίκος" της Νέας Υόρκης, 2001.

-Τιμητική Πλακέτα για το Συγγραφικό και Εκπαιδευτικό Έργο από τον Δήμο Νικαίας, 1998.

-Συνεντεύξεις και δημοσιεύσεις σε περιοδικά, το Ραδιόφωνο, την Τηλεόραση.

V. ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

Α. Μελέτες

Η Παροιμία ως Ποίηση και ως Θυμοσοφία. Πάτρα: Εκδόσεις Περί Τεχνών, 2007.
Ο Σπύρος Πλασκοβίτης και η Τέχνη του Συγγραφέα. Αθήνα: Εκδόσεις Κυριακίδη, 2007.
Η Ελληνική Πρωτοπορία: Νίκολας Κάλλας- Θεόδωρος Ντόρρος. Αθήνα: Εκδόσεις Γαβριηλίδη, 2005.
Πάτρα: Πολιτιστική Πολυμορφία και Εαυτότητα. Δοκίμια και Μελέτες. Πάτρα: Εκδόσεις Περί Τεχνών, 2004.
The Greeks Against the Odds: Essays on Literary Bilingualism. New York: Seaburn Publishers, 2004.
Καπιταλιστικός Σοσιαλισμός και Ελληνικές Ιδιαιτερότητες. Πάτρα: Εκδόσεις Περί Τεχνών, 2001.
Πολιτιστικοί Ανταγωνισμοί και Ελληνισμός. Αθήνα: Εκδόσεις Α. Σάκκουλα, 2001.
Θεατρική Αγωγή και Παιχνίδι. Αθήνα: Εκδόσεις Γρηγόρη, 1995.
Φοιτητικά Κινήματα και Ελληνική Παιδεία. Τόμος Α΄: Από τον Ρήγα Φεραίο στην Κατοχή. Τόμος Β΄: Από την ΕΠΟΝ στο Πολυτεχνείο. Αθήνα: Εκδόσεις Ποντίκι, 1993.
Ποιητές και Νεοελληνική Μυθογένεια. Πάτρα: Αχαϊκές Εκδόσεις, 1992.
Οι Έλληνες Μετανάστες και το Ελληνοαμερικανικό Μυθιστόρημα.. Αθήνα: Εκδόσεις Φιλιππότη, 1985.
Μελοποιημένη Ποίηση και Μουσικά Έργα. Αθήνα: Εκδόσεις Θεωρία, 1985.
Κίμων Φράιερ: Θεωρητικός και Κριτικός της Ποίησης. Αθήνα: Εκδόσεις Κέδρος, 1984.
Βιβλιογραφία Βασίλη Βασιλικού, 1949-1982. Αθήνα: Εκδόσεις Δωρικός, 1984.
Ζαν Μωρεάς ως Έλληνας Συγγραφέας. Αθήνα: Εκδόσεις Δωρικός,  1984.
Mikis Theodorakis: Music and Social Change (Preface by Mikis Theodorakis and Arthur Miller). New York: Praegar Publishers, 1972, London: Allen and Unwin, 1973, Barcelona: Desposa Editiones, 1976.

Β. Ποίηση

Επί Ξύλου Κρεμάμενος. Αθήνα: Εκδόσεις Γαβριηλίδη, 2008.
Η Πόλη και το Σώμα. Πάτρα: Εκδόσεις Περί Τεχνών, 2006.
The Aquatic Body of God. New York: Seaburn Publishers, 2003.
Τραγούδια του Κατατρεγμού. Αθήνα: Εκδόσεις Οδός Πανός, 2003.
Ο Εκφυλισμός του Γύγη. Αθήνα: Εκσόδεις Οδός Πανός, 1999.
Ο Εγγαστρίμυθος. Αθήνα: Εκδόσεις Εκάτη, 1996.
The House of Chan. Athens: Efstathiadis Group, 1984.
Ο Έπαφος. Αθήνα: Εκδόσεις Φιλιππότη, 1982.
Υδρόβιο Σώμα. Αθήνα: Εκδόσεις Κέδρος, 1980.
Ανθρωπογραφία. Αθήνα: Εκδόσεις Πλειάς, 1978.
Διαβήματα. Αθήνα: Εκδόσεις Π. Λαλιώτη, 1976.
Ετερότροπα. Αθήνα: Εκδόσεις Π. Λαλιώτη, 1976.
Τρόποι. Αθήνα: Εκδόσεις Π. Λαλιώτη, 1976.
Americadomina. Athens - New York, Lemma / Pleias Publishers, 1975.
Οι Κάτοικοι της Ελλάδας. New York: Athens Printing, 1971.

