Ο Οργανισμός Τουριστικής Πίστεως (αρχικώς Οργανισμός Ξενοδοχειακής Πίστεως) ιδρύθηκε με το Ν.Δ. υπ.αριθ. 181/1946 (ΦΕΚ, Τεύχος Α’: 325/30.10.1946) με έδρα την Αθήνα. Ήταν Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, υπό την άμεση εποπτεία της Γενικής Γραμματείας Τουρισμού. Σκοπός του ήταν η «άσκησις της εν γένει Ξενοδοχειακής Πίστεως, εκδηλουμένης διά της χορηγήσεως υπ’ αυτού δανείων και πιστώσεων προς ξενοδοχειακάς επιχειρήσεις, επιχειρήσεις Λουτροπόλεων και τουριστικάς εν γένει τοιαύτας, προς συνεταιρισμούς Ξενοδόχων, προς ξενοδοχειακούς οργανισμούς προς τοπικάς οργανώσεις τουρισμού και τας ενώσεις αυτών ως και εις ενίσχυσιν επισκευής οδών αγουσών εις τουριστικούς τόπους». Το 1955 στο Ν.Δ. 3430 (ΦΕΚ, Τεύχος Α’: 307/12.11.1955) στο άρθρο 14 προβλέφθηκε η μετονομασία του οργανισμού σε Οργανισμό Τουριστικής Πίστεως με σκοπό τη διεύρυνση της πιστοδότησης προς επιχειρήσεις σχετικές με τον τουρισμό, όπως εστιατόρια, κ.λπ. Η διαχείριση του Oργανισμού ανατέθηκε στην Εθνική Τράπεζα μέχρι τις 30/4/1957 και από τον Μάιο 1957 στην Τράπεζα Εμπορικής Πίστεως. Τα δάνεια που χορηγήθηκαν από τον Oργανισμό διακρίνονται σε δάνεια για την ανέγερση ή ίδρυση νέων ξενοδοχειακών μονάδων, διάρκειας 25 χρόνων, δάνεια επέκτασης ή ριζικής ανακαίνισης διάρκειας έως 10 χρόνια, δάνεια βελτίωσης, ανανέωσης και εκσυγχρονισμού διάρκειας έως 5 έτη, δάνεια επείγουσας ανάγκης εξοφλητέα εντός 1-3 ετών, εποχικά δάνεια ανακαίνισης εξοφλητέα εντός 1 έτους, δάνεια ευκολίας εξοφλητέα εντός 10-12 μηνών. Το 1964 ο οργανισμός διαλύεται και απορροφάται από την Ελληνική Τράπεζα Βιομηχανικής Αναπτύξεως.

Ο Οργανισμός Χρηματοδοτήσεως Οικονομικής Αναπτύξεως (ΟΧΟΑ) ιδρύθηκε σύμφωνα με τη σύμβαση της 29ης Ιουλίου 1954 «περί καταργήσεως της Κεντρικής Επιτροπής Δανείων και ιδρύσεως Οργανισμού Χρηματοδοτήσεως Οικονομικής Αναπτύξεως», η οποία συνομολογήθηκε από το ελληνικό Δημόσιο, την Αποστολή Εφαρμογής Προγραμμάτων των ΗΠΑ και την Τράπεζα της Ελλάδας. Ο ΟΧΟΑ άρχισε να λειτουργεί στις 31 Αυγούστου 1954 ως Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου με σκοπό: α. την επιμέλεια της είσπραξης των δανείων που είχαν χορηγηθεί από την AMAG και την ΚΕΔ, β. τη χορήγηση δανείων μέσω τραπεζών και τη συμμετοχή στο κεφάλαιο ιδιωτικών επιχειρήσεων, καθώς και επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας, και γ. την ενίσχυση με δανειοδότηση ειδικών προγραμμάτων της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδας και της Εθνικής Κτηματικής Τράπεζας της Ελλάδας. Με νέα σύμβαση της 17ης Μαΐου 1957, ο ΟΧΟΑ απέκτησε επιπλέον τη δυνατότητα: α. να παρέχει εγγυήσεις σε παραγωγικές επιχειρήσεις για την εισαγωγή κεφαλαιουχικών αγαθών, καθώς και εγγυήσεις για τη διενέργεια πιστοδοτήσεων από το εξωτερικό, και β. να αναλαμβάνει την αντιπροσώπευση στην Ελλάδα ξένων ή διεθνών οικονομικών οργανισμών, προκείμενου αυτοί να χρηματοδοτήσουν άμεσα ή έμμεσα παραγωγικές επιχειρήσεις. Ο ΟΧΟΑ διαλύθηκε με την ίδρυση της Ελληνικής Τράπεζας Βιομηχανικής Αναπτύξεως στις 16 Σεπτεμβρίου 1964, η οποία ανέλαβε και τις αρμοδιότητές του.

