Φυσικό Πρόσωπο

Παναγιωτόπουλος, Ι. Μ.

1901-1982

Ο Ιωάννης Μ. Παναγιωτόπουλος, πρωτότοκος γιος του Μιχαήλ και της Ειρήνης Παναγιωτοπούλου, γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1901. Τα τρία μικρότερα αδέλφια του πέθαναν σε μικρή ηλικία. Το 1910 η οικογένεια εγκαταστάθηκε στον Πειραιά και στη συνέχεια στα Εξάρχεια. Σπούδασε στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου αποφοίτησε το 1923. Έκτοτε, ως το 1938, εργάσθηκε ως εκπαιδευτικός. Δίδαξε στην «Σχολή Μακρή» της οποίας κατέστη και ιδιοκτήτης, και είναι σήμερα γνωστή ως «Σχολή Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου». Το 1947 διορίστηκε καθηγητής της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στο Διδασκαλείο Μέσης Εκπαιδεύσεως. Δίδαξε επίσης στο «Αθήναιον» και διετέλεσε διευθυντής του «Ελληνικού Εκπαιδευτηρίου». Χρημάτισε μέλος του Δ. Σ. της Εθνικής Πινακοθήκης, μέλος και αντιπρόεδρος του Δ. Σ. του Εθνικού Θεάτρου, πρόεδρος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Εθνικού Θεάτρου, μέλος του Δ. Σ. του Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτσου, μέλος της συντακτικής επιτροπής της «Βασικής Βιβλιοθήκης» και το 1974 υπουργός της Κυβέρνησης Κ. Καραμανλή. Το 1976 αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πέθανε στην Αθήνα το 1982.
Ως ποιητής και κριτικός πρωτοεμφανίστηκε στο περιοδικό Μούσα το 1920, του οποίου υπήρξε και συνδιευθυντής με τους Λ. Κουκούλα, Μ. Στασινόπουλο και Κ. Παράσχο. Έκτοτε συνεργάσθηκε με τις εφημερίδες «Πρωία», «Ελευθερία», τη Νέα Εστία και άλλα περιοδικά. Δημοσίευσε διηγήματα, μυθιστορήματα, ταξιδιωτικά βιβλία, κριτικά και δοκιμιακά έργα, ποιητικές συλλογές, ιστορίες της τέχνης και της λογοτεχνίας. Συνεργάσθηκε επίσης με τη Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαιδεία για θέματα τέχνης και βιογραφίες των καλλιτεχνών.
[Πηγές: Η μεσοπολεμική πεζογραφία. Από τον πρώτο ως τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (1914-1939), Αθήνα, Σοκόλης, τομ. ΣΤ΄. Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, Αθήνα, Χάρης Πάτσης, 1968, τομ. 11. Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1983, τομ.8.]

Δελτίο περιγραφής ΕΛΙΑ Αθήνας