Φυσικό Πρόσωπο

Ησαΐα-Στρατήγη, Λέλα

1898-1959

Η Λέλα Ησαΐα γεννήθηκε στον Πειραιά. Σε νεαρή ηλικία εμφανίστηκε σε ερασιτεχνικές παραστάσεις για τις οποίες τη μουσική είχε συνθέσει ο αδελφός της, Ανδρέας (1917, Το φιλί του σκοτωμένου του Γεωργίου Ασπρέα, 1918, Ψυχοσάββατο του Γρηγορίου Ξενόπουλου κ.ά.). Το 1924 εμφανίστηκε σε μαθητικές παραστάσεις του Λυκείου των Ελληνίδων (Η Τζένη με το γέλιο της, της Ευγενίας Ζωγράφου, Τριαντάφυλλα όλο το χρόνο, του Júlio Dantas, Η δασκαλίτσα, του Dario Niccodemi). Το 1928 εμφανίστηκε στον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη, στο έργο του Somerset Maugham, Ιερή φλόγα.
Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, στη σκηνή του οποίου πρωτοεμφανίστηκε το 1932 στον Ιούλιο Καίσαρα του William Shakespeare, στον ρόλο της Καλπουρνίας (σκηνοθεσία Φώτου Πολίτη). Εμφανίστηκε, επίσης, πάντα με σκηνοθέτη τον Φώτο Πολίτη, στις παραστάσεις των έργων Γιάννης Γαβριήλ Μπόρκμαν του Henrik Ibsen, Ενώ το πλοίο ταξιδεύει της Γαλάτειας Καζαντζάκη, Ο θάνατος του Δαντόν του Georg Büchner και Ποπολάρος του Γρηγορίου Ξενόπουλου.
Από το καλοκαίρι του 1933 και μέχρι το 1935 συνεργάστηκε με τον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη. Ακολούθησε, από το 1936, συνεργασία της με τον θίασο της Κατερίνας Ανδρεάδη, η οποία ολοκληρώθηκε το 1941, με μία διακοπή κατά την περίοδο 1939-1940, οπότε η Λέλα Ησαΐα ερμήνευσε πρωταγωνιστικούς ρόλους στο περιοδεύον κλιμάκιο του Εθνικού Θεάτρου «Άρμα Θέσπιδος», με σκηνοθέτη τον Πέλο Κατσέλη.
Το 1942 εμφανίστηκε στο θέατρο Κυβέλης με το Θέατρο Αθηνών του Κωστή Μπαστιά. Από το 1944 επέστρεψε στο Εθνικό Θέατρο, όπου εργάστηκε επί σειρά ετών μέχρι το τέλος της καριέρας της. Η τελευταία της σκηνική εμφάνιση ήταν το 1958, στην Τέσσα του Jean Giraudoux, σε σκηνοθεσία του Αλέξη Σολομού. Είχε παντρευτεί τον δικηγόρο Ευάγγελο Στρατήγη.

[Πηγές σύνταξης βιογραφικών: 1) Έξαρχος, Θεόδωρος, Έλληνες ηθοποιοί «Αναζητώντας τις ρίζες», Τόμος δεύτερος (Α-Μ). Αθήνα – Γιάννινα, Δωδώνη, 1996, σ. 151. 2) Υλικό του αρχείου].

Δελτίο περιγραφής ΕΛΙΑ Αθήνας