Γ. Μεταφράσεις

Ευριπίδου Βάκχαι. Αθήνα: Εκδόσεις Κάκτος, 1993.
Γιάννη Ρίτσου The Bridge. New York: BOA Editions, 1989.
Τζακ Λόντον, Ο Αλκοολικός. Αθήνα: Εκδόσεις Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος, 1987.
Mikis Theodorakis, Music and Theatre. Athens: Efstathiadis Group, 1983.

Δ. Πρόλογοι – Επιμέλεια

Ξανθίππης Τσίτσαρη. Η Γυναίκα της μεσσάντρας. Μυθιστόρημα. Πάτρα: Εκδόσεις Περί Τεχνών, 2006.
Χέρμαν Φρανκ Μάγερ. Από τη Βιέννη στα Καλάβρυτα. Manheim / Αθήνα: Εκδόσεις THETIS, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2003.
Ηeinz A. Richter. Η Eπέμβαση των Άγγλων στην Ελλάδα. Αθήνα: Εκδόσεις Βιβλιοπωλείου της Εστίας, 1937.
Μιχάλη Μοίρα. Ο Λαθραίος. Μυθιστόρημα. Αθήνα: Εκδόσεις Σ. Ι. Ζαχαρόπουλου, 1987.

Ε. ΕΡΓΑ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

«Ο Ελευθέριος Βενιζέλος και η Ελληνική Εκκλησία στην Αμερική»
«Ελληνικές Παροιμίες: Ποιητικές και Πεζολογικές, Έννοιες και Λεξιλόγιο»
«Ιστορία της Ελληνικής Αποδημίας στην Αμερική»
«Οι Θεατρικοί Μονόλογοι του Γιάννη Ρίτσου»
«Ο Νίκος Καζαντζάκης και ο κόσμος των Ιδεών»

1909: Γεννήθηκε στο Ρέθυμνο.

1928: Πρώτη εμφάνιση στα γράμματα με το έργο του Στρατιώτες.

1935: Διδακτορικό από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με τη διατριβή Ο Γκρέκο στην Κρήτη και την Ιταλία.

1937-1941: Διευθυντής της Διεύθυνσης Γραμμάτων και Καλών Τεχνών του Υπουργείου Παιδείας.

1938: Εξέδωσε το πεζογράφημα Το Χρονικό μιας Πολιτείας.

1939: Κυκλοφόρησε η νουβέλα του Ο Θάνατος του Μέδικου κοσμημένο με ξυλογραφίες του Γιάννη Κεφαλλινού.

1939-1974: Καθηγητής Ιστορίας και επιστήμης της Τέχνης της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών.

1941: Εξέδωσε τη μονογραφία Ο Γκρέκο στη Ρώμη.

1945: Παντέρμη Κρήτη. Χρονικό του Σηκωμού του ΄66.

1948: Εκδόθηκε Ο Κρητικός - Το Δέντρο, πρώτο βιβλίο της μυθιστορηματικής τριλογίας με τίτλο Ο Κρητικός.

1952: Το θεατρικό έργο Το Ιερό Σφάγιο.

1958: Βραβείο Δοκιμίου της Ομάδας των Δώδεκα για την πραγματεία Ο Ποιητής και το Ποίημα της Οδύσσειας.

1959: Εκδόθηκε Ο ήλιος του Θανάτου. Για το έργο αυτό τιμήθηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος.

