Ο Πέτρος Αμπατζόγλου γεννήθηκε στο Νέο Ηράκλειο το 1931. Ο πατέρας του Ιωάννης Αμπατζόγλου καταγόταν από το Κέρκαγατς της Μικράς Ασίας και η μητέρα του, Αφροδίτη Δελαγραμμάτικα, από την Κωνσταντινούπολη. Το 1939 η οικογένειά του μετακόμισε στην οδό Ακαδημίας. Ο πατέρας του μετά από κάποιες αποτυχημένες επαγγελματικές προσπάθειες –δημιουργία επιχείρησης κέντρου διασκεδάσεως, θεάτρου και αργυροχρυσοχοείου–, την περίοδο της Κατοχής άνοιξε ένα γραφείο μεταφράσεων και δακτυλογραφήσεων. Την ίδια περίοδο, η υγεία του, μαθητή τότε, Πέτρου Αμπατζόγλου, διέτρεξε σοβαρό κίνδυνο, λόγω αβιταμίνωσης. Αποφοίτησε το 1950 και κατόπιν διαγωνισμού προσλήφθηκε από την Ηλεκτρική Εταιρία Αθηνών-Πειραιώς ως βοηθός τεχνίτη, για να προβιβασθεί σε κλητήρα και τέλος σε υπάλληλο του τμήματος δημοσίων σχέσεων. Εκεί εργάσθηκε για 15 χρόνια (1950-1966), οπότε για λόγους υγείας έλαβε πρόωρη σύνταξη. Παράλληλα και για σύντομο χρονικό διάστημα εργάσθηκε ως κειμενογράφος στη διαφημιστική Εταιρεία ΕΡΓΟΝ. Το 1964 παντρεύτηκε την αρχιτέκτονα Καίτη Παπανικολάου, η οποία ζούσε στο Λονδίνο, όπου εγκαταστάθηκε και ο ίδιος από το 1966 ως το 1974. Ταξίδεψε στην Ευρώπη και την Αμερική όπου με την υποτροφία Φορντ (Ford Foundation Grant) επισκέφθηκε το Πανεπιστήμιο της Αϊόβας στο πλαίσιο του Διεθνούς Προγράμματος Συγγραφέων. Ασχολήθηκε κυρίως με τη συγγραφή, και δευτερευόντως με τη φωτογραφία και το video film. Χρονογράφησε στον Τύπο και στο ραδιόφωνο.

Η πρώτη του δημοσίευση που σώζεται στο αρχείο ήταν το διήγημα «Το τελευταίο θαύμα», στο περιοδικό Αξιός, το 1950 και στη συνέχεια το διήγημα «Ο λύκος» στο περιοδικό Δρόμος, το 1957. Η έκδοση της πρώτης του συλλογής διηγημάτων Με τον Μινώταυρο κυκλοφόρησε το 1962. Το 1964 τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Διηγήματος και το 1988 με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Διηγήματος. Υπήρξε επίτιμος Εταίρος των Γραμμάτων του Πανεπιστημίου της Αϊόβα (USA). Πολλά έργα του μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά και ανθολογήθηκε στα ολλανδικά, τα ιταλικά και τα ουγγρικά, ενώ ο ίδιος μετέφρασε στα ελληνικά τον Λευκό θόρυβο του Ντελλίλο. Πέθανε στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2004, μετά από πολύμηνη θεραπεία στο νοσοκομείο λόγω κίρρωσης του ήπατος από την οποία έπασχε χρόνια.

Πρώτες Δημοσιεύσεις:

Νεανικές, χειρόγραφες εφημερίδες με τίτλο: Η μελέτη (1946) και Να γυρίσεις νικητής.

«Το εξάχρονο αγόρι», ποίημα που δημοσιεύθηκε στο Το φως της νεότητος (1949).

Εικοσιπέντε εκθέσεις μαθητών (έκδοση της Ηλεκτρικής Εταιρείας Πειραιώς, 1950).

«Το τελευταίο θαύμα», διήγημα στο περ. Αξιός (1950).

«Ο λύκος», διήγημα στο περ. Δρόμος (1957).

Έργο:

Με τον Μινώταυρο (διηγήματα, 1962), Ισορροπία τρόμου (μυθιστόρημα, 1964), Θάνατος μισθωτού (μυθιστόρημα, 1971), Η γέννηση του Σούπερμαν (μυθιστόρημα, 1972), Παραμύθια του Πέτρου (διηγήματα, 1974), Προσωπική αποκάλυψη (διηγήματα, 1978), Σημεία και τέρατα (μυθιστόρημα, 1981), Η αυτοκρατορία της Βροχίτσας (παιδικό μυθιστόρημα, 1982), Τι θέλει η κυρία Φρίμαν (μυθιστόρημα, 1987), Παύλος και Ελένη (μυθιστόρημα, 1990), Μια συνηθισμένη μέρα (μυθιστόρημα, 1992), Στη σιωπή του έρωτα (μυθιστόρημα, 1997), Περιπλάνηση στο παρελθόν (1999) και Πύργος των αινιγμάτων (μυθιστόρημα, 1999).

[Βιογραφικά στοιχεία από το αρχείο Φ.4.3? Ζήρας Αλέξης, «Πέτρος Αμπατζόγλου», Η μεταπολεμική πεζογραφία, τόμ. Β΄, εκδόσεις Σοκόλη, Αθήνα 1988? Γιαλουράκης Μανώλης, «Αμπατζόγλου Πέτρος», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, Χάρη Πάτση, τόμ. 1, Αθήνα 1968, και ο ιστότοπος http://www.biblionet.gr/author/11916/].

βλ. Αμπελά-Τερέντσιο, οικογένεια.

βλ. Αμπελά-Τερέντσιο, οικογένεια

Ο Σέρο Αμπραχαμιάν γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1950. Σπούδασε σχέδιο μόδας. Το 1970 ανακηρύχθηκε από το περιοδικό Γυναίκα ο καλλύτερος Έλληνας σχεδιαστής μόδας. Συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι, όπου σπούδασε στάιλινγκ, μάρκετινγκ, τεχνολογία υφάσματος, γούνα, δέρμα και ιστορία κοστουμιού. Έγινε μέλος των Ηνωμένων Γάλλων Στιλίστ και ταξίδεψε εκτεταμένα στην Ευρώπη, την Αμερική και σε χώρες της Μέσης Ανατολής. Στο Παρίσι συγχρωτίστηκε με πολλούς Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες και συνδέθηκε με τον Γιάννη Τσαρούχη, ο οποίος σχεδίασε τη Μέδουσα, σχέδιο το οποίο αργότερα ο Αμπραχαμιάν χρησιμοποίησε ως λογότυπο. Γύρισε στην Ελλάδα και συνεργάστηκε με γνωστές εξαγωγικές μονάδες ενώ λίγο πριν το θάνατο του δημιούργησε δική του επιχείρηση. Θεωρήθηκε ένας από τους πιο πρωτοπόρους Έλληνες σχεδιαστές μόδας. Πέθανε στην Νέα Υόρκη το 1983.

Πηγές σύνταξης βιογραφικού: Κυριακή Τσολάκη, «Ο διανοούμενος της μόδας», Πανσέληνος, ένθετο της εφημερίδας Μακεδονία, τχ. 176 (19.1.2003), σσ. 10-15.

Ο Βασίλειος - Απόλλων Αναγνωστάκης γεννήθηκε στις 15/12/1945 στην Τσαγκαράδα Βόλου Μαγνησίας, και μεγάλωσε στο Γεράνι Κυδωνίας Χανίων μέχρι την ενηλικίωσή του. Φοίτησε στο Α' Γυμνάσιο Αρρένων Χανίων.

Εισήχθη με εισαγωγικές στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, από όπου αποφοίτησε τον Φεβρουάριο του 1971. Μετά το πέρας των σπουδών του, υπηρέτησε δυόμιση χρόνια στο (τότε Βασιλικό) Ναυτικό, ενώ στη συνέχεια μετανάστευσε, τον Μάρτιο του 1974, για βιοποριστικούς λόγους στον Καναδά, όπου εργάστηκε ως αρχιτέκτονας, με ειδίκευση στη βαριά βιομηχανία.

Επέστρεψε στην Ελλάδα τον Φεβρουάριο του 2001 για να ασχοληθεί έκτοτε με το συγγραφικό – εκδοτικό του έργο (εκδόσεις ΙΔΕΟΡΑΜΑ). Στο εξωτερικό δημοσίευε τα έργα του ως Apollon R. Ellin (Απόλλων Ρ. Έλλην).

Μελέτησε για πάνω από δύο δεκαετίες τη μουσικοχορευτική παράδοση του Πόντου και έγραψε ένα πεντάτομο έργο για την καταγωγή, εξέλιξη και κατασκευή της Ποντιακής λύρας (κεμεντζέ) και την καταγωγή του βιολίσματος στην περιοχή του Πόντου. Ασχολήθηκε επίσης συστηματικά με την έρευνα και ανάλυση της αρχαϊκής ελληνικής γραμματείας μέσω ηλεκτρονικών υπολογιστών, από μαθηματική, φιλοσοφική, μουσική και αστρονομική σκοπιά.

 Κατά την επιστροφή του στην Ελλάδα άρχισε να μελετά με πάθος τα ελληνικά δημοτικά τραγούδια, εστιάζοντας κυρίως στα ριζίτικα, τα δημοτικά τραγούδια της ιδιαίτερης πατρίδας του.

Απεβίωσε στα Χανιά στις 30/06/2013.

Με ιδιόχειρη διαθήκη του, ένα χρόνο πριν το θάνατό του, κληροδότησε στη Βιβλιοθήκη του ΠΚ, την οποία επισκεπτόταν συχνά για μελέτη, το σύνολο της βιβλιοθήκης και του αρχείου του.

ΕΚΔΟΘΕΝΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ:

ΑΠΟΛΛΩΝ Ρ. ΕΛΛΗΝ (APOLLON ROLT ELLIN)

(ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ - ΑΠΟΛΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ)

ΒΙΒΛΙΑ - BOOKS

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΔΑ -PUBLICATIONS ΙΝ CANADA

ELLIN, APOLLON ROLT: 'An Algorithm of "Design " for the Optimization of Building Layouts with Rectangular Rooms (A Computer Approach)." Canada: Vancouver, British Columbia: Swan Wooster Engineering Print Shop, 1978. [138 p. in various pagings; ill; 29 cm]. Subject: Architectural design - Data processing, Mathematical optimization - Data processing, Room layout (dwelling) -Data processing, Algorithms.

ELLIN, APOLLON ROLT: "An Algorithm of "Design " for the Optimization of Building Layouts with Rectangular Rooms (A Computer Approach). " Canada: Vancouver, British Columbia: Swan Wooster Engineering Print Shop, second edition, 1979. [338 p., diagrams, tables, 29 cm]. Subject: Architectural design - Data processing, Mathematical optimization -Data processing, Room layout (dwelling) -Data processing, Algorithms.

ELLIN, APOLLON ROLT: "An Approach for a Computer Optimization of Building Layouts" in Vancouver, British Columbia: Swan Wooster Engineering Print Shop, 1979. [338 p., diagrams, tables, 29 cm]. Subject: Architectural design - Data processing, Mathematical optimization - Data processing, Room layout (dwelling) -Data processing,

ELLIN, APOLLON ROLT: Easy word games? Canada: Montreal, Quebec, 1983. [[41] p.; 28 cm]. Mathematical recreations, Word games.

ELLIN, APOLLON ROLT: Phyge stous skoteinous aiones: poiese [Flight in dark ages: poetry]. Canada: Vancouver, British Columbia, 1990. [63p., ports.; 22 cm].

ELLIN, APOLLON ROLT: Satyrikon. Canada: Vancouver, British Columbia, 1990. [[35] leaves: all ill.; 28 cm], ports.; 22 cm]. Collection of cartoons.

ELLIN, APOLLON ROLT: Woolly Willy the lamb. Canada: Vancouver, British Columbia, 1990. [[63] leaves: all ill.; 28 cm]. Collection of cartoons.

ELLIN, APOLLON ROLT: Westward Ho! Canada: Vancouver, British Columbia, 1990. [[51] leaves: all ill; 28 cm]. Collection of cartoons.

ELLIN, APOLLON ROLT: Pontic Lyra: The Trapezountian Kementze or Kamanche (The Bowed Greek Pandora or Trichordon).Instrument, Music, Dance, and Dress, Their Origin and Evolution. Canada: Vancouver, British Columbia, 2000. [147 p., drawings, diagrams, tables, ill.; 46 x 72 cm].

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ - PUBLICATIONS IN GREECE

ELLIN, APOLLON R: The "Mensa Canada" Superbrain Test #8 (September 19, 1981). Mathematical Proof of Infinite Solutions Instead of the Given [Single] One. Athens - Greece: published by Apollon R. Ellin2001. [ISBN: 960-91588-8-9].

ELLIN, APOLLON ROLT: Φυγή στους σκοτεινούς αιώνες. Ποίηση. [Flight in dark ages. Poetry].. Αθήνα, 2001. [46 σ., 21 εκ.]. [Athens, Greece, 2001] [. [ISBN: 960-91588-4-6].

ΕΛΛΗΝ, ΑΠΟΛΛΩΝ (Ellin, Apollon Rolt): Κλειστός Κύκλος. Χάος - Σοφία. Περιλαμβάνει φωτογραφίες και έργα ζωγραφικής του Απόλλωνος Ρ. Έλλην. [Closed Circle. Chaos -Sophia. Poetry. Includes photographs and art work of Apollon Rolt Ellin]. Αθήνα, 2002.

ELLIN, APOLLON ROLT: Modern Greek Erotic Humor and Bawdy Gestures. Greece: Athens, 2001. [256 p., ill.; 29.5 cm]. [ISBN: 960-91588-03].

ELLIN, APOLLON ROLT: Pontic Lyra: The Trapezountian Kementze or Kamanche (The Bowed Greek Pandora or Tr ichor don). Instrument, Music, Dance, and Dress, Their Origin and Evolution. Greece: Athens, 2001. [147 p., drawings, diagrams, tables, ill.; 29.5 χ 42 cm]. [ISBN: 960-91588-2-X].

ELLIN, APOLLON ROLT: Origins of Bowing: Radical New Theories and the Pontic Lyra. Greece: Athens, 2001. [646 p., ill.; 35 drawings of the Pontic Lyra in A3 size folded in half size, 29.5 cm]. [ISBN: 960-91588-1-1].

ELLIN, APOLLON ROLT: Origins of Bowing: Radical New Theories and the Pontic Lyra. Second edition in three volumes. Greece: Athens, 2002. [c. 1000 p., ill.; 35 drawings of the Pontic Lyra in A3 size folded in half size, 29.5 cm].

ELLIN, APOLLON ROLT: Swimming Safety at the Beach: An Oceanographic Perspective. Greece: Athens, 2001. [90 p., ill.; 29.5 cm]. [ISBN: 960-91588-3-8].

ELLIN, APOLLON ROLT [BASILEIOS-APOLLON ANAGNOSTAKES]: Enas algorithmos "schediou" gia ten ariste organose orthogonion choron monorophon kterion [An algorithm of "design" for the optimum organization of single floor buildings]. Diploma Thesis of Basileios-Apollon Anagnostakes (Apollon Rolt Ellin) submitted and approved in February of 1971 at the Aristoteleion University of Thessalonike Polytechnic School, Department of Architecture, Seat of Interior Design, professor Demetrios Fatouros. Includes also a documented account on the history of the Diploma Thesis, reference to its translation into two English editions and, application in the detailed design of two buildings at the Computing Centre of the University of British Columbia. Greece: Athens, 2001. [Approx. 600 pages, illus., diagrams, tables, graphs, drawings, 29.5 cm]. [ISBN: 960-91588-7-0].

ELLIN, APOLLON R: Art & Photography of Apollon R. Ellin, 1958-1980. Including in this collection: 10 drawings of ancient Greek statues in the museum of Chania, Crete, 1966, - 5 architectural drawings of a traditional house in Beroia, Macedonia, with 3 photographs, 1967, - 19 photographs of the old Venetian town of Chania, Crete, 1964-1967, - 25 photographs of the Samaria gorge, Crete, 1967. Greece, Athens: 2002. [Frontispiece photo, foreword text, , 37 drawings and paintings, 2 sculpture drawings, 5 architectural drawings, 58 photographs, ill.; 29.5 χ 42 cm].

ΕΛΛΗΝ, ΑΠΟΛΛΩΝ P.: Φίκα: To ερωτικό Cyborg. Συλλογή 14 σχεδίων. Αθήνα, 2002. [15 φύλλα, σχέδια; 29,5 εκ.]

ΕΛΛΗΝ, ΑΠΟΛΛΩΝ P.: Κρήτη: Φωτογραφίες της δεκαετίας του 1960. Η παλιά Ενετική πόλη των Χανίων - 17 φωτογραφίες. Το φαράγγι της Σαμαριάς - 23 φωτογραφίες. Αθήνα, 2002. [41 φύλλα, 40 φωτογραφίες, 29,5 εκ.]

ΕΛΛΗΝ, ΑΠΟΛΛΩΝ P.: Γυμνό σώμα: Αναφορικά σχέδια για τις οπτικές τέχνες. 13 Ηράκλεια πρότυπα, 9 Αμαζονικά πρότυπα. Αθήνα, 2002. [26 φύλλα, 22 σχέδια; 29,5 εκ.].

ΕΛΛΗΝ, ΑΠΟΛΛΩΝ P.: Ιαπωνία: ; Ένα φωτογραφικό οδοιπορικό, καλοκαίρι 1969. Με 30 φωτογραφίες. Περιλαμβάνονται 10 φωτογραφίες από το Σίντο φεστιβάλ εις το Κυότο. Αθήνα, 2002. [33 φύλλα, 30 φωτογραφίες, 29,5 εκ.]

ΕΛΛΗΝ, ΑΠΟΛΛΩΝ P.: Τέχνη & Φωτογραφία του Απόλλωνος Ρ. Ελλην. Μια συνοπτική ιστορική τεκμηρίωση 1949 - 1980. Αθήνα, 2002. [10 φύλλα κείμενο + 114 σχέδια [φύλλα], 11 χάρτες [φύλλα], 2 γεωμετρικά σχέδια φυλακτών. 4 γλυπτά σχέδια, 5 αρχιτεκτονικά σχέδια, 13 φωτογραφίες; 29,5 εκ..]

ΕΛΛΗΝ, ΑΠΟΛΛΩΝ P.: Γυμνές απόγονοι της Πανδώρας. 104 σχέδια γυναικείων γυμνών. Εκ του αρχείου του Απόλλωνος Ρ. Έλλην. Αθήνα, 2002. [108 φύλλα, 104 σχέδια, 29,5 εκ.]

ΕΛΛΗΝ, ΑΠΟΛΛΩΝ P.: Άρτεμις Ολυμπία. 14 σχέδια γυμνών αθλητριών, 4 σχέδια εταίρων. Αθήνα, 2002. [22 φύλλα, 18 σχέδια, 29,5 εκ.]

ELLIN, APOLLON ROLT: Pontic kementze (kamanche). The bowed Greek three-stringed (trichordon) pandora (fanduri) from Caucasus. A rare instrument documentation. Including an old Aegean lyre bow documentation. Athens - Greece, 2002. [22 p., 26 photographs, some in color, of the Pontic kementze, 6 photographs, one in color, of the Aegean lyre bow, 2 figures, 29.5 cm x 42 cm].

ELLIN, APOLLON R. (ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ - ΑΠΟΛΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ): Lamb. Cartoon strips. Εκδόσεις «Ιδεόραμα», Αθήναι, 2006. [Φωτογρ. Α. R. Ellin. - Part I, 24 single panel cartoons. Part II 18 daily newspaper strip cartoons. Part III, 10 full page "Sunday" newspaper edition cartoons. Character study 16 plates of drawings. 28 cm.].

ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ, ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ - ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ: Ριζίτικοι αντίλαλοι. Τραγούδια ιαμβικά, δεκαπεντασύλλαβα, ανομοιοκατάληκτα στο ιδίωμα της Επαρχίας Κυδωνιάς της Δυτικής Κρήτης του 1949-1957. Γεράνι - Κυδωνίας - Χανίων - Κρήτης. Εκδόσεις «Ιδεόραμα», Απρίλιος 2006. [89 σελ., εγχρ. φωτογρ., χάρτες, διαγράμματα, 29,5 εκ].

ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ, ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ - ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ: Ριζίτικοι αντίλαλοι - Τόμος Α'. Τραγούδια ιαμβικά, δεκαπεντασύλλαβα, αν ομοιοκατάληκτα στο ιδίωμα της ορεινής Β.Δ. Επαρχίας Κυδωνίας της Δυτικής Κρήτης του 1949-1957. Δευτέρα έκδοση. Γεράνι - Κυδωνίας - Χανίων - Κρήτης. Εκδόσεις «Ιδεόραμα», 2007.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ, ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ - ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ: Ριζίτικοι αντίλαλοι - Τόμος Β'. Τραγούδια ιαμβικά, δεκαπεντασύλλαβα, ανομοιοκατάληκτα στο ιδίωμα της ορεινής Β.Δ. Επαρχίας Κυδωνίας της Δυτικής Κρήτης του 1949-1957. Γεράνι - Κυδωνίας - Χανίων -Κρήτης. Εκδόσεις «Ιδεόραμα», 2007

MULTIMEDIA PUBLICATIONS ΙΝ CANADA

ELLIN, APOLLON R.: Pontic Greek Lyra [Kementze or Kamanche] Playing and Traditional Pontic Folk Dancing. Performances from North American Pontic Groups. The Video is Subtitled in English. Video Production © 2000 by Apollon R. Ellin, Vancouver, B.C., Canada. The video is approximately 25 minutes long.

MULTIMEDIA PUBLICATIONS ΙΝ GREECE

ELLIN, APOLLON R.: Origins of Bowing: Radical New Theories and the Pontic Lyra. A Multimedia CD-ROM. Greece, Athens, 2001. ISBN 960-91588-5-4.

Ο Αναγνωστόπουλος Παναγιώτης γεννήθηκε στην Ανδρίτσαινα το 1790, όπου έμαθε και τα πρώτα γράμματα. Το 1808 μαζί με την οικογένειά του εγκαταστάθηκε στη Σμύρνη, και σε ηλικία 20 χρόνων μετέβη στην Οδησσό της Ρωσίας, όπου εργάστηκε ως υπάλληλος στο εμπορικό του Θανάση Σέκερη.

Στην Οδησσό γνώρισε τους πρώτους Φιλικούς (Σκουφά, Τσακάλωφ, Ξάνθο), μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Σκουφά και θεωρείται ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας. Ο Εμμανουήλ Ξάνθος στέλνει στην Εθνοσυνέλευση το 1843 μια ιδιόγραφη αναφορά η οποία φυλάσσεται στα αρχεία της Εθνικής Βιβλιοθήκης, με αριθμό 9142 και στην οποία μεταξύ άλλων αναφέρει ότι «οι πρώτοι συσκεφθέντες και αρχίσαντες το έργον εις Οδησσόν κατά τον Νοέμβριο του 1814 έτους, ήσαν τέσσερα άτομα, ο Νικόλαος Σκουφάς εκ της Άρτης, ο Αθανάσιος Φίρου Τσακάλωφ, Ιωαννίτης, ο Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος, Πελοποννήσιος και ο Εμμανουήλ Ξάνθος εκ της Πάτμου…». Μετά το 1818 (θάνατος Σκουφά – μετάβαση Τσακάλωφ στην Ιταλία) έμειναν με τον Ξάνθο οι στυλοβάτες της Φιλικής Εταιρείας.

Κατήχησε στη Φιλική Εταιρεία ανθρώπους οικονομικά ισχυρούς (Παναγιώτη Σέκερη, Ασημάκη Κροκιδά) που λειτούργησαν, ως οικονομικοί ενισχυτές της Εταιρείας, αλλά και άλλους σημαντικούς αγωνιστές (Αναγνωσταρά, Δημητρόπουλο, Νεόφυτο Δούκα). Ως εκ τούτου θεωρείται ανεκτίμητη η προσφορά του στην προκοπή της Εταιρείας και στην προετοιμασία του Μεγάλου Σηκωμού του Γένους.

Ο Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος έπεισε το Δημήτριο Υψηλάντη να κατέβη στο Μοριά και τον συνόδευσε από την Αυστρία του Μέτερνιχ στην επαναστατημένη Ελλάδα, με διαβατήρια που εξέδωσε ο Ρώσος διοικητής Ίντσωφ. Ο Αναγνωστόπουλος ταξίδεψε με το όνομα Σωστοπόπουλος Αθανάσιος, έμπορος, και ο Υψηλάντης με το όνομα Χαρίτος, Διευθυντής του Εμπορικού οίκου .

Έφθασαν στο Μοριά στις 19 Ιουνίου 1821 και ήταν ο πολιτικός σύμβουλος του Δ. Υψηλάντη, ώστε να μην μπορούν εύκολα να τον αποπροσανατολίσουν οι κοτζαμπάσηδες, καθότι ήταν ενημερωμένος για τις πρακτικές των προκρίτων. «Πολεμούμε, για να ζήσουμε κι εμείς και να τους κάνουμε να ζήσουνε κι αυτοί (οι Τούρκοι) κάτω από νόμους δίκαιους, ανθρωπινούς. Εμείς δεν πολεμάμε τους Τούρκους, τα άτομά τους, μα κατά της Τυραννίας», έλεγε ο Αναγνωστόπουλος εξηγώντας το πλατύ νόημα του Ελληνικού αγώνα, τον οποίο τοποθετούσε πάνω από φυλετικά και εθνικά μίση. Η συγκεκριμένη στάση ζωής οδήγησε στον παραγκωνισμό τόσο του Δ. Υψηλάντη όσο και του ίδιου του Αναγνωστόπουλου.

Στην Καποδιστριακή περίοδο διορίστηκε «έκτακτος επίτροπος Ηλείας» και από το 1831 ως το 1843 διετέλεσε διαδοχικά Διοικητής Σπάρτης, Σύρου, Εύβοιας και Θήρας. Το 1843 διορίστηκε Σύμβουλος Επικρατείας και αργότερα Νομάρχης Λακωνίας και Μεσσηνίας.

Πέθανε το 1854 στην Αθήνα από χολέρα, επιδημία που είχε μεταδοθεί στην πρωτεύουσα από τα αγγλογαλλικά στρατεύματα κατοχής.

Ο Σωτήρης Αναγνωστόπουλος γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1899. Απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων και της Αεροπορικής Σχολής ΣΕΔΕΣ, έλαβε μέρος στη Μικρασιατική Εκστρατεία με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού πεζικού, προτάθηκε μάλιστα για προαγωγή επ’ ανδραγαθία. Κατόπιν συνέχισε την εκπαίδευσή του στις ανώτερες Σχολές Πολέμου της Ελλάδας και της Γαλλίας. Αποστρατεύθηκε με τον βαθμό του Υποστράτηγου.

[Πηγή βιογραφικού: «Κατάλογος των μικρασιατικών αρχείων του ΕΛΙΑ», καταγραφή που πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1996 ως τον Μάρτιο του 1997, για λογαριασμό του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού (ΙΜΕ), ερευνητική ομάδα: Μιχάλης Βαρλάς, Έφη Κάννερ, Αιμιλία Σαλβάνου.]

Ο Ευστάθιος Χ. Ανανιάδης γεννήθηκε στη Δάφνη Καλαβρύτων (Στρέζοβα) στις 3 Ιουνίου 1886. Τελείωσε το γυμνάσιο Καλαβρύτων και εν συνεχεία σπούδασε στη Νομική Αθηνών, της οποίας αναγορεύθηκε διδάκτωρ το 1907 ή 1908. Έγινε δεκτός στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών και αποφοίτησε με τον βαθμό του εφέδρου ανθυπολοχαγού. Έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-1913, τραυματίστηκε στη μάχη του Κιλκίς (19-21 Ιουνίου 1913), τιμήθηκε με τον Αργυρό Σταυρό του Σωτήρος και μονιμοποιήθηκε στο στράτευμα. Το 1914 διορίστηκε πάρεδρος στο Πρωτοδικείο και το 1915 μετατάχθηκε στο Σώμα Στρατιωτικής Δικαιοσύνης που είχε συσταθεί λίγο νωρίτερα. Υπηρέτησε ως πρόεδρος Στρατοδικών Θεσσαλονίκης και Αθηνών. Στη διάρκεια της μικρασιατικής εκστρατείας ήταν πρόεδρος του Στρατοδικείου Προύσης. Εν συνεχεία, χρημάτισε διευθυντής Στρατιωτικής Δικαιοσύνης στο Υπουργείο Στρατιωτικών και Βασιλικός Επίτροπος στο Αναθεωρητικό Δικαστήριο, του οποίου έγινε πρόεδρος το 1940 (με τον βαθμό του Αντιστράτηγου). Το 1945 διορίστηκε πρόεδρος του Δικαστηρίου Εγκληματιών Πολέμου και αρχηγός των Σωμάτων Ασφαλείας. Αποστρατεύθηκε τον Αύγουστο του 1946 και τιμήθηκε με τον Ανώτερο Ταξιάρχη του Τάγματος Γεωργίου Α΄. Το 1948 διορίστηκε μέλος της Επιτροπής Ολυμπίων και Κληροδοτημάτων. Το 1950 διορίστηκε μέλος του υπηρεσιακού δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων. Εισηγήθηκε τον στρατιωτικό ποινικό κώδικα και μετέσχε σε νομοπαρασκευαστικές επιτροπές.

Το 1914 νυμφεύθηκε τη Γεωργία Σακελλαριάδου από το Σοπωτό Καλαβρύτων, εγγονή του αγωνιστή του 1821 Ιωάννη Σακελλαριάδη.

[Τα στοιχεία για το βιογραφικό προέρχονται από το βιβλίο του Π. Δ. Δημητρακόπουλου: Δάφνη Καλαβρύτων, Θεσσαλονίκη 1977 και από το αρχείο].

