Την άνοιξη του 1975 η Άννα Βαγενά μαζί με τον Κώστα Τσιάνο και τον Γιώργο Ζιάκα, όλοι τους Λαρισαίοι που χρόνια δούλευαν στην Αθήνα με το όραμα της επιστροφής και της αποκέντρωσης, άρχισαν τις πρώτες συζητήσεις.
Έτσι το Νοέμβριο του ΄75 το καταστατικό της Θεσσαλικής Πνευματικής Πορείας κατατίθεται στο Πρωτοδικείο. Το πρώτο Περιφερειακό Θέατρο στην Ελλάδα είναι πια γεγονός. 152 ιδρυτικά μέλη, ανάμεσά τους είναι: ο Μάνος Χατζηδάκις, ο Ιάκωβος Καμπανέλλης, η Δήμητρα Γαλάνη, ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος και πολλοί Λαρισαίοι, που με την παρουσία τους εκφράζανε τη βούληση και την προσπάθεια μιας πόλης και μιας περιοχής. Χωρίς καμία επιχορήγηση του κράτους ή του Δήμου, για οκτώ χρόνια όργωσε κυριολεκτικά τον Θεσσαλικό κάμπο και σκαρφάλωσε στα πιο απομακρυσμένα ορεινά χωριά.
1983: Το Υπουργείο Πολιτισμού θα βασιστεί στην πείρα του Θεσσαλικού Θεάτρου και θα μελετήσει το ρεπερτόριο, την οργάνωση και και τις δομές του για να δημιουργήσει τα πρώτα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα.
Από εκείνη τη χρονιά και μετά μια δεύτερη περίοδος αρχίζει. Επιχορηγούμενο, πλέον, από το Δήμο Λάρισας και το Υπουργείο Πολιτισμού κατόρθωσε να ανεβάσει μεγάλα θεατρικά έργα και πρώτο απ’ όλα τα Δημοτικά Θέατρα να λειτουργεί 2 σκηνές στη Λάρισα και ακατάπαυστα να περιοδεύει χειμώνα και καλοκαίρι.
Η χρονιά αυτή αποτέλεσε ορόσημο για το θέατρο, αφού απέκτησε μια νέα μορφή, μετατράπηκε σε ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ, απέκτησε την οικονομική υποστήριξη του Δήμου και του Κράτους και άρχισε να παρουσιάζει στο ώριμο πια θεσσαλικό κοινό, έργα σημαντικών εκπροσώπων της παγκόσμιας δραματουργίας.
Καλοκαίρι του ‘88: Η παράσταση της “Ηλέκτρας” του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου θα οδηγήσει για πρώτη φορά το Θεσσαλικό Θέατρο στην Επίδαυρο.
1991-2006
Έχοντας συμπληρώσει πια 15 χρόνια λειτουργίας ως ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Λάρισας, το Θεσσαλικό Θέατρο έχει εδραιώσει τη φήμη του σε όλη την Ελλάδα, έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη του κοινού και έχει αναδειχθεί στο μακροβιότερο και πιο επιτυχημένο περιφερειακό θέατρο της χώρας
Στη συνέχεια η περίοδος μεταξύ 92-93 αποδείχθηκε σταθμός για την πορεία του θεάτρου. Μέσα σε αυτό το διάστημα το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Λάρισας αποκτά επιτέλους τη δική του ιδιόκτητη στέγη, το ζεστό θέατρο του Μύλου. Η αίθουσα του εγκαινιάστηκε με το έργο “Πόθοι κάτω από τις λεύκες” και έδωσε την ευκαιρία στους θεατές να απολαύσουν στο έπακρο την ατμοσφαιρικότητα του νέου χώρου.
1993: Είναι το μόνο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. που αντιπροσώπευσε τη χώρα μας σε πολιτιστική Πρωτεύουσα στην Αμβέρσα με την “Ηλέκτρα” του Ευριπίδη και έκτοτε άρχισε να αριθμεί συμμετοχές σε πολλά φεστιβάλ του εξωτερικού.
Ιανουάριος του ‘98: Ο Κώστας Τσιάνος αποχωρεί από το τιμόνι του Θεσσαλικού Θεάτρου, μετά από 17 ολόκληρα χρόνια και τη θέση του νέου καλλιτεχνικού διευθυντή αναλαμβάνει τον Μάιο του 1999 ο Γιώργος Ζιάκας.
Νοέμβριος 2003: Tην καλλιτεχνική διεύθυνση θα αναλάβει η Πρόεδρος του Θεσσαλικού Θεάτρου Ηρώ Μουκίου, αφήνοντας κι αυτή με τη σειρά της την προσωπική της σφραγίδα στην εξέλιξη του.
Μέσα στο κλίμα των αλλαγών εγκαινιάστηκε μια νέα περίοδος με χαρακτηριστικό στοιχείο το νέο ρεπερτόριο που στόχο είχε να αγκαλιάσει ακόμη περισσότερο το κοινό. Μετά από τριάντα χρόνια λειτουργίας το Θεσσαλικό Θέατρο απέδειξε πως διέθετε ένα όραμα συνέχειας και μια αντίληψη για την τέχνη του θεάτρου. Κατάφερε να αναδειχθεί στον πιο σίγουρο και σταθερό θεατρικό οργανισμό που σημάδεψε ανεξίτηλα το νέο ελληνικό θέατρο.
