Η Τίλλα Μπαλή (Ευσταθία το βαφτιστικό της όνομα) γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καλαμάτα. Παντρεύτηκε τον στρατιωτικό γιατρό Απόστολο Μπαλή και ταξίδεψε στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Ποιήματά της δημοσιεύθηκαν στα περιοδικά Νέα Εστία, Νεοελληνικά Γράμματα, Πνευματική ζωή, Παναθήναια κ.α. Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές Ήχος και Απόηχος (1938), Ειρμοί (1940), Πυράκανθος (1943), Λυγρά Σήματα (1946), Ελεγείες (1957) και Εκμαγεία και Ανάγλυφα (1961). Το 1959, στον διαγωνισμό του ιταλικού περιοδικού Omnia διακρίθηκε με χρυσό μετάλλιο.

[Πηγές: Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, Αθήνα, Χάρης Πάτσης, 1968, τομ. 10]

Γενήθηκε το 1920 στην Κυψέλη Άρτας, από αγροτική οικογένεια. Φωτογράφησε την Εθνική Αντίσταση ενώ μεταπολεμικά εργάτηκε στο φωτογραφικό τμήμα της ΔΕΗ. Οι σκληρές συνθήκες του πολέμου και ο αγώνας του λαού της Ηπείρου για επιβίωση και προκοπή επηρέασαν καταλυτικά τον ψυχισμό του, το φωτογραφικό ύφος και τη θεματογραφία του. Συγχρόνως εξελίχθηκε σε οξυδερκή καταγραφέα της ελληνικής παράδοσης και λαϊκής τέχνης.

Ο Νικόλαος Μπαλάνος (Αθήνα, 1860-1937) ήταν πολιτικός μηχανικός πολιτικός, διδάκτορας του πανεπιστημίου του Βύρτσουμπουργκ, από τους πρώτους διευθυντές αναστήλωσης και συντήρησης των μνημείων της Ακρόπολης. Ως νομομηχανικός Αθηνών έγινε το 1895 μέλος μιας επιτροπής ειδικών και αργότερα ανέλαβε την πρωτοβουλία και ανέλαβε τη διεύθυνση συντήρησης των μνημείων της Ακρόπολης που έγιναν εκεί ως το 1937 περίπου, στα Προπύλαια, το Ερεχθείο, τον πύργο της Αθηνάς Νίκης και τον Παρθενώνα. Επειδή έκανε ευρεία χρήση στηριγμάτων και δοκών από σίδερο προκλήθηκαν σημαντικές ζημιές στα μνημεία με την πάροδο του χρόνου. Παρουσίασε την εργασία του διεθνώς με δημοσιεύματα και ανακοινώσεις. Έγραψε τα έργα Η αναστήλωση της βόρειας κιονοστοιχίας του Παρθενώνα, 1925 και Τα μνημεία της Ακροπόλεως, αποτύπωση και συντήρηση, 1938

Αρματολός γιος του οπλαρχηγού, αρματολού και αγωνιστή της Επανάστασης του 1821 Γώγου Μπακόλα με καταγωγή από τη Σκουληκαριά της Άρτας.

Ο Λουκάς Γ. Μπέλλος γεννήθηκε στη Θήβα το 1848. Σπούδασε ιατρός στο πανεπιστήμιο της Αθήνας και υπήρξε ο πρώτος διευθυντής και διοργανωτής του νοσοκομείου Πειραιώς. Ασχολήθηκε ειδικότερα με τη γυναικολογία και τη χειρουργική και συμπλήρωσε τις γνώσεις του μετεκπαιδευόμενος στο Λονδίνο, στο Μόναχο και στο Παρίσι κοντά σε κορυφαίους καθηγητές της Ιατρικής.

Σε ηλικία 18 χρόνων παίρνει μέρος ως εθελοντής στην Κρητική Επανάσταση του 1866 και αργότερα, το 1878 πρωτοστατεί στην ίδρυση του Ιερού Λόχου των Θηβών. Την ίδια περίπου εποχή, είναι ο κύριος συντάκτης της εφημερίδας ‘Βοιωτία’ η οποία εκδιδόταν στη Θήβα στα 1874-1878. Συμμετέχει στον πόλεμο του 1897 ως ιατρός στα χειρουργεία του μετώπου και είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος στα θέματα της Μακεδονίας και της Ελληνοτουρκικής συνεννόησης. Εκλέγεται βουλευτής της επαρχίας Θηβών στις εκλογές της 17/11/1902 καθώς και στις 28/11/1910, όπου παρουσιάζεται με τον κυβερνητικό συνδυασμό των Φιλελευθέρων. Διετέλεσε αντιπρόεδρος της Βουλής και εισηγήθηκε την έκδοση λαχείου του Εθνικού Στόλου.

