Μέλος της ΟΚΝΕ από το 1941, ο Ηλίας Στάβερης (Αη Γιώργης Κεφαλλονιάς 1924 - Αθήνα 2010) οργανώθηκε στη συνέχεια στο ΕΑΜ Νέων ως υπεύθυνος νέων εργατών. Ιδρυτικό µέλος της ΕΠΟΝ, µέλος του Κ.Σ. της, ενεργοποιήθηκε στην Εργατική Αχτίνα της ΕΠΟΝ Αθήνας. Συνελήφθη το 1949 και καταδικάστηκε σε θάνατο. Κρατήθηκε επί δέκα χρόνια σε διάφορες φυλακές της χώρας και αποφυλακίστηκε το 1958 από τις φυλακές Αίγινας. Μέλος της Δ.Ε. της ΕΔΑ ασχολήθηκε µε τα συνδικαλιστικά και κυρίως µε τον τοµέα οικοδόµων της ΕΔΑ Αθήνας. Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ από το 1961. Παράνοµος στην Ελλάδα εντάχθηκε στο ΚΚΕ εσωτερικού και εξελέγη µέλος της Κ.Ε. και του Ε.Γ. το 1969. Υπεύθυνος για τις οργανώσεις της Δ. Ευρώπης έφυγε από την Ελλάδα το 1970. Μετά την επιστροφή του τον Σεπτέµβριο του 1974 ορίστηκε υπεύθυνος για την εργατική δουλειά της ΚΟΑ. Γραµµατέας του ΑΕΜ την περίοδο 1979-1985. Πλαισίωσε το Οργανωτικό Γραφείο της Ε.ΑΡ. και µέχρι το 2000 ήταν υπεύθυνος των Γραφείων του Συνασπισµού.

Συλλέκτης, ιστοριοδίφης και ζευγολάτης

Τυπογράφος

Τυπογράφος

Οικονομολόγος, Προϊστάμενος των Γ.Α.Κ. – Αρκαδίας 2006 - 2010

Στέλεχος της αριστεράς

Ταξίαρχος έ.α.

Ιατρός, πρώην Βουλευτής

Εκπαιδευτικός

Στέλεχος Κ.Κ.Ε., πολιτικός εξόριστος

Νομάρχης Αρκαδίας

Ιδρυτής και πρώτος προϊστάμενος των Γ.Α.Κ. Αρκαδίας, φιλόλογος, αρχαιολόγος

Φιλόλογος, μαζί με τον αδερφό της Παναγιώτη Βελισσαρίου λειτούργησαν για πρώτη φορά τα Γ.Α.Κ. Αρκαδίας το Σεπτέμβριο του 2002.

H Συντονιστική Επιτροπή Εργαζοµένων Νέων Ελλάδας (ΣΕΕΝΕ) συγκροτήθηκε το 1962 µε βασικό αίτηµα την προάσπιση των εργασιακών δικαιωµάτων των εργαζόµενων νέων: την κοινωνική ασφάλιση, την αύξηση των ηµεροµισθίων, την πρόληψη των εργατικών ατυχηµάτων, την µείωση των ωρών εργασίας, την βελτίωση των συνθηκών εργασίας, το δικαίωµα στη µόρφωση. Η ΣΕΕΝΕ οργάνωσε δύο πανελλήνιες συναντήσεις εργαζόµενων νέων καθώς και την «Εβδοµάδα εργατικού ατυχήµατος», ενώ παράλληλα συµµετείχε στις µεγάλες κινητοποιήσεις της νεολαίας στη δεκαετία του ’60.

Η Συντονιστική Επιτροπή Εργαζοµένων Γυναικών (ΣΕΕΓ) συγκροτήθηκε το 1963 µε βασικό σκοπό να συσπειρώσει τις εργαζόµενες γυναίκες και να προασπίσει τα εργασιακά τους δικαιώµατα. Η ΣΕΕΓ δηµιουργήθηκε µε πρωτοβουλία της Ένωσης Επαγγελµατιών Λογιστών Πρωτευούσης και πρόεδρος της υπήρξε η Μαρία Καρρά. Η Επιτροπή πραγµατοποίησε δύο πανελλήνιες συναντήσεις εργαζόµενων γυναικών και εξέδιδε το Δελτίο της ΣΕΕΓ. Η απριλιανή δικτατορία διέκοψε την πορεία της οργάνωσης που ανασυντάχθηκε στην περίοδο της μεταπολίτευσης. Το αρχείο της ΣΕΕΓ είναι εξ ολοκλήρου ψηφιοποιηµένο και αναρτηµένο στην ιστοσελίδα των ΑΣΚΙ, στο πρόγραµµα «Γυναικείες οργανώσεις εργαζοµένων» στο πλαίσιο της συνεργασίας με το Εργαστήρι Σπουδών Φύλου και Ισότητας του Παντείου Πανεπιστηµίου.

