Ο Γυμναστικός Σύλλογος Ποντίων Ναούσης «Ακρίτας» ιδρύθηκε το 1928 και υπήρξε ο πρώτος αθλητικός σύλλογος της πόλης. Εξελίχθηκε σε ευρύτερα πολιτιστικό σύλλογο όχι μόνον των Ποντίων αλλά και των υπολοίπων προσφύγων της Νάουσας, οργανώνοντας πολιτιστικές εκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις, ενώ συμμετείχε σε πρωταθλήματα της περιοχής.
Πηγή: Δελτίο Περιγραφής Αρχείου από τον φορέα.

Οπλαρχηγός Μακεδονικού Αγώνα.

Ο Ηλίας Παναγιώτης Γυφτόπουλος σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο τη δεκαετία του ’50 και στη συνέχεια συνέχισε τις σπουδές του στην Αμερική στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), όπου αργότερα έγινε καθηγητής και παρέμεινε για πολλά χρόνια ασχολούμενος ως πρωτοπόρος με τη θερμοδυναμική και την Πυρηνική Μηχανική. Το 1976 ανέλαβε την προεδρία του Εθνικού Συμβουλίου Ενέργειας, μέλος του οποίου ήταν και ο δωρητής, και ασχολήθηκε συστηματικά με ζητήματα ενεργειακής στρατηγικής, σχετικά με το πετρέλαιο, τον λιγνίτη, το φυσικό αέριο, ακόμη και την πυρηνική ενέργεια. Στη θέση αυτή παρέμεινε ως το 1978.
 
Στοιχεία για τη ζωή και τη δράση του Γυφτόπουλου μπορεί να βρει κανείς στο βιβλίο του Ρ. Μωυσή με τίτλο "Εθνικό Συμβούλιο Ενέργειας. Ηλίας Π. Γυφτόπουλος, πρόεδρος", Κηφισιά 2022.

Ο Γεώργιος Γόντικας υπήρξε ιδρυτής της Ευρωεπενδυτικής Τράπεζας (1990), που στη συνέχεια μετεξελίχθηκε στην Τράπεζα Eurobank.

Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1920. Αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών το 1938. Ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Ηarvard, στη Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και Κυβερνητικής. Από το 1949 έως το 1963 εργάστηκε στη Διεθνή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (International Bank for Reconctruction and Development, IBRD) και στη συνέχεια στον Διεθνή Οργανισμό Χρηματοδότησης (IFC). Έπειτα ανέλαβε τη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου στην Εθνική Τράπεζα Βιομηχανικής Αναπτύξεως (ETEBA), από το 1964 έως το 1982. Παράλληλα, διετέλεσε σύμβουλος σε τράπεζες για την ανάπτυξη σε Ευρώπη, Νότια Αμερική και Αφρική, και σε διάφορες ελληνικές εταιρείες. Το 1990 ορίστηκε Διευθύνων Σύμβουλος της Ευρωεπενδυτικής Τράπεζας. Διετέλεσε Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Τράπεζας Eurobank από το 1995 έως το 2000, όταν ανακηρύχτηκε επίτιμος Πρόεδρος της Eurobank. Απεβίωσε το 2015.

