Η Αμερικανική Λεγεώνα ιδρύθηκε στις 15-17 Μαρτίου 1919 στο Παρίσι από απόμαχους της Αμερικανικής Εκστρατευτικής Δύναμης που συμμετείχε στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Το Τμήμα Αθηνών ιδρύθηκε το 1927 από ομογενείς της Αμερικής, απόμαχους του Α' Παγκοσμίου πολέμου. Πρώτο μέλημα του τμήματος το 1930 ήταν η δωρεά στην πόλη της Αθήνας ενός μνημείου στη μνήμη των Αμερικάνων Φιλελλήνων που πολέμησαν στον Αγώνα της Ανεξαρτησίας το 1821. Το μνημείο, έργο του γλύπτη Γ. Δημητριάδη, βρίσκεται σήμερα στο πάρκο της οδού Παναγή Κυριακού (πάρκο θείας Λένας, πλησίον της Αμερικανικής Πρεσβείας). Λαμβάνοντας υπόψη τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες της αμερικανικής κοινωνίας τα χρόνια μετά τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο, ειδικά το 1928-1929, συμπεραίνουμε ότι οι περισσότεροι απόμαχοι επέστρεψαν στην πατρίδα αρκούμενοι στη μηνιαία πολεμική σύνταξη, που τους εξασφάλιζε η Αμερικανική Κυβέρνηση, λόγω της υπηρεσίας τους. Ορισμένοι από αυτούς, με διορατικό και επιχειρηματικό πνεύμα, ίδρυσαν το τμήμα, τόσο για την αποτελεσματικότερη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους, όσο και την προβολή των ιδανικών της τότε Αμερικανικής σκέψης, του φιλελευθερισμού και της δικαιοσύνης. Το καταστατικό του τμήματος αντανακλά τις παραπάνω αντιλήψεις και την προώθηση των δεσμών συναδελφοσύνης μεταξύ των μελών. Ο αριθμός των μελών του τμήματος αυξήθηκε κατακόρυφα με ποικίλες δραστηριότητες, ψυχαγωγικές, φιλανθρωπικές και κοινωνικές. Το 1939 έγινε η αγορά του κτιρίου στην οδό Τζιραίων 9, που αποτέλεσε και έδρα του τμήματος Αθηνών. Ακολούθησε η δημιουργία των τμημάτων της Τρίπολης, της Πάτρας, της Θεσσαλονίκης και των Χανίων. Σήμερα διατηρείται μόνο το τμήμα Αθηνών. Υπάγεται διοικητικά στην Περιφερειακή Διοίκηση Department of France, μεταξύ 30 ακόμη ευρωπαϊκών τμημάτων (Δ. Σιώτας. 2010).

1η σύζυγος του Ιωάννη Αμπαζή

Ο Ιωάννης Αμπαζής γεννήθηκε στη Χίο τον Ιούνιο του 1905. Ο πατέρας του, Αντώνιος Κοτσάμπασης, που μετονομάσθηκε Αμπαζής, με καταγωγή από τη Μικρά Ασία, έμπορος το επάγγελμα, και η μητέρα του Θεοδώρα το γένος Αρακά, απέκτησαν επτά παιδιά, πέντε αγόρια και δύο κορίτσια.
Ο Ιωάννης Αμπαζής τελείωσε το δημοτικό και το γυμνάσιο στη Χίο και αποφοίτησε από την Εμπορική Σχολή της Χίου. Από το 1926 ως το 1927 υπηρέτησε στο Πολεμικό Ναυτικό. Το 1937 απέκτησε το δίπλωμα που πλοιάρχου ωκεανοπλοΐας.
Δούλεψε στη ναυτιλιακή εταιρία του Γιώργου Λιβανού και προήχθη ως πρώτος καπετάνιος. Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος τον βρήκε στο Cardiff στην Ουαλία, όπου συνδέθηκε με την Ελισάβετ Σάρα Parsons και απέκτησε το 1946 την πρώτη του κόρη Θεοδώρα. Μετά το τέλος του ταξιδιού του, επέστρεψε στο Cardiff , όπου βρήκε σε ίδρυμα την μικρή του κόρη, της οποίας την κηδεμονία απέσπασε μετά από δικαστικό αγώνα, και έτσι κατάφερε να φέρει το παιδί στη Χίο.
Το 1949 παντρεύτηκε την Μαρίτσα Κοιλάδη εκ Χίου με καταγωγή από τα Αλάτσατα της Μικράς Ασίας. Ο παππούς της ήταν ο τελευταίος ιερέας της Παναγίας των Αλατσάτων και ο πατέρας της, ο Γιώργος Κοιλάδης, απόφοιτος της σχολής της Χάλκης, όταν ήρθε πρόσφυγας στη Χίο, προσλήφθηκε ως καθηγητής στο παρθεναγωγείο της Χίου.
Το ζευγάρι εγκαταστάθηκε για τρία χρόνια στη Ν. Υόρκη, όπου τα αδέλφια του Ιωάννη είχαν μεγάλη εταιρία τροφοδοσίας πλοίων, «σιψάδικο», όπως λέγεται στη Χίο. Εκεί γεννήθηκαν τα δύο παιδιά τους, ο Αντώνης το 1950 και η Δέσποινα το 1952.
Το 1953 επέστρεψαν για οικογενειακούς λόγους στη Χίο, και απέκτησαν άλλα δύο παιδιά, την Αγγελική το 1954 και τον Γιώργο το 1956.
Η Μαρίτσα Κοιλάδη πέθανε το 1960 σε ηλικία 40 ετών. Δύο χρόνια μετά, το 1962, ο Ιωάννης παντρεύτηκε τη Μαρία Καβούλα από το Νεχώρι της Χίου η οποία μεγάλωσε με αγάπη και φροντίδα τα παιδιά του.
Ο Ιωάννης συνέχισε να ταξιδεύει ανά τον κόσμο ως καπετάνιος στην εταιρία του Γιώργου Λιβανού αυξάνοντας την περιουσία του και βοηθώντας πολλούς Χιώτες να μπαρκάρουν και να σταδιοδρομήσουν. Έγινε μέτοχος στην εταιρία Λιβανού και ασχολήθηκε μαζί με άλλους καπετάνιους με τα ναυτιλιακά. Πέθανε το 1977.

[πηγή βιογραφικού: Δέσποινα Μελετιάδη]

Ο Αμπαριώτης Γεώργιος γεννήθηκε το 1740. Υπήρξε Προεστός της Ανδρίτσαινας. Πήρε μέρος στα Ορλωφικά (1769) και μετά την αποτυχία της εξέγερσης κατέφυγε στο βουνό Λύκαιο, από όπου αγωνίστηκε εναντίον των Τουρκαλβανών. Το 1819 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Πολυχρόνη Τζανέτο και εργάστηκε δραστήρια για την προετοιμασία του απελευθερωτικού αγώνα.

Ο Ιπποκράτης Αμπατζής ήταν πρόσφυγας από το Αϊβαλί, ο οποίος είχε φτάσει στην Αθήνα το 1914 μαζί με τη σύζυγό του Μαρία, κόρη του Σταύρου και της Ελένης Καραμάνου, και τα δύο παιδιά τους Ηλία και Μυρτώ. Είχε κτήματα στο Φρενελί, όπου και διέμενε για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Έως το 1922 προσπαθούσε να λάβει την ελληνική υπηκοότητα, κατόπιν προτροπής του φίλου του Χασάν Βέη Σουρουρζαδέ, διευθυντή του γραφείου των ελληνο-οθωμανικών εμπορικών σχέσεων. Όμως αργότερα προσπάθησε να λάβει και την οθωμανική υπηκοότητα ξανά, όντας απελπισμένος από το ελληνικό κράτος και νιώθοντας ξένος στην Ελλάδα.

Χασάν Βέης Σουρουρζαδέ, γιος του Αλή Χασάν Σουρουρζαδέ.

Νεσιμή Βέης Χελμηζαδέ, θείος του Χασάν Βέη Σουρουρζαδέ

Χαμιτ Βεης Χελμηζαδέ, γιος του Νεσιμή.

Αλή Ταϊσκουζαδέ

Δωροθέα, αδελφή Ιππ. Αμπατζή

Γιώργος και Βάσος Καραμάνος, αδελφοί Μαρίας.