1962: Έλαβε το Α΄ Κρατικό Βραβείο Θεάτρου για το θεατρικό έργο Το Ηφαίστειο.

1965: Δημοσίευσε σχολιασμένα τα Τετρακόσια γράμματα του Καζαντζάκη στον Πρεβελάκη.

1967: Αποποιήθηκε την εκλογή του ως μέλους της Ακαδημίας Αθηνών.

1972: Αρνήθηκε να δεχτεί το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας.

1973: Κυκλοφόρησε παράνομα το λυρικό έπος Ο Νέος Ερωτόκριτος.

1977: Έλαβε το Αριστείο Γραμμάτων και εκλέγεται μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

1984: Επίτιμος διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης.

1985: Έλαβε τον τίτλο του 'Αρχοντος διδασκάλου του Γένους από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Δημήτριο.

1986: Πέθανε στην Αθήνα.

1986: Μεταθανάτια εκδόθηκε συλλογή με παλιές μελέτες του υπό τον τίτλο Δείχτες Πορείας.

1993: Το Πανεπιστήμιο Κρήτης παράλαβε τη βιβλιοθήκη και το αρχείο του.

Ο Σταμάτης Φιλιππούλης (πλήρες όνομα Σταμάτιος-Αλέξανδρος Φιλιππούλης, 1930 - 2014) ήταν δημοσιογράφος και συγγραφέας, γνωστός για τις τηλεοπτικές εκπομπές του, τη χαρακτηριστικά χιουμοριστική συγγραφική του πένα και τα σενάριά του στον ελληνικό κινηματογράφο και το θέατρο της δεκαετίας του 1960.

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 7 Σεπτεμβρίου 1930. Φοίτησε στην τότε Σχολή Μπερζάν (νυν Σχολή Μωραΐτη) και από το 1957 αφοσιώθηκε στη δημοσιογραφία, τα θεατρικά και κινηματογραφικά σενάρια και την ποίηση.

Έγινε γνωστότατος ως δημοσιογράφος, σεναριογράφος και τηλεοπτικός παρουσιαστής με πηγαίο χιούμορ και χαρακτηριστική πένα (έγραφε επίσης και με το ψευδώνυμο Αλέξης Κομνηνός). Αρχικά εργάσθηκε ως ελεύθερος ρεπόρτερ, ενώ σύντομα αφοσιώθηκε στο καλλιτεχνικό ρεπορτάζ απασχολούμενος στις εφημερίδες Ακρόπολις, Εμπρός, Εθνικός Κήρυξ, Απογευματινή, Εβδομάδα, Αδέσμευτος Τύπος και Έθνος, ενώ επίσης εργάστηκε στα περιοδικά Εικόνες, Πρώτο και Θησαυρός. Από το 1957 ως ελεύθερος ρεπόρτερ πήρε συνεντεύξεις από ορισμένες από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του ελληνικού αλλά και διεθνούς καλλιτεχνικού χώρου, λογοτέχνες, διανοητές, ηθοποιούς, όπως η Μαρία Κάλλας, ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Μάρλον Μπράντο, ο Νόελ Κάουαρντ, ο Γκρέγκορι Πεκ, ο Ανρί Σαριέ και πολλοί άλλοι.

Η πρώτη του τηλεοπτική εμφάνιση έγινε το 1965, στην τηλεόραση που λειτούργησε στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Έγινε όμως ιδιαίτερα γνωστός από την πολύ επιτυχημένη θεατρική τηλεοπτική του εκπομπή Τα φώτα της ράμπας στην ΕΡΤ (περίπου 150 εκπομπές), όπου φιλοξενούσε ηθοποιούς και καλλιτέχνες (καλεσμένους στο στούντιο σε μια εποχή όπου δεν υπήρχε ακόμη οπτικό υλικό από τις παραστάσεις, καθώς οι κάμερες ήταν ογκώδεις και ιδιαίτερα βαριές για να πάνε στα θέατρα), καθώς επίσης και από την εκπομπή ῾Θεατρική Επισκόπηση᾽.

