Ο Φώτος Γιοφύλλης (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Σπύρου Μουσούρη) γεννήθηκε στην Κέρκυρα, στο χωριό Άγιοι Δούλοι. Ο πατέρας του ήταν δικαστικός. Στην Κέρκυρα τέλειωσε το Γυμνάσιο και σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική στην Καλλιτεχνική Σχολή. Το 1907 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου παρέμεινε ως το τέλος της ζωής του. Παρακολούθησε μαθήματα στη Νομική και τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και παράλληλα συνεργάστηκε με την εφημερίδα Ακρόπολις, ενώ υπήρξε επίσης διευθυντής και εκδότης σε περιοδικά όπως τα Πολιτισμός, Πρωτοπορία, Ελεύθερα Επτάνησα, Εφημερίς των Ιθακησίων και Οικονομική Ζωή. Το 1922 επιμελήθηκε την έκδοση Ανθολογία των νέων ποιητών μας 1900-1920. Τιμήθηκε με του Α΄ Βραβείο της Ελληνικής Γλωσσικής Εταιρείας και ήταν μέλος της Ένωσης Συντακτών, της Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών, του Συλλόγου Αρχαίου Δράματος Ευριπίδης, του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός και της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Την πρώτη του εμφάνιση στο χώρο της λογοτεχνίας πραγματοποίησε το 1905 με τη δημοσίευση ενός ποιήματος στην Εφημερίδα των Ειδήσεων (Κέρκυρας). Ακολούθησαν δημοσιεύσεις στο Νουμά, και το 1913 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Αρχοντικά. Ακολούθησαν ποιητικές συλλογές, πεζογραφήματα και έργα για το θέατρο. Παράλληλα ασχολήθηκε με τη ζωγραφική. Πραγματοποίησε ατομικές εκθέσεις και πήρε μέρος σε ομαδικές, ενώ έγραψε και μελέτες για την ελληνική τέχνη. Πέθανε στην Αθήνα.
Πηγή: ιστοσελίδα Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (τελευταία πρόσβαση: 13/5/2021)

Το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών (Ε.Π.Κε.Δ.) ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του Κωνσταντίνου Καραμανλή, με στόχο τη δημιουργία στους Δελφούς ενός ευρωπαϊκού και παγκόσμιου πνευματικού κέντρου. Οι πρώτες σκέψεις και συζητήσεις ξεκινούν τη δεκαετία του ’50. Το 1957 υποβάλλεται από ομάδα Ελλήνων βουλευτών πρόταση στο Συμβούλιο της Ευρώπης για ίδρυση Πνευματικού Κέντρου στους Δελφούς, η οποία γίνεται αποδεκτή. Το 1966, σε γήπεδο που παραχωρείται για τον σκοπό αυτό από τον Ε.Ο.Τ., αρχίζουν οι εργασίες για την κατασκευή συνεδριακού συγκροτήματος και ξενώνα σε σχέδια του αρχιτέκτονα και καθηγητή του Πολυτεχνείου Κώστα Κιτσίκη και του συνεργάτη του αρχιτέκτονα Αντώνη Λαμπάκι και ολοκληρώνονται το 1970. Το κόστος καλύπτεται από κρατικούς πόρους και με εφάπαξ οικονομική συμβολή του Συμβουλίου της Ευρώπης. Το 1977, με το Νόμο 645 ιδρύεται το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών ως Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, υπό την εποπτεία του Υπουργείου Πολιτισμού και υπό την αιγίδα του Συμβουλίου της Ευρώπης. Σύμφωνα με τον ιδρυτικό νόμο, σκοπός του Ε.Π.Κε.Δ. είναι η «εξυπηρέτησις διεθνούς πολιτιστικού συμφέροντος» και «η ανάπτυξις των κοινών πολιτιστικών στοιχείων, τα οποία ενώνουν τους λαούς της Ευρώπης» με «σύνταξιν μελετών Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, την διοργάνωσιν συναντήσεων και πάσης φύσεως δραστηριοτήτων πολιτιστικού περιεχομένου…». Πηγή: ιστοσελίδα Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού κέντρου Δελφών (https://www.eccd.gr/el/to-kentro/istoria/) (τελευταία πρόσβαση 13/5/2021).

Γεννήθηκε στο Γύθειο (Νιοχώρι) στις 24 Σεπτεμβρίου 1903 και σπούδασε νομικά και φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Συνέχισε τις σπουδές του στη Γαλλία (Σορβόνη, Παρίσι) λαμβάνοντας δίπλωμα Ανωτάτων Σπουδών Ιστορίας και Γεωγραφίας. Εργάστηκε ως ανταποκριτής στον αθηναϊκό και ελληνοαμερικανικό Τύπο. Συνελήφθη και φυλακίστηκε από τους Ναζί για υποκίνηση αντιστασιακής δράσης κατά την περίοδο της Κατοχής. Από το 1943 ως το 1944 διετέλεσε γενικός διευθυντής του υπουργείου Παιδείας στην εξόριστη ελληνική κυβέρνηση στο Κάιρο, με καθήκοντα υπουργού.[4] Ίδρυσε πολλά ελληνικά σχολεία στην Αίγυπτο και στην Παλαιστίνη. Ήταν καθηγητής της Μεσαιωνικής και Νεωτέρας Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.[4] Από το 1953 ως το 1954 ήταν πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Δημοσιογράφος στην εφημερίδα Εστία

Δημοσιογράφος από τη Σμύρνη, γιος του επίσης Σμυρνιού δημοσιογράφου Κωνσταντίνου Κουντουριώτη.

