Iδρύθηκε το 1967 ως Παράρτημα του Γυμνασίου Aρχανών. Aπό το σχολικό έτος 1972-1973, λειτούργησε ως Mεικτό Eξατάξιο Γυμνάσιο. Aπό τις 14/05/1973 φέρει την προσωνυμία «Mαλιώτειον Γυμνάσιον», από το όνομα του ομογενή από H.Π.A. Kωσταντίνου Mαλλιώτη (ή Mαλλιωτάκη), κατοίκου Bοστώνης, εργοστασιάρχη μεταλλεύματος, Προέδρου της Παγκρητίου Eνώσεως Aμερικής, που δώρησε 50.000$ για την ανέγερση του σχολείου.

Με το υπ. αριθμ. 103479/4.11.1953, ΦΕκ. 210Γ΄/22.10.1953 ιδρύθηκε το ιδιωτικό (κοινοτικό) Γυμνάσιο Αρκαλοχωρίου. Έπειτα μετονομάστηκε σε Δημόσιο Γυμνάσιο Αρκαλοχωρίου.

Σύνθεση της Επιτροπής:

Πρόεδρος: Νικόλαος Καγκαλής

Μέλη: Θεόδωρος Κουρτόγλου, Κυριάκος Καραμπέτσος

Γραμματέας: Εμμανουλή Μηταφίδης

Σκοπός της επιτροπής ήταν η εκτίμηση της "κατά στοιχεία περιουσίας και δια καθορισμού μεριδίων συμπληρωματικής διατυπώσεως" προσφύγων από την πόλη Μουραδιέ της επαρχίας Εφέσου.

Πεθερός του Ιωάννη Αμπαζή, πατέρας της 1ης συζύγου του, Μαρίτσας Κοιλάδη-Αμπαζή

Ο Φαίδων Κοζύρης (γνωστός στις ΗΠΑ ως Phaedon John Kozyris) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1932. Γιος του Ιωάννη Κοζύρη, δικηγόρου από το Τζερμιάδο Λασιθίου, και της Μαρίκας, το γένος Μεταξωτού από την Αδριανούπολη. Απόφοιτος του Α΄ Γυμνασίου Θεσσαλονίκης, σπούδασε νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης από όπου αποφοίτησε το 1954, χρονιά που έφυγε στις ΗΠΑ για μεταπτυχιακές σπουδές με υποτροφία Φουλμπράιτ. Εκεί σπούδασε στα πανεπιστήμια του Σικάγο, της Πενσυλβάνιας και του Κορνέλ και απέκτησε την άδεια δικηγορίας στην πολιτεία της Νέας Υόρκης (αργότερα απέκτησε άδεια δικηγορίας και στην πολιτεία του Οχάιο).

Το διάστημα 1960-1969 εργάστηκε για τη φίρμα Cahill, Gordon, Reindel & Ohl στη Νέα Υόρκη και το Παρίσι. Το 1969 έγινε καθηγητής του Συγκριτικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο (Ohio State University). Δίδαξε εκεί μέχρι το 1995 όταν και γύρισε στη γενέτειρά του και το ΑΠΘ, όπου δίδαξε μέχρι το 1999. Εκλέχθηκε ομότιμος καθηγητής και στα δύο πανεπιστήμια. Διετέλεσε ακόμη επισκέπτης καθηγητής σε διάφορα πανεπιστήμια, κυρίως των ΗΠΑ. Δίδαξε για πολλά χρόνια σε θερινά σχολεία που οργάνωναν αμερικανικές νομικές σχολές σε διάφορα μέρη στην Ελλάδα. Υπήρξε ένας από τους ιδρυτές και θερμός υποστηρικτής για πολλά χρόνια του προγράμματος Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Οχάιο.

