Εμφανίζει 17770 αποτελέσματα

Καθιερωμένη εγγραφή
Όνομα
Ascending

Ειδική Επαγγελματική Σχολή "Αγία Βαρβάρα"

  • Νομικό Πρόσωπο
  • 1949 - 1995

Η Επαγγελματική Σχολή «Αγία Βαρβάρα» στεγάστηκε στο Ιωσηφόγλειο Ορφανοτροφείο από το 1951 ως το 1995.
Το Ιωσηφόγλειο Ορφανοτροφείο χτίστηκε τη δεκαετία του 1920, με έξοδα του Μικρασιάτη Χαράλαμπου Ιωσηφόγλου, για να φιλοξενήσει τα ορφανά των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής. Στη συνέχεια, φιλοξένησε και παιδιά που έμειναν ορφανά εξαιτίας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η σχολή είχε ξεκινήσει να λειτουργεί από το 1949, στη Γλυφάδα και αρχικός της στόχος ήταν η επαγγελματική κατάρτιση κοριτσιών, που ήταν θύματα του εμφυλίου πολέμου, είτε είχαν μείνει ορφανά, είτε είχε διαλυθεί η οικογένειά τους. Έδινε την ευκαιρία στα κορίτσια να αποκτήσουν ένα βιοποριστικό επάγγελμα που θα τους επέτρεπε να επιβιώσουν μετά την ενηλικίωσή τους ή ακόμα και να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.
Στη συνέχεια, βέβαια, η σχολή επικεντρώθηκε στη μετάδοση και διδασκαλία επαγγελματικών δεξιοτήτων όπως η ραπτική, το κέντημα ή η υφαντική απ’ τις απόφοιτές του. Το εκπαιδευτικό της πρόγραμμα εμπλουτίστηκε με οικοκυρική και θεωρητική εκπαίδευση, διετούς φοίτησης, ενώ το 1972 θεσμοθετήθηκε η τριετής φοίτηση στα εργαστήριά της.
Το 1983, η σχολή μετανομάζεται σε «Ειδική Επαγγελματική Σχολή ‘Αγία Βαρβάρα» και προχωράει στην επέκταση της εκπαιδευτικής της δραστηριότητας και σε μαθητές όχι τροφίμου πλέον, αλλά εξωτερικούς. Αγόρια και κορίτσια, εφηβικής ηλικίας. Έτσι, στα υπάρχοντα εργαστήρια υφαντικής και ραπτικής προστέθηκαν κι εκείνα της αγγειοπλαστικής, της ξυλουργικής, της μεταλλοπλαστικής και της δημιουργίας κοσμήματος.
Ωστόσο, όταν διακόπηκαν οι επιχορηγήσεις, αναγκαστικά σταμάτησε και η λειτουργία του προγράμματος επαγγελματικής κατάρτισης. Αυτό έγινε το 1995.

Ειρήνη Αθηναία

  • Φυσικό Πρόσωπο

Η Ειρήνη Αθηναία γεννήθηκε στην Αθήνα περί το 1885 από φτωχούς και πολύτεκνους γονείς. Υιοθετήθηκε από την οικογένεια Μεγαπάνου, το επίθετο της οποίας φέρει. Μετά τον χωρισμό με τον σύζυγό της, Πολύβιο Δημητρακόπουλο, συνδέθηκε με τους Αθανάσιο Σουλιώτη-Νικολαΐδη και Ίωνα Δραγούμη. Ξεκίνησε τις δημοσιεύσεις της από το 1903 στο περιοδικό Νουμάς. Δημοσίευσε σε πολλά περιοδικά και εφημερίδες. Έγραψε ποιήματα, αφηγήματα, βιογραφίες ποιητών και πεζογράφων, βιβλιοκρισίες, μελέτες, δοκίμια και χρονογραφήματα. Το 1907 εξέδωσε το πρώτο της έργο Νύχτες. Τα έργα της Το σφυρί. Δραμάτιον μονόπρακτον (1910) και Η υιοθετημένη. Κοινωνικόν μυθιστόρημα (1914), πριν την αυτοτελή τους έκδοση, δημοσιεύθηκαν σε συνέχειες αντιστοίχως στο περιοδικό Παναθήναια και την εφημερίδα Σκριπ. Οι τόμοι Εποχές (1934), Σιωπηλά (1938) και Τελευταία Άνοιξη (1953) περιλαμβάνουν αφηγήματά της. Αδημοσίευτα παρέμειναν τα μυθιστορήματα Ημερολόγιο της Εμίνας και Ζωή στο λόφο. Κατά την μεταξική δικτατορία εργάστηκε στο υπουργείο Τύπου. Άρρωστη και σε δύσκολη οικονομική θέση, πέθανε στην Αθήνα το 1955.

[Πηγή: Α. Κατσιγιάννη, «Ειρήνη η Αθηναία. Παρουσίαση-ανθολόγηση», Η μεσοπολεμική πεζογραφία. Από τον πρώτο ως τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (1914-1939), τομ. Γ΄, Αθήνα, Σοκόλης, 1992, σσ. 372-409. Σάββας Καράμπελας, «Τα Νέα Γράμματα στην περίοδο της δικτατορίας Μεταξά: Στοιχεία της πολιτικής ταυτότητας του περιοδικού», http://www.eens-congress.eu/ ]

Αποτελέσματα 6401 έως 6500 από 17770