Η κλωστοϋφαντουργία Παπαγεωργίου ιδρύθηκε στο Βόλο το 1905 από τον Στυλιανό Παπαγεωργίου ως ιδιωτική επιχείρηση . Το 1923 η επιχείρηση στηρίχτηκε στη συνεργασία των γιών του Στυλιανού Γ. Παπαγεωργίου και του γαμπρού του Δ. Εκουκουμπέκης. Στη μεταπολεμική περίοδο η επιχείρηση λειτουργεί πολύ αποτελεσματικά και πέτυχε ιδιαίτερα κέρδη παρά τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η περιοχή (ανεργία, πρόσφυγες). Ξεκίνησε με 15 αργαλειούς και με προσωπικό 20 μόλις ατόμων. Στις επόμενες δεκαετίες αναπτύχθηκε σε κτήρια, μηχανήματα, παραγωγή και προσωπικό. Οι νέες εγκαταστάσεις αποπερατώθηκαν το 1932, το 1938 η ετήσια παραγωγή είχε φθάσει τα 1.350.000 μέτρα μάλλινο ύφασμα, ενώ μεταπολεμικά και μετά την ανασυγκρότηση αποκτήθηκε σύγχρονος εξοπλισμός και δημιουργήθηκε έως και οικισμός για το προσωπικό, το οποίο έφθασε για ένα διάστημα τα 2.200 άτομα. Το 1960 η βιομηχανία θεωρείται η μεγαλύτερη κλωστοϋαντουργική επιχείρηση στην επαρχία και η δεύτερη μεγαλύτερη στην Ελλάδα ώς αναφορά τον βιομηχανικό εξοπλισμό της. Η φθίνουσα πορεία για το εργοστάσιο άρχισε μετά το 1960 και οδήγησε στο οριστικό κλείσιμο.

Η κλωστοϋφαντουργία «ΤΖΙΜΑΣ» ξεκίνησε ως οικοτεχνία το 1883, όταν ο Δημήτριος (Τζίμας) Ντόβας αγόρασε για το σκοπό αυτό ένα μεγάλο οίκημα στα Παλιά Βόλου (Δοϊράνης 10). Το 1902 τα παιδιά του Μιχάλης και Κων/νος Ντόβας ίδρυσαν βιοτεχνία με την επωνυμία «Τζίμας» και με αρχικό εξοπλισμό μια «λανάρα» που δούλευε με κινητήρα φωταερίου, 5 αργαλειούς για χειροποίητα υφαντά και ένα μεγάλο χειροκίνητο «ξαντίρι» για να ξένει τα μαλλιά. Το 1920 επέκτειναν τη δραστηριότητά τους στην κατασκευή και πολλών άλλων μάλλινων ειδών, αγόρασαν το πρώτο κατάστημα στα Παλιά (Λαρίσης 8) και ανέπτυξαν τις πωλήσεις τους και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Το 1953, και αφού σταδιακά η επιχείρηση εξελίχθηκε σε βιομηχανία ύστερα και από την είσοδο σε αυτήν των παιδιών των ιδρυτών, συστάθηκε η νέα εταιρεία με την επωνυμία «”ΤΖΙΜΑΣ” Βασίλειος και Χαρίλαος Ντόβας και Σία Ο.Ε.». Ανεγέρθηκαν σύγχρονες εγκαταστάσεις στην οδό Αθηνών, όπου απασχολήθηκαν 134 εργατοϋπάλληλοι και περίπου 20 εξωτερικά οικογενειακά συνεργεία, για να καλυφθούν οι ανάγκες της βιομηχανίας. Η παραγωγή αυξήθηκε και πραγματοποιούνταν εξαγωγές σε Ευρώπη, Αμερική και Ιαπωνία. Η ακμάζουσα πορεία της εταιρείας διακόπηκε το 1973, χρονιά διάλυσης της εταιρείας. Στη θέση της δημιουργήθηκαν δύο νέες εταιρείες, εκ των οποίων η μία, με την επωνυμία «“DOVEXPORT” Αφοί Κων. Ντόβα Ε.Ε.» συνέχισε τη δραστηριότητά της έως τα τέλη του 2000, οπότε και διαλύθηκε.

