Το Αστυνομικό Τμήμα Ακροπόλεως είναι διάδοχο του Β΄ Αστυνομικού Τμήματος (Πλάκας)

Η Διεύθυνση Τροχαίας Αττικής συστάθηκε με το ΠΔ 95/1987 (πριν, το 1984, ονομαζόταν Διεύθυνση Τροχαίας Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής) και υπαγόταν απευθείας στην ΓΑΔΑ. Διακρινόταν σε υποδιευθύνσεις, ανάλογα με τα τότε υπάρχοντα διαμερίσματα του Νομού Αττικής. Το 1992 η Διεύθυνση Τροχαίας καταργήθηκε και οι υποδιευθύνσεις της υπήχθησαν στις κατά τόπους Διευθύνσεις Αστυνομίας, η Υποδιεύθυνση Τροχαίας Αθηνών υπήχθη στη Διεύθυνση Αστυνομίας Αθηνών. Η Διεύθυνση Τροχαίας Αττικής επανασυστάθηκε με το ΠΔ 328/1993.

Η Χημική Υπηρεσία Αερολιμένα [Κρατικού Αερολιμένα Αθηνών] συστάθηκε με το ΠΔ91/1999, άρθρ 5. Αρμοδιότητα ήταν η φυσική και χημική εξέταση των δειγμάτων που αποστέλλονταν από το Τελωνείο Αερολιμένα Αθηνών. Διαρθρωνόταν σε δύο Τμήματα: Τμήμα Ανατολικού Αερολιμένα, Τμήμα Δυτικού Αερολιμένα.

Οι Γενικές ∆ιοικήσεις
Η Πρέβεζα, όπως και οι υπόλοιπες Νέες Χώρες (Μακεδονία, Ήπειρος, Κρήτη, Νησιά ανατολικού Αιγαίου) ενσωµατώθηκε στο ελληνικό βασίλειο µε τους Βαλκανικούς Πολέµους του 1912-1913 και τις συνθήκες του Λονδίνου και του Βουκουρεστίου. Η εδαφική αυτή επέκταση της Ελλάδας καθιστούσε αναγκαία τον καθορισµό διοικητικών δοµών και τη διοικητική οργάνωση των Νέων Χωρών. Με τον Νόµο 4134 «περί διοικήσεως των στρατιωτικώς κατεχοµένων χωρών» της 1ης Μαρτίου 1913 διατηρήθηκε η διοικητική διαίρεση της οθωµανικής περιόδου, ορίστηκε ως εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης στις απελευθερωθείσες περιοχές ο Γενικός ∆ιοικητής και εισήχθη ένα αποκεντρωτικό διοικητικό σύστηµα που στηριζόταν στις ευρύτατες διοικητικές και νοµοθετικές αρµοδιότητες της Γενικής ∆ιοίκησης. ∆ηµιουργήθηκαν πέντε Γενικές ∆ιοικήσεις: Μακεδονίας, Ηπείρου, Κρήτης, Νήσων Αιγαίου και Σάµου. Η Πρέβεζα εντάχθηκε στη Γενική ∆ιοίκηση Ηπείρου. Με τον Νόµο 524 του 1914 «περί διοικητικής διαίρεσης των Νέων Χωρών» καταργήθηκε η Γενική ∆ιοίκηση Ηπείρου και µε το Β.∆. «περί διοικητικής διαίρεσης των Νέων Χωρών» του 1915 παγιώθηκε η διοικητική διαίρεση των Νέων Χωρών σε Νοµούς και Υποδιοικήσεις, εισάγοντας ουσιαστικά το σύστηµα διοικητικής διαίρεσης της Παλαιάς Ελλάδας. Στην Ήπειρο δηµιουργήθηκαν οι Νοµοί Ιωαννίνων και Πρέβεζας. Το 1918 µε τον Νόµο 1149 η κυβέρνηση Βενιζέλου επανέφερε τον θεσµό των Γενικών ∆ιοικήσεων µε αυξηµένες αρµοδιότητες και µε τον Γενικό ∆ιοικητή να έχει τον βαθµό Υπουργού. Στις επόµενες δεκαετίες ακολουθεί µια αλληλουχία υποβαθµίσεων-αναβαθµίσεων των αρµοδιοτήτων του θεσµού των Γενικών ∆ιοικήσεων και καταργήσεων-επανιδρύσεων Γενικών ∆ιοικήσεων. Σε γενικές γραµµές από το 1918 µέχρι τη δικτατορία του Μεταξά – µε κάποιες εξαιρέσεις – ο θεσµός των Γενικών ∆ιοικήσεων τείνει να παγιωθεί ως θεσµός αποκεντρωµένων υπηρεσιών τρίτου επιπέδου µε τις διευθύνσεις τους να αντιπροσωπεύουν στη ζώνη ευθύνης τους τα αντίστοιχα κεντρικά Υπουργεία. Την ίδια περίοδο, µε τους Νόµους 3265/1925 και 4392/1929 καθορίζονται οι αρµοδιότητες του Γενικού ∆ιοικητή στον οποίο µεταβιβάζονται αποθετικά στη ζώνη ευθύνης του οι αρµοδιότητες των υπουργών (πλην των υπουργείων Στρατιωτικών, Ναυτικών και ∆ικαιοσύνης), µε το τεκµήριο της αρµοδιότητας να είναι υπέρ του Γενικού ∆ιοικητή και όχι του Υπουργού. Από το 1936 και τον Α.Ν. 130/1936 «περί επεκτάσεως αρµοδιότητος του Νοµάρχη» µέχρι την οριστική κατάργηση των Γενικών ∆ιοικήσεων µε τον Νόµο 3200/1955 ο θεσµός των Γενικών ∆ιοικήσεων συνεχώς υποβιβάζεται µε τη µεταβίβαση των αρµοδιοτήτων του Γενικού ∆ιοικητή στον Νοµάρχη, γεγονός που προκαλούσε συνεχώς ζητήµατα σύγκρουσης δικαιοδοσίας και αρµοδιοτήτων ανάµεσα σε Γενικές ∆ιοικήσεις και Νοµαρχίες.

