Ο Γυμναστικός Σύλλογος Ποντίων Ναούσης «Ακρίτας» ιδρύθηκε το 1928 και υπήρξε ο πρώτος αθλητικός σύλλογος της πόλης. Εξελίχθηκε σε ευρύτερα πολιτιστικό σύλλογο όχι μόνον των Ποντίων αλλά και των υπολοίπων προσφύγων της Νάουσας, οργανώνοντας πολιτιστικές εκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις, ενώ συμμετείχε σε πρωταθλήματα της περιοχής.
Πηγή: Δελτίο Περιγραφής Αρχείου από τον φορέα.

Οπλαρχηγός Μακεδονικού Αγώνα.

Ο Γεώργιος Γόντικας υπήρξε ιδρυτής της Ευρωεπενδυτικής Τράπεζας (1990), που στη συνέχεια μετεξελίχθηκε στην Τράπεζα Eurobank.

Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1920. Αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών το 1938. Ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Ηarvard, στη Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και Κυβερνητικής. Από το 1949 έως το 1963 εργάστηκε στη Διεθνή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (International Bank for Reconctruction and Development, IBRD) και στη συνέχεια στον Διεθνή Οργανισμό Χρηματοδότησης (IFC). Έπειτα ανέλαβε τη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου στην Εθνική Τράπεζα Βιομηχανικής Αναπτύξεως (ETEBA), από το 1964 έως το 1982. Παράλληλα, διετέλεσε σύμβουλος σε τράπεζες για την ανάπτυξη σε Ευρώπη, Νότια Αμερική και Αφρική, και σε διάφορες ελληνικές εταιρείες. Το 1990 ορίστηκε Διευθύνων Σύμβουλος της Ευρωεπενδυτικής Τράπεζας. Διετέλεσε Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Τράπεζας Eurobank από το 1995 έως το 2000, όταν ανακηρύχτηκε επίτιμος Πρόεδρος της Eurobank. Απεβίωσε το 2015.

Ο Κωνσταντίνος Γόντικας γεννήθηκε στα Μαγούλιανα Γορτυνίας και αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή Αθηνών το 1893. Υπηρέτησε ως έφεδρος ανθυπολοχαγός στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 (Φεβρουάριο-Οκτώβριο) ενώ πήρε μέρος και στους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-1913. Τον Οκτώβριο του 1915 επιστρατεύθηκε και πάλι και υπηρετεί στο Πεδινό Πυροβολικό. Κατά την αποστράτευσή του (Ιούλιος 1916) τιμήθηκε με τον τίτλο του έφεδρου λοχαγού. Το διάστημα 1893-1909 εξασκεί το δικηγορικό του επάγγελμα στον Πύργο. Στις εκλογές του 1910 (28 Νοεμβρίου), στέλεχος ήδη του Κόμματος των Φιλελευθέρων, εκλέγεται για πρώτη φορά βουλευτής Αχαϊοήλιδος, περιοχή την οποία θα συνεχίσει να εκπροσωπεί σε όλες τις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Στις εκλογές της 12ης Μαρτίου 1912 επανεκλέγεται βουλευτής καθώς και σε εκείνες της 15ης Μαΐου 1915, οπότε και αρχίζει να ηγείται του ψηφοδελτίου της εκλογικής του περιφέρειας. Στη διάρκεια της βουλευτικής του θητείας ο Κ. Γόντικας διατέλεσε επανειλημμένα μέλος ή πρόεδρος κοινοβουλευτικών επιτροπών. Ενώ υπήρξε εισηγητής στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή για την αναθεώρηση του Συντάγματος το 1911. Το 1918 εκλέγεται μέλος της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής της Βουλής για τη σύνταξη σχεδίων και διοικητικών κωδίκων. Το Μάιο του 1920 εμφανίζεται ως εισηγητής του νομοσχεδίου «Περί Ανωνύμων Εταιρειών» ενώ το 1924 υπήρξε πιθανότατα πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για την προστασία της καλλιέργειας και εξαγωγής της σταφίδας, καθώς και για την προστασία της οινοπαραγωγής. Το 1927 διατελεί μέλος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για θέματα του Υπουργείου Συγκοινωνίας, επιτροπή που είχε ως αντικείμενο μελέτης τα υδραυλικά έργα, τα έργα ύδρευσης και οδοποιίας σε όλη την επικράτεια. Στις 12 Ιουλίου του 1912 παντρεύεται την Αφροδίτη, γόνο της οικογένειας Π. Παπανδροπούλου, εμπόρου και τοκιστή από την Πάτρα. Απέκτησαν πέντε παιδιά: την Πιπίνα-Χριστίνα, τον Βασίλη, τον Γιώργο, τον Παναγιώτη και τον μικρότερο Χαρίλαο. Το 1930 όλη η οικογένεια μετακομίζει και εγκαθίσταται μόνιμα στην Αθήνα. Ο Κωνσταντίνος Γόντικας ανέλαβε, για πρώτη φορά, υπουργικό αξίωμα στις 3/4/1923, στην κυβέρνηση Γονατά με τον διορισμό του ως υπουργού Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως (εξάμηνη θητεία, από 3/4/1923 έως 18/10/1923). Στη διάρκεια της ίδιας κυβέρνησης θα γίνει επίσης προσωρινά υπουργός Υγιεινής, Κοινωνικής Πρόνοιας και Αντιλήψεως και αμέσως μετά υπουργός Συγκοινωνίας (29 Σεπτεμβρίου 1923). Στις 11 Ιανουαρίου 1924, ο Κ. Γόντικας εκ νέου βουλευτής Αχαϊοήλιδος, ανέλαβε το υπουργείο Στρατιωτικών στην κυβέρνηση που συγκροτήθηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, αξίωμα το οποίο διατήρησε και στη διάρκεια της κυβέρνησης Γ. Καφαντάρη (από τις 6/2/1924 έως 12/3/1924). Τον επόμενο χρόνο, του ανατέθηκε ξανά το Υπουργείο Στρατιωτικών με πρωθυπουργό τον Ανδρέα Μιχαλακόπουλο από τις 9/3/1925 μέχρι τις 26/6/1925, οπότε εξαναγκάζεται σε παραίτηση από το στρατιωτικό κίνημα του Πάγκαλου. Υπουργός θα διατελέσει πάλι στις 4/7/1928, όταν διορίσθηκε υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων στην κυβέρνηση Ε. Βενιζέλου, αξίωμα που θα διατηρήσει μέχρι τις 2/1/1930. Η παραμονή του στο Υπουργείο αυτό σφραγίστηκε από την εισαγωγή για ψήφιση στη Βουλή σειράς εκπαιδευτικών νομοσχεδίων (1929), τα οποία σηματοδοτούν την αρχή της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης της κυβέρνησης Βενιζέλου ενώ συνδέθηκε με σημαντικά επίσης γεγονότα στο χώρο της Εκκλησίας. Στη διάρκεια της κυβέρνησης Βενιζέλου ο Κ. Γόντικας ανέλαβε προσωρινά και άλλα Υπουργεία: στις 26/8/1928 διορίζεται υπουργός Στρατιωτικών, στις 9 Αυγούστου 1929 αναλαμβάνει το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και στις 3 Οκτωβρίου του ίδιου έτους διορίζεται υπουργός Ναυτικών. Στις 10/1/1930 ο Κ. Γόντικας κλήθηκε να αναλάβει τη διοίκηση της Αγροτικής Τράπεζας που είχε ιδρυθεί λίγους μήνες πριν, (έναρξη εργασιών στις 26/9/1929), μετά από ολιγόμηνη θητεία του Στέφανου Δέλτα, οπότε και εγκαταλείπει την ενεργό πολιτική δράση. Στις 29/4/1932 εκλέγεται μέλος του Ανώτατου Οικονομικού Συμβουλίου (Α.Ο.Σ.). Ο Κ. Γόντικας παρέμεινε στη θέση του διοικητή της ΑΤΕ μέχρι το Μάρτιο του 1935, οπότε αποφάσισε να παραιτηθεί για λόγους υγείας. Μετά από λίγους μήνες σταμάτησε τη συνεργασία του και με το Ανώτατο Οικονομικό Συμβούλιο. Πέθανε στην Αθήνα, στις 13 Νοεμβρίου 1937.