Ο Κοζύρης ασχολήθηκε με πολλές πτυχές της νομικής επιστήμης. Άφησε εκτεταμένο έργο στους τομείς του Συγκριτικού Δικαίου, του Ιδιωτικού Διεθνούς Δικαίου, του Εταιρικού Δικαίου, της Θεωρίας του Δικαίου, του Ευρωπαϊκού Δικαίου καθώς και του Δικαίου της Θάλασσας. Συγγραφέας και επιμελητής βιβλίων και πολυάριθμων άρθρων σε διεθνή νομικά περιοδικά και μέλος επιστημονικών κέντρων. Πιο γνωστό από τα βιβλία του το Konstantinos D. Kerameus, Phaedon J. Kozyris (eds.), The Greek legal system, Kluwer, 1988, που έκανε πολλές εκδόσεις με τον ελαφρώς αλλαγμένο τίτλο Introduction to Greek Law.

Ο Κοζύρης υπήρξε για χρόνια δραστήριο μέλος οργανώσεων της ελληνικής διασποράς στις ΗΠΑ και υπήρξε το 1963 πρόεδρος της επιτροπής για την ίδρυση Ελληνικού Θεάτρου Αμερικής. Εκφράσθηκε ανοικτά εναντίον της ταύτισης μέρους της ελληνικής διασποράς με το καθεστώς της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών και έδρασε από τις ΗΠΑ για τη στηλίτευση του καθεστώτος και την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα.

Ο Κοζύρης ήταν παντρεμένος με την Λίτσα (Ευαγγελία) Κοζύρη, το γένος Σπυροπούλου. Από τον πρώτο του γάμο με τη Στέλλα Ντούλη απέκτησε δύο κόρες, τη Μαρία και την Κύνθια.

Το 2008 διαγνώστηκε με λευχαιμία. Πέθανε το 2010 στη Θεσσαλονίκη.

[Πηγές σύνταξης βιογραφικού: «Σκέψεις και θύμησες για τον Φαίδωνα Κοζύρη (1932-2010)», υλικό του αρχείου]

Οικογένεια από την Κέρκυρα.

Ο Κώστας Κοβάνης γεννήθηκε στη Θήβα το 1930, σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και εργάστηκε ως λογιστής. Εξέδωσε πολλές ποιητικές συλλογές και μία συλλογή διηγημάτων. Από το 1979 είναι τακτικός συνεργάτης του περιοδικού Πολιτικά Θέματα.

Το Κοµµουνιστικό Κόµµα Ελλάδας (Εσωτερικού) δηµιουργήθηκε µετά τη διάσπαση του ΚΚΕ, το 1968, στη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας, από ηγετικά στελέχη και µέλη του ΚΚΕ. Το 1987 µετεξελίχθηκε στο κόµµα της Ελληνικής Αριστεράς (Ε.ΑΡ.).

Ο σκηνογράφος-ενδυματολόγος Κλεόβουλος Κλώνης γεννήθηκε στο νησί Κούταλη της Προποντίδας. Το 1914 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στον Πειραιά, όπου τελείωσε το Γυμνάσιο. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ελεύθερο σχέδιο και διακοσμητική στο Πολυτεχνείο. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες και περιοδικά. Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε το 1926, στην παράσταση της οπερέτας του Θεόφραστου Σακελλαρίδη, Μις Τσάρλεστον, από τον θίασο Παπαϊωάννου. Το λιμπρέτο της οπερέτας είχε γράψει ο Διονύσιος Δεβάρης, ο οποίος πρότεινε στον Κλώνη τη συγκεκριμένη δουλειά. Για την παράσταση ο Κλώνης έκανε τα σκηνικά (από κοινού με τον Θ. Αρμενόπουλο) και τα κοστούμια. Στη συνέχεια συνεργάστηκε, μεταξύ άλλων, με τους θιάσους Αλέξη Αρντάτωφ, Κυβέλης Αδριανού, Μαρίκας Κοτοπούλη, Μήτσου Μυράτ, Αιμίλιου Βεάκη κ.ά., ενώ από το 1931 και για τα πενήντα επόμενα χρόνια ως τη συνταξιοδότησή του, εργάστηκε σχεδόν αποκλειστικά στο Εθνικό Θέατρο, όπου αναδείχτηκε σε έναν από τους πλέον σημαντικούς και παραγωγικούς καλλιτέχνες της νεοελληνικής σκηνής. Ασχολήθηκε, επίσης, με τη διακόσμηση και την αρχιτεκτονική, θεατρική και μη. Τιμήθηκε με το Μετάλλιο της πόλης των Αθηνών (1939), το Παράσημο αξίας του Γεωργίου Α΄ (1950) και το Αργυρό μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών (1982).