∆ιοικητικά όρια Νοµαρχίας Πρεβέζης
Ο Νοµός Πρέβεζας δηµιουργήθηκε, όπως αναφέρθηκε, µε το Β.∆. «περί διοικητικής διαίρεσης των Νέων Χωρών» του 1915. Ο Νοµός αποτελούνταν από δύο υποδιοικήσεις: α) την Υποδιοίκηση Πρέβεζας µε έδρα την Πρέβεζα, στην οποία υπήχθη και µέρος της τέως Υποδιοίκησης Φιλιππιάδος (το υπόλοιπο εντάχθηκε στον Νοµό Άρτας) και β) την Υποδιοίκηση Μαργαριτίου µε έδρα την Πάργα. Το 1916 η έδρα της Υποδιοίκησης Μαργαριτίου µεταφέρεται από την Πάργα στο Μαργαρίτι. Το 1925 η Υποδιοίκηση Λευκάδας αποσπάστηκε από τον Νοµό Κερκύρας και εντάχθηκε στον Νοµό Πρέβεζας. Τον Νοέµβριο του 1927 οι Υποδιοικήσεις µετονοµάζονται σε Επαρχίες˙ ο Νοµός Πρέβεζας διαιρούνταν σε τέσσερις Επαρχίες: Πρέβεζας, Λευκάδας, Μαργαριτίου και Φιλιππιάδος. Το 1928 η Υποδιοίκηση Πρέβεζας µετονοµάστηκε σε Νικοπόλεως. Το 1936 µε τον Α.Ν. 353 «περί συστάσεως Νοµού Θεσπρωτίας», η Επαρχία Μαργαριτίου (εκτός έξι κοινοτήτων) ενσωµατώθηκε στον νεοσυσταθέν Νοµό και ο Νοµός Πρέβεζας αποτελούνταν, πλέον, από τις Επαρχίες Λευκάδας, Νικοπόλεως και Φιλιππιάδος. Το 1940 ο Νοµός Πρέβεζας διαιρούνταν σε δύο Επαρχίες: Νικοπόλεως και Λευκάδας. Το 1946 οι κοινότητες Αγιάς, Αµµουδιάς, Ανθούσης, Θεµέλου, Καστρίου, Κορώνης, Μεσοποτάµου, Πάργας, Σταυροχωρίου, Τουρκοπαλούκου, που το 1936 είχαν υπαχθεί στον Νοµό Θεσπρωτίας, επανήλθαν διοικητικά στον Νοµό Πρέβεζας. Την ίδια χρονιά µε τον Α.Ν. 953 η Επαρχία Λευκάδας αποσπάστηκε από τον Νοµό Πρέβεζας αποτελώντας ξεχωριστό Νοµό. Μετά τις νέες αυτές εξελίξεις στο διοικητικό χάρτη της χώρας, ο Νοµός Πρέβεζας διέθετε µόνο µία Επαρχία, αυτήν της Νικοπόλεως που από το 1948 µε το Β.∆. «περί διοικητικών µεταβολών µεταξύ οµόρων Νοµών και Επαρχιών» µετονοµάστηκε σε Επαρχία Νικοπόλεως και Πάργας.

Αρµοδιότητες Νοµάρχη
Για την περίοδο που αφορά το αρχείο της Νοµαρχίας Πρεβέζης που απόκειται στην Κ.Υ. των ΓΑΚ (1945-1950) οι αρµοδιότητες του Νοµάρχη και το οργανόγραµµα των υπηρεσιών της Νοµαρχίας καθορίζονται, αρχικά, από τους Αναγκαστικούς Νόµους 1179/13.4.1938 «Περί των Νοµαρχών» και 1488/22.11.1938 «Περί οργανώσεως των διοικητικών υπηρεσιών του Υπουργείου των Εσωτερικών» και το εκτελεστικό Βασιλικό ∆ιάταγµα του τελευταίου (Β.∆. 20.3.1939 «Περί εκτελέσεως του υπ’ αριθ. 1488/1938 Α. Νόµου περί οργανώσεως των διοικητικών υπηρεσιών του Υπουργείου των Εσωτερικών»3. Σύµφωνα µε την παραπάνω νοµοθεσία, οι Νοµάρχες προΐστανται των πολιτικών υπηρεσιών της περιοχής τους – πλην των δικαστικών – καθώς και των αστυνοµικών και λιµενικών υπηρεσιών και ασκούν αρµοδιότητες των υπουργείων, είτε αποκλειστικά είτε µετά από µεταβίβασή τους από την κεντρική εξουσία. Ειδικότερα, ο Νοµάρχης εποπτεύει τη δηµόσια τάξη και ασφάλεια της περιοχής δικαιοδοσίας του και εγκρίνει τις αστυνοµικές διατάξεις, ασκεί εποπτεία επί των υπηρεσιών των λιµενικών αρχών όσον αφορά τη δηµόσια τάξη και υγεία, ασκεί εποπτεία σε όλες τις ενώσεις και τα σωµατεία του Νοµού, ασκεί πειθαρχική εξουσία επί πάντων των υπηρετούντων στην περιφέρεια του Νοµού πολιτικών υπαλλήλων, αίρει τις µεταξύ διοικητικών και δικαστικών αρχών εγειρόµενες συγκρούσεις καθηκόντων κ.ά. Το Β΄ κεφάλαιο του Αναγκαστικού Νόµου 1179 καθορίζει λεπτοµερώς τις αρµοδιότητες που ασκεί ο Νοµάρχης ανά υπουργείο (Εσωτερικών, Εθνικής Παιδείας και Θρησκευµάτων, Οικονοµικών, Εθνικής Οικονοµίας, Συγκοινωνίας, Γεωργίας, Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως, Σιδηροδρόµων και Αυτοκινήτων και των Υφυπουργείων Αγορανοµίας και Εργασίας) εξειδικεύοντας µάλιστα ανά ∆ιευθύνσεις υπουργείων. Στις αρµοδιότητες αυτές ανά υπουργείο θα γίνει εκτεταµένη αναφορά στις σχετικές υποσειρές του αρχείου. Ο Νοµάρχης, όσον αφορά την υπαλληλική του κατάσταση, υπάγεται στο υπουργείο Εσωτερικών, ενώ για τους Νοµούς που υπάγονται σε Γενικές ∆ιοικήσες – όπως ο Νοµός Πρέβεζας – άµεσος προϊστάµενος των Νοµαρχών είναι ο Γενικός ∆ιοικητής.

