Iδρύθηκε από το Δήμο Μοιρών το 1957 και λειτούργησε ως ιδιωτικό κοινοτικό (ή Δημοτικό) Γυμνάσιο έως το 1963. Από το σχολικό έτος 1963-1964 μετατράπηκε σε Δημόσιο με την επωνυμία "Μεικτόν Εξατάξιον Γυμνάσιον Μοιρών Ηρακλείου".

Ο Γυμναστικός Σύλλογος Ποντίων Ναούσης «Ακρίτας» ιδρύθηκε το 1928 και υπήρξε ο πρώτος αθλητικός σύλλογος της πόλης. Εξελίχθηκε σε ευρύτερα πολιτιστικό σύλλογο όχι μόνον των Ποντίων αλλά και των υπολοίπων προσφύγων της Νάουσας, οργανώνοντας πολιτιστικές εκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις, ενώ συμμετείχε σε πρωταθλήματα της περιοχής.
Πηγή: Δελτίο Περιγραφής Αρχείου από τον φορέα.

Οπλαρχηγός Μακεδονικού Αγώνα.

Ο Ηλίας Παναγιώτης Γυφτόπουλος σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο τη δεκαετία του ’50 και στη συνέχεια συνέχισε τις σπουδές του στην Αμερική στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), όπου αργότερα έγινε καθηγητής και παρέμεινε για πολλά χρόνια ασχολούμενος ως πρωτοπόρος με τη θερμοδυναμική και την Πυρηνική Μηχανική. Το 1976 ανέλαβε την προεδρία του Εθνικού Συμβουλίου Ενέργειας, μέλος του οποίου ήταν και ο δωρητής, και ασχολήθηκε συστηματικά με ζητήματα ενεργειακής στρατηγικής, σχετικά με το πετρέλαιο, τον λιγνίτη, το φυσικό αέριο, ακόμη και την πυρηνική ενέργεια. Στη θέση αυτή παρέμεινε ως το 1978.
 
Στοιχεία για τη ζωή και τη δράση του Γυφτόπουλου μπορεί να βρει κανείς στο βιβλίο του Ρ. Μωυσή με τίτλο "Εθνικό Συμβούλιο Ενέργειας. Ηλίας Π. Γυφτόπουλος, πρόεδρος", Κηφισιά 2022.

Ο Γεώργιος Γόντικας υπήρξε ιδρυτής της Ευρωεπενδυτικής Τράπεζας (1990), που στη συνέχεια μετεξελίχθηκε στην Τράπεζα Eurobank.

Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1920. Αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών το 1938. Ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Ηarvard, στη Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και Κυβερνητικής. Από το 1949 έως το 1963 εργάστηκε στη Διεθνή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (International Bank for Reconctruction and Development, IBRD) και στη συνέχεια στον Διεθνή Οργανισμό Χρηματοδότησης (IFC). Έπειτα ανέλαβε τη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου στην Εθνική Τράπεζα Βιομηχανικής Αναπτύξεως (ETEBA), από το 1964 έως το 1982. Παράλληλα, διετέλεσε σύμβουλος σε τράπεζες για την ανάπτυξη σε Ευρώπη, Νότια Αμερική και Αφρική, και σε διάφορες ελληνικές εταιρείες. Το 1990 ορίστηκε Διευθύνων Σύμβουλος της Ευρωεπενδυτικής Τράπεζας. Διετέλεσε Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Τράπεζας Eurobank από το 1995 έως το 2000, όταν ανακηρύχτηκε επίτιμος Πρόεδρος της Eurobank. Απεβίωσε το 2015.

