Το Τμήμα Υγειονομικού και Περιβαλλοντικού Ελέγχου είναι αρμόδιο για:

1. Την εφαρμογή του υγειονομικού κανονισμού και των λοιπών υγειονομικών διατάξεων και ειδικότερα τον έλεγχο καταλληλότητας τροφίμων και ποτών, έλεγχο σε μαγειρεία, εστιατόρια και λοιπούς βοηθητικούς χώρους υγιεινής των εργοστασίων, νοσοκομείων, ιδιωτικών κλινικών, οίκων ευγηρίας και όμοιων επιχειρήσεων, έλεγχος εγκαταστάσεων επιχειρήσεων παροχής υπηρεσιών (ξενοδοχείων, αιθουσών δημοσίων θεαμάτων, λουτρών, αθλητικών εγκαταστάσεων, κατασκηνώσεων κ.λπ.).
2. Την έκδοση τοπικών υγειονομικών διατάξεων και τη λήψη μέτρων σε θέματα δημόσιας υγιεινής (όπως υγειονομικός έλεγχος χώρων, εγκαταστάσεων, καταστημάτων, σχολικών κτιρίων, σχολικών κυλικείων, καθορισμός αριθμού επιτρεπόμενων οικόσιτων ζώων).
3. Τον έλεγχο των ανθυγιεινών εγκαταστάσεων και ενέργειες για την θεραπεία των καταγγελιών των πολιτών.
4. Τις γνωματεύσεις για την αδειοδότηση ή την αφαίρεση αδείας καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος.
5. Τη θεώρηση βιβλιαρίων υγειονομικών επιθεωρήσεων, καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος, γυμναστηρίων και αθλητικών εγκαταστάσεων.
6. Την έκδοση γνωματεύσεων καταλληλότητας κινητών καντινών και στάσιμων πωλητών.
7. Την έκδοση γνωματεύσεων για την καταλληλότητα οχημάτων μεταφοράς τροφίμων, ποτών κ.λπ.
8. Τη χορήγηση άδειας πώλησης τροφίμων σε περίπτερα αναπήρων.
9. Την εφαρμογή νομοθεσίας περί απαγορεύσεως του καπνίσματος.
10. Τον έλεγχο των πλοίων από υγειονομικής πλευράς και χορήγηση ανάλογων πιστοποιητικών.
11. Στα πλαίσια των ελέγχων που διενεργούνται για την ΠΣΕΑ διενεργείται ετήσιος έλεγχος με συμμετοχή Επόπτη Υγεία σε όλα τα ανεξάρτητα Ιδρύματα της περιφέρειάς μας.
12. Την καταγραφή, αποστολή, διεκπεραίωση, αρχειοθέτηση στοιχείων συγκεντρωτικών καταστάσεων (στατιστικά).
13. Τον έλεγχο και τις δειγματοληψίες τροφίμων.
14. Την επιβολή κυρώσεων όπου προβλέπεται από την κείμενη νομοθεσία.
15. Την εφαρμογή όλων των Υγειονομικών διατάξεων που εκδίδονται από την αντίστοιχη αρμόδια Διεύθυνση του Υπουργείου Υγείας.
16. Τον έλεγχο των μέσων συλλογής και αποκομιδής των απορριμμάτων, καθώς και των χώρων φύλαξης αυτών.
17. Τον καθορισμό εγκατάστασης νομάδων.
18. Την εφαρμογή προγραμμάτων καταπολέμησης κουνουπιών για την προστασία της Δημόσιας Υγείας.
19. Τον έλεγχο πτηνοκτηνοτροφικών εγκαταστάσεων.
20. Την εκπόνηση και εφαρμογή προγραμμάτων για την περιβαλλοντική προστασία και την πρόληψη επιβλαβών περιβαλλοντικών επιπτώσεων.
21. Την έκδοση γνωματεύσεων για τη χορήγηση αδειών χρήσης μουσικής σε καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος.
22. Τη μέτρηση ηχοαπομόνωσης Κέντρων Διασκέδασης.
23. Τη χορήγηση αδειών κυκλοφορίας βυτιοφόρων εκκενώσεως βόθρων αυτοκινήτων δημοσίας χρήσεως (Β3/30129/2476/2005 ΦΕΚ 725/Β΄/30.5.2005).
24. Τον έλεγχο ύδρευσης και αποχέτευσης ξενοδοχειακών μονάδων.
25. Την έκδοση τοπικών υγειονομικών διατάξεων και τη λήψη μέτρων σε θέματα υγιεινής περιβάλλοντος και ειδικότερα άδεια διάθεσης λυμάτων και βιομηχανικών αποβλήτων, τις εγκρίσεις μελετών επεξεργασίας και διάθεσης αποβλήτων, τα μέτρα απολύμανσης ή φθορίωσης ύδατος, τον έλεγχο των όρων για την εγκατάσταση κοιμητηρίων, τον έλεγχο των όρων για την λειτουργία κολυμβητικών δεξαμενών, τον έλεγχο κολυμβητικών δεξαμενών και έκδοση καταλληλότητας αυτών για χορήγηση άδειας, την άδεια εκμετάλλευσης φυσικού μεταλλικού νερού, τον έλεγχο και τις δειγματοληψίες θαλασσίων και ποσίμων νερών.
26. Τον έλεγχο νεκροταφείων καθώς επίσης και τις απολυμάνσεις οστών και τη χορήγηση βεβαίωσης για μεταφορά αυτών.
27. Την εφαρμογή όλων των Υγειονομικών διατάξεων που εκδίδονται από την αντίστοιχη αρμόδια Διεύθυνση του Υπουργείου Υγείας.
28. Την έκδοση πιστοποιητικού μεταφοράς σωρών.29. Τη χορήγηση πιστοποιητικών βεβαιώσεων σε επιχειρήσεις τροφίμων και ποτών για την εξαγωγή των παραγόμενων από αυτές τροφίμων και ποτών.