Το 1949 µε το Βασιλικό ∆ιάταγµα «Περί κωδικοποιήσεως εις ενιαίον κείµενον νόµου των ισχυουσών διατάξεων νόµων περί Νοµαρχών, Επάρχων, Νοµαρχιών και Γραφείων Επάρχων»4 συστηµατοποιήθηκαν τα ζητήµατα υπηρεσιακής κατάστασης των Νοµαρχών. Όσον αφορά τις αρµοδιότητες των Νοµαρχών, αυτές εξακολουθούσαν να καθορίζονται από τον Αναγκαστικό Νόµο 1179 του 1938, ενώ στο Βασιλικό ∆ιάταγµα του 1949 συµπεριλήφθηκαν και κάποιες επιµέρους τροποποιήσεις αρµοδιοτήτων των Νοµαρχών ή προσθήκες νέων, που σχετίζονταν, κυρίως, µε τη σύσταση και την κατάργηση υπουργείων και τη συνακόλουθη αναδιάταξη των αρµοδιοτήτων τους. Έτσι, ο Νοµάρχης ασκεί αρµοδιότητες των υπουργείων Εσωτερικών, Θρησκευµάτων και Εθνικής Παιδείας, Οικονοµικών, Εθνικής Οικονοµίας, Εργασίας, ∆ηµοσίων Έργων, Τ.Τ.Τ., Γεωργίας, Κοινωνικής Πρόνοιας, Υγιεινής και του υπουργείου Μεταφορών. Με νέα Βασιλικά ∆ιατάγµατα µεταβιβάζονταν στο Νοµάρχη και επιπλέον αρµοδιότητες των υπουργείων, όπως, για παράδειγµα, µε το Βασιλικό ∆ιάταγµα της 26ης Ιανουαρίου 1950 καθορίζονταν οι αρµοδιότητες του Νοµάρχη επί θεµάτων του υπουργείου Θρησκευµάτων και Εθνικής Παιδείας5. Το 1950 µε τον Α. Ν. 1489 «περί επεκτάσεως της αρµοδιότητος των Νοµαρχών» που κυρώθηκε από τον Ν. 1673/1951 οι Νοµάρχες ασκούν, πλέον, στα όρια της δικαιοδοσίας τους τις αρµοδιότητες που µέχρι τότε ασκούσε ο Γενικός ∆ιοικητής.

Οργάνωση της εσωτερικής υπηρεσίας των Νοµαρχιών και κατανοµή των αρµοδιοτήτων
Το οργανόγραµµα της εσωτερικής υπηρεσίας των Νοµαρχιών και η κατανοµή των αρµοδιοτήτων για την περίοδο 1945-1950 καθορίστηκε από το Βασιλικό ∆ιάταγµα της 20ής Μαρτίου 1939 «περί εκτελέσεως του υπ’ αριθ. 1488/1938 Αναγκαστικού Νόµου περί οργανώσεως των ∆ιοικητικών Υπηρεσιών του υπουργείου Εσωτερικών».

Σύµφωνα µε το Βασιλικό ∆ιάταγµα του 1939, η εσωτερική υπηρεσία της Νοµαρχίας αποτελούνταν από: α) το Γραφείο Νοµάρχου, β) το Τµήµα ∆ιοικήσεως, γ) το Τµήµα Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, δ) το Τµήµα Αποκεντρώσεως ε) το Τµήµα ∆ιεκπεραιώσεως Αρχείου και Καταχωρίσεως. Επικεφαλής των τεσσάρων Τµηµάτων της Νοµαρχίας, αρµόδιος εν γένει για τη λειτουργία της εσωτερικής υπηρεσίας της Νοµαρχίας και αναπληρωτής του Νοµάρχη σε περίπτωση απουσίας ή κωλύµατος του τελευταίου ήταν ο Γενικός Γραµµατέας. Με το Νοµοθετικό ∆ιάταγµα 147/1941 «περί καταργήσεως των θέσεων των Γενικών Γραµµατέων των Νοµαρχιών» τα καθήκοντα και οι αρµοδιότητες του Γενικού Γραµµατέα ασκούνται πλέον από τον ∆ιευθυντή της Νοµαρχίας. Σύµφωνα µε το Βασιλικό ∆ιάταγµα του 1939, παρά τη Νοµαρχία λειτουργούσαν, επίσης, το Γραφείο Αγροτικής Ασφάλειας, η Μηχανική Υπηρεσία ∆ήµων και Κοινοτήτων καθώς και άλλες ειδικές υπηρεσίες και γραφεία.

Γραφείο Νοµάρχου
Στην αρµοδιότητα του Γραφείου Νοµάρχου υπάγονταν ο συντονισµός και η εναρµόνιση των ενεργειών των Αρχών του Νοµού µε τις γενικές γραµµές της κυβερνητικής πολιτικής, η εποπτεία της δηµόσιας τάξης και της δηµόσιας υγείας, η σύνταξη εκθέσεων για τη διοίκηση του Νοµού, για τους υπαλλήλους της Νοµαρχίας και για όλους τους δηµόσιους λειτουργούς του Νοµού, η ενέργεια επί των εµπιστευτικών εγγράφων, η τήρηση του εµπιστευτικού πρωτοκόλλου και αρχείου καθώς και τα ζητήµατα που αφορούσαν τη φυσική αγωγή και την οργάνωση της νεολαίας.

Τµήµα ∆ιοικήσεως
Το Τµήµα ∆ιοικήσεως αποτελούνταν από τρία Γραφεία (Γραφείο I, II και III).
Γραφείο I
Στην αρµοδιότητα του Γραφείου I εντάσσονταν τα ζητήµατα που αφορούσαν την εν γένει διοίκηση του Νοµού και τη διαρρύθµιση των διοικητικών του ορίων, την υπηρεσιακή κατάσταση των δηµοσίων υπαλλήλων του Νοµού, την άσκηση εποπτείας και ελέγχου σε σωµατεία, ενώσεις και Νοµικά Πρόσωπα ∆ηµοσίου ∆ικαίου, τη διαχείριση εράνων, την οργάνωση εκθέσεων και διαλέξεων, την τήρηση της εθιµοτυπίας, την τέλεση δηµοσίων εορτών, τα ζητήµατα των σχέσεων του Νοµάρχη µε τους αντιπροσώπους των ξένων κρατών καθώς και τα ζητήµατα που σχετίζονταν µε τη λειτουργία του παρά τη Νοµαρχία Γνωµοδοτικού Συµβουλίου.
Γραφείο II
Στην αρµοδιότητα του Γραφείου II υπάγονταν τα ζητήµατα που αφορούσαν την αστική, δηµοτική και στρατολογική κατάσταση των πολιτών, την αποδηµία στο εξωτερικό και τη µετανάστευση, την αστυνοµική επιτήρηση συνεπεία δικαστικής απόφασης καθώς και τον διορισµό και αντικατάσταση των ληξιάρχων.
Γραφείο III
Στην αρµοδιότητα του Γραφείου III υπάγονταν τα ζητήµατα που αφορούσαν την προπαρασκευή της πολιτικής επιστράτευσης, την οργάνωση της παθητικής αεράµυνας, τις στρατιωτικές εισφορές και επιτάξεις και κάθε άλλο ζήτηµα αρµοδιότητας των υπουργείων Στρατιωτικών, Ναυτικών και Αεροπορίας.