Υπήρξε παράλληλα βιογράφος πολλών Ελλήνων πρωταγωνιστών του θεάτρου, όπως οι: Κάρολος Κουν, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, Νίκος Σταυρίδης, Μίμης Φωτόπουλος, Άννα Καλουτά, Γιώργος Ζαμπέτας κ.ά., με πολλούς από τους οποίους τον έδενε προσωπική φιλία.

Ως σεναριογράφος του θεάτρου και του κινηματογράφου έγραψε περισσότερα από 80 έργα, πολλά από τα οποία έγιναν σημαντικές επιτυχίες, όπως τα: Η Μεσόγειος φλέγεται, Όχι, Στα σύνορα της προδοσίας, 5.000 ψέμματα, Στη μάχη της Κρήτης, Ο παιχνιδιάρης, Ω μαμά Ελλάς-20 χρόνια Θεοδωράκης, Όλα τα μασάει ο Κουταλιανός, Εδώ Ντόιτσε Βέλε κ.ά.

Εκτός από πολυγραφότατος συγγραφέας, ο Σταμάτης Φιλιππούλης υπήρξε σημαντικός συλλέκτης, στο πλαίσιο της αγάπης του προς την πνευματική δημιουργία. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του συνέλεγε βιβλία, αρχειακό και σπάνιο υλικό ιστορικού και δημοσιογραφικού ενδιαφέροντος, δημιουργώντας μια μεγάλη και αξιολογότατη συλλογή.

Απεβίωσε στην Αθήνα, στις 2 Μαρτίου 2014.

Ο Γιώργος Χρονάς γεννήθηκε στον Πειραιά το 1948. Έχει γράψει ποίηση, πεζογραφία και θεατρικά έργα, καθώς και στίχους για τραγούδια. Επίσης, ξεκινώντας από το 1979, έχει παρουσιάσει εκπομπές και στα τρία προγράμματα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, ενώ έχει εργαστεί και ως αρχισυντάκτης εκπομπών για το βιβλίο στην τηλεόραση (ΕΡΤ 2). Την περίοδο 2009-2011 ήταν διευθυντής του σχετικού με το βιβλίο και τη λογοτεχνία ένθετου «Βιβλιοθήκη – Καταφύγιο Θηραμάτων» της εφημερίδας Ελευθεροτυπία. Το 2011 τιμήθηκε για το σύνολο του ποιητικού του έργου με το διεθνές βραβείο Κ. Π. Καβάφη.
Από το 1981 εκδίδει το τριμηνιαίο περιοδικό «Οδός Πανός», βασική θεματική του οποίου αποτελεί η ελληνική και ξένη λογοτεχνία, αλλά και ο κινηματογράφος, το θέατρο και η μουσική. Το περιοδικό έχει κατά καιρούς φιλοξενήσει αφιερώματα σε σημαντικές προσωπικότητες της τέχνης, όπως ο Luchino Visconti, ο Pier Paolo Pasolini,, η Μαρία Κάλλας, ο Κώστας Ταχτσής, ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Κ. Π. Καβάφης κ. ά. Ο Γιώργος Χρονάς έχει επίσης στην κατοχή του τους εκδοτικούς οίκους Οδός Πανός και Σιγαρέτα.

Η Ημερησία του Νομού Κιλκίς ιδρύεται στις 18 Νοεμβρίου 1986 από τον τυπογράφο Σταύρο Ορφανίδη, εκδότη του Μαχητή του Κιλκίς. Η Ημερησία είναι η πρώτη καθημερινή εφημερίδα του Κιλκίς. Κυκλοφορεί καθημερινά από Τρίτη έως Σάββατο με αριθμό φύλλων να κυμαίνεται κατά μέσο όρο στα 1000 φύλλα.

Αρκετά μέλη της οικογένειας Λυκούργου-Λογοθέτη ξεχώρισαν με τη δράση τους σε καθοριστικά γεγονότα του 19ου και 20ου αιώνα (την Ελληνική Επανάσταση, την ανάδυση του Πανσλαβισμού, το Σταφιδικό Ζήτημα και τον Διχασμό) ή το επιστημονικό τους έργο.