Το Γ/2 Ορεινό Νοσηλευτικό Τμήμα υπαγόταν στην μονάδα 750, που ανήκε στο Γ΄ Σώμα Στρατού.

Το Ίδρυμα Γεωργίου και Αικατερίνης Χατζηκώνστα είναι το παλαιότερο Ίδρυμα που παραμένει σε λειτουργία και το τρίτο που ιδρύθηκε μετά την επανασύσταση του ελληνικού κράτους, με βασιλικό διάταγμα που υπέγραψε ο Όθωνας στις 29 Αυγούστου 1853. Το όραμα του διαθέτη εθνικού ευεργέτη Γεωργίου Χατζηκώνστα υλοποίησε ο Ιδρυτής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος και πρώτος πρόεδρος του Ιδρύματος (1853-1869) Γεώργιος Σταύρος, όπου μαζί με τους εκτελεστές της διαθήκης ανήγειραν «εντός του Δήμου της πόλεως των Αθηνών ένα ορφανοτροφικό κατάστημα στο όνομα του Γεωργίου και της Αικατερίνης Χατζηκώνστα». Το Ίδρυμα Χατζηκώνστα ξεκίνησε την λειτουργία του ως ορφανοτροφείο αρρένων με έδρα το κτίριο της οδού Πειραιώς 68, όπου σήμερα σώζεται μόνο το παρεκκλήσι του Αγ. Γεωργίου, έργο του Ε. Τσίλερ. Το 1940 επιτάχθηκε και λειτούργησε ως στρατόπεδο χωροφυλακής, στη συνέχεια έγινε στρατόπεδο της ιταλικής φρουράς της Αθήνας και φυλακές, ώσπου στη διάρκεια των Δεκεμβριανών το κτίριο ανατινάχθηκε. Το Ίδρυμα Χατζηκώνστα ωστόσο συνέχισε την λειτουργία του όσον αφορά την παιδική προστασία από το 1871 στις εγκαταστάσεις του Χαλανδρίου, όπου και συνεχίζει μέχρι σήμερα να προσφέρει έργο σε παιδιά άπορων οικογενειών. Πηγή Ίδρυμα Γεωργίου και Αικατερίνης Χατζηκώνστα. http://xatzikonsta.gr/?p=58 [τελευταία επίσκεεψη: 9/6/2020].

Η Πανελλήνια Ένωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης (ΠΕΑΕΑ) ιδρύθηκε το 1964 µε βασικό σκοπό την αποκατάσταση της Εθνικής Αντίστασης. Η συζήτηση για την Εθνική Aντίσταση στις αρχές της δεκαετίας του ΄60, έχει διττό χαρακτήρα αφ’ ενός αφορά την αναγνώρισή της, αφ’ ετέρου τη συγκρότηση της Ιστορίας της. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται η ίδρυση της ΠΕΑΕΑ καθώς και άλλων µαζικών οργανώσεων αντιστασιακών, που συγκροτήθηκαν την ίδια περίοδο, κατά κύριο λόγο υπό την σκέπη της ΕΔΑ.

H Πανελλήνιος Ένωσις Αναπήρων και Τραυµατιών Εθνικής Αντιστάσεως (ΠΕΑΤΕΑ) συγκροτήθηκε το 1961, διεκδικώντας τα δικαιώµατα των τραυµατιών αντιστασιακών και την εξίσωσή τους µε τους αναπήρους πολέµου. Παράλληλα µε τις άλλες µαζικές οργανώσεις αντιστασιακών που ιδρύθηκαν την ίδια περίοδο και συνδέθηκαν κυρίως µε τη ΕΔΑ, είχαν ως βασικό αίτηµα την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης και τη συγγραφή της Ιστορίας της.