Με το Προεδρικό Διάταγμα 138 της 22ας Φεβρουαρίου 1974 συστάθηκε Υπηρεσία Εθνικού Τυπογραφείου στη Γενική Διεύθυνση Γραφείου Πρωθυπουργού. Την ίδια χρονιά με το Προεδρικό Διάταγμα 205 της 20ης Μαρτίου 1974 η Υπηρεσία Εθνικού Τυπογραφείου μεταφέρθηκε στο Υπουργείο Οικονομικών-Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. Λίγους μήνες αργότερα με το Νομοθετικό Διάταγμα 216 της 7ης Δεκεμβρίου 1974 συστάθηκε το Υπουργείο Προεδρίας Κυβερνήσεως στο οποίο εντάχθηκε η Υπηρεσία Εθνικού Τυπογραφείου. Το 1975 με το Προεδρικό Διάταγμα 890 «περί οργάνωσης και λειτουργίας του Εθνικού Τυπογραφείου» καθορίστηκε η δομή και οι αρμοδιότητες των διευθύνσεων του Εθνικού Τυπογραφείου. Σύμφωνα με το άρθρο 2 του παραπάνω Προεδρικού Διατάγματος το Εθνικό Τυπογραφείο συγκροτούν: η Διεύθυνση Εκδόσεων, η Υπηρεσία Παραγωγής, η Διεύθυνση Μηχανολογικών και Ηλεκτρολογικών Εγκαταστάσεων και η Διεύθυνση Διοικητικών και Οικονομικών Υποθέσεων.

Σύμφωνα με το Νομοθετικό Διάταγμα 292/1947 ιδρύεται Σώμα Εμπορικών Συμβούλων και Εμπορικών Ακολούθων, οι οποίοι τοποθετούνται στις Ελληνικές Πρεσβείες, υπαγόμενοι στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας. Με την έκδοση του ΝΔ 3070/1954 οι Εμπορικοί Σύμβουλοι και Ακόλουθοι εντάσσονται και ανήκουν διοικητικά στο Υπουργείο Εμπορίου ενώ με το ΝΔ 367 του 1969 αποφασίζεται η σύσταση και η λειτουργία των Γραφείων Εμπορικών Συμβούλων και Ακολούθων.

Τα Γραφεία Εμπορικών Συμβούλων και Ακολούθων συνιστώνται με βασιλικό διάταγμα, το οποίο εκδίδεται με πρόταση των Υπουργών Εμπορίου και Εξωτερικών. Με το ίδιο Βασιλικό Διάταγμα καθορίζεται η έδρα και η προξενική αρχή στην οποία υπάγεται κάθε Γραφείο καθώς και η περιφέρεια αρμοδιότητάς του, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει περισσότερες από μια χώρες. Με όμοιο Βασιλικό Διάταγμα επιτρέπεται η κατάργηση των συγκεκριμένων Γραφείων.

Τα Γραφεία Εμπορικών Συμβούλων και Ακολούθων έχουν τις εξής αρμοδιότητες: Μελέτες και έρευνες για τη γενική οικονομική κατάσταση του εξωτερικού εμπορίου, των επενδύσεων, των διεθνών συναλλαγών της αρμοδιότητάς τους. Μελέτες και έρευνες της αγοράς των χωρών της αρμοδιότητάς τους, ώστε να αξιοποιούνται κατά τον καλύτερο τρόπο οι δυνατότητες ελληνικών επενδύσεων, εξαγωγικών πρωτοβουλιών, οικονομικών συνεργασιών.