Ιδιοκτήτης ή διαχειριστής του θεάτρου «Σμύρνη».

Ο Χρήστος Αναστασιάδης γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1910. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και αρκετά νέος επηρεάστηκε από τις κοινωνικές θεωρίες του μαρξισμού παίρνοντας ενεργό μέρος στο φοιτητικό και εργατικό κίνημα. Συμμετείχε στη μεγάλη φοιτητική απεργία του 1929 στη διάρκεια της οποίας συνδέθηκε με την Αριστερή Αντιπολίτευση και τον τροτσκισμό. Στο πρόγραμμα του τροτσκισμού και της 4ης Διεθνούς αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του.
Από το Αρχείο του Μαρξισμού βρέθηκε μετά το σχίσμα του 1934 στις ομάδες «Μπολσεβίκος» και «Νέος Δρόμος» και κατόπιν στην ΕΟΚΔΕ (Ενιαία Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας) που σχηματίστηκε από την ένωση όσων φύγανε από το Αρχείο με την ΟΚΔΕ (Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας) του Παντελή Πουλιόπουλου (που είχε σχηματιστεί από την ένωση της ομάδας «Σπάρτακος» με άλλες ομάδες). Μέχρι την εκτέλεση του Πουλιόπουλου το 1943 στο Νεζερό, ο Χρήστος Αναστασιάδης υπήρξε ο στενότερος συνεργάτης του και αυτός που διέσωσε τα κείμενα του και τα αρχεία της οργάνωσης κατά τη διάρκεια της κράτησή τους στο στρατόπεδο της Ακροναυπλίας και μετά. Ο Αναστασιάδης «ήταν ο δημοσιογράφος της οργάνωσης, η εφημερίδα, το περιοδικό, οι εκδόσεις…», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο σύντροφός του Β. Σγουρός. Υπήρξε ο ζωντανός συνδετικός κρίκος της νέας γενιάς με το προπολεμικό εργατικό κίνημα, τις ιδέες της Aριστερής Aντιπολίτευσης και τον τροτσκισμό, επανεκδίδοντας μεταξύ άλλων σημαντικά κείμενα του Πουλιόπουλου, τους τόμους του Σπάρτακου, του Προλετάριου και του Διεθνιστή της Κατοχής στη σειρά των εκδόσεων της Πρωτοποριακής Βιβλιοθήκης. Από τον Ιούλιο του 1946, ο Αναστασιάδης ήταν μέλος του ΚΔΚΕ (Κομμουνιστικού Διεθνιστικού Κόμματος Ελλάδας -Ελληνικό τμήμα της 4ης Διεθνούς), που συγκροτήθηκε στο ενοποιητικό συνέδριο όλων των τεταρτοδιεθνιστικών οργανώσεων. Στη διάρκεια της δικτατορίας του 1967, το ΚΔΚΕ, δια χειρός Χρήστου Αναστασιάδη, έβγαζε τρία παράνομα πολυγραφημένα έντυπα την Εργατική Πάλη ως πολιτικό όργανο, την 4η Διεθνή, ως θεωρητικό και τον Αγωνιστή. Μετά την πτώση της δικτατορίας το ΚΔΚΕ που μετονομάστηκε σε ΟΚΔΕ (Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας) έβγαζε την εβδομαδιαία εφημερίδα Εργατική Πάλη και το θεωρητικό περιοδικό Μαρξιστικό Δελτίο.
Η πολιτική αρθρογραφία του και το μεταφραστικό έργο του (κυρίως από τα γαλλικά) ήταν πολύ πλούσια και σημαντικά.
Ο Χ. Αναστασιάδης εργάστηκε για πολλά χρόνια ως επιμελητής και διορθωτής κειμένων στο Βήμα.
Ήταν παντρεμένος με την Ειρήνη, το γένος Καρακώστα, με την οποία δεν είχαν παιδιά.
Πέθανε στην Αθήνα στις 12 Σεπτεμβρίου 1987 από καρδιακό επεισόδιο.
[Τα στοιχεία αντλήθηκαν από το βιογραφικό σημείωμα που επιμελήθηκε ο Βαγγέλης Σακκάτος στο Χρήστος Αναστασιάδης, Ο τροτσκισμός και η εποχή μας. Πολιτικά και ιστορικά κείμενα. 1. Παράνομο «Μαρξιστικό Δελτίο» 1959-1967 2. «Μαρξιστικό Δελτίο» 1979-1986. Επιμέλεια, εισαγωγή, βιογραφικά, σημειώσεις Βαγγέλης Σακκάτος. Αθήνα, Πρωτοποριακή Βιβλιοθήκη, 2003].

Πολιτικός επιστήμονας με μεταπτυχιακές σπουδές στο Στρασβούργο. Έχει υπηρετήσει σε καίριες θέσεις σε ευρωπαϊκά όργανα, μεταξύ των οποίων και σε αυτή του Διευθυντή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. της ΝΕΡΙΤ Α.Ε.
Πηγή: http://www.typologies.gr/ [ημερομηνία πρόσβασης: 11/9/2020]

Δικηγόρος και ο μακροβιότερος δήμαρχος Σερρών, εκλέχτηκε 4 φορές δήμαρχος Σερρών (1964 - 1967, 1975-1978, 1979-1982, 1987-1990)

Η Τζούλια Ανδρειάδου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1937. Είναι κόρη του Δημητρίου Ανδρειάδη (1896-1970) και της Ελένης Στεφάνου (1905-1993) -που κατάγονται από την Κωνσταντινούπολη και τον Πόντο (Σαμψούντα) αντίστοιχα- και αδελφή της ποιήτριας Κοραλίας Θεοτοκά.

Φοίτησε στο Δημοτικό στη Σχολή Αδαμοπούλου και στο Γυμνάσιο στη Σχολή Χατζιδάκη. Από το 1956 ως το 1959 εργάσθηκε στις Γραφικές Τέχνες (Χ. Καρμίρη) φοιτώντας παράλληλα, τα απογεύματα, στη Σχολή Ζωγραφικής του Κ. Ηλιάδη.

Το 1959 πήγε στο Παρίσι, όπου σπούδασε ζωγραφική στην Ακαδημία Ζωγραφικής του Andre Lhote και γαλλική γλώσσα στη Σορβόνη. Το 1960 έγινε δεκτή στην Ecole des Beaux-Arts, με δάσκαλο τον M. Brianchon και παράλληλα φοίτησε σε σχολή προσωπολογίας στο Παρίσι.

Η συμμετοχή της στον ελληνικό εικαστικό χώρο ξεκίνησε το 1960 με την ΣΤ΄ Πανελλήνιο. Έχει λάβει μέρος σε περισσότερες από εκατό ομαδικές εκθέσεις και έχει πραγματοποιήσει δεκατέσσερις ατομικές. Από το 1960 ως το 1971 εργάστηκε ως μακιγιέζ σε ελληνικές και ξένες ταινίες. Το 1976-77 παρακολούθησε Ιστορία της Τέχνης στην Α.Σ.Κ.Τ. με την Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα. Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας.

Έχει γράψει και εικονογραφήσει τέσσερα βιβλία για παιδιά. Έχει φιλοτεχνήσει εξώφυλλα λογοτεχνικών βιβλίων, εκδόσεων του Πανεπιστημίου Κρήτης και βιβλίων για παιδιά. Έχει συνεργαστεί εικαστικά σε πολλά τεύχη του περιοδικού Η Λέξη. Το 2010 κυκλοφόρησε το βιβλίο της Σε χαμηλή πτήση. Κείμενά της δημοσιεύονται στον ιστότοπο www.artviews.gr

Είναι παντρεμένη με τον σκηνοθέτη κινηματογράφου, Γιώργο Σταμπουλόπουλο και έχουν μία κόρη, την Άρτεμι, και έναν γιο, τον Νικόλα.

Αναλυτικές πληροφορίες για την Τζούλια Ανδρειάδου και το έργο της στην προσωπική της ιστοσελίδα: www.andriadou.gr

Ελληνίδα λογοτέχνις με καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Ζαναντρίς.

