Χαρτογραφική και εκδοτική εταιρεία

Ευρυτάνας ποιητής, φοιτητής της Νομικής και αντάρτης του ΕΛΑΣ, ο Δώρης Άνθης (φιλολογικό ψευδώνυμο του Νίκου Ζωγραφόπουλου), σκοτώθηκε στα Δεκεμβριανά.

Η Τράπεζα ξεκίνησε από τον Εμπορικό Οίκο Ι.Φ. Κωστοπούλου, ο οποίος, λίγο καιρό μετά την ίδρυσή του το 1879 στην Καλαμάτα, ανέπτυξε και τραπεζικές δραστηριότητες. Σταθμός σε αυτή την πορεία υπήρξε το έτος 1916, όταν ο Ιωάννης Φ. Κωστόπουλος, με τη συνεργασία της Λαϊκής Τράπεζας, δημιούργησε, με έδρα πάντοτε την Καλαμάτα, την Τράπεζα Ι.Φ. Κωστοπούλου με τη μορφή της Ετερόρρυθμης Εταιρίας, η οποία το 1918 έδωσε τη θέση της στην Τράπεζα Καλαμών, που λειτουργούσε πλέον ως Ανώνυμη Εταιρία.

Το 1924 η Τράπεζα Καλαμών συγχωνεύθηκε με το τραπεζικό τμήμα του οίκου Ι.Φ. Κωστοπούλου και δημιουργήθηκε η Τράπεζα Ελληνικής Εμπορικής Πίστεως, με έδρα την Αθήνα, που ανέπτυξε ένα περιφερειακό δίκτυο υποκαταστημάτων στη Νότιο Πελοπόννησο. Κατά την οικονομική ανασυγκρότηση που ακολούθησε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Τράπεζα Ελληνικής Εμπορικής Πίστεως, η οποία το 1947 μετονομάσθηκε σε Τράπεζα Εμπορικής Πίστεως, ήταν η μοναδική Τράπεζα του μεγέθους της που κατάφερε να ξεπεράσει τις δύσκολες συνθήκες εκείνης της περιόδου και να στραφεί πλέον στην ανάπτυξη ενός εθνικού δικτύου υποκαταστημάτων. Από τη δεκαετία του 1970, η Τράπεζα Πίστεως, όπως ονομάστηκε το 1972, υπήρξε πρωτοπόρος στον τομέα του εκσυγχρονισμού του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, ενώ μετά την απελευθέρωσή του, στα τέλη της δεκαετίας του 1980, έχει ήδη διαμορφώσει τη φυσιογνωμία ενός τραπεζικού Ομίλου που της επιτρέπει να παρέχει ευρύ φάσμα καινοτόμων χρηματοοικονομικών υπηρεσιών.

Το 1999, η Alpha Τράπεζα Πίστεως -επωνυμία που υιοθετήθηκε το 1994- προέβη σε εξαγορά του 51% των μετοχών της Ιονικής Τράπεζας, πραγματοποιώντας τη μεγαλύτερη ιδιωτικοποίηση που είχε γίνει ποτέ στην Ελλάδα. Η συγχώνευση των δύο τραπεζικών ιδρυμάτων ολοκληρώθηκε το επόμενο έτος, ενώ το 2000 η νέα διευρυμένη Τράπεζα που προέκυψε ονομάστηκε Alpha Bank.

Την 1 Φεβρουαρίου 2013, σε συνέχεια σχετικής συμφωνίας που υπεγράφη την 16 Οκτωβρίου 2012, το σύνολο του μετοχικού κεφαλαίου της Εμπορικής Τράπεζας μεταβιβάσθηκε από την Crédit Agricole στην Alpha Bank, ενώ την 28 Ιουνίου του ίδιου έτους ολοκληρώθηκε η νομική συγχώνευση, δι’ απορροφήσεως της Εμπορικής Τράπεζας.

