Το Κεντρικό Λιμεναρχείο Βόλου ιδρύθηκε με το π.δ. από 27−05−1927 «Περί διοικήσεως του Εμπορικού Ναυτικού» (Α ́ 104) και μετατάχθηκε σε Κεντρικό Λιμεναρχείο με το π.δ. 1013/1977 «Περί μετατάξεως του Λιμεναρχείου Βόλου εις Κεντρικόν Λιμεναρχείον» (Α ́ 341).

Ο Λιμενικός Σταθμός Αγίας Κυριακής Τρικέρων Μαγνησίας ιδρύθηκε με την αριθ. 11068/5/1977 Απόφαση του Υπουργού Ναυτιλίας «Περί συστάσεως Λιμενικού Σταθμού εις όρμον Αγίας Κυριακής Τρικέρων Νομού Μαγνησίας» (Β ́764). Με το Π.Δ. 81/2014 μετατάχθηκε σε Β ́ Λιμενικό Τμήμα του Κεντρικού Λιμεναρχείου Βόλου με έδρα την Αγία Κυριακή Τρικέρων Μαγνησίας.

Σταθμάρχης Σιδηροδρομικού Σταθμού Βόλου

Η κόρη της Κυβέλης και του Μήτσου Μυράτ, Μιράντα Μυράτ, γεννήθηκε το 1905. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1919, η σταδιοδρομία της ξεκίνησε όμως ουσιαστικά το 1923. Συνεργάστηκε με τους θιάσους Κυβέλης και Μαρίκας Κοτοπούλη, με διάφορους άλλους θιάσους, καθώς και με το Εθνικό Θέατρο, ενώ τη δεκαετία του 1940 σχημάτισε και δικούς της θιάσους. Εμφανίστηκε επίσης στον κινηματογράφο και συμμετείχε σε τηλεοπτικές σειρές. Εμφανίστηκε τελευταία φορά στη σκηνή το 1964 και στον κινηματογράφο το 1971. Η Μιράντα Μυράτ είχε λάβει μέρος στην εθνική αντίσταση. Παντρεύτηκε τον Σπύρο Θεοχάρη, με τον οποίο απέκτησε δύο κόρες (την Κυβέλη και τη Βάνα). Ετεροθαλή αδέλφια της ήταν η Αλίκη Νορ και ο Γιώργος Γ. Παπανδρέου. Πέθανε το 1994.

Οι Διδάσκαλοι του Γένους, Γαζής, Κωνσταντάς και Φιλιππίδης, γεννήθηκαν στις Μηλιές γύρω στα 1750, εποχή που η περιοχή του Πηλίου ανθίζει οικονομικά με την ανάπτυξη της βιοτεχνίας, του εμπορίου και τις οικονομικές σχέσεις με τη Δύση. Με τα ταξίδια και τις σπουδές οι τρεις αυτοί άνδρες έρχονται σε επαφή με τις φιλελεύθερες ιδέες του Διαφωτισμού στην Ευρώπη και γίνονται φορείς της πνευματικής και πολιτικής αναγέννησης του τόπου τους. Ο Γαζής, ο Κωνσταντάς και ο Φιλιππίδης, ιερωμένοι, δάσκαλοι, συγγραφείς, μεταφραστές, εκδότες, μέλη της Φιλικής Εταιρίας και ιδρυτές της Σχολής των Μηλεών, είναι από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του Νεοελληνικού Διαφωτισμού.

Η ίδρυση ανώτερου σχολείου στη γενέτειρά τους υπήρξε ιδέα και διακαής πόθος των τριών λογίων. Από το εξωτερικό, ο Γαζής και ο Φιλιππίδης γράφουν και παρακινούν τους συμπατριώτες τους να συνδράμουν. Ο Γαζής στη Βιέννη εξασφαλίζει οικονομική ενίσχυση από ομογενείς και Φιλέλληνες και αγοράζει συνεχώς και στέλνει στις Μηλιές βιβλία, χάρτες και όργανα φυσικής και χημείας. Ο Κωνσταντάς στις Μηλιές επιβλέπει την ανέγερση του κτιρίου της Σχολής.