Ο Κωνσταντίνος Γόντικας γεννήθηκε στα Μαγούλιανα Γορτυνίας και αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή Αθηνών το 1893. Υπηρέτησε ως έφεδρος ανθυπολοχαγός στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 (Φεβρουάριο-Οκτώβριο) ενώ πήρε μέρος και στους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-1913. Τον Οκτώβριο του 1915 επιστρατεύθηκε και πάλι και υπηρετεί στο Πεδινό Πυροβολικό. Κατά την αποστράτευσή του (Ιούλιος 1916) τιμήθηκε με τον τίτλο του έφεδρου λοχαγού. Το διάστημα 1893-1909 εξασκεί το δικηγορικό του επάγγελμα στον Πύργο. Στις εκλογές του 1910 (28 Νοεμβρίου), στέλεχος ήδη του Κόμματος των Φιλελευθέρων, εκλέγεται για πρώτη φορά βουλευτής Αχαϊοήλιδος, περιοχή την οποία θα συνεχίσει να εκπροσωπεί σε όλες τις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Στις εκλογές της 12ης Μαρτίου 1912 επανεκλέγεται βουλευτής καθώς και σε εκείνες της 15ης Μαΐου 1915, οπότε και αρχίζει να ηγείται του ψηφοδελτίου της εκλογικής του περιφέρειας. Στη διάρκεια της βουλευτικής του θητείας ο Κ. Γόντικας διατέλεσε επανειλημμένα μέλος ή πρόεδρος κοινοβουλευτικών επιτροπών. Ενώ υπήρξε εισηγητής στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή για την αναθεώρηση του Συντάγματος το 1911. Το 1918 εκλέγεται μέλος της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής της Βουλής για τη σύνταξη σχεδίων και διοικητικών κωδίκων. Το Μάιο του 1920 εμφανίζεται ως εισηγητής του νομοσχεδίου «Περί Ανωνύμων Εταιρειών» ενώ το 1924 υπήρξε πιθανότατα πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για την προστασία της καλλιέργειας και εξαγωγής της σταφίδας, καθώς και για την προστασία της οινοπαραγωγής. Το 1927 διατελεί μέλος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για θέματα του Υπουργείου Συγκοινωνίας, επιτροπή που είχε ως αντικείμενο μελέτης τα υδραυλικά έργα, τα έργα ύδρευσης και οδοποιίας σε όλη την επικράτεια. Στις 12 Ιουλίου του 1912 παντρεύεται την Αφροδίτη, γόνο της οικογένειας Π. Παπανδροπούλου, εμπόρου και τοκιστή από την Πάτρα. Απέκτησαν πέντε παιδιά: την Πιπίνα-Χριστίνα, τον Βασίλη, τον Γιώργο, τον Παναγιώτη και τον μικρότερο Χαρίλαο. Το 1930 όλη η οικογένεια μετακομίζει και εγκαθίσταται μόνιμα στην Αθήνα. Ο Κωνσταντίνος Γόντικας ανέλαβε, για πρώτη φορά, υπουργικό αξίωμα στις 3/4/1923, στην κυβέρνηση Γονατά με τον διορισμό του ως υπουργού Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως (εξάμηνη θητεία, από 3/4/1923 έως 18/10/1923). Στη διάρκεια της ίδιας κυβέρνησης θα γίνει επίσης προσωρινά υπουργός Υγιεινής, Κοινωνικής Πρόνοιας και Αντιλήψεως και αμέσως μετά υπουργός Συγκοινωνίας (29 Σεπτεμβρίου 1923). Στις 11 Ιανουαρίου 1924, ο Κ. Γόντικας εκ νέου βουλευτής Αχαϊοήλιδος, ανέλαβε το υπουργείο Στρατιωτικών στην κυβέρνηση που συγκροτήθηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, αξίωμα το οποίο διατήρησε και στη διάρκεια της κυβέρνησης Γ. Καφαντάρη (από τις 6/2/1924 έως 12/3/1924). Τον επόμενο χρόνο, του ανατέθηκε ξανά το Υπουργείο Στρατιωτικών με πρωθυπουργό τον Ανδρέα Μιχαλακόπουλο από τις 9/3/1925 μέχρι τις 26/6/1925, οπότε εξαναγκάζεται σε παραίτηση από το στρατιωτικό κίνημα του Πάγκαλου. Υπουργός θα διατελέσει πάλι στις 4/7/1928, όταν διορίσθηκε υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων στην κυβέρνηση Ε. Βενιζέλου, αξίωμα που θα διατηρήσει μέχρι τις 2/1/1930. Η παραμονή του στο Υπουργείο αυτό σφραγίστηκε από την εισαγωγή για ψήφιση στη Βουλή σειράς εκπαιδευτικών νομοσχεδίων (1929), τα οποία σηματοδοτούν την αρχή της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης της κυβέρνησης Βενιζέλου ενώ συνδέθηκε με σημαντικά επίσης γεγονότα στο χώρο της Εκκλησίας. Στη διάρκεια της κυβέρνησης Βενιζέλου ο Κ. Γόντικας ανέλαβε προσωρινά και άλλα Υπουργεία: στις 26/8/1928 διορίζεται υπουργός Στρατιωτικών, στις 9 Αυγούστου 1929 αναλαμβάνει το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και στις 3 Οκτωβρίου του ίδιου έτους διορίζεται υπουργός Ναυτικών. Στις 10/1/1930 ο Κ. Γόντικας κλήθηκε να αναλάβει τη διοίκηση της Αγροτικής Τράπεζας που είχε ιδρυθεί λίγους μήνες πριν, (έναρξη εργασιών στις 26/9/1929), μετά από ολιγόμηνη θητεία του Στέφανου Δέλτα, οπότε και εγκαταλείπει την ενεργό πολιτική δράση. Στις 29/4/1932 εκλέγεται μέλος του Ανώτατου Οικονομικού Συμβουλίου (Α.Ο.Σ.). Ο Κ. Γόντικας παρέμεινε στη θέση του διοικητή της ΑΤΕ μέχρι το Μάρτιο του 1935, οπότε αποφάσισε να παραιτηθεί για λόγους υγείας. Μετά από λίγους μήνες σταμάτησε τη συνεργασία του και με το Ανώτατο Οικονομικό Συμβούλιο. Πέθανε στην Αθήνα, στις 13 Νοεμβρίου 1937.