Το οικογενειακό δέντρο των οικογενειών Λυκούργου Λογοθέτη και Σακελλαρίου διακλαδώνεται όταν ο Μιχαήλ Γ. Σακελλαρίου (1846-1919), διδάκτορας νομικής και δημοσιογράφος, παντρεύεται την ανιψιά του Αλέξανδρου Λυκούργου, Μαρία.

Ο Μιχαήλ Γ. Σακελλαρίου, διδάκτορας νομικής και δημοσιογράφος, αρθρογράφησε σε αρκετές εφημερίδες, ενώ υπήρξε εκδότης και αρχισυντάκτης στην ημερήσια εφημερίδα Πελοπόννησος τα χρόνια 1914-1917, εποχή κατά την οποία ανέπτυξε έντονη πολιτική δράση. Επίσης ασχολήθηκε με το Σταφιδικό Ζήτημα. Νυμφεύθηκε την ανιψιά του Αλέξανδρου Λυκούργου, Μαρία.

Ο Κλεάνθης Γεωργίου-Αναγνώστης, ανιψιός του Γεωργίου Λογοθέτη Λυκούργου (1772-1850), ήταν Φιλικός, αγωνιστής και ποιητής.

Ο Κώστας Στεργιόπουλος γεννήθηκε στις 20 Μαΐου 1926 στην Αθήνα. Στη διάρκεια των εγκύκλιων σπουδών του έζησε στην Άνδρο, στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα. Σπούδασε φιλολογία στο πανεπιστήμιο Αθηνών και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Δίδαξε σε ιδιωτικά σχολεία της Μέσης εκπαίδευσης, στη σχολή Σταυράκου (1957-1963), ως λέκτορας στο τμήμα Φιλολογίας του ΕΚΠΑ (1966-1969) και ως βοηθός στο Σπουδαστήριο Βυζαντινής και Νεοελληνικής Φιλολογίας στην ίδια σχολή (1969-1972) από όπου παύθηκε από τη χούντα. Στη συνέχεια δίδαξε ως καθηγητής Νέας Ελληνικής Φιλολογίας στο πανεπιστήμιο Ιωαννίνων (1974-1984). Το 1986 αναγορεύτηκε ομότιμος καθηγητής.
Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1943 με την ποιητική συλλογή Χινοπωρινά. Εξέδωσε έργα ποίησης, πεζογραφίας, κριτικής και φιλολογικές μελέτες. Συγκέντρωσε, επιμελήθηκε και εξέδωσε την τελευταία ποιητική συλλογή του Τέλλου Άγρα Τριαντάφυλλα μιανής ημέρας και το κριτικό έργο του ίδιου ποιητή σε έξι τόμους. Επιμελήθηκε επίσης τις συγκεντρωτικές εκδόσεις του ποιητικού έργου του Καίσαρα Εμμανουήλ και του Ρήγα Γκόλφη, ανθολογίες λογοτεχνών και τον τόμο Η ανανεωμένη παράδοση στη σειρά των εκδόσεων Σοκόλη.
Τιμήθηκε με το Β΄ κρατικό βραβείο ποίησης (1961), το Βραβείο της Ομάδας των Δώδεκα (1963), το Α΄ κρατικό βραβείο κριτικής μελέτης-δοκιμίου (1974), το Α΄ κρατικό Βραβείο ποίησης (1992), το βραβείο Ιδρύματος Πέτρου Χάρη από την Ακαδημία Αθηνών (2002), το Μεγάλο κρατικό βραβείο γραμμάτων (2004). Έργα του μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες.
Ήταν ιδρυτικό μέλος και διετέλεσε πρόεδρος της Εταιρείας Συγγραφέων και της Ελληνικής Εταιρείας Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας.
Ήταν παντρεμένος με τη Μαίρη Στεργιοπούλου και κόρη τους είναι η μουσικός Εύα Στεργιοπούλου.
Πέθανε στις 11 Ιανουαρίου 2016.