[Πηγές σύνταξης βιογραφικού: 1. Φεσσά-Εμμανουήλ, Ελένη (επιμ.), «Κλεόβουλος Κλώνης», Έλληνες σκηνογράφοι-ενδυματολόγοι και αρχαίο δράμα. Αθήνα, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών / Υπουργείο Πολιτισμού, 1999, σ. 148-153. 2. Υλικό του αρχείου].

Η κλωστοϋφαντουργία «ΤΖΙΜΑΣ» ξεκίνησε ως οικοτεχνία το 1883, όταν ο Δημήτριος (Τζίμας) Ντόβας αγόρασε για το σκοπό αυτό ένα μεγάλο οίκημα στα Παλιά Βόλου (Δοϊράνης 10). Το 1902 τα παιδιά του Μιχάλης και Κων/νος Ντόβας ίδρυσαν βιοτεχνία με την επωνυμία «Τζίμας» και με αρχικό εξοπλισμό μια «λανάρα» που δούλευε με κινητήρα φωταερίου, 5 αργαλειούς για χειροποίητα υφαντά και ένα μεγάλο χειροκίνητο «ξαντίρι» για να ξένει τα μαλλιά. Το 1920 επέκτειναν τη δραστηριότητά τους στην κατασκευή και πολλών άλλων μάλλινων ειδών, αγόρασαν το πρώτο κατάστημα στα Παλιά (Λαρίσης 8) και ανέπτυξαν τις πωλήσεις τους και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Το 1953, και αφού σταδιακά η επιχείρηση εξελίχθηκε σε βιομηχανία ύστερα και από την είσοδο σε αυτήν των παιδιών των ιδρυτών, συστάθηκε η νέα εταιρεία με την επωνυμία «”ΤΖΙΜΑΣ” Βασίλειος και Χαρίλαος Ντόβας και Σία Ο.Ε.».

Η κλωστοϋφαντουργία «ΤΖΙΜΑΣ» ξεκίνησε ως οικοτεχνία το 1883, όταν ο Δημήτριος (Τζίμας) Ντόβας αγόρασε για το σκοπό αυτό ένα μεγάλο οίκημα στα Παλιά Βόλου (Δοϊράνης 10). Το 1902 τα παιδιά του Μιχάλης και Κων/νος Ντόβας ίδρυσαν βιοτεχνία με την επωνυμία «Τζίμας» και με αρχικό εξοπλισμό μια «λανάρα» που δούλευε με κινητήρα φωταερίου, 5 αργαλειούς για χειροποίητα υφαντά και ένα μεγάλο χειροκίνητο «ξαντίρι» για να ξένει τα μαλλιά. Το 1920 επέκτειναν τη δραστηριότητά τους στην κατασκευή και πολλών άλλων μάλλινων ειδών, αγόρασαν το πρώτο κατάστημα στα Παλιά (Λαρίσης 8) και ανέπτυξαν τις πωλήσεις τους και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Το 1953, και αφού σταδιακά η επιχείρηση εξελίχθηκε σε βιομηχανία ύστερα και από την είσοδο σε αυτήν των παιδιών των ιδρυτών, συστάθηκε η νέα εταιρεία με την επωνυμία «”ΤΖΙΜΑΣ” Βασίλειος και Χαρίλαος Ντόβας και Σία Ο.Ε.». Ανεγέρθηκαν σύγχρονες εγκαταστάσεις στην οδό Αθηνών, όπου απασχολήθηκαν 134 εργατοϋπάλληλοι και περίπου 20 εξωτερικά οικογενειακά συνεργεία, για να καλυφθούν οι ανάγκες της βιομηχανίας. Η παραγωγή αυξήθηκε και πραγματοποιούνταν εξαγωγές σε Ευρώπη, Αμερική και Ιαπωνία. Η ακμάζουσα πορεία της εταιρείας διακόπηκε το 1973, χρονιά διάλυσης της εταιρείας. Στη θέση της δημιουργήθηκαν δύο νέες εταιρείες, εκ των οποίων η μία, με την επωνυμία «“DOVEXPORT” Αφοί Κων. Ντόβα Ε.Ε.» συνέχισε τη δραστηριότητά της έως τα τέλη του 2000, οπότε και διαλύθηκε.

