Γεννήθηκε στο Μαρτίνο Λοκρίδας, σε επταμελή αγροτική οικογένεια. Παρακολούθησε το δημοτικό στο Μαρτίνο και το Γυμνάσιο στην Αταλάντη και σπούδασε στην Πάντειο (όπου εισήλθε δεύτερος). Στην περίοδο των σπουδών του εργάστηκε στα επαρχιακά γραφεία του Οργανισμού Κωπαΐδος στην Αλίαρτο. Τέλειωσε και την Νομική, παράλληλα με την στρατιωτική του θητεία. Εργάστηκε ως υπάλληλος του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους και παράλληλα παρακολούθησε το τμήμα Πολτικών και Οικονομικών Επιστημών της Νομικής. Στη συνέχεια εργάστηκε στη θέση βοηθού της Δημοσίας Οικονομικής στη Σχολή, ολοκληρώνοντας και τις σπουδές του σε αυτήν. Ήταν μέλος του ΕΔΠ του Παντείου Πανεπιστημίου ως το 1990.
Συλλογές διηγημάτων: Η Ψευδαίσθηση (1971), Ο Φόβος (1973), Απελευθέρωση (1979), Υποτροπή (1991), Αναζήτηση (1992)

[Πηγή βιογραφικού: Υλικό του αρχείου]

Ο Χρήστος Ε. Ντούνης (1935-2010) αποφοίτησε από τη Σχολή Πλοιάρχων Εμπορικού Ναυτικού της Ύδρας (1955) και από τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων (1960), ενώ μετεκπαιδεύτηκε στη Βρετανία και τη Γερμανία (1964 και 1974). Ειδικεύτηκε σε θέματα ασφάλειας της ναυσιπλοΐας και ναυτικής εκπαίδευσης. Εργάστηκε αρχικά στο εμπορικό ναυτικό ως πλοίαρχος, ενώ διετέλεσε διευθυντής του Οίκου του Ναύτου και Προξενικός Λιμενάρχης στο Ρότερνταμ (Ολλανδία). Το 1985 ορίστηκε υπαρχηγός του Λιμενικού Σώματος και το 1987 αρχηγός του, λαμβάνοντας τον βαθμό του Αντιναυάρχου. Μετά την αφυπηρέτησή του (1990) ορίστηκε επίτιμος αρχηγός του Λιμενικού Σώματος. Συνέγραψε άρθρα και βιβλία ναυτικού και ναυτιλιακού περιεχομένου, ενώ ιδιαίτερα σημαντικές υπήρξαν οι προσπάθειές του για τη βελτίωση και αναβάθμιση της ναυτικής εκπαίδευσης.

Γεννήθηκε το 1914 στο χωριό Εµπρόσνερος της επαρχίας Αποκορώνου του νοµού Χανίων. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσµίου Πολέµου πολέµησε στην Αλβανία µε την 5η Μεραρχία Κρητών. Νοσηλεύτηκε σε νοσοκοµείο στο Λουτράκι εξαιτίας κρυοπαγηµάτων και µετά την ολοκλήρωση της θεραπείας επέστρεψε στα Χανιά. Τον Μάιο 1941 πολέµησε στη µάχη της Κρήτης, όπου πιάστηκε αιχµάλωτος των Γερµανών και µεταφέρθηκε σε στρατόπεδο αιχµαλώτων από το οποίο λίγο αργότερα κατάφερε να αποδράσει. Μετά την απόδρασή του παρουσιάστηκε στη Γεωργική Υπηρεσία Ρεθύµνου, όπου εργαζόταν πριν την κήρυξη του πολέµου και διορίστηκε Κοινοτικός Γεωπόνος. Στη διάρκεια της γερµανικής Κατοχής προσχώρησε στο ΕΑΜ και υπήρξε γραµµατέας του Γ΄ τµήµατος ΕΑΜ Αποκορώνου. Συµµετείχε ως εκπρόσωπος του ΕΑΜ στην κοινή επιτροπή συµφιλίωσης ΕΑΜ-ΕΟΚ προς το τέλος της κατοχής. Το 1947 εκδιώχθηκε από τη Γεωργική Υπηρεσία Κρήτης όπου εργαζόταν λόγω των πολιτικών του φρονηµάτων και της συµµετοχής του στο ΕΑΜ. Για ένα σύντοµο χρονικό διάστηµα δούλεψε στην Ένωση Γεωργικών Συνεταιρισµών Αποκορώνου, ενώ παράλληλα ενεργούσε για την επαναπρόσληψη του στο δηµόσιο. Το 1952 κατάφερε να αναδιοριστεί στο δηµόσιο, στο οποίο και εργάστηκε µέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1980. Απεβίωσε το 2004.

Μακεδονομάχος από τον Μεσενικόλα Καρδίτσας που δραστηριοποιήθηκε στην περιοχή των Σερρών, Δράμας και Καβάλας.

Στέλεχος της Σπουδάζουσας της Ν.ΕΔΑ, του Συλλόγου Εργαζομένων Φοιτητών-Σπουδαστών και στη συνέχεια της ΔΝΛ, η Ρόη Ντάκουρη συνελήφθη από τη χούντα τις πρώτες μέρες της δικτατορίας, κρατήθηκε στη Γυάρο και απολύθηκε το 1967 λόγω επικείμενου τοκετού.

Ο Γιάννης Νούσιας γεννήθηκε στην Πρέβεζα το 1904 και έζησε τα παιδικά του χρόνια στα Γιάννενα όπου φοίτησε στη Ριζάρειο Σχολή και στη συνέχεια σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μουσική στο "Μουσικό Λύκειο Αθηνών". Ίδρυσε το 1932 και διηύθυνε ως το θάνατό του, το ιδιωτικό Εκπαιδευτήριο "Ελληνογαλλικόν Λύκειον Αθηνών" και την παιδική χορωδία "Γιάννη Νούσια", που αργότερα μετονομάστηκε σε "Χορωδία Ελληνογαλλικού Λυκείου Αθηνών". Πέθανε στην Αθήνα το 1971.