Ο Κωνσταντίνος Γόντικας γεννήθηκε στα Μαγούλιανα Γορτυνίας και αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή Αθηνών το 1893. Υπηρέτησε ως έφεδρος ανθυπολοχαγός στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 (Φεβρουάριο-Οκτώβριο) ενώ πήρε μέρος και στους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-1913. Τον Οκτώβριο του 1915 επιστρατεύθηκε και πάλι και υπηρετεί στο Πεδινό Πυροβολικό. Κατά την αποστράτευσή του (Ιούλιος 1916) τιμήθηκε με τον τίτλο του έφεδρου λοχαγού. Το διάστημα 1893-1909 εξασκεί το δικηγορικό του επάγγελμα στον Πύργο. Στις εκλογές του 1910 (28 Νοεμβρίου), στέλεχος ήδη του Κόμματος των Φιλελευθέρων, εκλέγεται για πρώτη φορά βουλευτής Αχαϊοήλιδος, περιοχή την οποία θα συνεχίσει να εκπροσωπεί σε όλες τις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Στις εκλογές της 12ης Μαρτίου 1912 επανεκλέγεται βουλευτής καθώς και σε εκείνες της 15ης Μαΐου 1915, οπότε και αρχίζει να ηγείται του ψηφοδελτίου της εκλογικής του περιφέρειας. Στη διάρκεια της βουλευτικής του θητείας ο Κ. Γόντικας διατέλεσε επανειλημμένα μέλος ή πρόεδρος κοινοβουλευτικών επιτροπών. Ενώ υπήρξε εισηγητής στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή για την αναθεώρηση του Συντάγματος το 1911. Το 1918 εκλέγεται μέλος της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής της Βουλής για τη σύνταξη σχεδίων και διοικητικών κωδίκων. Το Μάιο του 1920 εμφανίζεται ως εισηγητής του νομοσχεδίου «Περί Ανωνύμων Εταιρειών» ενώ το 1924 υπήρξε πιθανότατα πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για την προστασία της καλλιέργειας και εξαγωγής της σταφίδας, καθώς και για την προστασία της οινοπαραγωγής. Το 1927 διατελεί μέλος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για θέματα του Υπουργείου Συγκοινωνίας, επιτροπή που είχε ως αντικείμενο μελέτης τα υδραυλικά έργα, τα έργα ύδρευσης και οδοποιίας σε όλη την επικράτεια. Στις 12 Ιουλίου του 1912 παντρεύεται την Αφροδίτη, γόνο της οικογένειας Π. Παπανδροπούλου, εμπόρου και τοκιστή από την Πάτρα. Απέκτησαν πέντε παιδιά: την Πιπίνα-Χριστίνα, τον Βασίλη, τον Γιώργο, τον Παναγιώτη και τον μικρότερο Χαρίλαο. Το 1930 όλη η οικογένεια μετακομίζει και εγκαθίσταται μόνιμα στην Αθήνα. Ο Κωνσταντίνος Γόντικας ανέλαβε, για πρώτη φορά, υπουργικό αξίωμα στις 3/4/1923, στην κυβέρνηση Γονατά με τον διορισμό του ως υπουργού Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως (εξάμηνη θητεία, από 3/4/1923 έως 18/10/1923). Στη διάρκεια της ίδιας κυβέρνησης θα γίνει επίσης προσωρινά υπουργός Υγιεινής, Κοινωνικής Πρόνοιας και Αντιλήψεως και αμέσως μετά υπουργός Συγκοινωνίας (29 Σεπτεμβρίου 1923). Στις 11 Ιανουαρίου 1924, ο Κ. Γόντικας εκ νέου βουλευτής Αχαϊοήλιδος, ανέλαβε το υπουργείο Στρατιωτικών στην κυβέρνηση που συγκροτήθηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, αξίωμα το οποίο διατήρησε και στη διάρκεια της κυβέρνησης Γ. Καφαντάρη (από τις 6/2/1924 έως 12/3/1924). Τον επόμενο χρόνο, του ανατέθηκε ξανά το Υπουργείο Στρατιωτικών με πρωθυπουργό τον Ανδρέα Μιχαλακόπουλο από τις 9/3/1925 μέχρι τις 26/6/1925, οπότε εξαναγκάζεται σε παραίτηση από το στρατιωτικό κίνημα του Πάγκαλου. Υπουργός θα διατελέσει πάλι στις 4/7/1928, όταν διορίσθηκε υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων στην κυβέρνηση Ε. Βενιζέλου, αξίωμα που θα διατηρήσει μέχρι τις 2/1/1930. Η παραμονή του στο Υπουργείο αυτό σφραγίστηκε από την εισαγωγή για ψήφιση στη Βουλή σειράς εκπαιδευτικών νομοσχεδίων (1929), τα οποία σηματοδοτούν την αρχή της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης της κυβέρνησης Βενιζέλου ενώ συνδέθηκε με σημαντικά επίσης γεγονότα στο χώρο της Εκκλησίας. Στη διάρκεια της κυβέρνησης Βενιζέλου ο Κ. Γόντικας ανέλαβε προσωρινά και άλλα Υπουργεία: στις 26/8/1928 διορίζεται υπουργός Στρατιωτικών, στις 9 Αυγούστου 1929 αναλαμβάνει το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και στις 3 Οκτωβρίου του ίδιου έτους διορίζεται υπουργός Ναυτικών. Στις 10/1/1930 ο Κ. Γόντικας κλήθηκε να αναλάβει τη διοίκηση της Αγροτικής Τράπεζας που είχε ιδρυθεί λίγους μήνες πριν, (έναρξη εργασιών στις 26/9/1929), μετά από ολιγόμηνη θητεία του Στέφανου Δέλτα, οπότε και εγκαταλείπει την ενεργό πολιτική δράση. Στις 29/4/1932 εκλέγεται μέλος του Ανώτατου Οικονομικού Συμβουλίου (Α.Ο.Σ.). Ο Κ. Γόντικας παρέμεινε στη θέση του διοικητή της ΑΤΕ μέχρι το Μάρτιο του 1935, οπότε αποφάσισε να παραιτηθεί για λόγους υγείας. Μετά από λίγους μήνες σταμάτησε τη συνεργασία του και με το Ανώτατο Οικονομικό Συμβούλιο. Πέθανε στην Αθήνα, στις 13 Νοεμβρίου 1937.