Η κλωστοϋφαντουργία Παπαγεωργίου ιδρύθηκε στο Βόλο το 1905 από τον Στυλιανό Παπαγεωργίου ως ιδιωτική επιχείρηση . Το 1923 η επιχείρηση στηρίχτηκε στη συνεργασία των γιών του Στυλιανού Γ. Παπαγεωργίου και του γαμπρού του Δ. Εκουκουμπέκης. Στη μεταπολεμική περίοδο η επιχείρηση λειτουργεί πολύ αποτελεσματικά και πέτυχε ιδιαίτερα κέρδη παρά τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η περιοχή (ανεργία, πρόσφυγες). Ξεκίνησε με 15 αργαλειούς και με προσωπικό 20 μόλις ατόμων. Στις επόμενες δεκαετίες αναπτύχθηκε σε κτήρια, μηχανήματα, παραγωγή και προσωπικό. Οι νέες εγκαταστάσεις αποπερατώθηκαν το 1932, το 1938 η ετήσια παραγωγή είχε φθάσει τα 1.350.000 μέτρα μάλλινο ύφασμα, ενώ μεταπολεμικά και μετά την ανασυγκρότηση αποκτήθηκε σύγχρονος εξοπλισμός και δημιουργήθηκε έως και οικισμός για το προσωπικό, το οποίο έφθασε για ένα διάστημα τα 2.200 άτομα. Το 1960 η βιομηχανία θεωρείται η μεγαλύτερη κλωστοϋαντουργική επιχείρηση στην επαρχία και η δεύτερη μεγαλύτερη στην Ελλάδα ώς αναφορά τον βιομηχανικό εξοπλισμό της. Η φθίνουσα πορεία για το εργοστάσιο άρχισε μετά το 1960 και οδήγησε στο οριστικό κλείσιμο.

Ο Παναγιώτης Θεοδώρου Κλής καταγόταν από τον Ρωμανό (δήμου Πύλου) της Μεσσηνίας. Γεννήθηκε το 1912.
Εργάσθηκε ως παιδίατρος στην Αλεξανδρούπολη και διετέλεσε βουλευτής Έβρου.
Ο αδελφός του Γεώργιος (1919- ), έμπορος, εξελέγη επίσης βουλευτής Έβρου στις εκλογές του 1956 με την Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση (Ε.Ρ.Ε.)
Ο Παναγιώτης Κλης εξελέγη βουλευτής με το κόμμα της Ε.Ρ.Ε. του Κωνσταντίνου Καραμανλή στις εκλογές της 11ης Μαΐου 1958, της 29ης Νοεμβρίου 1961, της 3ης Νοεμβρίου 1963 και της 16ης Φεβρουαρίου 1964. Κατά την Μεταπολίτευση εξελέγη βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία στις εκλογές της 20ής Νοεμβρίου 1977. Στις επόμενες εκλογές της 18ης Οκτωβρίου 1981 ο Κλης δεν εξελέγη, αντικατέστησε όμως τον Ιωάννη Καβαρατζή μέχρι την 7η Μαΐου 1985, επειδή ο Καβαρατζής κηρύχθηκε έκπτωτος. Ο Κλης πέθανε στην Αθήνα σε ηλικία 93 ετών στις 19 Δεκεμβρίου 2005.
[Πηγές: https://ordoumpozanis-teo.blogspot.com/2008/12/1920-2007.html, https://www.hellenicparliament.gr/Vouleftes/ https://el.wikipedia.org/wiki/ https://greek-parliament-members.anavathmis.eu/]

Κοινωφελές ίδρυμα που ιδρύθηκε με το Προεδρικό Διάταγμα 513/1974 στο Βόλο, με σκοπό την παροχή υποτροφιών σε απόφοιτους Μέσης Εκπαίδευσης από τους νομούς Καρδίτσας και Μαγνησίας για τη συνέχιση των σπουδών τους σε πανεπιστημιακό επίπεδο.