[Πηγή σύνταξης βιογραφικού: υλικό του αρχείου]

Ο Πέτρος Αμπατζόγλου γεννήθηκε στο Νέο Ηράκλειο το 1931. Ο πατέρας του Ιωάννης Αμπατζόγλου καταγόταν από το Κέρκαγατς της Μικράς Ασίας και η μητέρα του, Αφροδίτη Δελαγραμμάτικα, από την Κωνσταντινούπολη. Το 1939 η οικογένειά του μετακόμισε στην οδό Ακαδημίας. Ο πατέρας του μετά από κάποιες αποτυχημένες επαγγελματικές προσπάθειες –δημιουργία επιχείρησης κέντρου διασκεδάσεως, θεάτρου και αργυροχρυσοχοείου–, την περίοδο της Κατοχής άνοιξε ένα γραφείο μεταφράσεων και δακτυλογραφήσεων. Την ίδια περίοδο, η υγεία του, μαθητή τότε, Πέτρου Αμπατζόγλου, διέτρεξε σοβαρό κίνδυνο, λόγω αβιταμίνωσης. Αποφοίτησε το 1950 και κατόπιν διαγωνισμού προσλήφθηκε από την Ηλεκτρική Εταιρία Αθηνών-Πειραιώς ως βοηθός τεχνίτη, για να προβιβασθεί σε κλητήρα και τέλος σε υπάλληλο του τμήματος δημοσίων σχέσεων. Εκεί εργάσθηκε για 15 χρόνια (1950-1966), οπότε για λόγους υγείας έλαβε πρόωρη σύνταξη. Παράλληλα και για σύντομο χρονικό διάστημα εργάσθηκε ως κειμενογράφος στη διαφημιστική Εταιρεία ΕΡΓΟΝ. Το 1964 παντρεύτηκε την αρχιτέκτονα Καίτη Παπανικολάου, η οποία ζούσε στο Λονδίνο, όπου εγκαταστάθηκε και ο ίδιος από το 1966 ως το 1974. Ταξίδεψε στην Ευρώπη και την Αμερική όπου με την υποτροφία Φορντ (Ford Foundation Grant) επισκέφθηκε το Πανεπιστήμιο της Αϊόβας στο πλαίσιο του Διεθνούς Προγράμματος Συγγραφέων. Ασχολήθηκε κυρίως με τη συγγραφή, και δευτερευόντως με τη φωτογραφία και το video film. Χρονογράφησε στον Τύπο και στο ραδιόφωνο.

Η πρώτη του δημοσίευση που σώζεται στο αρχείο ήταν το διήγημα «Το τελευταίο θαύμα», στο περιοδικό Αξιός, το 1950 και στη συνέχεια το διήγημα «Ο λύκος» στο περιοδικό Δρόμος, το 1957. Η έκδοση της πρώτης του συλλογής διηγημάτων Με τον Μινώταυρο κυκλοφόρησε το 1962. Το 1964 τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Διηγήματος και το 1988 με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Διηγήματος. Υπήρξε επίτιμος Εταίρος των Γραμμάτων του Πανεπιστημίου της Αϊόβα (USA). Πολλά έργα του μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά και ανθολογήθηκε στα ολλανδικά, τα ιταλικά και τα ουγγρικά, ενώ ο ίδιος μετέφρασε στα ελληνικά τον Λευκό θόρυβο του Ντελλίλο. Πέθανε στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2004, μετά από πολύμηνη θεραπεία στο νοσοκομείο λόγω κίρρωσης του ήπατος από την οποία έπασχε χρόνια.

Πρώτες Δημοσιεύσεις:

Νεανικές, χειρόγραφες εφημερίδες με τίτλο: Η μελέτη (1946) και Να γυρίσεις νικητής.

«Το εξάχρονο αγόρι», ποίημα που δημοσιεύθηκε στο Το φως της νεότητος (1949).

Εικοσιπέντε εκθέσεις μαθητών (έκδοση της Ηλεκτρικής Εταιρείας Πειραιώς, 1950).

«Το τελευταίο θαύμα», διήγημα στο περ. Αξιός (1950).

«Ο λύκος», διήγημα στο περ. Δρόμος (1957).

Έργο:

Με τον Μινώταυρο (διηγήματα, 1962), Ισορροπία τρόμου (μυθιστόρημα, 1964), Θάνατος μισθωτού (μυθιστόρημα, 1971), Η γέννηση του Σούπερμαν (μυθιστόρημα, 1972), Παραμύθια του Πέτρου (διηγήματα, 1974), Προσωπική αποκάλυψη (διηγήματα, 1978), Σημεία και τέρατα (μυθιστόρημα, 1981), Η αυτοκρατορία της Βροχίτσας (παιδικό μυθιστόρημα, 1982), Τι θέλει η κυρία Φρίμαν (μυθιστόρημα, 1987), Παύλος και Ελένη (μυθιστόρημα, 1990), Μια συνηθισμένη μέρα (μυθιστόρημα, 1992), Στη σιωπή του έρωτα (μυθιστόρημα, 1997), Περιπλάνηση στο παρελθόν (1999) και Πύργος των αινιγμάτων (μυθιστόρημα, 1999).

[Βιογραφικά στοιχεία από το αρχείο Φ.4.3? Ζήρας Αλέξης, «Πέτρος Αμπατζόγλου», Η μεταπολεμική πεζογραφία, τόμ. Β΄, εκδόσεις Σοκόλη, Αθήνα 1988? Γιαλουράκης Μανώλης, «Αμπατζόγλου Πέτρος», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, Χάρη Πάτση, τόμ. 1, Αθήνα 1968, και ο ιστότοπος http://www.biblionet.gr/author/11916/].

βλ. Αμπελά-Τερέντσιο, οικογένεια.

βλ. Αμπελά-Τερέντσιο, οικογένεια

Τα στοιχεία που αντλούνται από το αρχείο για τα πρόσωπα της οικογένειας του Τιμολέοντος Αμπελά είναι τα εξής: Ο παππούς από την πλευρά του πατέρα του, Χριστόδουλος Ζέζος, επονομάστηκε Αμπελάς, λόγω των αμπελοκαλλιεργειών του, και καταγόταν από την Κερπινή Καλαβρύτων. Είχε παντρευτεί την Ρόιδα Μέγαρη και απέκτησαν τέσσερα παιδιά (Δημήτριος, Τριαντάφυλλος, Κωνσταντίνος, Αγγελική). Ο Τριαντάφυλλος έγινε συνταγματάρχης πεζικού και απέκτησε τρεις γιους (Χρήστος, Κωνσταντίνος, Λεωνίδας) και δύο κόρες (Καλλιόπη, Παρασκευή). Ο Δημήτριος Αμπελάς, πατέρας του Τιμολέοντος, έλαβε μέρος στην ελληνική επανάσταση, διορίστηκε γραμματέας του υπουργείου Ναυτικών, γενικός διευθυντής των ελληνικών ταχυδρομείων, επιθεωρητής των τελωνείων και τέλος κεντρικός πράκτορας και ταμίας της εν Σύρω Ελληνικής Ατμοπλοΐας (1857-1875). Ο Δημήτριος Αμπελάς παντρεύτηκε την Αικατερίνη Περίδη από την Τήνο και απέκτησαν πέντε παιδιά (Μεγακλής, Τιμολέων, Αλέξανδρος, Αιμιλία, Βιργινία). Πέθανε στην Αθήνα το 1887. Η σύζυγός του, Αικατερίνη Αμπελά, πέθανε το 1899. Η Βιργινία παντρεύτηκε τον βέλγο Ιούλιο Πιερράρ, οργανωτή των ελληνικών ταχυδρομείων και πέθανε το 1908. Ο Αλέξανδρος πέθανε το 1917 και η Αιμιλία το 1875.
Ο Τιμολέων Αμπελάς γεννήθηκε στην Πάτρα στις 4.5.1849 και πέθανε στην Αθήνα στις 26.8.1926. Τις εγκύκλιες σπουδές του ξεκίνησε στην Αθήνα και ολοκλήρωσε στην Ερμούπολη. Σπούδασε στη νομική σχολή και διορίστηκε ως δικηγόρος στη Σύρο (1872), στη συνέχεια ως πρωτοδίκης στη Χαλκίδα (1877) και υπηρέτησε εκεί καθώς και στην Ζάκυνθο, την Αθήνα, την Λευκάδα, την Κέρκυρα και την Λάρισα (1895). Το 1901 έγινε πρόεδρος πρωτοδικών και το 1904 εφέτης στην Πάτρα. Λίγο πριν τη συνταξιοδότησή του, έπαιξε ενεργό ρόλο ως ανακριτής στη δίκη εναντίον του Α. Δελμούζου και άλλων για τα λεγόμενα «αθεϊκά» του Βόλου. Κατά τα έτη 1876-1877 είχε αναλάβει τη διεύθυνση της εφημερίδας Εθνοφύλαξ και κατά τα 1921-1922 εργάστηκε ως ανταποκριτης της εφημερίδας Ατ-λαντίς της Νέας Υόρκης.
Ο Τιμολέων Αμπελάς υπήρξε κυρίως δραματικός συγγραφέας που κινήθηκε στο πλαίσιο των πανεπιστημιακών και άλλων λογοτεχνικών διαγωνισμών. Ήδη ως μαθητής Γυμνασίου στην Ερμούπολη είχε συγγράψει τα Η άλωσις της Τροίας, Βασιλέας Νίσος (δράμα), Αβδηριάς (κωμωδία, υποβλήθηκε σε πανεπιστημιακό διαγωνισμό του 1869), Ιερός Λόχος (αναφέρεται ότι δημοσιεύθηκε στη Σύρο), Μάρτυρες του Αρκαδίου (αναφέρεται ότι αρχικά δημοσιεύθηκε σε επιφυλλίδα της εφ. Πατρίς και στη συνέχεια αυτοτελώς). Το 1870 υπέβαλε σε διαγωνισμούς τα δράματα: Έβρος ο Θραξ, Νέρων, Βιργινία η Ρωμαία (αναφ. ότι δημοσιεύθηκε στη Σύρο το 1871). Το 1871 (;) υπέβαλε τα: Πέτρος Γανδανόλης, Λέων Καλλέργης, Κρήτες και Βενετοί. Το 1876 βραβεύτηκε σε διαγωνισμό του φιλολογικού συλλόγου Παρνασσός το δράμα του Κλεοπάτρα το οποίο ξαναέγραψε και εξέδωσε μαζί με μελέτη του για τον βίο της το 1914. Το δράμα Αρτεμησία βραβεύτηκε στον α΄ ποιητικό διαγωνισμό της Εταιρίας των Φιλοτέχνων (1895) ενώ στον Λασσάνειο διαγωνισμό βραβεύτηκαν η κωμωδία του Φάιβ ο κλοκ (1903) και Σκλήραινα (1904). Ο πρίγκηψ του Μωρέως βραβεύτηκε σε διαγωνισμό του 1905 (είχε επαινεθεί σε προηγούμενο διαγωνισμό με τίτλο Λέων Χαμάρετος). Συνέγραψε πλήθος ακόμα δραμάτων και κωμωδιών, κάποια από τα οποία απέσπασαν επαίνους σε διαγωνισμούς. Οι ποιητικές του συλλογές Φθόγγοι, Κογχύλαι, Χρώματα, Στιχοδέσμη είχαν επίσης υποβληθεί σε διαγωνισμούς όπως και η τελευταία συλλογή του Στίχοι (1920). Ανάμεσα στις δημοσιεύσεις του σε περιοδικά και ημερολόγια (περιοδικά Εθνική Βιβλιοθήκη, Παρθενών, Ιλισσός, ημερολόγια Περρή-Βάμπα, Ασωπίου, Κορομηλά, ημερολόγιον των Φιλοτέχνων) και σε εφημερίδες συγκαταλέγονται ιστορικά διηγήματα, άρθρα, χρονογραφήματα, κριτική θεάτρου κ.λπ. Είχε επίσης συντάξει μελέτες όπως Ιστορία της νήσου Σύρου, Ιστορία του ελληνοβουλγαρικού πολέμου, «Η γεωργία εν Ελλάδι», «Περί προαγωγής της εν Ελλάδι τεχνικής βιομηχανίας», «Περί εργασίας εν Ελλάδι» κ.ά.
Ήταν ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου Παρνασσός, της Εταιρείας Φιλοτέχνων, της Εταιρείας Θεατρικών συγγραφέων, της εν Πάτραις Σχολής των απόρων παίδων, της εν Πάτραις φιλοδραματικής εταιρείας και μέλος άλλων συλλόγων. Παρασημοφορήθηκε με τον αργυρό σταυρό του τάγματος του Σωρήρος (1895), τον χρυσό σταυρό των ιπποτών του βασιλικού τάγματος του Σωτήρος (1906) και το 1922 προήχθη σε ταξιάρχη του τάγματος του Γεωργίου Α΄.
Παντρεύτηκε (26.4.1886) την Ασπασία Δ. Αθανασίου, χήρα Χ. Φαρλόπουλου, και απέκτησαν πέντε παιδιά (Δημήτριος, Φαίδων, Λέων, Ιουλία, Έλλη). Ο Δημήτριος Αμπελάς (1887-1973) σπούδασε στη νομική σχολή (αποφ. 1909), κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής θητείας του φοίτησε στη σχολή εφέδρων αξιωματικών (1909-1910) και πολέμησε στους βαλκανικούς πολέμους. Δικηγόρησε ως το 1914 οπότε έγινε μόνιμος στρατιωτικός και πολέμησε σε όλη τη διάρκεια της μικρασιατικής εκστρατείας φτάνοντας ως το βαθμό του συνταγματάρχη πυροβολικού. Μετά την αποστρά-τευσή του διορίστηκε και πάλι δικηγόρος Αθηνών και συνταξιοδοτήθηκε το 1956. Έγραψε τα έργα Η κάθοδος των νέων μυρίων, Το ονειρώδες κόμμα, Η δημιουργία. Υπήρξε πρόεδρος της επιστημονικής εταιρείας μεταφυσικών ερευνών. Ο Λέων Αμπελάς δικηγόρος, πέθανε το 1950, ο Φαίδων (1897-1956) ήταν τμηματάρχης της Εθνικής Τράπεζας, η Έλλη πέθανε σε παιδική ηλικία (1895).