Στρατιωτικός από την Ασή Γωνία Χανίων. Συμμετείχε με εθελοντικά σώματα Κρητών στον Μακεδονικό Αγώνα, τους Βαλκανικούς Πολέμους και τον Βορειοηπειρωτικό Αγώνα. Με το ξέσπασμα του Ά Παγκοσμίου Πολέμου συμμετέχει με ελληνικές εθελοντικές ομάδες στο πλευρό της Αντάντ. Στον Εθνικό Διχασμό τάσσεται στο πλευρό του Βενιζέλου, πρωτοστατεί στη δημιουργία των Δημοκρατικών Ταγμάτων και στη δολοφονία του Ίωνα Δραγούμη. Μετά το 1920 ακολουθεί τον Βενιζέλο στο Παρίσι, ενώ κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο επιστρέφει στην Κρήτη, όπου λαμβάνει μέρος στη Μάχη της Κρήτης. Μετά την ήττα των συμμαχικών δυνάμεων καταφεύγει στην Αίγυπτο και υπηρετεί στο ελληνικό φρουραρχείο Αλεξανδρείας και Καΐρου. Με την απελεύθερωση επιστρέφει στα Χανία και διορίζεται φρούραρχος έχοντας ηγετικό ρόλο στις εμφύλιες διαμάχες με τον τοπικό ΕΛΑΣ. Πολιτεύτηκε με το κόμμα του Σοφοκλή Βενιζέλου και εξελέγη βουλευτής Χανίων.
Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%93%CF%8D%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B7%CF%82 [τελευταία επίσκεψη: 7/8/2020].

Σύμφωνα με την Πράξη 99 / 2-12-1933 του Συλλόγου διδασκόντων του 7ου Γυμνασίου Αθηνών , το Δ’ Γυμνάσιο θηλέων Αθηνών έχει ήδη ξεκινήσει τη λειτουργία του εκ περιτροπής στο ίδιο κτήριο. Στην πράξη αυτή αναφέρονται ζητήματα που έχουν προκύψει από τη συστέγαση των δύο σχολείων.