Ασχολήθηκε με θέματα γλωσσολογικά και κυρίως με τη μελέτη της Αλβανικής γλώσσας. Έγραψε επίσης ποιήματα, από τα οποία τα γνωστότερα είναι η συλλογή ‘Ολυμπιακαί Ωδαί.’ Στα 1898, διωκόμενος για τις πολιτικές του πεποιθήσεις- ήταν φίλος του Γ. Φιλάρετου- καταφεύγει στην Αλεξάνδρεια όπου και εγκαθίσταται αρχικά ως ιατρός του Γ. Αβέρωφ. Εκεί παντρεύτηκε την Κλεοπάτρα Ιωαννίδη, κόρη του διευθυντή των επιχειρήσεων Αβέρωφ και απέκτησε μαζί της τέσσερα παιδιά, την Αντιγόνη, την Ισμήνη, τη Ναυσικά και τον Επαμεινώνδα.

Ο Λουκάς Μπέλλος, ιατρός Θηβαίος, όπως συνήθιζε να υπογράφει, ήταν ένας ρομαντικός πατριώτης, ποιητής, ιδεολόγος με πλούσια επιστημονική και πολιτική δράση. Πέθανε στην Αθήνα στις 15 Δεκεμβρίου του 1913.

Η Μαρία Μπέικου Φέρλα (Ιστιαία Ευβοίας – Αθήνα 2011) γεννήθηκε στην Εύβοια όπου και οργανώθηκε στην Αντίσταση. Το 1943 µπήκε στην Οδοντιατρική Σχολή του Πανεπιστηµίου Αθηνών, αλλά αναγκάσθηκε να γυρίσει στην Εύβοια και από κει µε βάρκα πέρασε στη Ρούµελη. Κατατάχθηκε στη Διµοιρία Ανταρτισσών της ΧΙΙΙης Μεραρχίας, της οποίας έγινε καπετάνισσα. Το 1945 παντρεύτηκε τον Γεωργούλα Μπέικο και το 1947 βγήκε στο βουνό, εντάχθηκε στο Δηµοκρατικό Στρατό και πήρε τον βαθµό υπολοχαγού. Πολιτικός πρόσφυγας στην Τασκένδη, εγκαταστάθηκε στη Μόσχα και εργάστηκε ως εκφωνήτρια της ελληνικής εκποµπής του Ραδιοφωνικού Σταθµού Μόσχας. Επαναπατρίστηκε το 1976. Το 2010 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη το αυτοβιογραφικό βιβλίο της Αφού µε ρωτάτε, να θυµηθώ …

Ο Γεωργούλας Μπέικος (Κλειτσός Ευρυτανίας 1919 – Μόσχα 1975) σπούδασε στη Θεσσαλονίκη και το 1936 άρχισε να δουλεύει ως δηµοσιογράφος, ενώ παράλληλα έγινε µέλος της ΟΚΝΕ. Πήρε µέρος στον πόλεµο της Αλβανίας. Έλαβε µέρος στην Εθνική Αντίσταση και ασχολήθηκε, από τα τέλη του 1942, ιδιαίτερα µε ζητήµατα οργάνωσης της Λαϊκής Αυτοδιοίκησης και της Λαϊκής Δικαιοσύνης στην Ελεύθερη Ελλάδα. Μέχρι το 1945 ήταν επικεφαλής της πολιτικής διαφώτισης της ΧΙΙΙ Μεραρχίας του ΕΛΑΣ. Έµεινε στη φυλακή µερικούς µήνες το 1945 και από το 1946 έως το 1959. Από την αποφυλάκισή του, εργάστηκε ως δηµοσιογράφος στην Αυγή και στη συνέχεια, από το 1961, ως ανταποκριτής της ίδιας εφηµερίδας στη Μόσχα, όπου βρισκόταν η γυναίκα του. Το 1968 µετά τη διάσπαση του ΚΚΕ απολύθηκε από τη θέση του. Ανέπτυξε σηµαντικό συγγραφικό έργο.