Στρατιωτικός από την Ασή Γωνία Χανίων. Συμμετείχε με εθελοντικά σώματα Κρητών στον Μακεδονικό Αγώνα, τους Βαλκανικούς Πολέμους και τον Βορειοηπειρωτικό Αγώνα. Με το ξέσπασμα του Ά Παγκοσμίου Πολέμου συμμετέχει με ελληνικές εθελοντικές ομάδες στο πλευρό της Αντάντ. Στον Εθνικό Διχασμό τάσσεται στο πλευρό του Βενιζέλου, πρωτοστατεί στη δημιουργία των Δημοκρατικών Ταγμάτων και στη δολοφονία του Ίωνα Δραγούμη. Μετά το 1920 ακολουθεί τον Βενιζέλο στο Παρίσι, ενώ κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο επιστρέφει στην Κρήτη, όπου λαμβάνει μέρος στη Μάχη της Κρήτης. Μετά την ήττα των συμμαχικών δυνάμεων καταφεύγει στην Αίγυπτο και υπηρετεί στο ελληνικό φρουραρχείο Αλεξανδρείας και Καΐρου. Με την απελεύθερωση επιστρέφει στα Χανία και διορίζεται φρούραρχος έχοντας ηγετικό ρόλο στις εμφύλιες διαμάχες με τον τοπικό ΕΛΑΣ. Πολιτεύτηκε με το κόμμα του Σοφοκλή Βενιζέλου και εξελέγη βουλευτής Χανίων.
Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%93%CF%8D%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B7%CF%82 [τελευταία επίσκεψη: 7/8/2020].

Σύμφωνα με την Πράξη 99 / 2-12-1933 του Συλλόγου διδασκόντων του 7ου Γυμνασίου Αθηνών , το Δ’ Γυμνάσιο θηλέων Αθηνών έχει ήδη ξεκινήσει τη λειτουργία του εκ περιτροπής στο ίδιο κτήριο. Στην πράξη αυτή αναφέρονται ζητήματα που έχουν προκύψει από τη συστέγαση των δύο σχολείων.

Έλληνας πολιτικός, ο οποίος εξελέγη πέντε φορές βουλευτής, διετέλεσε νομάρχης Τρικάλων, Άρτας και Ζακύνθου, ενω υπήρξε και συνιδρυτής της Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας Θεσσαλών.

Έλληνας πολιτικός. Διετέλεσε βουλευτής, νομάρχης Τρικάλων, Άρτας και Ζακύνθου. Υπήρξε συνιδρυτής της Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας Θεσσαλών.

Ο Στέφανος Δάφνης, φιλολογικό ψευδώνυμο του Θρασύβουλου Ζωιόπουλου, γεννήθηκε στο Άργος το 1882. Γόνος αγροτικής οικογένειας, φοίτησε στο Γυμνάσιο του Ναυπλίου και σπούδασε στη Φυσικομαθηματική Σχολή της Αθήνας. Από τα φοιτητικά του χρόνια, ο Δάφνης συνεργαζόταν με εφημερίδες και περιοδικά. Εργάσθηκε ως καθηγητής Γυμνασίου, και στην συνέχεια ως τμηματάρχης στην Εθνική Βιβλιοθήκη. Παντρεύτηκε την λογοτέχνιδα Αιμιλία Κούρτελη. Πέθανε στην Αθήνα τον Ιούλιο του 1947.
Ασχολήθηκε με την ποίηση, την πεζογραφία, την συγγραφή θεατρικών έργων, καθώς και την δημοσιογραφία.
Δημοσίευσε τις ποιητικές συλλογές Ο ανθισμένος δρόμος (1911) και Το ανοιχτό παράθυρο (1920), το οποίο και βραβεύθηκε στον Φιλαδέλφειο ποιητικό αγώνα. Πολλά από τα δράματα του Δάφνη διακρίθηκαν σε διαγωνισμούς της εποχής, όπως τα μονόπρακτα «Πατρικό σπίτι» (1921), «Σπαραγμός» (1921) και η κωμωδία «Αγριογούρουνο» (1926). Άλλα σημαντικά δράματα είναι το τρίπρακτο «Το τραγούδι της καρδιάς», τα μονόπρακτα «Της Φυλακής», «Στο πηγάδι» και άλλα.
Η σύζυγος του Δάφνη, Αιμιλία Θρασ. Ζωιοπούλου, κόρη του Ιωάννου Κούρτελη, ήταν γνωστή με το φιλολογικό ψευδώνυμο Αιμιλία Δάφνη. Γεννήθηκε στη Μασσαλία το 1887. Σπούδασε και δίδαξε για μικρό διάστημα στο Αρσάκειο Αθηνών. Δημοσίευσε τις ποιητικές συλλογές Χρυσάνθεμα (1903), Χρυσά καπέλα (1923) κ.ά., έναν τόμο μονόπρακτων δραμάτων, το κοινωνικό μυθιστόρημα Το ταλέντο της Σμαρώς (1924), διηγήματα και μελέτες. Πέθανε στην Αθήνα το 1941.

[Πηγές: Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, Αθήνα, Χάρης Πάτσης, 1968, τομ. 6, Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαιδεία, Αθήνα, Πυρσός, 1929, τομ. Η΄]

Ο Στέφανος Δάφνης, φιλολογικό ψευδώνυμο του Θρασύβουλου Ζωιόπουλου, γεννήθηκε στο Άργος το 1882. Γόνος αγροτικής οικογένειας, φοίτησε στο Γυμνάσιο του Ναυπλίου και σπούδασε στη Φυσικομαθηματική Σχολή της Αθήνας. Από τα φοιτητικά του χρόνια, ο Δάφνης συνεργαζόταν με εφημερίδες και περιοδικά. Εργάσθηκε ως καθηγητής Γυμνασίου, και στην συνέχεια ως τμηματάρχης στην Εθνική Βιβλιοθήκη. Παντρεύτηκε την λογοτέχνιδα Αιμιλία Κούρτελη. Πέθανε στην Αθήνα τον Ιούλιο του 1947.

Ασχολήθηκε με την ποίηση, την πεζογραφία, την συγγραφή θεατρικών έργων, καθώς και την δημοσιογραφία.

Δημοσίευσε τις ποιητικές συλλογές Ο ανθισμένος δρόμος (1911) και Το ανοιχτό παράθυρο (1920), το οποίο και βραβεύθηκε στον Φιλαδέλφειο ποιητικό αγώνα. Πολλά από τα δράματα του Δάφνη διακρίθηκαν σε διαγωνισμούς της εποχής, όπως τα μονόπρακτα «Πατρικό σπίτι» (1921), «Σπαραγμός» (1921) και η κωμωδία «Αγριογούρουνο» (1926). Άλλα σημαντικά δράματα είναι το τρίπρακτο «Το τραγούδι της καρδιάς», τα μονόπρακτα «Της Φυλακής», «Στο πηγάδι» και άλλα.

