Η Νεολαία της ΕΔΑ απέκτησε θεσµική υπόσταση και τον ακριβή της τίτλο το καλοκαίρι του 1956 µετά την Α΄ Συνδιάσκεψη του κόµµατος της ΕΔΑ. Ουσιαστικά αποτέλεσε, τη µετεξέλιξη της Οργάνωσης των Νέων ΕΔΑ που λειτούργησε µετά την διάλυση της ΕΔΝΕ, το 1954. Η Νεολαία της ΕΔΑ µαζικοποιήθηκε σταδιακά από το 1958 και το 1963 άγγιξε τα όρια της οργανωτικής της ανάπτυξης. Το 1964 µαζί µε τη «Δηµοκρατική Κίνηση Νέων Γρ. Λαµπράκη» συγχωνεύθηκαν στην Δηµοκρατική Νεολαία Λαµπράκη. Το αρχείο της κατασχέθηκε µαζί µε το αρχείο ΕΔΑ, από τα γραφεία του κόµµατος και σήµερα, µετά την αποκατάστασή του, φυλάσσεται στα ΑΣΚΙ.

Γεννήθηκε το 1914 στο χωριό Εµπρόσνερος της επαρχίας Αποκορώνου του νοµού Χανίων. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσµίου Πολέµου πολέµησε στην Αλβανία µε την 5η Μεραρχία Κρητών. Νοσηλεύτηκε σε νοσοκοµείο στο Λουτράκι εξαιτίας κρυοπαγηµάτων και µετά την ολοκλήρωση της θεραπείας επέστρεψε στα Χανιά. Τον Μάιο 1941 πολέµησε στη µάχη της Κρήτης, όπου πιάστηκε αιχµάλωτος των Γερµανών και µεταφέρθηκε σε στρατόπεδο αιχµαλώτων από το οποίο λίγο αργότερα κατάφερε να αποδράσει. Μετά την απόδρασή του παρουσιάστηκε στη Γεωργική Υπηρεσία Ρεθύµνου, όπου εργαζόταν πριν την κήρυξη του πολέµου και διορίστηκε Κοινοτικός Γεωπόνος. Στη διάρκεια της γερµανικής Κατοχής προσχώρησε στο ΕΑΜ και υπήρξε γραµµατέας του Γ΄ τµήµατος ΕΑΜ Αποκορώνου. Συµµετείχε ως εκπρόσωπος του ΕΑΜ στην κοινή επιτροπή συµφιλίωσης ΕΑΜ-ΕΟΚ προς το τέλος της κατοχής. Το 1947 εκδιώχθηκε από τη Γεωργική Υπηρεσία Κρήτης όπου εργαζόταν λόγω των πολιτικών του φρονηµάτων και της συµµετοχής του στο ΕΑΜ. Για ένα σύντοµο χρονικό διάστηµα δούλεψε στην Ένωση Γεωργικών Συνεταιρισµών Αποκορώνου, ενώ παράλληλα ενεργούσε για την επαναπρόσληψη του στο δηµόσιο. Το 1952 κατάφερε να αναδιοριστεί στο δηµόσιο, στο οποίο και εργάστηκε µέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1980. Απεβίωσε το 2004.

Αντιστασιακή οργάνωση στην Κρήτη

Ο Λευτέρης Ξάνθος γεννήθηκε το 1945 και το 1963 βρέθηκε στην Δυτική Γερµανία για σπουδές. Σπούδασε στη Σχολή καλών Τεχνών του Ντύσσελντορφ και το 1977 επέστρεψε µόνιµα στην Ελλάδα. Στην διάρκεια της δικτατορίας ανέπτυξε αντιδικτατορική δράση στις γραµµές του ΠΑΜ, του οποίου υπήρξε ενεργό στέλεχος. Παράλληλα, ήταν µέλος του Γραφείου Δυτικής Γερµανίας /Δυτικού Βερολίνου του ΚΚΕ εσ. και δραστηριοποιήθηκε επίσης στο Ελληνικό Σπίτι του Ντύσελντορφ.

Γεννήθηκε το 1868 ή το 1869 στη Φιλιππούπολη. Έμαθε τα πρώτα γράμματα στα εκπαιδευτικά ιδρύματα της γενέτειράς του και αργότερα αποφοίτησε από το Ζαρίφειο Διδασκαλείο. Αρχικά δίδαξε στο Ζαρίφειο Διδασκαλείο και την Κεντρική Σχολή των Σαράντα Εκκλησιών και αργότερα μετέβη στην Αθήνα όπου σπούδασε φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, δουλεύοντας παράλληλα ως δάσκαλος σε ιδιωτικά σχολεία. Αποφοίτησε το 1897 και επέστρεψε άμεσα στην ιδιαίτερη πατρίδα του, ενώ μετά από μερικά χρόνια συνέχισε τις σπουδές του στη Γερμανία διδάσκοντας στη συνέχεια σε σχολεία της ελληνικής παροικίας της Αιγύπτου. Επέστρεψε το 1921 στη Φιλιππούπολη όπου μεταξύ άλλων ασχολήθηκε με τη μελέτη και τη συγγραφή έργων, στην ελληνική και τη βουλγαρική γλώσσα, σχετικών με την ιστορία της πόλης σε μια προσπάθεια να αντικρούσει τους Βούλγαρους ιστορικούς της εποχής του. Παράλληλα ασχολήθηκε και με τη λογοτεχνία εκδίδοντας ποιήματα και διηγήματα. Υπήρξε επί χρόνια συνεργάτης των ελληνικών προξενικών αρχών της Βουλγαρίας. Απεβίωσε στις 20 Απριλίου του 1942 στην Αθήνα.
Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%AC%CF%82_%CE%9C%CF%85%CF%81%CF%84%CE%AF%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%91%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82 [τελευταία επίσκεψη: 22/5/2020].