Η Ιουλία Αμπελά-Τερέντσιο γεννήθηκε στην Αθήνα το 1895. Από το 1911 ασχολήθηκε με το θέατρο και την απαγγελία. Από το 1929 ως το 1936 δίδαξε απαγγελία στο Ελληνικόν Ωδείον και παρουσίασε πολλά ρεσιτάλ απαγγελίας ελληνικής ποίησης με τις μαθήτριές της. Πρωτοστάτησε στις διοργανώσεις του εορτασμού των εκατό χρόνων νεοελληνικής ποίησης (1931) και εξέδωσε σχετική ανθολογία (1934), καθώς και στον εορτασμό των πενήντα χρόνων του Παλαμά (1936). Ίδρυσε τον φιλολογικό σύλλογο «Ασκραίος» (με πρόεδρο τον Κ. Παλαμά) στο πλαίσιο του οποίου λειτούργησε «σχολή ανωτέρας λογοτεχνικής μορφώσεως» με διδάσκοντες πολλούς σημαντικούς λογοτέχνες και διανοούμενους (Ι. Συκουτρής, Τ. Άγρας, Δ. Καπετανάκης, Ε. Λαμπρίδη κ.ά.). Το 1921, παρά τις αντιρρήσεις των γονιών της, παντρεύτηκε τον Τόνι Τερέντσιο και απέκτησαν δύο κόρες, την Γιολάντα και την Άλμπα. Το 1950 έφυγε στο Παρίσι με την κόρη της Γιολάντα, που σπούδασε εκεί. Η Ιουλία πέθανε το 1984 στη Γλυφάδα. Ο σύζυγός της, Τόνι Τερέντσιο, ήταν γιος του Αντόνιο Τερέντσιο και της μαρκησίας Νoemie Desssales d’ Epinoix και εργάστηκε στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος. Η Νoemie σε πρώτο γάμο είχε παντρευτεί τον Κάρολο Κράους, με τον οποίο απέκτησε έναν γιο, τον Ροδόλφο Κράους. Ο δεύτερος σύζυγός της, Αντόνιο Τερέντσιο, πατέρας του Τόνι, διετέλεσε διευθυντής του αυστριακού Λόυντ Τριεστίνο και πρόξενος της Αυστρίας στον Πειραιά. Από τα τεκμήρια του αρχείου συνάγεται ότι υπηρέτησε επίσης ως διπλωμάτης της Αυστροουγγαρίας στην Τεχεράνη.
Η Άλμπα Τερέντσιο ασχολήθηκε με την ζωγραφική, παντρεύτηκε τον γιατρό Αλέκο Συννεφιά και απέκτησε έναν γιο, τον Αλαίν.
Αναλυτικά βιογραφικά της Γιολάντας Τερέντσιο υπάρχουν στην περιγραφή του αρχείου της.

[Πηγές: Γιολάντα Τερέντσιο, Κορυφαίοι Έλληνες στη σφαίρα της τέχνης, Αθήνα, Ε.Λ.Ι.Α., σσ. 250-303. Υλικό του αρχείου.]

Ο Σέρο Αμπραχαμιάν γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1950. Σπούδασε σχέδιο μόδας. Το 1970 ανακηρύχθηκε από το περιοδικό Γυναίκα ο καλλύτερος Έλληνας σχεδιαστής μόδας. Συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι, όπου σπούδασε στάιλινγκ, μάρκετινγκ, τεχνολογία υφάσματος, γούνα, δέρμα και ιστορία κοστουμιού. Έγινε μέλος των Ηνωμένων Γάλλων Στιλίστ και ταξίδεψε εκτεταμένα στην Ευρώπη, την Αμερική και σε χώρες της Μέσης Ανατολής. Στο Παρίσι συγχρωτίστηκε με πολλούς Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες και συνδέθηκε με τον Γιάννη Τσαρούχη, ο οποίος σχεδίασε τη Μέδουσα, σχέδιο το οποίο αργότερα ο Αμπραχαμιάν χρησιμοποίησε ως λογότυπο. Γύρισε στην Ελλάδα και συνεργάστηκε με γνωστές εξαγωγικές μονάδες ενώ λίγο πριν το θάνατο του δημιούργησε δική του επιχείρηση. Θεωρήθηκε ένας από τους πιο πρωτοπόρους Έλληνες σχεδιαστές μόδας. Πέθανε στην Νέα Υόρκη το 1983.

Πηγές σύνταξης βιογραφικού: Κυριακή Τσολάκη, «Ο διανοούμενος της μόδας», Πανσέληνος, ένθετο της εφημερίδας Μακεδονία, τχ. 176 (19.1.2003), σσ. 10-15.

Χαρτογραφική και εκδοτική εταιρεία

Ο Βασίλειος - Απόλλων Αναγνωστάκης γεννήθηκε στις 15/12/1945 στην Τσαγκαράδα Βόλου Μαγνησίας, και μεγάλωσε στο Γεράνι Κυδωνίας Χανίων μέχρι την ενηλικίωσή του. Φοίτησε στο Α' Γυμνάσιο Αρρένων Χανίων.