Η σύζυγος του Δάφνη, Αιμιλία Θρασ. Ζωιοπούλου, κόρη του Ιωάννου Κούρτελη, ήταν γνωστή με το φιλολογικό ψευδώνυμο Αιμιλία Δάφνη. Γεννήθηκε στη Μασσαλία το 1887. Σπούδασε και δίδαξε για μικρό διάστημα στο Αρσάκειο Αθηνών. Δημοσίευσε τις ποιητικές συλλογές Χρυσάνθεμα (1903), Χρυσά καπέλα (1923) κ.ά., έναν τόμο μονόπρακτων δραμάτων, το κοινωνικό μυθιστόρημα Το ταλέντο της Σμαρώς (1924), διηγήματα και μελέτες. Πέθανε στην Αθήνα το 1941.

[Πηγές: Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, Αθήνα, Χάρης Πάτσης, 1968, τομ. 6, Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαιδεία, Αθήνα, Πυρσός, 1929, τομ. Η΄]

Ο Γιώργος Δέλιος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1897. Μετά την ολοκλήρωση των εγκύκλιων σπουδών του, τελειοποίησε τη γνώση της γαλλικής και της αγγλικής γλώσσας, ενώ με την ίδρυση του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου παρακολούθησε ως ακροατής μαθήματα στη Φιλοσοφική Σχολή. Διετέλεσε πρόεδρος της Περιηγητικής Λέσχης στη Θεσσαλονίκη, ιδρυτικό μέλος του Άρη, Αθλητικού Συλλόγου της πόλης, και πρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης (1962-1977). Στα γράμματα εμφανίστηκε με διάφορες συνεργασίες σε περιοδικά και εφημερίδες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, ενώ τα πρώτα του αυτοτελή έργα ήταν δύο θεατρικά, το μονόπρακτο Μεσ' από τις φλόγες (1930) και το τρίπρακτο Νέοι Κόσμοι (1932). Τέλος, υπήρξε ενεργό μέλος του κύκλου των Μακεδονικών Ημερών και τακτικός συνεργάτης του περιοδικού. Εκτός από το θέατρο, ασχολήθηκε με το μυθιστόρημα, το δοκίμιο και τη μελέτη, ενώ μετέφρασε στα πεζά της Virginia Woolf και της Katherine Mansfield (στον τόμο Δυο Αγγλίδες πεζογράφοι, 1963)

Πηγή: Κώστας Στεργιόπουλος (παρουσίαση-ανθολόγηση), «Γιώργος Δέλιος», Η μεσοπολεμική πεζογραφία. Από τον πρώτο ώς τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (1914-1939), τ. Γ΄, Αθήνα, Σοκόλης 1996, σ. 278-321.

Ο Γιώργος Αθανασίου Δέλλιος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1979. Είναι αρχιτέκτονας και συλλέκτης φωτογραφικού υλικού που σχετίζεται με τη Θεσσαλονίκη, την Καβάλα και τη Νιγρίτα Σερρών.

Η Πηνελόπη Δέλτα, αδελφή του Αντώνη Μπενάκη, γεννήθηκε το 1874 και ήταν το τρίτο από τα έξι παιδιά του Εμμανουήλ Μπενάκη και της Βιργινίας Χωρέμη.
Την παιδική και εφηβική της ηλικία πέρασε στην Αλεξάνδρεια, με πολλά ταξίδια στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το μεγαλοαστικό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε της παρείχε κάθε δυνατότητα για παιδεία και πνευματική καλλιέργεια, ενώ η αυταρχική ανατροφή, κυρίως της μητέρας της, διαμόρφωσε μία εύθραυστη προσωπικότητα που αρκετές φορές θεωρούσε ως μόνη διέξοδο το θάνατο.
Ο γάμος της με τον επιχειρηματία Στέφανο Δέλτα το 1895 ήταν η λύτρωση από το οικογενειακό περιβάλλον και ταυτόχρονα ο δρόμος για την πνευματική της ανάπτυξη και ωριμότητα. Από το γάμο αυτό απέκτησε τρεις κόρες, τη Σοφία, τη Βιργινία και την Αλεξάνδρα, τις οποίες ανέθρεψε υποδειγματικά.
Το έμφυτο συγγραφικό της ταλέντο εκδηλώθηκε ήδη από την παιδική της ηλικία. Η προσφορά της στην παιδική λογοτεχνία υπήρξε καθοριστική για την εξέλιξη του παιδικού βιβλίου, σε μια εποχή που το είδος του εξέλιπε. Τα έργα της, εμπνευσμένα κυρίως από τα εθνικά ιστορικά γεγονότα, γαλούχησαν πολλές γενιές ελληνοπαίδων και παραμένουν επίκαιρα μέχρι τις μέρες μας. Ανεξίτηλα στις παιδικές μας μνήμες έχουν μείνει τα «Παραμύθι χωρίς όνομα», «Τον Καιρό του Βουλγαροκτόνου», «Τα Μυστικά του Βάλτου», «Ο Μάγκας», και το πλέον αγαπητό, «Ο Τρελαντώνης», διήγημα για τον αδελφό της, Αντώνη Μπενάκη. Είχε γίνει μέλος σε πολλά επιστημονικά σωματεία και εταιρείες, συμβάλλοντας με κάθε μέσο στην προώθηση των γραμμάτων και του πολιτισμού.
Μεγάλη θεωρείται και η συμβολή της στη συγκέντρωση προφορικών πηγών της σύγχρονης ιστορίας. Ξεκινώντας με τις καταγραφές των απομνημονευμάτων των μακεδονομάχων, οι οποίες αποτελούν σήμερα πολύτιμες ιστορικές πηγές, κατόρθωσε να συλλέξει προφορικές μαρτυρίες και διηγήσεις για τα πιο σημαντικά, πολιτικά και πολεμικά, γεγονότα του καιρού της. Η ευαισθησία της στα εθνικά θέματα και η οικογενειακή της παράδοση δεν την άφηναν αμέτοχη στις δύσκολες στιγμές της χώρας. Το 1918 πήρε μέρος σε δύο αποστολές στην Ανατολική Μακεδονία για να βοηθήσει παλινοστούντες ομήρους από τη Βουλγαρία. Την ίδια ευαισθησία έδειξε κατά τη Μικρασιατική καταστροφή και τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940.
Η γεμάτη πατριωτισμό ψυχή της δεν άντεξε τη βαριά ατμόσφαιρα της γερμανικής εισβολής και έτσι πήρε τη μεγάλη απόφαση να θέσει τέλος στη ζωή της το 1941, την ημέρα που έμπαιναν οι Γερμανοί στην Αθήνα.