Πολυσχιδής προσωπικότητα –ζωγράφος και γλύπτρια, ξεναγός, συγγραφέας και μεταφράστρια–, η Νέλλη Ανδρικοπούλου γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1921. Σε ηλικία 15 χρονών μετακομίζει με την οικογένεια της στην Αθήνα. Το 1939, ένα χρόνο πριν από το ξέσπασμα του πολέμου, εγγράφεται στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με δάσκαλο τον Δ. Μπισκίνη, και την επόμενη χρονιά παρακολουθεί και το εργαστήριο του Κ. Παρθένη. Το 1943 μεταπηδά στο εργαστήριο γλυπτικής του Μ. Τόμπρου. Τον Δεκέμβριο του 1945 θα επιβιβαστεί, μαζί με άλλες προσωπικότητες, στο θρυλικό πλοίο Mataroa, με προορισμό το Παρίσι. Εκεί σπουδάζει γλυπτική με τη Mme Lavrillier, μαθήτρια του Bourdelle, και παράλληλα σχέδιο και γλυπτική στην Ακαδημία Grande Chaumière, με δάσκαλο τον Ossip Zadkine. Το 1947 συμμετέχει σε ομαδική έκθεση στο «Ελληνικό Σπίτι» στη Διεθνή Πανεπιστημιούπολη του Παρισιού με 3 γλυπτά και μια τέμπερα. Στα τέλη της χρονιάς όμως θα επιστρέψει στην Ελλάδα. Στην Πανελλήνιο Έκθεση του 1948 γνωρίζεται με τον Ν. Εγγονόπουλο, με τον οποίο θα παντρευτεί δύο χρόνια αργότερα και θα αποκτήσει το 1951 ένα παιδί, τον Πάνο. Χωρίζουν το 1954. Το 1949 εκθέτει με την καλλιτεχνική ομάδα Αρμός στο Ζάππειο Μέγαρο. Έχοντας αποφοιτήσει από την νεοϊδρυθείσα Σχολή Ξεναγών, συνεργάζεται με τον ΕΟΤ περιοδεύοντας ως ξεναγός στα ελληνικά νησιά κατά το διάστημα 1955–1959. Από το 1959 έως το 1963, πάντα σε συνεργασία με τον ΕΟΤ, διευθύνει το θέαμα Ήχος και Φως της Ακροπόλεως Αθηνών και δημιουργεί το θέαμα Ήχος και Φως της Ρόδου. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 έως τα τέλη της δεκαετίας του 1970 ταξιδεύει, με κρουαζιέρες στη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα, δίνοντας διαλέξεις και παράλληλα σχεδιάζοντας. Τις επόμενες δεκαετίες καταδύεται στον κόσμο της συγγραφής («Άγνωστες πτυχές από το έργο του Ν. Εγγόνοπουλου», Η Λέξη, τχ. 77, 1988 / «Σημειώσεις για την Πάτμο του Χαίλντερλιν», Νέα Εστία, τ. 131, 1992 / «Βάλτερ Μπένγιαμιν ή Η πορεία του θραύσματος», Νέα Εστία, τ. 133, 1993 / Επί τα ίχνη του Νίκου Εγγονόπουλου, εκδ. Ποταμός, 2003 / Το Ταξίδι του Ματαρόα, 1945, εκδ. Εστία, 2007), αλλά και της μετάφρασης (Φ. Χαίλντερλιν, «Πάτμος», Νέα Εστία, τ. 133, 1992, E. M. Forster, Ο Δρόμος από τον Κολωνό, εκδ. Ερμείας, 1994 / μια ανέκδοτη μετάφραση του Über den Fetischcharakter in der Musik und die Regression des Hörens του Τ. W. Adorno, / Walter Benjamin, Μονόδρομος, εκδ. Άγρα, 2004, για τη μετάφραση του οποίου θα κερδίσει το 2005 το Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης). Λίγο πριν από το θάνατό της το 2014 η Νέλλη Ανδρικοπούλου ανέθεσε στο ΜΙΕΤ να καταγράψει το σύνολο των έργων της (683 –ως επί το πλείστον ζωγραφική και σχέδια σε χαρτί–, συμπεριλαμβανομένων και 59 έργων άλλων καλλιτεχνών). Κατόπιν γενναιόδωρης προσφοράς της οι συλλογές του ΜΙΕΤ εμπλουτίστηκαν με 165 έργα της (εκ των οποίων 15 διπλής όψεως).

Επικεφαλής εστιατορίου "Διόνυσος"

Ο Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος (20 Αυγούστου 1919 - 10 Νοεμβρίου 2000) ήταν Έλληνας δικηγόρος, υπουργός, διορισμένος πρωθυπουργός της Ελλάδας από το δικτατορικό καθεστώς του Ιωαννίδη το 1973-1974.
Γεννήθηκε στο Ψάρι Τριφυλίας και σπούδασε στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Σικάγου. Έγινε Υπουργός Οικονομικών (1967-71) στην Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Κόλλια 1967 και Εσωτερικών (1971-73) επί δικτατορίας (Κυβέρνηση Γεώργιου Παπαδόπουλου 1967). Όταν ο Γεώργιος Παπαδόπουλος και ο Σπύρος Μαρκεζίνης ανατράπηκαν από το πραξικόπημα Ιωαννίδη τον Νοέμβριο 1973, διορίστηκε από τη νέα Χούντα του Ιωαννίδη Πρωθυπουργός και Υπουργός Συντονισμού και Προγραμματισμού και Υπουργός Οικονομικών, μέχρι τη Μεταπολίτευση (1974), σχηματίζοντας την Κυβέρνηση Αδαμαντίου Ανδρουτσόπουλου.

Nαύαρχος, αγωνιστής του 1821.

Σκηνογράφος - ενδυματολόγος

Ο Πέτρος Ανταίος [Σταμάτης] (ψευδώνυμο του Σταύρου Γιαννακόπουλου) γεννήθηκε στην Προύσα το 1920 και µεγάλωσε στη Μυτιλήνη. Συγγραφέας και λογοτέχνης, ο Π. Ανταίος σπούδασε στην Ανώτατη Εµπορική Σχολή και αρκετά χρόνια αργότερα στο Λογοτεχνικό Ινστιτούτο Γκόγκε της Μόσχας. Το όνοµά του είναι συνυφασµένο µε την ΕΠΟΝ, καθώς υπήρξε από τα ιδρυτικά της στελέχη ενώ η στράτευσή του στις αριστερές νεολαίες αρχίζει από τα χρόνια της δικτατορίας του Μεταξά. Συµµετείχε στην ίδρυση της αντιστασιακής οργάνωσης Φιλική Εταιρεία Νέων και διετέλεσε πρόεδρος του ΕΑΜ Νέων. Μέλος του Κεντρικού Συµβουλίου και του Προεδρείου της ΕΠΟΝ, διετέλεσε στη συνέχεια επικεφαλής των επονιτών ανταρτών του ΕΛΑΣ. Έζησε 25 χρόνια ως πολιτικός πρόσφυγας στη Μόσχα, όπου παρουσίασε έργα τριάντα σύγχρονων Ελλήνων συγγραφέων και έγινε µέλος της Ένωσης Σοβιετικών συγγραφέων. Έγραψε ποιητικά και λογοτεχνικά έργα, ενώ πολλά από αυτά µεταφράστηκαν στη ρωσική γλώσσα. Πέθανε στην Αθήνα το 2002

Εκπαιδευτικός

Ελληνίδα Βυζαντινολόγος με σπουδές στη Σορβόνη, διετέλεσε καθηγήτρια στα πανεπιστήμια του Λάιντεν και του Άμστερνταμ, ενώ ανέλαβε το 1955 τη θέση της διευθύντριας στο Ελληνικό Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών Βενετίας.
Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1_%CE%91%CE%BD%CF%84%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7 (τελευταία επίσκεψη: 25/8/2020)

Η Ελένη Αντωνιάδη-Μπιμπίκου δίδαξε επί σειρά ετών την «Οικονομική και κοινωνική ιστορία του Βυζαντίου και της Νεότερης Ελλάδας» στην École des Hautes Études en Sciences Sociales (EHESS) του Παρισιού. Υπήρξε μαθήτρια και συνεργάτης του σπουδαίου ιστορικού Φερνάν Μπρωντέλ και ιδρυτικό μέλος του Κέντρου Ιστορικών Μελετών (CRH). Η έρευνα και οι δημοσιεύσεις της αφορούν, μεταξύ άλλων, στις οικονομικές σχέσεις της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, τη βυζαντινή ναυτιλία, τη μελέτη του τρόπου παραγωγής, τη δημογραφία, την αγροτική οικονομία, την εργασία στη βυζαντινή και μεταβυζαντινή περίοδο, ή ακόμη στην ελληνική Διασπορά στη Γαλλία. Το έργο και η διδασκαλία της εντάσσονται στο πλαίσιο της μεγάλης ιστορικής σχολής των Annales και διαπνέονται από την αντίληψη για την ανάγκη μελέτης των ιστορικών φαινομένων στη «μακρά διάρκεια», έννοια που σφυρηλατήθηκε από τον Μπρωντέλ. Η Ελένη Αντωνιάδου-Μπιμπίκου ανέπτυξε σημαντική δραστηριότητα σε επιστημονικές εταιρείες και συλλόγους που έχουν σαν αντικείμενο τη μελέτη της ελληνικής ιστορίας (ΟΜΕΠ, Ελληνική Εταιρεία Οικονομικής Ιστορίας), καθώς και τη μελέτη της νοτιοανατολικής Ευρώπης με στόχο την προώθηση της έρευνας σε διεπιστημονικό και διεθνές επίπεδο (Pierre Belon, Association Internationale d’Études du Sud-Est Européen-AIESSE).

Γεννήθηκε στην Χαλέπα Χανίων το 1791 και ήταν γιος του Αντώνιου Μελισσηνού. Το 1814 πήγε στην Κωνσταντινούπολη να εργαστεί σαν γραμματέας, εκεί μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία. Λόγω της επαναστατική του δράσης αναγκάστηκε να φύγει από την Κωνσταντινούπολη κυνηγημένος από τους Οθωμανούς και να διαφύγει στην Οδησσό, από εκεί μέσω Βιέννης και Τεργέστης βρέθηκε στην Πελοπόννησο τις παραμονές της επανάστασης. Το 1822 βρίσκεται στην Κρήτη και μαζί με τον Βαλέστη δίνουν μάχη με 10.000 Τουρκοαιγύπτιους στο χωριό Μάλαξα όπου σημειώνουν μεγάλη νίκη. Όταν ο Ιμπραήμ αποβιβάστηκε στην Πελοπόννησο με τους Τουρκοαιγύπτιους μετέβη εκεί μαζί με πολλούς Κρητικούς, έλαβε μέρος στη νικηφόρα μάχη με τα στρατεύματα του Ιμπραήμ στους Μύλους Ναυπλίου αναγκάζοντας τους να γυρίσουν στην Τριπολιτσά. Πήρε μέρος σαν πληρεξούσιος Κρήτης στην Β' Εθνοσυνέλευση Άστρους το 1823 και στην Γ' Εθνοσυνέλευση Τροιζήνας το 1827. Μετά την Μάχη της Μαλάξας έγινε μέλος του βουλευτικού μέχρι το 1825.
Ήταν δημοσιογράφος, από τους πρώτους στην Ελλάδα, και εκδότης της εφημερίδας "Ηώ" και "Αθηνά".
Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%AE%CE%BB_%CE%91%CE%BD%CF%84%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82 [τελευταία επίσκεψη: 26/8/2020]

Ο Γεώργιος Αντωνόπουλος γεννήθηκε στην Ανδρίτσαινα της Ολυμπίας το 1800. Διδάχτηκε τα πρώτα γράμματα στο Σχολείο της Ανδρίτσαινας και σε ηλικία 12 ετών μετέβη στην Τεργέστη προσκληθείς από το θείο του Αναστάσιο Αντωνόπουλο.

Φοίτησε στην περίφημη Ελληνική Σχολή της Τεργέστης, όπου σπούδασε ελληνική ιστορία και φιλολογία και έμαθε τη γερμανική και ιταλική γλώσσα.