Η παιδαγωγός Μυρσίνη Κλεάνθους – Παπαδηµητρίου γεννήθηκε στην Φιλιππούπολη το 1921 και έκανε τις βασικές σπουδές της στα Ζαρίφεια Διδασκαλεία για να συνεχίσει στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστηµίου Αθηνών. Με υποτροφία συνέχισε τις σπουδές της στο Πανεπιστήµιο της Ζυρίχης, και τις ολοκλήρωσε µε ειδίκευση στην Ψυχολογία, στο Ινστιτούτο Επιστηµών της Αγωγής της Γενεύης. Με την επιστροφή της στην Ελλάδα συµµετείχε στον Εκπαιδευτικό Όµιλο και δίδαξε αρχαία λογοτεχνία στην Ανώτατη Γυναικεία Σχολή που ίδρυσε ο Δηµήτρης Γληνός. Στη συνέχεια ανέλαβε την µετεκπαίδευση νηπιαγωγών και δασκάλων, ενώ το 1921 δίδαξε στην Ανωτέρα Γυναικεία Σχολή. Αργότερα ασχολήθηκε συστηµατικά µε το παιδαγωγικό συγγραφικό της έργο και ταξίδεψε σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες συγκεντρώνοντας στοιχεία για τα εκπαιδευτικά τους συστήµατα.

Έλληνας σατιρικός ποιητής και δημοσιογράφος, ιδρυτής του περιοδικού Ραμπαγάς.

Σαμιώτης ποιητής και βάρδος του Εικοσιένα. Σπούδασε στην Πορφυριάδα Σχολή στο Καρλόβασι και στη συνέχεια στην Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και έλαβε μέρος στην Επανάσταση στη Σάμο, γράφοντας παράλληλα ποιήματα όπου εξυμνούνται τα κατορθώματα των αγωνιστών συμπατριωτών του. Παντρεύτηκε την Κλεοπάτρα, κόρη του χιλίαρχου της Σάμου καπετάν Σταμάτη Γεωργιάδη, με την οποία διέφυγε αργότερα στην Εύβοια. Από τις κακουχίες των διωγμών η Κλεοπάτρα αρρώστησε και πέθανε στη διάρκεια πρόωρου τοκετού στην Κάρυστο το 1834. Συντετριμμένος ο Κλεάνθης εγκατέλειψε την Κάρυστο κι εγκαταστάθηκε ως έφορος κοντά στους συνοικισμένους στη Χαλκίδα συμπατριώτες του, όπου και πέθανε πρόωρα από μαρασμό το 1839.
[ΠΗΓΗ: Γιώργου Βαλέτα, "Η πνευματική Σάμος", περιοδικό Σαμιακή Επιθεώρηση, Αρ. 24, Ιούλιος 1979.]

Γιατρός με καταγωγή από τα Κύθηρα. Έζησε πολλά χρόνια στην Ύδρα, όπου ήταν υποπρόξενος της Ρωσίας. Η διαμονή του εκεί και η θέση του τον έκανε φίλο με την οικογένεια Κουντουριώτη. Ήταν γιατρός. Εξέδωσε το 1836 διατριβή με θέμα «Περί της Χολέρας εν Αθήναις». Ήταν ο πρώτος που έκανε ανακοίνωση κατά την έναρξη των εργασιών της εν Αθήναις Ιατρικής Εταιρείας, με ανακοίνωσή του «Πει υδροφοβίας». Ήταν ιδρυτικό μέλος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας και της έν Αθήναις Ιατρικής Εταιρείας, που ιδρύθηκε το 1837.

