Ο Μάριος (πραγματικό όνομα Γεώργιος) Βαϊάνος (ή Βαγιάνος) γεννήθηκε στην Αίγυπτο το 1905 (ως χρονολογία γέννησής του αναφέρεται και το 1908). Ενώ ήταν ακόμα σε μικρή ηλικία, η οικογένειά του μετακινήθηκε στον τόπο καταγωγής του πατέρα, στα Καρδάμυλα της Χίου. Οι δικοί του τον έστειλαν κάτοπιν σε συγγενείς στον Πειραιά, όπου και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του. Στη συνέχεια, γράφτηκε στο τμήμα Φαρμακευτικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, χωρίς όμως να ολοκληρώσει και να αποφοιτήσει. Σε νεαρή ηλικία δημοσίευσε ποιήματά του σε διάφορα περιοδικά.
Εξέδωσε τα βραχύβια περιοδικά Νέα Τέχνη (1924-1927), Ελληνικά Φύλλα (1935), Ορίζοντες (1942-1944 και στη διάρκεια της δεκαετίας του 1970), καθώς και το Πασχαλινό Λεύκωμα του 1931. Μεταπολεμικά ίδρυσε το «Πρακτορείο Πνευματικής Συνεργασίας»(το οποίο εμφανίζεται ως εκδότης του περιοδικού Ορίζοντες ήδη από το 1943), ένα ιδιόρρυθμο εντευκτήριο και εκθεσιακό χώρο, όπου συγκεντρώνονταν (γνωστοί, άσημοι ή και πρωτοεμφανιζόμενοι) λογοτέχνες, καλλιτέχνες και εικαστικοί. Υπήρξε ο άνθρωπος που ουσιαστικά σύστησε πρώτος τον Καβάφη και το ποιητικό του έργο στο ελληνικό κοινό (αφιερώνοντας μάλιστα σ’ εκείνον και ένα τεύχος της Νέας Τέχνης ήδη το 1924 και οργανώνοντας έκθεση ενθυμημάτων του το 1964), ενώ λειτούργησε και ως συνδετικός κρίκος ανάμεσα στους λογοτέχνες και καλλιτέχνες της Αθήνας και σ’ εκείνους της περιφέρειας αλλά και του εξωτερικού (διασπορά). Πέθανε στη Θεσσαλονίκη το 1975.