Το 1817, μετά το θάνατο του θείου του Ανασ. Αντωνόπουλου, ανέλαβε με τον αδελφό του τη διεύθυνση των εμπορικών εργασιών του οίκου Αντωνoπούλου. Ο οίκος εξελίχθηκε σε μεγάλη εμπορική και τραπεζική επιχείρηση, με εισαγωγές και εξαγωγές εμπορευμάτων μέσω του λιμανιού της Τεργέστης.

Το 1819 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία, εργάστηκε για τον ιερό σκοπό, και μαζί με τον αδελφό του προσέφεραν σημαντικότατα ποσά για την προετοιμασία της Ελληνικής Επανάστασης.

Το Μάιο του 1821, όταν ο Δημήτριος Υψηλάντης – κατά την κάθοδό του προς την αγωνιζόμενη για την ελευθερία Ελλάδα, έφθασε στην Τεργέστη, ο Γεώργιος Αντωνόπουλος έθεσε στην υπηρεσία της αγωνιζόμενης Ελλάδας τον εαυτόν του και την περιουσία του. Ακολούθησε το Δημήτριος Υψηλάντη, που συνοδευόταν από τον Παναγιώτη Αναγνωστόπουλο, ως σύμβουλος, ταμίας και υπασπιστής και συνέβαλε πολύ στην οργάνωση της διοίκησης και των οικονομικών του αγώνα.

Μετά την κατάληψη του Ναυπλίου εγκαταστάθηκε εκεί, αγόρασε σπίτι και στεφανώθηκε την Ειρήνη, κόρη του εμπόρου και φιλικού Σταματέλου Αντωνοπούλου. Στο Ναύπλιο επεβλήθη με την προσωπικότητά του και εξακολούθησε να προσφέρει υπηρεσίες στο έθνος εκλεγείς πληρεξούσιος στις Εθνικές Συνελεύσεις, Γερουσιαστής, Δήμαρχος Ναυπλιέων και Σύμβουλος της Εθνικής Τράπεζας.

Ο Γ. Αντωνόπουλος, ως Δημογέροντας του Ναυπλίου, το 1828 υποδέχτηκε τον πρώτο Κυβερνήτη της ελεύθερης Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια, με τον οποίο συνεργάστηκε εποικοδομητικά και το 1833 τον Όθωνα.

Ετάχθη με την αντιοθωνική μερίδα στην υπόθεση της καταδίκης των Θ. Κολοκοτρώνη και Δ. Πλαπούτα και υπέρ της αποπομπής των Βαυαρών. Έλαβε μέρος στο κίνημα που κατέλυε την απόλυτη Μοναρχία(03 Σεπτεμβρίου1843) και ψήφισε το Σύνταγμα, ως πληρεξούσιος Ναυπλίας. Συμμετείχε ενεργά στις οργανωθείσες στο Ναύπλιο επαναστάσεις του 1861-62 «προς απόκτησιν των δικαιωμάτων του Έθνους».

Μετά την εκθρόνιση του Όθωνα αποσύρθηκε από την πολιτική ζωή, έζησε απλά και αποπνέοντας τον απόηχο σημαντικού συντελεστή της πολιτικής, οικονομικής, κοινωνικής και πνευματικής ανάπτυξης της Ελλάδας.

Πέθανε το 1865 στο Ναύπλιο.

Στυλοβάτης της Φιλικής Εταιρίας Πολιτικός Σύμβουλος του Δ. Υψηλάντη

Ο Γιώργος Ανωμερίτης γεννήθηκε το 1945 στη Νέα Σμύρνη. Σπούδασε οικονομολόγος στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Την περίοδο 1962 – 1967 διετέλεσε μέλος και στέλεχος της Οργάνωσης Νέων Ένωσης Κέντρου (ΟΝΕΚ) και της Ελληνικής Δημοκρατικής Νεολαίας (ΕΔΗΝ). Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών ήταν μέλος των αντιστασιακών οργανώσεων Πανελλήνιο Αντιστασιακό Κίνημα (ΠΑΚ) και Ελληνικό Δημοκρατικό Κίνημα (ΕΔΚ). Για την αντιδικτατορική του δράση καταδικάστηκε από στρατοδικείο της δικτατορίας το 1969 σε κάθειρξη 25 ετών και παρέμεινε φυλακισμένος έως το 1973. Στη Μεταπολίτευση ο Ανωμερίτης εντάσσεται στην Πρωτοβουλία για τη Δημοκρατία και το Σοσιαλισμό ως μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, θα συμμετάσχει ενεργά στη συγκρότηση της Σοσιαλιστικής Πρωτοβουλίας (μετεξέλιξη της Πρωτοβουλίας για τη Δημοκρατία και το Σοσιαλισμό) και θα εκλεγεί Γραμματέας της Σοσιαλιστικής Νεολαίας Ελλάδας (Νεολαία της Σοσιαλιστικής Πρωτοβουλίας). Τη δεκαετία του 1980 εντάσσεται στο χώρο του ΠΑΣΟΚ. Από το 1993 έως το 2007 εκλέγεται βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ στη Β΄ Αθηνών. Διετέλεσε Υπουργός Αναπληρωτής Εθνικής Οικονομίας την περίοδο 1995-1996, Υφυπουργός Οικονομικών το 1996, Υπουργός Γεωργίας την περίοδο 1998-2001 και Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας την περίοδο 2001-2003. Κατά τη διάρκεια της πλούσιας κοινοβουλευτικής και κομματικής του δράσης ήταν γραμματέας και μέλος Διαρκών Επιτροπών της Βουλής, Κοινοβουλευτικών Τομέων Εργασίας, Διακομματικών Επιτροπών και Κοινοβουλευτικών Αντιπροσωπειών καθώς και Γραμματέας του Γραφείου Τεκμηρίωσης του ΠΑΣΟΚ την περίοδο 1990-1994. Παράλληλα με την πολιτική του δράση, ο Γιώργος Ανωμερίτης έχει μεγάλη εμπειρία στη διοίκηση μεγάλων δημοσίων και ιδιωτικών εταιριών, αφού διετέλεσε, μεταξύ άλλων, διευθύνων σύμβουλος της Αγροτικής Ασφαλιστικής (1982-1985), πρόεδρος του Οργανισμού Διαχείρισης Εκκλησιαστικής Περιουσίας (1987-1988), πρόεδρος της εταιρίας Αγροτική Ασφαλιστική Ζωής και Υγείας (1987-1989), πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Οργανισμού Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων (1985-1987), διοικητής της Εθνικής Κτηματικής Τράπεζας Ελλάδος (1987-1989), πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς (2009-2015), πρόεδρος της Ένωσης Λιμένων Ελλάδος (2010 – 2015), κ.ά. Ο Ανωμερίτης έχει επιπλέον μια πλούσια κοινωνική δράση μετέχοντας σε πολλούς οργανισμούς, φορείς και συλλόγους, έχει τιμηθεί με το Μετάλλιο τιμής της Ελληνικής Δημοκρατίας, από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, με το βραβείο Ειρήνης και Φιλίας «Ιπεκτσί», με τον Ανώτατο Ταξιάρχη του Φοίνικα του Αγίου Τάφου κ.ά., ενώ διαθέτει και σημαντικό συγγραφικό έργο.
Πηγή: http://www.anomeritis.gr/ [τελευταία επίσκεψη: 1/9/2020]

Φιλόσοφος και καθηγητής φιλοσοφίας, με σπουδαίο έργο στη Γαλλία, ο Κώστας Αξελός θεωρείται από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες στοχαστές. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Παράλληλα με τις ελληνικές γυμνασιακές του σπουδές παρακολούθησε μαθήματα στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και στη Γερμανική Σχολή. Γράφτηκε στη Νομική του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά ο πόλεμος τον έστρεψε προς την πολιτική. Πήρε ενεργό μέρος στην Αντίσταση ως οργανωτής, δημοσιογράφος και θεωρητικός του κομμουνιστικού κινήματος (1941-1945). Συμμετείχε στα Δεκεμβριανά το 1944 όπου συνελήφθη, φυλακίστηκε και βασανίστηκε. Καταδικάστηκε σε θάνατο από κυβερνητικό στρατοδικείο και υπέστη εικονική εκτέλεση, φυλακίστηκε και τελικά δραπέτευσε. Από το 1945 εγκατέλειψε την ενεργό πολιτική και το ΚΚΕ τον διέγραψε από τις τάξεις του. Στα τέλη του 1945, με τη βοήθεια του Οκτάβιου Μερλιέ, διευθυντή τότε του Γαλλικού Ινστιτούτου στην Αθήνα, επιβιβάστηκε στο θρυλικό πλοίο Ματαρόα με προορισμό το Παρίσι, όπου εγκαταστάθηκε μόνιμα.

Σπούδασε φιλοσοφία στη Σορβόννη, όπου υποστήριξε τις δύο διδακτορικές του διατριβές («Ο Μαρξ στοχαστής της τεχνικής» και «Ο Ηράκλειτος και η φιλοσοφία»). Από το 1950 ως το 1957 εργάσθηκε ως ερευνητής στο C.N.R.S. (Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας), στο φιλοσοφικό τμήμα. Κατόπιν συνέχισε την ερευνητική του εργασία για τις δύο διδακτορικές του διατριβές στην Εcole Pratique des Hautes Etudes (Πρακτική Σχολή Ανωτάτων Σπουδών) ως το 1959. Από το 1962 ως το 1973 δίδαξε φιλοσοφία στη Σορβόννη. Υπήρξε συνεργάτης και αργότερα διευθυντής σύνταξης της επιθεώρησης Arguments (1956-62), ενώ αργότερα ίδρυσε και διηύθυνε την ομότιτλη σειρά των Editions de Minuit, όπου εξέδωσε και τα περισσότερα δικά του έργα. Δημοσίευσε (ελληνικά στην αρχή και ακολούθως γαλλικά κατά κύριο λόγο, αλλά και γερμανικά) σειρά βιβλίων που έχουν μεταφραστεί σε δεκαέξι γλώσσες. Τον Απρίλιο του 2000 αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και τον Μάρτιο του 2009, κατά τη διάρκεια της τελευταίας του επίσκεψης στην Ελλάδα, αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτωρ Φιλοσοφίας του ΑΠΘ.