Τµήµα Τοπικής Αυτοδιοικήσεως
Το Τµήµα Τοπικής Αυτοδιοικήσεως αποτελούνταν από δύο Γραφεία (Γραφείο I και II).
Γραφείο I
Στην αρµοδιότητα του Γραφείου I υπάγονταν ζητήµατα που αφορούσαν τη σύσταση, διοίκηση και λειτουργία ∆ήµων, Κοινοτήτων και δηµοτικών-κοινοτικών ιδρυµάτων, την υπηρεσιακή κατάσταση των υπαλλήλων τους, τους οργανισµούς των εσωτερικών υπηρεσιών τους, τις καταλογιζόµενες ευθύνες και τις επιβαλλόµενες ποινές σε εκπροσώπους της αυτοδιοίκησης, τη λειτουργία δηµοτικών και κοινοτικών αγορών, τη µίσθωση και εκποίηση δηµοτικής ή κοινοτικής περιουσίας, την εκτέλεση έργων, τον έλεγχο των αποφάσεων των δηµοτικών και κοινοτικών συµβουλίων κ.ά.
Γραφείο II
Στην αρµοδιότητα του Γραφείου II υπάγονταν τα ζητήµατα που αφορούσαν την οικονοµική διοίκηση, τον φορολογικό και λογιστικό έλεγχο ∆ήµων, Κοινοτήτων και δηµοτικών ή κοινοτικών φιλανθρωπικών ιδρυµάτων ή άλλων νοµικών προσώπων.

Τµήµα Αποκεντρώσεως
Το Τµήµα Αποκεντρώσεως αποτελούνταν από δύο Γραφεία (Γραφείο I και II) και στην αρµοδιότητα του υπάγονταν οι υποθέσεις που δεν χειρίζονταν από τα παραπάνω Τµήµατα και ανάγονταν στην αρµοδιότητα όλων των υπουργείων – πλην των Εσωτερικών – αρµοδιότητα που βάσει νόµου µεταβιβάστηκε στη δικαιοδοσία του Νοµάρχη.
Γραφείο I
Το Γραφείο Ι χειριζόταν τις υποθέσεις που ανάγονταν στην αρµοδιότητα των υπουργείων Οικονοµικών, Εθνικής Οικονοµίας, Συγκοινωνίας και Γεωργίας.
Γραφείο ΙΙ
Το Γραφείο ΙΙ χειριζόταν τις υποθέσεις που ανάγονταν στην αρµοδιότητα των υπουργείων Εξωτερικών, ∆ικαιοσύνης, Θρησκευµάτων και Εθνικής Παιδείας, Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως, Σιδηροδρόµων και Αυτοκινήτων και των Υφυπουργείων Τύπου και Τουρισµού, Εργασίας, Αγορανοµίας και Εµπορικής Ναυτιλίας.

Τµήµα ∆ιεκπεραιώσεως, Αρχείου και Καταχωρίσεως
Το Τµήµα ∆ιεκπεραιώσεως, Αρχείου και Καταχωρίσεως αποτελούνταν από δύο Γραφεία (I και II).
Γραφείο Ι
Στην αρµοδιότητα του Γραφείου Ι υπάγονταν η παραλαβή, χαρακτηρισµός, πρωτοκόλληση και ευρετηρίαση των εισερχοµένων εγγράφων, η συσχέτισή τους µε προγενέστερα έγγραφα που τηρούνται στο αρχείο, η κατανοµή και παράδοση στα οικεία Τµήµατα και Γραφεία των εισερχοµένων εγγράφων και των εξερχοµένων που χαρακτηρίζονται «επιστρεπτέα», η τοποθέτηση των παραπεµποµένων στο αρχείο εγγράφων στις οικείες θυρίδες και φακέλους, η ανεύρεση εγγράφων από το αρχείο κ.ά.
Γραφείο ΙΙ
Στην αρµοδιότητα του Γραφείου ΙΙ υπάγονταν η αντιγραφή και παραβολή των ενεργουµένων εγγράφων, η διεκπεραίωση και ταχυδρόµησή τους κ.ά.

Με το ίδιο Βασιλικό ∆ιάταγµα καθορίζονταν ο αριθµός των υπαλλήλων και η κατανοµή του στα Τµήµατα της Νοµαρχίας, τα καθήκοντα του προσωπικού της Νοµαρχίας, αλλά και τα βιβλία που τηρούσε το Γραφείο Νοµάρχου και τα Τµήµατα της εσωτερικής υπηρεσίας της Νοµαρχίας.

Το οργανόγραµµα της εσωτερικής υπηρεσίας των Νοµαρχιών και η κατανοµή των αρµοδιοτήτων τους καθορίστηκε εκ νέου µε το Βασιλικό ∆ιάταγµα 864 της 28ης ∆εκεµβρίου 1960, το οποίο όµως αφορά περίοδο για την οποία δεν υπάρχει υλικό στο αρχείο της Νοµαρχίας Πρεβέζης. Σηµειώνεται µόνο ότι η διαίρεση των Τµηµάτων σε επιµέρους Γραφεία που προβλεπόταν από το Βασιλικό ∆ιάταγµα του 1939 δεν υφίσταται πλέον.

Ν. 1724/1940: "Περί οργανώσεως και λειτουργίας των αναμορφωτικών ιδρυμάτων"
ΠΔ 602/1976 (ΦΕΚ Α΄ 220): "Περί οργανισμού του Υπουργείου Δικαιοσύνης" (μετονομάζονται τα αναμορφωτήρια ανηλίκων σε ιδρύματα αγωγής (άρθρο 26)
ΠΔ 180/1997 (ΦΕΚ Α΄ 152) : "Κατάργηση των ιδρυμάτων αγωγής θηλέων Παπάγου και αρρένων Κορυδαλλού του Υπουργείου Δικαιοσύνης"

Μετά την κατάργηση των ιδρυμάτων αγωγής ανηλίκων, οι ανήλικες κρατούμενοι μεταφέρθηκαν στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού υπό δική τους διεύθυνση.

Σύμφωνα με το ΠΔ 602/1976 τα Καταστήματα Ανηλίκων διακρίνονται σε Σωφρονιστικά Καταστήματα Ανηλίκων και Ιδρύματα Αγωγής Ανηλίκων.

Σύμφωνα με το ΠΔ 278/1988 με τη λειτουργία των Ιδρυμάτων Αγωγής σχετίζονται η Διεύθυνση Πρόληψης Εγκληματικότητας και Σωφρονιστικής Αγωγής Ανηλίκων, Τμήμα Συνθηκών Λειτουργίας Ιδρυμάτων Αγωγής Ανηλίκων και Σωφρονιστικών Καταστημάτων και η Διεύθυνση Επιθεώρησης Καταστημάτων Κράτησης, Θεραπευτικών Καταστημάτων, Σωφρονιστικών Καταστημάτων και Ιδρυμάτων Αγωγής Ανηλίκων.