Εισήχθη με εισαγωγικές στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, από όπου αποφοίτησε τον Φεβρουάριο του 1971. Μετά το πέρας των σπουδών του, υπηρέτησε δυόμιση χρόνια στο (τότε Βασιλικό) Ναυτικό, ενώ στη συνέχεια μετανάστευσε, τον Μάρτιο του 1974, για βιοποριστικούς λόγους στον Καναδά, όπου εργάστηκε ως αρχιτέκτονας, με ειδίκευση στη βαριά βιομηχανία.

Επέστρεψε στην Ελλάδα τον Φεβρουάριο του 2001 για να ασχοληθεί έκτοτε με το συγγραφικό – εκδοτικό του έργο (εκδόσεις ΙΔΕΟΡΑΜΑ). Στο εξωτερικό δημοσίευε τα έργα του ως Apollon R. Ellin (Απόλλων Ρ. Έλλην).

Μελέτησε για πάνω από δύο δεκαετίες τη μουσικοχορευτική παράδοση του Πόντου και έγραψε ένα πεντάτομο έργο για την καταγωγή, εξέλιξη και κατασκευή της Ποντιακής λύρας (κεμεντζέ) και την καταγωγή του βιολίσματος στην περιοχή του Πόντου. Ασχολήθηκε επίσης συστηματικά με την έρευνα και ανάλυση της αρχαϊκής ελληνικής γραμματείας μέσω ηλεκτρονικών υπολογιστών, από μαθηματική, φιλοσοφική, μουσική και αστρονομική σκοπιά.

 Κατά την επιστροφή του στην Ελλάδα άρχισε να μελετά με πάθος τα ελληνικά δημοτικά τραγούδια, εστιάζοντας κυρίως στα ριζίτικα, τα δημοτικά τραγούδια της ιδιαίτερης πατρίδας του.

Απεβίωσε στα Χανιά στις 30/06/2013.

Με ιδιόχειρη διαθήκη του, ένα χρόνο πριν το θάνατό του, κληροδότησε στη Βιβλιοθήκη του ΠΚ, την οποία επισκεπτόταν συχνά για μελέτη, το σύνολο της βιβλιοθήκης και του αρχείου του.

ΕΚΔΟΘΕΝΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ:

ΑΠΟΛΛΩΝ Ρ. ΕΛΛΗΝ (APOLLON ROLT ELLIN)

(ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ - ΑΠΟΛΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ)

ΒΙΒΛΙΑ - BOOKS

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΔΑ -PUBLICATIONS ΙΝ CANADA

ELLIN, APOLLON ROLT: 'An Algorithm of "Design " for the Optimization of Building Layouts with Rectangular Rooms (A Computer Approach)." Canada: Vancouver, British Columbia: Swan Wooster Engineering Print Shop, 1978. [138 p. in various pagings; ill; 29 cm]. Subject: Architectural design - Data processing, Mathematical optimization - Data processing, Room layout (dwelling) -Data processing, Algorithms.

ELLIN, APOLLON ROLT: "An Algorithm of "Design " for the Optimization of Building Layouts with Rectangular Rooms (A Computer Approach). " Canada: Vancouver, British Columbia: Swan Wooster Engineering Print Shop, second edition, 1979. [338 p., diagrams, tables, 29 cm]. Subject: Architectural design - Data processing, Mathematical optimization -Data processing, Room layout (dwelling) -Data processing, Algorithms.

ELLIN, APOLLON ROLT: "An Approach for a Computer Optimization of Building Layouts" in Vancouver, British Columbia: Swan Wooster Engineering Print Shop, 1979. [338 p., diagrams, tables, 29 cm]. Subject: Architectural design - Data processing, Mathematical optimization - Data processing, Room layout (dwelling) -Data processing,

ELLIN, APOLLON ROLT: Easy word games? Canada: Montreal, Quebec, 1983. [[41] p.; 28 cm]. Mathematical recreations, Word games.

ELLIN, APOLLON ROLT: Phyge stous skoteinous aiones: poiese [Flight in dark ages: poetry]. Canada: Vancouver, British Columbia, 1990. [63p., ports.; 22 cm].

ELLIN, APOLLON ROLT: Satyrikon. Canada: Vancouver, British Columbia, 1990. [[35] leaves: all ill.; 28 cm], ports.; 22 cm]. Collection of cartoons.

ELLIN, APOLLON ROLT: Woolly Willy the lamb. Canada: Vancouver, British Columbia, 1990. [[63] leaves: all ill.; 28 cm]. Collection of cartoons.

ELLIN, APOLLON ROLT: Westward Ho! Canada: Vancouver, British Columbia, 1990. [[51] leaves: all ill; 28 cm]. Collection of cartoons.

ELLIN, APOLLON ROLT: Pontic Lyra: The Trapezountian Kementze or Kamanche (The Bowed Greek Pandora or Trichordon).Instrument, Music, Dance, and Dress, Their Origin and Evolution. Canada: Vancouver, British Columbia, 2000. [147 p., drawings, diagrams, tables, ill.; 46 x 72 cm].

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ - PUBLICATIONS IN GREECE

ELLIN, APOLLON R: The "Mensa Canada" Superbrain Test #8 (September 19, 1981). Mathematical Proof of Infinite Solutions Instead of the Given [Single] One. Athens - Greece: published by Apollon R. Ellin2001. [ISBN: 960-91588-8-9].

ELLIN, APOLLON ROLT: Φυγή στους σκοτεινούς αιώνες. Ποίηση. [Flight in dark ages. Poetry].. Αθήνα, 2001. [46 σ., 21 εκ.]. [Athens, Greece, 2001] [. [ISBN: 960-91588-4-6].

ΕΛΛΗΝ, ΑΠΟΛΛΩΝ (Ellin, Apollon Rolt): Κλειστός Κύκλος. Χάος - Σοφία. Περιλαμβάνει φωτογραφίες και έργα ζωγραφικής του Απόλλωνος Ρ. Έλλην. [Closed Circle. Chaos -Sophia. Poetry. Includes photographs and art work of Apollon Rolt Ellin]. Αθήνα, 2002.

ELLIN, APOLLON ROLT: Modern Greek Erotic Humor and Bawdy Gestures. Greece: Athens, 2001. [256 p., ill.; 29.5 cm]. [ISBN: 960-91588-03].

ELLIN, APOLLON ROLT: Pontic Lyra: The Trapezountian Kementze or Kamanche (The Bowed Greek Pandora or Tr ichor don). Instrument, Music, Dance, and Dress, Their Origin and Evolution. Greece: Athens, 2001. [147 p., drawings, diagrams, tables, ill.; 29.5 χ 42 cm]. [ISBN: 960-91588-2-X].

ELLIN, APOLLON ROLT: Origins of Bowing: Radical New Theories and the Pontic Lyra. Greece: Athens, 2001. [646 p., ill.; 35 drawings of the Pontic Lyra in A3 size folded in half size, 29.5 cm]. [ISBN: 960-91588-1-1].

ELLIN, APOLLON ROLT: Origins of Bowing: Radical New Theories and the Pontic Lyra. Second edition in three volumes. Greece: Athens, 2002. [c. 1000 p., ill.; 35 drawings of the Pontic Lyra in A3 size folded in half size, 29.5 cm].

ELLIN, APOLLON ROLT: Swimming Safety at the Beach: An Oceanographic Perspective. Greece: Athens, 2001. [90 p., ill.; 29.5 cm]. [ISBN: 960-91588-3-8].

ELLIN, APOLLON ROLT [BASILEIOS-APOLLON ANAGNOSTAKES]: Enas algorithmos "schediou" gia ten ariste organose orthogonion choron monorophon kterion [An algorithm of "design" for the optimum organization of single floor buildings]. Diploma Thesis of Basileios-Apollon Anagnostakes (Apollon Rolt Ellin) submitted and approved in February of 1971 at the Aristoteleion University of Thessalonike Polytechnic School, Department of Architecture, Seat of Interior Design, professor Demetrios Fatouros. Includes also a documented account on the history of the Diploma Thesis, reference to its translation into two English editions and, application in the detailed design of two buildings at the Computing Centre of the University of British Columbia. Greece: Athens, 2001. [Approx. 600 pages, illus., diagrams, tables, graphs, drawings, 29.5 cm]. [ISBN: 960-91588-7-0].

ELLIN, APOLLON R: Art & Photography of Apollon R. Ellin, 1958-1980. Including in this collection: 10 drawings of ancient Greek statues in the museum of Chania, Crete, 1966, - 5 architectural drawings of a traditional house in Beroia, Macedonia, with 3 photographs, 1967, - 19 photographs of the old Venetian town of Chania, Crete, 1964-1967, - 25 photographs of the Samaria gorge, Crete, 1967. Greece, Athens: 2002. [Frontispiece photo, foreword text, , 37 drawings and paintings, 2 sculpture drawings, 5 architectural drawings, 58 photographs, ill.; 29.5 χ 42 cm].

ΕΛΛΗΝ, ΑΠΟΛΛΩΝ P.: Φίκα: To ερωτικό Cyborg. Συλλογή 14 σχεδίων. Αθήνα, 2002. [15 φύλλα, σχέδια; 29,5 εκ.]

ΕΛΛΗΝ, ΑΠΟΛΛΩΝ P.: Κρήτη: Φωτογραφίες της δεκαετίας του 1960. Η παλιά Ενετική πόλη των Χανίων - 17 φωτογραφίες. Το φαράγγι της Σαμαριάς - 23 φωτογραφίες. Αθήνα, 2002. [41 φύλλα, 40 φωτογραφίες, 29,5 εκ.]