Ο Γ. Αποστολάτος γεννήθηκε στην Κεφαλονιά το 1924 και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα από το 1945. Πτυχιούχος Εμπορικών και Οικονομικών Επιστημών, υπήρξε από το 1952 από τους εισηγητές του θεσμού των Δημοσίων Σχέσεων στην Ελλάδα. Στο πλαίσιο αυτό ίδρυσε το πρώτο ιδιωτικό Γραφείο Δημοσίων Σχέσεων στην Ελλάδα, τον Ελληνικό Οργανισμό Δημοσίων Σχέσεων «ΟΡΙΖΩΝ» (1954) και υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Δημοσίων Σχέσεων (1960), μέλος της International Public Relations Association (1960) και πρόεδρος του Ελληνικού Συνδέσμου Συμβούλων Δημοσίων Σχέσεων (1974). Ακόμα, διετέλεσε: Πολιτικός διευθυντής Τύπου και Διαφωτίσεως του Γ.Ε.Σ. (1952), Διευθυντής του Ραδιοφωνικού Σταθμού Ενόπλων Δυνάμεων Ελλάδος (1952), Διευθυντής και Γενικός Γραμματέας της Ενώσεως Ιδιοκτητών Ημερησιών Ελληνικών Επαρχιακών Εφημερίδων (1954), εκδότης – διευθυντής διαφόρων περιοδικών και εφημερίδων. Παράλληλα, ανέπτυξε σημαντική δράση στον κοινωνικό και πολιτιστικό τομέα και υπήρξε πρόεδρος ή ενεργό μέλος πολλών Ελληνικών και Διεθνών Οργανισμών, Οργανώσεων και Σωματείων. Το 1964 εξελέγη αιρετός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων, όπου και παρέμεινε έως την 21η Απριλίου 1967. Επανεξελέγη Δημοτικός Σύμβουλος το 1974. Εξελέγη βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία στην Α΄ Εκλογική Περιφέρεια Αθηνών (1974 και 1977). Διετέλεσε υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών, με αρμοδιότητα στον τομέα των Κοινωνικών Ασφαλίσεων (1977-1981). Τέλος, διετέλεσε πρόεδρος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού (1990-1993). Το 1986 ίδρυσε την Εταιρεία Μελέτης Ελληνικής Ιστορίας, της οποίας ήταν πρόεδρος. Η Εταιρεία επιμελήθηκε και εξέδωσε πάνω από 250.000 τόμους από 100 περίπου τίτλους ιστορικών βιβλίων, τα οποία προσφέρθηκαν σε μη κοινωφελείς οργανισμούς.

Γεννήθηκε το 1868 ή το 1869 στη Φιλιππούπολη. Έμαθε τα πρώτα γράμματα στα εκπαιδευτικά ιδρύματα της γενέτειράς του και αργότερα αποφοίτησε από το Ζαρίφειο Διδασκαλείο. Αρχικά δίδαξε στο Ζαρίφειο Διδασκαλείο και την Κεντρική Σχολή των Σαράντα Εκκλησιών και αργότερα μετέβη στην Αθήνα όπου σπούδασε φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, δουλεύοντας παράλληλα ως δάσκαλος σε ιδιωτικά σχολεία. Αποφοίτησε το 1897 και επέστρεψε άμεσα στην ιδιαίτερη πατρίδα του, ενώ μετά από μερικά χρόνια συνέχισε τις σπουδές του στη Γερμανία διδάσκοντας στη συνέχεια σε σχολεία της ελληνικής παροικίας της Αιγύπτου. Επέστρεψε το 1921 στη Φιλιππούπολη όπου μεταξύ άλλων ασχολήθηκε με τη μελέτη και τη συγγραφή έργων, στην ελληνική και τη βουλγαρική γλώσσα, σχετικών με την ιστορία της πόλης σε μια προσπάθεια να αντικρούσει τους Βούλγαρους ιστορικούς της εποχής του. Παράλληλα ασχολήθηκε και με τη λογοτεχνία εκδίδοντας ποιήματα και διηγήματα. Υπήρξε επί χρόνια συνεργάτης των ελληνικών προξενικών αρχών της Βουλγαρίας. Απεβίωσε στις 20 Απριλίου του 1942 στην Αθήνα.
Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%AC%CF%82_%CE%9C%CF%85%CF%81%CF%84%CE%AF%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%91%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82 [τελευταία επίσκεψη: 22/5/2020].

Λίγα στοιχεία προκύπτουν για το πρόσωπο και τη ζωή του Ν. Αποστολόπουλου μέσα από το αρχείο του, τόσα όμως που να μας προκαλούν το ενδιαφέρον και την περιέργεια.
Ο Νικόλαος Αποστολόπουλος γεννήθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου στις 30 Μαρτίου 1894. Ήταν γιος του Κερκυραίου Παναγιώτη Νικολάου Αποστολόπουλου, ο οποίος από την πλευρά της μητέρας του, Ιωαννίνας, συγγένευε με τη γνωστή οικογένεια των Βλασόπουλων της Κέρκυρας που αναγράφεται στο Libro d’ Oro. Ο Παναγιώτης Αποστολόπουλος που διηύθυνε το Ταχυδρομείο στη Σύρο, είχε τιμηθεί με τον Αργυρό Σταυρό του Γεωργίου το 1892, ενώ λίγα χρόνια αργότερα το 1900, προήχθη σε Επιθεωρητή των Ταχυδρομείων και εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα. Πέθανε το 1905, ενώ η χήρα του Ελένη, το γένος Καλομενοπούλου, και μητέρα του Νικολάου έζησε μαζί με το μοναχογιό της στην Αθήνα μέχρι το 1943.
Ο Νικόλαος Αποστολόπουλος τελείωσε το πρώτο Γυμνάσιο στην Αθήνα το 1911 και κατόπιν γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Όπως ομολογεί ο ίδιος είχε κλίση προς τις ιστορικές μελέτες και τη δημοσιογραφία από πολύ μικρός. Πριν τελειώσει ακόμα το σχολείο συνεργαζόταν με τα περιοδικά Δάφνη του Σπ. Τρικούπη, Επιθεώρηση του Δεπάστα και την Εφημερίδα του Κορομηλά. Στην εφημερίδα του Κορομηλά, σύμφωνα πάντα με τη μαρτυρία του, αρθρογραφούσε εκφράζοντας τις αντιρρήσεις του στη σκέψη αποχώρησης από την πολιτική του Γεωργίου Θεοτόκη, φίλου και συμπολίτη του πατέρα του, τον οποίο θαύμαζε και πίστευε ότι ήταν ο μόνος που μπορούσε «να αναχαιτίσει την χαλάρωση του κοινωνικού ρυθμού» που είχε προκαλέσει η επανάσταση του 1909 στο Γουδί. Το 1916 όταν ο Θεοτόκης πέθανε και ο ελληνικός λαός ήταν εθνικά διχασμένος ο Αποστολόπουλος έκρινε ότι η Ελλάδα ήταν δύσκολο να παραμείνει ουδέτερη στον παγκόσμιο πόλεμο που είχε ξεσπάσει και ότι ήταν φυσικότερο να στραφεί στο συνασπισμό των χωρών όπου μετείχε η Αγγλία. «Η σκέψις αύτη με έκανε να θεωρήσω ως λύσιν την έξοδον της Ελλάδος εκ της ουδετερότητος, και να μην αρνηθώ τας υπηρεσίας μου προς την Κυβέρνησιν, ήτις ανέλαβε την σχετικήν ευθύνην. Εδέχθην ως εκ τούτου, κατά Σεπτέμβριον του 1917 την θέσιν γραμματέως εις το τότε ιδρυθέν Πολιτικόν Γραφείον Πρωθυπουργού. Αρχικώς διηύθυνεν ο Αναστάσιος Αδοσίδης, αλλά πολύ γλήγορα διευθυντής του Γραφείου κατέστη ο Αριστείδης Κυριακίδης μεθ’ ου με συνέδεσεν στενή φιλία τα μέγιστα υποβοηθήσασα την εκ μέρους μου ανάπτυξιν πρωτοβουλίας και τον χειρισμό ορισμένων υποθέσεων...». Έτσι από το 1917 μέχρι το 1920, ο Αποστολόπουλος εργάστηκε ως γραμματέας του πολιτικού γραφείου του Ελευθερίου Βενιζέλου και την ίδια περίοδο έγραψε μία μελέτη με θέμα «Ο ελληνικός μοναρχισμός 1915-1917» η οποία δημοσιεύθηκε αργότερα.
Μετά την αποτυχία των βενιζελικών στις εκλογές του Νοεμβρίου του 1920, ο Σύνδεσμος Φιλελευθέρων του ανέθεσε τη διεύθυνση της Εκτελεστικής Επιτροπής του κόμματος των Φιλελευθέρων, η οποία στεγαζόταν στην οδό Βουκουρεστίου 20α. Έτσι από το 1921 μέχρι το 1924, την περίοδο που την αρχηγία των Φιλελευθέρων είχε αναλάβει ο στρατηγός Παναγιώτης Δαγκλής, μέλος της Τριανδρίας (Βενιζέλος, Δαγκλής, Κουντουριώτης) στο κίνημα του 1916, ο Αποστολόπουλος παρακολουθούσε και διεκπεραίωνε τις υποθέσεις του κόμματος. Τον Σεπτέμβριο του 1924 ανέλαβε τη θέση του διευθυντή του πολιτικού γραφείου του Προέδρου της Δημοκρατίας, του ναυάρχου Παύλου Κουντουριώτη, θέση από την οποία παραιτήθηκε τον Απρίλιο του 1926. Στη συνέχεια γύρω στο 1928 ήταν μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Αεροπορικής Άμυνας και, μετά την επανασύσταση του κόμματος των Φιλελευθέρων, προϊστάμενος της γενικής γραμματείας του η οποία λειτουργούσε υπό τις διαταγές του υπαρχηγού του κόμματος Θεμιστοκλή Σοφούλη.
Μετά την τελευταία διακυβέρνηση της χώρας από τον Βενιζέλο, οι πολιτικές εξελίξεις, οι διαφωνίες και η ιδεολογική σύγχυση που επικρατούσαν στον πολιτικό κόσμο οδήγησαν τον Αποστολόπουλο στην αποστασιοποίησή του από το χώρο των φιλελευθέρων και στην απάρνηση του Βενιζέλου και του βενιζελισμού. Φίλος του Λαϊκού κόμματος το 1934, πολύ γρήγορα ασπάστηκε τις θέσεις του Ι.Μεταξά και το 1937 αποδέχθηκε τη θέση του συμβούλου στο Ανώτατο Οικονομικό Συμβούλιο δικαιολογώντας την πολιτική επιλογή του στον Κοκό Μελά με τα εξής λόγια: «... Σας είναι γνωσταί αι αντιλήψεις μου σήμερον, αφού δεν σας απέκρυψα ποτέ ότι από τινών ετών έχω αναθεωρήσει τας πολιτικάς μου πεποιθήσεις...». Από το 1938 μέχρι το 1943 ήταν μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού Νέοι Δρόμοι, όργανο της Εθνικής Συντηρητικής Οργανώσεως (Ε.Σ.Ο.) όπου αρθρογραφούσε και έγραφε στίχους και ποιήματα με το ψευδώνυμο «Σκοπευτής». Πρόεδρος της Οργάνωσης ήταν ο βιομήχανος Επαμεινώνδας Χαρίλαος, ιδρυτής του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών και της Ανωτέρας Σχολής Βιομηχανικών Σπουδών, της οποίας ήταν πρόεδρος και καθηγητής. O Αποστολόπουλος με τη σειρά του διετέλεσε γενικός γραμματέας της Σχολής και καθηγητής της Βιοτεχνικής και Βιομηχανικής Ιστορίας στη Σιβιτανίδειο Σχολή και στην Τεχνική Σχολή Ήφαιστος. Σε μία επιστολή του (24/6/1938) προς τον πρίγκιπα Γεώργιο έγραφε: «...Με την πραγματοποίησιν αυτής της Σχολής, η οποία θα δώση ανωτέραν μόρφωσιν προς τους νέους φιλοδοξούντας να διευθύνουν εις το μέλλον τας επιχειρήσεις της Ελλάδος, νομίζω ότι συμπληρούται ο προορισμός και ως οργανώσεως και ως ατόμων...».
Ο Νικόλαος Αποστολόπουλος αυτοκτόνησε στις 29 Απριλίου 1944, σε ηλικία πενήντα χρόνων, ένα χρόνο μετά το θάνατο της μητέρας του.