Στο ΠΔ 602/1976 αναφέρεται η ύπαρξη Ιδρύματος Αγωγής Θηλέων στην Πεύκη και όχι στου Παπάγου.

Δομή
Σύμφωνα με το άρθρο 19 του ΠΔ 278/1988 η Διεύθυνση του Ιδρύματος Αγωγής Θηλέων Παπάγου αποτελείται από τις παρακάτω μονάδες Τμήμα Διοίκησης - Οικονομικού υπεύθυνο για τα διοικητικά και οικονομικά θέματα Τμήμα Αγωγής Ανηλίκων.

Τα Ταμεία Είσπραξης Εσόδων ΙΚΑ συστάθηκαν με το ΝΔ 1383/1942 με την ονομασία Δημόσια Ταμεία Εσόδων ΙΚΑ. Σύμφωνα με τον ΑΝ. 1846/1951 «Περί κοινωνικών ασφαλίσεων» (άρθρο 27) τα Ταμεία ήταν υπεύθυνα για τις εισπράξεις των καθυστερούμενων εισφορών, πρόσθετων τελών ή επαυξήσεως εισφορών.

Σύμφωνα με το ΠΔ 266 της 18/22 Μαίου 1989 (ΦΕΚ Α΄ 127) «Οργανισμός του Ιδρύματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων (Ι.Κ.Α.)» (άρθρο 4 περ. 3) τα Ταμεία Είσπραξης Εσόδων αποτελούν περιφερειακές υπηρεσίες ασφάλισης του Ιδρύματος, επιπέδου Διεύθυνσης και ως έργο έχουν την είσπραξη των εσόδων που βεβαιώνονται από τα Υποκαταστήματα των περιοχών αρμοδιότητάς τους, όπως καθορίζονται από τη διαδικασία που προβλέπεται από το άρθρο 18 του Ν. 1469/1984 (ΦΕΚ 111 Α΄) «Ασφάλιση ομογενών, τροποποίηση και συμπλήρωση διατάξεων της νομοθεσίας του ΙΚΑ και ρύθμιση διαφόρων ασφαλιστικών θεμάτων» ( βλ. και ΑΝ 1846 της 14/21 Ιουν. 1951 «Περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων»).
Ο νόμος του 1984 προέβλεπε την ύπαρξη έξι (6) Ταμείων: Τέσσερα στην Αθήνα, ένα στον Πειραιά και ένα στην περιοχή Θεσσαλονίκης.

Σύμφωνα με το νόμο του 1989 οι περιφερειακές υπηρεσίες ασφάλισης του ΙΚΑ είναι τα Περιφερειακά Υποκαταστήματα, τα Τοπικά Υποκαταστήματα, τα Παραρτήματα και τα Ταμεία Είσπραξης Εσόδων.

Τα Ταμεία Είσπραξης Εσόδων ΙΚΑ διαρθρώνονται ως ακολούθως:
• Τμήμα Εσόδων
• Τμήμα Διοικητικής Εκτέλεσης
• Τμήμα Οικονομικού και Γραμματείας

Το Τμήμα Εσόδων ανάμεσα στις άλλες αρμοδιότητες ασκεί την έκδοση αποφάσεων για τμηματική εξόφληση οφειλών.

Το Τμήμα Διοικητικής Εκτέλεσης έχει τις παρακάτω αρμοδιότητες:
1) Μέριμνα για τη διενέργεια κατασχέσεων και πλειστηριασμών, την εγγραφή υποθήκης και την εκτέλεση ενταλμάτων προσωπικής κράτησης
2) Αναγγελία σε πτωχεύσεις και πλειστηριασμούς
3) Έλεγχος εξόδων και αμοιβών των δικαστικών κλητήρων και συμβολαιογράφων που συνεργάζονται με το Ταμείο
4) Τήρηση βιβλίων και φακέλων για τις ανωτέρω πράξεις παρακολούθηση των σχετικών διαδικασιών και αντιμετώπιση των θεμάτων που προκύπτουν με τη Νομική Διεύθυνση του Ιδρύματος

Η Κεντρική Επιτροπή Διαπραγματεύσεων (ΚΕΔ) συστάθηκε με το άρθρο 3 του Ν. 445/1976 (ΦΕΚ Α΄ 260) "Περί εκπροσωπήσεως της Ελλάδος εις τας Ευρωπαϊκάς Κοινότητας και οργανώσεως των Διοικητικών Υπηρεσιών εν όψει της εφαρμογής του Κοινοτικού Καθεστώτος". Σύμφωνα με το νόμο, αρμόδιο για τον συντονισμό των δημοσίων υπηρεσιών για την προετοιμασία των Υπηρεσιών Σχέσεων και την διαπραγμάτευση με τις Ευρωπαϊκές Κοινότητες ήταν το Υπουργείο Συντονισμού. Η Κεντρική Επιτροπή Διαπραγματεύσεων ήταν επιτροπή υπηρεσιακού επιπέδου για την διαπραγμάτευση των τεχνικών / νομικών θεμάτων της ένταξης.

Σύμφωνα με το ΠΔ 816/1977 άρθρο 22, η Διεύθυνση Ε΄ Νομικών Θεμάτων της Γενικής Διευθύνσεως Σχέσεων Ελλάδος και Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων ήταν αρμόδια για την συγκέντρωση στοιχείων επί νομικών θεμάτων από τις Διευθύνσεις του Υπουργείου Συντονισμού και την υποβολή προς την ΚΕΔ προτάσεων, εισηγήσεων και την επεξεργασία τους. Σύμφωνα με το άρθρο 23 του ίδιου ΠΔ συστάθηκε Γραφείο Γραμματείας ΚΕΔ και Λοιπών Επιτροπών (εννοεί των Υπηρεσιών Σχέσεων με τις Ευρωπαϊκές Κοινότητες που συστάθηκαν στα Υπουργεία και άλλες επιτροπές). Αρμοδιότητά του ήταν η παρακολούθηση και ο συντονισμός λειτουργίας καθώς και η συγκέντρωση των γνωμοδοτήσεων και η προώθησή τους προς τα Υπουργεία για την υλοποίησή τους. Τέλος τηρούσε το αρχείο των εργασιών των επιτροπών.

Η λειτουργία της Έδρας Ναυτιλιακού Ακολούθου Οδησσού ανεστάλη τον Νοέμβριο του 2013.