Προώθηση επιχειρηματικών πρωτοβουλιών και συνεργασιών σε τομείς, όπως συμπαραγωγή, υπεργολαβίες, αντισταθμιστικό εμπόριο, μεταφορά τεχνολογίας, δημόσια έργα, τουρισμός, μεταφορές κ.ά. Ενημέρωση των υπουργείων, φορέων, παραγωγικών τάξεων για την εξελικτική πορεία της οικονομίας των χωρών όπου είναι διαπιστευμένοι, ανά τακτά διαστήματα. Μέριμνα για την ανάπτυξη εμπορικών συναλλαγών, με στόχο την αύξηση των εξαγωγών της Ελλάδας στη χώρα της αρμοδιότητάς τους. Επιμέλεια για τη διοργάνωση επιχειρηματικών αποστολών της χώρας διαπίστευσής τους στην Ελλάδα και αντιστρόφως. Μελέτη και παρακολούθηση θεμάτων γεωργικής, τουριστικής και γενικότερα αναπτυξιακής πολιτικής, καθώς και θεμάτων πολιτικής χερσαίων, θαλάσσιων και εναέριων μεταφορών σε χώρες αρμοδιότητάς τους.

H Αντικυβερνητική Επιτροπή αποτέλεσε τριμελές ανώτατο διοικητικό όργανο, το οποίο συστάθηκε στις 2 Απριλίου 1827 από την Γ ́ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας με σκοπό να αναλάβει τη διακυβέρνηση της επαναστατημένης χώρας μέχρι την άφιξη του Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια.
Μέλη της επιτροπής εξελέγησαν οι Γεώργιος Μαυρομιχάλης, Ιωάννης Μηλαΐτης και Ιωάννης Νάκος. Ο τρόπος με τον οποίο θα ασκούσε η Αντικυβερνητική Επιτροπή την εκτελεστική εξουσία καθορίστηκε με το οργανωτικό Ψήφισμα της 1ης Μαΐου 1827, βάσει του οποίου αποτελούσε συλλογικό όργανο χωρίς κανένα από τα μέλη της να αναγνωρίζεται ως πρόεδρος. Οι αποφάσεις της λαμβάνονταν κατά πλειοψηφία και τα μέλη της υποχρεούνταν να υπογράφουν από κοινού τα έγγραφα. Η αναπλήρωση των μελών της, για λόγους ανωτέρας βίας, γινόταν μόνο με απόφαση της Βουλής.
Γενικός Γραμματέας της Αντικυβερνητικής Επιτροπής ήταν μέχρι την τοποθέτησή του στη θέση του γραμματέα Εξωτερικών ο Γεώργιος Γλαράκης, ο οποίος εκτελούσε τα ίδια καθήκοντα και στο κυβερνητικό όργανο που διαδέχθηκε η επιτροπή, τη Διοικητική Επιτροπή, κατά το τελευταίο διάστημα της λειτουργίας της.
Συγκριτικά με τη Διοικητική Επιτροπή της Ελλάδος, το νέο σώμα είχε σαφώς λιγότερες αρμοδιότητες, καθώς με το σύνταγμα που ψήφισε η Γ ́ Εθνοσυνέλευση είχε ανασυσταθεί η Βουλή με πλήρη νομοθετική εξουσία, ενώ το ψήφισμα ΙΣΤ ́ προέβλεπε επιπλέον την ανάγκη συναίνεσης της Βουλής για τους διορισμούς προσώπων σε διάφορες νευραλγικές θέσεις από την Αντικυβερνητική Επιτροπή. Τέλος, από τον έλεγχο της Διοίκησης είχε ουσιαστικά αφαιρεθεί η διοίκηση του στρατού και του στόλου, που είχε ανατεθεί στους άγγλους Richard Church και George Cochrane αντίστοιχα.
Έδρα της Αντικυβερνητικής Επιτροπής αρχικά, έως τις 14 Ιουνίου, ήταν ο Πόρος και κατόπιν το Ναύπλιο, το οποίο είχε επισήμως προσδιοριστεί ως τόπος εγκατάστασης της ελληνικής κυβέρνησης από την Γ ́ Εθνοσυνέλευση. Ωστόσο σχεδόν αμέσως μετά την άφιξη της επιτροπής στο Ναύπλιο, ξέσπασε εμφύλια σύρραξη στην πόλη ανάμεσα αφενός στον πολιτάρχη Σταύρο Γρίβα και τον φρούραρχο του Παλαμηδίου Θεόδωρο Γρίβα και αφετέρου στον φρούραρχο της Ακροναυπλίας Νάσο Φωτομάρα και τον Ιωάννη Στράτο, με αποτέλεσμα τα δύο από τα τρία μέλη της επιτροπής στις 30 Ιουνίου να διαφύγουν μαζί με κάποιους
βουλευτές στο Μπούρτζι, όπου ύστερα από λίγες ημέρες μετέβη και το τρίτο μέλος της επιτροπής, καθώς και ο πρόεδρος της Βουλής Νικόλαος Ρενιέρης με το σύνολο του σώματος. Τελικά στις 17 Αυγούστου η Αντικυβερνητική Επιτροπή και η Βουλή εγκαταστάθηκαν στην Αίγινα, που ορίστηκε ως νέα πρωτεύουσα.
Ο Ιωάννης Καποδίστριας αποδέχθηκε τον διορισμό του ως Κυβερνήτη της Ελλάδος στις 14 Αυγούστου 1827, ενώ αφίχθη στην Ελλάδα μόλις στις αρχές του επόμενου χρόνου –στο Ναύπλιο στις 6 Ιανουαρίου 1828 και στην Αίγινα στις 11 Ιανουαρίου 1828, οπότε και έπαυσε η λειτουργία της Αντικυβερνητικής Επιτροπής.