Γεννήθηκε στο χωριό Χρύσω Ευρυτανίας το 1946. Φοίτησε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ειδικεύτηκε στην Ορθοπεδική Χειρουργική και Τραυματολογία στην Πανεπιστημιακή Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εξειδικεύτηκε στην Ορθοπεδική Παίδων και ανακηρύχθηκε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1978. Από το 1997 διηύθυνε την Α΄ Ορθοπεδική Κλινική του Νοσοκομείου Παίδων «Π. & Α. Κυριακού» και από το 1999 διευθύνει την Ορθοπεδική Κλινική του Νοσοκομείου Παίδων «Αγία Σοφία». Είναι μέλος Ελληνικών και Ευρωπαϊκών επιστημονικών εταιρειών και υπήρξε μέλος της Διεθνούς Αμνηστίας και της Ομάδας Αλληλεγγύης Ευρυτάνων Γιατρών. Διετέλεσε εκλεγμένος πρόεδρος του Παιδοορθοπεδικού τμήματος της Ελλ. Ετ. Χειρουργικής και Τραυματολογίας.

Εξελέγη βουλευτής με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο Ν. Ευρυτανίας το Σεπτέμβριο του 2007 και επανεξελέγη στις εκλογές του 2009.

Συγγραφέας και εκδότης, ο οποίος επιμελείτο εκδόσεις για την Ευρυτανία, όπως επίσης και λογοτεχνικά περιοδικά.

Όταν ο Κωνσταντίνος Βάρκας πεθαίνει το 1919, η καπνοβιομηχανία Κωνταντίνος Βάρκας & Σία περνά στους αδελφούς Λέρτα, οι οποίοι κάποια στιγμή τη μετονομάζουν σε Ε. Κ. Λέρτα & Σία.

Η εταιρεία παρουσίασε ιδιαίτερη άνθιση ώσπου ο ξαφνικός θάνατος του Ευστάθιου Κ. Λέρτα το 1926 έφερε την αρχή μιας περιόδου ύφεσης. Η επιχείρηση έμεινε επί της ουσίας ακέφαλη αν και για κάποιο διάστημα ανέλαβε τη διοίκηση της ο Νικόλαος Ν. Γαβαλάς , αδελφός της συζύγου του Ευστάθιου, Καλλιόπης Λέρτα [1]. Το 1931 η εταιρεία εγκαταστάθηκε στο καπνεργοστάσιο της οδού Λένορμαν. Επωνυμίες τσιγάρων που κυκλοφόρησε η εταιρεία ήταν: «Πρώτα», «Δεύτερα», «Ντάμα», «Τριήρης».

Ο Ευστάθιος κληροδότησε στη σύζυγό του και τα επτά ανήλικα τέκνα τους (Κωνσταντίνο, Δημήτριο, Νικήτα, Μαρία, Νικόλαο, Αικατερίνη και Ανδρέα) μεγάλη περιουσία αλλά και πληθώρα χρεών τα οποία σε συνδυασμό με τους φόρους κληρονομιάς που έπρεπε να πληρωθούν έφεραν την οικογένεια σε δεινή θέση. Τα αδέλφια Κωνσταντίνος και Νικήτας κατάφεραν να συστήσουν το 1940 ετερόρρυθμη εταιρεία με την επωνυμία «Καπνοβιομηχανία Κ.Ε. Λέρτα & Σία», συνέχεια ουσιαστικά της προηγούμενης.

