Το πρώτο τμήμα του αρχείου Παλαμά στο Ε.Λ.Ι.Α. (εκτός από τον υποφάκελο 1.2.) φαίνεται να συνδέεται περισσότερο με τη Ναυσικά Παλαμά: βρίσκουμε μεταφράσεις της, διορθώσεις με το δικό της χέρι ή και εκ των υστέρων σχόλια και επεξηγήσεις των τεκμηρίων. Από το τμήμα αυτό, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει μικρό τετράδιο του Παλαμά με ένδειξη Τραγουδάκια, που περιλαμβάνει ποιήματα των ετών 1878-1880. Από τα δεκαοκτώ ποιήματα τα έντεκα δεν ταυτίστηκαν με δημοσιευμένα. Αταύτιστα επίσης παραμένουν δύο ποιήματα από την ενότητα χειρογράφων 1882-1889 και ένα τρίτο που έχει προστεθεί το 1929. Στο ίδιο τμήμα σώζεται ολόκληρο το χειρόγραφο του Τάφου (1898) σε μορφή που προοριζόταν για το τυπογραφείο. Υπάρχουν επίσης χειρόγραφα ποιημάτων 1901-1934, ποιήματα σε δακτυλόγραφη και έντυπη μορφή (αποκόμματα, μονόφυλλα), χειρόγραφα μεταφράσεων που περιλαμβάνονται στα Δυο Τραγούδια από τα ξένα (1925) και στην Ξανατονισμένη μουσική (1930), μεταφράσεις ποιημάτων του Παλαμά στη γαλλική από τον Pierre Baudry και τον Eugne Clement. Περιέχονται επίσης χειρόγραφα κριτικών άρθρων ενώ από τα προσωπικά τεκμήρια αποκαλυπτικό είναι ένα σημειωματάριο του 1879-1881 και ένα ευρετήριο όπου καθημερινές σημειώσεις του 1933-35 καταχωρούνται αλφαβητικά. Η αλληλογραφία περιλαμβάνει επιστολές του Παλαμά προς τη Ναυσικά, που διασώζουν έναν οικείο και περιπαικτικό πατέρα, σχέδια επιστολών προς ποικίλους αποδέκτες, επιστολές προς τον Παλαμά από σημαντικούς αποστολείς όπως ο Βαλαωρίτης, ο Βενιζέλος, ο Γαβριηλίδης, ο Dieterich, ο Δροσίνης, o Ξενόπουλος, ο Πορφύρας, ενώ ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες για την ιστορία της κριτικής είναι οι επιστολές του Μαβίλη. Υπάρχουν επίσης επιστολές προς τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας από τις οποίες ξεχωρίζει επιστολή του Μ. Μητσάκη προς τη Μαρία Παλαμά που συνοδεύεται από χειρόγραφό του με τίτλο Ομιλίαι του δρόμου (12.11.1892), και του Α.Σικελιανού προς τη Ναυσικά Παλαμά.

Πολύτιμο είναι το περιεχόμενο του υποφακέλου 1.2. που έχει διαφορετική προέλευση, αλλά τοποθετήθηκε ταξινομικά μετά τον υποφάκελο 1.1. που επίσης περιλαμβάνει ποίηση. Περιλαμβάνει αλληλογραφία του Κ. Παλαμά με τη Στέλλα Διαλέτη και αυτόγραφα ποιήματα.

Τα χειρόγραφα του Παλαμά, ομαδοποιημένα αρχικά από τον ίδιο, κατόπιν από την κόρη του και ακολούθως από τον Κατσίμπαλη, αριθμούν 470 φακέλους, ενώ ανέρχονται σε χιλιάδες τα λυτά φύλλα. Κυρίως φυλάσσονται χειρόγραφα ποιητικών και πεζών έργων, ομιλίες, σχεδιάσματα απαντητικών επιστολών, επίσημα έγγραφα, συμφωνητικά, λογαριασμοί, σημειωματάρια, ημερολόγια, καθώς και φωτογραφίες.

Ενδεικτικά φυλάσσονται χειρόγραφα ομιλιών του για τον Goethe και τον Hugo και ποιητικών έργων του, όπως Η Φλογέρα του Βασιλιά, Οι Πεντασύλλαβοι, Οι νύχτες του Φήμιου, ο Κρητικός Απρίλης, Το πανηγύρι της Κακάβας. Επίσης σώζεται το χειρόγραφο του Φοιτητικού ύμνου που συνέγραψε ο Παλαμάς το 1897, όταν διορίσθηκε Γενικός Γραμματέας του Πανεπιστημίου Αθηνών, σε ηλικία 38 ετών. Στο Ιστορικό Αρχείο του Πανεπιστημίου Αθηνών σώζεται πολύτιμο υλικό: τόμοι ολόκληροι με τα πρακτικά της Συγκλήτου ή λυτά πρυτανικά έγγραφα της περιόδου 1897-1928 συνταγμένα από τον Παλαμά και γραμμένα από το ίδιο του το χέρι, με τον γνωστό καλλιγραφικό του χαρακτήρα. Το ανώτατο πνευματικό ίδρυμα της χώρας για να τιμήσει τη μνήμη του επί τριάντα χρόνια Γραμματέα του, ονόμασε το πνευματικό του κέντρο κτίριο Παλαμά.

Πέρα όμως από τα χειρόγραφα του ίδιου του Παλαμά, φυλάσσονται και επιστολικά κείμενα ομοτέχνων φίλων του, αλλά και πολιτικών ανδρών, καθώς και ανθρώπων του πνεύματος γενικότερα. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν δύο επιστολές, ενός λογοτέχνη της προγενέστερης του Παλαμά γενιάς, και ενός νεώτερου. Το 1909, ο νεωτεριστής των γραμμάτων Νίκος Καζαντζάκης έστειλε στον Παλαμά εξίσου θερμή επιστολή. Επίσης, ο Παλαμάς δέχεται θερμές επιστολές και από ομοτέχνους του τού Εξωτερικού, όπως για παράδειγμα από τον ιδρυτή του Φουτουρισμού F. T. Marinetti.

Από τους πολιτικούς επιστολογράφους του Παλαμά, ο Βενιζέλος, ο οποίος με αφορμή τον εορτασμό της πεντηκονταετηρίδας της πνευματικής δημιουργίας του Παλαμά στη Θεσσαλονίκη, του έστειλε ένα θερμό γράμμα στις 24 Δεκεμβρίου 1927 αλλά και ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, στις 30 Νοεμβρίου 1921, αποστέλλει από τη Χαϊδελβέργη στον Παλαμά, με ένα συνοδευτικό γράμμα, ορισμένα νεανικά ποιήματά του που σκόπευε να εκδώσει. Για τον λόγο αυτόν ζητάει προηγουμένως τις συμβουλές τού εθνικού ποιητή.