Το Βασιλικό Διάταγμα 864 της 28ης Δεκεμβρίου 1960 που δημοσιεύτηκε στο Φύλλο Εφημερίδας Κυβερνήσεως υπ’ αρίθ. 211 στις 29 Δεκεμβρίου 1960 καθόριζε την διάρθρωση και τις αρμοδιότητες του Υπουργείου Εσωτερικών. Η Κεντρική Υπηρεσία του Υπουργείου αποτελούνταν από: α) το Γραφείο Υπουργού, β) το Γραφείο Υφυπουργού, γ) το Γραφείο του Γενικού Γραμματέως, δ) τη Γενική Διεύθυνση Διοικήσεως, ε) τη Γενική Διεύθυνση Αστυνομίας Πόλεων, στ) τη Γενική Διεύθυνση Χωροφυλακής, ζ) τη Γενική Διεύθυνση Πολιτικής Αμύνης Χώρας, η) τη Γενική Διεύθυνση Εθνικής Ασφαλείας, θ) τη Διεύθυνση Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, ι) τη Διεύθυνση Αλλοδαπών και ια) την Υπηρεσία Προστασίας Εθνικού Νομίσματος.
Η Γενική Διεύθυνση Διοικήσεως περιλάμβανε τις Διευθύνσεις Διοικήσεως, Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, Προσωπικού Οργανισμού Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, Τεχνικού Εξοπλισμού, Ιθαγενείας, Αποδημίας και Μεταναστεύσεως, Εκλογών, Αγροφυλακής καθώς και την Υπηρεσία Διοικητικών Επιθεωρητών.
Η Διεύθυνση Διοικήσεως, η οποία τηρούσε και το συγκεκριμένο φάκελο, διαιρούνταν σε 6 Τμήματα: α) Τμήμα Προσωπικού, β) Τμήμα Διοικητικόν, γ) Διοικητικής Αποκεντρώσεως, δ) Οικονομικής Αποκεντρώσεως, ε) Διεκπεραιώσεως, στ) Αρχείου.

Σύμφωνα με τα ΠΔ 647 της 22/26 Ιουνίου 1981 «Περί του Οργανισμού της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας του Υπουργείου Συγκοινωνιών» (ΦΕΚ Α' 163) η Διεύθυνσις Οργανώσεως και Εκπαιδεύσεως (κωδικός Δ2) αποτελούνταν από τα παρακάτω Τμήματα:
1) Τμήμα Οργανώσεως και Μεθόδων (Δ2/Α)
2) Τμήμα Μελετών και Προγραμματισμού Εκπαιδεύσεως
3) Τμήμα Εκπαιδεύσεως Προσωπικού
4) Τμήμα Κεντρικής Βιβλιοθήκης και Τεκμηριώσεως
Αρμοδιότητες του Τμήματος Οργανώσεως και Μεθόδων (Δ2/Α) ήταν:
• Η μελέτη της οργάνωσης των υπηρεσιών της ΥΠΑ και παρακολούθηση απόδοσής τους
• Θέματα μεταβίβασης εξουσιών και αρμοδιοτήτων
• Σύνθεση, αξιολόγηση προσωπικού
• Απλούστευση γραφειοκρατικών μεθόδων
• Μέθοδοι και συστήματα εργασίας
• Εκτίμηση απαιτούμενου εξοπλισμού γραφείων
• Συντονισμός εργασιών εκτυπώσεων

Με το ΠΔ 56 της 30 Ιανουαρίου / 1 Φεβρουαρίου 1989 Οργανισμός της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας (Υ.Π.Α.) του Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών (ΦΕΚ Α΄ 28), η Διεύθυνση μετονομάστηκε σε Διεύθυνση Οργάνωσης και Ανάπτυξης (κωδικός Δ10) διατηρώντας και επεκτείνοντας τις αρμοδιότητες του Τμήματος Οργανώσεως και Μεθόδων, που μετονομάστηκε σε Τμήμα Διοικητικής Οργάνωσης (κωδικός Δ10/Α) (άρθρο 14). Οι αρμοδιότητες για θέματα προσωπικού (εκπαίδευσης, αξιολόγησης και Κεντρικής Βιβλιοθήκης ΥΠΑ) μεταβιβάστηκαν στην Διεύθυνση Διοικητικού (άρθρο 13).