Άγγλος φιλελεύθερος συγγραφέας, οικονομολόγος και πολιτικός που έδρασε ως γραμματέας του Φιλελληνικού Κομιτάτου (London Greek Committee) στα χρόνια 1823-1826.

Ο Τάκης Μπάϊτσης γεννήθηκε το 1955 στην Νάουσα. Από την νεαρή του ηλικία ασχολείται με την λαογραφία και την ιστορία της Νάουσας. Άρθρα του δημοσιεύτηκαν κατά καιρούς στις τοπικές εφημερίδες και περιοδικά καθώς και στις εφημερίδες «Μακεδονία». «Καθημερινή» και «Έθνος». Διετέλεσε εκδότης του περιοδικού «Βουνίσιος αέρας». Έχει εκδώσει σειρά βιβλίων και λευκωμάτων για την μουσική, τα έθιμα και τα σωματεία της Νάουσας. Ως συλλέκτης ιστορικών αντικειμένων και αρχειακού υλικού της Νάουσας και της Μακεδονίας διατηρεί σήμερα την μεγαλύτερη τέτοια συλλογή στην πόλη, ενώ συχνά έχει δωρίσει στοιχεία της στο Λύκειο Ελληνίδων Νάουσας, στους Φίλους Ιστορικού Αρχείου Νάουσας και στον Δήμο της Νάουσας.
Πηγή: Δελτίο Περιγραφής Αρχείου από τον φορέα.

Ο Μιχαήλ Μουτούσης ήταν Έλληνας πρωτοπόρος αεροπόρος, αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού και μετέπειτα Υπολοχαγός του Λόχου Αεροπορίας. Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων εκτέλεσε μαζί με τον Σημαιοφόρο Αριστείδη Μωραϊτίνη την πρώτη αποστολή ναυτικής συνεργασίας στην παγκόσμια ιστορία.

Ο Κωνσταντίνος Μουσούρος – Πασάς (1807-1891) ή Κωστάκης Μουσούρος (Kostaki Musurus) ήταν διπλωμάτης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη με καταγωγή από τη γνωστή Φαναριώτικη οικογένεια των Μουσούρων . Οι γονείς του ήταν ο Στέφανος και η Κασσάνδρα Μουσούρου. Διετέλεσε πρέσβης της Υψηλής Πύλης στην Ελλάδα από το 1834 έως το 1848. Από το 1848 έως το 1851 υπηρέτησε ως πρέσβης της Υψηλής Πύλης στη Βιέννη και εν συνεχεία στο Λονδίνο από όπου έφυγε το 1879. Ο Κωνσταντίνος Μουσούρος, που διακρινόταν για τη μόρφωση και τη γλωσσομάθειά του, μετέφρασε τη Θεία Κωμωδία του Δάντη σε δωδεκασύλλαβους στίχους στην αρχαία ελληνική και τη δημοσίευσε στο Λονδίνο το 1890. Πέθανε στην Κωνσταντινούπολη το 1891, σε ηλικία 84 ετών. Ο γιος του Στέφανος Μουσούρος (1841-1907) υπηρέτησε κι αυτός στη διπλωματική υπηρεσία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και διετέλεσε Ηγεμόνας της Σάμου (1896-1899).

Το Μουσείο Μπενάκη είναι ένα από τα πιο γνωστά μουσεία της Αθήνας. Ιδρύθηκε το 1929 από τον Αντώνη Μπενάκη στην μνήμη του πατέρα του Εμμανουήλ Μπενάκη και στεγάζεται στην οικία της από την Αλεξάνδρεια οικογένειας Μπενάκη.
Αρχικά ο Αντώνης Μπενάκης άρχισε να συγκροτεί τις διάφορες συλλογές του στην Αίγυπτο. Όταν ήλθε στην Ελλάδα το 1928, για μόνιμη εγκατάσταση, τις δώρησε στο ελληνικό κράτος. Οι συλλογές αυτές στεγάζονται σήμερα στο πατρικό του σπίτι, ένα από τα νεοκλασικά κτίρια της Αθήνας το οποίο και ουσιαστικά απετέλεσε και το πρώτο ιδιωτικό μουσείο της Ελλάδας.
H ραγδαία αύξηση των συλλογών εκθεμάτων του μουσείου και αφετέρου η επαύξησης των διαφόρων δραστηριοτήτων του, που ακολούθησε, επέβαλε την επέκταση των κτιριακών εγκαταστάσεων και τη δημιουργία πολλών παραρτημάτων.