ΕΛΛΗΝ, ΑΠΟΛΛΩΝ P.: Γυμνό σώμα: Αναφορικά σχέδια για τις οπτικές τέχνες. 13 Ηράκλεια πρότυπα, 9 Αμαζονικά πρότυπα. Αθήνα, 2002. [26 φύλλα, 22 σχέδια; 29,5 εκ.].

ΕΛΛΗΝ, ΑΠΟΛΛΩΝ P.: Ιαπωνία: ; Ένα φωτογραφικό οδοιπορικό, καλοκαίρι 1969. Με 30 φωτογραφίες. Περιλαμβάνονται 10 φωτογραφίες από το Σίντο φεστιβάλ εις το Κυότο. Αθήνα, 2002. [33 φύλλα, 30 φωτογραφίες, 29,5 εκ.]

ΕΛΛΗΝ, ΑΠΟΛΛΩΝ P.: Τέχνη & Φωτογραφία του Απόλλωνος Ρ. Ελλην. Μια συνοπτική ιστορική τεκμηρίωση 1949 - 1980. Αθήνα, 2002. [10 φύλλα κείμενο + 114 σχέδια [φύλλα], 11 χάρτες [φύλλα], 2 γεωμετρικά σχέδια φυλακτών. 4 γλυπτά σχέδια, 5 αρχιτεκτονικά σχέδια, 13 φωτογραφίες; 29,5 εκ..]

ΕΛΛΗΝ, ΑΠΟΛΛΩΝ P.: Γυμνές απόγονοι της Πανδώρας. 104 σχέδια γυναικείων γυμνών. Εκ του αρχείου του Απόλλωνος Ρ. Έλλην. Αθήνα, 2002. [108 φύλλα, 104 σχέδια, 29,5 εκ.]

ΕΛΛΗΝ, ΑΠΟΛΛΩΝ P.: Άρτεμις Ολυμπία. 14 σχέδια γυμνών αθλητριών, 4 σχέδια εταίρων. Αθήνα, 2002. [22 φύλλα, 18 σχέδια, 29,5 εκ.]

ELLIN, APOLLON ROLT: Pontic kementze (kamanche). The bowed Greek three-stringed (trichordon) pandora (fanduri) from Caucasus. A rare instrument documentation. Including an old Aegean lyre bow documentation. Athens - Greece, 2002. [22 p., 26 photographs, some in color, of the Pontic kementze, 6 photographs, one in color, of the Aegean lyre bow, 2 figures, 29.5 cm x 42 cm].

ELLIN, APOLLON R. (ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ - ΑΠΟΛΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ): Lamb. Cartoon strips. Εκδόσεις «Ιδεόραμα», Αθήναι, 2006. [Φωτογρ. Α. R. Ellin. - Part I, 24 single panel cartoons. Part II 18 daily newspaper strip cartoons. Part III, 10 full page "Sunday" newspaper edition cartoons. Character study 16 plates of drawings. 28 cm.].

ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ, ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ - ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ: Ριζίτικοι αντίλαλοι. Τραγούδια ιαμβικά, δεκαπεντασύλλαβα, ανομοιοκατάληκτα στο ιδίωμα της Επαρχίας Κυδωνιάς της Δυτικής Κρήτης του 1949-1957. Γεράνι - Κυδωνίας - Χανίων - Κρήτης. Εκδόσεις «Ιδεόραμα», Απρίλιος 2006. [89 σελ., εγχρ. φωτογρ., χάρτες, διαγράμματα, 29,5 εκ].

ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ, ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ - ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ: Ριζίτικοι αντίλαλοι - Τόμος Α'. Τραγούδια ιαμβικά, δεκαπεντασύλλαβα, αν ομοιοκατάληκτα στο ιδίωμα της ορεινής Β.Δ. Επαρχίας Κυδωνίας της Δυτικής Κρήτης του 1949-1957. Δευτέρα έκδοση. Γεράνι - Κυδωνίας - Χανίων - Κρήτης. Εκδόσεις «Ιδεόραμα», 2007.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ, ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ - ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ: Ριζίτικοι αντίλαλοι - Τόμος Β'. Τραγούδια ιαμβικά, δεκαπεντασύλλαβα, ανομοιοκατάληκτα στο ιδίωμα της ορεινής Β.Δ. Επαρχίας Κυδωνίας της Δυτικής Κρήτης του 1949-1957. Γεράνι - Κυδωνίας - Χανίων -Κρήτης. Εκδόσεις «Ιδεόραμα», 2007

MULTIMEDIA PUBLICATIONS ΙΝ CANADA

ELLIN, APOLLON R.: Pontic Greek Lyra [Kementze or Kamanche] Playing and Traditional Pontic Folk Dancing. Performances from North American Pontic Groups. The Video is Subtitled in English. Video Production © 2000 by Apollon R. Ellin, Vancouver, B.C., Canada. The video is approximately 25 minutes long.

MULTIMEDIA PUBLICATIONS ΙΝ GREECE

ELLIN, APOLLON R.: Origins of Bowing: Radical New Theories and the Pontic Lyra. A Multimedia CD-ROM. Greece, Athens, 2001. ISBN 960-91588-5-4.

Το φοιτητικό περιοδικό Ξεκίνημα εκδίδεται και κυκλοφορεί νόμιμα από τον Εκπολιτιστικό Όμιλο Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με αρχισυντάκτη τον Μανόλη Αναγνωστάκη και διευθυντή τον Θανάση Φωτιάδη. Ενταγμένο στις ευρύτερες δραστηριότητες της ΕΠΟΝ, το περιοδικό επιχειρεί να προσεγγίσει μαζικότερους χώρους παρεμβαίνοντας στα πολιτικά και πολιτιστικά δρώμενα της εποχής του. Στα 14 συνολικά τεύχη που κυκλοφόρησαν σε δεκαπενθήμερη βάση από τον Φεβρουάριο ώς τον Νοέμβριο 1944, φιλοξενούνται συνεργασίες ποίησης και πεζογραφίας, πρωτότυπης και μεταφρασμένης, επιστημονικά και άλλα άρθρα και κριτικές. Μεταξύ των συνεργατών είναι σημαντικοί εκπρόσωποι της μετέπειτα πρώτης μεταπολεμικής γενιάς (Μανόλης Αναγναστάκης, Σταύρος Βαβούρης, Ελένη Βακαλό, Πάνος Θασίτης, Κλείτος Κύρου, Τάκης Σινόπουλος, κ.ά.), πανεπιστημιακοί (Α. Βακαλόπουλος, Γ. Ιμβριώτης, Αντ. Σιγάλας, Αγ. Τσοπανάκης) και φοιτητές του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Πηγή: Οντέτ Βαρών, Ελληνικός νεανικός τύπος (1941-1945). Καταγραφή, τ. 2, Αθήνα, Ιστορικό Αρχείο Ελληνικής Νεολαίας 1987, σ. 568-579.

Η Αναγνωστική Εταιρία Κερκύρας ιδρύθηκε το 1836 από μια ομάδα δεκατεσσάρων νέων αστών. Πρότυπό της υπήρξε η ομώνυμη Εταιρεία της Γενεύης (Societé de Lecture de Genève). Σύμφωνα με το τελευταίο καταστατικό, σκοπός της Εταιρίας είναι η έρευνα και η μελέτη κάθε ζητήματος που προάγει και αναδεικνύει τον πνευματικό πολιτισμό της Κέρκυρας και της Επτανήσου. Ειδικότεροι σκοποί είναι η συλλογή, διαφύλαξη και προβολή παντός ιστορικού, λαογραφικού, αρχαιολογικού, γλωσσολογικού και καλλιτεχνικού υλικού, που αφορούν στον πολιτισμό και την πνευματική δράση στον Ιόνιο χώρο και την Αδριατική, καθώς και καλλιτεχνικών εκδηλώσεων και η υποβοήθηση εκπολιτιστικών προσπαθειών τοπικών και περιφερειακών φορέων. Πηγή: http://www.anagnostiki-etairia-kerkyras.eu/index.asp?PageID=2 [Τελευταία επίσκεψη: 5/6/2020].

Ο Αναγνωστόπουλος Παναγιώτης γεννήθηκε στην Ανδρίτσαινα το 1790, όπου έμαθε και τα πρώτα γράμματα. Το 1808 μαζί με την οικογένειά του εγκαταστάθηκε στη Σμύρνη, και σε ηλικία 20 χρόνων μετέβη στην Οδησσό της Ρωσίας, όπου εργάστηκε ως υπάλληλος στο εμπορικό του Θανάση Σέκερη.