Έλληνας πολιτικός, ο οποίος εξελέγη πέντε φορές βουλευτής, διετέλεσε νομάρχης Τρικάλων, Άρτας και Ζακύνθου, ενω υπήρξε και συνιδρυτής της Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας Θεσσαλών.

Έλληνας πολιτικός. Διετέλεσε βουλευτής, νομάρχης Τρικάλων, Άρτας και Ζακύνθου. Υπήρξε συνιδρυτής της Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας Θεσσαλών.

Ο Στέφανος Δάφνης, φιλολογικό ψευδώνυμο του Θρασύβουλου Ζωιόπουλου, γεννήθηκε στο Άργος το 1882. Γόνος αγροτικής οικογένειας, φοίτησε στο Γυμνάσιο του Ναυπλίου και σπούδασε στη Φυσικομαθηματική Σχολή της Αθήνας. Από τα φοιτητικά του χρόνια, ο Δάφνης συνεργαζόταν με εφημερίδες και περιοδικά. Εργάσθηκε ως καθηγητής Γυμνασίου, και στην συνέχεια ως τμηματάρχης στην Εθνική Βιβλιοθήκη. Παντρεύτηκε την λογοτέχνιδα Αιμιλία Κούρτελη. Πέθανε στην Αθήνα τον Ιούλιο του 1947.
Ασχολήθηκε με την ποίηση, την πεζογραφία, την συγγραφή θεατρικών έργων, καθώς και την δημοσιογραφία.
Δημοσίευσε τις ποιητικές συλλογές Ο ανθισμένος δρόμος (1911) και Το ανοιχτό παράθυρο (1920), το οποίο και βραβεύθηκε στον Φιλαδέλφειο ποιητικό αγώνα. Πολλά από τα δράματα του Δάφνη διακρίθηκαν σε διαγωνισμούς της εποχής, όπως τα μονόπρακτα «Πατρικό σπίτι» (1921), «Σπαραγμός» (1921) και η κωμωδία «Αγριογούρουνο» (1926). Άλλα σημαντικά δράματα είναι το τρίπρακτο «Το τραγούδι της καρδιάς», τα μονόπρακτα «Της Φυλακής», «Στο πηγάδι» και άλλα.
Η σύζυγος του Δάφνη, Αιμιλία Θρασ. Ζωιοπούλου, κόρη του Ιωάννου Κούρτελη, ήταν γνωστή με το φιλολογικό ψευδώνυμο Αιμιλία Δάφνη. Γεννήθηκε στη Μασσαλία το 1887. Σπούδασε και δίδαξε για μικρό διάστημα στο Αρσάκειο Αθηνών. Δημοσίευσε τις ποιητικές συλλογές Χρυσάνθεμα (1903), Χρυσά καπέλα (1923) κ.ά., έναν τόμο μονόπρακτων δραμάτων, το κοινωνικό μυθιστόρημα Το ταλέντο της Σμαρώς (1924), διηγήματα και μελέτες. Πέθανε στην Αθήνα το 1941.

[Πηγές: Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, Αθήνα, Χάρης Πάτσης, 1968, τομ. 6, Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαιδεία, Αθήνα, Πυρσός, 1929, τομ. Η΄]

Ο Στέφανος Δάφνης, φιλολογικό ψευδώνυμο του Θρασύβουλου Ζωιόπουλου, γεννήθηκε στο Άργος το 1882. Γόνος αγροτικής οικογένειας, φοίτησε στο Γυμνάσιο του Ναυπλίου και σπούδασε στη Φυσικομαθηματική Σχολή της Αθήνας. Από τα φοιτητικά του χρόνια, ο Δάφνης συνεργαζόταν με εφημερίδες και περιοδικά. Εργάσθηκε ως καθηγητής Γυμνασίου, και στην συνέχεια ως τμηματάρχης στην Εθνική Βιβλιοθήκη. Παντρεύτηκε την λογοτέχνιδα Αιμιλία Κούρτελη. Πέθανε στην Αθήνα τον Ιούλιο του 1947.