Η Μηλιώτικη Σχολή ξεκινά την επίσημη λειτουργία της υπό τη διεύθυνση του Κωνσταντά στις 6 Αυγούστου 1815 Η Σχολή των Μηλεών σύντομα έγινε γνωστή για το υψηλό επίπεδο διδασκαλίας, για το πρόγραμμα σπουδών που περιελάμβανε και τη διδασκαλία των θετικών επιστημών με τη χρήση εποπτικών μέσων, και για την πλουσιότατη βιβλιοθήκη της, ίσως περισσότεροι από 10.000 τόμοι στα χρόνια της ακμής της.

Το 1817 επιστρέφει και ο Γαζής στις Μηλιές και διδάσκει μαζί με τον Κωνσταντά στη Σχολή, ενώ παράλληλα είχε αναλάβει την προετοιμασία της επανάστασης στην περιοχή. Η Σχολή λειτούργησε ως το 1821 που ξέσπασε και στο Πήλιο η επανάσταση με αρχηγό τον Άνθιμο Γαζή στις 7 Μαίου. Μετά την αποτυχία του κινήματος, ο Γαζής και ο Κωνσταντάς έφυγαν για την ελεύθερη Ελλάδα , ενώ η Σχολή υπέστη σοβαρές ζημιές και πολλά βιβλία, χάρτες και όργανα χάθηκαν. Το 1834 ο Κωνσταντάς γύρισε στις Μηλιές και δίδαξε ξανά στη Σχολή, ως το θάνατό του το 1844, οπότε η Σχολή έκλεισε οριστικά. Από το 1881 που απελευθερώθηκε η Θεσσαλία στο κτίριο στεγάστηκε το δημοτικό σχολείο των Μηλεών. Το κτίριο καταστράφηκε το 1943, όταν οι Γερμανοί έκαψαν το χωριό.

Ο Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος (20 Αυγούστου 1919 - 10 Νοεμβρίου 2000) ήταν Έλληνας δικηγόρος, υπουργός, διορισμένος πρωθυπουργός της Ελλάδας από το δικτατορικό καθεστώς του Ιωαννίδη το 1973-1974.
Γεννήθηκε στο Ψάρι Τριφυλίας και σπούδασε στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Σικάγου. Έγινε Υπουργός Οικονομικών (1967-71) στην Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Κόλλια 1967 και Εσωτερικών (1971-73) επί δικτατορίας (Κυβέρνηση Γεώργιου Παπαδόπουλου 1967). Όταν ο Γεώργιος Παπαδόπουλος και ο Σπύρος Μαρκεζίνης ανατράπηκαν από το πραξικόπημα Ιωαννίδη τον Νοέμβριο 1973, διορίστηκε από τη νέα Χούντα του Ιωαννίδη Πρωθυπουργός και Υπουργός Συντονισμού και Προγραμματισμού και Υπουργός Οικονομικών, μέχρι τη Μεταπολίτευση (1974), σχηματίζοντας την Κυβέρνηση Αδαμαντίου Ανδρουτσόπουλου.

