Ο Μένης Κουμανταρέας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1931, γιος του Αντώνη Κουμανταρέα και της Ευγενίας Αγγελοπούλου Αθανάτου. Πέθανε το 2014. Σύζυγός του ήταν η Λιλή Μαριολοπούλου. Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στη σχολή Μπερζάν, φοίτησε για σύντομο χρόνο στη Φιλοσοφική και στη Νομική σχολή. Εργάστηκε περίπου για είκοσι χρόνια σε ασφαλιστικές εταιρείες στον Πειραιά και στην Αθήνα. Φίλος του Μάνου Χατζιδάκι και του Γιάννη Τσαρούχη εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο, Τα μηχανάκια, το 1962 και για το δεύτερο βιβλίο του, Το αρμένισμα, δικάστηκε από την δικτατορία του 1967. Το 1970 συμμετείχε στην αντιδικτατορική έκδοση Δεκαοχτώ κείμενα. Το 1970 έμεινε για έξι μήνες στο Δυτικό Βερολίνο με υποτροφία της DAAD. Βραβεύτηκε τέσσερις φορές με το κρατικό βραβείο πεζογραφίας καθώς και με τον βραβείο Blue book από τη διεθνή έκθεση βιβλίου της Φρανκφούρτης. Ήταν ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, πρόεδρος της εταιρείας θεάτρου Σκηνή και Νέα Σκηνή του Λ. Βογιατζή, μέλος του Δ.Σ. της Λυρικής, της ΚΟΕΜ του Στ. Ξαρχάκου και του Συμβουλίου των Φίλων της Ορχήστρας των Χρωμάτων.
Εκτός από τα πεζογραφικά λογοτεχνικά έργα του, έχει γράψει πλήθος κριτικών και άρθρων και έχει σημαντικό μεταφραστικό έργο.
Έργα του έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση και έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.
Εκτός από τις πολυάριθμες δημοσιεύσεις σε εφημερίδες και περιοδικά, εξέδωσε τα έργα:
Τα μηχανάκια (1962)
Το αρμένισμα (1967)
Τα καημένα (1972)
Βιοτεχνία υαλικών (1975)
Η κυρία Κούλα (1978)
Το κουρείο (1979)
Σεραφείμ και Χερουβείμ (1981)
Ο ωραίος λοχαγός (1982)
Η φανέλα με το εννιά (1986)
Πλανόδιος σαλπιγκτής (1989)
Η συμμορία της άρπας (1993)
Θυμάμαι τη Μαρία (1994)
Η μυρωδιά τους με κάνει να κλαίω (1996)
Η μέρα για τα γραπτά κι η νύχτα για το σώμα (1999)
Δυο φορές Έλληνας (2001)
Νώε (2003)
Η γυναίκα που πετάει (2006)
Αλτίν (2007)
Το show είναι των Ελλήνων (2008)
Σ’ ένα στρατόπεδο άκρη στην ερημιά
Ξεχασμένη φρουρά (2010)
Οι αλεπούδες του Γκόσπορτ (2011)
Θάνατος στο Βαλπαραΐζο (2013)
Ο θησαυρός του χρόνου (2014)