Η κλωστοϋφαντουργία «ΤΖΙΜΑΣ» ξεκίνησε ως οικοτεχνία το 1883, όταν ο Δημήτριος (Τζίμας) Ντόβας αγόρασε για το σκοπό αυτό ένα μεγάλο οίκημα στα Παλιά Βόλου (Δοϊράνης 10). Το 1902 τα παιδιά του Μιχάλης και Κων/νος Ντόβας ίδρυσαν βιοτεχνία με την επωνυμία «Τζίμας» και με αρχικό εξοπλισμό μια «λανάρα» που δούλευε με κινητήρα φωταερίου, 5 αργαλειούς για χειροποίητα υφαντά και ένα μεγάλο χειροκίνητο «ξαντίρι» για να ξένει τα μαλλιά. Το 1920 επέκτειναν τη δραστηριότητά τους στην κατασκευή και πολλών άλλων μάλλινων ειδών, αγόρασαν το πρώτο κατάστημα στα Παλιά (Λαρίσης 8) και ανέπτυξαν τις πωλήσεις τους και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Το 1953, και αφού σταδιακά η επιχείρηση εξελίχθηκε σε βιομηχανία ύστερα και από την είσοδο σε αυτήν των παιδιών των ιδρυτών, συστάθηκε η νέα εταιρεία με την επωνυμία «”ΤΖΙΜΑΣ” Βασίλειος και Χαρίλαος Ντόβας και Σία Ο.Ε.».

Ο σκηνογράφος-ενδυματολόγος Κλεόβουλος Κλώνης γεννήθηκε στο νησί Κούταλη της Προποντίδας. Το 1914 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στον Πειραιά, όπου τελείωσε το Γυμνάσιο. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ελεύθερο σχέδιο και διακοσμητική στο Πολυτεχνείο. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες και περιοδικά. Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε το 1926, στην παράσταση της οπερέτας του Θεόφραστου Σακελλαρίδη, Μις Τσάρλεστον, από τον θίασο Παπαϊωάννου. Το λιμπρέτο της οπερέτας είχε γράψει ο Διονύσιος Δεβάρης, ο οποίος πρότεινε στον Κλώνη τη συγκεκριμένη δουλειά. Για την παράσταση ο Κλώνης έκανε τα σκηνικά (από κοινού με τον Θ. Αρμενόπουλο) και τα κοστούμια. Στη συνέχεια συνεργάστηκε, μεταξύ άλλων, με τους θιάσους Αλέξη Αρντάτωφ, Κυβέλης Αδριανού, Μαρίκας Κοτοπούλη, Μήτσου Μυράτ, Αιμίλιου Βεάκη κ.ά., ενώ από το 1931 και για τα πενήντα επόμενα χρόνια ως τη συνταξιοδότησή του, εργάστηκε σχεδόν αποκλειστικά στο Εθνικό Θέατρο, όπου αναδείχτηκε σε έναν από τους πλέον σημαντικούς και παραγωγικούς καλλιτέχνες της νεοελληνικής σκηνής. Ασχολήθηκε, επίσης, με τη διακόσμηση και την αρχιτεκτονική, θεατρική και μη. Τιμήθηκε με το Μετάλλιο της πόλης των Αθηνών (1939), το Παράσημο αξίας του Γεωργίου Α΄ (1950) και το Αργυρό μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών (1982).

[Πηγές σύνταξης βιογραφικού: 1. Φεσσά-Εμμανουήλ, Ελένη (επιμ.), «Κλεόβουλος Κλώνης», Έλληνες σκηνογράφοι-ενδυματολόγοι και αρχαίο δράμα. Αθήνα, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών / Υπουργείο Πολιτισμού, 1999, σ. 148-153. 2. Υλικό του αρχείου].