Ο Στέφανος Δέλτας γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1863, ήταν γιος του Γεωργίου Δέλτα και της Σοφίας Καραθεοδωρή. Επιχειρηματίας,
δημοτικιστής, φαναριώτης, ασχολήθηκε με εμπορικές επιχειρήσεις και μεταφράσεις της αρχαίας γραμματείας. Το 1895 παντρεύτηκε την Πηνελόπη Μπενάκη (Δέλτα), μια από τις σημαντικότερες συγγραφείς των αρχών του 20ού αιώνα, κόρη του Εμμανουήλ Μπενάκη και της Βιργινίας Χωρέμη. Έζησαν στην Αλεξάνδρεια μέχρι το 1916 που επέστρεψαν στην Ελλάδα. Ο Στέφανος Δέλτας αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος του Κολλεγίου Αθηνών (1926), σύμβουλος της Εθνικής Τράπεζας, μέλος του Συμβουλίου της Επιτροπής Αποκαταστάσεως των Προσφύγων (ΕΑΠ), ευεργέτης και Διοικητής του ΠΙΚΠΑ. Τον Σεπτέμβριο του 1929 ανέλαβε τη Διοίκηση της νεοϊδρυθείσας Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδας (ΑΤΕ) με απευθείας ανάθεση από τον Πρόεδρο της Κυβερνήσεως, Ελευθέριο Βενιζέλο. Παρέμεινε σε αυτή τη θέση για τρεις μήνες. Στις 19.12.1929 αιφνιδίασε το Δ.Σ. της ΑΤΕ με την παραίτησή του, επικαλούμενος λόγους υγείας. Ο πραγματικός λόγος
ήταν η «δυσφορία» που του προκαλούσε η έντονη ανάμειξη του Προέδρου της Κυβερνήσεως, Ελευθερίου Βενιζέλου στα εσωτερικά ζητήματα της ΑΤΕ και ειδικότερα σε θέματα διορισμού ανώτατων στελεχών. Ο Στέφανος Δέλτας ως ο πρώτος Διοικητής της ΑΤΕ έθεσε τις βάσεις για τη μετέπειτα επιτυχημένη πορεία της Τράπεζας. Κατά τη σύντομη θητεία του, συγκρότησε το Καταστατικό, τον εσωτερικό Οργανισμό του ιδρύματος και διαμόρφωσε το μισθολόγιο του προσωπικού. Απεβίωσε στην Αθήνα το 1947.

Λογοτεχνικό ψευδώνυμο του ποιητή Γιώργου Κανέλλου. Γεννήθηκε στους Δελφούς το 1909. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Δημοσίευσε ποιητικές συλλογές, μελέτες, δοκίμια καθώς και μεταφράσεις ιταλικής ποίησης. Η πρώτη του ποιητική συλλογή «Ειδύλλια» δημοσιεύτηκε το 1937. Διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τον Άγγελο Σικελιανό, ο οποίος επηρέασε και το έργο του. Βραβεύτηκε πολλές φορές στην Ελλάδα και το εξωτερικό και τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το σύνολο του έργου του. Πέθανε στις 15 Φεβρουαρίου 1988.

Ο Δήμος Αθηναίων είναι έδρα του Κεντρικού Τομέως στο Αθηναϊκό πεδίο της Αττικής. Καταλαμβάνει έκταση 38,96 τ.χμ., έχει πληθυσμό 664.046 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2011 και αναπτύσσεται σε υψόμετρο κέντρου 90μ. Το 1834 είναι έτος, κατά το οποίο η Αθήνα ανακηρύχθηκε σε πρωτεύουσα της Ελλάδος, αυξάνοντας έκτοτε ραγδαία τον πληθυσμό της και διαμορφώνοντας σταδιακά τα σημερινά της όρια. Ο δήμος περιλαμβάνει επτά περιφερειακές δημοτικές κοινότητες και χωροθετείται στην καρδιά της ομώνυμης μητροπολιτικής περιοχής. Η οργανωτική δομή του Δήμου Αθηναίων προκύπτει από τις υφιστάμενες διατάξεις

Το Κέντρο Νεότητος ιδρύθηκε τον Οκτώβριο του 1937 (ΦΕΚ 406/14-10-1937), υπό την άμεση εξάρτηση και εποπτεία του δήμου Αθηναίων. Οι πόροι του προέρχονταν από επιχορήγηση του δήμου Αθηναίων, ενώ για τη διοίκησή του ορίστηκε Αδελφάτο με τετραετή θητεία, αποτελούμενο από τον εκάστοτε Δήμαρχο και επτά δημοτικούς Συμβούλους. Σύμφωνα με το άρθρο 2 του ιδρυτικού διατάγματος, σκοπός του Κέντρου Νεότητος ήταν «η μελέτη, προαγωγή και ανάπτυξις της σωματικής πνευματικής, ηθικής και καλαισθητικής αγωγής των κατοίκων και ιδία της εξωσχολικής νεότητος αμφοτέρων των φύλων της περιφέρειας του Δήμου Αθηναίων» (ΠΔΣ 3063/24-8-1937 "περί ιδρύσεως νομικού προσώπου υπό την επωνυμία Κέντρο Νεότητος για την προαγωγή και ανάπτυξη της πνευματικής και σωματικής αγωγής των κατοίκων του Δήμου", Πρακτικά Δημοτικού Συμβουλίου, βιβλίο 87, σ.139-143). Οι άξονες δράσεις του, με επίκεντρο πάντα τη διαπαιδαγώγηση των νέων, περιγράφονταν ακολούθως στα άρθρα 12-15 του ιδρυτικού διατάγματος (ΠΔΣ 3486/25-11-1937 "Έγκρισις Οργανισμού του δια του από 18 Σεπτεμβρίου ε.έ. Β. Δ/τος ιδρυθέντος εν τω Δήμω Αθηναίων Νομικού Προσώπου υπό την επωνυμίαν Κέντρον Νεότητος", Πρακτικά Δημοτικού Συμβουλίου, βιβλίο 88, σ. 195-212).

Στη διάρκεια των ετών το Κέντρο ή Αδελφάτο Κέντρου Νεότητος εξελίχθηκε σε Οργανισμό Νεολαίας και Άθλησης (Ο.Ν.Α) και μετέπειτα εντάχθηκε στον Οργανισμό Πολιτισμού Αθλητισμού & Νεολαίας Δήμου Αθηναίων (Ο.Π.Α.Ν.Δ.Α.). Τον Δεκέμβριο 2015 περιήλθε στο Ιστορικό Αρχείο τμήμα του παλαιότερου έως σήμερα σωζόμενου αρχείου, που εντοπίστηκε κατά τη διάρκεια του έργου "Χαρτογράφηση αρχειακού υλικού δήμου Αθηναίων", ενώ αναμένεται η πρόσκτηση περισσότερων τεκμηρίων.

