Το Νοσοκομείο "Ασκληπιείο" ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1921 υπό τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό, ως Σανατόριο για την θεραπεία της φυματιώσεως των οστών, των αρθρώσεων και του ραχιτισμού που προσέβαλε τότε κυρίως τα παιδιά. Λειτουργεί από την ίδρυσή του στη Βούλα σε ένα πευκόφυτο κτήμα 104 στρεμμάτων. Τα περισσότερα Νοσηλευτικά περίπτερα ανεγέρθηκαν από δωρεές ευεργετών και φιλανθρώπων προς τον Ε.Ε.Σ.. Από το 1948 εξελίχθηκε σε ένα Γενικό Ορθοπαιδικό Νοσοκομείο που κάλυπτε ορθοπαιδική
χειρουργική και τραυματολογία. Σταδιακά αναπτύχθηκαν και άλλες ειδικότητες όπως Γενικής Χειρουργικής, Νευροχειρουργικής, Παθολογικής, Καρδιολογικής, Φυσικής Ιατρικής
και αποκατάστασης όπως και κλινικές για να καλύπτουν τις ανάγκες νοσηλείας. Το 1985 με το Π.Δ.594/85 το Νοσοκομείο του Ε.Ε.Σ. "Ασκληπιείο Βούλας"
μετατρέπεται σε Ν.Π.Δ.Δ. και εντάσσεται στο Εθνικό Σύστημα Υγείας (Ε.Σ.Υ.). Με το Ν.1821/6-12-88 κυρώνεται η υπογραφείσα σύμβαση της 28/5/85 με το Υπουργείο Υγείας
και Πρόνοιας και το Ε.Ε.Σ. και περιέρχεται στο Νοσοκομείο η χρήση όλων των κτιριακών και λοιπών εγκαταστάσεων και ο πάσης φύσεως εξοπλισμός για όσο χρόνο θα υφίσταται
το Νοσοκομείο σαν Ν.Π.Δ.Δ. ενταγμένο στο ΕΣΥ, η δε κυριότητα παραμένει στον Ε.Ε.Σ..
(Στοιχεία από την ιστοσελίδα του Νοσοκομείου)

Το Γενικό Χημείο του Κράτους (Γ.Χ.Κ.) αποτελεί Γενική Διεύθυνση της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων. Συστάθηκε το 1929, μετονομάζοντας το από το 1904 ιδρυθέν «εν τω Υπουργείω των Οικονομικών» Χημικό Εργαστήριο του Υπουργείου των Οικονομικών, συγχωνεύοντας ταυτόχρονα Δημόσια Χημικά Εργαστήρια άλλων Υπηρεσιών και δημιουργώντας ένα κρατικό Χημικό Εργαστήριο με διευρυμένες αρμοδιότητες.
Στη συνέχεια, ως σύγχρονη τεχνική και επιστημονική Υπηρεσία του Υπουργείου των Οικονομικών εξελίχθηκε σε κορμό του συστήματος ελέγχου προϊόντων στη χώρα μας, ακολουθώντας την ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας, ανταποκρινόμενο στις ελεγκτικές και θεσμικές υποχρεώσεις της χώρας σε πολλούς τομείς, εκσυγχρονίζοντας παράλληλα τις μεθόδους διοίκησης των εργαστηρίων του και εν γένει όλων των μονάδων του Οργανισμού.
Το υψηλής κατάρτισης προσωπικό του επιτελεί το έργο του διαχρονικά κατά υποδειγματικό και ταυτόχρονα αποτελεσματικό τρόπο, με γνώμονα πάντα την προστασία της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος, τη διασφάλιση των δημοσίων εσόδων, την υποστήριξη των τελωνειακών και άλλων Αρχών, την αξιοποίηση και προώθηση των ελληνικών προϊόντων αλλά και τη στήριξη της υγιούς λειτουργίας της αγοράς.

Ο Γεώργιος Γεννάδιος υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς λόγιους και δασκάλους του Γένους. Σπούδασε φιλολογία στη Λειψία και δίδαξε στο εξωτερικό αλλά και στην Ελλάδα. Το 1829 ο Καποδίστριας του ανέθεσε την οργάνωση της δημόσιας εκπαίδευσης στο νεοσύστατο Ελληνικό κράτος. Υπήρξε συγγραφέας πολλών μελετών και σχολικών εγχειριδίων καθώς και ιδρυτικό μέλος των πιο σημαντικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της Ελλάδας, της Εθνικής Βιβλιοθήκης, του Νομισματικού Μουσείου και του Αρσακείου.

Ο Ιωάννης Γεννάδιος (Αθήνα, 1844-Λονδίνο, 1932), πρεσβευτής και βιβλιόφιλος, ήταν γιος του μεγάλου διδασκάλου του Γένους, Γεωργίου Γενναδίου και της Αρτέμιδος Μπενιζέλου. Φοίτησε στη Σχολή της Μάλτας και το 1862 εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο, όπου για ένα μικρό διάστημα δούλεψε στον εμπορικό οίκο των Αδελφών Ράλλη και κατόπιν, το 1870, διορίστηκε στην ελληνική Πρεσβεία στο Λονδίνο όπου διετέλεσε για πολλά χρόνια πρεσβευτής, αποχωρώντας το 1919. Δώρισε την προσωπική του βιλβιοθήκη, αποτελούμενη από 30.000 τόμους σπανίων βιβλίων, το 1926, στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών, η οποία ανέλαβε τη στέγαση, φύλαξη και λειτουργία της επονομαζόμενης Γενναδείου Βιβλιοθήκης.