Το σωµατείο ιδρύθηκε το 1917 µε την επωνυµία «Σύνδεσµος Ραπτών Εργατών και Εργατριών Πειραιώς». Συνοπτική περιγραφή

Ο Σύλλογος Εργαζοµένων Μαθητών Μέσης Εκπαίδευσης (ΣΕΜΜΕ) συγκροτήθηκε το 1962 και εξέφρασε τα αιτήµατα των εργαζόµενων µαθητών που φοιτούσαν σε νυχτερινά σχολεία. Συµµετείχε στις µεγάλες κινητοποιήσεις των µαθητών και φοιτητών της δεκαετίας του ΄60 έχοντας ως βασικά αιτήµατα την κατάργηση των διδάκτρων, την µείωση των ωρών εργασίας και του χρόνου φοίτησης και την αναβάθµιση της εκπαίδευσης. Ο Σύλλογος εξέδιδε την εφηµερίδα Μαθητική .

Ο Σύλλογος Εργαζοµένων Φοιτητών Σπουδαστών συγκροτήθηκε στα µέσα της δεκαετίας του ΄50 και εκπροσώπησε τα ζητήµατα των εργαζόµενων, σε µεγάλο ποσοστό εκείνη την εποχή φοιτητών. Διαρθρωµένος σε τρία τµήµατα συνδικαλιστικό, οικονοµικό και εκπολιτιστικό, οργάνωσε τις ειδικές διεκδικήσεις της σπουδάζουσας εργαζόµενης νεολαίας και δραστηριοποιήθηκε µέχρι και την επιβολή της δικτατορίας των συνταγµαταρχών.

Ο Σύνδεσµος Αντιρρησιών Συνείδησης δηµιουργήθηκε το 1988, ως µετεξέλιξη των επιτροπών συµπαράστασης στους Θανάση Μακρή και Μιχάλη Μαραγκάκη, οι οποίοι ήταν οι πρώτοι Έλληνες που διακήρυξαν δηµόσια την άρνησή τους να στρατευτούν για µη θρησκευτικούς συνειδησιακούς λόγους. Βασικές επιδιώξεις του συνδέσµου αποτελούν η αναγνώριση της αντίρρησης συνείδησης και της άρνησης στράτευσης ως δικαιωµάτων στην Ελλάδα καθώς και η παύση κάθε δίωξης ενάντια στους αντιρρησίες συνείδησης. Από το 2003, ο Σύνδεσµος Αντιρρησιών Συνείδησης λειτουργεί µε τη νοµική µορφή του Σωµατείου. Επίσης, εκπροσωπεί στην Ελλάδα το European Bureau of Conscientious Objectors και τη War Resisters’ International.

Ο Σοφοκλής Τζαννετής (Βούρλα Σµύρνης 1907 - Αθήνα 2001) γεννήθηκε το 1907 στα Βούρλα-Σµύρνης, αποφοίτησε από την Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων το 1928 και έγινε Ανθυπολοχαγός Πεζικού. Το 1940 έλαβε µέρος στο Αλβανικό µέτωπο, ενώ το 1942 διέφυγε στη Μ. Ανατολή και συµµετείχε στη µάχη του Ελ Αλαµέιν και αργότερα στη µάχη του Ρίµινι, ως Διοικητής Τάγµατος. Στον εµφύλιο πήρε µέρος στις επιχειρήσεις του εθνικού στρατού µε το βαθµό του αντιστράτηγου. Το Δεκέµβριο του 1966 διετέλεσε Υπουργός Δηµοσίας Τάξεως. Μετά την 21 η Απριλίου αγωνίστηκε κατά της Δικτατορίας και γι’ αυτό το λόγο φυλακίστηκε και εκτοπίστηκε. Έγραψε τα βιβλία «Εθνική Άµυνα» και «Ταξιαρχία Ελ Αλαµέιν».