Το Δημοτικό Βρεφοκομείο Αθηνών ιδρύθηκε με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου το 1859 (πράξη 69/1859 (1.12.1859) του Δημοτικού Συμβουλίου Αθηναίων όπως συμπληρώθηκε με την 84/1860 όμοια αυτού).
Την πρώτη Σεπτεμβρίου 1859, επί της πρώτης Δημαρχίας Γεωργίου Σκούφου (1857-1862), άρχισε να λειτουργεί το Δημοτικό Βρεφοκομείο Αθηνών με Διευθυντή τον ιατρό Α. Ζίννη. Σταδιακά, το Βρεφοκομείο στεγάστηκε σε διάφορα οικήματα, μέχρι που το 1874 εγκαταστάθηκε στο ιδιόκτητο κτήριό του, στην οδό Πειραιώς, Πλατεία Ελευθερίας (Κουμουνδούρου), έργο του αρχιτέκτονα Παναγιώτη Κάλκου. Στο ισόγειο του Βρεφοκομείου, σε ένα μεγάλο θάλαμο, λειτουργούσε το «Θεραπευτήριο» του Ιδρύματος. Παράλληλα υπήρχαν διάφοροι βοηθητικοί χώροι όπως νεκροτομεία, πλυντήρια, θάλαμοι αποστείρωσης και φυσικά ο Ναός. Στη δεκαετία του 1890 το Βρεφοκομείο αποκτά δικό του ναό, τον ναό των Αγίων Αναργύρων, ο οποίος κτίζεται εντός του οικοπέδου του στην πλατεία Ελευθερίας. Στο κτήριο του Δημοτικού Βρεφοκομείου στεγάστηκε και η Πανεπιστημιακή Κλινική καθώς και οι υπηρεσίες του ΠΙΚΠΑ. «Η πορεία του Βρεφοκομείου στο 19ο και τις αρχές του 20ού αιώνα διασταυρώνεται με εκείνη της Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών που στεγάσθηκε για τρεις περίπου δεκαετίες στο χώρο του».
Το 1879 το Αδελφάτο του Ιδρύματος αποδέχθηκε πρόταση του Διευθυντή Αναστασίου Ζίννη να γίνεται η διδασκαλία του μαθήματος «...της των Νοσημάτων Παιδικής Κλινικής» εντός του Δημοτικού Καταστήματος.. Η δημιουργία του πρώτου Νοσοκομείου Παίδων στην Ελλάδα, στον περίβολο του Βρεφοκομείου ξεκίνησε ταυτόχρονα σχεδόν με την ίδρυση της Κλινικής. Σε όλες τις περιόδους λειτουργίας του Ιδρύματος εκπαιδεύτηκαν, με φροντίδα και επιβάρυνση του Βρεφοκομείου, περισσότεροι από έξι χιλιάδες φοιτητές της Ιατρικής, δηλαδή σχεδόν όλοι οι φοιτητές του Πανεπιστημίου Αθηνών. Επίσης στο Βρεφοκομείο Αθηνών απέκτησαν την ειδικότητά τους οι πρώτοι Έλληνες παιδίατροι. Το 1915 έγινε η μετεγκατάσταση του Νοσοκομείου Παίδων από το Βρεφοκομείο στο Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία». «Δια του κυρωθέντος την 2αν Ιουνίου 1930 νέου Οργανισμού του Βρεφοκομείου η υπηρεσία αυτού διηρέθη εις το καθαρώς διοικητικόν προσωπικόν, και ιδρύθη θέσις διοικητικού Διευθυντού έχοντος έργον κύριον να διευθύνη το κατάστημα και επιβλέπη την κανονικήν λειτουργίαν αυτού, έχων την άμεσον εποπτείαν και προϊστάμενος όλου του προσωπικού (παραβ. άρθρ. 27 Νέου Οργανισμού) ο δε Διευθυντής Ιατρός, απαλλαγείς όλων των προσθέτων διοικητικών υπηρεσιών, αίτινες τον επεβάρυνον, περιωρίσθη εις τα καθαρώς Ιατρικά αυτού καθήκοντα, καταλεγόμενος ούτω μεταξύ του Ιατρικού προσωπικού του Ιδρύματος…….». «Εξάλλου η ιατρική υπηρεσία του Βρεφοκομείου διηρέθη δια του αυτού οργανισμού εις εσωτερικήν ιατρικήν υπηρεσίαν και εις εξωτερικήν ιατρικήν υπηρεσίαν, εκάστη των οποίων διαιρείται εις τμήματα, έχοντα ως προϊσταμένους ειδικούς Παιδιάτρους (Αρχείο Δημοτικού Βρεφοκομείου Αθηνών, φακ. 2).
Το Βρεφοκομείο δεχόταν για νοσηλεία (κλειστή περίθαλψη) έκθετα νεογέννητα αλλά και μεγαλύτερα παιδιά ορφανά, όχι μόνο από την Αθήνα και από τον Πειραιά, αλλά και από όλη την Ελλάδα. Η θνησιμότητα των «Θρεπτών του Δήμου» ήταν μεγάλη. Κύρια αιτία θανάτου ήταν η πείνα. Τα χρήματα για τη γενικότερη λειτουργία του ήταν ανεπαρκή και οι κυρίες της υψηλής αθηναϊκής κοινωνίας της εποχής αγωνίζονται για την εξεύρεση πόρων. Στον Οργανισμό του 1935 προβλέπεται η λειτουργία Συμβουλίου Γνωμοδοτικών Κυριών (έξι τουλάχιστον) που εκλέγονται από το Αδελφάτο και εποπτεύουν τη λειτουργία του Ιδρύματος και εισηγούνται ως προς διάφορα θέματα. Αρχικός σκοπός της σύστασης του Ιδρύματος υπήρξε η περίθαλψη των νόθων βρεφών τα οποία προέρχονταν από τον Δήμο Αθηναίων, προβλεπόταν ωστόσο και η υποδοχή βρεφών, κατόπιν αιτήσεων, από τους άλλους Δήμους της χώρας. Η εισαγωγή των βρεφών γινόταν είτε μέσω της βρεφοδόχου είτε μέσω διαφόρων Αρχών (αστυνομικών και εκκλησιαστικών), σπανιότερα δε, με κατευθείαν παράδοση από τους φυσικούς γονείς. Για το διάστημα 1874-1890 το ίδρυμα φέρει το όνομα Δημοτικό Νηπιακό Ορφανοτροφείο. Διοικείται από τετραμελές συμβούλιο, το οποίο έως το 1984 ονομαζόταν Αδελφάτο και στη συνέχεια μετονομάζεται σε Διοικητικό Συμβούλιο. Το Δημοτικό Βρεφοκομείο συνεχίζει να δέχεται βρέφη μέχρι 16.2.1979, οπότε γίνεται η τελευταία εισαγωγή με αύξοντα αριθμό 46.034. Στο Παράρτημα παρατίθεται «Πίνακας Αρ. Μητρώου ανά φάκελο» (αποδελτίωση 26098 Αριθμών Μητρώου βρεφών).
Από τη δεκαετία του ‘80 ο χαρακτήρας του Ιδρύματος αλλάζει. Το ιδιόκτητο κτήριο εγκαταλείπεται και μετατρέπεται σε Δημοτική Πινακοθήκη. Το Δ.Β.Α. – μόνο κατ’ όνομα πλέον βρεφοκομείο – διοικεί το δίκτυο των δημοτικών παιδικών σταθμών, που άρχισαν να δημιουργούνται από το 1983 με την εφαρμογή του Π.Δ. 268/83. Στο μεταξύ έχει ήδη αρχίσει να λειτουργεί από το 1955 (ίδρυση με ΒΔ του 1952) το «Εν Αθήναις Κέντρον Βρεφών Η Μητέρα», που αποτελεί μέχρι και σήμερα την διάδοχο κατάσταση του Βρεφοκομείου.
Η Περίοδος του Πολέμου και της Κατοχής (1940-1944) και η πρώτη μεταπολεμική δεκαετία (1945-1955) είναι η περίοδος κατά την οποία ο χώρος του Δημοτικού Βρεφοκομείου δέχεται πλήθος παιδιών που στη συνέχεια υιοθετούνται εντός και εκτός Ελλάδος. Μετά από τρία χρόνια παραμονής στο ΔΒΑ, τα αγόρια πήγαιναν στο γειτονικό Ορφανοτροφείο Χατζηκώνστα και τα κορίτσια στο Αμαλίειο Ορφανοτροφείο. Ο μεγαλύτερος αριθμός αιτημάτων έρευνας στο συγκεκριμένο αρχείο του Δημοτικού Βρεφοκομείου που φυλάσσεται στην Κεντρική Υπηρεσία των ΓΑΚ αναφέρεται στην περίοδο αυτή.
Το Δημοτικό Βρεφοκομείο, ως δημοτικό ίδρυμα, διέπεται από τις διατάξεις του Δημοτικού και Κοινοτικού Κώδικα που ισχύουν κάθε φορά για τα δημοτικά ιδρύματα.
Ν.Δ. «Περί κωδικοποιήσεως εις ενιαίον κείμενον νόμου της νομοθεσίας περί δήμων και κοινοτήτων» (ΦΕΚ Α΄ τ. 316, 18.9.1926).
Νόμος 4548/1930 «Περί καταστάσεως των δημοτικών υπαλλήλων» (ΦΕΚ Α΄ τ. 115, 16.4.1930).
Διατάγματα «Περί επεκτάσεως διατάξεων του νόμου 4548 επί φιλανθρωπικών ιδρυμάτων (ΦΕΚ Α΄ τ. 196, 6.6.1930 και Α΄ τ. 222, 28.6.1930).
ΒΔ «Περί οικονομικής Διοικήσεως και Λογιστικού των Δήμων και Κοινοτήτων» (ΦΕΚ Α΄ τ. 123, 31.5.1949)
Ν. 1065/1980 « Περί κυρώσεως Δημοτικού και Κοινοτικού Κώδικα» (ΦΕΚ Α΄ τ.168, 24.7.1980, άρθρα 125 και 126 όπως αντικαταστάθηκαν με τα άρθρα 19 και 20 του ν. 1270/82 ( ΦΕΚ Α΄ τ. 93, 10.8.1982)
Σημαντικές τομές στη λειτουργία του Δημοτικού Βρεφοκομείου αποτελούν οι Οργανισμοί του 1943 και του 1953. Στο αρχείο συμπεριλαμβάνεται και ως έντυπο «Οργανισμός» του 1935 που είχε κυρωθεί από το Αδελφάτο στις 2 Ιουνίου 1930.
Οργανισμός του 1943 «Οργανισμός εσωτερικής υπηρεσίας του ΔΒΑ (ισχύει από 1ης Απριλίου 1943) ψηφισθείς δια της...........(βλ. φ. 54, σελ. 1-48) [87 άρθρα]
Υπ. Απ. 85725 (ΦΕΚ 274 Β΄, 16.12.1953, 2063-2066) «Περί εγκρίσεως του Οργανισμού της εσωτερικής υπηρεσίας του Δημοτικού Βρεφοκομείου Αθηνών».
Nόμος 4227/1962 (ΦΕΚ 49 Α΄, 24.3.1962) Περί των Βρεφοκομείων «…εις παιδίατρος απαραιτήτως παρ’ εκάστω βρεφοκομείω…» (άρθρον 2) Εις το Αδελφάτον μετέχει υποχρεωτικώς αντιπρόσωπος του Υπουργείου Κοινωνικής Προνοίας (άρθρον 4)
ΝΔ 610/1970 (ΦΕΚ 171 Α΄ 21.8.1970) Περί υιοθεσίας των μέχρις ηλικίας δέκα οκτώ ετών ανηλίκων
Νόμος 2447/1996 (ΦΕΚ 278/30-12-1996) Κύρωση ως Κώδικα του σχεδίου νόμου «Υιοθεσία, επιτροπεία και αναδοχή ανηλίκου, δικαστική συμπαράσταση, δικαστική επιμέλεια ξένων υποθέσεων και συναφείς ουσιαστικές, δικονομικές και μεταβατικές διατάξεις».
Σύμφωνα με τον Οργανισμό του 1943, η διοικητική διάρθρωση του Δημοτικού Βρεφοκομείου είναι η εξής:
Γενικός Διευθυντής, Διοικητικές Υπηρεσίες, Οικονομικές Υπηρεσίες,
Τεχνικές Υπηρεσίες, Υγειονομικές και εν γένει Ιατρικές Υπηρεσίες,
Γραφείο Νομικού Συμβούλου, Παράρτημα Βούλας, Β΄ Παράρτημα (οδού Βηλαρά), Γ΄ Παράρτημα (Κολοκυνθούς).
Σύμφωνα όμως με τον Οργανισμό του 1953 οι υπηρεσίες διαρθρώνονται ως εξής:
Α. Διοικητική Υπηρεσία
α. Γραφείον Διευθυντού, β. Γραμματεία, γ. Γραφείον Κοινωνικής Προνοίας, δ. Ναός, ε. Υπηρεσία Καθαριότητος,
στ. Πλυντήριον-Σιδηρωτήριον, ζ. Μαγειρείον, η. Ραφείον.
Β. Οικονομική Υπηρεσία
α. Γραφείον Προϊσταμένου, β. Γραφείον Λογιστηρίου, εκκαθαρίσεως και Εντολής Δαπανών, γ. Ταμείον, δ. Γραφείον Διαχειρίσεως Υλικού, ε. Γραφείον Διαχειρίσεως Τροφίμων.
Γ. Υγειονομική Υπηρεσία
α. Γραφείον Διευθυντού Ιατρού, β. Γραφείον Ιατρικού Προσωπικού, γ. Μικροβιολογικόν Εργαστήριον, δ. Φαρμακείον, ε. Γραφείον Νοσηλευτικού και Βρεφοκομικού Προσωπικού.
Δ. Τεχνικαί Υπηρεσίαι
α. Υπηρεσία συντηρήσεων κτιρίων και εγκαταστάσεων, β. Υπηρεσία κινήσεως.
Σύμφωνα με τον Οργανισμό του 1953 ο Διευθυντής του ΔΒΑ τηρεί το Βιβλίο Υιοθεσιών και συμβολαιογραφικών πράξεων προστασίας εκθέτων
Αρκετά μεταγενέστερη είναι η υπόθεση των Παιδικών Σταθμών. Ο πρώτος Παιδικός Σταθμός δημιουργήθηκε το 1964 εντός του κτιριακού συγκροτήματος του Δημοτικού Βρεφοκομείου Αθηνών στην οδό Πειραιώς 51. Με το ΠΔ 268/1983 (ΦΕΚ Α΄101/27.7.1983 «Προσαρμογή και συμπλήρωση των διατάξεων που ισχύουν για τη σύσταση και λειτουργία του Δημοτικού Βρεφοκομείου Αθηνών» θεσπίζεται η ίδρυση παιδικών σταθμών: «Σκοπός του ιδρύματος είναι η περίθαλψη βρεφών και νηπίων και η ίδρυση βρεφικών και παιδικών σταθμών για την εξυπηρέτηση των εργζομένων μητέρων» (άρθρο 2).
Με το Ν. 3448/06 (ΦΕΚ 950Β΄ /19.7. 2006) πραγματοποιήθηκε η συγχώνευση των διαφορετικών Νομικών Προσώπων. Για παράδειγμα οι τέως Κρατικοί Παιδικοί Σταθμοί αρμοδιότητας υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας μεταφέρονται στο Δήμο Αθηναίων και έτσι οι Δημοτικοί Παιδικοί Σταθμοί του Δήμου Αθηναίων διοικούνται πλέον κατά τρόπο ενιαίο από το Δημοτικό Βρεφοκομείο Αθηνών.