Ασχολήθηκε με την ποίηση, την πεζογραφία, την συγγραφή θεατρικών έργων, καθώς και την δημοσιογραφία.

Δημοσίευσε τις ποιητικές συλλογές Ο ανθισμένος δρόμος (1911) και Το ανοιχτό παράθυρο (1920), το οποίο και βραβεύθηκε στον Φιλαδέλφειο ποιητικό αγώνα. Πολλά από τα δράματα του Δάφνη διακρίθηκαν σε διαγωνισμούς της εποχής, όπως τα μονόπρακτα «Πατρικό σπίτι» (1921), «Σπαραγμός» (1921) και η κωμωδία «Αγριογούρουνο» (1926). Άλλα σημαντικά δράματα είναι το τρίπρακτο «Το τραγούδι της καρδιάς», τα μονόπρακτα «Της Φυλακής», «Στο πηγάδι» και άλλα.

Η σύζυγος του Δάφνη, Αιμιλία Θρασ. Ζωιοπούλου, κόρη του Ιωάννου Κούρτελη, ήταν γνωστή με το φιλολογικό ψευδώνυμο Αιμιλία Δάφνη. Γεννήθηκε στη Μασσαλία το 1887. Σπούδασε και δίδαξε για μικρό διάστημα στο Αρσάκειο Αθηνών. Δημοσίευσε τις ποιητικές συλλογές Χρυσάνθεμα (1903), Χρυσά καπέλα (1923) κ.ά., έναν τόμο μονόπρακτων δραμάτων, το κοινωνικό μυθιστόρημα Το ταλέντο της Σμαρώς (1924), διηγήματα και μελέτες. Πέθανε στην Αθήνα το 1941.

[Πηγές: Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, Αθήνα, Χάρης Πάτσης, 1968, τομ. 6, Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαιδεία, Αθήνα, Πυρσός, 1929, τομ. Η΄]

Ο Γιώργος Δέλιος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1897. Μετά την ολοκλήρωση των εγκύκλιων σπουδών του, τελειοποίησε τη γνώση της γαλλικής και της αγγλικής γλώσσας, ενώ με την ίδρυση του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου παρακολούθησε ως ακροατής μαθήματα στη Φιλοσοφική Σχολή. Διετέλεσε πρόεδρος της Περιηγητικής Λέσχης στη Θεσσαλονίκη, ιδρυτικό μέλος του Άρη, Αθλητικού Συλλόγου της πόλης, και πρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης (1962-1977). Στα γράμματα εμφανίστηκε με διάφορες συνεργασίες σε περιοδικά και εφημερίδες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, ενώ τα πρώτα του αυτοτελή έργα ήταν δύο θεατρικά, το μονόπρακτο Μεσ' από τις φλόγες (1930) και το τρίπρακτο Νέοι Κόσμοι (1932). Τέλος, υπήρξε ενεργό μέλος του κύκλου των Μακεδονικών Ημερών και τακτικός συνεργάτης του περιοδικού. Εκτός από το θέατρο, ασχολήθηκε με το μυθιστόρημα, το δοκίμιο και τη μελέτη, ενώ μετέφρασε στα πεζά της Virginia Woolf και της Katherine Mansfield (στον τόμο Δυο Αγγλίδες πεζογράφοι, 1963)

Πηγή: Κώστας Στεργιόπουλος (παρουσίαση-ανθολόγηση), «Γιώργος Δέλιος», Η μεσοπολεμική πεζογραφία. Από τον πρώτο ώς τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (1914-1939), τ. Γ΄, Αθήνα, Σοκόλης 1996, σ. 278-321.

Ο Γιώργος Αθανασίου Δέλλιος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1979. Είναι αρχιτέκτονας και συλλέκτης φωτογραφικού υλικού που σχετίζεται με τη Θεσσαλονίκη, την Καβάλα και τη Νιγρίτα Σερρών.