Το έργο του περιλαμβάνει τις εξής αυτοτελείς εκδόσεις:

Ποίηση:
Τα τοπία του φεγγαριού (1955)
Η σκιά και το φως (1960)
Το χάραμα του μύθου (1963)
Ο κίνδυνος (1965)
Τα τοπία του ήλιου (1971)
Έκλειψη (1974)
Τα μισά του πλου (1979)
Αλλαγή φωτισμού (1984)
Τα ποιήματα 1944-1965 (1988)
Ο ήλιος του μεσονυκτίου (1991)
Τα ποιήματα Β΄ 1965-1983 (1992)
Παλίρροια (1998)
Όσο είναι ακόμα καιρός (περιλαμβάνεται στον τρίτο τόμο της συγκεντρωτικής έκδοσης των ποιημάτων του, 2006)
Τα ποιήματα Γ΄1983-2005 (2006)

Πεζογραφία:
Πρώτοι αποχωρισμοί (διηγήματα, 1947)
Η κλειστή ζωή (μυθιστόρημα, 1952)
Το φτερό και το χώμα (διηγήματα, 2001)

Δοκίμιο-μελέτη:
Ο Τέλλος Άγρας και το πνεύμα της παρακμής (1962)
Από το συμβολισμό στη νέα ποίηση (1967)
Οι επιδράσεις στο έργο του Καρυωτάκη (διδακτορική διατριβή, 1972)
Περιδιαβάζοντας, τόμοι Α΄-Στ΄.

[Πηγές σύνταξης βιογραφικού:
Παγκόσμιο βιογραφικό λεξικό, Εκδοτική Αθηνών, τόμ. 9Α, σσ. 394-395.
«Κώστας Στεργιόπουλος», στο Η ελληνική ποίηση, Ανθολογία-Γραμματολογία, Η πρώτη μεταπολεμική γενιά, επιμ. Αλέξανδρος Αργυρίου, Αθήνα, Σοκόλης, 1982, σσ. 580-581.
«Κώστας Στεργιόπουλος» στην ηλεκτρονική βάση Βιβλιοnet.]

Η Τζούλια Ανδρειάδου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1937. Είναι κόρη του Δημητρίου Ανδρειάδη (1896-1970) και της Ελένης Στεφάνου (1905-1993) -που κατάγονται από την Κωνσταντινούπολη και τον Πόντο (Σαμψούντα) αντίστοιχα- και αδελφή της ποιήτριας Κοραλίας Θεοτοκά.

Φοίτησε στο Δημοτικό στη Σχολή Αδαμοπούλου και στο Γυμνάσιο στη Σχολή Χατζιδάκη. Από το 1956 ως το 1959 εργάσθηκε στις Γραφικές Τέχνες (Χ. Καρμίρη) φοιτώντας παράλληλα, τα απογεύματα, στη Σχολή Ζωγραφικής του Κ. Ηλιάδη.

Το 1959 πήγε στο Παρίσι, όπου σπούδασε ζωγραφική στην Ακαδημία Ζωγραφικής του Andre Lhote και γαλλική γλώσσα στη Σορβόνη. Το 1960 έγινε δεκτή στην Ecole des Beaux-Arts, με δάσκαλο τον M. Brianchon και παράλληλα φοίτησε σε σχολή προσωπολογίας στο Παρίσι.

Η συμμετοχή της στον ελληνικό εικαστικό χώρο ξεκίνησε το 1960 με την ΣΤ΄ Πανελλήνιο. Έχει λάβει μέρος σε περισσότερες από εκατό ομαδικές εκθέσεις και έχει πραγματοποιήσει δεκατέσσερις ατομικές. Από το 1960 ως το 1971 εργάστηκε ως μακιγιέζ σε ελληνικές και ξένες ταινίες. Το 1976-77 παρακολούθησε Ιστορία της Τέχνης στην Α.Σ.Κ.Τ. με την Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα. Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας.