Το Κοµµουνιστικό Κόµµα Ελλάδας (Εσωτερικού) δηµιουργήθηκε µετά τη διάσπαση του ΚΚΕ, το 1968, στη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας, από ηγετικά στελέχη και µέλη του ΚΚΕ. Το 1987 µετεξελίχθηκε στο κόµµα της Ελληνικής Αριστεράς (Ε.ΑΡ.).

Ο Κώστας Κοβάνης γεννήθηκε στη Θήβα το 1930, σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και εργάστηκε ως λογιστής. Εξέδωσε πολλές ποιητικές συλλογές και μία συλλογή διηγημάτων. Από το 1979 είναι τακτικός συνεργάτης του περιοδικού Πολιτικά Θέματα.

Οικογένεια από την Κέρκυρα.

Ο Φαίδων Κοζύρης (γνωστός στις ΗΠΑ ως Phaedon John Kozyris) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1932. Γιος του Ιωάννη Κοζύρη, δικηγόρου από το Τζερμιάδο Λασιθίου, και της Μαρίκας, το γένος Μεταξωτού από την Αδριανούπολη. Απόφοιτος του Α΄ Γυμνασίου Θεσσαλονίκης, σπούδασε νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης από όπου αποφοίτησε το 1954, χρονιά που έφυγε στις ΗΠΑ για μεταπτυχιακές σπουδές με υποτροφία Φουλμπράιτ. Εκεί σπούδασε στα πανεπιστήμια του Σικάγο, της Πενσυλβάνιας και του Κορνέλ και απέκτησε την άδεια δικηγορίας στην πολιτεία της Νέας Υόρκης (αργότερα απέκτησε άδεια δικηγορίας και στην πολιτεία του Οχάιο).

Το διάστημα 1960-1969 εργάστηκε για τη φίρμα Cahill, Gordon, Reindel & Ohl στη Νέα Υόρκη και το Παρίσι. Το 1969 έγινε καθηγητής του Συγκριτικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο (Ohio State University). Δίδαξε εκεί μέχρι το 1995 όταν και γύρισε στη γενέτειρά του και το ΑΠΘ, όπου δίδαξε μέχρι το 1999. Εκλέχθηκε ομότιμος καθηγητής και στα δύο πανεπιστήμια. Διετέλεσε ακόμη επισκέπτης καθηγητής σε διάφορα πανεπιστήμια, κυρίως των ΗΠΑ. Δίδαξε για πολλά χρόνια σε θερινά σχολεία που οργάνωναν αμερικανικές νομικές σχολές σε διάφορα μέρη στην Ελλάδα. Υπήρξε ένας από τους ιδρυτές και θερμός υποστηρικτής για πολλά χρόνια του προγράμματος Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Οχάιο.

Ο Κοζύρης ασχολήθηκε με πολλές πτυχές της νομικής επιστήμης. Άφησε εκτεταμένο έργο στους τομείς του Συγκριτικού Δικαίου, του Ιδιωτικού Διεθνούς Δικαίου, του Εταιρικού Δικαίου, της Θεωρίας του Δικαίου, του Ευρωπαϊκού Δικαίου καθώς και του Δικαίου της Θάλασσας. Συγγραφέας και επιμελητής βιβλίων και πολυάριθμων άρθρων σε διεθνή νομικά περιοδικά και μέλος επιστημονικών κέντρων. Πιο γνωστό από τα βιβλία του το Konstantinos D. Kerameus, Phaedon J. Kozyris (eds.), The Greek legal system, Kluwer, 1988, που έκανε πολλές εκδόσεις με τον ελαφρώς αλλαγμένο τίτλο Introduction to Greek Law.

Ο Κοζύρης υπήρξε για χρόνια δραστήριο μέλος οργανώσεων της ελληνικής διασποράς στις ΗΠΑ και υπήρξε το 1963 πρόεδρος της επιτροπής για την ίδρυση Ελληνικού Θεάτρου Αμερικής. Εκφράσθηκε ανοικτά εναντίον της ταύτισης μέρους της ελληνικής διασποράς με το καθεστώς της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών και έδρασε από τις ΗΠΑ για τη στηλίτευση του καθεστώτος και την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα.