Η Πηνελόπη Δέλτα, αδελφή του Αντώνη Μπενάκη, γεννήθηκε το 1874 και ήταν το τρίτο από τα έξι παιδιά του Εμμανουήλ Μπενάκη και της Βιργινίας Χωρέμη.
Την παιδική και εφηβική της ηλικία πέρασε στην Αλεξάνδρεια, με πολλά ταξίδια στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το μεγαλοαστικό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε της παρείχε κάθε δυνατότητα για παιδεία και πνευματική καλλιέργεια, ενώ η αυταρχική ανατροφή, κυρίως της μητέρας της, διαμόρφωσε μία εύθραυστη προσωπικότητα που αρκετές φορές θεωρούσε ως μόνη διέξοδο το θάνατο.
Ο γάμος της με τον επιχειρηματία Στέφανο Δέλτα το 1895 ήταν η λύτρωση από το οικογενειακό περιβάλλον και ταυτόχρονα ο δρόμος για την πνευματική της ανάπτυξη και ωριμότητα. Από το γάμο αυτό απέκτησε τρεις κόρες, τη Σοφία, τη Βιργινία και την Αλεξάνδρα, τις οποίες ανέθρεψε υποδειγματικά.
Το έμφυτο συγγραφικό της ταλέντο εκδηλώθηκε ήδη από την παιδική της ηλικία. Η προσφορά της στην παιδική λογοτεχνία υπήρξε καθοριστική για την εξέλιξη του παιδικού βιβλίου, σε μια εποχή που το είδος του εξέλιπε. Τα έργα της, εμπνευσμένα κυρίως από τα εθνικά ιστορικά γεγονότα, γαλούχησαν πολλές γενιές ελληνοπαίδων και παραμένουν επίκαιρα μέχρι τις μέρες μας. Ανεξίτηλα στις παιδικές μας μνήμες έχουν μείνει τα «Παραμύθι χωρίς όνομα», «Τον Καιρό του Βουλγαροκτόνου», «Τα Μυστικά του Βάλτου», «Ο Μάγκας», και το πλέον αγαπητό, «Ο Τρελαντώνης», διήγημα για τον αδελφό της, Αντώνη Μπενάκη. Είχε γίνει μέλος σε πολλά επιστημονικά σωματεία και εταιρείες, συμβάλλοντας με κάθε μέσο στην προώθηση των γραμμάτων και του πολιτισμού.
Μεγάλη θεωρείται και η συμβολή της στη συγκέντρωση προφορικών πηγών της σύγχρονης ιστορίας. Ξεκινώντας με τις καταγραφές των απομνημονευμάτων των μακεδονομάχων, οι οποίες αποτελούν σήμερα πολύτιμες ιστορικές πηγές, κατόρθωσε να συλλέξει προφορικές μαρτυρίες και διηγήσεις για τα πιο σημαντικά, πολιτικά και πολεμικά, γεγονότα του καιρού της. Η ευαισθησία της στα εθνικά θέματα και η οικογενειακή της παράδοση δεν την άφηναν αμέτοχη στις δύσκολες στιγμές της χώρας. Το 1918 πήρε μέρος σε δύο αποστολές στην Ανατολική Μακεδονία για να βοηθήσει παλινοστούντες ομήρους από τη Βουλγαρία. Την ίδια ευαισθησία έδειξε κατά τη Μικρασιατική καταστροφή και τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940.
Η γεμάτη πατριωτισμό ψυχή της δεν άντεξε τη βαριά ατμόσφαιρα της γερμανικής εισβολής και έτσι πήρε τη μεγάλη απόφαση να θέσει τέλος στη ζωή της το 1941, την ημέρα που έμπαιναν οι Γερμανοί στην Αθήνα.