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1808. Ήταν στρατιωτικός, έφτασε στο βαθμό του συνταγματάρχη, ενώ διετέλεσε και υπουργός Στρατιωτικών στην πρώτη κυβέρνηση του Χαρίλαου Τρικούπη.
Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%93%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%82 [τελευταία επίσκεψη: 20/5/2020].

Ο Ιωάννης Γεννηματάς υπήρξε αντιστράτηγος, αρχηγός Γ.Ε.Σ. το 1964. Μετείχε στον ελληνοϊταλικό πόλεμο 1940-1941 και κατά τη διάρκεια της Κατοχής διέφυγε στη Μέση Ανατολή όπου εντάχθηκε στον ελληνικό στρατό. Στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου ήταν διοικητής τάγματος, διευθυντής του γραφείου επιχειρήσεων της XI Μεραρχίας, και επιτελάρχης της 36ης ταξιαρχίας. Ήταν επίσης διοικητής του Ελληνικού Εκστρατευτικού Σώματος στην Κορέα, ενώ υπηρέτησε και σε πολλές επιτελικές θέσεις έως το 1965 οπότε και αποστρατεύτηκε. Φιλοβασιλικός, αναγκάστηκε από τη δικτατορία να εγκαταλείψει τη χώρα το 1969. Τιμήθηκε με πολλά ελληνικά και ξένα πολεμικά μετάλλια και παράσημα.

Το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Αθηνών (Deutsches Archäologisches Institut Athen, DAI Athen) ιδρύθηκε το 1874 ως παράρτημα του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου με έδρα το Βερολίνο και υπάγεται στο Υπουργείο Εξωτερικών της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Από το 1888 και εξής στεγάζεται στο νεοκλασικό κτίριο της οδού Φειδίου 1 στο κέντρο της Αθήνας που κτίστηκε για λογαριασμό του H. Schliemann από τους W. Dörpfeld και Ε. Ziller. Σκοπός του Ινστιτούτου σε διεθνή κλίμακα είναι η έρευνα στον τομέα της αρχαιολογίας και των συγγενών επιστημών μέσω εργασίας πεδίου (ανασκαφών, μελετών, ερευνών επιφανείας), η ανάδειξη και προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, καθώς επίσης η στήριξη των νέων ερευνητών. Από το έτος ίδρυσής του και εξής το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Αθηνών έχει εξελιχθεί σε σταθερό κόμβο συνάντησης για την ελληνική, γερμανική και διεθνή επιστημονική κοινότητα. Σήμερα διαθέτει μια από τις σημαντικότερες βιβλιοθήκες για την αρχαιογνωστική έρευνα στην Ελλάδα, πλούσιες αρχειακές συλλογές και ένα εκτεταμένο φωτογραφικό αρχείο.

Γιος του Παναγή Γκούμα, εμπόρου καυσοξύλων στον Πειραιά. Διετέλεσε μητροπολίτης Ναυπακτίας-Ευρυτανίας (1939-1945) και Ηλείας (1945-1968;). Υπήρξε μέλος της Ιεράς Συνόδου και του Κεντρικού Συμβουλίου της Αποστολικής Διακονίας (κατά το διάστημα 1948-1949 ήταν διευθυντής της Σχολής της Αποστολικής Διακονίας στην Αθήνα). Ήταν επίσης πρόεδρος του παραρτήματος Ηλείας του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. Πρωτοστάτησε στην ίδρυση πολλών εκκλησιαστικών σχολών, ορφανοτροφείου, νηπιαγωγείου, παιδικού σταθμού και φιλόπτωχων ταμείων. Έγραψε τα φυλλάδια “Σταγόνες αγάπης” (1956) και “Χριστιανική οικογένεια” (1959).

Ο Γεώργιος Γεροντούδης ήταν ο πρωτότοκος γιος του Νικήτα Γεροντούδη, ο οποίος το 1875 εγκατέλειψε τη γενέτειρά του, Λήμνο, για να εγκατασταθεί στην Αλεξάνδρεια και, αργότερα, στην Ασμάρα της Ερυθραίας, όπου πιθανότατα γεννήθηκε ο Γεώργιος. Η οικογένεια διατηρούσε καπνεργοστάσιο και εμπορικές συναλλαγές, κυρίως με την Ιταλία. Το 1937, ύστερα από περιορισμούς που επέβαλε ο Μουσολίνι στους μη Ιταλούς εμπόρους της Αβησσυνίας, η οικογένεια Γεροντούδη εγκατέλειψε την Ασμάρα και εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα. Ο Γεώργιος Γεροντούδης εγκαταστάθηκε στη Ρόδο.

[Τα στοιχεία προέρχονται από τον ιστότοπο της οικογένειας Γεροντούδη: https://www gerontoudis.gr/οικογένεια-γεροντούδη. Εκεί αναφέρεται ότι ο Γεώργιος εγκατέλειψε την Ασμάρα για τη Ρόδο νωρίτερα από την υπόλοιπη οικογένεια, ωστόσο σε επιστολές της Ασφαλιστικής Εταιρίας «Η Ανατολή» εμφανίζεται ως κάτοικος της Ασμάρα μέχρι και τον Απρίλιο του 1937]