Εκπαιδευτικός και ιεροψάλτης, πρωτοψάλτης στον ιερό ναό του Αγίου Παντελεήμονα Βόλου.

Γιος του Κωνσταντίνου Μουρούζη και της Ελένης Μαυρομιχάλη. Φοίτησε στη Στρατιωτική Σχολή των Βρυξελλών και επιστρέφοντας κατατάχθηκε στο Σώμα Ιππικού ως Ανθυπασπιστής. Συμμετείχε στις Κρητικές Επαναστάσεις.

Μία από της διαπρεπέστερες φαναριώτικες οικογένειες που τουλάχιστον από τον 17ο αιώνα εμφανίζονται στην πολιτική και κοινωνική ζωή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ενώ ανέλαβαν θέσεις δραγουμάνων, ηγεμόνων και διερμηνέων στην Υψηλή Πύλη.

Δημοσιογράφος και ιστορικός συγγραφέας. Ίδρυσε εφημερίδες όπως η Κρητική Στοά, η Νέα Εφημερίδα, η Ελεύθερη Σκέψη. Έγραψε και ιστορικά έργα, όπως την τετράτομη ‘Ιστορία της Κρήτης’.

Ο Ιωάννης Μουμτζίδης, πρόσφυγας δεύτερης γενιάς από την Αργυρούπολη του Πόντου, γεννήθηκε στην Νάουσα. Δραστηριοποιήθηκε επιχειρηματικά στην πόλη κατά την δεκαετία του 1950. Επίσης ασχολήθηκε με την αθλητική και πολιτιστική δημοσιογραφία. Πέθανε σε νεαρή ηλικία.
Πηγή Δελτίο Περιγραφής Αρχείου από τον φορέα.

Ο Παναγιώτης Μουλλάς, γιος του Γεωργίου Μουλλά και της Κυριακής Παπαδοπούλου, γεννήθηκε το 1935 στο Κιλκίς όπου ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές. Ο πατέρας του ήταν ράφτης και πέθανε μόλις το 1951 (όπως προκύπτει από τα έγγραφα που αφορούν τη φοίτηση του Π. Μουλλά στο Γυμνάσιο, ο πατέρας του ήταν σοβαρά άρρωστος από το 1945 και η οικογένεια αντιμετώπιζε οικονομικές δυσκολίες). Ο Π. Μουλλάς σπούδασε φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Η μαθητεία του κοντά στον Λίνο Πολίτη επηρέασε αποφασιστικά τη στροφή του στα νεοελληνικά γραμματα, όπως σημειώνει ο ίδιος. Εργάστηκε ως επιστημονικός συνεργάτης του Κέντρου Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, κοντά στον Κ.Θ. Δημαρά. Το 1966 με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης εγκαταστάθηκε αρχικά στη Λυών (1966-1967) και στη συνέχεια στο Παρίσι (1967-1977) όπου παρακολούθησε μαθήματα γαλλικής λογοτεχνίας και ιστορίας, υπηρέτησε ως λέκτορας των ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Nanterre (Paris X). Συνεργάστηκε με το Νεοελληνικό Ινστιτούτο της Σορβόννης του οποίου τη διεύθυνση είχε αναλάβει από το 1970 ο Κ.Θ. Δημαράς και ασχολήθηκε με τη μελέτη αρχειακού υλικού (Λ. Βροκίνη, Ε. Λεγκράν, Α. Περνό) που φυλάσσεται εκεί. Το 1976 υποστήριξε τη διδακτορική διατριβή του (Doctorat d’ etat) στη Σορβόννη (Paris IV) με θέμα «Οι ποιητικοί διαγωνισμοί του Πανεπιστημίου Αθηνών, 1851-1877» (με εισηγητή τον Κ.Θ. Δημαρά). Το 1977 εκλέχθηκε έκτακτος και το 1980 τακτικός καθηγητής νεοελληνικής φιλολογίας στο ΑΠΘ από όπου συνταξιοδοτήθηκε το 2002. Το 1966 παντρεύτηκε την αρχαιολόγο Μιράντα Τσιώμη (γεν. το 1937, κόρη του Παύλου Τσιώμη και της Αθηνάς Πετρωτού). Η Μιράντα Μουλλά πέθανε το 2008 και ο Π. Μουλλάς το 2010.