Σύμφωνα με τη νομοθεσία ΠΔ 242 της 21/30 Σεπτεμβρίου 1999 (ΦΕΚ Α΄201) «Οργανισμός Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας» και το μεταγενέστερο Π.Δ. 320 της 24/28 Σεπτεμβρίου 2001 (ΦΕΚ Α΄217) οι Λιμενικές Αρχές Εξωτερικού (όπως ονομάζονται γενικά τα Προξενικά Λιμεναρχεία) εφαρμόζουν την ισχύουσα νομοθεσία σε θέματα ασφάλειας των Ελληνικών πλοίων και των πληρωμάτων τους στην περιοχή ευθύνης τους, επιλύουν ναυτεργατικές διαφορές, παρεμβαίνουν, όταν απαιτείται, στις οικείες Τοπικές Αρχές για προώθηση θεμάτων σχετικών με τα Ελληνικά πλοία και τα πληρώματά τους. Επίσης, οι ναυτιλιακοί ακόλουθοι ενέχουν θέση ανακριτή στις υποθέσεις που αφορούν ναυτιλιακά θέματα. Ασκούν κάθε άλλη αρμοδιότητα που προβλέπεται από την κείμενη νομοθεσία.

Οι προξενικοί λιμενάρχες / ναυτιλιακοί ακόλουθοι ασκούν αρμοδιότητες εμπορικής ναυτιλίας αναφορικά με τα πλοία με ελληνική σημαία στις περιοχές όπου βρίσκονται.

Οι αρμοδιότητες και τα καθήκοντα διακρίνονται σε τρεις τομείς

1) Τομέας ελέγχου πλοίων και πληρωμάτων

α) Στατιστικά κατάπλου και απόπλου

β) Έλεγχος πλοίων για: ναυτιλιακά έγγραφα, κανονικότητα σύνθεσης πληρωμάτων, κατοχή αποδεικτικών ναυτικής ικανότητας

γ) Τήρηση κανόνων ασφάλειας ναυσιπλοΐας

δ) Επιθεωρήσεις ελληνικών πλοίων από τοπικές αρχές

ε) Κατάρτιση δικογραφιών για ασθένειες - τραυματισμό ναυτικών

στ) Αντικατάσταση, επικύρωση ναυτολογίων

ζ) Επιθεωρήσεις για την προστασία του θαλασσίου περιβάλλοντος

η) Διεκπεραίωση διοικητικών πράξεων (θεωρήσεις - επικυρώσεις) για διευκόλυνση ναυτικών ελλήνων και αλλοδαπών

θ) Ανανεώσεις πιστοποιητικών ναυτικών

ι) Ελέγχους πλοίων εκτός έδρας

ια) Συμμετοχή στις συμφωνίες μεταβίβασης κυριότητας σε νεότευκτα πλοία σε έλληνες πλοιοκτήτες και ολοκλήρωση διαδικασίας νηολόγησης και ύψωσης ελληνικής σημαίας

ιβ) Ύπαρξη ΠΕΑΕΠ και άλλων εγγράφων και ασφαλή διάθεσή τους

ιγ) Επίδοση ΠΕΑΕΠ σε νεότευκτα πλοία

2) Τομέας διεθνών συναντήσεων, συμμετοχών, ναυτικών πληροφοριών

α) Αναφορές για θέματα εθνικού ενδιαφέροντος

β) Αναφορές για θέματα ναυτιλιακών πληροφοριών

3) Τομέας διοικητικών και οικονομικών θεμάτων

α) Διοικητικά - προσωπικό

β) Προξενικές εισπράξεις (προξενικά ένσημα, ένσημα ΕΚΟΕΜΝ (Μετοχικό Ταμείο Ναυτικού, Ειδικός Κλάδος Οικονομικής Ενίσχυσης Μερισματούχων Ναυτικού)

Το γενικό πλαίσιο που διέπει τη ναυτιλία είναι κυρίως τα θεσπίσματα: Ν. 4473 της 29/31 Μαΐου 1965 «Περί ελέγχου ναυσιπλοΐας, Επιθεωρήσεως Εμπορικών Πλοίων και άλλων τινων διατάξεων» (ΦΕΚ 102 Α΄) και το Νομοθετικό Διάταγμα 187 29/3 Οκτωβρίου 1973 «Περί Κώδικος Δημοσίου Ναυτικού Δικαίου» (ΦΕΚ Α’ 261).

Η Τοπική Μονάδα Υγείας Καμινίων Πειραιά του ΙΚΑ αποτελεί Περιφερειακή Υπηρεσία Υγείας Τύπου Α' του Ιδρύματος. Ανήκει στην 9η Διοικητική Περιφέρεια ΙΚΑ - Νομός Αττικής, στη Νομαρχία Πειραιά κατά τον τρόπο διάρθρωσης των περιφερειακών υπηρεσιών του Ιδρύματος. Στην ΤΜΥ Καμινίων υπάγονται τα Τοπικά Ιατρεία: α) Τοπικό Ιατρείο Καμινίων β) Τοπικό Ιατρείο Αγίου Ιωάννη Ρέντη γ) Τοπικό Ιατρείο Παλαιάς Κοκκινιάς καθώς και ο Σταθμός Προστασίας Μάνας – Παιδιού και Εφήβου. Η διάρθρωση της ΤΜΥ Καμινίων, όπως και όλων των ΤΜΥ Τύπου Α΄ είναι η ακόλουθη (σύμφωνα με το ΠΔ 266/1989) α) Τμήμα Ιατρικής Περίθαλψης και Προληπτικής Ιατρικής β) Τμήμα Νοσηλευτικού γ) Τμήμα Φαρμακευτικού δ) Τμήμα Διοικητικού. Ο Τύπος Α΄ σημαίνει ότι το Διοικητικό και το Φαρμακευτικό είναι σε επίπεδο Τμήματος ενώ στον Τύπο Β΄ είναι σε επίπεδο αυτοτελούς γραφείου.