[Πηγή: Βάρδα, Χριστίνα (επιμ.). Αρχείο Ελευθερίου Βενιζέλου, Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο.]

Ο Φώτης Αποστολόπουλος γεννήθηκε στο χωριό Πιλαλίστρα της Μεσσηνίας το 1914. Αφού αποφοίτησε από το Γυμνάσιο της Μεσσήνης στα 1931 εισήχθη την ίδια χρονιά στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποία αποφοίτησε το 1936. Μετά το 1938 εργάσθηκε σε ιδιωτικά σχολεία της Αθήνας ως φιλόλογος. Συμμετείχε στον Ελληνοιταλικό πόλεμο ως έφεδρος αξιωματικός και στη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση στην ιδιαίτερη πατρίδα του στις τάξεις του EAM. Μετά την απελευθέρωση φυλακίσθηκε στο διάστημα Ιανουαρίου –Νοεμβρίου 1945. Ο διορισμός του στη δημόσια μέση εκπαίδευση ακυρώθηκε λόγω της συμμετοχής του στην εθνική αντίσταση κι έτσι εργάστηκε στην ιδιωτική μέση εκπαίδευση. Το 1947 επιστρατεύεται ως έφεδρος ανθυπολοχαγός και στέλνεται στο Κέντρο Παρουσίας Αξιωματικών στη Μακρόνησο. Καθαιρείται από αξιωματικός και ως σκαπανέας απολύεται το 1949. Το 1950 μεταφέρεται στον Άγιο Ευστράτιο μέχρι το 1952 οπότε απολύεται οριστικά. Το 1954 συστήνει Φροντιστήριο Κλασικών Σπουδών και νυμφεύεται την φιλόλογο Μαρίκα Στρομπούλη. Με το πραξικόπημα της 21η Απριλίου 1967 μεταβαίνει στο Παρίσι. Εκεί σπουδάζει και εκπονεί διδακτορική διατριβή για τη γλώσσα της βυζαντινής μυθιστορίας Καλλίμαχος και Χρυσορρόη με την εποπτεία αρχικά του Andre Mirambel και έπειτα του Jean Irigoin. Ανακηρύχθηκε αριστούχος διδάκτωρ τον Ιούνιο του 1972. Από το 1969 έως το 1971 εργάστηκε στο Institut des Textes του Παρισιού και από το 1970-1971 δίδαξε Νεοελληνικά στην Nanterre. Από το 1971 μόνιμος ερευνητής στο C.N.R.S. της Γαλλίας. Από το 1973-1975 κατάρτισε βιβλιογραφία για τη βυζαντινή γλώσσα από το 1880 έως το 1974. Το 1975 επιστρέφει στην Ελλάδα και το 1976 προσκεκλημένος του Οκτάβιου Μερλιέ αναλαμβάνει διευθυντής στο Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών. Πέθανε στις 9 Σεπτεμβρίου 1980 στο Παρίσι.

Έλληνας αγωνιστής και αρχηγός του στόλου των Ψαριανών κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821, ένας από τους επικεφαλής των ελληνικών δυνάμεων στη ναυμαχία του Γέροντα.

Ο Απόστολος Αποστόλου γεννήθηκε το 1902 στον Μανταμάδο Λέσβου όπου τελείωσε το σχολαρχείο. Ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στη Μυτιλήνη και φοίτησε στο Χημικό τμήμα της Φυσικομαθηματικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Υπηρέτησε τη μέση εκπαίδευση από το 1924 έως το 1946 που απολύθηκε λόγω πολιτικών φρονημάτων. Στην διάρκεια της Κατοχής συμμετείχε στο κίνημα της Εθνικής Αντίστασης από τις γραμμές του ΕΑΜ του οποίου υπήρξε επικεφαλής στη Λέσβο. Για την πολιτική του δράση καταδικάστηκε και φυλακίστηκε στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Αποφυλακίστηκε το 1952 και στις επαναληπτικές εκλογές του 1956 εκλέγεται για πρώτη φορά δήμαρχος Μυτιλήνης. Με εξαίρεση την περίοδο της δικτατορίας όπου παύτηκε και εξορίστηκε, συνολικά εξελέγη πέντε φορές δήμαρχος Μυτιλήνης, θέση όπου διατήρησε ως το 1983. Έγραψε βιβλία σχετικά με την επιστήμη του («Το πρόβλημα της ύλης χθες και σήμερα», Μυτιλήνη 1938, «Ματιές στο άπειρο» Αθήνα 1952 καθώς και αυτοβιογραφικά βιβλία για την περίοδο της Εθνικής Αντίστασης και την περίοδο της Δημαρχίας του (Μνήμες, 1985, Μνήμες Β’ 1988 κ.ά. Πέθανε το 1991.

Ο Λευτέρης Αποστόλου (Αθήνα 1904 – 1981) –αδελφός της εµβληµατικής προσωπικότητας της αντίστασης Ηλέκτρας Αποστόλου- γεννήθηκε στην Αθήνα το 1904 και εντάχθηκε στις γραµµές του ΚΚΕ το 1921. Mέλος των αρχειοµαρξιστών το 1922, διαγράφεται από την ΟΚΝΕ, αλλά επιστρέφει ένα χρόνο αργότερα και εκλέγεται στην καθοδήγησή της στα τέλη του 1923. Το 1934 στο 4ο Συνέδριο του ΚΚΕ εκλέγεται αναπληρωµατικό µέλος της ΚΕ. Συλλαµβάνεται το 1935 και έπειτα ακολουθούν έξι χρόνια εξορίας και φυλακής. Το Μάιο του 1941 δραπετεύει από την Κίµωλο που βρίσκεται εξόριστος και στην Αθήνα έρχεται σε επαφή µε άλλα εξόριστα στελέχη του ΚΚΕ που έχουν επίσης δραπετεύσει από νησιά της εξορίας. και αρχίζουν οι διεργασίες για την δηµιουργία αντιστασιακών οµάδων. Στην ιδρυτική συνεδρίαση του ΕΑΜ, ο Λευτέρης Αποστόλου εκλέγεται γραµµατέας θέση που θα διατηρήσει µέχρι τη σύλληψή του το Νοέµβριο του ’40. Φυλακίζεται στο στρατόπεδο της Ακροναυπλίας και µετά τη συνθηκολόγηση των Ιταλών δραπετεύει και εντάσσεται στο Γενικό Στρατηγείο του ΕΛΑΣ. Από τον Αύγουστο του 1944 εργάζεται στον τοµέα διαφώτισης του ΚΚΕ. Δεν εκλέγεται αντιπρόσωπος στο 7ο Συνέδριο του. Από το 1948 εγκαθίσταται στην Ρουµανία, όπου παραµένει ως πολιτικός πρόσφυγας µέχρι το 1959. Εργάζεται στο πρακτορείο του κόµµατος Ελλάς Πρες ως το Σεπτέµβρη του 1950 που διαγράφεται από µέλος του ΚΚΕ. Το 1956 επανεντάσσεται στο κόµµα, ενώ το 1959 ζητά να επιστρέψει στην Ελλάδα. Δραστηριοποιείται στις γραµµές της ΕΔΑ για να διαφωνήσει µε τις επιλογές του κόµµατος και να δηµιουργήσει –το 1964- την Ανανεωτική Οµάδα Δηµοκρατικής Αριστεράς (ΑΟΔΑ). Στη µεταπολίτευση συµπορεύεται µε το ΚΚΕεσ. και συµµετέχει στην ίδρυση της Ενωµένης Εθνικής Αντίστασης. Πέθανε στην Αθήνα στις 18 Νοεµβρίου 1981.