[1] Ο Νίκος Γαβαλάς, πολιτικός μηχανικός του Ε.Μ.Π. (απόφοιτος του 1918), υπήρξε ιδιοκτήτης εργοστασίου κουφωμάτων και από το 1920 εργολήπτης μεγάλων οικοδομικών έργων οδοποιίας, μεταλλικών κατασκευών κ.ά. Σε αυτόν ανατέθηκε και η εργολαβία του καπνεργοστασίου της οδού Λένορμαν, το 1928.
«Μητρώον μελών του ΤΕΕ», Τεχνική Επετηρίς της Ελλάδος τ. Β΄, Αθήνα 1934 και http://www.monumenta.org/article.php?IssueID=5&lang=gr&CategoryID=6&ArticleID=421

[Πηγές σύνταξης Μάνος Χαριτάτος, Πηνελόπη Γιακουμάκη, Η ιστορία του ελληνικού τσιγάρου, ΕΛΙΑ, Αθήνα 1997, υλικό του αρχείου]

Ο Νίκος Χατζηγεωργίου ήταν καπνοβιομήχανος και καπνέμπορος, Διευθύνων Σύμβουλος της Καπνοβιομηχανίας Χατζηγεωργίου, που συστάθηκε με το ΦΕΚ 328, 20.9.1943 (Δελτίον Ανωνύμων Εταιρειών) με επωνυμία «Καπνοβιομηχανία Χατζηγεωργίου Α.Ε. πρώην Μακεδονική Καπνοβιομηχανία Αντίγονος Ν. Χατζηγεωργίου».
Τον Δεκέμβριο του 1942 ο Νίκος και ο Γιώργος Χατζηγεωργίου συνέστησαν Ομόρρυθμο Καπνεμπορική Εταιρία με την επωνυμία Αδελφοί Χατζηγεωργίου η οποία είχε ως αντικείμενο την εμπορία καπνών σε φύλλα. Η Καπνεμπορική κληρονόμησε την ακίνητη περιουσία της καπνεμπορικής του πατέρα τους Αντίγονου Χατζηγεωργίου και τα αποθηκευμένα καπνά του. Η ακίνητη περιουσία απαρτιζόταν από αρκετά εμπορικά ακίνητα στην οδό Κωστή Παλαμά και Ολύμπου.
Από τεκμήρια του αρχείου συνάγεται ότι οι Χατζηγεωργίου αγόρασαν την καπνοβιομηχανία του Βασίλη Καπερνάρου τον Σεπτέμβριο του 1946.
Ο Νίκος Χατζηγεωργίου διετέλεσε ακόμη πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της εταιρείας Γενικαί Ασφάλειαι Θεσσαλονίκης Α.Ε. και της εταιρίας Γενική Εταιρία Οικονομικών Συναλλαγών Α.Ε. Η εταιρία Γενικαί Ασφάλειαι Θεσσαλονίκης είχε έδρα στη Θεσσαλονίκη στην οδό Κωστή Παλαμά 9-11 και υποκατάστημα στην Αθήνα στην οδό Πραξιτέλους 3. Ασφάλιζε καπνά και άλλα εμπορεύματα, τα οποία στη συνέχεια αντασφάλιζε. Ο Νίκος Χατζηγεωργίου συμμετείχε ακόμη στην εταιρεία ΕΙΣΕΜ Α.Ε. Προπολεμικά δραστηριοποιήθηκε στο εμπόριο κυρίως ραπτομηχανών και ποδηλάτων μέσω προσωπικής εταιρείας.
Ο Νίκος Χατζηγεωργίου σκοτώθηκε το 1953 σε τροχαίο δυστύχημα.

[πηγές βιογραφικού: υλικό του αρχείου, Μάνος Χαριτάτος, Πηνελόπη Γιακουμάκη, Ιστορία του ελληνικού τσιγάρου, Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο, Αθήνα 1997, συνέντευξη Αντίγονου Χατζηγεωργίου (γιος του Γιώργου) στον Γιώργο Κουμαρίδη και τη Μαργαρίτα Καλαφάτη στις 30.1.2014]

Ιερέας

Ο δήμος συστάθηκε με το ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 με την απόσπαση του οικισμού Μέγα Χωρίον από την κοινότητα Μεγάλου Χωρίου και τον ορισμό του ως έδρα του δήμου. Με το ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010 προσαρτήθηκε στο δήμο Καρπενησίου και καταργήθηκε.