Ο Μήτρος Δεληγεώργης, φρούραρχος Μεσολογγίου στις πολιορκίες της πόλης από τους Τούρκους, κατόρθωσε μετά την ηρωϊκή έξοδο των Μεσολογγιτών (10 Απριλίου 1826) να καταφύγει με τους διασωθέντες στρατιώτες του στο Ναύπλιο, όπου το 1826 διορίστηκε φρούραρχος στο Μπούρτζι και το 1828 ανέλαβε με εντολή του Ι.Καποδίστρια τη αρχηγία της Ενόπλου Εκτελεστικής Δυνάμεως της Πελοποννήσου. Στη διάρκεια της βασιλείας του Όθωνα προσέφερε τις υπηρεσίες του στην καταδίωξη της ληστείας και στην επιβολή της τάξης, διοριζόμενος και προβιβαζόμενος στη Χωροφυλακή και στον Στρατό:

1833 Ταγματάρχης Χωροφυλακής

1838-39 Αρχηγός των Μεταβατικών Σωμάτων Δυτικής Ελλάδας

1840 Αρχηγός των Μεταβατικών Σωμάτων όλης της Πελοποννήσου

1840 (τέλος) Αρχηγός στρατευμάτων Φθιώτιδας προς καταδίωξη της αποστασίας των Βελέντζα

1844 Αρχηγός των στρατευμάτων Αχαϊοήλιδος, Αρχηγός Χωροφυλακής, Αρχηγός Στρατευμάτων της Δυτικής Ελλάδας και της Αχαϊοήλιδος

1845 Αρχηγός των στρατευμάτων κατά της αποστασίας της Λακωνίας

1847 Αρχηγός των στρατευμάτων κατά της αποστασίας του Θ.Γρίβα

1848 (Φεβρ.) Παύεται από τη θέση του Αρχηγού της Χωροφυλακής και διορίζεται νομοεπιθεωρητής Αργολίδος

1849-1850 Αρχηγός των στρατευμάτων Πελοποννήσου

1853 Παύεται από νομοεπιθεωρητής και μετατίθεται στην Φάλαγγα

1854 (Μάιος) Αρχηγός Στρατευμάτων Δυτικής Ελλάδας

1855 Επανήλθε στη Φάλαγγα.

Ο Μήτρος Δεληγεώργης ακολούθησε όπως οι περισσότεροι αγωνιστές και καπεταναίοι της Επανάστασης, την πορεία και την τύχη όσων εντάχθηκαν στον οθωνικό τακτικό στρατό και ανέπτυξαν προσωπικούς και πολιτικούς δεσμούς με τους κομματικούς παράγοντες. Στρατηγός το 1825, πέθανε συνταγματάρχης της Φάλαγγας, του τιμητικού αυτού σώματος των αγωνιστών που δημιουργήθηκε το 1835, έχοντας προικοδοτηθεί με εθνικές γαίες στην περιοχή της πατρίδας του.

Ο Μήτρος είχε παντρευτεί την Χρυσάϊδω Μπενεδέτου από την Ιθάκη με την οποία απέκτησαν πέντε παιδιά: την Πηνελόπη, σύζυγο Αθ.Ν.Δροσίνη, την Μαρία, σύζυγο Φιλάρετου, τον Επαμεινώνδα (πολιτικό και πρωθυπουργό), σύζυγο της Ξανθής Λ. Γιουρδή, τον Θεμιστοκλή, και τον Λεωνίδα, σύζυγο της Θεανώς Χρηστάκη Ζωγράφου.

Μνημείο με την προτομή του έχει στηθεί στον Κήπο των Ηρώων στο Μεσολόγγι, τα δε όπλα του (καρυοφίλια, πιστόλι, γιαταγάνια, πάλα) και αντικείμενα που του ανήκαν ( παλάσκες, φέρμελη, γιλέκα, σελάχι, φουστανέλλα) δωρήθηκαν το 1924 από τον γιο του Λεωνίδα στην Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος.

Ο Λεωνίδας, μικρότερος γιος του Δημητρίου και της Χρυσάϊδως Δεληγεώργη, γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1839. Μαθητής της Σχολής των Παλαμάδων, σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Στα φοιτητικά του χρόνια ακολουθώντας την πολιτική του αδελφού του Επαμεινώνδα, έλαβε μέρος στις αντι-οθωνικές εξεγέρσεις της νεολαίας και υπήρξε συντάκτης της εφημερίδας Το Μέλλον της Πατρίδας. Την εποχή που ο αδελφός του δημιούργησε πολιτικό κόμμα, ο Λεωνίδας ανέλαβε τη διεύθυνση του δημοσιογραφικού οργάνου του Εφημερίς των Συζητήσεων, όπου πραγματεύθηκε πολιτικά και οικονομικά θέματα υποστηρίζοντας αντισλαυϊκή πολιτική. Μετά τον θάνατο του αδελφού του, πολιτεύθηκε στο Μεσολόγγι ως αντίπαλος του Χ.Τρικούπη, παραμένοντας ανεξάρτητος στη Βουλή, ενώ το 1890 συμμετείχε στην κυβέρνηση Θ.Δεληγιάννη ως υπουργός Εξωτερικών. Το 1902 αποσύρθηκε οριστικά από την πολιτική για λόγους υγείας και ασχολήθηκε με την πλούσια βιβλιοθήκη του και τη συγγραφή οικονομικών μελετών.
Παντρεύτηκε τη Θεανώ, κόρη του Ηπειρώτη τραπεζίτη και μεγαλοκτηματία Χρηστάκη Ζωγράφου, που γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1858 και πέθανε στο Μεράν της Ελβετίας το 1922. Η Θεανώ είχε άλλα τέσσερα αδέλφια: τον Σόλωνα, τη Μαρία (1847-1901), σύζυγο Κωνσταντίνου Καραπάνου, τη Σοφία, σύζυγο Αλέξανδρου Ρώμα και τον Γεώργιο (1863-1920), βουλευτή, υπουργό Εξωτερικών και αρχηγό της κίνησης Αυτονομίας της Ηπείρου το 1914.
Ο Λεωνίδας και η Θεανώ απέκτησαν τέσσερα παιδιά: τον Επαμεινώνδα, τη Σοφία, τη Δώρα, σύζυγο Κωνσταντίνου Βάσου και τον Αλέξανδρο. Πέθανε στην Αθήνα το 1928.

Το τελευταίο παιδί του Λεωνίδα και της Θεανώς Δεληγεώργη γεννήθηκε το 1890. Ο Αλέξανδρος (Αλέκος), έδωσε εξετάσεις και μπήκε στο υπουργείο Εξωτερικών το 1910, ενώ στους Βαλκανικούς πολέμους υπηρέτησε ως δεκανέας. Το 1921 ήταν διπλωματικός υπάλληλος στην πρεσβεία της Ρώμης και το 1922 μετατέθηκε ως επιτετραμμένος στη Χάγη, όπου παρέλαβε την ελληνική πρεσβεία από τον Σπ. Λεβίδη. Εργάστηκε επίσης ως τμηματάρχης στη Βιβλιοθήκη της Βουλής, απ’όπου συνταξιοδοτήθηκε το 1938. Πέθανε άγαμος στην Αθήνα στις 16 Ιουνίου 1940. Ο Αλέκος είχε, ως νέος, αδυναμία στις γυναίκες, στο ποτό και στα χαρτιά, ενώ η ζωή που έκανε ο ίδιος και οι παρέες του, στεναχωρούσε ιδιαίτερα του γονείς του. Επηρεασμένος από τις λαμπρές λογοτεχνικές ικανότητες και το έργο του αδελφού του Νώντα, αποπειράθηκε και ο ίδιος να ασχοληθεί με το γράψιμο.