Η Οµοσπονδία Ελληνικών Φοιτητικών Ενώσεων Δυτικής Γερµανίας – Δυτικού Βερολίνου λειτούργησε στο Δυτικό Βερολίνο την δεκαετία του ‘60 και το αρχείο της αποτελεί µια σηµαντική πηγή για το φοιτητικό κίνηµα και την Ελληνική φοιτητική κοινότητα στη Δυτική Γερµανία.

Το Ίδρυμα Βορειοηπειρωτικών Ερευνών έχει έδρα τα Ιωάννινα και ιδρύθηκε το Φθινόπωρο του 1974 από μία ομάδα Ηπειρωτών, οι οποίοι φιλοδοξούσαν να συστήσουν ένα φορέα, που θα ανελάμβανε να προωθήσει την παντός είδους επιστημονική έρευνα της πολιτισμικής παραγωγής των περιοχών της Ηπείρου.

Έλληνας αρχιτέκτονας και νομομηχανικός. Ασχολήθηκε με αρχαιολογικές μελέτες και αποπεράτωσε μαζί με τον Σώχο την αναστήλωση του Λέοντα της Χαιρώνειας. Το 1908 όσον αφορά την πολεοδομική εξέλιξη της Αθήνας έκανε πρόταση να ανοιχτούν αρτηρίες εντός των Αθηνών προβλέποντας την ολοένα και αυξανόμενη χρήση του αυτοκινήτου τα επόμενα χρόνια, έτσι πρότεινε την προέκταση της Κοράη μέχρι τον λόφο του Φιλοπάππου. Δημοσίευσε μελέτες περί αρχαίων λιμανιών, περί της αρμονίας της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής, περί σεισμών και αντισεισμικών κατασκευών.

Ο Πανταλέων Κοντόσταυλος γεννήθηκε στη Μασσαλία της Γαλλίας και ήταν μέλος της γνωστής οικογένειας Κοντόσταυλου. Εισήλθε στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων το 1884 αμέσως με την ίδρυση της και αποφοίτησε το 1888. Είχε υπηρετήσει στο Γαλλικό Στόλο της Άπω Ανατολής και πολέμησε ηρωικά στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897, ως Ύπαρχος του τορπιλοβόλου ΚΑΝΑΡΗΣ. Στη συνέχεια είχε διατελέσει Κυβερνήτης του αντιτορπιλικού ΘΥΕΛΛΑ. Το 1909 μετέβη στο Λιβόρνο και ανέλαβε τις διαπραγματεύσεις αγοράς του θωρηκτού Αβέρωφ.

Αντιστράτηγος, αξιωματικός του Πυροβολικού και διοικητής του ελληνικού στρατού κατοχής της Μικράς Ασίας το 1919.

Ο Γεώργιος Καφαντάρης (Φραγκίστα Ευρυτανίας, 1873 - Αθήνα, 1946) ήταν πολιτικός, ένας από τους σημαντικότερους ηγέτες του χώρου των βενιζελικών στη διάρκεια του Μεσοπολέμου και πρωθυπουργός (1924). Άρχισε να ασχολείται με τη πολιτική το 1902 και εξελέγη βουλευτής Ερυτανίας στις εκλογές του 1905 και 1906. Στα τέλη του 1910 προσχώρησε στο κόμμα των Φιλελευθέρων και διετέλεσε υπουργός Εσωτερικών (1915), Γεωργίας (1919), Δικαιοσύνης (1924) στις κυβερνήσεις Βενιζέλου. Διαφώνησε με το Βενιζέλο επί του Πολιτειακού, παραιτήθηκε και ίδρυσε το “Προοδευτικό κόμμα των Φιλελευθέρων”. Στη δικτατορία του Παγκάλου εκτοπίστηκε (1926) ενώ υποστήριξε την ανάθεση της πρωθυπουργίας στον Α.Ζαίμη, στην κυβέρνηση του οποίου διετέλεσε υπουργός Οικονομικών ακολουθώντας αυστηρή δημοσιονομική πολιτική. Το 1928 το Προοδευτικό κόμμα εξέλεξε τρεις βουλευτές και άσκησε οξύτατη αντιπολίτευση στην κυβέρνηση του Βενιζέλου (1928-1932). Εναντιώθηκε στη μεθόδευση για την παλινόρθωση της βασιλείας και πήρε μέρος στις εκλογές του 1936 συμπράττοντας με τους Γ. Παπανδρέου και Α. Παπαναστασίου. Εκτοπίστηκε στη διάρκεια της δικατορίας του Μεταξά και στην Κατοχή ανέλαβε πρωτοβουλίες για την επιστροφή του Γεωργίου Β΄. Αντιπολιτεύθηκε τις κυβερνήσεις μετά την Απελευθέρωση, δέχθηκε ωστόσο να αναλάβει την αντιπροεδρία στην κυβέρνηση Θ.Σοφούλη (1945). Παραιτήθηκε λίγους μήνες αργότερα καταγγέλοντας ως διαβλητές τις σχεδιαζόμενες εκλογές. Πέθανε στις 29 Αυγούστου 1946. Ο Καφαντάρης ήταν δεινός ρήτωρ, έγραψε πολλά άρθρα και πολιτικο-οικονομικές μελέτες και υπήρξε εκδότης του περιοδικού Πολιτική και Κοινωνική Επιθεώρησις.

Οπλαρχηγός του 1821 από τη Μάνη.