Με το ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 ο οικισμός Μεσοκώμη αποσπάστηκε από την κοινότητα Μεσοκώμης και προσαρτήθηκε στο δήμο Δομνίστας (Ευρυτανίας). Με το ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010 ο οικισμός Μεσοκώμη και οι υπόλοιποι οικισμοί του δήμου Δομνίστας προσαρτήθηκαν στο δήμο Καρπενησίου και ο δήμος καταργήθηκε.

Η Κοινότητα Κουφάλας (Αιτωλοακαρνανίας) συστάθηκε με το ΦΕΚ 261Α - 31/08/1912. Με το ΦΕΚ 63Α - 22/03/1943 η κοινότητα αποσπάσθηκε στο νομό Ευρυτανίας. Το 1951 μετονομάστηκε σε κοινότητα Δάφνης. Με το ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 ο οικισμός Δάφνη προσαρτήθηκε στο δήμο Βίνιανης και η κοινότητα καταργήθηκε.

Η κοινότητα Αγίου Ανδρέου (Αιτωλοακαρνανίας) συστάθηκε με το ΦΕΚ 261Α - 31/08/1912. Με το ΦΕΚ 63Α - 22/03/1943 η κοινότητα αποσπάσθηκε στο νομό Ευρυτανίας. Ο οικισμός Άγιος Ανδρέας προσαρτήθηκε στο δήμο Καρπενησίου με το ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 και η κοινότητα καταργήθηκε.

Δώρα Ποτήρη 1908 Κάιρο – 1998 Αθήνα.
Γεννήθηκε στο Κάιρο το 1908, όπου σπούδασε ζωγραφική με καθηγητή τον Εμμανουήλ Αύγουστο και αργότερα τον ζωγράφο και συγγραφέα Νίκο Νικολαΐδη. Στην Αθήνα πήρε μαθήματα και από τον ζωγράφο Μίκη Ματσάκη. Πρώτη της ατομική έκθεση στο Κάιρο το 1953. Στην Ελλάδα εκθέτει για πρώτη φορά το 1955 στην γκαλερί Ζαχαρίου 43 έργα με θέματα από την Αίγυπτο. Το 1962 εγκαθίσταται οριστικά στην Ελλάδα.

Ατομικές της εκθέσεις: Πάτρα, ξενοδοχείο Σεσίλ (1956), Αθήνα, Μεγάλη Βρετανία (1957), Χαρτούμ, Σουδάν (1962), Γκαλερί Ζυγός (1963), στο εργαστήριό της στην Ύδρα (1967), στο εργαστήριό της στην Αθήνα
(1969), Salisbury, Ροδεσία (1970), Αναδρομική της έκθεση στο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων (1975), Αίθουσα Διογένης, Θεσσαλονίκη (1976), Εταιρεία Γραμμάτων και τεχνών (1978), Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων (1979), στο εργαστήριό της στην Αθήνα (1981, 1982), Κέντρο Κεφαλληνίων & Ιθακησίων, Πειραιάς
(1984), Πνευματικό Κέντρο Δήμου Ύδρας (1985), ξενοδοχείο Greco, Ύδρα (1986), Αίθουσα Ζυγός, Αθήνα (1988).

Ομαδικές εκθέσεις: Πανελλήνιος Έκθεση 1960, 1975), Σάμος (1965), Έκθεση Ελληνικών Προϊόντων, Σικάγο (1970), Ροδεσία (1972), Βιέννη (1976), Grand Palais, Παρίσι (1980), Έκθεση Αιγυπτιωτών Ελλήνων Ζωγράφων στην Εθνική Πινακοθήκη (1983), Πειραιάς (1983), Κεφαλλονιά (1984), Εταιρεία Κυθηραϊκών Μελετών, Αθήνα (1988).

