Η "Εσπερινή Επαγγελματική Σχολή Εμποροϋπαλλήλων Βόλου" λειτούργησε από το σχολικό έτος 1927-28 παράλληλα με την Ημερήσια Εμπορική Σχολή και ως το 1961, οπότε μετατράπηκε σε Εσπερινό (4τάξιο) Οικονομικό Γυμνάσιο. Η σχολή αυτή λειτούργησε, με προφανείς οικονομικούς και κοινωνικούς σκοπούς, ως τριτάξια κατ' αρχήν, με πρώτο διευθυντή τον Κ. Χατζηβασίλη ο οποίος παράλληλα διεύθυνε και την Ημερήσια. Το διδακτικό προσωπικό επίσης ήταν το ίδιο για τις δύο σχολές. Κατά την περίοδο της κατοχής (1940-45) η σχολή δεν λειτούργησε, ενώ η ημερήσια Εμπορική Σχολή φαίνεται ότι δε διέκοψε τη λειτουργία της. Από το σχολικό έτος 1946-47 η σχολή γίνεται 4τάξια και από το 1956-57 6τάξια. Κατά το τελευταίο διάστημα λειτουργίας της, η Νυκτερινή σχολή των Εμποροϋπαλλήλων Βόλου έγινε 7τάξια, οπότε παύει οριστικά την λειτουργία της.

Η Ελληνογαλλική Σχολή Βόλου ιδρύθηκε το 1904 στο Βόλο από τις Αδελφές του Τάγματος (Αδελφότητα) του Αγίου Ιωσήφ της Εμφανίσεως.
Η αρχική ονομασία της Ελληνογαλλικής Σχολής Βόλου ήταν "Σχολή Καθολικών Καλογραιών" και στη συνέχεια αναφέρεται ως "Γαλλική Σχολή Καλογραιών", "Ελληνογαλλική Σχολή Καλογραιών `Aγιος Ιωσήφ".
Από το 1949 μέχρι το 1979, 30 χρόνια λειτούργησε ως "Ιδιωτικόν Ελληνογαλλικόν Γυμνάσιον - Λύκειον Θηλέων Άγιος Ιωσήφ" προσφέροντας μόρφωση, παιδεία και αρχές στις νέες του Βόλου αλλά και όλης της Θεσσαλίας, καθώς σε αυτό υπήρχε και οικοτροφείο.
Από το 1979 η Ελληνογαλλική Σχολή εξακολουθεί να προσφέρει στην κοινωνία του Βόλου, λειτουργώντας ως φροντιστήριο της Γαλλικής γλώσσας, προσπαθώντας ταυτόχρονα να δίνει το "άρωμα" του Γαλλικού πολιτισμού στους μαθητές και μαθήτριές του.

Aπό το 1955 έως το 1957 λειτούργησε στο Hράκλειο το Iδιωτικό Γυμνάσιο Γεωργίου Παπαγεωργίου. Στις 6-07-1957 με υπουργική απόφαση μεταβιβάζεται η Άδεια Iδρύσεως και λειτουργίας του στην Xρυσούλα Mπουρλώτου. Έτσι από το σχολικό έτος 1957-1958 λειτουργεί το Iδιωτικό Γυμνάσιο Xρυσούλας Mπουρλώτου. Στο αρχείο του Γυμνασίου αυτού υπάρχουν και τα στοιχεία του Iδιωτικού Γυμνασίου Παπαγεωργίου που αφορούν στα σχολικά έτη 1955-1956 και 1956-1957.

Iδρύθηκε το 1955 με την ονομασία Πρότυπος Iδιωτική Σχολή Hρακλείου Kρήτης. Tο 1957 μεταβίβασε την άδεια του στην Xρυσούλα Mπουρλώτου, γι’ αυτό το λόγο όλα τα στοιχεία που αφορούν στο σχολείο αυτό είναι ενταγμένα στο Iδιωτικό Γυμνάσιο της Xρυσούλας Mπουρλώτου.

Iδρύθηκε το 1951 με έδρα λειτουργίας το Mοχό Πεδιάδος και το 1954 μεταφέρθηκε στο Hράκλειο.

Iδρύθηκε ως Iδιωτικό Γυμνάσιο Mοχού «ο Aπόλλων». Έπειτα, το 1966 έγινε Γυμνασιακό Παράρτημα Mοχού στο Γυμνάσιο Kαστελίου, το 1972 Γυμνάσιο κατωτάτου κύκλου και το 1974 Mικτό Γυμνάσιο Mοχού.

Iδρύθηκε ως Iδιωτικό Γυμνάσιο Ζαρού «Εμμ. ςμαργιαννάκη», με αριθμ. Αδείας ιδρύσεως 986/7.7.1973.

Iδρύθηκε το 1975 από τον Iωάννη Mπούρα, αφού μεταφέρθηκε από τον Άγιο Mύρωνα. Tο 1977 μετατράπηκε σε Δημόσιο.

Iδρύθηκε ως Iδιωτικό Γυμνάσιο τυμπακίου «ελευθερίου Μηλολιδάκη». Tο σχολικό έτος 1974-1975 γίνεται Δημόσιο Μικτό Γυμνάσιο.

Iδρύθηκε από τον Αντώνιο Σοφουλάκη στην Επισκοπή Πεδιάδος το 1968 και λειτούργησε ως ιδιωτικό Γυμνάσιο έως το 1973. Από το σχολικό έτος 1973-1974 μετατράπηκε σε Δημόσιο με την επωνυμία "Μεικτόν Εξατάξιον Γυμνάσιον Επισκοπής Πεδιάδος Ηρακλείου".

Η "Εσπερινή Επαγγελματική Σχολή Εμποροϋπαλλήλων Βόλου" λειτούργησε από το σχολικό έτος 1927-28 παράλληλα με την Ημερήσια Εμπορική Σχολή και ως το 1961, οπότε μετατράπηκε σε Εσπερινό (4τάξιο) Οικονομικό Γυμνάσιο. Η σχολή αυτή λειτούργησε, με προφανείς οικονομικούς και κοινωνικούς σκοπούς, ως τριτάξια κατ' αρχήν, με πρώτο διευθυντή τον Κ. Χατζηβασίλη ο οποίος παράλληλα διεύθυνε και την Ημερήσια. Το διδακτικό προσωπικό επίσης ήταν το ίδιο για τις δύο σχολές. Κατά την περίοδο της κατοχής (1940-45) η σχολή δεν λειτούργησε, ενώ η ημερήσια Εμπορική Σχολή φαίνεται ότι δε διέκοψε τη λειτουργία της. Από το σχολικό έτος 1946-47 η σχολή γίνεται 4τάξια και από το 1956-57 6τάξια. Κατά το τελευταίο διάστημα λειτουργίας της, η Νυκτερινή σχολή των Εμποροϋπαλλήλων Βόλου έγινε 7τάξια, οπότε παύει οριστικά την λειτουργία της.

Ταγματάρχης του τακτικού στρατού, πήρε μέρος στην πολιορκία της Τριπολιτσάς και του Ναυπλίου, εντάχθηκε στο σώμα του Φαβιέρου. Το 1827 ως επικεφαλής σώματος πήγε στη Σαλαμίνα και τέθηκε υπό τις διαταγές του Τόμας Γκόρντον, ενώ αργότερα αποβιβάστηκε στο Φάληρο και αγωνίστηκε για τη σωτηρία της πολιορκημένης Ακρόπολης. Σκοτώθηκε στη μάχη του Αναλάτου.

Αγωνιστής από τη Λακωνία. Πολεμούσε και γιάτρευε τους συμπολεμιστές του με τις ιατρικές γνώσεις που είχε, ως πρακτικός γιατρός. Υπηρέτησε τον αγώνα από την αρχή μέχρι τέλους, έχοντας υπό τις οδηγίες του στρατιωτικό σώμα με το οποίο πολέμησε ο ίδιος σε πολλές μάχες και το οποίο τροφοδοτούσε ο ίδιος. Θυσίασε όλη την περιουσία του στον Αγώνα.

Πέθανε πάμπτωχος μετά το 1846. Μετά το θάνατό του η επιτροπή εκδουλεύσεων τον κατέταξε στην τάξη των αξιωματικών.

Ο Φραγκίσκος Ιατρού, που καταγόταν από τη Μήλο, γεννήθηκε και έζησε στην Αίγυπτο. Το 1919 παντρεύτηκε την Ερμιόνη Ι. Δεναξά. Υπήρξε Διευθυντής της Branche domaines της Societé Anonyme du Béhéra (1918-1958). Η εταιρεία είχε αναλάβει την εκτέλεση έργων στο αεροδρόμιο της Αλεξάνδρειας το 1940.

Ο θεσμός του Ιατροσυνεδρίου που λειτουργούσε στα περισσότερα κράτη, ήταν συμβουλευτικό σώμα για ζητήματα δημόσιας υγιεινής και ιατρικής. Στην Ελλάδα συστάθηκε με βασιλικό διάταγμα το 1834, υπαγόταν στο υπουργείο Εσωτερικών και είχε ως έργο την εξέταση των γιατρών, χειρουργών, οδοντιάτρων, κτηνιάτρων, των φαρμακοποιών και μαιών και την ανώτατη γνώμη για ιατροδικαστικές υποθέσεις και άλλα ιατρικά ζητήματα. Από το 1862 οι εξετάσεις των γιατρών έφυγαν από τη δικαιοδοσία του και υπήχθησαν στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου. Το 1916 συνέβη το ίδιο για τις εξετάσεις των οδοντιάτρων, που έκτοτε γίνονταν στην Οδοντιατρική Σχολή. Ο νόμος 346 (6/11/1914) τροποποίησε το Ιατροσυνέδριο, το οποίο από το 1923 μετονομάστηκε σε Ανώτατο Υγειονομικό Συμβούλιο (Α.Υ.Σ.) υπαγόταν στο υπουργείο Προνοίας και Αντιλήψεως και από το 1929 στο υπουργείο Υγιεινής. Πρόεδροι του Ιατροσυνεδρίου από τη σύστασή του μέχρι το 1929 διετέλεσαν οι: Βίμπμερ, Ι.Βούρος, Δ.Ορφανίδης, Μ.Χατζημιχάλης, Κ.Σάββας.