Στην Οδησσό γνώρισε τους πρώτους Φιλικούς (Σκουφά, Τσακάλωφ, Ξάνθο), μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Σκουφά και θεωρείται ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας. Ο Εμμανουήλ Ξάνθος στέλνει στην Εθνοσυνέλευση το 1843 μια ιδιόγραφη αναφορά η οποία φυλάσσεται στα αρχεία της Εθνικής Βιβλιοθήκης, με αριθμό 9142 και στην οποία μεταξύ άλλων αναφέρει ότι «οι πρώτοι συσκεφθέντες και αρχίσαντες το έργον εις Οδησσόν κατά τον Νοέμβριο του 1814 έτους, ήσαν τέσσερα άτομα, ο Νικόλαος Σκουφάς εκ της Άρτης, ο Αθανάσιος Φίρου Τσακάλωφ, Ιωαννίτης, ο Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος, Πελοποννήσιος και ο Εμμανουήλ Ξάνθος εκ της Πάτμου…». Μετά το 1818 (θάνατος Σκουφά – μετάβαση Τσακάλωφ στην Ιταλία) έμειναν με τον Ξάνθο οι στυλοβάτες της Φιλικής Εταιρείας.

Κατήχησε στη Φιλική Εταιρεία ανθρώπους οικονομικά ισχυρούς (Παναγιώτη Σέκερη, Ασημάκη Κροκιδά) που λειτούργησαν, ως οικονομικοί ενισχυτές της Εταιρείας, αλλά και άλλους σημαντικούς αγωνιστές (Αναγνωσταρά, Δημητρόπουλο, Νεόφυτο Δούκα). Ως εκ τούτου θεωρείται ανεκτίμητη η προσφορά του στην προκοπή της Εταιρείας και στην προετοιμασία του Μεγάλου Σηκωμού του Γένους.

Ο Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος έπεισε το Δημήτριο Υψηλάντη να κατέβη στο Μοριά και τον συνόδευσε από την Αυστρία του Μέτερνιχ στην επαναστατημένη Ελλάδα, με διαβατήρια που εξέδωσε ο Ρώσος διοικητής Ίντσωφ. Ο Αναγνωστόπουλος ταξίδεψε με το όνομα Σωστοπόπουλος Αθανάσιος, έμπορος, και ο Υψηλάντης με το όνομα Χαρίτος, Διευθυντής του Εμπορικού οίκου .

Έφθασαν στο Μοριά στις 19 Ιουνίου 1821 και ήταν ο πολιτικός σύμβουλος του Δ. Υψηλάντη, ώστε να μην μπορούν εύκολα να τον αποπροσανατολίσουν οι κοτζαμπάσηδες, καθότι ήταν ενημερωμένος για τις πρακτικές των προκρίτων. «Πολεμούμε, για να ζήσουμε κι εμείς και να τους κάνουμε να ζήσουνε κι αυτοί (οι Τούρκοι) κάτω από νόμους δίκαιους, ανθρωπινούς. Εμείς δεν πολεμάμε τους Τούρκους, τα άτομά τους, μα κατά της Τυραννίας», έλεγε ο Αναγνωστόπουλος εξηγώντας το πλατύ νόημα του Ελληνικού αγώνα, τον οποίο τοποθετούσε πάνω από φυλετικά και εθνικά μίση. Η συγκεκριμένη στάση ζωής οδήγησε στον παραγκωνισμό τόσο του Δ. Υψηλάντη όσο και του ίδιου του Αναγνωστόπουλου.

Στην Καποδιστριακή περίοδο διορίστηκε «έκτακτος επίτροπος Ηλείας» και από το 1831 ως το 1843 διετέλεσε διαδοχικά Διοικητής Σπάρτης, Σύρου, Εύβοιας και Θήρας. Το 1843 διορίστηκε Σύμβουλος Επικρατείας και αργότερα Νομάρχης Λακωνίας και Μεσσηνίας.

Πέθανε το 1854 στην Αθήνα από χολέρα, επιδημία που είχε μεταδοθεί στην πρωτεύουσα από τα αγγλογαλλικά στρατεύματα κατοχής.

Ο Σωτήρης Αναγνωστόπουλος γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1899. Απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων και της Αεροπορικής Σχολής ΣΕΔΕΣ, έλαβε μέρος στη Μικρασιατική Εκστρατεία με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού πεζικού, προτάθηκε μάλιστα για προαγωγή επ’ ανδραγαθία. Κατόπιν συνέχισε την εκπαίδευσή του στις ανώτερες Σχολές Πολέμου της Ελλάδας και της Γαλλίας. Αποστρατεύθηκε με τον βαθμό του Υποστράτηγου.

[Πηγή βιογραφικού: «Κατάλογος των μικρασιατικών αρχείων του ΕΛΙΑ», καταγραφή που πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1996 ως τον Μάρτιο του 1997, για λογαριασμό του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού (ΙΜΕ), ερευνητική ομάδα: Μιχάλης Βαρλάς, Έφη Κάννερ, Αιμιλία Σαλβάνου.]

Η Ανακριτική Επιτροπή Ελέγχου Δοσιλόγων Μικράς Ασίας (ΑΕΕΔΜΑ) συστήθηκε από το υπουργείο Στρατιωτικών, μετά την κατάργηση της Ανακριτικής Επιτροπής Επιχειρήσεων Μ. Ασίας η οποία είχε συγκροτηθεί με απόφαση της Επανάστασης του 1922 τον Φεβρουάριο του 1923 και πρόεδρο τον στρατηγό Κ. Μαζαράκη-Αινιάν, για να ενεργήσει διοικητικές ανακρίσεις για τα γεγονότα της δεύτερης περιόδου της Μικρασιατικής εκστρατείας (από 1ης Νοεμβρίου 1920 έως την Καταστροφή). Η απόρρητη έκθεση που υπεβλήθη στις 23 Δεκεμβρίου 1923, αφού ολοκλήρωσε το ανακριτικό έργο της η Επιτροπή, αποτελείτο από δύο τμήματα που αναφέρονταν αφενός στα γεγονότα στο Νότιο Συγκρότημα της Στρατιάς από την εκδήλωση της τουρκικής επιθέσεως μέχρι την αιχμαλωσία του στρατηγού Τρικούπη (13-20 Αυγούστου 1922) και αφετέρου στα γεγονότα μέχρι την αποχώρηση και των τελευταίων ελληνικών στρατευμάτων από την Μ.Ασία στις 3 Σεπτεμβρίου 1922.
Τακτικά μέλη της Α.Ε.Ε.Δ.Μ.Α. ήσαν οι αντιστράτηγοι Κ. Μοσχόπουλος, Εμ. Ζυμβρακάκης, Π. Σπηλιάδης, Κ. Μηλιώτης, Δ. Ιωάννου, οι υποστράτηγοι Ν. Α. Μιχαλόπουλος, Κ. Γουβέλης, Ι. Νεγρεπόντης και οι αρεοπαγίτες Ι. Χατζησαράντος και Κ. Κυριλλόπουλος.

Ο Ευστάθιος Χ. Ανανιάδης γεννήθηκε στη Δάφνη Καλαβρύτων (Στρέζοβα) στις 3 Ιουνίου 1886. Τελείωσε το γυμνάσιο Καλαβρύτων και εν συνεχεία σπούδασε στη Νομική Αθηνών, της οποίας αναγορεύθηκε διδάκτωρ το 1907 ή 1908. Έγινε δεκτός στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών και αποφοίτησε με τον βαθμό του εφέδρου ανθυπολοχαγού. Έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-1913, τραυματίστηκε στη μάχη του Κιλκίς (19-21 Ιουνίου 1913), τιμήθηκε με τον Αργυρό Σταυρό του Σωτήρος και μονιμοποιήθηκε στο στράτευμα. Το 1914 διορίστηκε πάρεδρος στο Πρωτοδικείο και το 1915 μετατάχθηκε στο Σώμα Στρατιωτικής Δικαιοσύνης που είχε συσταθεί λίγο νωρίτερα. Υπηρέτησε ως πρόεδρος Στρατοδικών Θεσσαλονίκης και Αθηνών. Στη διάρκεια της μικρασιατικής εκστρατείας ήταν πρόεδρος του Στρατοδικείου Προύσης. Εν συνεχεία, χρημάτισε διευθυντής Στρατιωτικής Δικαιοσύνης στο Υπουργείο Στρατιωτικών και Βασιλικός Επίτροπος στο Αναθεωρητικό Δικαστήριο, του οποίου έγινε πρόεδρος το 1940 (με τον βαθμό του Αντιστράτηγου). Το 1945 διορίστηκε πρόεδρος του Δικαστηρίου Εγκληματιών Πολέμου και αρχηγός των Σωμάτων Ασφαλείας. Αποστρατεύθηκε τον Αύγουστο του 1946 και τιμήθηκε με τον Ανώτερο Ταξιάρχη του Τάγματος Γεωργίου Α΄. Το 1948 διορίστηκε μέλος της Επιτροπής Ολυμπίων και Κληροδοτημάτων. Το 1950 διορίστηκε μέλος του υπηρεσιακού δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων. Εισηγήθηκε τον στρατιωτικό ποινικό κώδικα και μετέσχε σε νομοπαρασκευαστικές επιτροπές.

Το 1914 νυμφεύθηκε τη Γεωργία Σακελλαριάδου από το Σοπωτό Καλαβρύτων, εγγονή του αγωνιστή του 1821 Ιωάννη Σακελλαριάδη.

[Τα στοιχεία για το βιογραφικό προέρχονται από το βιβλίο του Π. Δ. Δημητρακόπουλου: Δάφνη Καλαβρύτων, Θεσσαλονίκη 1977 και από το αρχείο].