Στις 30 Ιανουαρίου 1833 φθάνει στην Ελλάδα ο Όθων, δευτερότοκος γιος του βασιλιά της Βαυαρίας Λουδοβίκου Α΄, ως βασιλεύς του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Στις 3/15 Απριλίου 1833 εκδίδεται Βασιλικό Διάταγμα Περί του σχηματισμού των Γραμματειών, με το οποίο θεσπίζεται η σύσταση επτά Γραμματειών, έκτη μεταξύ των οποίων είναι και η Γραμματεία επί των Στρατιωτικών. Ας σημειωθεί ότι οι περισσότερες από τις εν λόγω επτά Γραμματείες είχαν ήδη συγκροτηθεί με διάφορες επωνυμίες (μινιστέρια, γραμματείες, υπουργεία) ήδη από την εποχή των κυβερνήσεων της Επανάστασης καθώς και του Κυβερνήτη Καποδίστρια.

Την ίδια ημέρα, 3/15 Απριλίου, εκδίδεται άλλο Βασιλικό Διάταγμα με το οποίο καθορίζονται η οργάνωση, το προσωπικό και οι αρμοδιότητες της Γραμματείας επί των Στρατιωτικών. Στο πρώτο άρθρο του ΒΔ ορίζεται το προσωπικό και η οργάνωση της Γραμματείας. Το προσωπικό της επί των Στρατιωτικών Γραμματείας, υπό τη Διεύθυνση του αρμόδιου Γραμματέα, αποτελείται: α) από δύο διευθυντές τμημάτων, οι οποίοι επιλέγονται μέσα από το σύνολο των αξιωματικών και των υπαλλήλων του στρατού που διέπρεψαν λόγω των γνώσεων και της αξίας τους, β) από αριθμό αξιωματικών και υπαλλήλων του στρατού, οι οποίοι ορίζονται από τους διευθυντές των τμημάτων σύμφωνα με τις ανάγκες της υπηρεσίας, γ) από τρεις Γραμματείς, δ) από τέσσερις γραφείς, και ε) από τους αναγκαίους για την υπηρεσία αγγελιοφόρους (ordonnances).

Στο δεύτερο άρθρο του ΒΔ περιγράφονται οι αρμοδιότητες της επί των Στρατιωτικών Γραμματείας, οι οποίες είναι: α) η οργάνωση, συμπλήρωση, πειθαρχία και επίβλεψη του στρατού, β) η προμήθεια της αναγκαίας ενδυμασίας, του οπλισμού, των απαραίτητων ειδών για ιππασία και στρατοπέδευση, γ) η φροντίδα για την προμήθεια του αναγκαίου υλικού για το πυροβολικό, το μηχανικό κτλ τμήμα του στρατού, δ) η οικοδόμηση, επισκευή και διατήρηση των φρουρίων και των στρατιωτικών κτιρίων, ε) τα δημόσια καταστήματα που προμηθεύουν το στρατό, στ) οι στρατιωτικοί νόμοι και κανονισμοί, ζ) η επιτήρηση στρατιωτικών αμαρτημάτων ή εγκλημάτων στα στρατιωτικά δικαστήρια, η) οι υγειονομικές υπηρεσίες του στρατού, θ) οι μετακινήσεις και οι μετατοπίσεις του στρατού, ι) η σύσταση καταστημάτων για τη σίτιση απομάχων, χήρων και ορφανών, ια) η φροντίδα των αιχμαλώτων, ιβ) οι προτάσεις που αφορούν την προκήρυξη στρατιωτικής αμνηστίας, ιγ) η χωροφυλακή, ιδ) οι προτάσεις για το διορισμό ή άφεση των αξιωματικών και των υπαλλήλων του στρατού, ιε) όλες οι δαπάνες του στρατού και τα λογιστικά του στρατού, ιστ) όλοι οι αξιωματικοί και υπάλληλοι του στρατού.

Ήδη, με ΒΔ της 9ης Φεβρουαρίου 1833, είχε ορισθεί επίσης η θέση και τα καθήκοντα του Γενικού Επιθεωρητή του Στρατού. Αυτός διενεργούσε επιθεωρήσεις των στρατιωτικών μονάδων τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο, υπέβαλλε προτάσεις για διορισμούς αξιωματικών και αναφερόταν για ζητήματα που αφορούσαν στον σχηματισμό, ένδυση, οπλισμό και μετάθεση των στρατευμάτων, στον επί των Στρατιωτικών Γραμματέα, από τον οποίο έπαιρνε διαταγές.