H Πανελλήνιος Ένωσις Αξιωματικών και Υπαξιωματικών Εθνικής Αντιστάσεως (Π.Ε.Α.Υ.Ε.Α.) ιδρύθηκε το 1964 με βασικό αίτημα την αναγνώριση και την αποκατάσταση της Εθνικής Αντίστασης. Η συζήτηση για την Εθνική Aντίσταση στις αρχές της δεκαετίας του ΄60, έχει διττό χαρακτήρα αφ’ ενός αφορά την αναγνώριση της, αφ’ ετέρου την συγκρότηση της Ιστορίας της. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται η ίδρυση της ΠΕΑΕΥΑ καθώς και άλλων μαζικών οργανώσεων αντιστασιακών, που συγκροτήθηκαν την ίδια περίοδο, κατά κύριο λόγο υπό την σκέπη της ΕΔΑ.

H Πανελλήνιος Ένωσις Θυµάτων Γερµανικής Κατοχής «Ο Φοίνιξ» ιδρύθηκε ως σωµατείο το 1959, µε βασικό σκοπό τη δικαίωση και τη αναγνώριση των µελών του ως πληγέντων από τους Γερµανούς κατακτητές και κατ’ επέκταση την ηθική και υλική αποζηµίωση τους. Μέλη του σωµατείου υπήρξαν είτε άµεσα θύµατα της Κατοχής είτε συγγενείς εκτελεσθέντων οµήρων. Ο «Φοίνικας» οργάνωνε εκδηλώσεις και εξέδιδε ενηµερωτικά έντυπα. Παράλληλα συνέλλεγε υλικά που αφορούσαν την Γερµανική Κατοχή στην Ελλάδα. Συνεργαζόταν επίσης µε τις οργανώσεις αντιστασιακών που συγκροτηθήκαν στις αρχές της δεκαετίας του ΄60 µε βασικό αιτούµενο την αποκατάσταση της Εθνικής Αντίστασης.

Ως αποτέλεσµα της πρωτοβουλίας µητέρων, συζύγων και στενών συγγενών τόσο των καταδικασµένων σε θάνατο, από τα Στρατοδικεία κρατουµένων, όσο και αυτών που βασανίζονταν στη Μακρόνησο και στα Γιούρα, η ΠΕΟΠΕΦ –Πειραϊκή, αρχικά Ένωσις Οικογενειών- συγκροτήθηκε το 1948. Το 1950 απέκτησε καταστατικό και µε τα σωµατειακού χαρακτήρα παραρτήµατα της κάλυψε όλη την Ελλάδα. Στους σκοπούς της περιλαµβάνονταν η ηθική και υλική ενίσχυση των µελών της, η θέσπιση κρατικής πρόνοιας για τις οικογένειες των κρατουµένων, η υποστήριξη των οικογενειών από τον Ερυθρό Σταυρό, η βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των κρατουµένων και η αποκατάσταση των απολυόµενων. Το σωµατείο διαλύθηκε µε δικαστική απόφαση το Φεβρουάριο του 1952.

Η Πανελλαδική Ένωση Γυναικών (ΠΕΓ) υπήρξε µια µαζική γυναικεία οργάνωση που ιδρύθηκε το Μάιο του 1964 µε βασικούς σκοπούς την πλήρη ισοτιµία της γυναίκας σε πολιτικό, κοινωνικό, νοµικό και οικονοµικό επίπεδο, την προστασία της µητρότητας και του παιδιού, την προβολή των αιτηµάτων των εργαζόµενων γυναικών και γενικότερα τη βελτίωση των όρων ζωής, µόρφωσης και ψυχαγωγίας. Τη προγραµµατική διακήρυξη της ΠΕΓ υπογράφουν γυναίκες από τους χώρους της επιστήµης και της τέχνης, της πολιτικής και της τοπικής αυτοδιοίκησης, άλλα και επαγγελµατίες, υπάλληλοι, εργάτριες, νοικοκυρές. Η οργάνωση εξέδιδε το ενηµερωτικό µηνιαίο Δελτίο της ΠΕΓ και ανέπτυξε παραρτήµατα τόσο στις συνοικίες της Αθήνας, όσο και πανελλαδικά στις µεγάλες επαρχιακές πόλεις.