Σεπτέμβριος 2006: Μια άλλη εποχή ξεκινάει με καλλιτεχνικό διευθυντή τον Γιάννη Διαμαντόπουλο.
…Η νέα αυτή περίοδος η οποία ξεκινάει χρονικά από τις αρχές του 2007, ολοκληρώνεται μέσα στα επόμενα δύο περίπου χρόνια και αριθμεί 4 αξιόλογες Θεατρικές παραγωγές που κατά σειρά είναι: ΑΥΤΑ ΤΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ του Εντουάρντο Ντε Φιλίππο, Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΕΡΝΑ ΑΠΟ ΜΕΣΑ του Ι.Καμπανέλλη, ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΕΝ ΑΥΛΙΔΙ του Αισχύλου, & η κωμωδία των Ρέππα – Παπαθανασίου: ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ ΜΕ ΡΟΥΜΙ.
2008 -2009
Τις επόμενες 2 Χρονιές την Καλλιτεχνική Διεύθυνση του Θεάτρου αναλαμβάνει ο συντοπίτης μας Ηθοποιός και Σκηνοθέτης Άκυς Μητσιούλης, στην Καλλιτεχνική Θητεία του οποίου ανέβηκε και η πολύ σπουδαία παράσταση με την τραγωδία του Αισχύλου ΠΕΡΣΕΣ σε μια πολύ ενδιαφέρουσα σκηνοθεσία του Σταύρου Τσακίρη.
2009 – 2016
Τον Απρίλιο του 2009 και μετά από πρωτοβουλία του ίδιου του Δημάρχου όσο και της Προέδρου του Δ.Σ του Θεάτρου, αποφασίζεται από το Δ.Σ του ΘΕΣΣΑΛΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ η επάνοδος στην θέση και πάλι στη θέση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή, του Κώστα Τσιάνου, ύστερα από απουσία 11 ετών (1998 – 2009).
Η θητεία του στην Καλλιτεχνική Διεύθυνση του Θεσσαλικού Θεάτρου διαρκεί αρκετά χρόνια – 8 συνολικά, μέχρι και τον Φεβρουάριο του 2016.
Σ΄αυτό το αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα το Θεσσαλικό Θέατρο ανεβάζει έναν αρκετά μεγάλο αριθμό Θεατρικών
παραγωγών, με ενναλακτικό ρεπερτόριο, 16 στο σύνολό τους με 2 από αυτά να παίζονται σε επανάληψη για δύο συνεχείς σεζόν, «Χειμερινή & Θερινή ανεβάζοντάς τον αριθμό τους σε 18.
Χαρακτηριστικό επίσης γεγονός, σ΄αυτή τη χρονική περίοδο είναι πως επιλέγονται και ανεβαίνουν έργα τα οποία είχαν παιχτεί στο παρελθόν, με μεγάλη επιτυχία όπως τα έργα: ΧΟΗΦΟΡΕΣ, Η ΔΙΑΘΗΚΗ, & Ο ΓΑΜΟΣ σε 3η Επανάληψη.
Θα μπορούσαμε να πούμε πως ιδιαίτερη στιγμή αποτελεί το εναρκτήριο έργο της Θητείας του, με τις ΧΟΗΦΟΡΕΣ του Αισχύλου και πάλι με την Λυδία Κονιόρδου στον ρόλο της Ηλέκτρας, με 20μελή Θίασο και με ζωντανή μουσική από 5μελή ορχήστρα παραδοσιακών οργάνων με την επιμέλεια του Γιώργου Δεληγιάννη.
Ένα άλλο επίσης χαρακτηριστικό της Θητείας του Κώστα Τσιάνου είναι η επαναλειτουργεία της «Παιδικής Σκηνής» τον Φεβρουάριο του 2016, ύστερα από 8 περίπου χρόνια παύσης. Κάνει επανέναρξη ανεβάζοντας το γνωστό κλασσικό κείμενο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη: ΤΑ ΨΗΛΑ ΒΟΥΝΑ» σε διασκευή για παιδιά και σκηνοθεσία του ίδιου.
2016 – 2017
Το Θεσσαλικό Θέατρο μετά και την λήξη της δεύτερης θητείας του Κώστα Τσιάνου, στη συνέχεια και συγκεκριμένα από τον Μάρτιο του 2016 μέχρι και τον Δεκέμβριο του 2017, λειτουργεί χωρίς Καλλιτεχνικό Διευθυντή, με την συνδρομή και εποπτεία τόσο των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου, όσο και με την σύσταση μιας άτυπης προσωρινής τριμελούς Καλλιτεχνικής επιτροπής.
2018 – έως σήμερα
Από τον Ιανουάριο του 2018 μέχρι και σήμερα γίνεται αλλαγή σελίδας στην διεύθυνση του Θεάτρου, με την επιλογή της Κυριακής Σπανού πλέον στο «τιμόνι» του Θεάτρου, με νέες ιδέες και σύγχρονες επιλογές τόσο στο ρεπερτόριο των Θεατρικών έργων, όσο και στον γενικότερο προγραμματισμό Καλλιτεχνικών εκδηλώσεων και συνεργασιών.
«
