Φυσικό Πρόσωπο

Γόντικας, Κωνσταντίνος

Ο Κωνσταντίνος Γόντικας γεννήθηκε στα Μαγούλιανα Γορτυνίας και αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή Αθηνών το 1893. Υπηρέτησε ως έφεδρος ανθυπολοχαγός στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 (Φεβρουάριο-Οκτώβριο) ενώ πήρε μέρος και στους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-1913. Τον Οκτώβριο του 1915 επιστρατεύθηκε και πάλι και υπηρετεί στο Πεδινό Πυροβολικό. Κατά την αποστράτευσή του (Ιούλιος 1916) τιμήθηκε με τον τίτλο του έφεδρου λοχαγού. Το διάστημα 1893-1909 εξασκεί το δικηγορικό του επάγγελμα στον Πύργο. Στις εκλογές του 1910 (28 Νοεμβρίου), στέλεχος ήδη του Κόμματος των Φιλελευθέρων, εκλέγεται για πρώτη φορά βουλευτής Αχαϊοήλιδος, περιοχή την οποία θα συνεχίσει να εκπροσωπεί σε όλες τις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Στις εκλογές της 12ης Μαρτίου 1912 επανεκλέγεται βουλευτής καθώς και σε εκείνες της 15ης Μαΐου 1915, οπότε και αρχίζει να ηγείται του ψηφοδελτίου της εκλογικής του περιφέρειας. Στη διάρκεια της βουλευτικής του θητείας ο Κ. Γόντικας διατέλεσε επανειλημμένα μέλος ή πρόεδρος κοινοβουλευτικών επιτροπών. Ενώ υπήρξε εισηγητής στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή για την αναθεώρηση του Συντάγματος το 1911. Το 1918 εκλέγεται μέλος της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής της Βουλής για τη σύνταξη σχεδίων και διοικητικών κωδίκων. Το Μάιο του 1920 εμφανίζεται ως εισηγητής του νομοσχεδίου «Περί Ανωνύμων Εταιρειών» ενώ το 1924 υπήρξε πιθανότατα πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για την προστασία της καλλιέργειας και εξαγωγής της σταφίδας, καθώς και για την προστασία της οινοπαραγωγής. Το 1927 διατελεί μέλος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για θέματα του Υπουργείου Συγκοινωνίας, επιτροπή που είχε ως αντικείμενο μελέτης τα υδραυλικά έργα, τα έργα ύδρευσης και οδοποιίας σε όλη την επικράτεια. Στις 12 Ιουλίου του 1912 παντρεύεται την Αφροδίτη, γόνο της οικογένειας Π. Παπανδροπούλου, εμπόρου και τοκιστή από την Πάτρα. Απέκτησαν πέντε παιδιά: την Πιπίνα-Χριστίνα, τον Βασίλη, τον Γιώργο, τον Παναγιώτη και τον μικρότερο Χαρίλαο. Το 1930 όλη η οικογένεια μετακομίζει και εγκαθίσταται μόνιμα στην Αθήνα. Ο Κωνσταντίνος Γόντικας ανέλαβε, για πρώτη φορά, υπουργικό αξίωμα στις 3/4/1923, στην κυβέρνηση Γονατά με τον διορισμό του ως υπουργού Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως (εξάμηνη θητεία, από 3/4/1923 έως 18/10/1923). Στη διάρκεια της ίδιας κυβέρνησης θα γίνει επίσης προσωρινά υπουργός Υγιεινής, Κοινωνικής Πρόνοιας και Αντιλήψεως και αμέσως μετά υπουργός Συγκοινωνίας (29 Σεπτεμβρίου 1923). Στις 11 Ιανουαρίου 1924, ο Κ. Γόντικας εκ νέου βουλευτής Αχαϊοήλιδος, ανέλαβε το υπουργείο Στρατιωτικών στην κυβέρνηση που συγκροτήθηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, αξίωμα το οποίο διατήρησε και στη διάρκεια της κυβέρνησης Γ. Καφαντάρη (από τις 6/2/1924 έως 12/3/1924). Τον επόμενο χρόνο, του ανατέθηκε ξανά το Υπουργείο Στρατιωτικών με πρωθυπουργό τον Ανδρέα Μιχαλακόπουλο από τις 9/3/1925 μέχρι τις 26/6/1925, οπότε εξαναγκάζεται σε παραίτηση από το στρατιωτικό κίνημα του Πάγκαλου. Υπουργός θα διατελέσει πάλι στις 4/7/1928, όταν διορίσθηκε υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων στην κυβέρνηση Ε. Βενιζέλου, αξίωμα που θα διατηρήσει μέχρι τις 2/1/1930. Η παραμονή του στο Υπουργείο αυτό σφραγίστηκε από την εισαγωγή για ψήφιση στη Βουλή σειράς εκπαιδευτικών νομοσχεδίων (1929), τα οποία σηματοδοτούν την αρχή της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης της κυβέρνησης Βενιζέλου ενώ συνδέθηκε με σημαντικά επίσης γεγονότα στο χώρο της Εκκλησίας. Στη διάρκεια της κυβέρνησης Βενιζέλου ο Κ. Γόντικας ανέλαβε προσωρινά και άλλα Υπουργεία: στις 26/8/1928 διορίζεται υπουργός Στρατιωτικών, στις 9 Αυγούστου 1929 αναλαμβάνει το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και στις 3 Οκτωβρίου του ίδιου έτους διορίζεται υπουργός Ναυτικών. Στις 10/1/1930 ο Κ. Γόντικας κλήθηκε να αναλάβει τη διοίκηση της Αγροτικής Τράπεζας που είχε ιδρυθεί λίγους μήνες πριν, (έναρξη εργασιών στις 26/9/1929), μετά από ολιγόμηνη θητεία του Στέφανου Δέλτα, οπότε και εγκαταλείπει την ενεργό πολιτική δράση. Στις 29/4/1932 εκλέγεται μέλος του Ανώτατου Οικονομικού Συμβουλίου (Α.Ο.Σ.). Ο Κ. Γόντικας παρέμεινε στη θέση του διοικητή της ΑΤΕ μέχρι το Μάρτιο του 1935, οπότε αποφάσισε να παραιτηθεί για λόγους υγείας. Μετά από λίγους μήνες σταμάτησε τη συνεργασία του και με το Ανώτατο Οικονομικό Συμβούλιο. Πέθανε στην Αθήνα, στις 13 Νοεμβρίου 1937.

Δελτίο περιγραφής Ιστορικού Αρχείου ΠΙΟΠ