Το Δημοτικό Συμβούλιο, σύμφωνα το Ν. 3852/2010 (Πρόγραμμα «Καλλικράτης»), αποτελείται σήμερα από 48 Δημοτικούς Συμβούλους, που εκλέγονται κάθε 4 χρόνια. Από αυτούς 29 ανήκουν στην πλειοψηφήσασα παράταξη (δηλαδή στην παράταξη που επικράτησε στις εκλογές), επικεφαλής της οποίας είναι ο Δήμαρχος. Οι υπόλοιποι 19 ανήκουν στους έξι μειοψηφήσαντες συνδυασμούς. Επικεφαλής του κάθε μειοψηφήσαντα συνδυασμού είναι ο σύμβουλος, που ήταν υποψήφιος Δήμαρχος. Το Προεδρείο εκλέγεται κάθε δύο χρόνια, ύστερα από πρόσκληση του συμβούλου του επιτυχόντος συνδυασμού που έχει εκλεγεί με τις περισσότερες ψήφους και σε περίπτωση ισοψηφίας εκείνου που είναι γραμμένος πρώτος κατά σειρά στην απόφαση του δικαστηρίου. Ο Πρόεδρος προτείνεται από τον πλειοψηφήσαντα συνδυασμό, ο Αντιπρόεδρος προτείνεται από την μείζονα παράταξη της μειοψηφίας και ο γραμματέας από τις λοιπές παρατάξεις της μειοψηφίας και σε περίπτωση που δεν υπάρχουν προτείνεται από την παράταξη της πλειοψηφίας.