Έχει γράψει και εικονογραφήσει τέσσερα βιβλία για παιδιά. Έχει φιλοτεχνήσει εξώφυλλα λογοτεχνικών βιβλίων, εκδόσεων του Πανεπιστημίου Κρήτης και βιβλίων για παιδιά. Έχει συνεργαστεί εικαστικά σε πολλά τεύχη του περιοδικού Η Λέξη. Το 2010 κυκλοφόρησε το βιβλίο της Σε χαμηλή πτήση. Κείμενά της δημοσιεύονται στον ιστότοπο www.artviews.gr

Είναι παντρεμένη με τον σκηνοθέτη κινηματογράφου, Γιώργο Σταμπουλόπουλο και έχουν μία κόρη, την Άρτεμι, και έναν γιο, τον Νικόλα.

Αναλυτικές πληροφορίες για την Τζούλια Ανδρειάδου και το έργο της στην προσωπική της ιστοσελίδα: www.andriadou.gr

Ο Μένος Φιλήντας, δημοδιδάσκαλος, γλωσσολόγος και λογοτέχνης, γεννήθηκε στην Αρτάκη της Κυζίκου το 1870. Τελείωσε τις σπουδές του στο Διδασκαλείο της Θεσσαλονίκης και δίδαξε στην πατρίδα του και σε άλλες πόλεις της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Φυλακίστηκε δύο φορές από τις Τουρκικές αρχές λόγω του πατριωτικού του αγώνα, τον οποίο συνδύαζε με την προσπάθεια για την καθιέρωση την δημοτικής. Από το 1900 άρχισε να συνεργάζεται με λογοτεχνικά περιοδικά της Αθήνας και της Πόλης. Επιδόθηκε στην γλωσσολογική έρευνα, και κυρίως στην ετυμολογία των λέξεων. Υποστήριξε τον δημοτικισμό και τάχθηκε υπέρ της ορθογραφικής μεταρρύθμισης και της καθιέρωσης του λατινικού αλφαβήτου. Το 1913 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και από το 1923-24 στην Νέα Ιωνία, όπου και πέθανε το 1934.
Σε αυτοτελή μορφή εξέδωσε τα εξής έργα: Γραμματική της Ρωμαίικης γλώσσας (1902), Γλωσσογνωσία και γλωσσογραφία ελληνική (1924-1927 3 τ.), Από τους θρύλους των αιώνων (1901), Στα βουνά της Χαλκιδικής (1916) και Ταορμίνα (1923). Το 1921 δημοσίευσε την ποιητική συλλογή Οχτάβες.

[Πηγές: Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1983, τομ. 9Β. Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, Αθήνα, Χάρης Πάτσης, 1968, τομ.12]

Τον Οκτώβριος του 1975, η πόλη του Κιλκίς αποκτά την δική της φωνή με την έκδοση της εφημερίδας Μαχητής του Κιλκίς. Ο τυπογράφος Σταύρος Ορφανίδης με μεράκι και αγάπη για τον τόπο, μαζί με φίλους δημοσιογράφους, Ηλία Σιμάρα, Λάμπη Γαβριηλίδη και Φόρη Παροτίδη βγάζουν το πρώτο φύλλο.
Στόχος τους η ενημέρωση και η καταγραφή όλων των πολιτικοαθλητικοκοινωνικών γεγονότων του νομού Κιλκίς.
Η εφημερίδα Μαχητής του Κιλκίς κυκλοφορεί κάθε Τρίτη με αριθμό φύλλων να κυμαίνεται κατά μέσο όσο στα 6.000 φύλλα.

ΦΕΚ 137Α - 07/06/1956
Σύσταση της κοινότητας με την απόσπαση του οικισμού Άσπρος από την κοινότητα Αξιοχωρίου και τον ορισμό του ως έδρα της κοινότητας
ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997
Ο οικισμός Άσπρος αποσπάται από την κοινότητα και προσαρτάται στο δήμο Πολυκάστρου
Η κοινότητα καταργείται