Ο οργανισμός του 1833 υπέστη κατά τα έτη 1834-1842 διάφορες τροποποιήσεις και συμπληρώσεις ανάλογα με τις ανάγκες που παρουσιάστηκαν. Οι πιο ουσιώδεις από αυτές ήταν οι ακόλουθες: α) Στην Γραμματεία επί των Στρατιωτικών προστέθηκαν δύο επιπλέον τμήματα. Με το Βασιλικό Διάταγμα της 1ης Ιουνίου 1834 συστήθηκε τρίτο τμήμα, με τον τίτλο Στρατιωτικό Λογιστήριο, και αντικείμενο εργασιών την επεξεργασία και τον έλεγχο των λογαριασμών του Στρατού. Με το Βασιλικό Διάταγμα της 11ης Ιουνίου 1836 δημιουργήθηκε το τέταρτο τμήμα, με τον τίτλο Τμήμα Μηχανικού, για την διεξαγωγή των υποθέσεων που αφορούσαν στον στρατωνισμό και τις στρατιωτικές οικοδομές, β) Για τον έλεγχο και την εποπτεία των στρατιωτικών δυνάμεων δημιουργήθηκε ο θεσμός των Νομοεπιθεωρητών. Με το Βασιλικό Διάταγμα της 25ης Ιανουαρίου 1835 τοποθετήθηκε σε κάθε Νομό ένας Συνταγματάρχης ως επόπτης, ο οποίος έφερε τον τίτλο του Νομοεπιθεωρητή, γ) Αυξήθηκε ο αριθμός των Γενικών Επιτελών. Με το Βασιλικό Διάταγμα της 13ης Ιανουαρίου 1836 ο αριθμός τους αυξήθηκε από τρεις σε έξι, δ) Τροποποιήθηκε η σύνθεση του Πεζικού. Με το Βασιλικό Διάταγμα της 13ης Ιανουαρίου 1836 τα υπάρχοντα οκτώ τάγματα Πεζικού μειώθηκαν σε τέσσερα και μετονομάστηκαν σε τάγματα Γραμμής. Συγκροτήθηκαν επίσης τέσσερα Ελαφρά τάγματα, στα οποία συγχωνεύθηκαν, τα προβλεπόμενα από τον οργανισμό του 1833 τάγματα Ακροβολιστών. Τελικά, το Πεζικό αποτελέστηκε από πέντε τάγματα, τα οποία ονομάστηκαν τάγματα Πεζικού. Η δύναμη του κάθε τάγματος ανερχόταν στους 32 αξιωματικούς και 822 οπλίτες, ε) Ανασυγκροτήθηκε η Οροφυλακή. Από τον Ιανουάριο του 1833 είχαν συγκροτηθεί οχτώ τάγματα Οροφυλακής, με σκοπό τη διατήρηση της Δημόσιας Ασφάλειας και την φρούρηση των συνόρων της χώρας. Για τη διοίκηση των ταγμάτων αυτών συγκροτήθηκαν, με το Βασιλικό Διάταγμα της 11ης Φεβρουαρίου 1838, τρία Αρχηγεία Οροφυλακής, σε κάθε ένα από τα οποία προΐστατο ένας Συνταγματάρχης ή Αντισυνταγματάρχης, βοηθούμενος από ένα Λοχαγό, έναν Υπολοχαγό-Υπασπιστή, ένα Γιατρό και ένα Ιερέα, στ) Δημιουργήθηκε η Φάλαγγα: Το Σεπτέμβριο του 1835 συγκροτήθηκε η λεγόμενη Φάλαγγα, τιμής ένεκεν, αποτελούμενη από τους αξιωματικούς και τους αρχηγούς που είχαν λάβει μέρος στον αγώνα υπέρ της ελληνικής ανεξαρτησίας. Η Φάλαγγα διαιρέθηκε σε δεκατρείς Τετραρχίες, όπου κάθε μία αποτελούνταν από ένα Λοχαγό ισότιμο με Συνταγματάρχη, έναν Υπολοχαγό ισότιμο με Ταγματάρχη, έναν Σημαιοφόρο ισότιμο με Λοχαγό, τέσσερεις Επιλοχίες ισότιμους με Λοχαγούς και πενήντα τέσσερεις φαλαγγίτες ισότιμους με Ανθυπολοχαγούς.