Το Δημοτικό Συμβούλιο συνεδριάζει ύστερα από πρόσκληση του Προέδρου τουλάχιστον μια φορά το μήνα. Σύμφωνα με το αρ. 67 του Δημοτικού & Κοινοτικού Κώδικα (Ν. 3852/2010) “Ο Πρόεδρος καλεί επίσης το Συμβούλιο σε συνεδρίαση με γραπτή πρόσκληση, στην οποία αναφέρονται τα θέματα της ημερήσιας διάταξης, όποτε το ζητήσει ο Δήμαρχος ή η Οικονομική Επιτροπή ή η Επιτροπή Ποιότητας Ζωής, ή το ένα τρίτο (1/3) τουλάχιστον του συνολικού αριθμού των μελών του Συμβουλίου ή το σύνολο των συμβούλων της μειοψηφίας”. Η πρόσκληση δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του Δήμου και επιδίδεται ή γνωστοποιείται στους συμβούλους τρεις (3) τουλάχιστον πλήρεις ημέρες πριν από την ημέρα που ορίζεται για τη συνεδρίαση.

Ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου καταρτίζει την Ημερήσια Διάταξη, στην οποία αναγράφει υποχρεωτικά και όλα τα θέματα που προτείνει ο Δήμαρχος, η Εκτελεστική Επιτροπή καθώς και η Οικονομική Επιτροπή και η Επιτροπή Ποιότητας Ζωής. Το Δημοτικό Συμβούλιο έχει δικαίωμα να αποφασίζει, μετά από σχετική πρόταση-εισήγηση του Προέδρου ή του Δημάρχου ή Συμβούλου Επικεφαλής Δημοτικής Παράταξης και χωρίς συζήτηση, με την απόλυτη πλειοψηφία του συνολικού αριθμού των μελών του, ότι ένα θέμα το οποίο δεν είναι γραμμένο στην ημερήσια διάταξη είναι κατεπείγον, να το συζητήσει και να πάρει απόφαση γι’ αυτό με την ίδια πλειοψηφία, πριν από την έναρξη της συζήτησης των θεμάτων της ημερήσιας διάταξης.

Οι συνεδριάσεις είναι δημόσιες και σε κάθε συνεδρίαση τηρούνται πρακτικά.

Το Συμβούλιο έχει απαρτία όταν είναι παρόν το ήμισυ πλέον ενός του αριθμού των μελών του. Λαμβάνει τις αποφάσεις με την απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων, αν δεν υπάρχει άλλη διάταξη που να ορίζει διαφορετικά.

Κάθε απόφαση παίρνει ιδιαίτερο αριθμό και στην αρχή κάθε χρόνου γίνεται νέα αρίθμηση των αποφάσεων αυτών.

Η Διεύθυνση Δημόσιας Περιουσίας αποτελούνταν από τα Τμήματα: Αγορών και Απαλλοτριώσεων, Κληροδοτημάτων και Μισθώσεως Ακινήτων από τον Δήμο, Εκμετάλλευσης Δημοτικής Περιουσίας και τα Γραφεία Κτηματολογίου, Ελαιώνα.

Με τον οργανισμό του 2012 (ΦΕΚ Β΄58/25-01-2012) η Διεύθυνση καταργήθηκε και οι αρμοδιότητες των Τμημάτων κατανεμήθηκαν ως εξής

Α. Διεύθυνση Δημοτικών Προσόδων, Τμήμα Εκμεταλλεύσεως Δημοτικής Περιουσίας
Β. Διεύθυνση Οικονομικών, Τμήμα Δημοτικής Περιουσίας

Α. Το Τμήμα Εκμεταλλεύσεως Δημοτικής Περιουσίας μεριμνά για την επωφελέστερη διάθεση της ακίνητης περιουσίας του Δήμου και γενικά πάσης φύσεως μονίμων ή προχείρων εγκαταστάσεων αυτού.

Μεριμνά για τη σύνταξη διακηρύξεων των δημοπρασιών προς μίσθωση των Δημοτικών Κτημάτων.

Επιμελείται για την κατάρτιση και έγκυρη υπογραφή των μισθωτηρίων-συμβολαίων και την ακριβή από κάθε άποψη εκτέλεση των όρων (των συμβολαίων) από τους υπόχρεους μισθωτές.

Τηρεί βιβλία, από τα οποία φαίνονται κατά τάξη, οι μισθωτές για κάθε ένα από αυτά τα δημοτικά ακίνητα, το σκοπό της χρήσεως, το μίσθωμα του χρόνου ενάρξεως και λήξεως της μίσθωσης καθώς και ιδιαίτερο φάκελο για κάθε μίσθωση.

Παρακολουθεί τον χρόνο λήξεως των μισθωμάτων των καταστημάτων του Δήμου και την έγκαιρη ενέργεια για τη διεξαγωγή δημοπρασιών προς επαναμίσθωση αυτών.

Βεβαιώνει γενικά τα μισθώματα εκ των δημοτικών ακινήτων, καταστημάτων και χώρων.

Παρακολουθεί τις ενοικιοστατικές διατάξεις και σε συνεργασία με τη Νομική Διεύθυνση εφαρμόζει αυτές επί των μισθώσεων των δημοτικών ακινήτων.

Παρακολουθεί τη χρήση μισθωμένων ακινήτων από τους μισθωτές που έχουν υπογράψει το σχετικό συμφωνητικό και δεν επιτρέπει την υπεκμίσθωση σε τρίτους.

Παρακολουθεί την καταβολή από τους μισθωτές του μισθώματος στο Δημοτικό Ταμείο και ενεργεί σε συνεργασία με τη Δ/νση Οικονομικών και τη Νομική Δ/νση την αποβολή των μη συνεπών μισθωτών.

Β. Το Τμήμα Δημοτικής Περιουσίας φροντίζει για τη συντέλεση απαλλοτρίωσης ακινήτων (συγκέντρωση στοιχείων εμπλεκομένων στην απαλλοτρίωση για καθορισμό τιμής μονάδος και για τη βεβαίωση είσπραξης υποχρεώσεων τρίτων).