Στρατιωτικός από την Ασή Γωνία Χανίων. Συμμετείχε με εθελοντικά σώματα Κρητών στον Μακεδονικό Αγώνα, τους Βαλκανικούς Πολέμους και τον Βορειοηπειρωτικό Αγώνα. Με το ξέσπασμα του Ά Παγκοσμίου Πολέμου συμμετέχει με ελληνικές εθελοντικές ομάδες στο πλευρό της Αντάντ. Στον Εθνικό Διχασμό τάσσεται στο πλευρό του Βενιζέλου, πρωτοστατεί στη δημιουργία των Δημοκρατικών Ταγμάτων και στη δολοφονία του Ίωνα Δραγούμη. Μετά το 1920 ακολουθεί τον Βενιζέλο στο Παρίσι, ενώ κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο επιστρέφει στην Κρήτη, όπου λαμβάνει μέρος στη Μάχη της Κρήτης. Μετά την ήττα των συμμαχικών δυνάμεων καταφεύγει στην Αίγυπτο και υπηρετεί στο ελληνικό φρουραρχείο Αλεξανδρείας και Καΐρου. Με την απελεύθερωση επιστρέφει στα Χανία και διορίζεται φρούραρχος έχοντας ηγετικό ρόλο στις εμφύλιες διαμάχες με τον τοπικό ΕΛΑΣ. Πολιτεύτηκε με το κόμμα του Σοφοκλή Βενιζέλου και εξελέγη βουλευτής Χανίων.
Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%93%CF%8D%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B7%CF%82 [τελευταία επίσκεψη: 7/8/2020].

Σύμφωνα με την Πράξη 99 / 2-12-1933 του Συλλόγου διδασκόντων του 7ου Γυμνασίου Αθηνών , το Δ’ Γυμνάσιο θηλέων Αθηνών έχει ήδη ξεκινήσει τη λειτουργία του εκ περιτροπής στο ίδιο κτήριο. Στην πράξη αυτή αναφέρονται ζητήματα που έχουν προκύψει από τη συστέγαση των δύο σχολείων.

Έλληνας πολιτικός, ο οποίος εξελέγη πέντε φορές βουλευτής, διετέλεσε νομάρχης Τρικάλων, Άρτας και Ζακύνθου, ενω υπήρξε και συνιδρυτής της Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας Θεσσαλών.