Στα τέλη του έτους 1842, ο οργανωμένος Στρατός είχε την εξής μορφή και δύναμη: α) Γραμματεία των Στρατιωτικών, β) Γενικός Επιθεωρητής Στρατού, γ) Εννέα Νομοεπιθεωρητές, δ) Δεκαεπτά Φρουραρχεία, ε) Σώμα Γενικών Επιτελών, στ) Φάλαγγα, ζ) Πεζικό: πέντε τάγματα Πεζικού από έξι λόχους το καθένα, τρία Αρχηγεία Οροφυλακής, οκτώ τάγματα Οροφυλακής (των τεσσάρων λόχων). Το Πεζικό διέθετε στο σύνολό του 6240 άνδρες και 20 ίππους, η) Ιππικό: δύο μοίρες (των δύο ιλών η κάθε μία, με 596 άνδρες και 542 ίππους), και Διοίκηση Πυροβολικού, θ) Πυροβολικό: Τάγμα (πέντε λόχοι του Πυροβολικού συν το λόχο των Ζευγιτών, με 840 άνδρες) και Οπλοστάσιο, ι) Μηχανικό: Επιθεώρηση Μηχανικού, εννέα Διευθύνσεις Μηχανικού και ένας λόχος Σκαπανέων με 265 άνδρες. Στο σύνολό του ο οργανωμένος Στρατός διέθετε, το 1842, 7941 άνδρες και 562 ίππους.

Μετά την επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 και την ψήφιση του συντάγματος από την Εθνική Εθνοσυνέλευση το 1844 καθιερώνεται στην Ελλάδα το πολίτευμα της συνταγματικής μοναρχίας. Το Σύνταγμα του 1844 επαναφέρει τον όρο Υπουργός για τη δήλωση των επικεφαλής των κεντρικών υπηρεσιών του διοικητικού μηχανισμού του κράτους, καταργώντας τους όρους Γραμματεύς/Γραμματεία , οι οποίοι είχαν επικρατήσει από το 1827 μέχρι το τέλος της απόλυτης μοναρχίας του Όθωνα. Ο όρος Υπουργείο καθιερώνεται με τον νόμο ΛΓ΄/4 Ιουνίου 1846 Περί διοργανισμού των Υπουργείων. Με τον νόμο αυτόν παρέμεινε ο ίδιος αριθμός –επτά- και η ίδια τάξη που είχαν τα υπουργεία και κατά την προηγούμενη περίοδο με έκτο στη σειρά το Υπουργείο Στρατιωτικών. Η νέα οργάνωση και σύνθεση του Υπουργείου Στρατιωτικών περιλαμβάνει: α) το Γραφείο Υπουργού β) ένα γενικό γραμματέα γ) τέσσερα Τμήματα δ) ένα Αρχιατρείο.

Ο οργανισμός και η σύνθεση του Στρατού υπέστησαν πολλές τροποποιήσεις κατά τα έτη 1843-1852, οι οποίες κυρίως αφορούσαν τον αριθμό και την οργάνωση των μονάδων. Με το Βασιλικό Διάταγμα της 15ης Οκτωβρίου 1843 συγκροτήθηκε επίσης στρατιωτικό σώμα, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως όργανο της Δημόσιας Ασφάλειας, υπό τον τίτλο «Εθνοφυλακή». Το σώμα αυτό υπαγόταν κατά κύριο λόγο στο Υπουργείο Εσωτερικών, όταν όμως εκτελούσε έργα στρατιωτικής υπηρεσίας, υπαγόταν στην αρμοδιότητα στρατιωτικών αρχών. Η Εθνοφυλακή οργανώθηκε κατά Δήμους και υπηρετούσαν σε αυτήν όσοι διέθεταν συγκεκριμένα προσόντα, ηλικίας από είκοσι έως πενήντα ετών.

Η σύνθεση του Στρατού και η δύναμή του κατά το τέλος του 1852 ήταν η ακόλουθη: α) Υπουργείο Στρατιωτικών, β) Γενικός Επιθεωρητής Στρατού, γ) Εννέα Νομοεπιθεωρητές, δ) Δύο Οικονομικοί Επιθεωρητές, ε) Είκοσι φρουραρχεία ( 3 μόνιμα, 17 μη μόνιμα), στ) Σώμα Γενικών Επιτελών, ζ) Φάλαγγα (13 τετραρχίες), η) Λόχος Απομάχων, θ) Πεζικό: δύο τάγματα Γραμμής (των οκτώ λόχων), δύο τάγματα Ακροβολιστών (των έξι λόχων), τέσσερα συντάγματα Οροφυλακής (των δύο ταγμάτων), ι) Ιππικό: μία μοίρα Λογχιστών (των τριών ιλών), κ) Πυροβολικό: Μοίρα Πυροβολικού (ένας λόχος πεδινού και τρεις ορειβατικού πυροβολικού), Οπλοστάσιο (ένας λόχος Τεχνικών), Εφορείες και λ) Μηχανικό: Επιθεώρηση Μηχανικού, Διευθύνσεις Μηχανικού Νομών.