Ο Σπύρος Βοβολίνης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 16 Φεβρουαρίου 1910. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και από νεαρή ηλικία αφοσιώθηκε στη δημοσιογραφία. Εργάστηκε αρχικά ως δημόσιος υπάλληλος και παράλληλα ως συντάκτης σε εφημερίδες και περιοδικά της εποχής.
Το 1934 ίδρυσε το μηνιαίο οικονομικό περιοδικό Βιομηχανική Επιθεώρησις. Έλαβε μέρος στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο (1940-1941) και αργότερα στην Αντίσταση, ενώ υπήρξε και συνδιευθυντής της παράνομης κατοχικής εφημερίδας Ελληνικόν Αίμα.
Από το 1958 έως το 1962, σε συνεργασία με τον αδελφό του Κωνσταντίνο, εξέδωσαν το Μέγα Ελληνικόν Βιογραφικόν Λεξικόν, έργο για το οποίο τιμήθηκαν με το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών το 1964.
Το 1962 απέκτησε το αποκλειστικό δικαίωμα αναδημοσίευσης άρθρων των The Financial Times του Λονδίνου και συνεργάστηκε με τους εκδότες της εγκυκλοπαίδειας Πάπυρος Larousse Britannica και της Οικονομικής και Λογιστικής Εγκυκλοπαίδειας.
Διετέλεσε πρόεδρος της Ένωσης Ιδιοκτητών Περιοδικού Τύπου, της Ένωσης Διευθυντών Ελληνικού Τύπου,αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Διεθνούς Ομοσπονδίας Περιοδικού Τύπου στο Παρίσι, αντιπρόεδρος του Ταμείου Ασφάλισης Ιδιοκτητών Συντακτών και Υπαλλήλων Τύπου, πρόεδρος του Σώματος Ελλήνων Αλκίμων, καθώς και σύμβουλος σε οργανισμούς και εταιρείες.
Υπήρξε μέλος της Πανελληνίου Φιλελευθέρας Νεολαίας Ελλάδος, του Συνεταιρισμού Αμύνης Καταναλωτών Αθηνών, της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός», της Αθηναϊκής Λέσχης, του Ροταριανού Ομίλου Αθηνών, του Διοικητικού Συμβουλίου της Πανελλήνιας Επιτροπής Απελευθέρωσης της Κύπρου και πολλών άλλων ακόμη συλλόγων.
Για την προσφορά του στον εκδοτικό χώρο τιμήθηκε στον εορτασμό της επετείου 25 χρόνων από την πρώτη κυκλοφορία της Βιομηχανικής Επιθεώρησης με τον Έπαινο της Ακαδημίας Αθηνών.
Τιμήθηκε με το Μετάλλιο Εξαιρέτων Πράξεων, μετά ξιφών, τον Χρυσό Σταυρό του Βασιλικού Τάγματος του Γεωργίου Α΄, το Μετάλλιο του Ελληνοϊταλικού Πολέμου και του Ελληνογερμανικού Πολέμου, το Μετάλλιο της Εθνικής Αντίστασης, το Χρυσό Μετάλλιο Δημιουργικής Δράσης, το Χρυσό Μετάλλιο της Μητρός των Εκκλησιών, τον Τίμιο Σταυρό του Αποστόλου και Ευαγγελιστή Μάρκου Α΄ Τάξεως, τον Χρυσό Σταυρό Χιλιετηρίδος Αγίου Όρους, το Χρυσό Μετάλλιο της Ιεράς Πόλεως του Μεσολογγίου και τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος των Ιπποτών του Αγίου Διονυσίου.
Απεβίωσε στις 24 Νοεμβρίου 1995.

[Πηγές: Το υλικό του αρχείου• Ελληνικόν who's who: βιογραφικόν λεξικόν προσωπικοτήτων, Αθήνα 1965• Βιογραφικό λεξικό προσωπικοτήτων: who’s who, Aθήνα 1979• Βιογραφική εγκυκλοπαίδεια του νεώτερου Ελληνισμού, 1830-2010: αρχεία ελληνικής βιογραφίας, τ. Α΄, Αθήνα 2011].

Ο Ι.Φ. Κωστόπουλος ήταν ο ιδρυτής της τράπεζας που σήμερα γνωρίζουμε ως Alpha Bank. Στις 12 Φεβρουαρίου 1916 ο Ι.Φ. Κωστόπουλος, επιφανής έμπορος της Καλαμάτας, ίδρυσε στην πόλη την «Τράπεζα Ι.Φ. Κωστοπούλου», ως παράλληλη δραστηριότητα με την εμπορία υφασμάτων που διατηρούσε. Το λογότυπο της Τράπεζας Ι.Φ. Κωστοπούλου αποτυπώνει το έτος ίδρυσης του εμπορικού οίκου υφασμάτων του Ι.Φ. Κωστόπουλου το 1879. Το συμβόλαιο σύστασης έφερε τις υπογραφές των ομόρρυθμων εταίρων Ι.Φ. Κωστόπουλου και Α. Δάνου, και του Δ. Λοβέρδου με την ιδιότητα του εκπροσώπου της Λαϊκής Τράπεζας, που συμμετείχε ως ετερόρρυθμος εταίρος.
Το συμβόλαιο που υπογράφτηκε μεταξύ των 3 εταίρων αρχικά προέβλεπε διάρκεια λειτουργίας της νεοσύστατης τράπεζας για 3 μόλις χρόνια, αφού το εγχείρημα είχε δοκιμαστικό χαρακτήρα.
Η επιτυχία του εγχειρήματος ανέδειξε την ανάγκη για μεγαλύτερη εξυπηρέτηση της τοπικής κοινωνίας της Καλαμάτας. Αυτό οδήγησε στην απόφαση για τη μετατροπή της Τράπεζας Ι.Φ. Κωστοπούλου σε ανώνυμη εταιρεία.
Το καταστατικό της νέας τράπεζας υπογράφτηκε στις 4 Μαρτίου 1918. Η νέα επωνυμία ήταν «Τράπεζα Καλαμών».