Η Ιφιγένεια (Φιφή) Αναστασιάδη γεννήθηκε τον Ιούλιο του 1943 στη Θεσσαλονίκη. Πήγε στο Γ΄Γυμνάσιο θηλέων και παρακολούθησε γαλλικά μαθήματα (Sorbonne 2) στην Ελληνογαλλική Σχολή «Άγιος Βικέντιος». Σπούδασε φιλολογία και γαλλική γλώσσα στο πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, από όπου αποφοίτησε με άριστα. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη συγκριτική γραμματολογία, έκδοση κειμένων, σύγχρονη γλωσσολογία και νεότερη ιστορία στο Aix en Provence της Γαλλίας (1967-1972) με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης. Δύο χρόνια αργότερα, με υποτροφία του Ιδρύματος Μελετών χερσονήσου του Αίμου (ΙΜΧΑ) πήγε στο Παρίσι όπου παρακουλούθησε σεμινάρια ανθρωπολογίας στην Ecole Pratique και στο Collège de France καθώς και τα μαθήματα διαφόρων καθηγητών, τουρκολόγων και ιστορικών, στην Ecole des langues Orientales (1974-1978).

Το 1966-67 ανέλαβε το τμήμα Sorbonne 1 στην ελληνογαλλική σχολή «Άγιος Νικόλαος» Θεσσαλονίκης, ενώ από το 1968 έως το 1972 εργάστηκε στο πανεπιστήμιο του Aix en Provence ως βοηθός του καθηγητή Octave Merlier, διδάσκοντας ελληνική γλώσσα, λογοτεχνία, ιστορία και λαογραφία. Τον Ιούνιο του 1978 διορίστηκε υπεύθυνη του τμήματος Ιστορικών Αρχείων του Μουσείου Μπενάκη.

Επιστημονικές εργασίες: «Ο Φιλέλλην Γάλλος περιηγητής Πέτρος-Αυγουστίνος Γκυς και το ανευρεθέν εξάτομον ανέκδοτον έργον του», Πρακτικά της Ακαδημίας Αθηνών, τ. 47, (1972), σσ.130-145.

« Les Russo-turcs à Zante, en 1798 (d’ après un manuscrit inédit de P.A.Guys), Balkan Studies, τ. 14 (1973) σσ. 13-46.

«Lord Byron et les Services Diplomatiques des pays de la Sainte Alliance (d`après quelques documents des Archives anglaises et francaises)», Μέλισσα των Βιβλίων, τ. 1 (1974) σσ. 166-215.

«Rapport du terrain didactique de la FRA effectué à Omorfohori en Thessalie, Grèce, du 5 avril au 2 Mai 1976, Παρίσι, 1976

«Deux cérémonies de travestissements en Thrace le jour de Babo et les Caloyeri», L’ Homme, t.XVI (2-3) 1976, σσ. 69-101.

«Καππαδοκία 1830-1880» στον ΙΓ΄τόμο της Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους, σσ.430-434.

«Αβιβλιογράφητες εκδόσεις του Π.Α.Γκυς», Μέλισσα των Βιβλίων, τ.2, 1975-76, σσ.119-142, Αθήνα 1978.

«Γκυς-Κεύνος-Κοραής», Ερανιστής, τ. ΙΕ΄, σσ.8.

«Η αλληλογραφία Γκυς-Κοδρικά», Μέλισσα των Βιβλίων, 1976-1977, τ. Γ΄, σσ.60.

«Τα εκπαιδευτικά της Βιθυνίας από ανέκδοτη έκθεση του Υπουργείου του Εξωτερικών», Μικρασιατικό Δελτίο, τ. Γ΄, σσ.70.

«Το Ελληνοτουρκικό Σύμφωνο Φιλίας του 1930», Μελετήματα γύρω από τον Βενιζέλο και την εποχή του, Αθήνα, Φιλιππότης, 1980, σσ.309-426.

«Djemil, village grec en Cappadoce». Διατριβή τρίτου κύκλου στο Παρίσι με τον καθηγητή Paul Henri Stahl.

“Οι σχέσεις των ελληνικών κυβερνήσεων από το 1912 έως το 1936 με την Ισραηλιτική κοινότητα Θεσσαλονίκης».

Η τελευταία εργασία (αρ. 13) ήταν η διατριβή της Ιφιγένειας Αναστασιάδη που θα υπέβαλε στο πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά δυστυχώς δεν πρόλαβε γιατί έφυγε από τη ζωή.

Σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα το 1980, σε ηλικία 37 ετών, στην ακμή της επιστημονικής της σταδιοδρομίας.

[Τα παραπάνω στοιχεία προέρχονται από βιογραφικό σημείωμα που συνέταξε η ίδια η Ιφιγένεια Αναστασιάδη το 1979 και που ευγενικά μας κοινοποίησε η αδελφή της, κα Άννα Αναστασιάδη-Συμεωνίδη. Φωτοτυπία του βιογραφικού επισυνάπτεται στο δελτίο περιγραφής του αρχείου].

Ιδιοκτήτης ή διαχειριστής του θεάτρου «Σμύρνη».

Ο Χρήστος Αναστασιάδης γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1910. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και αρκετά νέος επηρεάστηκε από τις κοινωνικές θεωρίες του μαρξισμού παίρνοντας ενεργό μέρος στο φοιτητικό και εργατικό κίνημα. Συμμετείχε στη μεγάλη φοιτητική απεργία του 1929 στη διάρκεια της οποίας συνδέθηκε με την Αριστερή Αντιπολίτευση και τον τροτσκισμό. Στο πρόγραμμα του τροτσκισμού και της 4ης Διεθνούς αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του.
Από το Αρχείο του Μαρξισμού βρέθηκε μετά το σχίσμα του 1934 στις ομάδες «Μπολσεβίκος» και «Νέος Δρόμος» και κατόπιν στην ΕΟΚΔΕ (Ενιαία Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας) που σχηματίστηκε από την ένωση όσων φύγανε από το Αρχείο με την ΟΚΔΕ (Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας) του Παντελή Πουλιόπουλου (που είχε σχηματιστεί από την ένωση της ομάδας «Σπάρτακος» με άλλες ομάδες). Μέχρι την εκτέλεση του Πουλιόπουλου το 1943 στο Νεζερό, ο Χρήστος Αναστασιάδης υπήρξε ο στενότερος συνεργάτης του και αυτός που διέσωσε τα κείμενα του και τα αρχεία της οργάνωσης κατά τη διάρκεια της κράτησή τους στο στρατόπεδο της Ακροναυπλίας και μετά. Ο Αναστασιάδης «ήταν ο δημοσιογράφος της οργάνωσης, η εφημερίδα, το περιοδικό, οι εκδόσεις…», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο σύντροφός του Β. Σγουρός. Υπήρξε ο ζωντανός συνδετικός κρίκος της νέας γενιάς με το προπολεμικό εργατικό κίνημα, τις ιδέες της Aριστερής Aντιπολίτευσης και τον τροτσκισμό, επανεκδίδοντας μεταξύ άλλων σημαντικά κείμενα του Πουλιόπουλου, τους τόμους του Σπάρτακου, του Προλετάριου και του Διεθνιστή της Κατοχής στη σειρά των εκδόσεων της Πρωτοποριακής Βιβλιοθήκης. Από τον Ιούλιο του 1946, ο Αναστασιάδης ήταν μέλος του ΚΔΚΕ (Κομμουνιστικού Διεθνιστικού Κόμματος Ελλάδας -Ελληνικό τμήμα της 4ης Διεθνούς), που συγκροτήθηκε στο ενοποιητικό συνέδριο όλων των τεταρτοδιεθνιστικών οργανώσεων. Στη διάρκεια της δικτατορίας του 1967, το ΚΔΚΕ, δια χειρός Χρήστου Αναστασιάδη, έβγαζε τρία παράνομα πολυγραφημένα έντυπα την Εργατική Πάλη ως πολιτικό όργανο, την 4η Διεθνή, ως θεωρητικό και τον Αγωνιστή. Μετά την πτώση της δικτατορίας το ΚΔΚΕ που μετονομάστηκε σε ΟΚΔΕ (Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας) έβγαζε την εβδομαδιαία εφημερίδα Εργατική Πάλη και το θεωρητικό περιοδικό Μαρξιστικό Δελτίο.
Η πολιτική αρθρογραφία του και το μεταφραστικό έργο του (κυρίως από τα γαλλικά) ήταν πολύ πλούσια και σημαντικά.
Ο Χ. Αναστασιάδης εργάστηκε για πολλά χρόνια ως επιμελητής και διορθωτής κειμένων στο Βήμα.
Ήταν παντρεμένος με την Ειρήνη, το γένος Καρακώστα, με την οποία δεν είχαν παιδιά.
Πέθανε στην Αθήνα στις 12 Σεπτεμβρίου 1987 από καρδιακό επεισόδιο.
[Τα στοιχεία αντλήθηκαν από το βιογραφικό σημείωμα που επιμελήθηκε ο Βαγγέλης Σακκάτος στο Χρήστος Αναστασιάδης, Ο τροτσκισμός και η εποχή μας. Πολιτικά και ιστορικά κείμενα. 1. Παράνομο «Μαρξιστικό Δελτίο» 1959-1967 2. «Μαρξιστικό Δελτίο» 1979-1986. Επιμέλεια, εισαγωγή, βιογραφικά, σημειώσεις Βαγγέλης Σακκάτος. Αθήνα, Πρωτοποριακή Βιβλιοθήκη, 2003].