Ο Κυριάκος Τσακίρης (Μάκρη Μικράς Ασίας 1915 - Αθήνα 1998) µεγάλωσε στον Πειραιά, φοίτησε στην Νοµική Σχολή και ως φοιτητής εντάχθηκε στο ΚΚΕ. Για τη δράση του η δικτατορία του Μεταξά τον εξόρισε στη Σίκινο όπου έµεινε από το 1936 έως το 1941 όπου δραπέτευσε µε την κατάρρευση του Μετώπου. Καθοδηγητικό µέλος του ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ συµµετέχει στην ίδρυση της ΕΠΟΝ. Συµµετέχει στην διάρκεια του εµφυλίου πολέµου ως επίτροπος ταξιαρχίας και ως διοικητής της ταξιαρχίας Ιππικού στον Δηµοκρατικό Στρατό. Συλλαµβάνεται ως παράνοµο µέλος του ΚΚΕ το 1954 και φυλακίζεται στις φυλακές Βούρλων, από όπου δραπετεύει, συµµετέχοντας στη µεγάλη απόδραση των Βούρλων τον Ιούλιο του 1955. Ξανασυλλαµβάνεται και 1960 καταδικάζεται σε ισόβια και µένει ως πολιτικός κρατούµενος στις φυλακές ως τον Απρίλη του 1966. Με την επιβολή της δικτατορίας των συνταγµαταρχών συλλαµβάνεται και µένει έγκλειστος στα στρατόπεδα της Γυάρου, της Λέρου και του Ωρωπού για να εκτοπιστεί στη συνέχεια στη Γυάρο όπου έµεινε ως το 1972. Αυτοδίδακτος ζωγράφος, καθιέρωσε την ιδιαίτερη τεχνική της ζωγραφικής πάνω σε πέτρα όντας εξόριστος στην Λέρο. Στο ίδιο µέρος µαζί µε δύο άλλους συνεξόριστούς του, τον Αντώνη Καραγιάννη και τον Τάκη Τζανετέα, φιλοτέχνησαν µε αγιογραφίες την εκκλησία της Αγιάς Κιουράς που αποτελεί πλέον µνηµείο διατηρητέο. Στη διάρκεια της µεταπολίτευσης πολιτικά παρέµεινε στην ΕΔΑ. Παρουσίασε το καλλιτεχνικό του έργο σε διάφορες εκθέσεις και δηµοσίευσε τις µαρτυρίες του καθώς και δυο λευκώµατα µε σχέδια του.

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι αρχιτέκτονας και ζωγράφος. Κόρη της Μαρίας Αναγνωστοπούλου και του Κώστα Φιλίνη, είναι απόφοιτος του δηµοτικού του Πειραµατικού Σχολείου Πανεπιστηµίου Αθηνών και της Γερµανικής Σχολής Αθηνών. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο του Μιλάνου και στη συνέχεια έζησε πέντε χρόνια, στη διάρκεια της δικτατορίας, στο τότε Δυτικό Βερολίνο, από όπου επέστρεψε στη µεταπολίτευση. Από τότε ζει και δουλεύει στην Αθήνα. Εξελέγη βουλευτής Α΄ Αθηνών µε τον ΣΥΡΙΖΑ (2007-2009) και έχει εκλεγεί πέντε φορές δηµοτική σύµβουλος στο Δήµο Αθηναίων. Διετέλεσε Αντιδήµαρχος Δηµοσίων Σχέσεων και Διεθνούς Συνεργασίας του Δήµου Αθηναίων και Πρόεδρος του Πολιτισµικού Οργανισµού Δήµου Αθηναίων. Είναι στέλεχος της Δηµοκρατικής Αριστεράς.

Γιατρός και συγγραφέας, ο Αντώνης Φλούντζης (Αιτωλικό 1906 - Αθήνα 1998) συνδέθηκε µε το κοµµουνιστικό κίνηµα από τα φοιτητικά του χρόνια. Συνελήφθη το 1937 από τη δικτατορία του Μεταξά. Από τότε άρχισε µια περίοδος εγκλεισµού και περιπλάνησης σε διάφορα στρατόπεδα -στην Ελλάδα, στην Ιταλία, στη Γερµανία-, η οποία συνεχίσθηκε στα χρόνια του εµφυλίου και διήρκεσε µε µικρά διαλείµµατα είκοσι τέσσερα χρόνια. Στη διάρκεια της δικτατορίας της 21ης Απριλίου απολύθηκε για λόγους υγείας από το Παρθένι της Λέρου, τον Απρίλιο του 1968. Στη µεταπολίτευση εξέδωσε οκτώ βιβλία επικεντρωµένα στη ζωή στα στρατόπεδα, στις φυλακές και στις εξορίες.