Ο Κοζύρης ήταν παντρεμένος με την Λίτσα (Ευαγγελία) Κοζύρη, το γένος Σπυροπούλου. Από τον πρώτο του γάμο με τη Στέλλα Ντούλη απέκτησε δύο κόρες, τη Μαρία και την Κύνθια.

Το 2008 διαγνώστηκε με λευχαιμία. Πέθανε το 2010 στη Θεσσαλονίκη.

[Πηγές σύνταξης βιογραφικού: «Σκέψεις και θύμησες για τον Φαίδωνα Κοζύρη (1932-2010)», υλικό του αρχείου]

Πεθερός του Ιωάννη Αμπαζή, πατέρας της 1ης συζύγου του, Μαρίτσας Κοιλάδη-Αμπαζή

Σύνθεση της Επιτροπής:

Πρόεδρος: Νικόλαος Καγκαλής

Μέλη: Θεόδωρος Κουρτόγλου, Κυριάκος Καραμπέτσος

Γραμματέας: Εμμανουλή Μηταφίδης

Σκοπός της επιτροπής ήταν η εκτίμηση της "κατά στοιχεία περιουσίας και δια καθορισμού μεριδίων συμπληρωματικής διατυπώσεως" προσφύγων από την πόλη Μουραδιέ της επαρχίας Εφέσου.

Με το υπ. αριθμ. 103479/4.11.1953, ΦΕκ. 210Γ΄/22.10.1953 ιδρύθηκε το ιδιωτικό (κοινοτικό) Γυμνάσιο Αρκαλοχωρίου. Έπειτα μετονομάστηκε σε Δημόσιο Γυμνάσιο Αρκαλοχωρίου.

Iδρύθηκε το 1967 ως Παράρτημα του Γυμνασίου Aρχανών. Aπό το σχολικό έτος 1972-1973, λειτούργησε ως Mεικτό Eξατάξιο Γυμνάσιο. Aπό τις 14/05/1973 φέρει την προσωνυμία «Mαλιώτειον Γυμνάσιον», από το όνομα του ομογενή από H.Π.A. Kωσταντίνου Mαλλιώτη (ή Mαλλιωτάκη), κατοίκου Bοστώνης, εργοστασιάρχη μεταλλεύματος, Προέδρου της Παγκρητίου Eνώσεως Aμερικής, που δώρησε 50.000$ για την ανέγερση του σχολείου.

Η κοινότητα Αγίου Ανδρέου (Αιτωλοακαρνανίας) συστάθηκε με το ΦΕΚ 261Α - 31/08/1912. Με το ΦΕΚ 63Α - 22/03/1943 η κοινότητα αποσπάσθηκε στο νομό Ευρυτανίας. Ο οικισμός Άγιος Ανδρέας προσαρτήθηκε στο δήμο Καρπενησίου με το ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 και η κοινότητα καταργήθηκε.

Η Κοινότητα Έλοβας (Αιτωλοακαρνανίας) συστάθηκε με το ΦΕΚ 112Α - 25/05/1919. Το 1928 μετονομάστηκε σε κοινότητα Αγίου Χαραλάμπους. Με το ΦΕΚ 63Α - 22/03/1943 η κοινότητα αποσπάσθηκε στο νομό Ευρυτανίας. Με το ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 ο οικισμός Άγιος Χαράλαμπος προσαρτήθηκε στο δήμο Κτημενίων και η κοινότητα καταργήθηκε.

Η Κοινότητα Ανδρανόβας (Αιτωλοακαρνανίας) συστάθηκε με το ΦΕΚ 261Α - 31/08/1912. Με το ΦΕΚ 81Α της 14/05/1928 η κοινότητα μετονομάστηκε σε κοινότητα Φεγγόβρυσης και με το ΦΕΚ 193Α - 20/09/1928 σε κοινότητα Ασπροπύργου. Με το ΦΕΚ 63Α - 22/03/1943 η κοινότητα αποσπάσθηκε στο νομό Ευρυτανίας. Με το ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 οι οικισμοί της κοινότητας προσαρτήθηκαν στο δήμο Προυσού και η κοινότητα καταργήθηκε.