Η "Αιγυπτιακή Κοπτορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος Εκκλησιαστικό Νομικό Πρόσωπο" είχε αναγνωριστεί από το έτος 1996 με τη νομική μορφή σωματείου (με την αρχική επωνυμία "Χριστιανικόν Κοπτορθόδοξον Πνευματικόν Κέντρον (Αιγυπτιακή Εκκλησία Αγίου Μάρκου εν Ελλάδι)" και την ξενόγλωσση "Coptic- Orthodox Centre (St. Mark Coptic Orthodox Church)" και τη σημερινή επωνυμία "Χριστιανικόν Κοπτορθόδοξον Πνευματικόν Κέντρον (Αιγυπτιακή Κοπτορθόδοξη Εκκλησία Παρθένου Μαρίας και Αγίου Μάρκου εν Ελλάδι)" και την ξενόγλωσση "Christian Coptic - Orthodox Spiritual Center (Virgin Mary & St. Mark Egyptian Coptic Orthodox Church in Greece)". Δυνάμει του Ν.4301/2014 άρθρο 13, παρ. 5, περ.γ' η "Αιγυπτιακή Κοπτορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος Εκκλησιαστικό Νομικό Πρόσωπο" έχει αναγνωριστεί ως Εκκλησιαστικό Νομικό Πρόσωπο συνιστάμενο από δύο Θρησκευτικά Νομικά Πρόσωπα, τα οποία υπάγονται στο Εκκλησιαστικό Νομικό Πρόσωπο. Ανώτατη διοικητική αρχή του εκκλησιαστικού νομικού προσώπου και των υπαγόμενων σε αυτό θρησκευτικών νομικών προσώπων είναι ο Μητροπολίτης Ελλάδος και Κύπρου.

Ο Δημήτρης Ν. Κιτσίκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935, γιος του πρύτανη του Πολυτεχνείου και πολιτικού της αριστεράς, Νίκου Κιτσίκη (1887-1978) και της ελασίτισας και ελληνίδας φεμινίστριας Μπεάτας Κιτσίκη, το γένος Πετυχάκη. Εγκατέλειψε την Ελλάδα κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, το 1947, καταφεύγοντας στη Γαλλία, όπου σπούδασε σε γαλλικό γυμνάσιο, λύκειο και στη Σορβόννη. Εκεί υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή, το 1962, με τίτλο "Προπαγάνδα και πιέσεις στη διεθνή πολιτική" (στα γαλλικά, εκδόσεις PUF). Από το 1960 έως το 1970 εργάστηκε ως εντεταλμένος ερευνών σε ανώτατα επιστημονικά κέντρα (Institut des Hautes Etudes Internationales, Γενεύη, CERI/FNSP και CNRS, Παρίσι), και αναδείχθηκε από τους γνωστότερους τουρκολόγους. Ασπαζόμενος τον μαοϊσμό, μετά από επανειλημμένα ταξίδια στη Λαϊκή Δημοκρατία τςη Κίνας, ήδη από το 1958, έλαβε ενεργό μέρος στην εξέγερση του Μάη του 1968 στη Γαλλία και, εξαιτίας της, εξεδιώχθη από το γαλλικό πανεπιστήμιο. Κατέφυγε στον Καναδά, όπου το 1970 εξελέγη τακτικός καθηγητής διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο της Οττάβα και το 1974 εισήγαγε τις κινεζικές σπουδές. Το 1999 εξελέγη τακτικό μέλος της Καναδικής Ακαδημίας. Στην Ελλάδα υπήρξε εντεταλμένος ερευνών στο ΕΚΚΕ. Στην Τουρκία υπήρξε εντεταλμένος καθηγητής στα πανεπιστήμια Μπογάζιτσι (Κωνσταντινούπολη) και Μπιλκέντ (Άγκυρα). Διετέλεσε σύμβουλος του προέδρου Τουργκούτ Οζάλ και υπήρξε στενός συνεργάτης του Κωνσταντίνου Καραμανλή του πρεσβύτερου, κατά τη διάρκεια της αυτοεξορίας του στο Παρίσι. Είναι κάτοχος τριών υπηκοοτήτων (ελληνικής, γαλλικής, καναδικής), κάτι που ικανοποιεί τον πανελληνισμό του: θεωρεί ότι ο Έλληνας είναι και πρέπει να είναι πλανητικός. Εκτός από τα βιβλία, διαδίδει τις ιδέες του και μέσω του περιοδικού γεωπολιτικής "Ενιάμεση Περιοχή" (1996- ).