Τέλος, με τον Νόμο ΨΚΣΤ΄ της 3ης Μαρτίου 1862 το Υπουργείο Στρατιωτικών οργανώθηκε σε έξι τμήματα: α) Προσωπικού, β) Δικαιοσύνης, γ) Οικονομίας, δ) Λογιστηρίου, ε) Πυροβολικού, στ)Υγειονομικού.

Κατά τα έτη επίσης 1853-1863 έγιναν οι ακόλουθες τροποποιήσεις στον οργανισμό του Στρατού: α) Με τα Βασιλικά Διατάγματα των ετών 1861 και 1863 καταργήθηκαν οι θέσεις του Γενικού Επιθεωρητή Στρατού και των Νομοεπιθεωρητών, β) Με τα Βασιλικά Διατάγματα των ετών 1855 και 1860 προστέθηκαν δύο ακόμη Οικονομικοί Επιθεωρητές, γ) Με απόφαση της Προσωρινής Κυβερνήσεως της 23ης Ιανουαρίου 1863 δημιουργήθηκαν έξι Επιμελητήρια, στα οποία συγκεντρώθηκε η διαχείριση χρηματικού και υλικού των μονάδων, δ) Τον Αύγουστο του 1854 και τον Σεπτέμβριο του 1860 αναδιοργανώθηκε το Πεζικό και με νόμους του 1856 και 1861 αναδιοργανώθηκαν το Ιππικό και το Μηχανικό. Τέλος, με τον νόμο Ψ-Β΄ της 19ης Μαίου 1860 συνεστήθησαν δύο διαρκή Στρατοδικεία και ένα Αναθεωρητικό Δικαστήριο.

Το 1962 υπογράφεται η σύμβαση για τη δημιουργία του Βιομηχανικού Συγκροτήματος της ESSO PAPPAS στη Θεσσαλονίκη ανάμεσα στον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Τομ Πάππας. Στις 10 Μαίου 1964 θεμελιώνεται εκ μέρους της βασιλικής οικογένειας από τον βασιλιά Κωνσταντίνο, και τον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου εκ μέρους της κυβέρνησης, το μεγάλο έργο του Βιομηχανικού Συγκροτήματος της ESSO PAPPAS στη Θεσσαλονίκη. Το 1982, μετά την απόφαση της EXΧON να εγκαταλείψει τις επιχειρηματικές της δραστηριότητες στην Ελλάδα, εκδηλώνεται ενδιαφέρον από την πλευρά του Ελληνικού Δημοσίου για την αγορά του πακέτου των μετοχών της ESSO. Στις 6 Μαρτίου 1984, η ΕΚΟ ΕΛΕΠΕΧ (εταιρεία HOLDING) αγοράζει σε χαμηλή τιμή για λογαριασμό του Ελληνικού Δημοσίου τις μετοχές του Ομίλου Εταιριών της ESSO PAPPAS και κατ' αυτόν τον τρόπο διασφαλίζεται η ομαλή συνέχιση όλων των δραστηριοτήτων της επιχείρησης. Η ESSO μετονομάζεται σε ΕΚΟ, υπάγεται στη ΔΕΠ και λειτουργεί πλέον ως επιχείρηση του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Ακολουθεί συνεχή ανοδική πορεία στην πετρελαϊκή και πετροχημική αγορά της χώρας.
Πηγή: https://www.eko.gr/ [ημερομηνία πρόσβασης: 15/1/20201]

Η Nancy A. Winter γεννήθηκε στις 27 Ιουνίου 1944 στο Waseca, MN και σπούδασε στο UCSB (University of California, Santa Barbara) (πτυχίο στις Κλασικές Σπουδές, με έπαινο 1967) και στο Bryn Mawr College (διδακτορικό στην Κλασική Αρχιτεκτονική και την Αρχιτεκτονική της Εγγύς Ανατολής, 1974). Υπηρέτησε ως Βιβλιοθηκονόμος στη Βιβλιοθήκη του Blegen το 1971-1982 και 1984-2001, και επίσης δίδαξε στο Bowdoin College (1982-1984). Οργάνωσε δύο διεθνή συνέδρια πάνω στην Ελληνική αρχιτεκτονική με τερακότα στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα και συνέταξε τα πρακτικά τους, που δημοσιεύτηκαν από τo περιοδικό Hesperia. Η Winter συμμετείχε σε ανασκαφές στην Ελλάδα, Κύπρο και Ιταλία. Της απονεμήθηκε το Βραβείο Αριστείας από την Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα το 2019.
Η Winter δώρισε το αρχείο της για την αρχιτεκτονική τερακότα των Ετρούσκων στο Museo delle Antichità Etrusche e Italiche at La Sapienza University στη Ρώμη.