Ο Στέφανος Δέλτας γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1863, ήταν γιος του Γεωργίου Δέλτα και της Σοφίας Καραθεοδωρή. Επιχειρηματίας,
δημοτικιστής, φαναριώτης, ασχολήθηκε με εμπορικές επιχειρήσεις και μεταφράσεις της αρχαίας γραμματείας. Το 1895 παντρεύτηκε την Πηνελόπη Μπενάκη (Δέλτα), μια από τις σημαντικότερες συγγραφείς των αρχών του 20ού αιώνα, κόρη του Εμμανουήλ Μπενάκη και της Βιργινίας Χωρέμη. Έζησαν στην Αλεξάνδρεια μέχρι το 1916 που επέστρεψαν στην Ελλάδα. Ο Στέφανος Δέλτας αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος του Κολλεγίου Αθηνών (1926), σύμβουλος της Εθνικής Τράπεζας, μέλος του Συμβουλίου της Επιτροπής Αποκαταστάσεως των Προσφύγων (ΕΑΠ), ευεργέτης και Διοικητής του ΠΙΚΠΑ. Τον Σεπτέμβριο του 1929 ανέλαβε τη Διοίκηση της νεοϊδρυθείσας Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδας (ΑΤΕ) με απευθείας ανάθεση από τον Πρόεδρο της Κυβερνήσεως, Ελευθέριο Βενιζέλο. Παρέμεινε σε αυτή τη θέση για τρεις μήνες. Στις 19.12.1929 αιφνιδίασε το Δ.Σ. της ΑΤΕ με την παραίτησή του, επικαλούμενος λόγους υγείας. Ο πραγματικός λόγος
ήταν η «δυσφορία» που του προκαλούσε η έντονη ανάμειξη του Προέδρου της Κυβερνήσεως, Ελευθερίου Βενιζέλου στα εσωτερικά ζητήματα της ΑΤΕ και ειδικότερα σε θέματα διορισμού ανώτατων στελεχών. Ο Στέφανος Δέλτας ως ο πρώτος Διοικητής της ΑΤΕ έθεσε τις βάσεις για τη μετέπειτα επιτυχημένη πορεία της Τράπεζας. Κατά τη σύντομη θητεία του, συγκρότησε το Καταστατικό, τον εσωτερικό Οργανισμό του ιδρύματος και διαμόρφωσε το μισθολόγιο του προσωπικού. Απεβίωσε στην Αθήνα το 1947.

Λογοτεχνικό ψευδώνυμο του ποιητή Γιώργου Κανέλλου. Γεννήθηκε στους Δελφούς το 1909. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Δημοσίευσε ποιητικές συλλογές, μελέτες, δοκίμια καθώς και μεταφράσεις ιταλικής ποίησης. Η πρώτη του ποιητική συλλογή «Ειδύλλια» δημοσιεύτηκε το 1937. Διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τον Άγγελο Σικελιανό, ο οποίος επηρέασε και το έργο του. Βραβεύτηκε πολλές φορές στην Ελλάδα και το εξωτερικό και τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το σύνολο του έργου του. Πέθανε στις 15 Φεβρουαρίου 1988.

Έλληνας πεζογράφος και ποιητής

Ο Δήμος Αθηναίων είναι έδρα του Κεντρικού Τομέως στο Αθηναϊκό πεδίο της Αττικής. Καταλαμβάνει έκταση 38,96 τ.χμ., έχει πληθυσμό 664.046 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2011 και αναπτύσσεται σε υψόμετρο κέντρου 90μ. Το 1834 είναι έτος, κατά το οποίο η Αθήνα ανακηρύχθηκε σε πρωτεύουσα της Ελλάδος, αυξάνοντας έκτοτε ραγδαία τον πληθυσμό της και διαμορφώνοντας σταδιακά τα σημερινά της όρια. Ο δήμος περιλαμβάνει επτά περιφερειακές δημοτικές κοινότητες και χωροθετείται στην καρδιά της ομώνυμης μητροπολιτικής περιοχής. Η οργανωτική δομή του Δήμου Αθηναίων προκύπτει από τις υφιστάμενες διατάξεις