Επιμελείται της προσκύρωσης μικρών εδαφικών εκτάσεων ιδιοκτησίας του Δήμου σε παρόδιες ιδιοκτησίες (συγκέντρωση στοιχείων τρίτων, εκτιμητική επιτροπή, σύνταξη συμβολαίων, κλπ).

Μεριμνά για την αγορά ακινήτων με δημοπρασία ή με τη διαδικασία της απ’ ευθείας αγοράς από το Δήμο (εκτιμητική επιτροπή, ΣΟΕ, σύνταξη συμβολαίων, αποστολή δικαιολογητικών για έκδοση χρηματικών ενταλμάτων).

Επιμελείται των παραχωρήσεων χρήσης ή κυριότητας του Δημοσίου.

Διεκπεραιώνει την εξόφληση των δικαστικών εσόδων, που αναφέρονται σε τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις.

Τηρεί αρχείο φακέλων.

Συνεργάζεται με Δ/νσεις του Δήμου (Σχεδίου Πόλεως, Νομική) για τη συντέλεση και την αγορά ακινήτων.

Συνεργάζεται με το Υπουργείο Οικονομικών, Κτηματική Εταιρεία Δημοσίου, Κτηματική Υπηρεσία Αθηνών, ΔΟΥ Αθηνών και το Σώμα Ορκωτών Εκτιμητών για τον υπολογισμό της αξίας των ακινήτων (αντικειμενική και αγοραία αξία).

Τηρεί το αρχείο των κληροδοτημάτων του Δήμου και μεριμνά για την αξιοποίηση των ακινήτων αυτών.

Εισηγείται στο Δημοτικό Συμβούλιο την αποδοχή κληροδοτημάτων σύμφωνα με αιτήσεις ενδιαφερομένων για την κληροδότηση.

Μεριμνά για την ολοκλήρωση της διαδικασίας για να περιέλθουν εις τον Δήμον κληροδοτούμενα ακίνητα.

Μεριμνά για τη μίσθωση ακινήτων, για την κάλυψη αναγκών του Δήμου σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις.

Συντάσσει κάθε τέλος μηνός βεβαιώσεις για τη συνέχιση χρήσεως των μισθωμένων ακινήτων από τις υπηρεσίες του Δήμου για την έκδοση των σχετικών ενταλμάτων καταβολής μισθωμάτων.

Συντάσσει σε συνεργασία με την Νομική Υπηρεσία τα σχετικά μισθωτήρια-συμφωνητικά.

Συγκεντρώνει τους πάσης φύσεως τίτλους της ακίνητης και της κοινόχρηστης περιουσίας του Δήμου και συντάσσει το σχετικό για κάθε ακίνητο σχεδιάγραμμα.

Καταρτίζει για κάθε ακίνητο του Δήμου φάκελο που περιλαμβάνει όλα τα στοιχεία που θεμελιώνουν τα επί του ακινήτου δικαιώματα ιδιοκτησίας του Δήμου.

Περιφρουρεί τα δικαιώματα κυριότητας, νομής και κατοχής της ακίνητης περιουσίας του Δήμου.

Καταρτίζει τους ιδιαίτερους φακέλους για κάθε ένα από τους κοινόχρηστους χώρους που περιέχουν όλα τα στοιχεία επί των οποίων στηρίζονται τα επ’ αυτών δικαιώματα του Δήμου, ως και τα σχετικά για κάθε ένα από αυτούς σχεδιαγράμματα.

Καταρτίζει πλήρες κτηματολόγιο για όλα τα ακίνητα του Δήμου αστικά και μη κτήματα.

Φροντίζει για την ασφάλιση των ακινήτων του Δήμου.

Διαχειρίζεται τις πράξεις εφαρμογής που έχουν συνταχθεί για την περιοχή Ελαιώνα του Δήμου Αθηναίων (εισφορά γης, απαλλοτριώσεις και αποζημιώσεις).

HΔιεύθυνση Ληξιαρχείου Μητρώου και Δημοτολογίου το 2012 καταργήθηκε και οι αρμοδιότητές της μεταφέρθηκαν στο Τμήμα Δημοτολογίου, Ιθαγένειας και Εκλογικών Καταλόγων της Διεύθυνσης Αστικής Κατάστασης. Το Τμήμα σύμφωνα με τον οργανισμό εσωτερικής Λειτουργίας του Δήμου Αθηναίων εφαρμόζει τις ισχύουσες διατάξεις με βάση το σύστημα Δημοτολογίου «Εθνικό Δημοτολόγιο», με τις μεταβολές Δημοτολογίου (διαγραφές λόγω θανάτου, διορθώσεις ηλικιών, αλλαγή στοιχείων, συμπλήρωση στοιχείων που λείπουν, εγγραφή αδήλωτων, εξωγάμων, κλπ).

Περαιώνει τις μεταδημοτεύσεις από άλλους Δήμους. Συντάσσει και ενημερώνει τα τηρούμενα βιβλία δημοτολογίου και πληθυσμού, καθώς και συμπληρώνει και ανανεώνει τις τηρούμενες κάρτες δημοτολογίου. Εγγράφει δημότες λόγω απόκτησης της Ελληνικής Ιθαγένειας και διαγράφει αυτούς λόγω απώλειάς της. Συντάσσει τις μεταγραφές στρατολογικού πίνακα.

Πολιτογραφεί αλλοδαπούς. Παραλαμβάνει αιτήσεις πολιτογράφησης, ελέγχει τα δικαιολογητικά και τα προωθεί στην Περιφέρεια. Σε δεύτερη φάση παραλαμβάνει τις αποφάσεις ελληνοποίησης και φροντίζει για την εγγραφή στα δημοτολόγια.

Αποδίδει την ελληνική ιθαγένεια (Ν.Δ.3284/04) με απόφαση Δημάρχου, για ανήλικα τέκνα πολιτογραφημένων (άρθρο 11), αναγνωρισθέντων τέκνων (άρθρο 2), υιοθετημένων τέκνων (άρθρο 5) και την χορήγηση διαπιστωτικής πράξης της Περιφέρειας.

Εφαρμόζει τον Ν. 3838/10 για κτήση της Ελληνικής ιθαγένειας λόγω γέννησης ή φοίτησης σε ελληνικό σχολείο, ανηλίκων και ενηλίκων, από αλλοδαπούς γονείς.

Ασχολείται με την πολιτική συμμετοχή ομογενών και νομίμως διαμενόντων μεταναστών.

Εφαρμόζει το άρθρο 75 του Ν. 3838/10 για την πρόσληψη ή αλλαγή επωνύμου καθώς και την πρόσληψη πατρωνύμου και μητρωνύμου παιδιών που γεννήθηκαν χωρίς γάμο των γονέων τους ή είναι αγνώστων γονέων.

Αποδίδει στην ελληνική γλώσσα το ονοματεπώνυμο Ελλήνων Εξωτερικού, ομογενών καθώς και αλλοδαπών που αποκτούν την Ελληνική ιθαγένεια.

Προβαίνει στην σύνταξη και δίμηνη ανασύνταξη των εκλογικών καταλόγων και την αποστολή τους σε ηλεκτρονική μορφή στο ΥΠΕΣ.

Επιλύει τις διπλοεγγραφές των εκλογικών καταλόγων και τοποθετεί τους δημότες σε εκλογικά διαμερίσματα.

2005: Διεύθυνση Δημοσίων Σχέσεων και Διεθνούς Συνεργασίας
2012: Γραφείο Δημοσίων και Διεθνών Σχέσεων και Τύπου