Ιστορικός των Πατρών

Σκηνογράφος - ενδυματολόγος

Σύζυγος του Κρίτωνα Δηλαβέρη

Έλληνας λόγιος που γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στα τέλη του 18ου αιώνα. Ελληνομαθής και κάτοχος ξένων γλωσσών εργάστηκε ως διδάσκαλος. Όταν γύρω στο 1814 έφθασε στην Κέρκυρα, διετέλεσε διερμηνέας του Άγγλου Αρμοστή Θ.Μαίτλαντ, έφορος των σχολείων της Ιονίου Πολιτείας (1818), διευθυντής του επίσημου τυπογραφείου των Ιονίων Νήσων, εκδότης εφημερίδας, καθώς και γραμματέας της Γερουσίας. Ασχολήθηκε επίσης με διάφορες εμπορικές δραστηριότητες και υπήρξε συνέταιρος και διευθυντής της Societa dei Molini a Vapore (The Corfu Steam Mill Company). Μετά το θάνατό του το 1852 η περιουσία του (400.000 δρχ.) περιήλθε με κληροδότημα στο Κοινό της Κέρκυρας για αγαθοεργούς σκοπούς. Δημοσίευσε το 1817 το «Ειδοποίησις και πρότασις προς τους Ίωνας δια να ανορθώσωσι την γλώσσαν της παλαιάς Ελλάδος» και μετάφρασε την τραγωδία του Αλφιέρη «Ο Αγαμέμνων» κ.ά. Ήταν μέλος της Society for the diffusion of usuful knowledge. Είχε παντρευτεί την Ευφροσύνη (;).
(Πηγές: ΜΕΕ και Π.Χιώτης, Ιστορικά απομνημονεύματα τόμος 7 και πληροφορίες από τα τεκμήρια του αρχείου)

Η Εθνική Οργάνωσις Νεολαίας ιδρύθηκε από τη δικτατορία του Ιωάννη Μεταξά τον Νοέμβριο 1936 και διαλύθηκε τον Απρίλιο του 1941, μετά τη γερμανική εισβολή. Σκοπός της οργάνωσης ήταν η ανάπτυξη του εθνικού φρονήματος, η πίστη στη θρησκεία, η «δημιουργία πνεύματος συνεργασίας και κοινωνικής αλληλεγγύης...», η δημιουργία νέων πατριωτών και υποστηρικτών του καθεστώτος. Το 1939 στην οργάνωση εντάχθηκαν υποχρεωτικά και οι πρόσκοποι με τον νόμο 1798/1939. Στην περίοδο 1939-1940 στην οργάνωση συμμετείχαν πολλοί νέοι ηλικίας 8 έως 25 ετών (βάσει των στατιστικών της δικτατορίας είχε 300.000 μέλη στις αρχές Ιανουαρίου 1938, 750.000 το 1939, 1.000.607 το 1940). Η εγγραφή των νέων δεν ήταν υποχρεωτική, αλλά γινόταν με επιτυχία συστηματική προσπάθεια με διάφορα μέσα να ενταχθεί στην οργάνωση το μεγαλύτερο τμήμα τους. Όπως αναφερόταν στον εσωτερικό κανονισμό: «Η εγγραφή ολοκλήρου της ελληνικής νεολαίας εις την Ε.Ο.Ν. αποτελεί καθήκον όλων». Οι Νεολαίοι είχαν τους βαθμούς Σκαπανείς και Φαλαγγίτες. Οι νεότεροι (8-14 ετών) χωρίζονταν σε Σκαπανείς και Σκαπάνισσες και οι μεγαλύτεροι (14-25 ετών) σε Φαλαγγίτες και Φαλαγγίτισσες. Η οργάνωση είχε στρατιωτικό χαρακτήρα και τα μέλη της φορούσαν χαρακτηριστικές στολές μπλε σκούρου χρώματος, χαιρετούσαν στρατιωτικά με την παλάμη ανοικτή και το χέρι προτεταμένο όπως και στο φασιστικό χαιρετισμό.
Κάποιες από τις δραστηριότητες της ΕΟΝ ήταν η στρατιωτική εκπαίδευση, οι αθλητικές διοργανώσεις (γυμναστικές επιδείξεις), επιβλητικές παρελάσεις και γιορτές, αναδασώσεις, εκδρομές, κοινωνικό έργο. Το περιοδικό της οργάνωσης ήταν «Η Νεολαία». Κυκλοφορούσε σε εβδομαδιαία βάση. Άρχισε την κυκλοφορία του τον Ιανουάριο του 1938 και το 1939 είχε φτάσει στα 70.000 αντίτυπα.
Μέσα από την ΕΟΝ, γινόταν συστηματική προσπάθεια διαπαιδαγώγησης και προπαγάνδας υπέρ του καθεστώτος. Στην προπαγάνδα συντελούσαν σε μεγάλο βαθμό οι εφημερίδες, τα περιοδικά και τα κινηματογραφικά επίκαιρα.

[Πηγές σύνταξης βιογραφικού:.υλικό του αρχείου, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τόμ. 15]

H «Τέχνη» Μακεδονική Καλλιτεχνική Εταιρεία ιδρύθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1951 με σκοπό την καλλιέργεια και διάδοση των γραμμάτων και των τεχνών στην Θεσσαλονίκη και στην υπόλοιπη βόρεια Ελλάδα. Η ίδρυσή της οφείλεται στην πρωτοβουλία των Μωρίς Σαλτιέλ, Γιάννη Τριανταφυλλίδη και Μιχάλη Τσιτσικλή, ενώ ιδιαίτερα γόνιμη υπήρξε η στενή συνεργασία με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης καθώς οι πρόεδροι (με πρώτο τον Λίνο Πολίτη) και πολλά μέλη του διοικητικού της συμβουλίου ήταν πανεπιστημιακοί. Η «Τέχνη» υπήρξε το πρώτο σωματείο που ασχολήθηκε ενεργά, συστηματικά και με μεγάλη συνέπεια με τα πολιτιστικά και τα καλλιτεχνικά δρώμενα της πόλης. Η συμβολή της στη δημιουργία και υποστήριξη καθιερωμένων πλέον θεσμών όπως η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και η Σχολή Καλών Τεχνών υπήρξε ιδιαίτερα σημαντική.