Το έργο του περιλαμβάνει «φιλολογικές εκδόσεις κειμένων, γραμματολογικές μελέτες, βιβλιοκρισίες, ανθολογίες, μεταφράσεις».

Μετέφρασε αρχαία ελληνική και γαλλική λογοτεχνία:

Λουκιανού, Νεκρικοί και Εταιρικοί διάλογοι (1967), Γκ. Φλωμπέρ, Η αισθηματική αγωγή (1971, 1981), Αισχύλου, Πέρσες (1965, 2000), Αισχύλου, Προμηθέας Δεσμώτης και άλλα.

Βιβλιοκρισίες και άρθρα του έχουν δημοσιευτεί από το 1959 και εξής στα περιοδικά Διαγώνιος, Κριτική, Ενδοχώρα, Ερανιστής, Επιθεώρηση Τέχνης, Διάλογος, Εποχές, Δεκαπενθήμερος Πολίτης, Εντευκτήριο. Έχει γράψει πλήθος λημμάτων για τη νεοελληνική λογοτεχνία στα Kindlers Literatur Lexicon, Encyclopaedia Universalis, Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό της Εκδοτικής Αθηνών.

Έχει συμμετάσχει με μελέτες του σε συλλογικούς τόμους, αφιερώματα, πρακτικά συνεδρίων, ανθολογίες, προλόγους σε εκδόσεις.

Συνέγραψε τα κεφάλαια που αφορούν τη λογοτεχνία (1669-1941) στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους της Εκδοτικής Αθηνών, τόμοι ΙΑ΄, ΙΓ΄, ΙΔ΄, ΙΕ΄, καθώς και τις Εισαγωγές στους τόμους της Ανθολογίας Σοκόλη για τη μεσοπολεμική και παλαιότερη πεζογραφία (1993, 1998).

Στις εκδόσεις μελετών του περιλαμβάνονται:

Α. Παπαδιαμάντης αυτοβιογραφούμενος (1974)

Γ.Μ. Βιζυηνός, Νεοελληνικά διηγήματα (1980)

Για τη μεταπολεμική μας πεζογραφία, Κριτικές καταθέσεις, Αθήνα, Στιγμή, 1989.

Les concours poetiques de l’ Universite d’ Athenes, 1851-1877, Αθήνα, Ιστορικό Αρχείο Ελληνικής Νεολαίας, 1989.

Ο λόγος της απουσίας. Δοκίμιο για την επιστολογραφία με σαράντα ανέκδοτα γράμματα του Φώτου Πολίτη (1908-1910), Αθήνα, ΜΙΕΤ, 1992.

Παλίμψηστα και μη. Κριτικά δοκίμια, Αθήνα, Στιγμή, 1992.

Ρήξεις και συνέχειες. Μελέτες για τον 19ο αιώνα, Αθήνα, Σοκόλης, 1993.

Σελίδες για την Ελλάδα του 20ού αιώνα: ανθολογία με κείμενα Γάλλων ταξιδιωτών, επιμέλεια Π. Μουλλάς και Βάσω Μέντζου, Αθήνα, Ολκός, 1995.

Τρία κείμενα για τον Μανόλη Αναγνωστάκη, Αθήνα, Στιγμή, 1998.

Η δέκατη μούσα. Μελέτες για την κριτική, Αθήνα, Σοκόλης, 2004.

Γεράσιμος Βώκος, Ο κύριος Πρόεδρος. Πρωτότυπoν πολιτικο-κοινωνικόν μυθιστόρημα, φιλολογική επιμέλεια και προλεγόμενα Π. Μουλλάς, Αθήνα, Σοκόλης, 2004.

Εμμ. Ροΐδης, Αθησαύριστα κείμενα, φιλολογική επιμέλεια Π. Μουλλάς, Αθήνα, ΜΙΕΤ, 2005.

Ο χώρος του εφήμερου. Στοιχεία για την παραλογοτεχνία του 19ου αιώνα, Αθήνα, Σοκόλης, 2007.

Α. Ανδρεάδης, Ροϊδικά μελετήματα (1911-1934), φιλολογική επιμέλεια Π. Μουλλάς, ΜΙΕΤ, 2010.

[Πηγή σύνταξης βιογραφικού: φάκελος 35 του αρχείου]

Πρόσφυγας από Κων/πολη, αθλητικός παράγοντας, αντιστασιακός