Ο Δημήτρης Ν. Κιτσίκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935, γιος του πρύτανη του Πολυτεχνείου και πολιτικού της αριστεράς, Νίκου Κιτσίκη (1887-1978) και της ελασίτισας και ελληνίδας φεμινίστριας Μπεάτας Κιτσίκη, το γένος Πετυχάκη. Εγκατέλειψε την Ελλάδα κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, το 1947, καταφεύγοντας στη Γαλλία, όπου σπούδασε σε γαλλικό γυμνάσιο, λύκειο και στη Σορβόννη. Εκεί υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή, το 1962, με τίτλο "Προπαγάνδα και πιέσεις στη διεθνή πολιτική" (στα γαλλικά, εκδόσεις PUF). Από το 1960 έως το 1970 εργάστηκε ως εντεταλμένος ερευνών σε ανώτατα επιστημονικά κέντρα (Institut des Hautes Etudes Internationales, Γενεύη, CERI/FNSP και CNRS, Παρίσι), και αναδείχθηκε από τους γνωστότερους τουρκολόγους. Ασπαζόμενος τον μαοϊσμό, μετά από επανειλημμένα ταξίδια στη Λαϊκή Δημοκρατία τςη Κίνας, ήδη από το 1958, έλαβε ενεργό μέρος στην εξέγερση του Μάη του 1968 στη Γαλλία και, εξαιτίας της, εξεδιώχθη από το γαλλικό πανεπιστήμιο. Κατέφυγε στον Καναδά, όπου το 1970 εξελέγη τακτικός καθηγητής διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο της Οττάβα και το 1974 εισήγαγε τις κινεζικές σπουδές. Το 1999 εξελέγη τακτικό μέλος της Καναδικής Ακαδημίας. Στην Ελλάδα υπήρξε εντεταλμένος ερευνών στο ΕΚΚΕ. Στην Τουρκία υπήρξε εντεταλμένος καθηγητής στα πανεπιστήμια Μπογάζιτσι (Κωνσταντινούπολη) και Μπιλκέντ (Άγκυρα). Διετέλεσε σύμβουλος του προέδρου Τουργκούτ Οζάλ και υπήρξε στενός συνεργάτης του Κωνσταντίνου Καραμανλή του πρεσβύτερου, κατά τη διάρκεια της αυτοεξορίας του στο Παρίσι. Είναι κάτοχος τριών υπηκοοτήτων (ελληνικής, γαλλικής, καναδικής), κάτι που ικανοποιεί τον πανελληνισμό του: θεωρεί ότι ο Έλληνας είναι και πρέπει να είναι πλανητικός. Εκτός από τα βιβλία, διαδίδει τις ιδέες του και μέσω του περιοδικού γεωπολιτικής "Ενιάμεση Περιοχή" (1996- ).

Νομάρχης Ευρυτανίας (1980)

Λόγιος από την Κορυτσά που έζησε χρόνια στη Ρουμανία και μετά υπήρξε διευθυντής του ρουμανικού σχολείου της γενέτειράς του. Ερεύνησε την ιστορία της Μοσχόπολης και των λογίων της και μετέφρασε Αλβανικά την «Αληπασιάδα» του Χατζή-Σεχρέτη.

Ο Νίκος Κιάος, δημοσιογράφος, υπήρξε πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, αντιπρόεδρος του Συνδέσμου για τον πυρηνικό αφοπλισμό Μπ. Ράσελ και από τους οργανωτές της πρώτης απαγορευμένης πορείας Ειρήνης του 1963. Ως στέλεχος της Πανελλήνιας Αντιδικτατορικής Οργάνωσης Σπουδαστών “Ρήγας Φεραίος” συνελήφθη, βασανίστηκε και δικάστηκε σε πολυετή φυλάκιση ώς το 1973.

Αιγυπτιώτης καταγόμενος από την Αγιά Λάρισας. Ασχολήθηκε με το εμπόριο βαμβακιού, πλούτισε και θεωρείται ένας από τους ευεργέτες της Αγιάς, καθώς με χρήματά του κατασκευάστηκε το πρώτο σύγχρονο υδρευτικό δίκτυο της πόλης.