Πολιτικός επιστήμονας με μεταπτυχιακές σπουδές στο Στρασβούργο. Έχει υπηρετήσει σε καίριες θέσεις σε ευρωπαϊκά όργανα, μεταξύ των οποίων και σε αυτή του Διευθυντή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. της ΝΕΡΙΤ Α.Ε.
Πηγή: http://www.typologies.gr/ [ημερομηνία πρόσβασης: 11/9/2020]

Δικηγόρος και ο μακροβιότερος δήμαρχος Σερρών, εκλέχτηκε 4 φορές δήμαρχος Σερρών (1964 - 1967, 1975-1978, 1979-1982, 1987-1990)

Η Τζούλια Ανδρειάδου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1937. Είναι κόρη του Δημητρίου Ανδρειάδη (1896-1970) και της Ελένης Στεφάνου (1905-1993) -που κατάγονται από την Κωνσταντινούπολη και τον Πόντο (Σαμψούντα) αντίστοιχα- και αδελφή της ποιήτριας Κοραλίας Θεοτοκά.

Φοίτησε στο Δημοτικό στη Σχολή Αδαμοπούλου και στο Γυμνάσιο στη Σχολή Χατζιδάκη. Από το 1956 ως το 1959 εργάσθηκε στις Γραφικές Τέχνες (Χ. Καρμίρη) φοιτώντας παράλληλα, τα απογεύματα, στη Σχολή Ζωγραφικής του Κ. Ηλιάδη.

Το 1959 πήγε στο Παρίσι, όπου σπούδασε ζωγραφική στην Ακαδημία Ζωγραφικής του Andre Lhote και γαλλική γλώσσα στη Σορβόνη. Το 1960 έγινε δεκτή στην Ecole des Beaux-Arts, με δάσκαλο τον M. Brianchon και παράλληλα φοίτησε σε σχολή προσωπολογίας στο Παρίσι.

Η συμμετοχή της στον ελληνικό εικαστικό χώρο ξεκίνησε το 1960 με την ΣΤ΄ Πανελλήνιο. Έχει λάβει μέρος σε περισσότερες από εκατό ομαδικές εκθέσεις και έχει πραγματοποιήσει δεκατέσσερις ατομικές. Από το 1960 ως το 1971 εργάστηκε ως μακιγιέζ σε ελληνικές και ξένες ταινίες. Το 1976-77 παρακολούθησε Ιστορία της Τέχνης στην Α.Σ.Κ.Τ. με την Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα. Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας.

Έχει γράψει και εικονογραφήσει τέσσερα βιβλία για παιδιά. Έχει φιλοτεχνήσει εξώφυλλα λογοτεχνικών βιβλίων, εκδόσεων του Πανεπιστημίου Κρήτης και βιβλίων για παιδιά. Έχει συνεργαστεί εικαστικά σε πολλά τεύχη του περιοδικού Η Λέξη. Το 2010 κυκλοφόρησε το βιβλίο της Σε χαμηλή πτήση. Κείμενά της δημοσιεύονται στον ιστότοπο www.artviews.gr

Είναι παντρεμένη με τον σκηνοθέτη κινηματογράφου, Γιώργο Σταμπουλόπουλο και έχουν μία κόρη, την Άρτεμι, και έναν γιο, τον Νικόλα.

Αναλυτικές πληροφορίες για την Τζούλια Ανδρειάδου και το έργο της στην προσωπική της ιστοσελίδα: www.andriadou.gr

Ελληνίδα λογοτέχνις με καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Ζαναντρίς.

Πολυσχιδής προσωπικότητα –ζωγράφος και γλύπτρια, ξεναγός, συγγραφέας και μεταφράστρια–, η Νέλλη Ανδρικοπούλου γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1921. Σε ηλικία 15 χρονών μετακομίζει με την οικογένεια της στην Αθήνα. Το 1939, ένα χρόνο πριν από το ξέσπασμα του πολέμου, εγγράφεται στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με δάσκαλο τον Δ. Μπισκίνη, και την επόμενη χρονιά παρακολουθεί και το εργαστήριο του Κ. Παρθένη. Το 1943 μεταπηδά στο εργαστήριο γλυπτικής του Μ. Τόμπρου. Τον Δεκέμβριο του 1945 θα επιβιβαστεί, μαζί με άλλες προσωπικότητες, στο θρυλικό πλοίο Mataroa, με προορισμό το Παρίσι. Εκεί σπουδάζει γλυπτική με τη Mme Lavrillier, μαθήτρια του Bourdelle, και παράλληλα σχέδιο και γλυπτική στην Ακαδημία Grande Chaumière, με δάσκαλο τον Ossip Zadkine. Το 1947 συμμετέχει σε ομαδική έκθεση στο «Ελληνικό Σπίτι» στη Διεθνή Πανεπιστημιούπολη του Παρισιού με 3 γλυπτά και μια τέμπερα. Στα τέλη της χρονιάς όμως θα επιστρέψει στην Ελλάδα. Στην Πανελλήνιο Έκθεση του 1948 γνωρίζεται με τον Ν. Εγγονόπουλο, με τον οποίο θα παντρευτεί δύο χρόνια αργότερα και θα αποκτήσει το 1951 ένα παιδί, τον Πάνο. Χωρίζουν το 1954. Το 1949 εκθέτει με την καλλιτεχνική ομάδα Αρμός στο Ζάππειο Μέγαρο. Έχοντας αποφοιτήσει από την νεοϊδρυθείσα Σχολή Ξεναγών, συνεργάζεται με τον ΕΟΤ περιοδεύοντας ως ξεναγός στα ελληνικά νησιά κατά το διάστημα 1955–1959. Από το 1959 έως το 1963, πάντα σε συνεργασία με τον ΕΟΤ, διευθύνει το θέαμα Ήχος και Φως της Ακροπόλεως Αθηνών και δημιουργεί το θέαμα Ήχος και Φως της Ρόδου. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 έως τα τέλη της δεκαετίας του 1970 ταξιδεύει, με κρουαζιέρες στη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα, δίνοντας διαλέξεις και παράλληλα σχεδιάζοντας. Τις επόμενες δεκαετίες καταδύεται στον κόσμο της συγγραφής («Άγνωστες πτυχές από το έργο του Ν. Εγγόνοπουλου», Η Λέξη, τχ. 77, 1988 / «Σημειώσεις για την Πάτμο του Χαίλντερλιν», Νέα Εστία, τ. 131, 1992 / «Βάλτερ Μπένγιαμιν ή Η πορεία του θραύσματος», Νέα Εστία, τ. 133, 1993 / Επί τα ίχνη του Νίκου Εγγονόπουλου, εκδ. Ποταμός, 2003 / Το Ταξίδι του Ματαρόα, 1945, εκδ. Εστία, 2007), αλλά και της μετάφρασης (Φ. Χαίλντερλιν, «Πάτμος», Νέα Εστία, τ. 133, 1992, E. M. Forster, Ο Δρόμος από τον Κολωνό, εκδ. Ερμείας, 1994 / μια ανέκδοτη μετάφραση του Über den Fetischcharakter in der Musik und die Regression des Hörens του Τ. W. Adorno, / Walter Benjamin, Μονόδρομος, εκδ. Άγρα, 2004, για τη μετάφραση του οποίου θα κερδίσει το 2005 το Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης). Λίγο πριν από το θάνατό της το 2014 η Νέλλη Ανδρικοπούλου ανέθεσε στο ΜΙΕΤ να καταγράψει το σύνολο των έργων της (683 –ως επί το πλείστον ζωγραφική και σχέδια σε χαρτί–, συμπεριλαμβανομένων και 59 έργων άλλων καλλιτεχνών). Κατόπιν γενναιόδωρης προσφοράς της οι συλλογές του ΜΙΕΤ εμπλουτίστηκαν με 165 έργα της (εκ των οποίων 15 διπλής όψεως).

Επικεφαλής εστιατορίου "Διόνυσος"

Ο Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος (20 Αυγούστου 1919 - 10 Νοεμβρίου 2000) ήταν Έλληνας δικηγόρος, υπουργός, διορισμένος πρωθυπουργός της Ελλάδας από το δικτατορικό καθεστώς του Ιωαννίδη το 1973-1974.
Γεννήθηκε στο Ψάρι Τριφυλίας και σπούδασε στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Σικάγου. Έγινε Υπουργός Οικονομικών (1967-71) στην Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Κόλλια 1967 και Εσωτερικών (1971-73) επί δικτατορίας (Κυβέρνηση Γεώργιου Παπαδόπουλου 1967). Όταν ο Γεώργιος Παπαδόπουλος και ο Σπύρος Μαρκεζίνης ανατράπηκαν από το πραξικόπημα Ιωαννίδη τον Νοέμβριο 1973, διορίστηκε από τη νέα Χούντα του Ιωαννίδη Πρωθυπουργός και Υπουργός Συντονισμού και Προγραμματισμού και Υπουργός Οικονομικών, μέχρι τη Μεταπολίτευση (1974), σχηματίζοντας την Κυβέρνηση Αδαμαντίου Ανδρουτσόπουλου.

Nαύαρχος, αγωνιστής του 1821.

Σκηνογράφος - ενδυματολόγος