Ο Κωνσταντίνος Ασλανίδης του Νικολάου γεννήθηκε στην Κάσσο, κατά πάσα πιθανότητα το 1916. Σπούδασε στη σχολή Φυσικής και Μαθηματικών του Ε.Μ.Π. και υπήρξε μέλος της Ε.Ο.Ν.

Έλληνας πεζογράφος και ποιητής

Ο Δημήτριος Μπογδάνος Αλκιβιάδου Μαργαρίτης ήταν Βρετανός υπήκοος. Ένα έγγραφο του αρχείου τον τοποθετεί στην Αλεξάνδρεια το 1914 ως αντιπρόσωπο της αγγλικής εταιρείας Vulcanite Ltd. Πιστοποιητικό του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας (1926) τον χαρακτηρίζει ως επιφανές μέλος της κοινωνίας της Αλεξάνδρειας. Σύμφωνα με το ίδιο έγγραφο, ο Δημήτριος Μαργαρίτης μεσολάβησε για την απελευθέρωση Ελλήνων αιχμαλώτων πολέμου. Επίσης, προσέφερε τις υπηρεσίες του στις αιγυπτιακές Αρχές κατά την υποδοχή πλέον των 3000 προσφύγων από τη Σμύρνη μετά την Καταστροφή καθώς και στον εντοπισμό συγγενών και οικείων τους. Για τη δράση του παρασημοφορήθηκε από τους Πατριάρχες Αλεξανδρείας και Ιεροσολύμων με τον Χρυσό Σταυρό του Παναγίου Τάφου. Παντρεύτηκε την Ελένη (γεν. 1885) και απέκτησαν έναν γιο, τον Αλκιβιάδη – δεν υπάρχουν στοιχεία για άλλα τέκνα.

[Πηγή σύνταξης βιογραφικού: υλικό από το αρχείο της οικογένειας Μαργαρίτη στο ΕΛΙΑ]

Ο Αλκιβιάδης Δ. Μαργαρίτης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 8 Σεπτεμβρίου 1905. Πατέρας του ήταν ο Δημήτριος Μπογδάνος Αλκιβιάδου Μαργαρίτης και μητέρα του η Ελένη Μαργαρίτη. Ο Αλκιβιάδης Μαργαρίτης ήταν Βρετανός υπήκοος (British subject by birth), όπως και ο πατέρας του. Η οικογένεια του Δημητρίου Μπογδάνου Μαργαρίτη ήταν εγκατεστημένη στην Αλεξάνδρεια, όπου το 1914 ο Δημήτριος εμφανίζεται ως αντιπρόσωπος της αγγλικής εταιρείας Vulcanite Ltd. Για τις εγκύκλιες σπουδές του Αλκιβιάδη δεν προκύπτουν στοιχεία εκτός του ότι έγινε δεκτός, άγνωστο ποια χρονιά, στο Collège Sainte-Catherine της Ακαδημίας Saint Jean-Baptiste de la Salle (Αλεξάνδρεια). Το 1914 ενεγράφη δόκιμος πρόσκοπος στην τοπική επιτροπή Αλεξανδρείας. Το 1927 εμφανίζεται να εργάζεται στην εταιρεία C.M. Salvago & Co. Τον Απρίλιο του 1927 (30 Απριλίου;) παντρεύτηκε στην Αλεξάνδρεια την Μαίρη Νικολάου Λιβανού. Το 1932 ο Αλκιβιάδης εμφανίζεται να είναι εγκατεστημένος στο Δήμο Αθηναίων («προάστειον Αρεοπαγίτου») και το 1934 να εργάζεται ως λογιστής στην οικοδομική εταιρεία «Κέκροψ» της Εμπορικής Τραπέζης.

[Πηγή σύνταξης βιογραφικού: υλικό από το αρχείο της οικογένειας Μαργαρίτη στο ΕΛΙΑ]

Ο Παναγιώτης Παπαγεωργίου του Σπυρίδωνος ήταν παντοπώλης από τους Πενταγιούς Φωκίδας.